Άγιε Γεώργιε, μεγαλομάρτυρα της Ορθόδοξης πίστης μας κοίταξέ μας λίγο γιατί χανόμαστε…

 

 

«Τὸν νοερὸν ἀδάμαντα, τῆς καρτερίας ἀδελφοί, πνευματικῶς εὐφημήσωμεν, Γεώργιον τὸν ἀοίδιμον Μάρτυρα…».

 

Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…   

 

«…Γυρνῶντας ἀπὸ τὸν ἐσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Αγίου Γεωργίου στ᾿ αὐτιά μου ἀκουγόντουσαν ἀκόμη τὰ λόγια τοῦ δοξαστικοῦ τροπαρίου :

 «..Τὴν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας, καὶ τὴν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας·…».

Πράγματι αυτή η «γῆ τῶν ψυχῶν» εἶχε χερσωθῇ, είχε γεμίσει αγκάθια  ἀπὸ τὴν διαβολική πλάνη αἰῶνων καὶ αιώνων. Ἀπὸ τότε ποὺ το φίδι ἐξαπάτησε τοὺς Προπάτορές μας... 

Οἱ ἀκανθώδεις θρησκεῖες τῶν εἰδώλων εἶχαν φυτρώσει παντοῦ. Σὲ κάθε ἐκδήλωσι τῆς ζωῆς τῶν ἀθρώπων, ὁ διάβολος εἶχε ἀπλώσει τὰ πλοκάμια του καὶ εἶχε ἐπιβάλει τὴν κυριαρχία του. Ἦταν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου ἐτούτου. Ἡ κυριαρχία του βέβαια σταμάτησε μὲ τὴν Ανάσταση τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ εχρειάζονταν  και αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν πίστι τους καὶ τὴν ἀνδρεία τους, θὰ φύτευαν σ᾿ ὅλα τὰ μήκη και τα πλάτη τῆς γῆς  τὸ κλῆμα τῆς Ορθοδόξου πίστεως καὶ θὰ τὸ πότιζαν μὲ τὸ αἷμα τους...

Ένας τέτοιος άνθρωπος ἦταν και ὁ Άγιος Γεώργιος ! Ἄνθρωπος ἦταν σὰν ὅλους μας. Εἶχε κορμὶ σὰν τὸ δικό μας. Καὶ ἦταν καὶ νέος.

Τί εἶχε παραπάνω ἀπὸ μᾶς; Μόνο τὸν πόθο γιὰ τὸν Χριστό καὶ τὴν ἀνδρεῖα ἀπέναντι στὰ ὀργανα τοῦ διαβόλου είχε αλλά καὶ τὴν ὑπομονὴ στὰ μαρτύρια καὶ στὶς κολάσεις (τιμωρίες) τους:

«Τὸν νοερὸν ἀδάμαντα, τῆς καρτερίας ἀδελφοί, πνευματικῶς εὐφημήσωμεν, Γεώργιον τὸν ἀοίδιμον Μάρτυρα…».

Τὸ σῶμα φοβάται τὰ βάσανα. Αὐτὴ εἶναι δυστυχώς ἡ ἀνθρωπίνη φύσις.

Κάτι τέτοια σκεφτόμουνα καὶ ἀναρωτιόμουνα τί πήγαμε καὶ κάναμε ἐκεῖ, στὸ ἐξοχικό ἐκκλησάκι;

 

++++++++++++++

 

Ένα «γράμμα» σε όλους αυτούς πού μιλάνε για «φώσφορα και αναπτήρες» πού ανάβουν το Άγιο Φώς !

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ -- ΑΛΗΘΩΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

  Δημόσια ομολογία με Χριστός Ανέστη μέσα σε καφετέρια στον Λίβανο !

Από τόν Χριστό και τον Ουρανό, ή από τον αναπτήρα;

Χωρίς να έχουνε πάει στόν χώρο τού Ναού τής Αναστάσεως  αλλά ούτε καί στά Ιεροσόλυμα ( προφανώς ) , χωρίς να έχουν μελετήσει τήν μακρόχρονη εμφάνισή του, αλλά καί χωρίς να ξέρουν τίς συνθήκες Ναού καί χιλιάδων πιστών εκείνες τίς ώρες κάθονται καί μιλάνε γιά "εκατοντάδες αναπτήρες πού ανάβουνε φωτιές μέσα στόν Ναό τής Αναστάσεως καί δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι "έρχεται τό Άγιο Φώς".

Καί επειδή κάθε αναπτήρας θέλει καί τον άνθρωπό του γιά να ανάψει, προϋποθέτουν ότι άλλοι τόσοι εκατοντάδες στέκονται με τούς αναπτήρες ή με τα φωσφορούχα κεριά ( ; ) υπάρχουν τέτοια) στά χέρια τους πού τά έχουνε φέρει από την Ελλάδα, από τήν Ρωσία, καί από παντού...Καί τα σβηστά κανδήλια ψηλά στόν Ναό πώς ανάβουν ξαφνικά από μόνα τους; Πετάει κανένας άνθρωπος με αναπτήρα καί τά ανάβει;

Ευλόγως λοιπόν διερωτώμεθα:οί άνθρωποι πού τα λένε αυτά είναι γιά "δέσιμο", ή όχι ;

Περισσότερα : Πώς βγαίνει τό Άγιο Φώς...

ΕΧΕΙ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΛΥΣΑΛΕΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ !

Πολλοί από αυτούς πού διάκεινται εχθρικά προς το θαύμα του Αγίου Φωτός μιλώντας για θρησκοληψία και Εκκλησιαστικό μεσαιωνισμό ενός «ανύπαρκτου θαύματος», ανήκουν συνήθως σε θεωρητικούς αντιρρησίες, πού δέν έχουνε πάει προσωπικά ούτε στόν χώρο τού Ναού τής Αναστάσεως  αλλά ούτε καί στά Ιεροσόλυμα...

Αλλά δεν μας λένε:

1) Καί τα σβηστά κανδήλια ψηλά στόν Ναό, πώς ανάβουν ξαφνικά έτσι από μόνα τους; Πετάει κανένας άνθρωπος με αναπτήρα μέσα στον Ναό καί τά ανάβει;

Και ακόμη δεν εξηγείται πώς παίρνουν ξαφνικά φωτιά από μόνες τους λαμπάδες προσκυνητών έτσι όπως είναι σκυμμένοι στις κουπαστές των εσωτερικών θεωρείων 2^ου και 3^ου ορόφου την ώρα πού βγαίνει στο ισόγειο το Άγιο φώς, πράγμα πού φαίνεται και από την Τηλεόραση !

+++++++++++++++++

Ο 12ος μαθητής πού μόλις κοινώνησε μπήκε ο Σατανάς ολόκληρος μέσα του…

 

Ο 12ος  μαθητής καί προδότης...

«…Πῆγε καὶ ἔκλεισε μ᾽ αὐτοὺς συμφωνία. Καὶ τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης πρὸς τὴν Παρασκευὴ βρέθηκε στὴ Γεθ­σημανῆ κ᾽ ἐκεῖ μὲ προδοτικὸ φίλημα ἀ­σπάστηκε τὸν Κύριο ὑποδεικνύοντας ποιός εἶνε ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἔτσι τὸν συνέλαβαν...»

 (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπόψε ἀγαπητοί μου θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ μιλήσω πάλι, γιατὶ ἀκούω ἕνα λόγο ποὺ ψάλλετε στήν Ἐκκλησία μας τις μέρες αυτές – δὲν ξέρω ἂν τόν έχετε προσέξει– ἕναν ὕμνο ποὺ λέει· «Μὴ κρύπτε λόγον Θεοῦ» !

Εσύ, λέει, ποὺ εἶ­σαι Επίσκοπος ἢ ἱεροκήρυκας, «μὴν κρύβεις τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ», ἀλλὰ νὰ τὸν κηρύττῃς, ἔστω καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτιὰ νὰ σ᾽ ἀκούσουν. Καὶ ἕνας μόνο ν᾽ ἀκούσῃ, ἀρκεῖ· τὸ καλὸ εἶνε μεγάλο.

* * *

Τὰ πρόσωπα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἀ­δελφοί μου, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν Ἰησοῦ τὸ Ναζωραῖο, εἶνε πολλά. Τὸ πιὸ δραματικὸ ὅμως, αλλά και τὸ πιὸ σκοτεινὸ πρόσωπο, εἶνε ἀσφαλῶς ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης.

Ὑπῆρξε κι΄αυτός μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δύσκολο νὰ εἰσδύσῃ κανεὶς στὴν ψυ­χοσύνθεσί του. Ποιός μπορεῖ νὰ τὸν περιγρά­ψει; Κάθε ἄνθρωπος, εἶνε μυστή­ριο· κ᾽ ἐμεῖς, κι΄ ὁ καθένας ἀπὸ εμᾶς, ἀποτελεῖ ἕ­να μυστήριο. Ὁ Ἰ­ούδας, λοιπόν, ἔζησε τὸν πειρασμὸ τῆς ἀποστασίας, τὸ μυστήριο τῆς ἁμαρτίας.

Ἄκουσε τὸ Χριστό, ἑλκύστηκε ἀπὸ τὰ λόγια του, τὸν ἀ­κο­­λούθησε, κατα­τάχθηκε στὴν χορεία τῶν δώ­δεκα ἀποστόλων. Εἶχε ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ φροντίδα τοῦ Κυρίου, εἶχε τὴν ἐμ­πιστοσύνη τῶν συμμαθη­τῶν του· εἶχε ἀκόμη στὰ χέρια του καὶ τὸ ταμεῖο τῆς ἀδελφότητος, μὲ τὸ ὁποῖο ἀγόραζαν τ᾽ ἀναγκαῖα γιὰ νὰ τραφοῦν οἱ ἀ­δελφοί, καὶ ἔ­καναν ἐλεημοσύνες σὲ φτωχούς.

Δὲν ὑπῆρχε καν­ένα παράπονο ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ.
Πῶς μπορεῖ όμως νὰ ἐξηγηθῇ αυτή ἡ μεταβολή του;

 

+++++++++++++++++++

«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…».

 

 

«…Ἐγὼ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ γιορτάσετε πολλὰ Πάσχα· δὲν γνωρίζουμε ὅμως, μή­πως αυτό τὸ Πάσχα εἶνε τὸ τελευταῖο τῆς ζωῆς μας. Λοιπὸν σᾶς εἰδοποιῶ ὅλους...»
«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…». Ἐμ­πρὸς, γυναῖκες – ἄντρες, μικροὶ καὶ μεγάλοι. Μὲ καθαρὲς τὶς καρδιές, μὲ ψυχὴ γαλήνια, μὲ Εξομολόγησι, μὲ δάκρυα, μὲ μετάνοια, μὲ συγγνώμη, μὲ ἔλεος, μὲ φλόγα στὴν καρδιά…»

Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…  

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶνε η Πέμ­πτη (Ε΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν.

Εἶνε ἡ μνή­μη τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ποὺ ἔζησε ζωὴ αὐστηρῆς ἀσκήσεως 40 τόσα χρό­νια πέραν τοῦ Ἰορδάνου. Εἶνε ἐπίσης, μαζὶ μὲ τὴ μνήμη τῆς ὁσίας Μαρίας, καὶ ἡ μνήμη τοῦ σπάνιου ἐκείνου Πνευματικοῦ, τοῦ Εξομολόγου τῆς ὁσίας Μαρίας, τοῦ ἁγίου Ζωσιμᾶ, στὸν ὁποῖον ἡ ἴδια ἄφησε τὴν παραγγελία «Θάψον, Ζωσιμᾶ, τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτωλῆς Μαρίας...».

Σή­μερα εἶνε ἀκόμα τὸ προοίμιο τῶν σεπτῶν πα­θῶν τοῦ Κυρίου, τὸ προανάκρουσμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Σήμερα ἀκοῦμε τὸ «Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…» ( κατά Μᾶρκον 10,33).

–Μά, θὰ πῆτε, ἐγὼ εἶμαι φτωχαδάκι. Ἐγὼ δὲν ἔχω λεφτὰ νὰ κινηθῶ ἐντὸς τῆς πόλεως, καὶ θὰ πάω καί στὰ Ἰεροσόλυμα;
Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶνε πλούσιος καὶ νὰ πη­γαίνῃ στὰ Ἰεροσόλυμα, καὶ ὅμως νὰ μένῃ ψυχικῶς μακριὰ ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα. Καὶ μπορεῖ ἐσὺ νὰ εἶσαι φτωχαδάκι καὶ νὰ μὴν ἔχῃς οὔτε τὰ εἰσιτήρια γιὰ τὴ δουλειά σου, καὶ ὅ­μως νὰ μεταφέρεσαι νοερῶς στὰ Ἰεροσόλυμα, νὰ κάνῃς τὴν καρδιά σου Ἰεροσόλυμα. Πῶς γίνεται αὐτό;

Σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε, ἀγαπητοί μου, δύο ἀντίθετα πράγματα. Βλέπουμε, πόσο διαφορετικὰ σκέπτεται ὁ Κύριος καὶ πόσο διαφο­ρετικὰ οἱ μαθητές του.

Αλήθεια όμως, δὲν θάπρεπε τουλάχιστον οἱ μα­θητές του Χριστού νὰ ἔχουν τὸ μυαλὸ τους καθαρισμένο ἀπὸ σκουριασμένες ἀντιλήψεις, ἀπὸ ἐσφαλμένες ἰδέες; Δὲν θάπρεπε νὰ ἔχουν αἰσθήματα μεγάλα σὰν ἐκεῖνα ποὺ ἐμπνέει ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ;

Ἔτσι ἔπρεπε. Καὶ ὅμως…

 

+++++++++++++++++++