Αυτό το χάλι των παράνομων τραπεζιών, τών καφασιών τών μανάβικων, της απλωμένης παντού καρεκλαρίας, των
ψηλών εσκαμπώ βιδωμένων πάνω στα ρείθρα των πεζοδρομίων, ή ακόμα και δίπλα στις πόρτες του «μαγαζιού» με τις παρέες γύρω
γύρω να συζητάνε πίνοντας όρθιοι το φραπέ τους καί εμποδίζοντας τον κόσμο στην
κυκλοφορία του, πρέπει πάραυτα να ξηλωθούν…
Είναι μια άθλια κατάσταση τριτοκοσμικής εφευρέσεως πού καθημερινά
συναντούμε είτε στους πεζόδρομους πού τάχατες φτιάχτηκαν για τους πεζούς και πού
κατάντησαν σήμερα χώροι εμπορίου για να σκοντάφτουμε πάνω σε «πίνοντες, τρώγοντες,
καπνίζοντες, και αερολογούντες, και εμποδίζοντές μας όμως να περπατήσουμε…»
