Το βιβλίο ενός ακόμη θύματος:
« Γενίτσαροι του 20ου αιώνα…»
Ευρώπη - Αμερική !
Τό δίκτυο τής μεταφοράς παιδιών για τόν Νέο Κόσμο...
Η περίπτωση του Ελληνοαμερικανού συγγραφέως κ. Διονύσιου Διόνου πού πρό ημερών βρήκαμε στο διαδίκτυο είναι βέβαια «μία ακόμη…» μέσα από τον μακρύ κατάλογο παρόμοιων περιπτώσεων και περιστατικών πού βλέπουν κάπου κάπου τα φώτα της δημοσιότητας...
Υπάρχει όμως μια διαφορά κι΄ αυτή ακριβώς μας κάνει να θέλουμε να προβάλλουμε αυτή την ιστορία.
Το «θύμα» και ο «παθών», είναι ένας συμπολίτης μας γεννημένος και πολιτογραφημένος στην Πάτρα, ( έστω και από τα περίχωρά της) κι΄ εδώ ακριβώς ήλθε για τις αναζητήσεις του…
Αυτή ακριβώς η εντοπιότητα είναι πού μας ενδιαφέρει σήμερα και η οποία φορτίζεται περισσότερο μέσα από την συγκινητική αναφορά αυτού του συμπολίτη Πατρινού πού απεγνωσμένα χρόνια τώρα ψάχνει να βρεί τους πραγματικούς γονείς του…
Εκείνους πού δεν γνώρισε ποτέ, εκείνους οί οποίοι στην πιο κρίσιμη στιγμή της βρεφικής ηλικίας του, αφού τον είδαν καί αφού τον έπιασαν στα χέρια τους, μετά τον απέρριψαν αφήνοντάς τον στο Δημοτικό βρεφοκομείο !
Γιατί άραγε το έκαναν αυτό;
Παρά ταύτα ο ίδιος σήμερα καθοδηγούμενος από ένα ένστικτο σφοδρής αναζήτησης δεν τόβαλε κάτω, δεν θέλει εξηγήσεις, θέλει μόνο και οπωσδήποτε να τους γνωρίσει…
Λεπτές ανθρώπινες ψυχές πού δεν ζητούν απάντηση στό « μάννα, πατέρα, γιατί μού τόκανες αυτό ;…» αλλά πού θέλουν να γνωρίσουν τους γεννήτορές τους καθοδηγούμενοι από ένα ένστικτο παρόμοιο με τό ένστικτο επιστροφής των ιχθύων στις πρώτες θάλασσες πού γεννήθηκαν !
Προβάλλουμε σήμερα την περίπτωση αυτή ελπίζοντας κάπου στο τέλος να βρεθεί μία άκρη, να διαβάσουν την μικρή αυτή περιγραφή κάποιοι συγγενείς, κάποιοι έστω γείτονες πού είχαν ακούσει το περιστατικό και μπορούν να δώσουν σήμερα κάποιες κρίσιμες πληροφορίες…
Και ακόμη, Αμήν και πότε, να δώσει ο καλός Θεός να ζούνε και οί γονείς του καί να δώσουν «σημεία ζωής» γιά να επανασυνδεθεί κι΄ αυτή η οικογένεια...
