«Ολημερίς
το κτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν…» λέει εκείνο το δημώδες τραγούδι για το
γεφύρι της Άρτας. Στην δική μας περίπτωση τώρα, θα μπορούσαμε να λέμε: «Ολημερίς το πλένανε, το βράδυ βρωμιζόταν ! ».
Μόνο
πού εμείς εδώ, και συγκεκριμμένα το δημαρχιακό σχήμα Πελετίδη πού μας κυβερνάει,
δεν ασχολείται καθόλου με την καθαριότητα στους τοίχους και στα σβησίματα
άθλιων επιγραφών σε τοίχους, σε πόρτες, σε κολώνες,σέ μνημεία και αγάλματα, σε Σχολεία, ακόμη και σε
τάφους πεθαμένων…
«Μόνο την μούρη μας δεν μουτζουρώσανε ! Αν πιάνανε όμως μερικούς από αυτούς πού λερώνουν τους τοίχους και τους μπογιατίζανε για παραδειγματισμό τα κούτελά τους , έ.., τότε θα το σκέφτονταν πολύ να ξαναγράψουν σε ξένες περιουσίες » μας έλεγε φίλος αγαπητός πού είχε καεί από τα γραψίματα στο φρεσκοβαμένο του σπίτι !
«Μόνο την μούρη μας δεν μουτζουρώσανε ! Αν πιάνανε όμως μερικούς από αυτούς πού λερώνουν τους τοίχους και τους μπογιατίζανε για παραδειγματισμό τα κούτελά τους , έ.., τότε θα το σκέφτονταν πολύ να ξαναγράψουν σε ξένες περιουσίες » μας έλεγε φίλος αγαπητός πού είχε καεί από τα γραψίματα στο φρεσκοβαμένο του σπίτι !
Εδώ, ο Θανάσης, ο καλός μας άνθρωπος, γνωστός και από το:"ξέρεις από βέσπα;"
Το πρωί καθαρίζουν τους τοίχους, το βράδυ τους ξαναγράφουν…
Της Τανιας Γεωργιοπούλου
«Καμίνη, κανένας τοίχος δεν θα μείνει…».
Με αυτό το σύνθημα σε φρεσκοβαμμένο τοίχο στη γωνία
Ερμού και Αθηνάς, οι απανταχού υπογράφοντες επί των τοίχων της πόλης επιχειρούν
να δώσουν χροιά πολιτικής αντιπαράθεσης στην προσπάθεια του δήμου να καθαρίσει
τα κτίρια από υπογραφές και μουντζούρες. Ο δήμαρχος Αθηναίων μέσω Facebook
απαντά στους ανώνυμους τοιχογράφους και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους
επιμένει στην εκστρατεία ευπρεπισμού της πόλης, απεκδύοντας από πολιτικές
προεκτάσεις το μουντζούρωμα των τοίχων. Ο κ. Γιώργος Καμίνης εξηγεί ότι ήρθε η
ώρα να δεχθούμε ότι ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους και με αυτή την έννοια η
δημοτική αρχή είναι υποχρεωμένη να τον προφυλάσσει.
Ξεκινά την απάντησή του με ένα «ευφυολόγημα». «Λένε
πως στη ρωμαϊκή αρχαιότητα, η δημοφιλία ενός πολιτικού προσώπου μετριόταν και
από το πόσο συχνά αναφερόταν το όνομά του σε γκράφιτι στους τοίχους της Ρώμης,
ακόμα κι αν η αναφορά είχε αρνητικό πρόσημο. Με την έννοια αυτή δεν έχω
παράπονο», σημειώνει και συμπληρώνει:
