Βαλμπόνα Χυστούνα, υπεύθυνη τού προγράμματος "Άρσις" γιά τό μάζεμα τών παιδιών πού ζητιανεύουν...
Για τις προσπάθειές της, πήρε το βραβείο Γυναικείου Θάρρους του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για το 2010.
Αυτό πού παρατηρείται εδώ, στην ατυχή Πολιτεία μας ώστε επαίτες πάσης μορφής, χρώματος, ηλικίας, και κατηγορίας, να ξεπροβάλλουν από το πουθενά και με απλωμένα τα χέρια να σε σταματούν στον δρόμο, ή μόλις βλέπουν άνθρωπο να τρέχουν ορμητικά επάνω του ζητώντας « ένα πενηντάλεπτο» ( οί φθηνοί ), έχει γίνει πιά πληγή ακατανόητη για τους περισσότερους…
Καιρό λοιπόν τώρα διερωτώμαστε πώς βρέθηκαν εδώ, μια και οί ντόπιοι Πατρινοί ποτέ μέχρι σήμερα δεν ξέραμε τέτοια πράγματα και δεν βλέπαμε τέτοια άγνωστα πρόσωπα…
Παλαιότερα γνωρίζαμε δυο-τρείς ζητιάνους, έστω πέντε σ΄ ολόκληρη την Πάτρα, και πέραν τούτου ουδέν…
+++++++++++++++++++
Αυτό όμως το μελισσολόϊ πού καθημερινά διακινείται και μπερδεύεται μέσα στα πόδια μας είναι ασφαλώς εισαγόμενο.
Το παρακάτω κείμενο πού βρήκαμε, δείχνει από πού μάς έρχεται το πρόβλημα και τι πρέπει να κάνουμε εάν θέλουμε όχι μόνο να σταματήσει το κακό, αλλά και να βοηθηθούν αυτοί οί άνθρωποι, αυτά τα νέα καί υγιέστατα παιδιά, πού το μόνο πού έχουν μάθει στήν ζωή τους να κάνουν είναι ν΄ απλώνουν το χέρι τους χωρίς να ενδιαφέρονται και κάπου, όπου βρούν τέλος πάντων, να δουλέψουν…
===========================
Πρόγραμμα «Άρσις» -- Βοήθεια στα παιδιά πού ζητιανεύουν…
Ηρθε στην Ελλάδα από την Αλβανία πριν από 14 χρόνια, μόλις τέλειωσε τις σπουδές της ως καθηγήτρια Αλβανικής φιλολογίας. Ηθελε να διευρύνει τις γνώσεις της, να ξεφύγει από τα στενά σύνορα της χώρας της.
Σήμερα, η Βαλμπόνα Χυστούνα θυμάται με θλίψη τα πρώτα της χρόνια στη χώρα μας...
Δεκατέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, η κ. Χυστούνα βοηθά παιδιά από την Αλβανία να γλιτώσουν από την επαιτεία Μιλά πολύ καλά τα ελληνικά χάρις στην τηλεόραση και, μέσω της ΜΚΟ «Αρσις», βοηθά παιδιά από την Αλβανία να ξεφύγουν από την επαιτεία και να βρουν τον δρόμο τους στην εκπαίδευση και στο μέλλον.
Η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που ερχόταν μέσω του υπουργείου Εξωτερικών για το πρόγραμμα έχει λήξει. Αλλά η Β. Χυστούνα συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες της εθελοντικά.
Για τις προσπάθειές της, η πρεσβεία ΗΠΑ στην Αθήνα και το γενικό προξενείο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη τής απένειμαν την Τρίτη, το βραβείο Γυναικείου Θάρρους του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για το 2010.
Μια διάκριση για γυναίκες που συνέβαλαν ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων, αντιμετωπίζοντας συχνά εχθρικό περιβάλλον.
* Ποια είναι η δική σας δουλειά για τα παιδιά;
* «Καθημερινά αναζητούμε παιδιά που ζητιανεύουν στους δρόμους και τα φανάρια. Η γνώση της γλώσσας βοηθά πολύ στην προσέγγιση, γιατί τα παιδιά, ιδίως στις μικρές ηλικίες, δεν γνωρίζουν καθόλου ελληνικά».
* Πόσα παιδιά από την Αλβανία έχετε βρει μέχρι τώρα να ζητιανεύουν στον δρόμο;
* «Από το 2002 που "τρέχει" το πρόγραμμα "Διακρατικές Δράσεις Ενάντια στη Παράνομη Διακίνηση Παιδιών" (TACT), δουλέψαμε με 533 παιδιά. Τα 435 από αυτά εντοπίστηκαν να ζητιανεύουν ή να δουλεύουν στον δρόμο. Ηταν από βρέφη ώς 18 χρόνων. Τα περισσότερα είναι παιδιά Αλβανών Τσιγγάνων, που έρχονται στην Ελλάδα».
* Οι ίδιοι οι γονείς είναι αυτοί που βγάζουν τα παιδιά τους να ζητιανεύουν στον δρόμο;
* «Οι γονείς είναι σε απόγνωση. Τα 431 από τα 533 παιδιά που εντοπίσαμε από το 2002 είναι Αλβανοί Ρομά. Δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, δεν έχουν έγγραφα, κρύβονται, δεν μπορούν να δουλέψουν, βρίσκονται σε απόγνωση. Οι περισσότερες οικογένειες οδηγούνται να βγάλουν τα παιδιά τους στον δρόμο. Τα παιδιά, δυστυχώς, φέρνουν καλά λεφτά».
* Τι μεροκάματο μπορεί να κάνει ένα παιδί στον δρόμο;
* «Σε μια συνηθισμένη μέρα, το παιδί μπορεί να βγάλει γύρω στα 30-50 ευρώ. Τις γιορτές μπορεί να φτάσει από 150 ώς 250 ευρώ τη μέρα».
* Από ποια ηλικία;
* «Ξεκινούν από μωρά, στην αγκαλιά της μητέρας τους που ζητιανεύει ή πουλάει χαρτομάντιλα, αναπτήρες κ.λπ. και φτάνουν μέχρι την ηλικία των 18 χρόνων.
Ομως οι πιο κερδοφόρες ηλικίες είναι από 5 ώς 11 χρόνων, ακριβώς επειδή αυτά μπορούν να προκαλέσουν πιο εύκολα τον οίκτο».
* Γιατί δεν πρέπει να δίνουμε χρήματα στα παιδιά που ζητιανεύουν;
* «Γιατί έτσι δεν θα σταματήσουν ποτέ να τα στέλνουν για δουλειά στον δρόμο. Οπότε, δεν θα μάθουν να κάνουν τίποτε άλλο στήν ζωή τους....
Στα 18 τους, όταν δεν θα βγάζουν λεφτά στον δρόμο, θα τα αναζητήσουν από αλλού. Θα στραφούν στην κλοπή, γιατί δεν έχουν μάθει κάτι άλλο».
* Μειώνεται ο αριθμός των παιδιών που ζητιανεύουν;
* «Ευτυχώς, ναι. Το 2008 εντοπίσαμε 180 παιδιά αλβανικής καταγωγής. Το 2009 μόνο 80. Πλέον όμως έρχονται πολλά από Βουλγαρία και Ρουμανία».
* Εσείς τι βοήθεια τους προσφέρετε;
* «Βοηθάμε τους γονείς να βρουν δουλειά, να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα έγγραφα, φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή με το σχολείο, για να μπουν στη διαδικασία της εκπαίδευσης. Τους βοηθάμε να ενταχθούν στην κοινωνία».
* Πόσο εύκολο είναι να συνεχίσουν από κει και πέρα;
* «Είναι εύκολο, αν βοηθήσει και το κράτος».
* Βοηθάει;
* «Οχι όσο θα έπρεπε. Οι μετανάστες προσφέρουμε στην Ελλάδα ό,τι και οι Ελληνες. Εχουμε όλες τις υποχρεώσεις, αλλά όχι δικαιώματα. Πληρώνουμε φόρους, παράβολα, τα πάντα. Αγαπάμε την Ελλάδα και προσπαθούμε για το καλύτερο.
Μέσα από τη δουλειά μας, ενισχύουμε τη χώρα. Τα παιδιά μας πρωτεύουν στα σχολεία, προσπαθούν να σπουδάσουν για να προσφέρουν στην κοινωνία. Το δικαιούμαστε να είμαστε ίσοι. Και πρέπει, επιτέλους, να διδάσκονται τα παιδιά μας τη μητρική τους γλώσσα στο σχολείο. Είναι η γλώσσα των προγόνων τους».*
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=138595
