«Μορφωμένος για εμένα δεν είναι αυτός που έχει πολλά πτυχία, αλλά εκείνος πού θα
μιλήσει ακόμη και στήν σερβιτόρα όσο
ευγενικά και προσεκτικά θα μιλούσε στον Προϊσταμενό του.»
Αυτή η παραπάνω σοφή κουβέντα δεν ξέρουμε πόση απήχηση μπορεί να έχει σήμερα με τις ιδιοτροπίες του κόσμου πού καθημερινά βλέπουμε…
Το «έ, ψίτ, γκαρσόν…», το «έ, ψίτ παιδί, άντε πιάσε μου έναν καφέ τσάκα – τσάκα και γρήγορα…» είναι οι συνήθεις φράσεις του χωριού πού αποστέλλονται ακόμη και από αμούστακα παιδιά και μάλιστα σέ σερβιτόρους μιάς κάποιας ηλικίας με οικογένειες και παιδιά σαν κι΄αυτά πού θέτουν υπό τις… διαταγές τους αυτούς τους επαγγελματίες…
Διάβασα το παρακάτω κείμενο και δεν σας κρύβω ότι κάπου αγανάκτησα. Θεώρησα λοιπόν πρέπον και σωστό να το μοιρασθώ μαζί σας έτσι για μια απλή ενημέρωση πάνω στα στραβά του τόπου και της κοινωνίας μας σήμερα…
Πέραν του ότι, όταν είσαι ευγενικός θα εξυπηρετηθείς και πιο ευδιάθετα από τον υπάλληλο, ταυτόγχρονα δείχνεις κι ένα επίπεδο μόρφωσης που σπάνια το συναντάμε στις μέρες μας, ακόμα κι από ανθρώπους που έχουν τρία και τέσσερα πτυχία να φιγουράρουν στο γραφείο τους.
Οι σερβιτόροι, και μάλιστα οι νέοι , είναι κι΄αυτοί βιοπαλαιστές ! Είναι παιδιά με χαμόγελο κι όρεξη για δουλειά. Δεν είναι ούτε δούλοι σου επειδή σου σερβίρουν έναν καφέ, ούτε ρομποτάκια τηλεκατευθυνόμενα από σένα να κάνεις ζάπινγκ επάνω τους....
Μάθε να εκτιμάς και να σέβεσαι έναν άνθρωπο που προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματό του, την ώρα πού εσύ πιάνεις μια καρέκλα και κάθεσαι τεμπέλικα με τις ώρες κοιτάζοντας σαν το ζαγάρι τον κόσμο πού περνάει στον δρόμο, αν σε είδαν και αν θαύμασαν την σπουδαία παρουσία σου…