Κυριακή τού σπορέως -- Η αόρατη δύναμη τού λόγου καί τού σπόρου...

 

Εξήλθεν ο σπείρων, τού σπείραι, τον σπόρον αυτού...

 

  «  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 

 

Η αυριανή  Κυριακή ( 13.10.24 )  είναι αφιερωμένη στην λεγόμενη «Παραβολή του σπορέως» και ἔχει ὁρισθῆ ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία πρὸς τιμὴν τῶν Αγίων Πατέρων. Δηλαδή τῶν ἱεραρχῶν ἐκείνων ποὺ συνεκρότησαν τὴν Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ καταδίκασε τοὺς εἰκονομάχους καὶ ἀναστήλωσε τὶς εἰκόνες.

Γιατί εὰν σήμερα ἔχουμε εἰκόνες στις Εκκλησίες, αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε στοὺς ἀγῶνες ποὺ ἔκαναν οἱ ἅγιοι ἐκεῖνοι Πατέρες τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Μέχρι σήμερα μία ακόμη διαφορὰ ποὺ ἔχουμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶνε, ὅτι όλοι αὐτοὶ ―καὶ μάλιστα οἱ Χιλιαστές― εἰκόνες δὲν προσκυνᾶνε.

Εἶνε γυμνὲς οἱ λεγόμενες αίθουσες -- «ἐκκλησίες» τους, ενῷ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε γεμάτη εἰκόνες, ποὺ ἀποτελοῦν και τὸν στολισμό της.( Μια εικόνα – χίλιες λέξεις...)

Σήμερα λοιπόν ἔχει ὁρισθῆ νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ ὡραία περικοπή. Περιέχει μία ἀπὸ τὶς παραβολὲς τοῦ Χριστοῦ. 

Εἶνε ἡ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ σπορέως.

Τί λέει σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστός;

Κάποιος γεωργὸς, λέει,  γέμισε τὸ δισάκκι του μὲ σπόρο καὶ πῆγε νὰ τὸν σπείρῃ. Ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε πάνω σὲ δρόμο ποὺ ἦταν χιλιοπατημένος ἀπὸ ζῷα καὶ ἀνθρώπους· ἔμεινε ἐκεῖ στὴν ἐπιφάνεια, δὲν ρίζωσε, καὶ ἦρθαν μετά τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸν ἅρπαξαν...

+++++++++++++++++++++++++

Τὸ δεύτερο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ μέρος ὅπου ἦταν πέτρες· καὶ φύτρωσε μέν, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε νερὸ καὶ ἔτσι ξεράθηκαν τὰ στάχυα.

Τὸ τρίτο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ  ἔδαφος ποὺ εἶχε χῶμα, ἀλλὰ χῶμα γεμᾶτο ἀγκάθια· καὶ τ᾿ ἀγκάθια μεγάλωσαν, ἔπνιξαν τὸ σπόρο, καὶ δὲν τὸν ἄφησαν ν᾿ ἀναπτυχθῇ καὶ νὰ καρποφορήσῃ. Τὸ τελευταῖο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἔδαφος γόνιμο, καθαρό· ἐκεῖ ὁ σπόρος φύτρωσε καὶ ἀπέδωσε ἀλλοῦ μὲν τριάντα, ἀλλοῦ ἑξήντα, ἀλλοῦ δὲ ἑκατό. Αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολή.

Τί θὰ πῇ όμως "παραβολή";

Είναι εκείνο το μέρος τού λόγου πού άλλα λέει ὁ Χριστὸς καὶ ἄλλα κατά βάθος ἐννοεῖ.

(σσ. καί το κάνει αυτό μιλώντας συγκεκαλυμμένα από αγάπη γιά τον άνθρωπο καί για να προφυλάξει τούς ακροατές από τήν μεγάλη ευθύνη πού θα έχουν απέναντι τού Θεού πού ενώ άκουσαν και κατάλαβαν εν τούτοις δεν εκτέλεσαν τίς εντολές Του ! )

Ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως εἶνε μιὰ εἰκόνα ἀπὸ τὸν φυσικὸ αγροτικό κόσμο.

Ποιός όμως εἶνε ὁ σπορεύς;

Σπορεὺς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· αὐτὸς ἔφερε τὸν πνευματικὸ σπόρο ἀπὸ τὸν οὐρανό.

Καὶ ὁ σπόρος εἶνε ἡ ἁγία του διδασκαλία, ποὺ δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀνωτέρα διδασκαλία ἀπὸ αὐτήν· εἶνε σπόρος ἐκλεκτός. Καὶ ὅπως ὁ γεωργὸς φροντίζει στὸ χωράφι του νὰ σπείρῃ ἐκλεκτὸ σπόρο, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ φροντίζουμε μέσα στὶς καρδιές μας νὰ σπέρνουμε ἐκλεκτὸ σπόρο, τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ὁ σπόρος! Τί εἶνε ὁ σπόρος; Ὁ φυσικὸς σπόρος εἶνε ἕνα μικρὸ πραγματάκι, ποὺ δὲν τοῦ δίνουμε σημασία. Καὶ ὅμως τί δύναμι ἔχει μέσα του! Φτάνει ἕνας σπόρος ν᾿ ἀποδείξῃ, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἂν μπορῇ, ἂς φτιάξει ἡ ἐπιστήμη ἕνα σπόρο. Μέχρι σήμερα, παρ᾿ ὅλες τὶς προόδους της, δὲν τὸ κατόρθωσε. Ἀδύνατον.

Τὸ σπόρο, ποὺ τὸ ῥίχνουμε μέσ᾿ στὸ χῶμα, τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός. Καὶ ἔχει δύναμι τεραστία. Φυτρώνει καὶ πρασινίζει ἡ γῆ.
Σπόρος λοιπόν, μὲ τὴ μεταφορικὴ ἔννοια τῆς παραβολῆς, εἶνε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Σπορεὺς εἶνε ὁ Χριστός.

Σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ ἱεράρχαι, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σπορεὺς εἶνε καθένας ποὺ διαδίδει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ σπόρος ἔπεσε σὲ διάφορα ἐδάφη, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ κηρύττουν οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου. Ἄλλοτε μὲν πέφτει ἐπάνω σὲ ἔδαφος ποὺ μοιάζει μὲ τὸν πατημένο δρόμο. Καὶ ὅπως στὸν πατημένο δρόμο εἶνε ἀδύνατον νὰ φυτρώσῃ ὁ σπόρος, ἔτσι καὶ στὶς ψυχὲς αὐτές.

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μένουν ἀδιάφοροι, τελείως ἀδιάφοροι. Καὶ ἂν ἀκόμη βρίσκονται μέσ᾿ στὴν ἐκκλησία, δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τίποτε, δὲν προσέχουν τὰ ἀνεκτίμητα λόγια ποὺ σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας· διότι ἡ θεία λειτουργία, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θ᾿ ἀρχίσῃ μέχρι τέλους, χίλια λόγια εἶνε· χρυσᾶ λόγια, αἰώνια, σπουδαῖα λόγια. Αὐτοὶ τίποτα.

Καὶ βρίσκονται μὲν ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς δὲν εἶνε ἐκεῖ· βρίσκονται ἔξω, ταξιδεύουν πέρα μακριά.

( σσ. άσε πού κάποιοι άλλοι κάθονται και πιάνουν τα στασίδια καί το μάτι τους κοιτάζει συνεχώς τήν πόρτα ποιός - ποιά μπαίνει...Τήν ωραία Πύλη πού βγαίνει ο παπάς, τό τί λέει και το τί διαβάζει ούτε πού τούς δίνει σημασία, κοιτάζει μόνο τίς πόρτες...) 

Καὶ ὅπως λέει ὁ λαός μας, ἀπὸ τὸ ἕνα αὐτὶ μπαίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κι ἀπὸ τὸ ἄλλο βγαίνει. Αὐτὴ εἶνε ἡ πρώτη κατηγορία ἐδάφους ποὺ ἔπεσε ὁ σπόρος· εἶνε δηλαδὴ οἱ ἀδιάφοροι Χριστιανοί.

Ἡ ἄλλη κατηγορία εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐνθουσιάζονται, εὐχαριστοῦν τὸ Θεό, ἀλλὰ δυστυχῶς εἶνε ὀλιγόπιστοι. Καὶ ὅταν συμβῇ στὸν βίο τους κάποιο ἐμπόδιο, κάποια δυστυχία, κάποιος θάνατος, κάποιο ἀτύχημα, τότε γογγύζουν πλέον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ λένε· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; γιατί συνέβη σ᾿ ἐμένα αὐτὸ τὸ ἀτύχημα, αὐτὴ ἡ δυστυχία;… Καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτοὶ εἶνε οἱ ὀλιγόπιστοι.

Πρῶτοι λοιπὸν οἱ ἀδιάφοροι, δεύτεροι οἱ ὀλιγόπιστοι.

Τρίτοι; Οἱ τρίτοι εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν μὲν καλὲς διαθέσεις, ἀλλὰ ἔχουν μέσα τους καὶ ἀγκάθια. Ποιά εἶνε τ᾿ ἀγκάθια;

Ὅπως ὅπου φυτρώνει ἀγκάθι ἐκεῖ συμπνίγεται ὁ ἀγαθὸς σπόρος, ἔτσι καὶ μέσ᾿ στὶς καρδιὲς αὐτῶν. Ἀγκάθια εἶνε τὰ πάθη. Ποιά πάθη; Ὁποιοδήποτε πάθος, εἶνε ἀγκάθι φοβερό. Τρία ὅμως εἶνε τὰ μεγάλα ἀγκάθια ποὺ πνίγουν κάθε εὐγενῆ προσπάθεια μέσα στὸν ἄνθρωπο.

Τὸ πρῶτο εἶνε ἡ φιλαργυρία, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ φιληδονία, καὶ τὸ τρίτο ἀγκάθι εἶνε ἡ φιλοδοξία.

Αὐτὰ τὰ τρία πάθη εἶνε τὰ μεγάλα ἐκεῖνα ἀγκάθια ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσῃ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Τέλος ἕνα μόνο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἐκλεκτὸ ἔδαφος· καὶ φύτρωσε, καὶ τὸ 1 ἔγινε 30, 60, 100. Ποιό ἔδαφος εἶνε αὐτό; Εἶνε οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐφαρμόζουν μὲ προθυμία. Δὲν ἀκοῦνε μόνο, δὲν ἐνθουσιάζονται μόνο, ἀλλὰ καὶ ἐφαρμόζουν. Αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

* * *

Αὐτὴ εἶνε μὲ λίγα λόγια ἡ παραβολή. Ὁμιλεῖ γιὰ τέσσερα διαφορετικὰ ἐδάφη γῆς, ποὺ εἰκονίζουν τὶς τέσσερις κατηγορίες ἀκροατῶν τοῦ θείου λόγου. Στὰ δια αὐτὰ ἐδάφη σπείρεται καὶ σήμερα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καὶ πρέπει ὅλοι μας, κήρυκες καὶ ἀκροαταί, ν᾿ ἀπαντήσουμε σὲ κάποια ἐρωτήματα.
Ὡς ἀκροαταὶ πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα· τί ἔδαφος είμαστε; καὶ τί θέσι λαμβάνουμε ἀπέναντι στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ; Είμεθα ἀγαθὴ γῆ ποὺ δέχεται τὸ λόγο τοῦ εὐαγγελίου καὶ καρποφορεῖ; Ἢ μήπως ἡ καρδιά μας εἶνε ἄγονο, λιθῶδες καὶ ἀκανθῶδες ἔδαφος;

Ἂς κοπιάσουμε, γιὰ νὰ κάψουμε τ᾿ ἀγκάθια τῶν παθῶν, νὰ πετάξουμε τὶς πέτρες τῆς ὀλιγοπιστίας, τῶν κακῶν συνηθειῶν, τῶν εἰδωλολατρικῶν καταλοίπων, τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ σατανικῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων, καὶ ἂς ὀργώσουμε τὸ σκληρὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς μας διὰ μετανοίας, διὰ κατανύξεως καὶ δακρύων, ὥστε νὰ γίνουμε καλὴ γῆ.
Ὅσοι πάλι εἶνε ἱεροκήρυκες καὶ κηρύττουν τὸν θεῖο λόγο, πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουν σ᾿ ἕνα ἐρώτημα τοῦ πειρασμοῦ, ποὺ πάει νὰ τοὺς ἀπογοητεύσῃ.

Ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς λέει· Μὴ κηρύττεις, διότι  οἱ κόποι σου εἶνε σχεδὸν καταδικασμένοι· μόνο τὸ ἕνα τέταρτο τοῦ σπόρου πιάνει, τὰ ἄλλα τρία τέταρτα πᾶνε χαμένα… Τὸν αἰσθάνομαι κ᾿ ἐγὼ τὸ διάβολο καὶ τὸν ἀκούω νὰ μοῦ λέῃ· Τί κάνεις; Κήρυξες, κήρυξες, κήρυξες, ποιά τὰ ἀποτελέσματα;… Τί ἔχω ν᾿ ἀπαντήσω σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα;

Μὲ παρηγορεῖ ἕνας λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, μεγάλου κήρυκος τοῦ εὐαγγελίου, ποὺ λέει·

«Κήρυξε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴν ἀπογοητεύεσαι. Κήρυξε. Εἶνε πεντακόσοι οἱ ἀκροαταί; ἂν δὲν ἀκούσουν οἱ πεντακόσοι, θ᾿ ἀκούσουν οἱ διακόσοι πενήντα, οἱ μισοί. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ μισοί; θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα.

Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ είκοσι. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ είκοσι; θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε; θ᾿ ἀκούσῃ ὁ ἕνας. Ἕνας φτάνει». Ἔτσι ὁ ἱεροκήρυκας δὲν ἀπογοητεύεται.

Συμπέρασμα. Κανείς νὰ μὴν ἀπογοητευθῇ. Ἂς δεχθοῦμε ὅλοι καὶ ἂς καλλιεργήσουμε τὸ θεῖο σπόρο, ὅσες ἀντιξοότητες καὶ ἂν συναντήσουμε.
Εὔχομαι πάντα τὰ αὐτιά σας νὰ εἶνε ἀνοιχτά, γιὰ νὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Υπάρχουν πράγματι 7 κρυφές πυρηνικές βάσεις στό Ισραήλ ;

 

Οι Εβραίοι του Ισραήλ είναι συλλογικά ορκισμένοι θά λέγαμε, στό να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους οδηγήσει πάλι σαν πρόβατα σε σφαγή όπως συνέβη στα χρόνια του Γερμανο-ναζισμού στην Ευρώπη... 

Και γι ’αυτόν ακριβώς τον λόγο και προτού καν νά ανακηρυχθεί το Εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη, αποφάσισαν ότι το νεόκοπο κράτος τους θά έπρεπε να αποκτήσει , όσο πιο γρήγορα ήταν εφικτό, το απόλυτο όπλο που ήταν το ατομικό. 

Για την ιστορία, ο εθνοπατέρας του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν ανέθεσε στο σημερινό Πρόεδρο του Ισραήλ, νεαρό τότε Σιμόν Πέρες, τον συντονισμό του εγχειρήματος.

Το Ισραήλ απέκτησε τα πρώτα ατομικά του όπλα, 2 στον αριθμό, πριν τον πόλεμο του 1967 και ήταν έτοιμο να τα χρησιμοποιήσει, αν κάτι πήγαινε πολύ στραβά στον πόλεμο αυτό, γνωστό και ως Πόλεμο των Έξι Ημερών. 

Δεν προέκυψε τέτοια ανάγκη αφού κατατρόπωσαν τους Άραβες.Το1973 όταν δέχτηκε την καθυστερημένη αλλά αναμενόμενη και οργανωμένη αντεπίθεση των Αράβων σε δύο μέτωπα, στο Σινά και τα Υψώματα του Γκολάν,στις πρώτες μέρες του πολέμου το Ισραήλ ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. 

Μυστηριώδες παραμένει μέχρι σήμερα τό πυρηνικό οπλοστάσιο τού Ισραήλ...

Η τότε πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ κάλεσε την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της χώρας και της ανήγγειλε ότι "καταστρέφεται ο Τρίτος Ναός του Σολομώντος ", δηλαδή το Ισραήλ.

Και δόθηκε η εντολή εφαρμογής της ‘’Επιλογής Σαμψών’’.

Οπλίσθηκαν με ατομικά όπλα τα Αμερικανικά Φάντομ και οι πιλότοι περίμεναν στο ακουστικό με αναμμένες μηχανές.

Ωστόσο , προτού ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως,άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα υπέρ του Ισραήλ, πρώτα στο μέτωπο με την Αίγυπτο και μετά σ ’αυτό της Συρίας και έτσι τα ατομικά όπλα ξανακλειδώθηκαν στο οπλοστάσιο. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Ισραηλινοί ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν ακόμα και τη Σοβιετική Ένωση αν παρέμβαινε υπέρ των Αράβων, απειλώντας έτσι την ύπαρξη του Ισραήλ.

Από τότε το Ισραήλ έχει αποκτήσει ένα τρομακτικό οπλοστάσιο το οποίο σήμερα ξεπερνά τις τετρακόσιες θερμοπυρηνικές κεφαλές και με δυνατότητες χρησιμοποίησης του, με αεροπλάνα και υποβρύχια, σε όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. 

Επί τούτου το μήνυμα του Ισραήλ είναι, ότι όσες χώρες επιλέγουν να μην κατέχουν πυρηνικά όπλα είναι δεύτερης τάξεως κράτη πού η επιβίωσή τους εξαρτάται από τρίτους.

Αυτοί οι "τρίτοι" παρουσιάζονται ως πάτρωνες και ως μεγαλόψυχοι, αλλά σε τελευταία ανάλυση λειτουργούν και ως στυγνοί εκβιαστές, ακόμη και εκτελεστές...

 

++++++++++++++++++++++++

Λονδίνο

Τό Ισραήλ μπορεί νά διαθέτει μέχρι καί  200 πυρηνικές βόμβες έγραφε τό 1994, ή ειδικευμένη σέ αμυντικά θέματα έγκυρος Βρετανική επιθεώρηση " Τζαίην΄ς Ιντέλλιντζενς Ρηβιού" . Τό άρθρο στηρίζεται στίς απόψεις τού Αμερικανού Χάρολντ Χιού ειδικού μελετητού φωτογραφίας δορυφόρων.

Είναι γνωστό όμως ότι τό Ισραήλ δέν παραδέχεται επισήμως ότι κατέχει πυρηνική τεχνολογία καί αρνείται οποιαδήποτε επιθεώρηση τού ΙΑΕΑ. 

Ό Αμερικανός ειδικός εκτιμά ότι τό Ισραήλ κατέχει σήμερα πυρηνικές βόμβες, πυραύλους, οβίδες πυρηνικής γόμωσης, καί πυρηνικές νάρκες καί ότι θά καταφύγει στήν χρήση τους μόνο όταν απειληθεί μέ εξολόθρευση.

Τά επτά πυρηνικά κέντρα είναι:

1) Βάση Dimona, καμουφλαρισμένη μέ πυκνότατη βλάστηση στήν έρημο Νεγκέβ, όπου καί υπηρέτησε ό Μορντεχάϊ Βανούνου, γνωστός γιά τίς αποκαλύψεις του τό 1987...

2) Βάση Sorek , ερευνητικό κέντρο μέ Αμερικανικό αντιδραστήρα, τό "Λός Άλαμος" τού Ισραήλ.

3) Polmikim. Κέντρο πυρηνικών δοκιμών πυραύλων " Ιεριχώ"  Από αυτό εκτοξεύθηκε στίς 14.9.1989 πύραυλος "Ιεριχώ 2 " πού έπεσε δυτικά τής Κρήτης, μετά από 13.000 Km.

4) Giontefat , 30Km από τήν Χάϊφα.  Κέντρο συναρμολόγησης - αποσύνδεσης πυρηνικών   

5) Heilampoun, κέντρο αποθήκευσης πυρηνικών όπλων.

6) Beer Giakob, 35 Km από τήν Ιερουσαλήμ, υπόγεια βάση κατασκευής τών "Ιεριχώ 2" καί τών πυραύλων " Arrow" 

7) Kfar Zeharya, 20Km από τούς λόφους τής Ιουδαίας, καί "καρδιά" τών πυρηνικών εγκαταστάσεων τής χώρας. Οί δορυφόροι αποκαλύπτουν συνεχείς επεκτάσεις τών 50 περίπου υπογείων εγκαταστάσεων εκτόξευσης πυραύλων. Ή περιοχή έχει επιλεγεί μέ πολύ προσοχή ώς εξαιρετικά δύσκολη νά πέσει σέ εχθρικά χέρια.

Όλα τά παραπάνω κέντρα πού αναφέρει ή " Τζαίην΄ς Ιντέλλιντζενς Ρηβιού" συμφωνούν καί μέ τά όσα έχουν γραφτεί στό βιβλίο  "Critical Match " στίς αρχές τού 1994.

(εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 19.9.94)

Οί τελευταίες πυρηνικές αποκαλύψεις τού τότε Ισραηλινού Πρωθυπουργού...

Ιερουσαλήμ

Διαστάσεις μείζονος πολιτικής κρίσης προσλαμβάνει η εκ παραδρομής έμμεση αναφορά του Εχούντ Ολμερτ στο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ σε Γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό. Χθες και ενώ οι εγχώριες εφημερίδες κατηγορούσαν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό για «πρωτοφανή ανευθυνότητα», στενοί συνεργάτες του κ. Ολμερτ υποστήριζαν ότι ο τελευταίος ουδέποτε παραβίασε την πάγια πολιτική της ασάφειας όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας.

Οι δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού ότι η χώρα του διαθέτει πυρηνικά προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στο Ισραήλ. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι ζητούν την παραίτησή του. Ο βουλευτής Αριέ Ελντατ από το Κόμμα της Εθνικής Ενότητας, δήλωσε πως ο πρωθυπουργός Ολμέρτ δεν είναι δυνατόν να αποκαλύπτει σε συνεντεύξεις κρατικά μυστικά.

Ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Γκέρνοτ Ερλερ, είπε, πως είναι γνωστό ότι το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά όπλα. Μέχρι στιγμής πάντως, συμπλήρωσε, από επίσημη πλευρά πάντα αποσιωπούνταν.

«Αυτό, ήταν εδώ και δεκαετίες κοινό μυστικό: Το Ισραήλ αποτελεί μία πυρηνική δύναμη. Αλλά ήταν άγραφος κανόνας να μην μιλά κανείς γι' αυτό το ζήτημα. Η διεθνής κοινότητα προσπαθεί εδώ και τρία χρόνια να εμποδίσει το Ιράν να αξιοποιήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, προκειμένου να κατασκευάσει ατομικά όπλα. Υπάρχει ένα επιχείρημα από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, που επανέρχεται στην επικαιρότητα. 

Η επικινδυνότητα μίας ατομικής βόμβας δεν εξαρτάται από την βόμβα καθαυτή, αλλά από την φύση του καθεστώτος που τη διαθέτει. Μολονότι ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι παράλογος, είναι επιφανειακός. 

Ενισχύει την άποψη, ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, κάτι που οι χώρες αναπτυσσόμενων αγορών δεν μπορούν να ανεχθούν. Και καλύπτει το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι, είναι οι μόνοι που έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν την ατομική βόμβα». (Le Monde)


Η δήλωσή του...

«Ουδέποτε απειλήσαμε κάποιο άλλο έθνος με εξόντωση», δήλωσε ο κ. Ολμερτ στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο Ν24, απαντώντας σε σχετική ερώτηση σχετικά με τη γνωστή τοποθέτηση του Ιρανού προέδρου, Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ υπέρ της εξάλειψης του εβραϊκού κράτους. 

«Μέ δεδομένο τήν πρόθεσης της Τεχεράνης να καταστρέψει το Εβραϊκό κράτος, δεν πρέπει να εξισώνουμε στήν ίδια θέση τό Ισραήλ μέ την φιλοδοξία του Ιράν ν’ αποκτήσει πυρηνικά όπλα..." πρόσθεσε ο κ. Ολμερτ, ο οποίος μ’ αυτή τη δήλωση έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός του εβραϊκού κράτους που παραβίασε την 50νταετή πολιτική της «ασάφειας» όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. 

news.in.gr + Kathimerini.gr+DEUTSCHE WELLE

December 2006

 

               ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΑΡ...

 

                   

Τέμενος τού Ομάρ ! Εάν πέσει ή εάν καταστραφεί, τότε  ό Μεσσίας τών Εβραίων, ( κατά τούς Χριστιανούς ό Αντίχριστος - 666 ), είναι πιά επί θύραις...

Ουάσινγκτον

Νέα επεισόδια μεταξύ Παλαιστινίων και της Ισραηλινής Αστυνομίας σημειώθηκαν την Παρασκευή γύρω από το τέμενος του Αλ Ακσά, με αφορμή τις ανασκαφές που πραγματοποιούνται στην περιοχή, από το Ισραήλ.

Οι ισραηλινές δυνάμεις διέλυσαν με βομβίδες κρότου-λάμψης τους πιστούς που πετούσαν πέτρες εναντίον τους, μετά το τέλος της προσευχής της Παρασκευής.

Μουσουλμάνοι ηγέτες έχουν ζητήσει να πραγματοποιηθούν διαμαρτυρίες σχετικά με τις ανασκαφές που γίνονται κοντά στο τρίτο ιερότερο μνημείο του Ισλάμ.

Επιπλέον, αραβικές χώρες έχουν ζητήσει από το Ισραήλ να σταματήσει τις ανασκαφές επειδή μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στα θεμέλια του τεμένους.

Από την πλευρά του, το Ισραήλ υποστηρίζει ότι τα ιερά μνημεία δεν θα υποστούν βλάβες από την επιβεβλημένη από το νόμο, όπως δηλώνει, προσπάθειά του να διασωθούν τεχνουργήματα πριν από την κατασκευή μιας πεζογέφυρας που θα οδηγεί στο χώρο αυτό, ο οποίος είναι γνωστός στους μουσουλμάνους ως αλ-Χάραμ αλ-Σαρίφ και στους εβραίους ως Όρος του Ναού.

Εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε πως οι δυνάμεις μπήκαν στην περιοχή γύρω από το τέμενος αφού δέχθηκαν λιθοβολισμό. Πρόσθεσε πως η αστυνομία δεν έριξε σφαίρες από καουτσούκ, όπως είχε αρχικά μεταδοθεί από το ισραηλινό ραδιόφωνο.  

Κάιρο

Ο Αραβικός Σύνδεσμος καταδίκασε, το Σάββατο, τα έργα που πραγματοποιεί το Ισραήλ κοντά σε έναν από τους ιερότερους τόπους του Ισλάμ και κάλεσε το Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή να μεσολαβήσει ώστε να σταματήσει την ισραηλινή κυβέρνηση

«Ο Αραβικός Σύνδεσμος καλεί τα μέλη του Κουαρτέτου να αναλάβουν τις ευθύνες τους να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ να σταματήσει αμέσως την επιθετική του στάση» αναφέρεται σε ανακοίνωση του Συνδέσμου.

Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι τα ιερά μνημεία δεν θα υποστούν βλάβες από την επιβεβλημένη από το νόμο, όπως δηλώνει, προσπάθειά του να διασωθούν τεχνουργήματα πριν από την κατασκευή μιας πεζογέφυρας που θα οδηγεί στο χώρο αυτό, ο οποίος είναι γνωστός στους μουσουλμάνους ως Αλ Χάραμ αλ Σάριφ και στους εβραίους ως Όρος του Ναού.

Ο Αραβικός Σύνδεσμος χαρακτήρισε εγκληματικές τις εργασίες και τόνισε πως κάθε παραβίαση του τεμένους αποτελεί παραβίαση του μουσουλμανικού δόγματος και ζητεί από τις αραβικές χώρες που είναι μέλη του ΟΗΕ να καλέσουν έκτακτη σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας για να σταματήσουν τα έργα.

Η Πλατεία των Τζαμιών κτίστηκε στη θέση του εβραϊκού Ναού του Ηρώδη και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Τα τελευταία ερείπιά της είναι το δυτικό Τείχος των Δακρύων, ιερός τόπος του Ιουδαϊσμού.

news.in.gr, CNN

« Πώς γλίτωσα από τους ανθρωποφάγους …» Μια αληθινή μαρτυρία από τό Κονγκό: « Ζώ χάρη στον Σταυρό του Χριστού ! »

               Συζητώντας  με τον πατέρα Χαρίτων ILUNGA

 

" Ζώ χάρη στον Σταυρό του Κυρίου ( μιά αληθινή μαρτυρία από την Επισκοπή Γκόμα του Ανατ. Κονγκό)

--- Πάτερ, ήρθα από το χωριό μου να ευχαριστήσω τον Θεό μου για τη ζωή που μου ξαναέδωσε. Το χωριό μου απέχει από εδώ, 90 χιλιόμετρα. Ήρθα με τα πόδια, μόνο και μόνο για να κοινωνήσω και να ευχαριστήσω τον Κύριο.

Έγινε στο χωριό μου εμφύλιος πόλεμος, και όχι μόνο εμφύλιος πόλεμος, αλλά διαβολικός πόλεμος.

Οι αντάρτες μπήκαν στο χωριό μας, κόβανε κεφάλια, έπιναν αίμα ανθρώπων. Φορούσαν στα κεφάλια τους κόκκινα μαντήλια, στα χέρια τους κρατούσαν μεγάλα μαχαίρια για να κόβουν κεφάλια...

Εγώ το πρωί σηκώθηκα και αφού έκανα την πρωινή μου προσευχή πήγα στα χωράφια και δεν ήξερα τι θα γινόταν πίσω μου. Από τα χωράφια μ’ έπιασαν και με πήγαν μακριά, στα 10 χιλιόμετρα περίπου, με τα χέρια μου δεμένα πίσω.

Εκεί που με πήγαν ήταν το κέντρο τους, όπου ήταν και ο αρχηγός τους... Και τι είδα με τα μάτια μου;

 

+++++++++++++++++

 

Απίστευτα πράγματα:Δέκα ξύλα όρθια στα οποία κρεμόταν κεφάλια ανθρώπων. 

2. Ο αρχηγός καθόταν πάνω σ’ ένα μεγάλο θρόνο, δεξιά και αριστερά του κρέμονταν πόδια ανθρώπων. 

3. Είχαν ανάψει φωτιές με ξύλα και μαγείρευαν κρέας ανθρώπων. 

4. Πιο πέρα είχε ένα μεγάλο βαθύ πηγάδι όπου είχαν βάλει ανθρώπους ζωντανούς…

 Εκεί με πήγαν κι εμένα και πριν με βάλουν μέσα μου έβγαλαν όλα τα ρούχα μου και από ένα ξύλο σαν σκάλα προσπάθησα να μπω μέσα επειδή ήταν βαθύ.

Μέσα εκεί βρήκα επτά γυναίκες και τρεις άνδρες. Έμεινα εκεί σχεδόν μια εβδομάδα. Δεν μας έδιναν φαγητό, μόνο κάθε πρωί καλούσαν ένα άτομο από αυτούς που βρισκόταν μαζί μας στην τρύπα και με το που έβγαιναν έξω τους έκοβαν το κεφάλι και έριχναν όλο το αίμα στο πηγάδι κάτω.

Μόνο αίμα έριχναν κάτω εκεί που μας είχαν βάλει, δε μας έδιναν ούτε νερό ούτε φαγητό, ο Θεός μας είχε προστατεύσει…

Πάτερ, ήρθε η ημέρα μου, άκουσα το όνομα μου κι έκανα τον σταυρό μου. Ήμουνα αδύνατος από την πείνα, δεν μπορούσα να βγω, αλλά προσπάθησα και βγήκα. Κρύβω πάντα τον σταυρό μου στον γοφό μου, ώστε να μην τον χάσω γιατί είναι ο μόνος πλούτος μου και η μόνη μου δύναμη. Ευτυχώς όταν μου έβγαλαν τα ρούχα δεν τον είχαν προσέξει. Όταν βγήκα από την τρύπα αυτή, έπεσα κάτω από την πείνα και τη δίψα και δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος…

Αμέσως άκουσα φωνή μεγάλη, φώναζε ένας από τους αντάρτες:

«Κύριε αρχηγέ μου αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος δεν μπορούμε να του κόψουμε το κεφάλι του έχει πάνω του Σταυρό!».

Πήδηξαν πίσω, φοβήθηκαν! Με πλησιάζει ο αρχηγός, με ρωτάει: «Τι είστε»; Του απάντησα:

«Είμαι Ορθόδοξος!» Γυρνάει πίσω και λέει στους αντάρτες: «Όχι, όχι τους Ορθόδοξους σας είπα, δεν τους σκοτώνουμε, πρέπει να τον γυρίσετε στο χωριό του αμέσως ! ». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

Πάτερ μου, μόλις άκουσα τα λόγια αύτά, μέσα μου ένιωσα δύναμη, με πήγαν μέχρι το χωριό και τι είδα; Είχαν κάψει πολλά σπίτια, μαζί και το δικό μου όλο. Ήταν σπίτια από χόρτα. Πήγα στην αυλή μου. Δεν φορούσα ρούχα, επειδή τα είχαν πάρει, είχα μόνο το σταυρό μου στο γοφό μου. Απελπισία πάτερ μου!

Μετά από ώρες σκέφτηκα να κοιτάξω λίγο, να ελέγξω λίγο στην τέφρα του καμένου μου σπιτιού και τι είδα και τι βρήκα πάτερ μου; 

Δύο μπουκάλια που έκρυβα στο σπίτι μου και τι ήταν; Το ένα είχε μέσα ευχέλαιο, το άλλο είχε αγιασμό. Πώς δεν κάηκαν αυτά τα μπουκάλια ενώ όλα είχαν καεί, ακόμα και τα κατσαρολικά που ήταν μεταλλικά; 

Τα μπουκάλια αυτά, που ήταν και πλαστικά, δεν επέτρεψε ο Θεός να καούν !!!

Τις Θεός μέγας πάτερ! Ήρθα να σας δείξω τα δύο μπουκάλια και τον σταυρό μου που μ’ έσωσε, τον κρατάω στο ίδιο σημείο.

Ήρθα να Εξομολογηθώ και να κοινωνήσω, να ευχαριστήσω τον Θεό μου για όλα όσα μου έκανε στη ζωή μου, να δοξάζω το Άγιο Όνομα Του εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!

π. Χαρίτων ILUNGA

Ιεραποστολικός Ταχυδρόμος

 

Ιεραποστολικός  Ταχυδρόμος -- Τεύχος 155

Τό Πάσχα τού καλοκαιριού -- Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου ! Πώς την γιορτάζει σήμερα ο κόσμος;

Ο τάφος της Παναγίας, γνωστός και ως Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής, ανήκει στους Ορθόδοξους από την εποχή που οικοδομήθηκε ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου από τους ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη.
 

(Η Αγία Ελένη, όταν πήγε στην Παλαιστίνη, ίδρυσε περίπου τριάντα ναούς, όπως αναφέρει ο ιστορικός Νικηφόρος Κάλλιστος το 1335. 

Σε έναν κώδικα του 11ου αιώνα, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, περιέχεται ο κατάλογος των εκκλησιών της «Θεοφιλούς Βασιλίδος Ελένης», όπου ο ναός της Γεθσημανής αναφέρεται τέταρτος στη σειρά ως «Εκκλησία εν Γεθσημανή, επί του Τάφου της Υπεραγίας Θεοτόκου».

 

VIDEOs

 

https://youtu.be/VrC8-j0bEOg?si=FI_vngRapBcLjgYr 

 

Ο σημερινός ναός έχει μήκος 30 μέτρα και πλάτος οκτώ. Ο τάφος είναι δεξιά, καθώς μπαίνουμε στην είσοδο, λαξευμένος σε τετράγωνο βράχο, με κοίλωμα ενός μέτρου. Για τον τάφο της Γεθσημανής υπάρχουν επίσης μαρτυρίες της Εκκλησίας των Σύρων, των Κοπτών και των Αρμενίων, οι οποίοι διατηρούν και παρεκκλήσια στον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Ιερουσαλήμ).

Όπως σημειώνει σύγχρονος Αγιοταφίτης ιεράρχης και ιστοριοδίφης, «το σεμνόν τούτο και σεβάσμιον ιερόν προσκύνημα, ανεγερθέν κατά τους χρόνους της παλαιάς αρχαιότητος, υπενθυμίζει τας κατακόμβας της διωκόμενης Εκκλησίας των μαρτύρων της πίστεως και δια μέσου των αιώνων μάλλον διετηρήθη ανέπαφον, εκτός ελαχίστων ανακαινίσεων και μεταβολών».


Ο σημερινός Ναός βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και πρέπει ο επισκέπτης να κατέβει 49 σκαλιά. Εντός του Ναού δεσπόζουν το Πανάγιο Θεομητορικό μνήμα και η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας.

Στο 24ο σκαλοπάτι υπάρχουν από δεξιά οι Τάφοι των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. Από αριστερά ο Τάφος του αγίου μνήστορος Ιωσήφ. Και οι δύο αυτοί τάφοι αυτοί είναι άγια θυσιαστήρια.
Βγαίνοντας από το Κουβούκλιο, στα δεξιά υπάρχει το Καθολικό του Ιερού Ναού των Ορθοδόξων στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργός Εικόνα της Θεοτόκου της Ιεροσολυμίτισσας.
Το κυρίως προσκύνημα βρίσκεται μέσα σε ένα λιθόκτιστο κουβούκλιο, ύψους 2 m, μήκος 3 m και πλάτος 4 m και είχε λαξευτεί σε λίθινο βράχο.
Ο τάφος της Παναγίας, αποτελεί για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας προσκύνημα.
Το μνημείο αυτό είναι υψίστης σημασίας για τους ορθοδόξους χριστιανούς καθώς σε αυτό ο Κύριος μας προσευχήθηκε θερμά και με πολύ αγωνία, δέχτηκε το φιλί της προδοσίας, συνελήφθη από τους στρατιώτες του Πιλάτου, τον όχλο και τους υπηρέτες των Φαρισαίων, κηδεύθηκε και ενταφιάστηκε το πανσεβάσμιο Σώμα της Παναγίας μας από τους αγίους Αποστόλους.

Σύμφωνα με την ιερά παράδοση από το σημείο αυτό το Πάνσεπτο Σώμα της Παναγίας μετέστη την τρίτη ημέρα προς την Ουράνιο Βασιλεία και κοντά στον αγαπημένο Υιό της.
Τέλος, η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή της Γεθσημανής θα γίνει η θεϊκή κρίση της Β’ Παρουσίας του Κυρίου.

=========================

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου ! Πώς την γιορτάζει σήμερα ο κόσμος;

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου εορτάζεται σάν ἕνα μικρὸ Πάσχα, τὸ λεγόμενο Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ.
Κι ὅπως πρὸ τοῦ Πάσχα ἡ Αγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει νηστεία, ἔτσι καὶ τὴν περίοδο αὐτή, πρὸ τῆς Κοιμήσεως, ἔχει ὁρίσει νηστεία.

Οἱ Χριστιανοί, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς, πρέπει νὰ νηστέψουν ὅλοι, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά. Νηστεία λοιπὸν αὐτὲς τὶς δεκαπέν­­τε μέρες, καὶ μάλιστα αὐστηρά. Μόνο Σάββα­­το καὶ Κυριακὴ ἐπιτρέπεται τὸ λάδι καὶ στὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τὸ ψάρι· τὶς ἄλλες μέρες αὐστηρὰ νηστεία.
Όμως, νηστεύουν σήμερα οἱ Χριστιανοί; Ἐλάχιστοι δυστυχῶς...
Ἦταν ἄλλοτε ἐποχὴ ποὺ ὅ­λοι νήστευαν. Ἰδίως στὸν Πόντο, στὴ Μικρὰ Ἀ­σία, στὴ Μακεδονία, στὰ εὐλογημένα αὐτὰ μέ­ρη, οἱ Χριστιανοὶ τηροῦσαν τὴ νηστεία αὐ­τὴ ὅ­πως τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. 

Τώρα οὔτε ἡ νηστεία αὐτὴ τηρεῖται, οὔτε ἡ Τετάρτη καὶ Πα­ρασκευή, οὔτε καὶ ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Μερι­κοὶ καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ σουβλάκια τρῶνε.
Καὶ εἶνε ἁμαρτία αὐτό; θὰ πῇ κάποιος. Πῶς δὲν εἶνε;
Τὸ ἕνα δὲν εἶνε ἁμαρτία, τὸ ἄλλο δὲν εἶνε ἁμαρτία· ποιό λοιπὸν εἶνε ἁμαρτία;
Ἡ νηστεία εἶνε ἐντολὴ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας από τα χρόνια των Αγίων Αποστόλων, καὶ πρέπει οἱ Χριστιανοὶ νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ τὴν τηροῦν. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶνε στὰ νοσοκομεῖα καὶ ἄλλους ἀσθενεῖς καὶ ἀδυνάτους, ὅλοι οἱ ἄλλοι πρέπει νὰ νηστεύουν.
Δὲ νηστεύουν λοιπόν; ἀθετοῦν τὴν ἐντολὴ αὐτή; Τί θὰ γίνῃ;
Θά ᾽ρθῃ μέρα ―κ᾽ εἶ­νε κον­τά―, ποὺ θὰ πέσῃ πεῖνα. Πεῖνα μεγάλη, ὅπως τὸ ᾽41-᾽42-᾽43.
Ἐμεῖς οἱ πιὸ μεγάλοι, ποὺ γε­ρά­σαμε, θυμούμεθα μὲ φρίκη ἐ­κεῖνες τὶς μέρες. Θά ᾽ρθῃ πάλι πεῖνα· θὰ ποῦμε τὸ ψω­μὶ ψωμάκι. Ὄχι πλέον μπύρες καὶ οὖζα καὶ κρασιὰ καὶ ἀ­σωτίες, ἀλλὰ καὶ τὸ νεράκι θὰ μᾶς λείψῃ καὶ θὰ τρέχουμε στὰ βουνὰ νὰ το βροῦμε.

Μήπως δὲν ὑ­πάρχουν καὶ σή­μερα χῶρες ὅπου μοιράζεται νε­ρὸ μὲ τὸ δελτίο καὶ πεθαίνουν παιδιὰ σὰν τὶς μῦ­γες; Ἐμᾶς μᾶς τά ᾽χει ἀκόμα ὁ Θεὸς ὅλα πλού­σια· ἐν τούτοις δὲν θέλουμε οὔτε Δεκαπεν­ταύγουστο οὔτε ἄλλες μέρες νὰ νηστέψουμε. Γι᾽ αὐτὸ θὰ μᾶς ἔρθῃ τιμωρία.


Οἱ πολλοὶ δὲν ἀκοῦνε τὴν Ἐκκλησία νὰ νηστέψουν. Νηστεύουν ὅμως – πότε; ὅταν πᾶνε στὸ γιατρὸ κ᾽ ἐκεῖνος τοὺς ἐπιβάλλῃ αὐστη­ρὴ δίαιτα. Τί εἶνε αὐτὴ ἡ αὐστηρὴ δίαιτα; Μιὰ νηστεία εἶνε. Τότε καὶ τὸ ἁλάτι ἀκόμη κόβουν.
Έ, κόσμε ψεύτη! πέρα ἀπ᾽ τὸ κορμὶ καί τὸ τομάρι σου δὲ σὲ νοιάζει τίποτ᾽ ἄλλο.

Ἅμα σοῦ τὸ πῇ ὁ για­­τρός, τότε μετρᾷς καὶ τὶς μπουκιὲς τὸ ψωμί· ὅ­ταν σοῦ λέῃ ἡ Ἐκκλησία «νήστεψε», εσύ γελᾷς και ξεκαρδίζεσαι στα γέλια...
Βλέπετε λοιπόν; στὸ γιατρὸ ὑπακοῦμε, στὴν Ἐκκλησία ὄχι· σὲ ἀνθρώπους ὑπακοῦμε, στὸ Χριστὸ δὲν ὑπακοῦμε. Μὰ γι᾽ αὐ­τὸ εἶνε ἁμαρτία· διότι εἶνε μιὰ ἀνυπακοὴ στὸ Χριστό.

* * *

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ νηστεία τὶς ἡμέρες αὐτὲς χτυποῦν οἱ καμπάνες μὲ τὴ δύσι τοῦ ἥλιου καὶ καλοῦν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ πᾶνε ὅλοι στὴν ἐκκλησία. Τί νὰ κάνουν; Παράκλησι, νὰ ψάλουν τὸν παρακλητικὸ κανόνα, νὰ τιμήσουν καὶ μ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο τὴν Παναγία.
Κάθε βράδυ στὶς Παρακλήσεις ἂς σκεφτοῦ­με ὅλοι σοβαρά. Ἰδιαιτέρως οἱ γυναῖκες ἂς φέρουν ἐμ­πρός τους τὴ μορφὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἂς προσπαθήσουν νὰ ζήσουν κι αὐτὲς σύμφωνα μὲ τὸ παράδει­γμά της.
Ἡ Παναγία μας εἶνε παραπάνω κι ἀπὸ Αποστόλους κι ἀπὸ μάρτυρες κι ἀπὸ Αγγέλους κι ἀπὸ Αρχαγγέ­λους, παραπάνω ἀπ᾽ ὅλους. Γι᾽ αὐ­τὸ σ᾽ ἐκείνην στρέφονται οἱ καρδιές. Δύο μορ­φὲς θυμᾶται καθένας μας· τὴ μάνα του, καὶ πα­ραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα του τὴ Μάνα τοῦ Χριστοῦ καὶ μάνα ὅλου τοῦ κόσμου, καὶ τὴν ἐπικαλεῖται.
«Παναγιά μου» φωνάζει ὁ ἄρρωστος, ποὺ βογγάει στὸ κρεβάτι κ᾽ οἱ γιατροὶ τὸν ἔχουν ἀ­­πελπίσει. «Παναγιά μου» φωνάζει ὁ ναύτης, ποὺ ναυαγεῖ στὸ πελάγος καὶ παλεύει μὲ τὰ ἄγρια κύματα.
«Παναγιά μου» φωνάζει τὸ ὀρ­φανό, ποὺ ἔμεινε ἔρημο στὸν κόσμο ἀπὸ γονεῖς. «Πανα­γιά μου» φωνάζει ἡ χήρα, ποὺ δὲν ἔχει τὸ βράδυ ψωμὶ γιὰ τὰ μικρά της. «Παναγιά μου» φωνάζει ὁ στρατιώτης, ποὺ φρουρεῖ τὴν πατρί­δα στὰ σύνορα. «Παναγία μας» φώναζαν οἱ πρό­γονοί μας ὅταν τοὺς πολιορκοῦσαν οἱ ἐχθροί.
Θὰ σᾶς πῶ μόνο ἕνα θαῦμα ἀπὸ τὰ πολλά. Ἔγινε τὸν καιρὸ τῆς ἐπαναστάσεως στὴ Σάμο.
Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν βάλει στὸ μάτι τὸ νησὶ καὶ ἤ­θελαν νὰ τὸ πάρουν. Πῆγαν ἐκεῖ μὲ τὴν ἀρμάδα τους, 200 – 300 καράβια γε­μᾶτα πάνοπλους στρατιῶτες. 
Οἱ ὑπερασπισταὶ τοῦ νησιοῦ ἀγωνίζονταν μὲ πέντε παλιοκάρα­βα, ἀλ­λὰ τὰ πληρώματά τους ἦταν γενναῖες ψυ­χές. Οἱ Σαμιῶτες βρέ­θηκαν σὲ μεγάλο κίνδυ­νο. Τί νὰ κάνουν;
Χτύπησαν τὶς καμπάνες, κήρυξαν γενικὴ νηστεία κ᾽ ἔ­πεσαν σὲ προσ­ευχή· ἔψαλ­λαν ὅλη νύχτα. Γυναῖκες ἄντρες παι­διά, ὅλοι τρεῖς μέρες νη­στικοί, παρακαλοῦ­σαν τὴν Παν­αγιά. Καὶ ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι ἦταν βέβαιοι ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ ὅτι θὰ πάρουν τὸ νησί, ἐν τέλει δὲν τὸ πῆραν.
Στὶς 5 Αὐγούστου τὰ πλοῖα τους ὑ­πέστη­σαν κα­ταστροφή  από κακοκαιρία· ἡ ἀρμάδα ἀναγ­κάστηκε νὰ φύγῃ. Καὶ τὸ πρωὶ τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως ὅλη ἡ Σάμος στὸ πόδι δοξολογοῦσε τὸ Θεό. Στὴ σημαία καὶ στὴ μεγάλη σφραγῖδα τους ἔ­γραψαν «Ἡ Παν­αγία ἔσωσε τὴ Σάμο», καὶ ἔκ­τοτε τὸ νησὶ τιμᾷ τὴν ἡμέρα αὐτή.
Δὲν εἶνε λοιπὸν ψέμα· μεγάλη ἡ χάρις τῆς Παναγίας! Σ᾽ αὐτὴν στηρί­ζουμε τὶς ἐλπίδες μας καὶ τῆς ὀφείλουμε κάθε τιμή.

* * *

Ἀλλ᾽ ἐρωτῶ, ἀγαπητοί· τιμᾶται σήμερα ἡ Παναγία;
Ἦρθε δυστυχῶς καὶ στὴν πατρίδα μας τὸ κατηραμένο φροῦτο ποὺ λέγεται αἵρεσις τῶν Χιλιαστῶν. Αὐτοὶ βλαστημοῦν τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, καταπατοῦν τὶς ἅγιες εἰκόνες, ἀσεβοῦν στὸ πρόσωπο τῆς Παναγί­ας.
Τί νὰ ποῦμε ὅμως καὶ γιὰ ὡρισμένους λεγο­μένους χριστιανούς; εἶνε χειρότεροι ἀπ᾽ τοὺς χιλιαστάς. Ἐκεῖνοι καῖνε τὶς εἰκόνες· αὐτοί, οἱ λεγόμενοι «ὀρθόδοξοι», μικροὶ – μεγάλοι βλα­στημοῦν τὴν Παναγία.
Καὶ στὸ στρατὸ καὶ στὰ σχολεῖα καὶ στοὺς δρόμους καὶ στὶς πλατεῖ­ες καὶ στὰ χωράφια καὶ στὰ λιμάνια, παν­τοῦ, ἀ­κοῦς νὰ βρίζουν τὸ ὄνομά της. Καὶ κανείς δὲν ἐνοχλεῖ­ται!
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰ­τωλὸς ἔλεγε· Νὰ ὑ­βρίσῃς τὸν πατέρα καὶ τὴ μάνα ποὺ μὲ γέννησαν, σὲ συγχωρῶ· νὰ ὑβρίσῃς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά μου, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ.
Ἂς τὰ προσέξουμε αὐτά. Τὴν ἁγία αὐτὴ περίοδο ἂς προσπαθήσουμε νὰ καταπολεμήσου­με τὴ βλαστήμια. Νὰ νηστέψουμε μέχρι τὴν ἡ­μέρα τῆς Κοιμήσεως. Νὰ προσευχηθοῦμε στὶς παρακλήσεις. Νὰ συγχωρήσουμε καὶ νὰ συγχωρηθοῦμε. Νὰ Εξομολογηθοῦμε με ειλικρίνεια τὰ ἁμαρτήματά μας.
Και έτσι, καθαροὶ «ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος» (Β΄ Κορ. 7,1), ( και εφ΄ όσον μας έχει επιτρέψει ο Πνευματικός μας, τότε μόνον) νὰ προσ­έλθουμε τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς νὰ κοινωνήσουμε τὰ ἄχραντα μυστήρια. Ἔτσι θὰ τιμήσουμε πρεπόντως τὴν Παναγία.
Πηγαίντε στὰ σπίτια σας, κάντε προσευ­χὴ καὶ παρακαλέστε τὸ Θεό. Εἴμαστε σὲ ἄσχη­μα χρόνια. Ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι στὸ 14ο κεφά­λαιο, νὰ δῆτε τί γρά­φει.
Τρόμος καὶ φόβος. Θὰ ᾽ρθῇ, λέει, μεγάλη συμφορά. Θὰ στείλῃ ὁ Θε­ὸς ἀγ­γέλους. Κι ὅπως στ᾽ ἀμπέλια τρυγοῦν τὰ στα­φύλια, ἔτσι τὸ κοφτερὸ δρεπάνι του θὰ κόψῃ τοὺς ἀνθρώπους. Θὰ τοὺς βάλῃ μέσα στὸ πατητήρι τῆς ὀργῆς του καὶ θὰ τοὺς πατήσῃ. Καὶ θὰ βγῇ τόσο αἷμα, ποὺ θὰ γίνῃ ποτάμι· θὰ κολυμποῦν τὰ ἄλογα, ἡ στάθμη τοῦ αἵματος θὰ φτάσῃ ὣς τὰ χαλινάρια των αλόγων (βλ. Ἀπ. 14,14-20).

Θυμηθείτε το ! Έρχεται μεγάλη ὀργή Θεού (βλ. Ἐφ. 5,6. Κολ. 3,6).
Θὰ δοκιμά­σῃ ὁ Θεὸς τὸν κόσμο. Θὰ περάσουμε ἀπὸ κόσκινο. Μεγάλες συμφορὲς περιμένουν τὴν ἀν­θρωπότητα. Στὴν Κίνα εἶνε ἄθεοι. Δὲν ἔχου­με ἐμεῖς ἀνάγκη ἀπὸ τὸ Θεό, ἔλεγαν. Καὶ μιὰ νύχτα, μιὰ πόλις ἑνὸς ἑκατομμυρίου ἔξω ἀπ᾽ τὴν πρωτεύουσά τους τὸ Πεκῖνο, ἰσοπεδώθη­κε ἀπὸ σεισμό. Δὲν ἔμεινε τίποτα ὄρθιο. Ὅ,τι ἔγινε στὴν Κίνα καὶ ὅ,τι θεομηνίες γίνονται ἀλλοῦ, θὰ πάθουμε κ᾽ ἐμεῖς. Ἂν δὲν μετανο­ήσουμε, κι αὐτὲς οἱ πέτρες ποὺ πατᾶμε θὰ γίνουν φίδια νὰ μᾶς φᾶνε.
«Ὅσοι πιστοί», ἄντρες – γυναῖκες, νὰ μείνουμε κοντὰ στὸ Θεό. Προσευχηθῆτε τὶς ἅ­γιες αὐτὲς ἡμέρες, νηστέψετε, παρακαλέστε τὸ Θεὸ νὰ σκεπάσῃ τὸν τόπο μας ἀπὸ φοβε­ρὴ καταστροφή.
Καὶ ὅλοι, κλῆρος καὶ λαός, μι­κροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλων τῶν κομμάτων καὶ τῶν ἀποχρώσεων, νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ Θεὸ καὶ νὰ τὸν λατρεύουμε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

12 Ιουλίου – του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Η εμφάνισή του λίγο πρίν την τέλεση φρικτού εγκλήματος…

 

Τό καλυβάκι τού Οσίου Παϊσίου σήμερα, στήν Παναγούδα...

Από νωρίς το πρωί προσέρχονται χιλιάδες πιστοί από όλα τα μέρη της Ελλάδος για να προσκυνήσουν τον Τάφο του Αγίου Παισίου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

 

Τά κυπαρίσσια είναι πάντα ευθυτενή καί ίσια. 

Αυτό όμως όχι ! Γιατί;

    Δ Ω Ρ Ε Α Ν, όλα τα βιβλία του Αγίου Παϊσίου, Ε Δ Ω…

Μνήμη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη σήμερα... και ποιος δεν τον ξέρει πιά, ίσως του πιο λαοφιλούς Αγίου του αιώνος μας.

Χιλιάδες έχουν γραφτεί για αυτόν, φοβερά και τρανταχτά γεγονότα μέσα από την ζωή του, την βιωτή του αλλά και πολλές θαυμαστές ''παρεμβάσεις'' μετά την κοίμησή του που πολλοί διηγούνται από προσωπικές τους εμπειρίες...

Περισσότερα όμως είναι αυτά τα οποία δεν έχουν γραφτεί αλλά έχουν ειπωθεί από τα στόματα των ίδιων των ωφελημένων.

Νά, σαν κι αυτό που άκουσα πριν λίγες μέρες εκεί στην Παναγούδα, εκεί που σήμερα τελείται αγρυπνία προς τιμήν του, εκεί που η ευλογία ξεχύνεται διάπλατα αφού τόσοι Άγιοι ενεμφανίσθησαν σε εκείνο το σημείο αλλά και η μάνα μας η Παναγιά που τόσο υπεραγαπούσε και διακονούσε στο κελλάκι της, αλλά κι αυτός σ΄ αυτό το σημείο πόσες ψυχες γιάτρεψε και ωφέλησε;

( Άλλωστε, λίγο να καθήσεις εκεί απ΄έξω μαζί με τούς προσκυνητές, θ΄ακούσης φοβερά περιστατικά από την ζωή τους πού πάντα έχουν σχέση με τον Όσιο Παϊσιο.

Έναν απ΄αυτούς πού ακούσαμε να μάς διηγείται τελευταίως, νεαρός και πρώην μέγας μάγκας τής Αθήνας, μάς εξιστόρησε πως όχι μόνο τού είπε τα μυστικά της ζωής του ο Άγιος αλλά πώς τον πήρε και τόν κούρεψε με μιά μεγάλη προβατοψαλίδα έξω στην αυλή του κελιού του γιατί τα μαλλιά του σέρνονταν κάτω. Κι΄αυτός πόσο χαιρόταν, μάς έλεγε, πού τον κούρευε ο Άγιος και τον έκανε άλλον άνθρωπο...)

+++++++++++++++++++++

Πριν λίγο καιρό λοιπόν, ένας νεαρός από την Αθήνα ενώ επισκέφθηκε το Άγιο Όρος όπως συνήθιζε κάθε χρόνο επισκέφτηκε και την Παναγούδα κι αυτήν την φορά για να εξιστορήσει ένα θαυμαστό γεγονός το οποίο έφτασε και στα δικά μου αυτιά, ενώ μπήκε στο εκκλησάκι του κελιού να προσκυνήσει βγήκε εμφανώς συγκινημένος και άρχισε να εξιστορεί στους πατέρες αλλά και σε όσους ακόμη βρίσκονταν εκεί το εξής γεγονός, αρχίζοντας μάλιστα αναφώνησε πως ο Γέροντας είναι εδώ ''ολοζώντανος'' οι παρεμβάσεις του είναι σωτήριες και δεν μας αφήνει.

Στην Αθήνα λοιπόν ένα γνωστό του ζευγάρι, χρόνια παντρεμένο είχε καθημερινώς προστριβές, ο άντρας μάλιστα ήταν χαρτοπαίχτης και μέθυσος και η δύσμοιρη η γυναίκα του καθάριζε από το πρωί μέχρι το σούρουπο σκάλες προκειμένου να τα βγάλει πέρα, μετά από καιρό έφτασε ο κόμπος στο χτένι γιατρειά με αυτόν τον σύζυγο δεν έβρισκε και μέρα με την μέρα η κατάστασή χειροτέρευε...

Ώσπου ένα βράδυ έγινε δαιμονόπληκτη από την αγανάκτησή της η γυναίκα και ενώ αυτός κοιμόταν στο συζυγικό τους κρεβάτι, η γυναίκα του σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα, πήρε στο χέρι της ένα μαχαίρι και γύρισε πίσω στο δωμάτιο.

Και ενώ ετοιμαζόταν σιγά σιγά να τον σκοτώσει ξάφνου στο δωμάτιοεμφανίσθηκε ένας καλόγερος και τής λέει «τι πας να κάνεις εκεί, θα το μετανιώσεις πικρά, κάμε υπομονή κι ο Θεός θα ...» (δεν πρόλαβε να τελειώσει) αμέσως κατατρόμαξε και αναρωτήθηκε μα πως μπήκε αυτός εδώ μέσα από πού;

Ψιθυριστά τον ρωτάει ''ποιός είσαι εσύ, πως βρέθηκες εδώ μέσα εσύ;" και ο καλόγερος της απαντά:

«είμαι από το Άγιο Όρος, μένω στην Σουρωτή έξω από την Θεσσαλονίκη αλλά κατεβαίνω και στην Αθήνα» και εξαφανίστηκε ξαφνικά από μπρός της.

Γεματη περιέργεια η γυναικούλα αυτή, αλλά και σαστισμένη κρύβει το μαχαίρι κάτω από το κρεβάτι και ξυπνά τον άντρα της, με δυσκολία μιας και κοιμόταν βαριά από το μεθύσι, και τρομαγμένη του διηγείται κατά ένα μέρος αυτό που μόλις συνέβη, δηλαδή πως ένας καλόγερος είχε μπει μέσα στο δωμάτιο τους δεν ξέρει από πού και πως, και της είπε πως ήταν από το Άγιο Όρος αλλά έμενε έξω από την Θεσσαλονίκη και κατεβαίνει στην Αθήνα μερικές φορές, δηλαδή όλα τα άλλα είπε εκτός από την πρόθεση της να τον σκοτώσει στον ύπνο του...

Οπότε, ο σύζυγός της, της λέει, τι βλακείες κάθεσαι και μου λες τέτοιες ώρες ποιος να ανέβει εδώ και από πού να μπει στο σπίτι αφού όλα είναι κλειστά, τα ονειρεύτηκες όλα αυτά άντε πια εσύ και τα χαζά σου, χαζογύναικα και γυρνώντας πλευρό ξανακοιμήθηκε.

Αυτή μέχρις να ξημερώσει δεν έκλεισε μάτι μιας και δεν μπορούσε να καταλάβει τι έγινε αλλά και το πώς, και αναρωτιόταν.

Η ώρα πέρασε και έπρεπε να σηκωθεί για να πάει για το μεροκάματο της, σηκώθηκε και αφού ετοιμάσθηκε κατέβηκε από την πολυκατοικία της και λίγο πιο πέρα ήταν ένα περίπτερο όπου μόλις του είχαν πετάξει τα δέματα με τις εφημερίδες.

Και πάνω πάνω στο δέμα είχε σε μια εφημερίδα ένα βιβλίο-αφιέρωμα με μια φωτογραφία και το βλέμμα της έπεσε πάνω σ αυτήν την φωτογραφία που είχε για εξώφυλλο, ήταν ο ίδιος γέροντας με αυτόν που εμφανίσθηκε στο δωμάτιο της, πήρε την εφημερίδα και άνοιξε το βιβλιαράκι όπου διάβαζε συντετριμμένη και με δάκρυα στα μάτια για αυτόν που την απέτρεψε να κάνει ένα μεγάλο κακό εκείνο το βράδυ. Τό γεγονός αυτό το απεκάλυψε και στον νεαρό πολύ καλό τους φίλο που το εξιστορούσε επάνω στην Παναγούδα...

«Κατέβηκε» στην Αθήνα... Επενέβηκε για ακόμη μια φορά όπως συνήθιζε και τότε που ζούσε εδώ στην γη όπως και τότε με τον μηχανόβιο που σε επίσκεψή του στο Άγιο όρος είδε μπρός του ολοζώντανο αυτόν που τον τράβηξε ψηλά και τον άφησε λίγο πιο πέρα από τα κομμάτια της μηχανής του

Πόσες θαυμαστές επεμβάσεις; Πόσα θαύματα; Πρέσβευε για κάθε πονεμένη ψυχή και μεσίτευε και για εμάς τους αναξίους τους επικαλούντας σε..

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Σου Κύριε...!!

    Δ Ω Ρ Ε Α Ν, όλα τα βιβλία του Αγίου Παϊσίου, Ε Δ Ω…

+++++++++++++

Πώς προσευχόταν ο Όσιος Παϊσιος ; 

Τά ιδιαίτερα μυστικά τών προσευχών του…

Ό Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του, προσπαθώντας να εφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία και συμβουλευόμενος έμπειρους Γέροντες, κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τίς δυνάμεις, την ηλικία, τον χρόνο πού είχε, τον τόπο που έκανε την άσκηση του, ρύθμιζε και το τυπικό του.

Έλεγε ότι «ό μοναχός πρέπει να μπει σ’ ένα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνη αναθεώρηση των δυνάμεων του και να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο καί λιγότερη από ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση και λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει ή συνήθεια. Κάτι πού το συνηθίζει ό οργανισμός καί χωρίς να το εχη ανάγκη, όταν έρθει ή ώρα θα το ζητήσει».

Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε Ένατη καί Εσπερινό, καί μετά έτρωγε κάτι.

Ύστερα έκανε το Απόδειπνο και μερικές ώρες κομποσχοίνι.

Πριν από τα μεσάνυχτα ξυπνούσε και άρχιζε τον κανόνα και εν συνεχεία την Ακολουθία του με κομποσχοίνι.

Όταν τελείωνε, ξεκουραζόταν λίγο καί με το φώτισμα άρχιζε πάλι τα πνευματικά. Όταν ήταν απερίσπαστος από τον κόσμο, έκανε την κάθε Ώρα στην ώρα της καί ενδιάμεσα εργοχειρούσε λέγοντας την ευχή. Για ένα διάστημα ξεκουραζόταν αμέσως μετά την δύση του ηλίου, όλη τη νύχτα αγρυπνούσε και υστέρα ξεκουραζόταν λίγο το πρωί. Το μεσημέρι δεν αναπαυόταν.

Δεν είναι δυνατό να γίνει λόγος για τυπικό του Γέροντα όταν έκανε άσκηση νεώτερος στην έρημο του Σινά, διότι «ό πας δρόμος αυτού ην προσευχή αέναος και έρως προς Θεόν άνείκαστος», και πολλές ώρες εργόχειρο χωρίς να τον κουράζει.

Τότε δεν έβλεπε ανθρώπους, ήταν τελείως αμέριμνος και απερίσπαστος.

Όταν ήταν στον «Τίμιο Σταυρό» διάβαζε μόνο τον εξάψαλμο, τον κανόνα του Μηναίου και το απόγευμα το Θεοτοκάριο του αγίου Νικόδημου. Τα υπόλοιπα τα έκανε με κομποσχοινι.

Στην «Παναγούδα» έκανε τρία κομποσχοίνια (3ΟΟάρια) στον Χριστό, ένα στην Παναγία, ένα στον Τίμιο Πρόδρομο, ένα στον Άγιο της ημέρας και ένα στον Άγιο του. Μετά τα επαναλάμβανε για τους ζώντες και πάλι τρίτη φορά για τους κεκοιμημένους, και ευχόταν για ειδικές περιπτώσεις.

Στα τελευταία του, παρά τον κόσμο πού τον απασχολούσε όλη την ημέρα, έκανε πάνω από 40 κομποσχοίνια τρακοσάρια μετρητά, εκτός από τον κανόνα και την ακολουθία του.

Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες. Σε κάθε ψαλμό προσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις πού ό όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν κουραζόταν να διαβάζει ακόμη και 6-7 καθίσματα συνεχόμενα.

Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη του Χριστού, διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. Από την σύλληψη του Χριστού ως την Αποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε.

Μάλιστα έλεγε ότι αξίζει περισσότερο να βιάσουμε τον εαυτό μας σε ασιτία αυτό το διήμερο (Μ. Παρασκευής, Μ. Σαββάτου) παρά το τριήμερο (της Καθαράς Εβδομάδος). Μόνο έπινε λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τίς μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην «Παναγούδα».

Ό Γέροντας δεν παρέβαινε χωρίς λόγο το τυπικό του. Το τηρούσε με ζήλο. Ήταν ακριβής μοναχός. «Τέσσερις να με κρατάνε, τον κανόνα μου δεν τον αφήνω», έλεγε. Δηλαδή και όταν ήταν πολύ άρρωστος, ώστε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, πάλι τον κανόνα του δεν τον άφηνε. Θεωρούσε μεγάλη ζημία πνευματική να αφήσει χρέη καί να μην εκτέλεση τα μοναχικά του καθήκοντα. «Την ημέρα εκείνη είμαι…» (κουνούσε το κεφάλι του εννοώντας όχι καλά).

Στα τελευταία χρόνια πού είχαν αυξηθεί οί επισκέπτες και δεν τον άφηναν να κάνη στην ώρα του τον Εσπερινό, έλεγε, «για να μην χάσω την ακολουθία κάνω τον Εσπερινό με κομποσχοινί το πρωί καί λέω το «Φως ίλαρόν» την ώρα πού ανατέλλει ό ήλιος». Συνάμα ήταν τελείως ελεύθερος. Ενίοτε, όταν υπήρχε ανάγκη, τα θυσίαζε όλα χάριν της αγάπης. Έκανε την αγρυπνία του όχι προσευχόμενος, αλλά συμπάσχοντας και παρηγορώντας ταλαίπωρη ψυχή, γιατί ό Θεός «έλεον θέλει καί ου θυσίαν».

Από το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του σε πνευματικό του τέκνο φαίνεται εν μέρει και το τυπικό του Γέροντα:

«Δια το πρόγραμμα που μου γράφετε, εάν έχετε ευκαιρία, δοκιμάσετε ένα διάστημα μικρό, το εξής: Με την ανατολή του ηλίου να αρχίζετε την Πρώτη Ώρα. Ένα τέταρτο ή Ώρα, ένα τέταρτο μετάνοιες καί κομποσχοίνι για τα παιδάκια –«πάντα ανθρωπον ερχόμενων εις τον κόσμο»- να φυλαχτούν αγνά στον κόσμο, καί για όσους παρθενεύουν. Συμπεριλαμβάνεται και ό εαυτός μας μέσα. Μετά καθήμενος, την ευχή άλλη μισή ώρα καί έτσι συμπληρώνεται μία ώρα μετά την ανατολή, (καί τελειώνει) ή Πρώτη Ώρα. Δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση, μελέτη, προσευχή, εάν υπάρχει διάθεση, ή ψαλμωδία. Εννοώ ελεύθερα, άνετα να κινείται ή ψυχή σε ότι θέλει το πνευματικό ή καμιά δουλειά που έχει (εργόχειρο).

Μετά να αρχίζετε την Τρίτη Ώρα, επίσης όπως την Πρώτη, με τη διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη στον κλήρο, καί εις τα έθνη να έλθουν εις έπίγνωσιν αληθείας. Νομίζω δεν είναι αμαρτία να λέγει κανείς, «Κύριε, ό το πανάγιόν Σου Πνεύμα εν τη τρίτη ώρα…». Το ίδιο μετά από την Τρίτη Ώρα άλλες δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση ή άλλη απαραίτητη εργασία, καί μετά το ίδιο την Έκτη Ώρα, με την διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη εις τον κόσμον, να δίδει μετάνοια ό καλός Θεός. Μετά δύο ώρες το ίδιο ή ξεκούραση μέχρι την Ένατη, καί μετά (κάνετε) την Ένατη με τον ίδιο τρόπο αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, καί μετά Εσπερινό.

»Διά δε φαγητό δεν αναφέρω, διότι αυτό θα το ρυθμίσετε ανάλογα με την αντοχή σας. Το μόνο θα πρέπει να μη φθάνει κανείς σε σημείο ζάλης, όταν δεν υπάρχει πόλεμος, για να εχη διαύγεια να πολεμά καλύτερα, διότι ή πάλη γίνεται με λογισμούς καί χρειάζεται ό νους να βοηθιέται στις αρχές της πνευματικής ζωής, δια να βρούμε την αλήθεια. Όταν όμως ό άνθρωπος βρει την αλήθεια, τον Χριστό, ή λογική δεν του χρειάζεται πλέον. Το ίδιο καί όταν ό άνθρωπος προχώρηση, δεν του χρειάζεται τέτοια διαύγεια πού αναφέρω να επιδιώκετε, διότι βγαίνει πλέον από τον εαυτό του καί κινείται έξω από την έλξη της γης καί φωτίζεται όχι από τον αισθητόν ήλιον, από δημιούργημα, αλλά από τον Δημιουργό.

Μετά τον Εσπερινό καί το Απόδειπνο, να επιδιώκεις τρεις ώρες μετά την δύση του ηλίου προσευχή. Η μαζί με το Απόδειπνο καί τον κανόνα σου να συμπληρώνεις τίς τρεις ώρες. Είναι οι καλύτερες ώρες για προσευχή. Μετά να κοιμάστε έξι ώρες καί μετά Μεσονυκτικό καί Όρθρο. Μπορείτε να διαβάζετε ορισμένα καί μετά να λέτε την ευχή. Δια να μην έχετε την αγωνία (ή να κοιτάζετε την ώρα) ή να προσέχετε στα κομποσχοίνια, βάζετε το ξυπνητήρι να χτυπά μετά από οσες ώρες θέλετε να προσευχηθείτε.

Προσπαθήστε να κάμετε έστω καί το 1/5 άπ’ ότι σας γράφω, προκειμένου να μη σας δημιουργηθεί άγχος δια να μην πάθετε όπως τα κακόμοιρα νέα μοσχαράκια, πού εάν τα δυσκολέψουν στις αρχές στο ζυγό, μόλις δουν το ζυγό καί καταλάβουν ότι θέλουν να τα ζέψουν στο χωράφι, φεύγουν».

Από αυτό το τυπικό βλέπομε ότι το πνεύμα του Γέροντα ήταν ή πολύ πνευματική απασχόληση αλλά με άνεση καί διάθεση.

Σε άλλον μαθητή του, πού και αυτός έκανε άσκηση μόνος του, έδωσε το εξής τυπικό, οπού φαίνονται καί άλλες λεπτομέρειες για τον μοναχικό κανόνα και την ιδιαίτερη αγρυπνία:

1. Μοναχικό τυπικό
   «Όταν έχουμε ισημερία (Μάρτιο, Σεπτέμβριο).
   «Ώρα 3 μ.μ.: (9η βυζαντινή) Ένατη καί Εσπερινός.
   «Ώρα 4μ.μ.: Δείπνο, εκτός Δευτέρας, Τετάρτης, καί Παρασκευής.
   Απόδειπνο με το ηλιοβασίλεμα.
   «Ώρα 3π.μ.: «Έγερσης.
   «Ώρα 3-4 π.μ.: Κανόνας.
   «Ώρα 4π.μ.: Ακολουθία.
   «Ώρα 11 π.μ.: Γεύμα (όταν εχη μία τράπεζα).
   «Ώρα 11-3 μ.μ.: Διακόνημα-Εργόχειρο.
2. Μοναχικός κανόνας
   1. Ένα 300άρι κομποσχοίνι για τον Κύριο με σταυρούς καί μικρές μετάνοιες, μέχρι να ακουμπά το χέρι στο γόνατο. Δεν βλάπτει, αν λυγίζουν λίγο τα γόνατα. Βοήθα να μην κουράζονται τα γόνατα, και δίνει μια κατάνυξη, γιατί με την γονυκλισία δείχνουμε τη λατρεία μας προς τον Θεό.

Ένα ΙΟΟάρι για την Παναγία «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με», με μικρές μετάνοιες και σταυρούς, όπως και προηγουμένως.

3. «Δόξα… καί νυν… [Αλληλούια (γ’) Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.
   4. Τον Ν’ ψαλμό («Ελέησον με ό Θεός…») με χαμηλή φωνή καί μεγάλες μετάνοιες, όσες χρειασθούν μέχρι να τελείωση ό ψαλμός.
   5. Τροπάρια προς την Παναγία: «Πάντων προστατεύεις Αγαθή…», «Την πασαν ελπίδα μου…» κ.α. με μεγάλες μετάνοιες.
   6. «Σοι δόξα πρέπει, Κύριε ό Θεός ημών…». Δοξολογία, χαμηλοφώνως με μεγάλες μετάνοιες.
   7. «Άξιον εστί…» με μεγάλες μετάνοιες.
   8. «Δόξα… καί νυν… [Αλληλούια (γ’) Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.

Οι μετάνοιες μπορεί να είναι πυκνές ή αραιές, ανάλογα με την διάθεση του καθενός.

Αυτή είναι ή πρώτη φάση για τον εαυτό μας. Τα ίδια επαναλαμβάναμε λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου» καί «Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου». Προσευχή για τον κόσμο. Μπορούμε να μνημονεύουμε καί ονόματα πού έχουν ανάγκη.

Τα ίδια πάλι για τρίτη φορά λέγοντας: «Ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς των δούλων σου». «Ύπεραγία Θεοτόκε, βοήθησαν τους δούλους σου».

Στο τέλος κάνουμε ένα ΙΟΟάρι για τον Άγιο της Μονής. Ύστερα διαβάζουμε την ακολουθία και μετά ξεκουραζόμαστε λίγο.

Προτού να κοιμηθή ό μοναχός, να σταύρωση τα χέρια του στο στήθος καί να λέγει νεκρώσιμα τροπάρια, για να θυμάται τον θάνατο.

Ό κανόνας του μεγαλόσχημου είναι 300 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια (εκατοστάρια), του ρασοφόρου (μικρόσχημου) 150 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια καί του δοκίμου 60 μετάνοιες και 6 κομποσχοίνια.

3. Τυπικό αγρυπνίας με κομποσχοίνι
   1. Δόξα σοι ό Θεός… 300άρια κομποσχοίνια (3)κομποσχοίνια
   Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε… (1)
   2. Κύριε Ίησοϋ Χριστέ Ελέησον με (3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε.. (1)
   3. Κύριε Ιησού Χριστέ… (δια τους πατέρας)(3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε… (δια τους πατέρας) (1)
   4. Σταυρέ του Χριστού… (3)
   5. Κύριε Ιησού Χριστέ… (υπέρ των κεκοιμημένων) (3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε… (υπέρ των κεκοιμημένων)(1)

Παράκλησις-Ανάγνωσης.

6. Κύριε Ιησού Χριστέ… (δια τους ευεργέτες) (3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε.. (δια τους ευεργέτες) (1)
   7. Κύριε Ιησού Χριστέ…(δια το κόσμο) (3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε.. …(δια το κόσμο) (1)
   8. Κύριε Ιησού Χριστέ.. (δια τους ασθενείς) (3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε.. .. (δια τους ασθενείς) (1)
   9. Κύριε Ιησού Χριστέ.. ..(δια την αδελφότητα) (3)
   Ύπεραγία Θεοτόκε.. ..(δια την αδελφότητα) (1)

Δια τους νεκρούς, εις Αγίους πού τους ευλαβούμαστε ιδιαιτέρως.

Από τα παραπάνω φαίνεται ή ελευθερία του Γέροντα, πού δεν δεσμεύεται από τυπικά καί κανόνες. Έδωσε ένα μέτρο για να βοηθήσει τον μοναχό, αλλά το θέμα του ύπνου καί του φαγητού δεν το καθόρισε λεπτομερώς. Άφησε να το ρύθμιση ό ίδιος ανάλογα με τίς δυνάμεις καί την αγωνιστικότητα του. Την δική του υψηλή ζωή, δεν την επέβαλε σε κανένα. Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε στο ίδιο καλούπι. Άνετα μπορεί να διακρίνει κανείς μερικά στοιχεία, όπως την μετάνοια, την δοξολογία, καί την προσευχή για ζώντες καί κεκοιμημένους.

Τέλος παραθέταμε τυπικό αγρυπνίας πού έδωσε σε γυναικείο Μοναστήρι για την κατ’ ιδίαν αγρυπνία στο Κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί ή προσευχή για τον κόσμο.

4. Σειρά αγρυπνίας
   Τον κανόνα τον κάνουμε στην αρχή ή στο τέλος της αγρυπνίας, όπως προτίμα ό καθένας. Αρχίζομε με λίγη μελέτη.

Μετά κάνουμε τα εξής κομποσχοίνια λέγοντας:
1 300άρι: Δόξα Σοι ό Θεός ημών, δόξα Σοι.
1 ΙΟΟάρι: Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
Μετά, Δόξα καί νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια• δόξα σοι, ό Θεός (εκ γ’.) Κύριε, ελέησόν γ’. Δόξα καί νυν. Ό Ν’ Ψαλμός. «Υπό την σήν εύσπλαγχνίαν…». Δοξολογία καί «Άξιον εστίν». Όλα αυτά γίνονται με μετάνοιες.

Μετά συνεχίζομε ως έξης:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με.

Μετά κάνομε την Παράκληση (προαιρετικά).
1 ΙΟΟάρι: Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου.
1 ΙΟΟάρι: Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (για την μετάνοια).
1 ΙΟΟάρι: Άγιε (Απόστολε) του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Ιωάννη Θεολόγο για την αγάπη).
1 ΙΟΟάρι: Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Αρσένιο για την υγεία).

Μετά τα εξής αιτήματα: Για τους Γεροντάδες:
1 300άρι: Κύριε Ίησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου.

Για την αδελφότητα:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Για τους κεκοιμημένους:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσαν τους δούλους σου.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσαν τους δούλους σου.

Για τους ευεργέτες:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου

Τρία κομποσχοινια 300άρια με γενικό αίτημα ως εξής.
-Θεέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει καί να τους φέρει όλους κοντά Σου.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
-Μνήσθητι Κύριε τους άρχοντες (προέδρους, υπουργούς…) καί βοήθησαν αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
-Μνήσθητι Κύριε τα παιδιά πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
-Μνήσθητι Κύριε τίς προβληματικές οικογένειες και τους διαζευγμένους.
-Μνήσθητι Κύριε τα ορφανά όλου του κόσμου, όλους τους πονεμένους καί τους αδικημένους στην ζωή, τους χήρους καί τίς χήρες.
-Μνήσθητι Κύριε όλους τους φυλακισμένους, τους αναρχικούς, τους ναρκομανείς, τους Φονείς, τους κακοποιούς, τους κλέφτες, φώτισον καί βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.
Μνήσθητι Κύριε όλους τους ξενιτεμένους.
-Μνήσθητι Κύριε όλους όσους ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα καί φύλαξον αυτούς.
-Μνήσθητι Κύριε την Εκκλησία μας, τους πατέρες (κληρικούς) της Εκκλησίας καί τους πιστούς.
-Μνήσθητι Κύριε όλες τίς μοναστικές αδελφότητες, ανδρικές καί γυναικείες, τους γέροντες καί τίς γερόντισσες και όλες τίς αδελφότητες καί τους αγιορείτες πατέρες.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού είναι σε καιρό πολέμου.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού καταδιώκονται στα βουνά καί στους κάμπους.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού άφησαν τα σπίτια τους και τίς δουλειές τους καί ταλαιπωρούνται.
-Μνήσθητι Κύριε τους φτωχούς, άστεγους και πρόσφυγες.
-Μνήσθητι Κύριε όλα τα έθνη, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Καί την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα καί νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό καί από τον πόλεμο.
-Μνήσθητι Κύριε τίς ταλαιπωρημένες, εγκαταλελειμμένες, αδικημένες, δοκιμασμένες οικογένειες καί δώσε πλούσια τα ελέη σου σ’ αυτές.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου πού υποφέρουν από ψυχικά καί σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου πού ζήτησαν τίς προσευχές μας.

Οι κεκοιμημένοι να βοηθηθούν μόνοι τους δεν μπορούν καί περιμένουν από εμάς να τους βοηθήσουμε, όπως περιμένουν οι φυλακισμένοι μια πορτοκαλάδα.

Διάλειμμα στην αγρυπνία δεν υπάρχει• οποίος θέλει, ας κάνη.

Ό Γέροντας επιθυμούσε ό μοναχός πού ασκείται μόνος να εχη τυπικό, για να τον βοηθά στον αγώνα του. Συμβούλευε: «Να προετοιμάζεσαι από το κελί με προσευχή για το διακόνημα καί από το διακόνημα για το κελί. Έτσι θα είσαι πάντα ήρεμος καί χαρούμενος. Όταν είναι κανείς αφηρημένος, το μυαλό του γυρνάει. Βοηθά να εχη κανείς ένα πρόγραμμα από το πρωί, για να μη δημιουργείται σύγχυση από τους λογισμούς».

Σε όσους δεν είχε ευθύνη πνευματική καί δεν μπορούσε να τους παρακολούθηση δεν έδινε τυπικό. Φοιτητής του ζήτησε κάποτε να του δώσει ένα τυπικό, ό Γέροντας του απάντησε: «Δεν μπορώ, διότι ό γιατρός, όταν δώσει μια συνταγή στον άρρωστο, πρέπει να είναι κοντά του για να τον παρακολουθεί». Περιορίσθηκε να του δώσει μόνο μερικές ωφέλιμες συμβουλές για την πνευματική ζωή.

Σεβόταν απεριόριστα ότι είχαν ορίσει οί άγιοι Πατέρες. Σε κάποιον πού αυθαιρετούσε χωρίς λόγο στο τυπικό της ακολουθίας του έκανε την εξής παρατήρηση: «Εντάξει, δεν χάλασε ο κόσμος, αν αλλάξουμε κάτι, αλλά έτσι βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους αγίους Πατέρες».

Ό Γέροντας τήρησε με σεβασμό και ευλάβεια τα τυπικά της Εκκλησίας καί βοηθήθηκε άπ’ αυτά να φθάσει σ’ ένα πνευματικό τυπικό καί να βρει το πιο ουσιαστικό: την διαμονή της αδιάλειπτου προσευχής, ή οποία μας ενώνει με τον Θεό.

Πηγή: Ι.Μ Γορτύνης&Αρκαδίας