Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024

Κυριακή τού σπορέως -- Η αόρατη δύναμη τού λόγου καί τού σπόρου...



SPOREOS

 

Εξήλθεν ο σπείρων, τού σπείραι, τον σπόρον αυτού...

 

  «  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 

 

Η αυριανή  Κυριακή ( 13.10.24 )  είναι αφιερωμένη στην λεγόμενη «Παραβολή του σπορέως» και ἔχει ὁρισθῆ ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία πρὸς τιμὴν τῶν Αγίων Πατέρων. Δηλαδή τῶν ἱεραρχῶν ἐκείνων ποὺ συνεκρότησαν τὴν Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ καταδίκασε τοὺς εἰκονομάχους καὶ ἀναστήλωσε τὶς εἰκόνες.

Γιατί εὰν σήμερα ἔχουμε εἰκόνες στις Εκκλησίες, αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε στοὺς ἀγῶνες ποὺ ἔκαναν οἱ ἅγιοι ἐκεῖνοι Πατέρες τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Μέχρι σήμερα μία ακόμη διαφορὰ ποὺ ἔχουμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶνε, ὅτι όλοι αὐτοὶ ―καὶ μάλιστα οἱ Χιλιαστές― εἰκόνες δὲν προσκυνᾶνε.

Εἶνε γυμνὲς οἱ λεγόμενες αίθουσες -- «ἐκκλησίες» τους, ενῷ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε γεμάτη εἰκόνες, ποὺ ἀποτελοῦν και τὸν στολισμό της.( Μια εικόνα – χίλιες λέξεις...)

Σήμερα λοιπόν ἔχει ὁρισθῆ νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ ὡραία περικοπή. Περιέχει μία ἀπὸ τὶς παραβολὲς τοῦ Χριστοῦ. 

Εἶνε ἡ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ σπορέως.

Τί λέει σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστός;

Κάποιος γεωργὸς, λέει,  γέμισε τὸ δισάκκι του μὲ σπόρο καὶ πῆγε νὰ τὸν σπείρῃ. Ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε πάνω σὲ δρόμο ποὺ ἦταν χιλιοπατημένος ἀπὸ ζῷα καὶ ἀνθρώπους· ἔμεινε ἐκεῖ στὴν ἐπιφάνεια, δὲν ρίζωσε, καὶ ἦρθαν μετά τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸν ἅρπαξαν...

+++++++++++++++++++++++++


Τὸ δεύτερο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ μέρος ὅπου ἦταν πέτρες· καὶ φύτρωσε μέν, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε νερὸ καὶ ἔτσι ξεράθηκαν τὰ στάχυα.

Τὸ τρίτο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ  ἔδαφος ποὺ εἶχε χῶμα, ἀλλὰ χῶμα γεμᾶτο ἀγκάθια· καὶ τ᾿ ἀγκάθια μεγάλωσαν, ἔπνιξαν τὸ σπόρο, καὶ δὲν τὸν ἄφησαν ν᾿ ἀναπτυχθῇ καὶ νὰ καρποφορήσῃ. Τὸ τελευταῖο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἔδαφος γόνιμο, καθαρό· ἐκεῖ ὁ σπόρος φύτρωσε καὶ ἀπέδωσε ἀλλοῦ μὲν τριάντα, ἀλλοῦ ἑξήντα, ἀλλοῦ δὲ ἑκατό. Αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολή.

Τί θὰ πῇ όμως "παραβολή";

Είναι εκείνο το μέρος τού λόγου πού άλλα λέει ὁ Χριστὸς καὶ ἄλλα κατά βάθος ἐννοεῖ.

(σσ. καί το κάνει αυτό μιλώντας συγκεκαλυμμένα από αγάπη γιά τον άνθρωπο καί για να προφυλάξει τούς ακροατές από τήν μεγάλη ευθύνη πού θα έχουν απέναντι τού Θεού πού ενώ άκουσαν και κατάλαβαν εν τούτοις δεν εκτέλεσαν τίς εντολές Του ! )

Ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως εἶνε μιὰ εἰκόνα ἀπὸ τὸν φυσικὸ αγροτικό κόσμο.

Ποιός όμως εἶνε ὁ σπορεύς;

Σπορεὺς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· αὐτὸς ἔφερε τὸν πνευματικὸ σπόρο ἀπὸ τὸν οὐρανό.

Καὶ ὁ σπόρος εἶνε ἡ ἁγία του διδασκαλία, ποὺ δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀνωτέρα διδασκαλία ἀπὸ αὐτήν· εἶνε σπόρος ἐκλεκτός. Καὶ ὅπως ὁ γεωργὸς φροντίζει στὸ χωράφι του νὰ σπείρῃ ἐκλεκτὸ σπόρο, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ φροντίζουμε μέσα στὶς καρδιές μας νὰ σπέρνουμε ἐκλεκτὸ σπόρο, τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ὁ σπόρος! Τί εἶνε ὁ σπόρος; Ὁ φυσικὸς σπόρος εἶνε ἕνα μικρὸ πραγματάκι, ποὺ δὲν τοῦ δίνουμε σημασία. Καὶ ὅμως τί δύναμι ἔχει μέσα του! Φτάνει ἕνας σπόρος ν᾿ ἀποδείξῃ, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἂν μπορῇ, ἂς φτιάξει ἡ ἐπιστήμη ἕνα σπόρο. Μέχρι σήμερα, παρ᾿ ὅλες τὶς προόδους της, δὲν τὸ κατόρθωσε. Ἀδύνατον.

Τὸ σπόρο, ποὺ τὸ ῥίχνουμε μέσ᾿ στὸ χῶμα, τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός. Καὶ ἔχει δύναμι τεραστία. Φυτρώνει καὶ πρασινίζει ἡ γῆ.
Σπόρος λοιπόν, μὲ τὴ μεταφορικὴ ἔννοια τῆς παραβολῆς, εἶνε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Σπορεὺς εἶνε ὁ Χριστός.

Σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ ἱεράρχαι, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σπορεὺς εἶνε καθένας ποὺ διαδίδει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ σπόρος ἔπεσε σὲ διάφορα ἐδάφη, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ κηρύττουν οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου. Ἄλλοτε μὲν πέφτει ἐπάνω σὲ ἔδαφος ποὺ μοιάζει μὲ τὸν πατημένο δρόμο. Καὶ ὅπως στὸν πατημένο δρόμο εἶνε ἀδύνατον νὰ φυτρώσῃ ὁ σπόρος, ἔτσι καὶ στὶς ψυχὲς αὐτές.

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μένουν ἀδιάφοροι, τελείως ἀδιάφοροι. Καὶ ἂν ἀκόμη βρίσκονται μέσ᾿ στὴν ἐκκλησία, δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τίποτε, δὲν προσέχουν τὰ ἀνεκτίμητα λόγια ποὺ σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας· διότι ἡ θεία λειτουργία, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θ᾿ ἀρχίσῃ μέχρι τέλους, χίλια λόγια εἶνε· χρυσᾶ λόγια, αἰώνια, σπουδαῖα λόγια. Αὐτοὶ τίποτα.

Καὶ βρίσκονται μὲν ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς δὲν εἶνε ἐκεῖ· βρίσκονται ἔξω, ταξιδεύουν πέρα μακριά.

( σσ. άσε πού κάποιοι άλλοι κάθονται και πιάνουν τα στασίδια καί το μάτι τους κοιτάζει συνεχώς τήν πόρτα ποιός - ποιά μπαίνει...Τήν ωραία Πύλη πού βγαίνει ο παπάς, τό τί λέει και το τί διαβάζει ούτε πού τούς δίνει σημασία, κοιτάζει μόνο τίς πόρτες...) 

Καὶ ὅπως λέει ὁ λαός μας, ἀπὸ τὸ ἕνα αὐτὶ μπαίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κι ἀπὸ τὸ ἄλλο βγαίνει. Αὐτὴ εἶνε ἡ πρώτη κατηγορία ἐδάφους ποὺ ἔπεσε ὁ σπόρος· εἶνε δηλαδὴ οἱ ἀδιάφοροι Χριστιανοί.

Ἡ ἄλλη κατηγορία εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐνθουσιάζονται, εὐχαριστοῦν τὸ Θεό, ἀλλὰ δυστυχῶς εἶνε ὀλιγόπιστοι. Καὶ ὅταν συμβῇ στὸν βίο τους κάποιο ἐμπόδιο, κάποια δυστυχία, κάποιος θάνατος, κάποιο ἀτύχημα, τότε γογγύζουν πλέον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ λένε· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; γιατί συνέβη σ᾿ ἐμένα αὐτὸ τὸ ἀτύχημα, αὐτὴ ἡ δυστυχία;… Καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτοὶ εἶνε οἱ ὀλιγόπιστοι.


Πρῶτοι λοιπὸν οἱ ἀδιάφοροι, δεύτεροι οἱ ὀλιγόπιστοι.

Τρίτοι; Οἱ τρίτοι εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν μὲν καλὲς διαθέσεις, ἀλλὰ ἔχουν μέσα τους καὶ ἀγκάθια. Ποιά εἶνε τ᾿ ἀγκάθια;

Ὅπως ὅπου φυτρώνει ἀγκάθι ἐκεῖ συμπνίγεται ὁ ἀγαθὸς σπόρος, ἔτσι καὶ μέσ᾿ στὶς καρδιὲς αὐτῶν. Ἀγκάθια εἶνε τὰ πάθη. Ποιά πάθη; Ὁποιοδήποτε πάθος, εἶνε ἀγκάθι φοβερό. Τρία ὅμως εἶνε τὰ μεγάλα ἀγκάθια ποὺ πνίγουν κάθε εὐγενῆ προσπάθεια μέσα στὸν ἄνθρωπο.

Τὸ πρῶτο εἶνε ἡ φιλαργυρία, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ φιληδονία, καὶ τὸ τρίτο ἀγκάθι εἶνε ἡ φιλοδοξία.

Αὐτὰ τὰ τρία πάθη εἶνε τὰ μεγάλα ἐκεῖνα ἀγκάθια ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσῃ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Τέλος ἕνα μόνο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἐκλεκτὸ ἔδαφος· καὶ φύτρωσε, καὶ τὸ 1 ἔγινε 30, 60, 100. Ποιό ἔδαφος εἶνε αὐτό; Εἶνε οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐφαρμόζουν μὲ προθυμία. Δὲν ἀκοῦνε μόνο, δὲν ἐνθουσιάζονται μόνο, ἀλλὰ καὶ ἐφαρμόζουν. Αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

* * *

Αὐτὴ εἶνε μὲ λίγα λόγια ἡ παραβολή. Ὁμιλεῖ γιὰ τέσσερα διαφορετικὰ ἐδάφη γῆς, ποὺ εἰκονίζουν τὶς τέσσερις κατηγορίες ἀκροατῶν τοῦ θείου λόγου. Στὰ δια αὐτὰ ἐδάφη σπείρεται καὶ σήμερα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καὶ πρέπει ὅλοι μας, κήρυκες καὶ ἀκροαταί, ν᾿ ἀπαντήσουμε σὲ κάποια ἐρωτήματα.
Ὡς ἀκροαταὶ πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα· τί ἔδαφος είμαστε; καὶ τί θέσι λαμβάνουμε ἀπέναντι στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ; Είμεθα ἀγαθὴ γῆ ποὺ δέχεται τὸ λόγο τοῦ εὐαγγελίου καὶ καρποφορεῖ; Ἢ μήπως ἡ καρδιά μας εἶνε ἄγονο, λιθῶδες καὶ ἀκανθῶδες ἔδαφος;

Ἂς κοπιάσουμε, γιὰ νὰ κάψουμε τ᾿ ἀγκάθια τῶν παθῶν, νὰ πετάξουμε τὶς πέτρες τῆς ὀλιγοπιστίας, τῶν κακῶν συνηθειῶν, τῶν εἰδωλολατρικῶν καταλοίπων, τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ σατανικῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων, καὶ ἂς ὀργώσουμε τὸ σκληρὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς μας διὰ μετανοίας, διὰ κατανύξεως καὶ δακρύων, ὥστε νὰ γίνουμε καλὴ γῆ.
Ὅσοι πάλι εἶνε ἱεροκήρυκες καὶ κηρύττουν τὸν θεῖο λόγο, πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουν σ᾿ ἕνα ἐρώτημα τοῦ πειρασμοῦ, ποὺ πάει νὰ τοὺς ἀπογοητεύσῃ.

Ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς λέει· Μὴ κηρύττεις, διότι  οἱ κόποι σου εἶνε σχεδὸν καταδικασμένοι· μόνο τὸ ἕνα τέταρτο τοῦ σπόρου πιάνει, τὰ ἄλλα τρία τέταρτα πᾶνε χαμένα… Τὸν αἰσθάνομαι κ᾿ ἐγὼ τὸ διάβολο καὶ τὸν ἀκούω νὰ μοῦ λέῃ· Τί κάνεις; Κήρυξες, κήρυξες, κήρυξες, ποιά τὰ ἀποτελέσματα;… Τί ἔχω ν᾿ ἀπαντήσω σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα;

Μὲ παρηγορεῖ ἕνας λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, μεγάλου κήρυκος τοῦ εὐαγγελίου, ποὺ λέει·

«Κήρυξε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴν ἀπογοητεύεσαι. Κήρυξε. Εἶνε πεντακόσοι οἱ ἀκροαταί; ἂν δὲν ἀκούσουν οἱ πεντακόσοι, θ᾿ ἀκούσουν οἱ διακόσοι πενήντα, οἱ μισοί. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ μισοί; θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα.

Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ είκοσι. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ είκοσι; θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε; θ᾿ ἀκούσῃ ὁ ἕνας. Ἕνας φτάνει». Ἔτσι ὁ ἱεροκήρυκας δὲν ἀπογοητεύεται.

Συμπέρασμα. Κανείς νὰ μὴν ἀπογοητευθῇ. Ἂς δεχθοῦμε ὅλοι καὶ ἂς καλλιεργήσουμε τὸ θεῖο σπόρο, ὅσες ἀντιξοότητες καὶ ἂν συναντήσουμε.
Εὔχομαι πάντα τὰ αὐτιά σας νὰ εἶνε ἀνοιχτά, γιὰ νὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Δεν υπάρχουν σχόλια: