Παλαιοί και νέοι παράλυτοι…

...Ἔβλεπε κάθε τόσο νὰ θεραπεύονται ἄλλοι, μὰ αὐτὸς ἔμενε ἐ­κεῖ καρφωμένος στὸ κρεβάτι. Ὑπέμενε τὸ μαρ­­τύριο ἀγόγγυστα, χωρὶς νὰ βλαστημήσῃ. Εἶχε ἐλπίδα· κι ὅποιος ἐλπίζει δὲν εἶνε δυστυχισμέ­­νος. Ἤλπιζε, ὅτι ὁ δίκαιος Θεὸς δὲν θὰ τὸν ἐγ­καταλείψῃ ἀλλὰ μιὰ μέρα θὰ τὸν θυμηθῇ...

 

«  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ »

 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ τέταρτη Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ἡ λεγόμενη και Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου. Τὸ «Χριστὸς Aνέστη» ἐξακολουθεῖ νὰ ψάλλεται μέσα στὴν ἐκκλησία, καὶ θὰ ψάλλεται ἔτσι μέχρι τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως.

Ἀλλ᾽ αὐτὸ δὲν εἶνε ἀρκετό. Στὰ χρόνια τὰ παλιά, τὰ εὐλογημένα, τὸ «Χριστὸς Ανέστη» δὲν τὸ ἔλεγαν μόνο μέσα στὴν ἐκκλησία· ἦ­ταν ὁ χαιρετισμὸς ὅλων τῶν Χριστιανῶν παν­τοῦ. Τώρα μόνο τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως ἀ­κούγε­ται, καὶ πάλι ψυχρά.

Σήμερα, σὲ ἐποχὴ ὑλιστι­κή, ποὺ τὸ πνεῦμα σβήνει καὶ ἡ πίστι ψυ­χραίνεται, τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἀκού­γεται πο­λὺ ἄ­τονα. Ἄλλα πράγματα συγκινοῦν· ὄχι ἡ ἁγία πνευματικὴ ζωή, ἀλλὰ μιὰ ζωὴ ὑλιστική, ὅ,τι ἐν­διαφέρει τὸ σῶμα. Θέλετε ἀπόδειξι;
Κάνω μιὰ ὑπόθεσι, έτσι γιὰ νὰ αἰσθανθῆτε αὐτὸ ποὺ τώρα λέμε.

Ἂς ὑποθέσουμε λοιπόν ὅτι διαδίδεται μία εἴδησις·

Ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι, σὲ ἀπόστασι χιλι­ομέ­­τρων, πά­νω σ᾽ ἕνα ἀπόκρημνο βουνό, βρέ­θη­κε μιὰ πηγὴ ποὺ τὸ νερό της εἶνε θεραπευ­τι­κό. Ὅποιος πιῇ καὶ λουστῇ σ᾽ αὐτό, ἂν πάσχῃ π.χ. ἀπὸ ἀρ­θριτικὰ ἢ ῥευματικά, γίνεται ἀμέσως καλὰ χωρὶς φάρμακα ἢ ἄλλη ἰατρι­κὴ βοήθεια· ἂν εἶνε τυφλὸς βλέπει τὸ φῶς του, ἂν εἶνε κου­­φὸς ἀκούει, ἂν εἶνε κουτσὸς πετάει τὰ δεκανίκια· καὶ ἂν πάσχῃ ἀπὸ καρκίνο, τὴ μάστιγα αὐτὴ τῆς ἀνθρωπότητος, θεραπεύεται.

Μπορεῖτε νὰ φανταστῆτε τί θὰ γίνῃ, ἂν ἀκουστῇ κάτι τέτοιο; Θὰ τρέξῃ κόσμος πατεῖς με – πα­τῶ σε· θὰ χρειαστῇ και ἡ Aστυνομία νὰ βάλει τάξη...

+++++++++++++++++++++++++++

Μία ὑπόθεσις εἶνε αὐτή. Μὰ κάτι τέτοιο, ἀ­γα­πητοί μου, λέ­ει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Ὅτι στὰ Ἰεροσόλυμα, κοντὰ στὴν λεγομένη προβα­τι­κὴ πύλη τοῦ τείχους τῆς πόλεως, ὑπῆρχε μία πηγὴ μὲ κολυμβήθρα, ἡ ὁποία εἶχε, ὄχι ἁ­πλῶς ἰαματικὰ ἀλλὰ θαυματουργὰ νερά.

Τί δηλαδὴ συνέβαινε ἐκεῖ ;

Κάπου – κάπου, σὲ ὥρα ἀ­προσ­διόριστη, τὰ νερὰ τῆς κολυμβήθρας, ἐνῷ ἦταν ἤρεμα, ξα­φνικὰ ταράσσον­ταν. Κάποιος ἄγγελος κατέβαινε ἀπὸ τὰ οὐράνια, τάραζε τὸ νερό, κι ὅ­ποιος προλάβαινε νὰ πέσῃ πρῶτος μέ­σα, αὐ­τὸς θεραπευόταν, ὅποια κι ἂν ἦταν ἡ ἀσθένειά του· ἂν ὅμως, ὕστερα ἀπὸ ἕνα δευτερόλε­πτο, ἔπεφτε κ᾽ ἕνας ἄλλος, τὰ νερὰ ἔ­παυαν νὰ ἔχουν γι᾽ αὐτὸν θεραπευτικὴ δύνα­μι.

Γι᾽ αὐτὸ ἐ­κεῖ εἶ­χαν μαζευτῆ, κάτω ἀπὸ πέν­τε στοὲς – ὑ­πόστεγα, πολλοὶ ἀσθενεῖς (τυφλοί, κουτσοί, κάθε λογῆς σακάτηδες) ζητώντας θεραπεία.

Μεταξὺ ὅλων ἐκείνων ἦταν κ᾽ ἕνας ἄντρας πολὺ δυστυχισμένος. Ἦταν παράλυτος.

Τὸν εἶ­­­χαν φέρει συγγενεῖς; φίλοι; καὶ τὸν εἶ­­­χαν ἀ­φή­σει κάτω ἀπὸ μία στοά, μονάχο κι ἀβοήθητο. (Ἔτσι κάνουν κάποιοι καὶ σήμερα· ἂν ἔχουν κανένα συγγενῆ ποὺ τοὺς εἶνε βάρος στὸ σπί­τι, πᾶνε καὶ τὸν πετᾶνε στὸ Ἄσυλο τῶν Ἀνιάτων, καὶ δὲν ξαναπερνοῦν πιὰ νὰ τὸν δοῦν.

Ἂς εἶνε κα­λὰ κάτι ἡρωίδες νοσοκόμες ποὺ ὑπηρετοῦν τοὺς ἀρρώστους. Αὐτὰ συμβαίνουν στὸν ἄσπλα­χνο κόσμο· ὑπάρχουν ἀνάπηροι καὶ γέροι σὲ γηροκομεῖα, ποὺ ἔχουν χρόνια νὰ δοῦν συγγε­νῆ τους). Καὶ ὁ παράλυτος αὐτὸς τῆς Βηθεσδὰ ἔμεινε μόνος – ὁλομόναχος ἐπὶ  38  χρόνια παρακαλῶ.

Ἔβλεπε κάθε τόσο νὰ θεραπεύωνται ἄλλοι, μὰ αὐτὸς ἔμενε ἐ­κεῖ καρφωμένος στὸ κρεβάτι. Ὑπέμενε τὸ μαρ­­τύριο ἀγόγγυστα, χωρὶς νὰ βλαστημήσῃ. Εἶχε ἐλπίδα· κι ὅποιος ἐλπίζει δὲν εἶνε δυστυχισμέ­­νος. Ἤλπιζε, ὅτι ὁ δίκαιος Θεὸς δὲν θὰ τὸν ἐγ­καταλείψῃ ἀλλὰ μιὰ μέρα θὰ τὸν θυμηθῇ.
Καὶ νά τώρα· ὄχι ἄγγελος, ὄχι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ βασιλεὺς τῶν ἀγγέλων ποὺ κατέβηκε στὴ γῆ τὸν ἐπισκέπτεται. Τὸν σπλαχνίστηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ὡς ἕ­νας ἄγνωστος ἄνθρωπος τὸν πλησιάζει, συν­ομιλεῖ μαζί του καὶ μ᾽ ἕνα λόγο του παντοδύναμο τοῦ λέει, νὰ σηκωθῇ ἐπάνω καὶ ν᾽ ἀρ­χίσῃ νὰ περπατάῃ. Σὰν νὰ πέρασε τὸ κορμί του ἠλεκτρι­κὸ ῥεῦμα, τινάζεται ὄρθιος καί, αὐ­τὸς ποὺ δὲν μποροῦσε οὔτε τὸ κουτάλι του νὰ πιάσῃ, σηκώνει στὸν ὦμο τὸ κρεβάτι του, καὶ φεύγει μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια ὅ­λων, ποὺ τὸν βλέπουν καὶ δοξάζουν τὸ Θεό.

* * *

Τὸ γεγονὸς αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶνε εἰκόνα μιᾶς ἄλλης δεξαμενῆς, ἡ ὁποία κάνει θαύματα μεγαλύτερα ἀπ᾽ ὅ,τι ἔκανε ἡ κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδά. Ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ δεξαμενή; Θὰ σᾶς τὸ πῶ, μὰ θὰ συγκινηθῆτε; Ἐ­ὰν ἀκούγατε αὐτὸ ποὺ εἶπα στὴν ἀρχή, ὅτι ὑ­πάρχει κάπου μιὰ βρυσούλα ποὺ κάνει θαύματα, θὰ τρέχατε. Δὲν εἶνε ὅμως φαντασία, εἶνε ἀλήθεια· ὑπάρχει μιὰ ἄλλη δεξαμενή, ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἰαματικὲς πηγές. Τρέχουν τὰ νάματά της τὰ ζωογόνα ἀενάως. Ὅποιος πιῇ ἀπ᾽ τὸ νε­ρό της, «δὲν θὰ διψάσῃ ποτέ» πιά, ξε­διψᾷ ἅπαξ διὰ παντός (βλ. Ἰω. 4,14· 6,35). Κάθε σταλαγματιά της καὶ θαῦμα. Ἂν τὸ πιστεύαμε, ἂν τὸ νιώθαμε!…

Ποιά όμως εἶνε ἡ δεξαμενὴ αὐ­τή; Εἶ­νε ἡ Ἐκκλησία μας. Ποιά Ἐκκλησία;

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία. Αὐτὴ εἶνε ἡ δεξα­μενή· καὶ κάνει θαύματα μεγάλα.
Ποιά θαύματα;

Στὸν ὑλιστικὸ αὐτὸν αἰῶνα, στὴν Ἐκκλησία καταφεύγουμε μόνο ὅταν ἀσθε­νήσῃ τὸ σῶμα· τότε θυμόμαστε Θεό, Παναγία, ἁγίους. Λησμονοῦμε ὅτι, προτοῦ ν᾽ ἀρ­ρωστή­σῃ τὸ κορμί, ὑπάρχει κάτι ἄλλο ποὺ ἀ­σθενεῖ· ἔ­χουμε μέσα μας ἕναν ἄλλο σοβαρὰ ἄρρω­στο. Ποιός εἶν᾽ αὐτός; Εἶνε ὁ ψυχικός μας κόσμος· πάσχει ἡ ψυχή.

Δηλαδή;

Δὲν ὑπάρχει μόνο π.χ. τύφλωσις σω­ματική· οἱ σωματικὰ τυφλοὶ εἶνε λίγοι, οἱ ψυχικὰ τυφλοὶ εἶνε πολλοί· εἶνε ὅσοι δὲν βλέπουν τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ὑ­πάρχουν ψυ­χικὰ κουφοί· αὐτοὶ ἀλλοῦ τεν­τώνουν τ᾽ αὐ­τιά τους ν᾽ ἀκούσουν, ἂν ὅμως πρόκειται γιὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐ­κεῖ ὁ διάβολος λὲς καὶ τοὺς ἔφραξε τ᾽ αὐ­τιὰ μὲ βουλοκέρι.

Πολλοὶ ἔ­χουν γλῶσσα γιὰ φλυαρίες καὶ βλασφημίες, δὲν ἔχουν ὅμως γλῶσσα νὰ ὁμολογήσῃ καὶ νὰ δοξάσῃ τὸ Θεό. Πολλοί, ἐνῷ ἡ καρδιά τους σκιρτάει γιὰ τὴ μάνα ἢ τὸ παιδί τους, ὅταν ἀ­κούσουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἄκαρδοι.

Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε ψυχικῶς παράλυτοι· χέρια ἔχουν καὶ χέρια δὲν ἔχουν, πόδια ἔχουν καὶ πόδια δὲν ἔχουν, αὐτιὰ ἔχουν καὶ αὐτιὰ δὲν ἔχουν, μάτια ἔχουν καὶ μάτια δὲν ἔ­χουν… Τί θὰ γίνῃ γι᾽ αὐτούς;

Ὑπάρχει ἐδῶ ἡ δε­ξαμενή· ἂν ἔλθουν στὴν Ἐκκλησία μὲ πίστι, θὰ γίνῃ τὸ θαῦμα· ὁ κουφὸς θ᾽ ἀνοίξῃ τὰ αὐ­τιά του στὸ εὐαγγέλιο καὶ θὰ πῇ ἀκούω, ὁ τυφλὸς θὰ δῇ τὸ φῶς του καὶ θὰ πῇ βλέπω, ὁ κουτσὸς θὰ βαδίσῃ τὴν ὁδὸ τῆς δικαιοσύνης, θὰ γίνῃ ἕ­νας ζωντανὸς ἄνθρωπος…

–Μὰ γίνονται τέτοια θαύματα σήμερα; θὰ πῆτε.

Τὰ θαυματουργὰ νάματα τῆς Ἐκκλησίας, εἴκοσι αἰῶνες τώρα, γιατρεύουν τὸν ἄρρωστο ψυχικὸ κόσμο τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου κάθε τάξεως, ἀπὸ τὸν πιὸ ἄσημο μέχρι τὸν πιὸ ἐ­­πίσημο.

Βασιλεὺς π.χ. ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταν­­τῖνος (ἑορτάζει στὶς 21 Μαΐου), ὁ ὁποῖος ὅμως στὸ παρελθόν του ὑπῆρξε καὶ μεγάλος ἁμαρτωλός· ἀλλὰ συναισθάνθηκε τὴν ἁμαρτωλότητά του, μετανόησε, βαπτίσθηκε, καὶ ἀπέθα­νε φέροντας τὸ λευκὸ χιτῶνα καὶ ἐπικαλούμενος τὸ θεῖο ἔλεος, ὅπως ἄλλοτε ὁ Δαυΐδ.

* * *

Μεγάλη κολυμβήθρα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὰ ἱερὰ μυστήριά της.

–Γιατί τώρα, θὰ μοῦ πῆτε, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία εἶνε τόσο εὐεργετική, ὁ κόσμος δὲν ἔρχεται σ᾽ αὐτήν;

 

Ἡ ἀπάντησις εἶνε, ὅτι ὁ σατα­νᾶς, ἐ­πειδὴ ξέρει πόσο ὠφελεῖται ὁ καθένας στὴν Ἐκ­κλησία, φέρνει ποικίλα ἐμπόδια. Τὸ λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· Σᾶς καλῶ καὶ δὲν ἔρχεστε· ὁ ἕ­νας λέει

–Εἶνε καλοκαίρι κ᾽ ἔχει ζέστη, ὁ ἄλ­λος

–Εἶνε χειμώνας πέφτει χιόνι, ἄλλος

–Σήμερα βρέχει…

Προφάσεις ὅλα αὐ­τά. Σᾶς βλέπω ὅμως, λέει, τὴν Κυριακὴ νὰ τρέχετε σὰν κοπά­δι στὰ ἱπποδρόμια καὶ μὲ ζέστη καὶ μὲ χιόνι καὶ μὲ βροχή… Ἄχ αὐτὴ ἡ γενεά μας! γιὰ μιὰ μπάλλα κάθεται στὸ γήπεδο ὑπὸ ὁποιεσ­δήποτε καιρικὲς συνθῆκες, στὴν ἐκκλησία ὅμως δὲν ἔρχεται. Εἶνε κι αὐ­τὸ μιὰ ἀπόδειξι ὅτι ὑπάρχει διάβολος.

Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σὰν τὰ παιδιὰ στὸ χωριὸ πού, ὅταν πιάσουν ἕνα πουλί, δένουν τὸ ποδαράκι του μ᾽ ἕνα σχοινάκι καὶ μετὰ τ᾽ ἀ­φήνουν. Τὸ ταλαίπωρο πετάει λίγο, τὸ παιδὶ τρα­βάει τὸ σχοινὶ καὶ μαζεύει πά­λι τὸ πουλάκι στὴν ἀγκαλιά του. Κ᾽ ἐμᾶς ὁ διάβολος μᾶς ἔχει δέσει μὲ κάποια κακὴ συνήθεια, κάποιο πάθος· καί, ἐνῷ διψᾶμε τὸ Θεό, μᾶς τραβάει κάτω.
Μπρὸς λοιπόν, ἀδέρφια μου, ἡ Ἐκκλησία νὰ γίνῃ τὸ κέντρο! Πάνω ἀπὸ ἀ­θλητικοὺς ἀ­γῶνες, θεάματα καὶ ψυ­χαγωγίες, πάνω ἀπὸ τὸ σπίτι μας, πάνω ἀ­πὸ κάθε τι ἄλλο, νά ᾽νε ἡ Ἐκ­κλησία μας, αὐτὴ ποὺ μᾶς ἔσωσε καὶ ὡς ἔ­θνος.

Νὰ γίνῃ πάλι ἡ Ἐκκλησία ἡ χαρά, τὸ θέλ­γητρο, ἡ ζωή μας. Ὁ καθένας μας νὰ κόψῃ τὰ σχοινιὰ ποὺ τὸν δεσμεύουν. Ὅταν χτυπᾷ ἡ καμ­πάνα, φτερὰ στὰ πόδια ὅλοι! μικροὶ – μεγάλοι στὸ ναό, ζητώντας τὸ θεῖο ἔλεος· καὶ τότε ὁ Θεὸς θὰ μᾶς εὐλογήσῃ, θὰ μᾶς σώσῃ, θὰ μᾶς ἀξιώσῃ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

 

 

Πρωτοφανές ! Είδε σέ οραμα μέσα σε Ορθόδοξη Εκκλησία τήν Σταύρωση τού Χριστού καί τούς Ρωμαίους στρατιώτες να τρέχουν καί άφησε τον Βουδισμό πού πίστευε !!!

 

«  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 

 

Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Κωμόπολι Ξυλοτύμπου τής Ιεράς Μητροπόλεως Κυτίου.

"...Σ΄ αυτό τό Μοναστήρι γνώρισα καί τήν Ελένη πού κατάγεται από τήν Σρί Λάνκα, δηλαδή τήν Κεϋλάνη.

Ή Ελένη ( τώρα ), βουδίστρια τότε στό θρήσκευμα, πήγε στήν Κύπρο γιά νά γηροκομήσει μία γιαγιά, καί εκεί ασπάσθηκε τόν Χριστιανισμό διότι βίωσε τό έξης υπερφυσικό καί θαυμαστό γεγονός:

Τήν Μεγάλη Πέμπτη συνόδευσε τήν γιαγιά στήν Ακολουθία τών Παθών, όπου εκεί είδε μέσα σε όραμα μέσα στήν Εκκλησία όλες τίς φοβερές στιγμές τής Σταύρωσης τού Χριστού...

Είδε δηλαδή τούς στρατιώτες μέσα σέ οχλοβοή να σέρνουν καί να δέρνουν τον Χριστό, να τόν ανεβάζουν πάνω στόν Σταυρό, άλλοι στρατιώτες να τόν χλευάζουν, άλλοι να τού δίνουν να πιεί ξύδι, κλπ-κλπ

 

"...Πήγα καί στήν Κύπρο.

Οι αναμνήσεις μου πολλές, τά διδάγματά μου αρκετά, καί θά τά καταγράψω εν συντομία.

Πρώτον μέν, ένας κλέφτης μου έκλεψε τήν φωτογραφική μου μηχανή. Τήν είχα βάλει στίς αποσκευές πού έδωσα στό αεροπλάνο καί κάποιος υπάλληλος άνοιξε τό σακίδιό μου καί τήν πήρε. Εύχομαι νά φωτογραφίζει καλά τοπία καί καλές στιγμές τής ζωής του.

Τό δεύτερο δέ, πού θέλω νά καταγράψω είναι ότι ό κύριος πού κάθισε στό διπλανό κάθισμα στήν πτήση από Αθήνα γιά Λάρνακά μου εξομολογήθηκε δύο τινά:

Όταν ήταν φοιτητής μέ αθέμιτο τρόπο έβαλε στό πορτοφόλι τού 500 δραχμές. Όμως τήν ίδια ήμερα έσπασε τό τζάμι από τήν πόρτα τού εξώστη τού διαμερίσματός του, τό όποιο στοίχισε ακριβώς 500 δραχμές.

Τό δεύτερο τό έπαθε όταν γέρασε...

Υπηρέτησε γιά μία τριετία ως επίτροπος στόν ενοριακό του Ιερό Ναό.

Κάποια μέρα τον έστειλε ό εφημέριος στήν Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου γιά νά αγοράσει ένα κανδήλι, τό όποιο στοίχιζε 280 ευρώ. Ό ηγούμενος τής εν λόγω Ιεράς Μονής τού δώρισε τό κανδήλι καί…στόν επίτροπο τού ήλθε ό εξής λογισμός:

Τά 280 ευρώ θά τα ρίψη στό παγκάρι τού Καθολικού. Όμως όταν αποχαιρέτησε καί ευχαρίστησε τόν Καθηγούμενο, όταν πέρασε δίπλα από τό παγκάρι τού Αγίου Γεωργίου, άλλαξε σκέψη καί τά χρήματα τά κράτησε.

Λίγα λεπτά αργότερα τού επιτέθηκε ένας αβάπτιστος, τού πήρε τά 280 ευρώ – ευτυχώς πού δέν τού πήρε καί τά άλλα χρήματα πού είχε στήν άλλη τσέπη – καί τού έσπασε και 2 πλευρά.

Τά διδάγματα τά καταλαβαίνει μόνος του κάθε αναγνώστης...

Από τήν πενθήμερη παραμονή μου στήν Κύπρο θά καταγράψω λόγω συντομίας μόνο ότι διδάγματα πήρα από τήν Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Κωμόπολι Ξυλοτύμπου τής Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου.

Πνευματικός, εφημέριος, ιδρυτής καί κτήτωρ τής εν λόγω Ιεράς Μονής είναι ό πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Παναγιώτου, όστις μεταξύ τών άλλων είναι καί καλλίφωνος. Λόγω τής καλλιφωνίας του, τού πρότεινε ό μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος, νά τόν χειροτόνηση Διάκονό του, άλλ” αυτός αρνήθηκε, λέγοντας ότι θέλει νά υπηρέτηση ως ιερεύς στό χωριό του.

Τοιουτοτρόπως, όταν χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, τό χωριό του είχε 3 Ιερούς Ναούς, καί τώρα, δηλαδή 30 χρόνια αργότερα ή Κωμόπολη  Ξυλοτύμπου έχει 25 Ιερούς Ναούς καί τήν Ιερά Μονή τών Αγίων Μαρίνης καί “Ραφαήλ εις τήν όποια μονάζουν 6  οσιότατες Μοναχές, εκ τών οποίων οι 5 είναι εκ χηρείας.

Ό πατήρ Κυριάκος, αγαπητέ αναγνώστα, όστις είναι έγγαμος καί πατήρ τριών παίδων, ενώ θά μπορούσε νά ζεί μέ οικογενειακό φρόνημα, ενώ θά μπορούσε νά διοργανώνει ενοριακές εκδρομές, στίς όποιες θά συμμετείχαν γυναίκες πού ευρίσκονται εν χηρεία, δέν τό έκαμε, δέν τό κάμνει.

Ό πατήρ Κυριάκος, δέν διοργανώνει εκδρομές γιά τίς χήρες, αλλά έκτισε οίκον Θεού γιά τίς όντως χήρες.

Οι όντως χήρες δέν πηγαίνουν από Μοναστήρι σέ Μοναστήρι γιά νά προσκυνήσουν. Οι όντως χήρες πηγαίνουν σέ Μοναστήρι, όπου γίνονται μοναχές καί ζούν εν ταπεινώσει, προσευχή καί νηστεία.

Ή όντως χήρα κάμνει κομποσκοίνι γιά τήν ψυχή τού συζύγου της, κάμνει κομποσκοίνι γιά τά παιδιά της καί τά εγγόνια της.

Αυτές λοιπόν οι 6 μοναχές, δηλαδή ή καθηγούμενη Μαρίνα καί σύν αύτη μοναχές Μαρία, Αθανασία, “Ραφαηλία, Έφραιμια καί Νεκταρία, έκτος τών άλλων διακονημάτων πού έχουν, ζυμώνουν τά πρόσφορα καί τίς αρτοκλασίες γιά όποια γυναίκα τού χωριού τους δέν μπορεί νά ζυμώσει.

Τοιουτοτρόπως τά πρόσφορα πού φθάνουν στήν Προσκομιδή, είναι ζυμωμένα από χέρια καθαρά καί όχι από χέρια νεαρών αρτοποιών.

Ό σεβαστός πατήρ Κυριάκος δέν ασχολήθηκε μόνο μέ τό χωριό τού αλλά οι δραστηριότητες τού έφθασαν μέχρι τήν Αφρική Έκτισε μία πολυκλινική στήν Μαδαγασκάρη, έναν Ιερό Ναό καί τήν οικία τού Ιερέως στήν Τανζανία καί ετοιμάζεται νά κτίση τώρα έναν Ιερό Ναό στήν Κένυα.

Τώρα δέ τελευταία δίπλα από τήν Ιερά Μονή τών Αγίων Μαρίνης καί “Ραφαήλ, ανήγειρε καί δημιούργησε ένα μεγάλο Μουσείο κόστους 1.400.000 ευρώ.

Ενα παράδοξο όραμα !

Βουδίστρια είδε την Σταύρωση του Χριστού καί τούς Ρωμαίους στρατιώτες να τρέχουν μέσα σε Ορθόδοξη Εκκλησία !

 

Σ΄ αυτό τό Μοναστήρι γνώρισα καί τήν Ελένη πού κατάγεται από τήν Σρί Λάνκα, δηλαδή τήν Κεϋλάνη.

Ή Ελένη, Βουδίστρια στό θρήσκευμα, πήγε στήν Κύπρο γιά νά γηροκομήσει μία γιαγιά, καί ήσπασθη τόν Χριστιανισμό διότι βίωσε τό έξης υπερφυσικό καί θαυμαστό γεγονός:

Τήν Μεγάλη Πέμπτη συνόδευσε τήν γιαγιά στήν Ακολουθία τών Παθών, όπου εκεί είδε νά επαναλαμβάνεται εμπρός της ή Σταύρωση τού Κυρίου.

Δηλαδή είδε ζωντανά όσα διαδραματίσθηκαν πάνω στόν Γολγοθά τήν ώρα πού σταύρωσαν οι Εβραίοι τόν Κύριο !!!

Ή Ελένη δέν γνώριζε τίποτε από τόν Χριστιανισμό καί όταν είδε αυτό τό θέαμα, λυπήθηκε αφ” ενός καί απορούσε αφ” έτερου γιατί εκείνοι οι κακοί άνθρωποι κτυπούσαν, χλεύαζαν καί τελικά σταύρωσαν Αυτόν τόν Άνθρωπο.

Έμεινε άφωνη καί δάκρυα πόνου κύλισαν από τά μάτια της. Λίγο αργότερα, όταν επέστρεψαν στό σπίτι, συγκλονισμένη από τό θέαμα, μίλησε, καί ρώτησε τήν γιαγιά νά τής εξηγήση γιά όλα εκείνα πού είδε αυτή ζωντανά.

Ή γιαγιά βέβαιά της είπε τά πρέποντα καί ως εκ τούτου ή Ελένη – πού τό όνομα τής ήτο άλλο – αφού είδε τόν Ίδιο τόν Χριστό εμπρός της καί μάλιστα τήν στιγμή πού τόν σταύρωναν απαρνήθηκε τόν βουδισμό.

Τηλεφώνησε στήν μητέρα της καί εκείνη τής είπε ότι άν γίνει χριστιανή δέν θά τήν δεχθούν ποτέ στό πατρικό της σπίτι.

Φυσικά ή απειλή τής μητέρας της δέν φόβισε τήν Ελένη καί τοιουτοτρόπως βαπτίσθηκε καί ζεί χριστιανικά στήν Κύπρο, μακριά από τήν μητέρα της καί τήν πατρίδα της.

Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ -- ΘΕΡΜΟΝ , ΑΙΤΩΛΙΑ

http://www.pentapostagma.gr

 http://agiotokos-kappadokia.gr

 

Πώς θα υποδεχόμαστε εμείς τον Χριστό αν ερχότανε στις μέρες μας ;

«  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 
 

«Μετά Βαϊων και κλάδων…Ὡσανά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου »

 Άραγε, πώς θα υποδεχόμαστε εμείς τον Χριστό αν ερχότανε στις μέρες μας ;

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος 

"...Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τῶν Βαΐων ὑποδεχόμαστε κ’ ἐμεῖς τὸ Χριστό, ἀδελφοί μου, ὅπως τότε οἱ Ἑβραῖοι. Τὸ βράδυ θὰ γεμίσουν οἱ Εκ­κλησίες καὶ θ’ ἀκουσθῇ πάλι  τό «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρ­χε­ται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…»

Ἀπὸ αὔριο, Μεγάλη Δευτέρα, Μεγάλη Τρίτη, Μεγάλη Τετάρτη, Μεγάλη Πέμπτη, Μεγάλη Παρασκευή, στὰ ἅγια πάθη, στὸν ἐπιτάφιο θρῆ­νο, τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, θὰ ἔχουμε ὅλο σταυροπροσκυνήματα, λαμπάδες, στεφάνια, ποικίλες ἐκδηλώσεις λατρείας στὸ Χριστό.

Ἐὰν τὶς μέρες αὐτὲς ἐρχόταν ἕνας ξένος καὶ μᾶς ἔβλεπε, θὰ ἔλεγε· Τί εὐσεβὴς λαός!
Πόση ὅμως ὑποκρισία κρύβουμε!

Ἐμεῖς εἴ­μαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους. Μέσα στὴν ἐκκλησία λέμε «ὡσαννά» (γιατὶ σὰν τὸ «ὡσαν­νὰ» εἶνε ὅλα αὐτά· τὸ λιβάνι, τὰ κεριά, οἱ στέφανοι, τὰ δάκρυα)· ἀλλὰ μόλις βγοῦμε ἔξω, στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες, τί ἀκοῦ­με;

Ὄχι πλέον «ὡσαννά», ἀλλὰ «Σταύρωσον σταύ­ρωσον αὐτόν»· ἀκοῦμε βλαστήμιες, ἄγρι­ες ἀπαίσιες βλαστήμιες, ποὺ οὔτε οἱ Ἑβραῖοι λένε οὔτε κι ὁ σατανᾶς ἀκόμα δὲ λέει.

Γι᾽ αὐ­τὸ τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες ὁ Χριστὸς καὶ πάλι κλαίει. Κλαίει, διότι εἴμεθα λαὸς ἄστατος, εὐ­μετάβολος· τώρα τὸν ἀνεβάζουμε μέχρι τὰ ἄ­στρα, καὶ αὔριο τὸν κατεβάζουμε στὸν ᾅδη.

Εἴμεθα χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, χειρότεροι κι ἀπὸ τὸ σατανᾶ. Θὰ ἔπρεπε στὴν ταλαιπωρημένη χώρα μας, σὲ βουνὰ καὶ λαγ­κάδια, σὲ ξηρὰ καὶ θάλασσα, ν᾽ ἀκούγεται μόνο «ὡσαννά».

Κι ὅμως εἶνε γεγονὸς, ὅτι πουθενὰ ἀλλοῦ δὲ βλαστημοῦν τόσο καπηλικῶς τὰ θεῖα, τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία, ὅσο ἐδῶ. Δὲν περνάει ὄχι μέρα, ὄχι ὥρα, ὄχι λεπτό, ἀλλ’ οὔτε δευτερόλεπτο ποὺ δὲ βλαστημοῦν.

Δείξατέ μου μιὰ γωνιὰ τῆς Ἑλλάδος, μιὰ καλύ­βα, ἕνα χωριό, ἕνα δάσος, μιὰ πεδιάδα, ἕνα πλοῖο, ἕνα στρατῶνα, ἕνα σχολεῖο, ποὺ δὲν ἀ­κούγεται βλαστήμια.

Τὰ πάντα ἔχουμε μολύ­νει. Ὕστερα ἀπὸ μία πάνδημο λατρεία ἀκολουθεῖ φρικτὴ βλασφημία. Μέσα «ὡσαννά», ἔξω «Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν».

Γι᾽ αὐ­τὸ κλαίει ὁ Ἰησοῦς· καὶ φοβοῦμαι, ἀδέρφια μου, μήπως μᾶς συμβῇ κάποιο μεγάλο κακό, ὅπως τότε στοὺς Ἑβραίους στὰ Ἰεροσόλυμα.

Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί μου, τὸ βράδυ στὴν ἐκκλη­σία.

Θ’ ἀκούσετε τὸ «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…». Ἐξῆλθαν τότε οἱ Ἑβραῖοι, ἂς ἐξέλθουμε κ’ ἐμεῖς σήμερα νὰ τὸν ὑποδεχθοῦμε ἀφήνοντας πίσω «τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον» (Ἐφ. 4,22· Κολ. 3,9).

Τί ἄλλο ἔκαναν οἱ Ἑβραῖοι τότε; Ἔβγαλαν τὰ ροῦχα τους. Ὤ, νὰ κάναμε κ’ ἐμεῖς τὸ ἴδιο! Διότι, ἐνῷ ἀγαποῦμε τὴν καθαριότητα, ἔ­χουμε «ῥοῦχα» βρώμικα.

Ὑπάρχει ἄνθρω­πος ποὺ 30 χρόνια ἐπιμένει νὰ φοράῃ λερωμένο «πουκάμισο», ἔχει δηλαδὴ τὴν ψυχή του ἀκάθαρτη.

Βγάλτε τὰ ροῦχα σας καὶ δῶ­στε τα στὸ πλυντήριο. Τὸ δὲ πλυντήριο εἶνε ἡ ἱερὰ Εξομολόγηση.

Ἐκεῖ ἡ ψυχὴ λαμπρύνει τὴ στο­λή της καὶ λέει· «Λάμ­πρυ­νόν μου τὴν στο­λὴν τῆς ψυχῆς», Κύριε (ἐξαποστ.). Ὅποιος δὲν ἐξωμολογήθηκε, δὲν γνώρισε ἀκόμη τὸ Θεό.

Ἀκόμη, οἱ Ἑβραῖοι κρατοῦσαν βάϊα στὰ χέρια· ἂς ὑψώσουμε κ’ ἐμεῖς σύμβολα νίκης, ἂς νικήσουμε τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες μας.
Τέλος οἱ Ἑβραῖοι ἐκραύγαζαν «ὡσαννά»·

Εμεῖς τι κάνουμε;

Ἕ­νας Χριστιανὸς ἔδωσε σὲ κάποιον ἄπιστο καὶ βλάσφημο γιὰ πρώτη φορὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἐ­κεῖνος τὸ πῆρε, ἄρχισε νὰ τὸ διαβά­ζῃ, καὶ τόσο ἐνθουσιάστηκε, ὥστε μιὰ νύχτα – μεσάνυχτα σηκώθηκε καὶ φώναξε «ὡσαννά»! Ποιός εἶν᾽ αὐτός;

Ὁ πολὺς συγγραφέας Ντοστογιέφσκυ.

Μετεβλήθη διὰ τῆς μελέτης τῆς ἁγίας Γρα­φῆς, καὶ τὸ «ὡσαννὰ» ποὺ εἶπε ἦταν ἕνας πύραυλος, πνευματικὴ φωτιὰ ποὺ ἔβγαινε ἀπὸ μέσα του. Κ’ ἐμεῖς, τὸ «ὡσαννὰ» ποὺ λέμε σήμερα, ἂς τὸ ποῦμε μὲ τὴν καρδιά μας.
Ὅλοι λοιπὸν στὴν ἐξομολόγησι, ὅλοι στὴν θεία κοινωνία, γιὰ νὰ γευθοῦμε τὴ λύτρωσι ποὺ χαρίζει ὁ Χριστός· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει Σου !

 

Οί Εθνικές σημαίες, οί δορυφόροι τού Διαστήματος, καί η « εποπτεία » τής Εθνικής συνείδησης…( 25^η Μαρτίου )

«Όποιος ντραπεί εμένα και τους λόγους του Ευαγγελίου μου ως τιποτένιους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, ( τότε ) καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ( ο Χριστός ) ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ( θα τον ντραπεί και θα τον αποκηρύξει ), ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων»  (Μᾶρκ. 8,38)

  Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ… 


(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

«Σήμερα αγαπητοί μου, ποὺ βρισκόμαστε στὴ μέση τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας δίνει σὲ ὅλους ἕνα μέτρο καὶ μᾶς καλεῖ νὰ μετρηθοῦμε, γιὰ νὰ φανῇ ποιοί εἴμαστε.

Καὶ ἂν μὲν βρεθοῦμε ἐντάξει, κερδίσαμε τὴν αἰωνιότητα ἂν ὅμως δὲν βρεθοῦμε ἐντάξει, τότε κάποιο χέρι θὰ γράψῃ καὶ γιὰ μᾶς, ὅπως τότε γιὰ τὸ Ναβουχοδονόσορα, τὶς τρεῖς ἐκεῖνες μυστηριώδεις λέξεις «μανή, θεκέλ, φάρες»

Δηλαδή:( Ζυγίστηκες, μετρήθηκες, και βρέθηκες μείον…) ( προφητ. Δανιήλ. 5,26)

Ποιό εἶνε τὸ μέτρο αὐτό; Εἶναι, ἀγαπητοί μου, ὁ Τίμιος Σταυρός, ποὺ τὸν βλέπουμε σήμερα Σταυροπροσκυνήσεως μέσα στὰ ἄνθη.

Τί εἶναι όμως ὁ Τίμιος Σταυρός;

Δὲν εἶνε μόνο τὸ σχῆμα,τὰ δύο ξύλα πού εμείς βλέπουμε. Αλλά ὁ Σταυρὸς ἔχει νόημα βαθύ, τὸ ὁποῖο βλέπουμε στὰ τροπάρια τῆς ἡμέρας καὶ στοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ...

 

++++++++++++++++++++

 

Τίμιος σταυρὸς –γράψτε– ἴσον καθῆκον, ταπείνωσις, ὑπακοή, αὐταπάρνησις, ἀλήθεια, συγγνώμη - ἀπέραντη συγγνώμη, ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη σπουδαιότερο, ποὺ θὰ τὸ πῶ στὸ τέλος καὶ πού, ἂν δὲν τὸ παραδεχτοῦμε,τότε Χριστιανοὶ δὲν εἴμαστε.

Τὰ μέχρι ἐδῶ πού είπαμε τὰ παραδέχονται ὅλοι, ἐκεῖνο όμως, το ξεχωριστό πού θα πούμε στο τέλος, μόνο οἱ Ορθόδοξοι.

Πλὴν τῆς διδασκαλίας περὶ τοῦ σταυροῦ τὸ εὐαγγέλιο σήμερα λέει, ὅτι ὅσοι βγήκαμε ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα της βάπτισής μας ἔχουμε καὶ τὸ καθῆκον τῆς ὁμολογίας τῆς ὀρθῆς πίστεως

Ὁ Κύριος εἶπε, «Ὅποιος ὁμολογήσῃ τὴν ὀρθὴ πίστι, εἶναι δικός μου,ὅποιος δὲν τὴν ὁμολογήσῃ, δὲν εἶνε δικός μου»

Λόγια καθαρὰ καὶ ξάστερα. Γιὰ τὴν ὀρθὴ πίστη θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀγαπητοί μου, νὰ πῶ τώρα λίγα λόγια.

 * * *

Προτοῦ ὁ Κύριός μας ειπῇ τὰ λόγια τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἔκανε κάτι ἄλλο

πρὸ τοῦ πάθους του, ἔθεσε σ ̓ αὐτούς, καὶ δι ̓ αὐτῶν σὲ ὅλους μας, ἕνα βαρυσήμαντο ἐρώτημα·

«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» δηλαδή ποιά ἰδέα ἔχει ὁ κόσμος γιὰ μένα;

 

Κ ̓ οἱ μαθητές ἀπάντησαν ότι Σὲ θεωροῦν ἕνα μεγάλο ἄνδρα, ἄλλοι σὰν τὸν Ἰωάννη τὸν βαπτιστή, ἄλλοι σὰν τὸν προφήτη Ἠλία, ἄλλοι σὰν τὸν Ἰερεμία  ἢ κάποιον ἀπὸ τοὺς προφῆτες. Ὁ Κύριος τοὺς λέει «Καλὰ, ὁ κόσμος τέτοια ἰδέα ἔχει, «ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;» ἐσεῖς δηλαδή, τί ἰδέα ἔχετε γιὰ μένα;

Τότε ἐκ μέρους τῶν ἀποστόλων ἀπήντησε ὁ Πέτρος καὶ εἶπε:

Ἐσύ, Διδάσκαλε, εἶσαι παραπάνω ἀπὸ ὅλους αὐτούς, εἶσαι «ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Μᾶρκ. ἔ.ἀ.. Ματθ. 16,16. Λουκ. 9,20)

Αὐτὴ εἶνε ἡ ὀρθὴ πίστις, τὸ θεμέλιο ποὺ στηρίζεται ὅλος ὁ Χριστιανισμός.

Ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός!

Ἐδῶ ακριβώς χωριζόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Χρειάζονται ἀποδείξεις;

Ἂν μπορῇς νὰ μετρήσῃς τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, θὰ μπορέσῃς νὰ μετρήσῃς καὶ τὶς ἀποδείξεις, τὰ τεκμήρια, τὰ ντοκουμέντα, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλὸς ἄνθρωπος ἀλλὰ εἶνε Θεός. Θεός!

Ἡ ἁγία ζωή του, ἡ ἀρετή του ποὺ «ἐκάλυψεν οὐρανούς»,  ἡ ἀνυπέρβλητη διδασκαλία του, τὰ ἄπειρα θαύματά του, ὅλα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος ξεπερνᾷ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα, εἶνε μορφὴ οὐρανομήκης, ἀγγίζει - ξεπερνᾷ τὰ ἄστρα. Εἶνε Θεός αληθινός, αὐτὸ εἶνε τὸ θεμέλιο, ἡ κεντρικὴ ἀλήθεια.

Αλλά, άν τώρα πιάσετε ἔτσι στὴν τύχη 1.000 ἀνθρώπους διαφόρων τάξεων καὶ τοὺς ρωτήσετε,

Τί ἰδέα ἔχετε γιὰ τὸ Χριστό; θ ̓ ἀκούσετε διάφορες ἀπόψεις…

(σσ. θ΄ ακούσετε δηλαδή, ότι τού κατέβει καθ΄ ενός στό μυαλό του...)

Άλλοι θὰ ποῦν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν φιλόσοφος, ἄλλοι ὅτι ἦταν μύστης θρησκευτικός, ἄλλοι σπουδαῖος λογοτέχνης - ποιητὴς - καλλιτέχνης, ἄλλοι ότι ήταν ὁ πρῶτος ἐπαναστάτης, ἄλλοι ὅτι ὑπῆρξε βαθὺς κοινωνιολόγος, ἄλλοι ὅτι εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλοφυέστερα πνεύματα...

Όμως, εσύ τί γνώμη ἔχεις γιὰ τὸ Χριστό;

Τὸν ἀναγνωρίζεις ἁπλῶς ὡς ἕνα ποιητὴ, ἐπαναστάτη, προλετάριο ἢ δὲν ξέρω τί ἄλλο;

Αλλά ΟΧΙ !

Ο Χριστός δὲν εἶνε ἁπλὸς ἄνθρωπος ὅπως όλοι αὐτοί· εἶνε αὐτὸς ὁ ίδιος ο Θεός, ποὺ ἦρθε ἐδῶ κάτω στὴ γῆ γιὰ ν ̓ ἀπολυτρώσῃ καὶ σώσῃ τὸ ἀνθρώπινο γένος.

Ἐὰν δῇς ἔτσι τὰ πράγματα, τότε καὶ ὁ σταυρὸς δὲν θὰ εἶνε ἁπλῶς δυὸ ξύλα ποὺ καρφώνει ὁ μαραγκός, ἢ τὸ χρυσὸ κόσμημα ποὺ κρεμοῦν στὸ λαιμὸ οἱ κοπέλλες, ἢ τὸ μαρμάρινο σύμβολο ποὺ βάζουμε πάνω στοὺς τάφους καὶ στοὺς τρούλλους τῶν ἐκκλησιῶν μας, ἢ τὸ κέντημα στὸ ἐθνόσημο τῶν στρατιωτῶν καὶ στὰ πηλήκια τῶν ἀξιωματικῶν μας.

Ὁ σταυρὸς ἔχει μεγάλη σημασία. Μόνο ἂν πιστέψῃς ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεός, τότε καὶ ὁ σταυρὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνα ὄργανο θανατικῆς καταδίκης καὶ ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἕνας μάρτυρας ἀπὸ τοὺς πολλούς, ἀλλὰ ο Σταυρὸς είναι ἡ πρώτη Αγία Τράπεζα ποὺ ἔγινε ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος καὶ ὁ Κύριος προσέφερε το σῶμα καὶ τὸ αἷμα του λέγοντας

«Λάβετε, φάγετε... Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες» (Ματθ. 26,26-27), τὸ πρῶτο θυσιαστήριο ἐπάνω στὸ ὁποῖο προσέφερε τὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία κι ἀπὸ τὰ πανάχραντα χέρια καὶ πόδια του ἔτρεξε τὸ ζωογόνο ἐκεῖνο αἷμα, ποὺ διὰ τῆς θείας κοινωνίας μεταγγίζεται σὲ ὅλους. 

Εἶνε λοιπὸν ἡ θυσία του ἡ ὑπὲρ πᾶσαν θυσίαν καὶ τὸ ὄνομά του εἶνε «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», ἀδελφοί μου.

  * * *

Καὶ γεννᾶται τώρα τὸ ἐρώτημα, αλήθεια τι πιστεύουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὸ Χριστό;

Κάποτε οἱ ἀλήθειες αὐτὲς ποὺ εἴπαμε ἔλαμπαν σὰν τὸν ἥλιο στὶς ψυχὲς τῶν προγόνων μας.Τώρα;

Ἔσβησε ἡ πίστη στὶς καρδιές, τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ δὲν προκαλεῖ συγκίνησι καὶ δάκρυ.Ὑποβαθμίζεται ὁ Χριστός, περιφρονεῖται τὸ ἅγιό του ὄνομα, καταπατοῦνται οἱ ἐντολές του.

Τώρα νέα ὀνόματα φωσφορίζουν κ ̓ ἐκρήγνυνται σὰν πυροτεχνήματα στὸν οὐρανὸ τῶν νέων ἰδεῶν καὶ συστημάτων.

Τώρα ὁ Χριστὸς εἶνε μικρὸς καὶ περιφρονητέος μπροστὰ σ ̓ όλους αὐτούς....

Τώρα πιά τί είναι .... ὁ Χριστὸς κ ̓ ἡ διδασκαλία του; τὸ Εὐαγγέλιο πάει πάλιωσε...σοῦ λέει ὁ ἄλλος καὶ γελάει...

Ὦ ανόητε ἄνθρωπε, τί άλλο νὰ σοῦ πῶ;

Ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἄστρα κάποτε θὰ παλιώσουν καὶ θὰ σβήσουν, μὰ ὁ Χριστὸς καὶ τὰ ῥήματά του θὰ μείνουν, ὅπως μᾶς βεβαίωσε ὁ ἴδιος «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι»

Δὲν παλιώνει τὸ Εὐαγγέλιο, μένει αἰωνίως, καὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς ( ο ίδιος ) καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» τῶν αἰώνων

Τώρα πολλοὶ βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὑπάρχουν αἱρετικοί, ὅπως οἱ Ιεχωβῖτες, ποὺ μισοῦν τὸ σταυρό του.

Οἱ Ἑβραῖοι μιὰ φορὰ τὸν σταύρωσαν, ἐμεῖς τὸν σταυρώνουμε χίλιες φορὲς καὶ ῥίχνουμε τὸ ὄνομά του μέσα στὸ βόρβορο τῆς ἀκάθαρτης γλώσσας μας. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀστυφύλακας καὶ εἰσαγγελεὺς καὶ κράτος Ορθόδοξο νὰ σταματήσουν αὐτοὺς ποὺ βρίζουν τὸ Ὄνομά του.

Ἀφήνω τὶς πορνεῖες, τὶς μοιχεῖες, τὰ ἄλλα ἐγκλήματα, ἀλλὰ δὲν ὑποφέρω τὴν ἡμέρα τοῦ σταυροῦ, ἐδῶ στὴν πατρίδα μας, ν ̓ ἀκούγονται βλαστήμιες.

Εγώ εἶμαι ἁμαρτωλός, ἀλλὰ αυτό γράψτε το·

Φοβᾶμαι μήπως, γιὰ τὶς βλαστήμιες μας καὶ μόνο, μή μᾶς ἔρθῃ κάποιο μεγάλο κακό· μήπως καμμιὰ νύχτα, ἐκεῖ ποὺ γλεντᾶμε, σειστεί ὁ τόπος ολόκληρος καὶ γίνουν όλα «γῆς Μαδιὰμ», Βουλή , ἀνάκτορα, στρατῶνες, τὰ πάντα· μήπως γίνουμε πάλι πρόσφυγες καὶ δὲν θὰ ὑπάρχῃ μέρος τῆς γῆς νὰ μᾶς δεχτεί, διότι σταυρώνουμε μέ τίς βλαστήμιες μας πάλι τὸν Χριστό...

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

 

 

Πρωτοφανείς, μεγαλειώδεις, και κυρίως ακομμάτιστες συγκεντρώσεις πολιτών στην ημέρα μνήμης των 57 ανθρώπων πού έχασαν την ζωή τους στα Τέμπη, δυό χρόνια πρίν…( Video )

 

 Τό τελευταίο τραίνο...

Πρωτοφανείς, μεγαλειώδεις, και κυρίως ακομμάτιστες συγκεντρώσεις πολιτών στην ημέρα μνήμης των 57 ανθρώπων πού έχασαν την ζωή τους στα Τέμπη, δυό χρόνια πρίν…

 

 Videos

https://www.ertnews.gr/eidiseis/ellada/megaleiodeis-sygkentroseis-gia-ta-tempi-prosklitirio-nekron-sto-syntagma-ta-minymata-ton-syggenon/ 

 

Βασιλιάς Καρνάβαλος: «Πολλοί με κατηγορούνε αλλά οί περισσότεροι εμένα με αγαπούνε !

 

Συνέντευξη με τον «βασιλιά» της Πάτρας…

«Πολλοί με κατηγορούνε αλλά οί περισσότεροι εμένα με αγαπούνε !
Γιατί πρίν απ΄ όλα πρέπει να το παραδεχθείτε εσείς οί Πατρινοί, ότι εγώ έχω δοξάσει και έχω κάνει ξακουστή την πόλη σας όσο ουδείς άλλος, μέχρι και την άκρη της γής. 

 

Μόνο εκείνος ο Ανδρέας με συναγωνίζεται ( προφανώς εννοεί τον πολιούχο μας Άγιο Ανδρέα ) αλλά πού θα μού πάει κι΄ αυτός, εγώ αυτές τις μέρες έρχομαι πρώτος και τις άλλες ισόπαλος ! ( ακολουθεί παρακάτω η πλήρης «συνέντευξη» του «βασιλιά»… ).

Τις μέρες αυτές, πού ένα μέρος τού λαού μας φαίνεται να ξεδίνει διώχνοντας για λίγο στενοχώριες, αναφραγκιές, χαράτσια και φουρτούνες, σκεφτόμασταν από καιρό με ποιό τρόπο και αν ήταν δυνατόν να παίρναμε μια συνέντευξη από τον «βασιλέα» της Πάτρας Καρνάβαλο !

Γιατί μπορεί ο κοσμάκης να έχει πρόβλημα επιβίωσης αλλά από την άλλη πλευρά εμείς οί Πατρινοί δεν ξεχνάμε και την πατρογονική μας συνήθεια  τις μέρες αυτές βγαίνοντας στους δρόμους τραγουδώντας και χορεύοντας στον ρυθμό του τάνγκο…

Ο Δήμαρχος άλλωστε δίνει το παράδειγμα και οί υπήκοοί του ( όσοι δηλαδή του απέμειναν…) τον ακολουθούνε..

Αυτά σκεπτόμουν και διαλογιζόμουν μαζί με το μικρό επιτελείο μου βλέποντας τον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου γεμάτο κόσμο και πατείς με πατώσε, να κινδυνεύει να πάθει ρήγμα απ΄ όλες τις φυλές και τα φύλα της γής…

Μικρά παιδιά ντυμένα με πολύχρωμες στολές, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, καπέλα περίεργα, παιχνίδια, μπαλόνια, ροκάνες ποδήλατα, μαμάδες, καρότσια και άλλα τινά όλα μαζί ανακατωμένα συνέθεταν τον πίνακα της νέας Πάτρας και γιατί όχι και της νέας Ελλάδας πού δεν την σκιάζει τίποτα, ακόμη και αν η κοιλιά της παίζει ταμπούρλο από την πείνα και την ανέχεια…

Το σύνθημα «γλεντάτε γιατί πεθαίνουμε» φαίνεται να κυριαρχεί και στην πόλη μας, μη ψάχνοντας γιά ουδεμία άλλη διέξοδο πού θα μπορούσε να ελαφρύνει την θέση μας, να μας δώσει κάποια ελπίδα ίσως και να μας σώσει…

Κι΄ εκεί πού σκεπτόμαστε με το επιτελείο μας όλα αυτά ανταλλάσσοντας απόψεις, πετάχτηκε ένας μικρός της παρέας, φαντασμένος, ονειροπαρμένος, αλαφροϊσκιωτος, ίσως και Σαββατογεννημένος…, και μας είπε το εξής αμίμητο : 

 

--« Καλά όλα αυτά εδώ πού λέμε τώρα, αλλά δεν το κρύβω θάθελα να μπορούσα να πάρω και μια συνέντευξη από τον ίδιο τον Καρνάβαλο πού θα μας μιλούσε για την Πάτρα…».

--Και τι θα σούλεγε, βρέ το άψυχο ξόανο του «βασιλιά»;

-- Το ίδιο δεν θα μούλεγε τίποτα, αυτό το ξέρω. .Ξύλα, μπογιές, και χαρτιά δεν μιλάνε, αλλά…

--Τι αλλά και τραλαλά, ποιός λοιπόν άλλος θα σού μιλούσε;

--Θάθελα να μού μιλούσε «εκείνος» πού κρύβεται μέσα στο ξόανο…

--Και ποιός είναι αυτός βρέ φαντασμένο;

--Αυτό άστο σ΄ εμένα, εγώ θα φέρω την συνέντευξη με τον βασιλιά Καρνάβαλο και μετά τα λέμε…» μούπε το κούτσικο, κι΄ έφυγε τρεχάτο για να γλιτώσει το ξύλο….
Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

ΠΕΡΑΣΑΝ  ΕΤΣΙ  ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ…

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΛΗΑ» ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ !

 

 

 

 

 

---«Πολλοί με κατηγορούνε αλλά οί περισσότεροι εμένα με αγαπούνε ! Γιατί πρίν απ΄ όλα πρέπει να το παραδεχθείτε εσείς οί Πατρινοί, ότι εγώ έχω δοξάσει και έχω κάνει ξακουστή την πόλη σας όσο ουδείς άλλος μέχρι και την άκρη της γής. Μόνο εκείνος ο Ανδρέας με συναγωνίζεται ( προφανώς εννοεί τον πολιούχο μας Άγιο Ανδρέα ) αλλά πού θα μού πάει κι΄ αυτός, εγώ αυτές τις μέρες έρχομαι πρώτος και τις άλλες ισόπαλος !

---Κι΄ από πού «βασιλιά»  μου βγάζεις αυτό το ευοίωνο  για σένα συμπέρασμα;

---Κι΄ απ΄ αυτό, και από τ΄ άλλα και «από της Παρασκευής το γάλα», πού λένε και κάποιοι φίλοι μου…

---Και τι καλό κάνεις και προσφέρεις σ΄ αυτήν την πόλη πού νομίζεις ότι τόσο πολύ εδώ σ΄ αγαπάνε;

---Πρώτα απ΄ όλα μ΄ αγαπάνε όλοι οί Δήμαρχοι, οί Αντιδήμαρχοι και οί 54 Διευθυντές και Προϊστάμενοι της Δημαρχίας! Με αγαπάνε ακόμη οί έμποροι, οί καφετέριες, τα μπάρ, τα σκυλάδικα, οί μπαλονάδες, ακόμη και τα ποδηλατάδικα…
Με αγαπάνε ακόμη οί ξενοδόχοι, οί μοδίστρες γιά τις στολές πού ράβουνε, τα βαρελάδικα και τά τσιπουράδικα για τα μεθύσια πού ανάβουνε μέχρι καί οί περιπτεράδες όσοι δηλαδή απ΄ αυτούς μείνανε , μια και η Τρόϊκα με την φορολογία τους έχει διαλύσει όλους…
Όλοι αυτοί για μένα δουλεύουνε γιά μένα πεθαίνουνε, και πολύ με συμπαθάνε…

---Σ΄ αγαπάνε κι΄ άλλοι «βασιλιά» μου;

---Μ΄ αγαπάνε ακόμη και τα  Σχολεία, Δημοτικά και Γυμνάσια, Διευθυντές, δάσκαλοι, καθηγητές, πού ευθύς σαν δοθεί το σύνθημα πέφτουν όλοι στα τσικνίσματα μέσα στα Σχολεία. 

Ακόμα και σέ  Δημόσιες υπηρεσίες βγάζουν στα μπαλκόνια και στις ταράτσες ψησταριές και ψήνουν σουβλάκια προς δόξα μου! 
Με λιβανίζουν με τσίκνες και αυτό εμένα πολύ μού αρέσει. 
Θυμάμαι την αρχαία εποχή των Ελλήνων… 
Κι΄ από την άλλη πλευρά, στο εξομολογούμαι αυτό, μαθαίνουνε και οί μικροί μαθητές για μένα, για τα γλέντια μου και τα μεγαλεία μου και σαν μεγαλώσουνε όλοι αυτοί εμένα θα υποστηρίζουνε και εμένα θα θέλουνε!

---Αν έβαζες δηλαδή και για Δήμαρχος, θάβγαινες πρώτος!

---Δεν χρειάζεται… Σε κάθε Δημαρχία έχω τους δικούς μου ανθρώπους και κυβερνώ! Επομένως είμαι και αοράτως Δήμαρχος !

---Έχεις μακρύ κατάλογο φαίνεται της Πατρινής αγάπης;

---Μ΄ αγαπάνε ακόμη και κάποιοι «άλλοι», αλλά μού δείχνουν την αγάπη τους όχι τώρα, αλλά 5 μήνες αργότερα από τα γκαστρολογήματα πού τους φωνάζουν να «διακόψουν», πιασμένα όλα από τίς μέρες τούτες και ειδικά στα μπουρμπούλια!...

Παλαιότερα τα οικονομάγανε καλλίτερα στις Κλινικές τους αλλά τώρα χάνουνε λεφτά λόγω Νοσοκομείων, μια και εκεί πρέπει να γίνεται τώρα η δουλειά του πεθαμού των νηπίων, όχι σε Κλινικές…

Γιατί μη ξεχνάς τις μέρες αυτές, μέσα στους χορούς, στα μπουρμπούλια, στα πονηρά πειράγματα, στα πιασίματα, και στα μεθύσια ανάβω γερά τα αίματα και για τις «άλλες δουλειές»…

---Δουλειές; δηλαδή, τί δουλειές;

---Να οί περισσότεροι χωρισμοί, οί μοιχείες και τά free γκομενιλίκια στις μέρες μου ξεκινάνε, ή δεν το ξέρεις τάχατες;

---Μού φαίνεται θάχεις κι΄ άλλους στους καταλόγους σου…

---Μόνο «κι΄ άλλους;» Πολλούς άλλους! Αλλά, το περίεργο είναι άλλο…

---Έχουμε και περίεργα τώρα;

---Ναι, γιατί αν πρόσεξες ακόμα κι΄ εκείνοι, οί «αιρετικοί» όπως τους λέτε τους Καθολικούς,  βγάζουν τα Καρναβάλια τους στην Βραζιλία την Κυριακή  της λεγόμενης Αποκριάς και ποτέ άλλη Κυριακή ! 
Το λέει και η λέξη άλλωστε: 
Από-κρέω, αποχή από το κρέας.

Μετά πέφτει νέκρα χορών και τραγουδιών !
Κι΄ εσείς εδώ, οί λεγόμενοι Ορθόδοξοι, βγάζετε Καρναβάλια όχι τήν πραγματική Κυριακή τής Αποκριάς  αλλά την επόμενη Κυριακή πού η Εκκλησία σας την λέει «Κυριακή της Έξωσης » για να θυμίζει στον κόσμο πώς έδιωξε ο Θεός τους πρώτους ανθρώπους από τον Παράδεισο για την ανυπακοή τους!
Κοίταξε και το ημερολόγιο να δείς ότι δεν σού λέω ψέματα !

Κι΄ εσείς, την μέρα της Έξωσης φρενιάζετε και χορεύετε για μένα περισσότερο, βαπτίζοντάς την ως «τελευταία Αποκριά», τρώγοντας, πίνοντας, και μεθώντας  μέσα στην νηστεία της Εκκλησίας σας,  δίνοντάς μου έτσι πολύ μεγάλη χαρά μ΄ αυτά σας τα καμώματα…

---Αλλά ποιοί σού χρωστάνε υποχρέωση ακόμα δεν μας είπες, μόνο να παινεύεσαι και να περιαυτολογείς ξέρεις…

---Πρόσεξε και θα καταλάβεις! Εμένα μ΄ αγαπάνε ακόμη κι΄ αυτοί πού θάπρεπε να με μισούνε…

--Και γιατί Καρνάβαλέ μου να σε μισούνε; Περίεργα πράγματα μάς λές απόψε.

---Και αυτοί πού με αγαπάνε περισσότερο είναι οί Χριστιανοί, κι΄ άς λένε ότι δεν με θέλουνε…

Με αγαπάνε ακόμη επίτροποι, νεωκόροι, καντηλανάφτες, ψάλτες, παπάδες, ιεροκήρυκες, μέχρι και Μητροπολίτες, μη πώ και Πατριάρχες !

Απόδειξη ότι τώρα πού πλησιάζουν οί γιορτές μου, κανείς τους δεν μιλάει εναντίον μου, κανείς τους δεν λέει και δεν ανοίγει το στόμα του να πεί κάτι βλαβερό για μένα πλήν δυό – τρείς μικροί κάτι λένε, αλλά ποιός τους ακούει αυτούς τώρα…

Ίσως το κάνουνε πάλι γιά να μη στενοχωρήσουνε πολιτικούς, Δημάρχους και Εξουσιαστές πού είναι φίλοι τους…
Να μη φανούνε αναχρονιστικοί απέναντι του κόσμου, τώρα πού γλεντάει και χοροπηδάει, και με τον Θεό, έ, αυτά τα βρίσκουνε αργότερα…

Έ, λοιπόν, εσύ τι λές; Είναι, ή δεν είναι όλοι αυτοί φίλοι μου, ή συνοδοιπόροι μου τουλάχιστον έστω και με την ανοχή τους;

---Αυθαίρετα συμπεράσματα βγάζεις «βασιλιά» μου…

--- Άκου τώρα και τα υπόλοιπα. Ακόμη και την ημέρα πού γιορτάζω, τήν Κυριακή της λεγόμενης «τελευταίας Αποκριάς» σας, και όλο το πρωϊ πού γίνονται στις Εκκλησιές σας κηρύγματα, έχει τύχει να τρυπώσει το πνεύμα μου ακόμη και μέσα στην Εκκλησιά του πολιούχου σας του Ανδρέα και ούτε εκεί, δεν τολμούν να πούνε λόγο εναντίον μου!
Για ότι άλλο μπορούνε να πούνε την μέρα αυτή, για μένα τον Καρνάβαλο πού 100 μέτρα πιο πέρα σείω ολόκληρη την Πολιτεία σας, ούτε μία λέξη!

Ίσως πάλι νά θέλουν να με υποβαθμίσουν δια της σιωπής τους, ότι τάχατες είμαι αμελητέος και δεν υπάρχω, αλλά ο κρότος και ο βρόντος και ο αλαλαγμός της γιορτής μου δεν κρύβεται με κάτι τέτοια…

Κι΄ αν κάποιος πεί κάτι, έτσι για να μη φανεί ότι δεν είπε, τα λέει όλα μέσα σε δυό – τρείς φράσεις και γρήγορα, συνεσταλμένα και ντροπαλά, πού ούτε πού ακούγονται έξω, μέσα στο κεντρικό πρόγραμμά περιφοράς μου πού ετοιμάζεται, και στον ορυμαγδό το απόγευμα και το βράδυ πού ακολουθεί !

Όλοι αυτοί στις Εκκλησιές σας είναι σαν να καμώνονται πώς δεν βλέπουν και δεν ξέρουν τι γίνεται έξω στους δρόμους… 

Κάνουν σαν να μη καταλαβαίνουν ότι τις ώρες αυτές η Πάτρα βρίσκεται στα χέρια μου και εγώ ότι θέλω την κάνω…

---Υπερβολές, υπερβολές και φαντασίες για δυνάμεις σου ανύπαρκτες αν ο Μεγάλος Θεός δεν στο επιτρέψει !

--Καθόλου υπερβολές αλλά πραγματικότητες!
Αυτή η πολιτεία λοιπόν είναι δική μου, καταδική μου, και ουδενός άλλου, στο λέω και στο υπογράφω αυτό !

--Διαβολικά υπερήφανος όπως πάντα είσαι βασιλιά μου, και από δαιμονικό πνεύμα φαίνεται ότι κατευθύνεσαι…

--Τά πράγματα αυτό δείχνουν, τίποτα περισσότερο. Ακόμη και μαμάδες πού τρέχουν στις εκκλησιές, την ημέρα την δική μου φοράνε τα καλά τους κι΄ έρχονται μετά σ΄ εμένα και στην συνοδεία μου όταν γίνεται η λιτανεία μου μέσα στην πόλη!

---Έ, όχι και λιτανεία σου; Τι λιτανεύει δηλαδή η Πάτρα. Το… λείψανό σου;

--- Με περιφέρουν οί Πατρινοί και με λιτανεύουν από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το απόγευμα, με ραίνουν με λουλούδια, με σοκολάτες, με μουσικές, και κάπου 4 ολόκληρες ώρες ασχολούνται μαζί μου, έστω και αν στις 10 το βράδυ με καίνε κάτι γρουσούζηδες…
Ούτε άγιος να ήμουν δεν θα ασχολούνταν οί Πατρινοί τόσες ώρες με την λιτανεία μου…

---Αλλά μετά σε καίνε όμως, δεν γλιτώνεις !

---Δεν κατάλαβες καλά. Από την άλλη μέρα ακριβώς αρχίζουν στα εργαστήρια οί προετοιμασίες για τον νέο Καρνάβαλο, τον διάδοχό μου !
Όπως βλέπεις λοιπόν του χρόνου πάλι εδώ θα είμαι !

Ορεξάτος, αεράτος, και φορτσάτος, για νέες με τους Πατρινούς περιπέτειες…»

Αυτά πάνω κάτω μας είπε ο γέρο «βασιλιάς», της Πάτρας ο Καρνάβαλος, κλείνοντας εδώ την «συνέντευξή» του και ο καθένας μας άς κάνει τις όποιες σκέψεις του…

========================

Η Έξωση από τόν Παράδεισο, σύμφωνα μέ αρχαία τοιχογραφία...

Σήμερα, Κυριακή τής Απόκρεω ( ή τής Αποκριάς όπως λέει ο λαός ), από τήν Βραζιλία μέχρι τήν Αφρική, κι΄ από τήν Μαλαισία μέχρι τά νησιά Γκαλαπάγκος, τήν Γουαδελούπη, καί βάλε ακόμη, τά καρναβάλια τελειώσανε...

Χωρίς να χρειάζεται λοιπόν νά ξέρει κανείς καί πολλά γράμματα, η ίδια η λέξη άλλωστε "Απόκρεω" τό λέει, ότι από σήμερα καί πέρα, γιά όποιον έχει μία Χριστιανική, ( καί όχι ειδωλολατρική ή Άθεη ιδιότητα ), τό κρέας καί τα πανηγύρια γιόκ καί τέρμα.

Από εδώ καί πέρα λοιπόν μέχρι τό Πάσχα, θά πρέπει νά υπάρξει καί κάποια αλλαγή στήν ζωή μας μέ κάποια μικρή, ή μεγάλη πνευματική ανασύνταξη, έστω καί γιά αποτοξίνωση...

Από αρχαιοτάτων χρόνων η σημερινή Κυριακή ( 22 τού μηνός ), είναι η λεγόμενη Κυριακή τής Κρίσεως καί τής Δευτέρας Παρουσίας τού Χριστού, πού είτε τό θέλουμε είτε δέν τό θέλουμε, είτε τό πιστεύουμε είτε όχι, θά έλθει κάποτε καί θα μάς κρίνει "κατά τά έργα μας" καί μέ ότι αυτό αιωνίως συνεπάγεται...

Θά έπρεπε λοιπόν σήμερα να τελειώνουνε καί οί δικές μας φιέστες, οί χοροί, τά μεθύσια, καί τα υπόλοιπα, όπως άλλωστε κάνουν όλοι οί άλλοι λαοί, καί νά έχει λήξει το καρναβαλικό πανηγύρι πού δυστυχώς όπως αναφέραμε τό γλεντάμε τήν ημέρα πού κανονικά θά έπρεπε να κλαίμε, δηλαδή τήν ημέρα τής Κρίσεως !

Τά έχει καταφέρει λοιπόν έτσι ο σατανάς πού μάς έχει αναποδογυρίσει καί σ΄ αυτό το θέμα, γιατί φαίνεται σάν Ορθόδοξους "μάς πάει περισσότερο..." , αλλά δυστυχώς δέν έχει αρκεστεί μέχρις εδώ.

Έχει λοιπόν πάει καί ακόμη περισσότερο μακρυά, κι΄ έχει φέρει τό Καρναβάλι νά εορτάζεται την επόμενη Κυριακή, πού είναι η "Κυριακή τής Εξώσεως" τών πρώτων ανθρώπων από τόν Παράδεισο!

Κι΄ εμείς τώρα γιορτάζουμε αυτή τήν Έξωση, πάλι μέ ότι βάλει ο νούς μας, γιατί δήθεν είναι "η τελευταία Αποκριά" .

Όμως η Αποκριά είναι μία, είναι σήμερα, καί αυτό είναι βέβαιο, όσο τίποτε άλλο...

====================================

Ιδιώνυμο έγκλημα η κουκούλα ! Δύο μήνες με 1 χρόνο φυλακή, όποιος συλληφθεί  φορώντας κουκούλα…

Μέ κουκούλα έξω από Τράπεζα !

Μήπως είναι μπούλα;

Την είδηση σαν διάβασα, για STOP είς την κουκούλα,

σκέφθηκα τον Kαρνάβαλο, και την ντυμένη μπούλα,

πολλοί θα το προφασισθούν, πώς είναι μασκαράδες,

κι΄ όχι κοινοί κακοποιοί, τουτέστιν κερατάδες…

Ευθύς καλώ τον Φασουλή, πού ξέρει από μόδα,

και τον ρωτώ για να μού ειπεί, τι λέει επί τούτου,

γιατί πολλά η κούτρα του, ξέρει να κατεβάζει,

ακόμη και κοιμώμενος, επάνω στο «τουτού» του…

Φασουλής και Περικλέτος, κι΄ ο καθένας νέτος - σκέτος…

συζήτηση αρχίζουνε καί δευτερολογίες,

πάνω σε θέματα καυτά καί όχι αηδίες...

Φασουλής: τά έμαθα, τά έμαθα, δεν θέλουν τις κουκούλες,

όμως στην Πάτρα έχουμε, ένα καράβι μπούλες,

και πού να βρείς την άκρη δά, τώρα κύρ-Αστυνόμε,

θα βάζουν 10 πυρκαγιές, θα κλαίνε οί μανούλες,

κι΄ άντε να βρείς τον ένοχο, μέσα στις μαύρες ζούλες…

Εγώ βρέ Περικλέτο μου, είμαι νομοταγής,

και ως εκ τούτου σταθερά, δηλώνω απαθής,

άς πιάσουνε έναν απ΄ αυτούς, όπου φοράει κουκούλα,

κι΄ άς τού την βράσουν με φακές, μαζί με μια κουρούνα…

Περικλέτος: Μά στην Ευρώπη Φασουλή, υπάρχει τώρα μόδα,

σε κάθε διαδήλωση, στό να σκορπάνε ρόδα,

δεν ξέρω τι τους έπιασε εδώ είς τήν Ελλάντα,

να θέλουνε οί αναρχικοί, να βάζουνε φυτίλια,

μά αν ήμουνα Παυλόπουλος, κι΄ έπιανα δυό σαϊνια,

θα τάβαζα στην φυλακή, να πίνουν χαμομήλια…

Στον Τύπο θ΄ απαγόρευα, να βάζουν προκηρύξεις,

τέρμα στην διαφήμιση, της κάθε κακουργίας,

θα τανε στο ανύπαρκτο κάθε κακό κουμάσι,

ώστε να μη κορδώνεται, πώς είναι ταραξίας…

  

 

Θάφτιαχνα Νόμο «βάρβαρο», και όπως θέλεις πέστο,

ευθύς σαν συνελάμβανα, ένα τέτοιο «κογκρέσσο»,

με πινακίδα στον λαιμό, ότι είναι παλιομόρτης,

θα το στελνα είς τάς οδούς, μαζί με συνοδεία,

θα τρωγε τέτοιο χλευασμό, θα τούκανα «κηδεία»…

Κι΄ αν ήτανε από αυτούς, όπου πετούν γκαζάκια,

πού ρίχνουνε μολότοφες, και κάνουνε σκασάκια,

πού καίνε τ΄ αυτοκίνητα, και τις επιχειρήσεις,

πού γράφουνε με χρώματα, τά σπίτια, τά γραφεία,

θα τόνε χρωμάτιζα, στο μέτωπο, στην κούτρα,

και είς την τηλεόραση, θα τούδειχνα τά μούτρα,

να ντρέπεται να κυκλοφορεί, να κρύβεται σαν ζούδι,

γιατί αρκετά μας έκανε, μας έβγαλε το φλούδι…

Φασουλής: Έ, αρκετά βρέ Περικλή, εσύ σε λίγο ακόμη,

θα καταστρέψεις τον ντουνιά, μ΄ αυτούς τους κεραυνούς σου,

έ, και τι κάναν τά παιδιά, πού είναι τόσο αθώα,

απ΄ την χαρά τους κάψανε την όμορφη Αθήνα,

γιατί λοιπόν τους κυνηγάς σαν την θεία – Κατίνα;

Άστα να παίξουν να χαρούν, άστα… θα μεγαλώσουν,

δεν είδες πού κι΄ οί Δικαστές, κι΄ οί Ανακριτές κυρίως,

τους βλέπουν με συμπάθειο, τους λένε και κυρίους;

δεν πρόσεξες, μά είσαι βλάξ; πώς ελεύθερους αφήνουν,

σαν βλέπουν τέτοια λεβεντιά, και τέτοιο νταηλίκι,

μά παραείσαι βάρβαρος, σκέτο κακό σκουλήκι…

Περικλέτος: Καλά το λέω και για εσέ, πώς είσαι ίδια φάρα,

ένα με τους Αναρχικούς, και την κακή αντάρα,

μού φαίνεται ότι συμπαθείς, κάθε κακή αιτία,

κι΄ ίσως και βγείς και Δήμαρχος, απ΄ όλη την τσιτία…

Η πονηρή αλεπού έξω από τό "Απόλλων" κοιτάζει τό κοτέτσι...

Φασουλής: Εγώ σαν γίνω Δήμαρχος, και γίνω «υπέρ όλων»,

θα κλείσω τον Καρνάβαλο, μέσα είς το «Απόλλων»,

θα φέρω και μια αλεπού, έξω να τραγουδάει,

κι΄ ένα κοτέτσι παρά κεί, ίσα να το κοιτάει…

Θα βάλω τέρμα στα λιλιά, στα γλέντια, στις κιθάρες,

στα μπεϊμπι, και στους θησαυρούς, Γιαννούλες και τρεχάλες,

πού φάγανε όλα τα λεφτά, και μείναμε μπουκάλες…

Θα βάλω στόπ στα ντόμινα, μπουρμπούλια σούρτα- φέρτα,

πού φέρνουνε εξώγαμα, απ΄ τ΄ άνομα σερμπέτια…

Δρόμους θα φτιάξω απ΄ την αρχή, με άσφαλτο πραγματική,

θα διώξω τα σιχαμερά, τά βρώμικα ποντίκια,

θα βάλω τράμ στα ορεινά, στις ανηφόρες, στα βουνά,

στους βάλτους και στα πεδινά, αυτή ναι η αλήθεια…

Θ΄ αρχίσω ακόμη ξήλωμα, της κάθε πινακίδας,

πού βάζουν κάποιοι πονηροί, άνευ καμιάς αδείας,

«GARAZ», «NO PARKING », και κουτιά,

καρέκλες, και καφάσια, πού αν τά πειράξεις χάθηκες,

έχουν μεγάλο θράσος,

μόρτες είς την κατάληψη, γίνανε παρακράτος…

Θα γίνω Δήμαρχος σωστός, όλων των Πατριναίων,

με τους καλούς κι΄ εγώ καλός, με τους κακούς κακοποιός,

για χάρη των δικαίων…

Περικλέτος: Άντε λοιπόν βρέ Φασουλή,

μαζί σου θάμαι στο στρατί, γι΄ αυτή την πολιτεία,

πρόσεξε μόνο τον Κοκό, τον παπαγάλο τον καλό,

φέρτον στήν Δημαρχία...