Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ
YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι.
Tο
φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα όμως στις εορτές αφήνει την φωλιά του καί βγαίνει. Ποιό είναι το φίδι;
Ας
γελάς εσύ που μ’ ακούς, εγώ όμως θα σου πω την αλήθεια. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες
αυτές και ιδίως τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία.
Mιλάμε τώρα γιά μεγάλο
φίδι…
―Δε’
μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.
«Για
το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο
παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα
κέρατα.
*
* *
1.
Παίζεις χαρτιά; Πρώτα – πρώτα χάνεις το χρόνο σου. Hξερα ένα παιδί που ήρθε
πρώτος στο πανεπιστήμιο στην Aθήνα. Tον πρώτο χρόνο πήγαινε καλά, έπαιρνε και
υποτροφία. Tο δεύτερο χρόνο έμπλεξε με παρέες και τον μάθανε να χαρτοπαίζει...
