Περιφερειάρχα μου, αρχής γενομένης από την πολυχρονεμένη αφεντιά σου, αρχίζουμε τά κάλαντα…
Αρχιμηνιά κι΄ αρχιχρονιά, μέσα στον άγριο χιονιά
ήλθαμε «να τα πούμε», να βγάλουμε τον πόνο μας
μέσα απ΄ τά σωθικά μας, γι΄ αυτά πού χρόνια βλέπουμε,
χωρίς να διορθωθούνε…
Αρχή απ΄ την Περιφέρεια, κάνω στα κάλαντά μου
γράμμα γιά τον Σπυρίδωνα, τον Δήμαρχο του Πόρου,
πού είναι πάντα ήρεμος, ήσυχος, πέρα βρέχει,
γι΄ αυτό κι΄ όλα τά έργα μας, βαράνε τουμπελέκι…
Στον Γλαύκο ξεσηκώθηκαν, τά έργα μείναν πίσω,
λάσπες, νερά, χαλάσματα, σωλήνες πεταμένες,
δρόμοι κλειστοί, πεντάκλειστοι, γούβες, χοντρά χαλίκια,
μια σκέτη αγανάκτηση, από τά αραλίκια…
Φραγμός εδώ, φραγμός εκεί, φραγμός και παραπέρα
να φέρουμε κανά βοσκό, να παίζει καί φλογέρα…
Στην Άνθεια τά ίδια μας, ψάχνουνε για διαμάντια,
σπάσανε δύο αγωγοί, πού πάνε στο λιμάνι,
την ώρα της παράδοσης, κι΄ έχουμε φτού και πάλι…
Χωρίς επόπτες φτιάχνονται, τέτοια μεγάλα έργα,
χωρίς επίβλεψη καμιά, για μάζεμα στα γκέμια;
Το έργο της παράκαμψης, στού Λάγγουρα πάει χρόνο,
σαν τις χελώνες οδηγοί, σε λίγο κάνουν φόνο…
Η μίνι Περιμετρική, άλλο μεγάλο χάλι,
κόλλησε στο Δασύλιο, και πάμε για χαλάλι…
Ο κόμβος είς τα Νότια, της Εγλυκάδας λέω,
έκλεισε ένα τρίχρονο, τόν βλέπω κι΄ όλο κλαίω…
Μάς έφαγε η Μηχανική, μας έκλεισε το σπίτι,
χάσαμ΄ το Φράγμα στο βουνό, γίναμε μπίτι-μπίτι…
Άχ, βρέ σοφέ Σπυρίδωνα, δεν σούπρεπε η θέση,
ήθελε μάστρο-Καβαδδά, από το Τσάντε φιόρος,
πού ψύλλους εκαλλίγωνε, στα έργα πρεφεσσόρος…
Τον φάγανε τον άνθρωπο, μέσα απ΄ το ίδιο κόμμα,
τον βγάλαν΄ περιθώριο, και ψάχνεται ακόμα…
Τά έργα στο Προάστιο, στού Τόφαλου τον κόμβο,
κλείσανε τά πεντάχρονα, με δυό εργάτες μόνο…
Χωρίς φανάρι σκοτωμός, κανείς τους δεν τά βλέπει;
κλειστήκαν στα γραφεία τους κι΄ ο κόσμος υποφέρει…
Σήμερα βάζουν σίδερα, αύριο τά ξηλώνουν,
μεθαύριο τά τοποθετούν, και πάλι τα διορθώνουν…
Με κούτσα – κούτσα στις δουλειές, δεν γίνονται τά έργα,
λεφτά πετάνε του λαού, τίποτα παραπέρα…
Αυτά στην Περιφέρεια, νομίζω ότι συμβαίνουν,
ύπνος βαρύς επικρατεί, κι΄ αλλοί μας, δεν το ξέρουν;
Πάω στην Νομαρχία μας, βλέπω δραστηριότης,
όχι δεν είμαι του ΠΑΣΟΚ, είμαι απλός δημότης !
Η...φαρέτρα μέ τίς γκλίτσες! Εδώ αναπαύεται καί η γκλίτσα του Δημητρού, πού χρειάζεται να ανεμίσει πάνω από μερικά κεφάλια…
Ο φίλος μας ο Δημητρός, τρέχει παντού φωνάζει,
την γκλίτσα πάντα έχει μπρός, ούτε και χαμπεριάζει…
Δεν ίπταται σε σύννεφα, κάνει καλούς αγώνες,
μόνο σαν δεί Θρασύβουλο, σπρώχνει με δυό αγκώνες…
ΚΑΙ ΤΩΡΑ...
Φούρας έν ώρα μάχης.
Οί περισσότεροι Αντιδήμαρχοι υπήρξαν για το θεαθήναι, καί ώς εκ τούτου χρειάζονται αναδόμηση καί άς μή έχουν παράπονο...
Τρέχοντας τώρα κι΄ από κεί, μπαίνω στην Δημαρχία
Παράδοξο μά κι΄ αληθινό, όλα σε Mega νέκρα,
μόνο συσκέψεις γίνονται, μυρίζει κι΄ από μέσα,
τρέμουν κι΄ οί Αντιδήμαρχοι, πού τούς λειπε η μπέσα…
θα πάνε πάλι σπίτια τους, δεν θέλουν να τ΄ ακούσουν,
μά έργο δεν παρήγαγαν, πάνε κι΄ οί προθεσμίες,
πού έβαλε ο Δήμαρχος αυτός, για τους «εγκληματίες»…
Όλα τα είχε η Μαριορή, τής έλλειπαν οί κανονισμοί,
τούς βρήκαμε και τώρα, θα δούμε πόλη καθαρή,
αμάν και ήλθε η ώρα…
Δρόμοι γεμάτοι μπάλωμα, όπου και να κοιτάξεις,
σκάβουνε όλοι στο σωρό, τά γύρω πεζοδρόμια,
σπασμένες πλάκες χάσκουνε, να φάνε κανά πόδι,
Άχ, βρέ Φουράκο μου καλέ, πούν΄ τά ωραία λόγια,
πού έλεγες είς τίς εκλογές, και σπάσαμε τά ρόδια…
Μια βόλτα ούτε το μπορώ, ελεύθερα να κάνω,
δεξιά χτυπάνε μηχανές, σούζες και άλλα κόλπα,
ζερβά χτυπάν τά τύμπανα, πέφτουνε και μολότωφ,
μού σπάσαν΄ και το μαγαζί, μού κάψαν΄ και το σπίτι,
θα γίνω αντάρτης στο βουνό, Ζορό, και κοντραμπάτζης,
θα κυνηγώ αναρχικούς, θα γίνω Βοναπάρτης,
μήπως μπορέσω και σωθώ, μέσα σ΄ αυτή την τρέλα,
πού πέραση έχει πολύ, η ανάποδη ομπρέλα…
Τώρα με όσα είπαμε, και βγάλαμε στην φόρα,
είπαμε και τον πόνο μας, άντε και καληώρα !
