Έχουμε πίστη και θρησκεία αληθινή! Τά φιδάκια της Παναγίας…

Παναγία η φιδούσα, ένα ζωντανό θαύμα !

Κεφαλονιά- Μαρκόπουλο 2009










Στο βιβλίο «Κεφαλλονίτικη Λατρεία 1946), ο καθηγητής Δημ.Σ. Λουκάτος συντάκτης τότε του Λαογραφικού Αρχείου, του σημερινού Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, αφιέρωσε ιδιαίτερο κεφάλαιο για…

«Τα φίδια στο Μαρκόπουλο», χωριό στα ΝΑ του νησιού,όπου, αφηγούμενος παιδικές αναμνήσεις, περιγράφει ένα εντυπωσιακό λατρευτικό φαινόμενο: την εμφάνιση μικρών φιδιών κατά την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου στην εορτάζουσα Εκκλησία της Κοιμήσεως του χωριού αυτού. Γράφει εισαγωγικά:

«Είναι κάτι απίστευτο, που όμως συμβαίνει κάθε 15Αύγουστο σ’ένα χωριό της Κεφαλονιάς στο Μαρκόπουλο.

Μέσα στην Εκκλησία, τις ώρες της ακολουθίας του πανηγυριού, σ’όλες τις γωνιές, στα έπιπλα και στα στασίδια, περιπατάνε φίδια , φίδια Ζωντανά, είκοσι και τριάντα πολλές φορές, που ανεβαίνουν στο τέμπλο, στο θρόνο, στους ανθρώπους με όλη τους την άνεση, ξεθαρρεμένα , ακίνδυνα , υποταχτικά…

Ακολουθεί γλαφυρή περιγραφή του φαινομένου από αυτοψία (1923), με πολλές παρατηρήσεις όχι μόνο λαογραφικές αλά και ψυχολογικές.

Ιδιαίτερα μάλιστα εντυπωσιακή ήταν η μαρτυρία ότι «στα 1924- που έγινε η αλλαγή του ημερολογίου, ο κόσμος περίμενε να κανονίσει τη θέση του από τα φίδια.

Εκείνα βγήκαν με τις νέες ημερομηνίες, κι έτσι δεν έμεινε κανείς Παλαιοημερολογίτης στην περιοχή»

Η περιγραφή αυτή προκάλεσε ζωηρό ενδιαφέρον, αφού βιβλιογραφικά αποτελούσε την πρώτη γνωριμία με το φαινόμενο τούτο.

Αρκετοί δικοί μας και ξένοι ερευνητές επισκέφθηκαν το Μαρκόπουλο για διαπίστωση του παράδοξου φαινομένου, το οποίο γνώρισε έτσι ευρύτερη δημοσιότητα. Νεότερη έρευνα μου έδειξε (αυτοψία το 1988), ότι εμφάνιση φιδιών στο διάστημα του Δεκαπενταύγουστου γίνεται εκτός από το Μαρκόπουλο και στα Αργίνια, ένα μικρό, γειτονικό στο Μαρκόπουλο, ημιορεινό χωριό (ύψους 544).

Οι κάτοικοι του μάλιστα διεκδικούν την προτεραιότητα του φαινομένου και με εντυπωσιακό αεροπανό, που αναρτούν κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο στο σημείο όπου διασταυρώνεται ο δρόμος από το Αργοστόλι προς Μαρκόπουλο και Αργίνια προτρέπουν τους περαστικούς και τους προσκυνητάς να επισκεφθούν (και) το δικό τους χωριό:

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ/ ΤΑ ΦΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ/ ΑΡΓΙΝΙΑ. Άλλη επιγραφή στο δρόμο (κεφαλαιογράμματη, όπως και η προηγούμενη) επισημαίνει επίσης και προτρέπει:

ΠΡΟΣ ΑΡΓΙΝΙΑ ΧΛΜ. 4/ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ/ ΤΑ ΦΙΔΑΚΙΑ/ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ/ ΑΠΟ 4.8 ΕΩΣ 16.8. Όμοια ενημερωτική επιγραφή, δίγλωσση, υπάρχει και στο Μαρκόπουλο, στον τοίχο του κωδωνοστασίου:

ΦΙΔΑΚΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ / ΕΔΩ ΕΚ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ / ΤΑ ΦΙΔΑΚΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΔΑΣ / ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΩΔΩΝΟΣΤΑΣΙΟΥ / ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ 6.8, ΕΩΣ 15..8, / ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΝΥΧΤΑ.

VIRGIN MARYS SNAKES / FOR CENTTYURIES NOW THESE SNAKES / APPEARAT AT THE FOOT OF THE PLD / BELL STEEPLE FROM 6TH / TO THE /15TH AYGOYST.

To καμπαναριό στο Μαρκόπουλο είναι ο χώρος όπου εμφανίζονται τα φίδια και από κει μεταφέρονται στην Εκκλησία. Στέκει μακριά από την Εκκλησία, πάνω στην όχθη μιας ρεματιάς, κολλητά στο δρόμο.

Το παλιό κωδωνοστάσιο, δυτικό-ηπειρωτικού τύπου, ράγισε από τους σεισμούς το 1953- και κατεδαφίστηκε, διασώζονται .ομως εμφανή τα ίχνη του στη βάση του σημερινού.

Ας προστεθεί ότι η Εκκλησία στο Μαρκόπουλο κάηκε το Σεπτέμβριο του 1946. τότε καταστράφηκαν, όπως λέγεται, τα αφιερώματα που υπήρχαν στην εικόνα της Κοιμήσεως.

Μεταξύ των αφιερωμάτων αυτών υπήρχαν ασημένια ¨η χρυσαλειφωμένα ξύλινα ομοιώματα φιδιών, τα οποία πρόσφεραν ως τάματα στην Παναγία, για εξιλασμό, οι καροτσέρηδες του νησιού, όταν τύχαινε να πατήσουν κανένα ιερό φιδάκι.

Ασχέτως προς το που πράγματι παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά τα φίδια , είναι γεγονός ότι η μέχρι πρότινος οδική απομόνωση των Αργινίων και η δημοσιότητα που έχει πάρει το φαινόμενο στο Μαρκόπουλο κράτησαν σε αφάνεια την περίπτωση του μικρότερου αυτού χωριού.

Διηγούνται οι κάτοικοι των Αργινίων: Η Εκκλησία , η παλιά, ήταν λίγο έξω από το χωριό, ανατολικά . Φίδια βγαίνουν από την ημέρα της Σωτήρος μέχρι της Παναγίας, στις δεκαπέντε. Τα πιάνουμε νύχτα και τα πηγαίνουμε στην Εκκλησία.

Αυτά γυρίζουν όλη την Εκκλησία, πάνω στις εικόνες. Τα ξέρουμε εδώ, το θαύμα της Παναγίας είναι τα φίδια αυτά.





Άνθρωπος και φίδι...






Όταν π.χ. ήρθανε οι Τούρκοι στην Ελλάδα, δε βγαίνανε τα φίδια. Όταν δε βγουν, κάτι θα συμβεί.

Έχουν Σταυρό στο κεφάλι και στην πλάτη. Μετά τις δεκαπέντε Αυγούστου εξαφανίζονται...

Τα φέρνουμε στο ίδιο σημείο που τα βρήκαμε, και, μετά, αυτά εξαφανίζονται και την ερχόμενη χρονιά ξαναπαρουσιάζονται. Εκεί που βγαίνουν, ήταν παλιά η Εκκλησία. Έχει και πηγή και πλατάνια και καρυδιές».

Για την εμφάνιση εξάλλου των φιδιών στο Μαρκόπουλο, υπάρχει η αιτιολογική παράδοση ( θρύλος βέβαια ) ότι:

Στο Μαρκόπουλο, λέγανε ψηλά στο βουνό που ήταν η Εκκλησία πολύ πριν από τους σεισμούς, ήτανε όλο καλόγριες και όταν ακούσανε ότι πάνε οι Σαρακηνοί φοβηθήκανε. Τρέξανε οι καλόγριες στην ηγουμένη και της λένε:

Αγία Ηγουμένη, τι θα γίνει; Έρχονται οι Σαρακηνοί. Τους λέει; Μη φοβάστε και δεν πρόκειται να μας πειράξουν, κανείς. Λένε: Μα έχουν κυκλώσει το μοναστήρι.

Λέει : Θα γίνουμε φίδια, θα παρουσιαστούμε φίδια και δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Πραγματικά όλες οι καλόγριες έγιναν φίδια. Λοιπόν μπήκανε αυτοί μέσα, χάσανε τις καλόγριες, είδανε όλο φίδια, και τους πνίξανε, σου λέει, τα φίδια, και από τότε, γιατί ξημέρωνε, λέει, η μέρα της Παναγίας, έχει μείνει και βγαίνουν τα φίδια, που είναι οι καλόγριες.

Πρωτοπαρουσιάζονται πάνω στην Αγία Τράπεζα, μετά πηγαίνουν στην εικόνα, και από κει παντού.



















Η φωλιά βρίσκεται μέσα στο παλιό καμπαναριό». Η παραπάνω παράδοση ( θρύλος βέβαια ) μπορεί να έχει ενταχθεί στη λαϊκή ερμηνεία του τόπου μεταγενέστερα, αφού το μοτίβο της μεταμόρφωσης κυνηγημένων ανθρώπων σε άλλα όντα είναι κοινό στους θρύλους και στα αίτια» παράδοξων φαινομένων και καταγωγών…

(Του ΓΕΩΡΓ.Ν.ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΙΔΗ Ερευνητή Α’-Βαθμίδος του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Αγιογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών)

Από ένα forum… από Marjory την Δευτ Ιούλ 20, 2009 10:44 am

"Είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό φαινόμενο...

Είχα πάει το καλοκαίρι του 2004 για διακοπές στην Κεφαλλονιά και το βράδυ της παραμονής της Κοίμησης της Θεοτόκου βρισκόμουν στην εκκλησία αυτή στο Μαρκόπουλο.

Όντως τα φιδάκια κάθονταν πάνω στην εικόνα της Παναγίας και κάποια τα είχε στο χέρι του ο επίτροπος της εκκλησίας.

Ζήτησα να μου δώσει ένα τα το πιάσω στα χέρια μου. Πράγματι μου έδωσε ένα φιδάκι. Δεν φοβήθηκα καθόλου. Ούτε κι αυτό με πείραξε.

Μπορώ να σας πω ότι δεν αισθάνθηκα ότι είχα φίδι στα χέρια μου, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου αποκρουστικό ούτε το θέαμα, αλλ'ούτε και η αίσθηση.

Είναι μαυριδερά και έχουν ένα σταυρό στο κεφαλάκι τους. Πραγματικά περίεργα, όπως περίεργο είναι και το φαινόμενο αυτό.

Την επομένη του Δεκαπενταύγουστου είχαν εξαφανιστεί όλα...

http://forum.christian-orthodox.gr/viewtopic.php?f=10&t=455

Ιστορίες Αστυνομικής τρέλας… «Σας έσκισε ο κακοποιός τις στολές; Να τις πληρώστε από μόνοι σας…».

Al capone…

Πάλι καλά ! Την γλίτωσαν με δυό σκισμένες στολές.

Εάν έλεγχαν τούτον εδώ, θα τους είχε γεμίσει κουμπότρυπες…


Όταν ένα Κράτος, μια οργανωμένη κοινωνία, ένα Σύστημα, είναι υποχρεωμένο να προσφέρει στους πολίτες του ασφάλεια, πρέπει αυτό να το κάνει χωρίς τσιγκουνιές, κοψοχρονιές, παζάρια, και εκπτώσεις…

Όταν αυτό το Κράτος στέλνει τά όργανά του σε περιπολία για να προστατεύσουν το μέγιστο αγαθό της ασφάλειας τών πολιτών, και αυτά από επαγγελματική ευσυνειδησία δεν περνούν δίπλα από τον εγκληματία κάνοντας πώς δεν τον βλέπουν ( όπως μπορεί άλλοι να κάνουν ) αλλά τον σταματούν, τον ελέγχουν, και συμπλέκονται θανάσιμα μαζί του κινδυνεύοντας και την ζωή τους, τότε αυτό το Κράτος οφείλει αυτούς τους αστυνομικούς να τους δοξάσει και να τους βραβεύσει.

Και με λόγια, αλλά κυρίως με έργα !

Γιατί είναι αδιανόητο, εσύ να κινδυνεύεις να βρεθείς την άλλη μέρα μέσα στην κάσα για την κηδεία σου, να κινδυνεύεις ν΄ αφήσεις ορφανά παιδιά και χήρα γυναίκα απροστάτευτη πίσω για το καθήκον σου, καί να υπάρχει ένας απηρχαιωμένος αστυνομικός κανονισμός αγκύλωσης πού να μη σού αποζημιώνει ούτε την στολή σου ( επειδή τώρα γλίτωσες ), ούτε «τά ρούχα της εργασίας σου» όπως ευφυώς ( ; ) κάποια άλλη παράγραφος του κανονισμού τα αναφέρει…



Με ποιό κουράγιο λοιπόν τώρα, και με ποιά ψυχική δύναμη αυτό το αστυνομικό όργανο πού έκανε σωστά το καθήκον του, θα επέμβει σε μια επόμενη περίπτωση για να ελέγξει κακοποιό, όταν θα ξέρει ότι η υπηρεσία του δεν θα του αναγνωρίσει ούτε τα «ρούχα εργασίας» πού οί κακοποιοί του σκίσανε; Και πώς θα παταχθεί έτσι η εγκληματικότητα πού κι΄ εδώ στην Αχαϊα θερίζει, σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα, όταν με κάτι τέτοια περιστατικά δημιουργείται μία οδυνηρή αβεβαιότητα…

Και τώρα τι να πούμε, τι να σκεφθούμε, και τι να υποθέσουμε διαβάζοντας την παρακάτω είδηση;

=============================

ΤΑ «ΡΟΥΧΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» ΔΕΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΙ, ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΕΞΟΔΑ…


Δεν τους άλλαξαν ούτε τις στολές!

Πάλεψαν με έναν επικίνδυνο δραπέτη που κουβαλούσε πάνω του πιστόλι και… δεκάδες ληστείες και κλοπές.

Κατάφεραν να τον βγάλουν off, να του περάσουν χειροπέδες και να τον οδηγήσουν στην Ασφάλεια έχοντας όμως κάποιες απώλειες, αφού ο λυσσασμένος κακοποιός πάνω στην άγρια συμπλοκή τους έσκισε τις στολές τους.

Και ενώ όλοι θα περίμεναν τουλάχιστον να τους αντικαταστήσουν τις στολές που …έπεσαν στο καθήκον, τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ, απέρριψαν την αίτηση του προϊστάμενου τους, «διατάζοντας» τους να αγοράσουν μόνοι τους τα «ρούχα της δουλειάς».





Είναι καιρός κάποια πράγματα ν΄ αλλάξουν στήν ΕΛΑΣ εάν θέλουμε πράγματι να δείχνουν καί οί αστυνομικοί τον καλλίτερο εαυτό τους...





Η ιστορία, δεν είναι φανταστική ούτε κινηματογραφική...

Διαδραματίστηκε πριν μερικές ημέρες στο κέντρο της Αθήνας και είναι ενδεικτική της νοοτροπίας και της λογικής με την οποία λειτουργεί η Ελληνική Αστυνομία.

Αντί η φυσική και πολιτική ηγεσία να δώσει κίνητρα στους μάχιμους αστυνομικούς να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, με τέτοιου είδους κινήσεις τους αποτρέπει, καθώς κινδυνεύουν να βρεθούν στην καλύτερη χωρίς στολή και στη χειρότερη κατηγορούμενοι…

Η υπόθεση με τους δύο νεαρούς αστυφύλακες της Άμεσης Δράσης, όπως καταγγέλλουν στο «ΘΕΜΑ» συνδικαλιστές δεν είναι η μοναδική.

«Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις συναδέλφων που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους αλλά και σοβαρότερα προβλήματα. Δυστυχώς, όμως οι εντολές που έχουν πάρει, αλλά και πολύ περισσότερο οι προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων αξιωματικών, που θέλουν να δείξουν ότι περιορίζουν κατά πολύ τις δαπάνες, οδηγούν σε τέτοιου είδους ευτράπελα γεγονότα» τονίζουν στο «ΘΕΜΑ» συνδικαλιστές της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής και προσθέτουν

«Επιτέλους πρέπει να σταματήσουν αυτές οι λογικές και κάποιοι να αφήσουν να εκσυγχρονιστεί το Σώμα όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη».

Η μάχη της Συγγρού και οι σχισμένες στολές…

Ήταν αρχές Ιουλίου όταν ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης στο οποίο επέβαιναν δύο νεαροί αστυφύλακες, κινείται στη λεωφόρο Συγγρού.

Ξαφνικά στον παράδρομο βλέπουν έναν άνδρα να περιφέρεται ύποπτα… Αποφασίζουν να τον πλησιάσουν και να τον ελέγξουν αν πρόκειται για κάποιο καταζητούμενο, ληστή ή πορτοφολά.

Το ένστικτο τους δεν έκανε λάθος αφού ο ύποπτος μόλις τους είδε να πλησιάζουν έχωσε το χέρι στο τσαντάκι του και έπιασε το «σιδερικό» των 9 χιλιοστών που κουβαλούσε παράνομα πάνω του.

Οι νεαροί αστυφύλακες δεν χάνουν την ψυχραιμία τους και του ζητούν να παραδοθεί. Εκείνος αρνείται και αυτοί χωρίς να χάσουν χρόνο, ορμούν σαν ελατήρια πάνω του και ακολουθεί συμπλοκή.

Αφού πάλεψαν σώμα με σώμα καταφέρνουν να τον εξουδετερώσουν και να του περάσουν χειροπέδες.

Από τον ασύρματο πληροφορήθηκαν πως ο κουμπουροφόρος ήταν δραπέτης κατηγορείτο για 38 κλοπές και 6 ληστείες ενώ ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος.

Η επιχείρηση είχε αίσιο αποτέλεσμα αλλά και κάποιες όμως υλικές ζημιές αφού οι στολές των δύο αστυφυλάκων είχαν σχιστεί και ουσιαστικά καταστραφεί. Ωστόσο δεν υπήρξε τραυματισμός που σε περιπτώσεις άγριων συμπλοκών είναι και το πιο σημαντικό.

«Να τις αγοράσετε μόνοι σας!»

Ο προϊστάμενος των δύο αστυνομικών, με έγγραφο του προς τη διοίκηση, ζήτησε από τη μία να απονεμηθεί εύφημος μνεία στους αστυφύλακες που πάλεψαν και κατάφεραν να πιάσουν τον επικίνδυνο δραπέτη και από την άλλη μια υλική αμοιβή ύψους περίπου 100 ευρώ προκειμένου να αγοράσουν νέες στολές.

Αφού περνούσαν οι ημέρες και δεν έπαιρναν καμία απάντηση, τελικά πριν λίγες ημέρες ενημερώθηκαν πως το αίτημα του αστυνόμου δεν έγινε δεκτό.

«Ουσιαστικά είπαν στους δύο αστυνομικούς «πηγαίνετε να τις αγοράσετε μόνοι σας και άλλη φορά να είστε πιο προσεκτικοί στις μάχες με τους κακοποιούς» λέει συνδικαλιστής και συνεχίζει «Πραγματικά, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς αυτές τις ενέργειές.

Είναι πρωτοφανή περιστατικά που αποτρέπουν ουσιαστικά τους μάχιμους αστυνομικούς από τις επικίνδυνες αποστολές και αφήνουν το Σώμα πολλά χρόνια πίσω.

Και όλα αυτά αν σκεφτεί κανείς ότι το πουκάμισό αξίζει περίπου 30 ευρώ, ενώ το παντελόνι όχι πάνω από 40».

http://www.protothema.gr/content.php?id=41749

Και Σέ μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπο Θεό...

Ισραήλ - 2008. Ο τάφος τής Θεοτόκου στό υπόγειο σπήλαιο τού χωρίου Γεθσημανή...





Μας αξίωσε ο Καλός Θεός, να φθάσουμε κι΄ εφέτος στις μέρες της Αυγουστιάτικης μεγάλης εορτής, της Κοίμησης της Θεοτόκου…

Η Μονή του Γηροκομείου, το Γεροκομειό όπως το λέμε οί περισσότεροι, θα συγκεντρώσει και πάλι τις μέρες αυτές χιλιάδες λαού, πού είτε ανυπόδητοι, ξυπόλητοι, και με τα πόδια, είτε γονατιστοί και μπουσουλώντας (κυρίως οί γυναίκες σαν πιο θεοσεβείς) , αλλά είτε και εποχούμενοι, θα προσέλθουμε να εναποθέσουμε στην Άγια εικόνα Της, δηλαδή στο εικονιζόμενο Θεομητερικό Πρόσωπό Της, τις όποιες ευχαριστίες μας…

Ευχαριστίες για κάποιο καλό πού είδαμε, για αιτήματα παλιά πού μείνανε αναπάντητα , αλλά και για νέα πού οί περιστάσεις του βίου ανέδειξαν…

Ευχαριστίες ναί, αλλά και κάποια παράπονά μας…

Για ιστορικούς , θρησκευτικούς, αλλά και… στατιστικούς λόγους, θα αναφερθούμε τώρα σε κάποιες σκόρπιες φράσεις πού κατά καιρούς πήρανε τ΄ αυτιά μας περιμένοντας κι΄ εμείς για προσκύνημα.

Αξίζει να τούς αναφέρουμε, σε ελεύθερη κάπως μετάφραση…

1) « Παναγία μου, σε παρακαλώ κάνε με καλά γιατί σε αρκετούς γιατρούς πήγα, φάρμακα πολλά μού δώσανε, αλλά δυστυχώς ο πόνος παραμένει πόνος και μάλιστα ώρες-ώρες μού έρχεται να λιποθυμήσω…»

2) «Βοήθησε Παναγία μου τον πατέρα μου πού μεθαύριο μπαίνει στο χειρουργείο, και φώτισε τούς γιατρούς στην εγχείρηση μη κάνουνε καμιά στραβωμάρα και μού τον πεθάνουνε, όπως τον θείο μου πέρυσι… κι΄ εγώ μία λαμπάδα θα σού φέρω η ανάξια…»

3) « Σ΄ ευχαριστώ Παναγία μου πού έκανες καλά τό παιδί μου πού το είχανε οί γιατροί ξεγραμμένο ! Σούφερα και την λαμπάδα πού έταξα…»



4) « Πάντρεψε Παναγία μου την Ελενίτσα μου μ΄ ένα καλό και ευλογημένο παιδί πού εσύ θα του βάλεις σκέψεις και θα μού στείλεις…Κι΄ αν δεν προλαβαίνεις εσύ Παναγία μου, γιατί σε καλούν από διάφορα μέρη του κόσμου, το καταλαβαίνω, στείλε μου σε παρακαλώ μ΄ έναν άγγελο, βοήθεια στο πρόβλημά μου…»
( αυτό ήταν, και το πιό πνευματικό απ΄ όσα έχουμε ακούσει…)

5) «Βοήθησε Μεγαλόχαρη τον Κωστάκη μου να περάσει στο ΑΣΕΠ για δάσκαλος…»

Άλλα τώρα αιτήματα, πού δείχνουν και την ενυπάρχουσα πνευματική σύγχυση περί θρησκείας και αμαρτίας, πού έχει αρκετός κόσμος σήμερα:

6) « Ήλθα και πέρσι Παναγία μου, αλλά απάντηση δεν πήρα. Γιατί με ξέχασες Παναγία μου; Εγώ όμως το κεράκι πού σού έταξα στο έφερα…»

7) « Φώτισε Παναγία μου τον Γιάννη να χωρίσει την γυναίκα του και επιτέλους να με παντρευτεί, γιατί αρκετά πιά κράτησε αυτός ο δεσμός, κι΄ εγώ θα σού φέρω μια λαμπάδα ίσαμε το μπόϊ μου…»

( Αυτό κι΄ αν ήτανε! Αυτή πού τά ψιθύριζε, ( φορούσε μάλιστα και βέρα παντρεμμένη ήταν κι΄ η ίδια; Ανύπαντρη ήταν, με εικονική βέρα υπόσχεσης από τον Γιάννο; δεν μπόρεσα να καταλάβω…) ζητούσε να βοηθήσει η Παναγία στην μοιχεία πού έκανε με τον Γιάννη…

Κατάσταση δηλαδή απίστευτη!

8) «Παναγία μου, όπως καίγεται αυτό το κερί, να καούν και οί εχθροί μου, και να μη σώσουν να ξημερώσουν…» ( άλλη απίστευτη πράγματι «ευχοκατάρα» πού δείχνει όμως και την θρησκευτική σύγχυση πού υπάρχει σε ορισμένα, θρησκόληπτα ( και όχι θρησκευόμενα ) πρόσωπα, επάνω σε βασικά θέματα της Ορθόδοξης πίστης, όπως είναι η αγάπη και η συγχωρητικότητα…

Λέμε «θρησκόληπτα» πρόσωπα γιατί ανακατεύουν θρησκεία με κατάρες, με αναθέματα, με δοξασίες και μοιρολατρίες, ακόμη και με μαγείες. Αυτοί λέγονται «θρησκόληπτοι!

Αλλά ο πολύς κόσμος δεν ξέρει τις διαφορές και όταν βλέπει έναν σωστό χριστιανό θρησκευόμενο, τον ονομάζει «θρησκόληπτο». Λάθος μέγα πού δείχνει παντελή άγνοια των εννοιών για τα οποία εκφέρει γνώμη.

Άλλο λοιπόν οί «θρησκευόμενοι», και άλλο οί «θρησκόληπτοι», γιατί είναι δυό πράγματα εντελώς αντίθετα !

Δυστυχώς, αυτά και πολλά άλλα ακούγονται (ψιθυριστά συνήθως αλλά πάντως ακούγονται…), σε κάποια, ελάχιστα βέβαια, χριστιανικά «τάματα», ταξίματα, και παρακάλια, πού δείχνουν όμως ότι κάποιοι και κάποιες έχουνε βαθειά μεσάνυκτα σ΄ αυτό πού λένε ότι πιστεύουνε!



Ισραήλ - 2008. Μιά δεύτερη φωτογραφία από τόν τάφο τής Παναγίας μας στό υπόγειο σπήλαιο τού χωρίου Γεθσημανή...



ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ…

Η Ιερά Μονή Γηροκομείου είναι μία από τις αρχαιότερες Μονές της Ελλάδος. Ιδρύθηκε γύρω στον 10ο αιώνα , τότε δηλαδή που εμφανίστηκε ο Μοναχισμός στην κυρίως Ελλάδα.

Η ονομασία της οφείλεται στο ότι, στο χώρο που ιδρύθηκε η Μονή, προϋπήρχε γηροκομείο που διέθετε και Ναό, ή κατ' άλλους στο ότι, όταν οι Μοναχοί ίδρυσαν το Μοναστήρι έκτισαν ταυτόχρονα και συντηρούσαν Γηροκομείο, πράγμα άλλωστε όχι άγνωστο για τα Μοναστήρια της Βυζαντινής εποχής.

Μία όμως παλιά παράδοση, που δέχεται και ο ιστορικός Θωμόπουλος, συνδέει την ίδρυση και το όνομα της Μονής με τον Άγιο Αρτέμιο, τη μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ανδρέου στην Κωνσταντινούπολη και το υδραγωγείο της πόλεως.

Στον τόπο που είναι κτισμένη η Ι. Μονή κατά την προχριστιανική εποχή υπήρχε ειδωλολατρικός ναός πιθανόν της θεάς Αρτέμιδος.

Στον τοίχο της βόρειας πτέρυγος της Μονής (έξω από τα κελλιά των μοναχών) υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα από κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού του προχριστιανικού ναού.

Το 1204, έτος κατά το οποίο καταλήφθηκε η Πάτρα από τους Φράγκους, βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, γι' αυτό και τα διάφορα ιεροπολεμικά τάγματα της Δύσεως διαπληκτίσθηκαν για την κατάληψή της.

Οι Πατέρες της Ι. Μονής εξηναγκάσθησαν υπό των κατακτητών Φράγκων να επιλέξουν μεταξύ της υπακοής στον Πάπα της Ρώμης και της εξορίας.

Προτίμησαν αξιεπαίνως το δεύτερο.

Η Μονή υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα και Βασιλική. Υπήγετο στον Βασιλέα Δεσπότη του Δεσποτάτου του Μυστρά Παλαιολόγον.

Η Μονή πυρπολήθηκε από τους Τουρκαλβανούς την Μ. Παρασκευή του 1770 (13 Απριλίου) κατά τα Ορλωφικά και την Κυριακή των Βαΐων του 1821 (3 Απριλίου). Στην περίοδο της Εθνεγερσίας έγινε θέατρο πολλών μαχών.

Κρίσιμη για την έκβαση του Αγώνα του '21 ήταν η μάχη που κερδήθηκε στην περιοχή της Μονής, την 9η Μαρτίου 1822, από τον Θ. Κολοκοτρώνη, που δίκαια αποδόθηκε σε θαύμα της Παναγίας της Γηροκομήτισσας.
Η Μονή υπήρξε για πολύ καιρό Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.

Το 1943 οι Μοναχοί εκδιώχθηκαν από τη Μονή και έφυγαν εξόριστοι για ένα χρόνο στο Παλιομονάστηρο, (Μονή Μπάλα) όπου μετέφεραν με συγκίνηση την Ιερά Εικόνα της Γηροκομήτισσας και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων.















2009 - Παναγία η Γηροκομίτισσα !
Παραμονή εορτής τό απόγευμα, κατά την έξοδο τής Εικόνας καί την τοποθέτησή της γιά προσκύνημα...

Στο Ναό φυλάσσεται ο πάνσεπτος θησαυρός της Μονής, η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Γηροκομητίσης, σε επιβλητικό μαρμάρινο θρόνο, καθώς και η αξιόλογης τέχνης εικόνα της Παναγίας, που φέρει την επιγραφή "Μήτηρ Θεού, η Αληθινή" (η μόνη διασωζομένη εικόνα με την ονομασία αυτή), η οποία είναι έργο του 14ου αιώνα, καθαρίσθηκε δε και συντηρήθηκε επιμελώς από το Χριστιανικό και Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών το 1988-1989.

Η Ι. Μονή από τη φθορά του χρόνου και κυρίως λόγω του καταστρεπτικού σεισμού του έτους 1993 υπέστη μεγάλες ζημιές. Ανακαινίστηκε κατά τα έτη 1995 - 1999.

Η Ιερά Μονή Γηροκομείου πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, δευτερευόντως δε την Τρίτη του Πάσχα και την 23ην Αυγούστου.

http://www.i-m-patron.gr/mones/girokomeiou/girokomeiou.html

++++++++++++++++++++++++

Η Παναγία των θρύλων και των παραδόσεων...

Το όνομα της " Παρθένου Μαρίας", το ιερότερο ίσως πρόσωπο της Ορθοδοξίας, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών που της έχουν δοθεί, λόγω των ιδιοτήτων της, του χρόνου που γιορτάζει, της θέσης που βρέθηκε η εικόνα της, και της τοποθεσίας που βρίσκεται η εκκλησία της.

Μέσα στους βράχους, δίπλα στη θάλασσα υπάρχει η Παναγία η Καβουριανή, στη Λέρο.
Λόγω τη τοποθεσίας που βρέθηκε η εικόνα της, ή όπου υπάρχει ο ναός της, της δίδονται επίθετα όπως, Παναγία η Σουμελά (στο όρος Μελά), Παναγία η Μελικαρού (στη Σκύρο), Παναγία η Φοδελιώτισσα (στο Φόδελε Ηρακλείου), Παναγία η Θαλασσινή, (στην Ανδρο, σε βράχο μέσα στη θάλασσα), Παναγία η Ανέμη, (στη Σαμοθράκη, επειδή φυσά δυνατός άνεμος στο ξωκλήσι της)…

Στα Δωδεκάνησα πιο γνωστή είναι η Παναγία η Καβουριανή, στη Λέρο. Βρίσκεται κοντά στον οικισμό Ξηρόκαμπος.

Το γραφικό εκκλησάκι ονομάζεται και της Καβουράδαινας, διότι στη θέση που είναι, κατά την παράδοση, ένας ψαράς που έψαχνε για καβούρια βρήκε μέσα σε σχισμή την εικόνα της Παναγίας. Επίσης, στη Λέρο μέσα στο Κάστρο βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγιάς Κυράς.

Για τη μοναδικότητά της ξεχωρίζει η Παναγία του Χάρου στους Λειψούς. Είναι η μοναδική εικόνα της Παναγίας που δεν κρατά το Θείο Βρέφος, αλλά τον Εσταυρωμένο Χριστό. Όσο και αν ακούγεται παράξενο το όνομά της, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ευλογεί το πεντάμορφο νησί. Η Παναγία του Χάρου πήρε το όνομά της, από το γεγονός ότι ο νεκρός Χριστός στον σταυρό του μαρτυρίου και ο Χάρος σχετίζονται μεταξύ τους εννοιολογικά.

Το μοναστήρι της Παναγίας βρίσκεται ένα χιλιόμετρο έξω από το βασικό οικισμό των Λειψών. Τόσο το εξωμονάστηρο, όσο και η εικόνα χρονολογούνται από το 1600 μ.Χ., όταν έφτασαν στο νησί δύο μοναχοί από την Πάτμο.

Η Παναγία του Χάρου γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (εννιάμερα της Παναγίας) και στους Λειψούς στήνεται μεγάλο πανηγύρι. Από το 1943 μέχρι σήμερα τη θαυματουργή εικόνα κοσμούν τα περιώνυμα "κρινάκια της Παναγίας". Τα λουλούδια τοποθετούνται στην εικόνα την Άνοιξη, στη συνέχεια ξεραίνονται και στη γιορτή της, κατακαλόκαιρο, ανθίζουν βγάζοντας μοσχομυριστά μπουμπούκια!

Στη Νίσυρο μέσα στο κάστρο των Ιπποτών αναγέρθηκε η Παναγία η Σπηλιανή.

Το όνομα έλαβε εξαιτίας του φυσικού χώρου του σπηλαίου στο οποίο βρίσκεται από το 1600 μ.Χ. Η Μονή επί τουρκοκρατίας κυκλοφόρησε χάρτινα νομίσματα με ελληνικά γράμματα για τις συναλλαγές των κατοίκων. Ναυτικοί, κάτοικοι του νησιού, προσκυνητές έχουν κάτι να διηγηθούν για τη βοήθεια που έλαβαν από τη Μεγαλόχαρη.

Ένα παλιό έθιμο που διατηρείται είναι το «τάξιμο» στην Παναγία. Γυναίκες, οι λεγόμενες «Νιαμερίτισσες», από τη Νίσυρο κι αλλού, πηγαίνουν στο Μοναστήρι, 6 Αυγούστου (Μεταμόρφωση του Σωτήρος) ντύνονται στα μαύρα, τρώνε άλαδα φαγητά και κάνουν ημερησίως 300 μετάνοιες.

Επιστρέφουν στα σπίτια τους ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου...

Μές΄ στην Πόλη θέλω να περπατώ, λύκε, λύκε, είσαι εδώ;

Θοδωρής Άννινος, δήμαρχος Πάτρας 1975 – 1986 !








Σ΄ ευχαριστούμε παλιέ μας Δήμαρχε για όσα πρόσφερες σε τούτη την Πολιτεία. Πάντα θα σε θυμόμαστε, και μάλιστα όταν διαβάζουμε στα μάρμαρα και στις Δημόσιες Κρήνες το σταμπαρισμένο εκεί όνομά σου, ( όπως προχθές πού κάπου «σε είδαμε»…)

Μετά από εσένα Θοδωρή, μας ακολούθησε ένα μαύρο και βρώμικο σύνεφο πού προσπαθούν οί απόγονοί σου ματαίως να ξορκίσουν και να διώξουν…

Κι΄ αυτό, χωρίς διάθεση πολιτικής στηλίτευσης ουδενός, αλλά «βλέποντας και κλαίγοντας» για τα χάλια αυτής, της πάλαι ποτέ αρχοντικής Πολιτείας...


Τά λέμε όλα αυτά, γιατί από πολλά χρόνια τώρα αρκετοί φιλήσυχοι συμπολίτες έχουμε επισημάνει ότι όλα τά Δημαρχιακά σχήματα τής «μετά τον Θόδωρο Άννινο εποχής» αποδείχθηκαν ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τά μεγάλα και κρίσιμα προβλήματα πού απασχολούν αυτή την Πολιτεία…


Ο Θόδωρος Άννινος, παρ΄ όλο πού είχε βγεί Δήμαρχος από σπόντα μέσω Σερίφη, υπήρξε και ο τελευταίος των μεγάλων και δημιουργικών Δημάρχων της σειράς Δημητρίου Βότση, Γεώργιου Ρούφου, και Νίκου «Βέτσου –Δράσης», συγκεντρώνοντας ευρεία λαϊκή αποδοχή και αγγίζοντας το πρωτοφανές εκλογικό αποτέλεσμα τότε, τού 71% !






Ο Νίκος Βέτσος μέ τό προεκλογικό σχήμα "Βέτσος Δράση", υπήρξε μία δραστήρια μορφή χωρίς όμως πολιτικούς ισάξιους απογόνους...









Όλοι οί άλλοι πού ακολούθησαν, υπήρξαν απλώς…Rexones, φρού-φρού και αρώματα, κι΄ έτσι θές από συμβούλους, θές από εμμονή στο μητρικό τους κόμμα ίνα μη το στενοχωρήσουν ζητώντας και απαιτώντας, θές από την μαμή και θές από την λεχώνα ( πού λέει και ο λαός), κατάντησαν την πολιτεία μας ένα ασύλληπτο έκτρωμα, αυτό ακριβώς πού βλέπουμε σήμερα…

Ένα έκτρωμα μέσα στο οποίο αναγκαστικά ζούμε, και πού όμοιό του δεν πρέπει να υπάρχει σ΄ ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια.

Και το αστείο είναι ότι μέσα από τα μυωπικά γυαλιά τους δεν το βλέπουν, αλλ΄ ότι και καμαρώνουν γι΄ αυτό!

Σήμερα όμως δεν θα πολυλογήσω άλλο και δεν θα σφυρίξω αλλότρια αντιδημαρχιακά τραγούδια επί διαφόρων θεμάτων και καταστάσεων καθημερινής αδιαφορίας πού τα ζούμε ως ιθαγενείς του τόπου τούτου…

Σήμερα θα μιλήσω μόνο, για την έλλειψη Οικολογικής παιδείας και ψυχαγωγίας πού υπάρχει στην σημερινή Δημοτική αρχή, και πού ο πολίτης το ζεί καθημερινά και υποφέρει…

Γιατί, ψυχαγωγία δεν είναι μόνο ο Καρνάβαλος, τα «τούμπου – τούμπου ζά», και «του Κίτσου η μαμμά..», οί Καραγκιόζηδες, και τα καραγκιοζιλίκια…

Ψυχαγωγία δεν είναι μόνο τα φεστιβάλ πού σήμερα στήνουνε τα σκηνικά τους και κοπανάνε τις καραμούζες τους, παίρνουνε τα λεφτά τους, και αύριο όλα αυτά γίνονται καπνός και χάνονται, σαν «μια ανάμνηση παλιά…»

Προσφορά αληθινής ψυχαγωγίας στον σημερινό καταδυναστευόμενο από θορύβους, από στρές, από άγχος και βάσανα πολίτη, είναι και το φτιάξιμο ενός δρόμου, μιάς λεωφόρου, ήσυχης και δενδροφυτευμένης εκατέρωθεν, όπως υπάρχουν στο εξωτερικό, ώστε να μπορεί κάθε πολίτης, κάθε οικογένεια, κάθε συνταξιούχος, τον ήσυχο πρωϊνό ή απογευματινό περίπατό του, και να ηρεμήσει η ψυχή του…

Να ψυχαγωγηθεί δηλαδή αληθινά και ατόφια !

Γιατί, ψυχής – αγωγή, δεν είναι μόνο τά όσα, ανωφελή συνήθως, δρώμενα βλέπουμε…

Άς μη μένουμε λοιπόν σ΄ αυτό τον εύκολο τρόπο ψευτοψυχαγωγίας του χαβαλέ, πού αύριο φεύγει και χάνεται, στο «φάε λαουτζίκο καρνάβαλο», φάε πολιτιστικές και φεστιβάλ, χόρεψε και τραγούδησε σαν τον τζίτζικα πρίν έλθει ο χειμώνας…

Γιατί μπορεί να είναι κι΄ αυτά καλά, δεν λέμε, αλλά δεν αρκούν γιατί δεν είναι μόνιμα, δεν είναι καθημερινά, γιατί σκορπίζονται λεφτά στον αέρα, ενώ υπάρχουν αλλού τραγικές ανάγκες για μπάλωμα όπως το κυκλοφοριακό, η καθαριότητα, οί δρόμοι πού έχουν γεμίσει σαμάρια, οί γούβες, διάφορα μικρά και μεγάλα δημοτικά έργα ανάπλασης συνοικιών, κλπ

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο…

Υπάρχει ο κίνδυνος αυτές οί ψυχαγωγίες του χαβαλέ, να εξελιχθούν σε μία πολιτιστική συνήθεια χαμηλής ποιότητας και παιδείας, με αποτέλεσμα την μετέπειτα εύκολη χειραγώγηση του λαού για το τελικό μάντρωμά του στην «φάρμα των ζώων» πού η Παγκοσμιοποίηση πυρετωδώς ετοιμάζει…





Τό παρακάτω Link μάς μιλάει γιά τήν φάρμα τών ζώων...

http://www.themeatrix.com/intl/greek/themeatrix_greek.swf

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΓΡΑΨΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ;

Αφορμή για όλα τα παραπάνω υπήρξε κι΄ ένα γράμμα πού δημοσιεύτηκε σε γνωστή εφημερίδα. Το παραθέτουμε αυτούσιο…

«Είχα ακούσει στην τηλεόραση ότι «πλέον μπορείτε όπως παλιά να κάνετε την βόλτα σας περπατώντας στους δρόμους της πόλης μας, μετά την απελευθέρωση της από τους λαθρομετανάστες».

Αυτό έκανα το Σάββατο 18 Ιουλίου και ώρα 19:45 ξεκινώντας από το σπίτι μου που βρίσκεται στην περιοχή των Υψηλών Αλωνιών.

Σκέφθηκα να πάρω έναν εύκολο δρόμο με κατωφέρεια και λόγω ηλικίας θα ήταν καλύτερα να κατεβώ την οδό Παπαφλέσσα και να πάω στο πάρκο του Ο.Λ.ΠΑ. στον Φάρο.

Από την αρχή της διαδρομής άρχισα να σκέφτομαι να διακόψω την βόλτα μου αφού στο άγαλμα του Παπαφλέσσα που βρίσκεται στην πλατεία, μία ομάδα αθίγγανων είχε ανοίξει τους κρουνούς του δήμου και χρησιμοποιούσαν τα νερά που έβγαιναν με πίεση για ατομικές τους ανάγκες. Προχωρώντας προς την θάλασσα και φθάνοντας στα όρια του δημοτικού Ρarking και πάρκου Ο.Λ.ΠΑ., άλλη ομάδα αθίγγανων είχε κατασκηνώσει .και ξαπλώσει στο γρασίδι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ζημιές στον χώρο.

Προχωρώντας δεξιά προς τον φάρο, βλέπω μία αγέλη σκύλων που έτρεχαν στο γρασίδι και στους γύρω διαδρόμους.

Ένας κύριος απευθύνεται σε κάποια κυρία μικρής ηλικίας και της είπε ότι είναι επικίνδυνο κυρία μου να αφήνετε ελεύθερα τα σκυλιά γιατί μπορεί κάποιο να δαγκώσει ένα παιδάκι ή έναν ηλικιωμένο. Η απάντηση που έλαβε ήταν η εξής: «Κυρία να πεις τη γυναίκα σου!».



Η έλλειψη πράσινων λεωφόρων μέ δένδρα εκατέρωθεν πού θα ξεκουράζουν τόν δημότη, νομίζουμε ότι υπήρξε η μεγαλύτερη παράλειψη τών Δημοτικών αρχόντων σε μιά εποχή στρές, καυσαερίων, καί θορύβων...



Συνεχίζω το περπάτημα μου και βλέπω. μια ομάδα από 15-20 αλλοδαπούς (μελαψούς) να κάθονται επάνω στα παγκάκια αλλά όχι στο κάθισμα του πάγκου αλλά στην πλάτη, με αποτέλεσμα τα πόδια τους να πατάνε στο μέρος που ο επόμενος θα καθίσει...

Συνεχίζω να περπατάω και φτάνω στην παιδική χαρά. Τα πάντα κατεστραμμένα καί επικίνδυνα για τα παιδιά. Φθάνοντας στον φάρο που πριν λίγο καιρό μπορούσες να απολαύσεις λίγο ηλιοβασίλεμα πίνοντας το ποτό σου, τώρα είναι κατειλημμένος από μετανάστες με όλες τις συνέπειες της εμφάνισης του χώρου, απλωμένα ρούχα, στρώματα, καφάσια...

Είπα λοιπόν να πάρω τον δρόμο της επιστροφής και αρχίζω να ανεβαίνω την Τριών Ναυάρχων προς τα Ψηλαλώνια. Στην αρχή της Αγίου Ανδρέου, άλλη ομάδα αθίγγανων έκανε τα ίδια με τους προηγούμενους.

Ανεβαίνοντας η κατάσταση κάπως βελτιωνόταν αλλά συναντούσες στο εξής σχεδόν τα περισσότερα καταστήματα - ψησταριές - μπαρ - καφετέριες, να έχουν παραβιάσει τα όρια τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων στον πεζόδρομο.

Εγώ ήμουν περιπατητής και είχα ευελιξία, αλλά πώς μπορεί μία κυρία να πάει το παιδί της βόλτα με το καρότσι ή κάποιο παιδάκι να κάνει ποδήλατο ή να παίξει χωρίς να γίνει κάποιο ατύχημα;

Στους γύρω από την Τριών Ναυάρχων δρόμους έχουν τοποθετηθεί κολονάκια εκ των οποίων περισσότερα από τα μισά λείπουν και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα βρίσκονται στο μεγαλείο τους.

Φθάνοντας στα σκαλιά της Τριών Ναυάρχων, επειδή είχα πάρει καθαρό αέρα από την βόλτα μου, συνάντησα και το ουρητήριο που είναι στο πρώτο πλατύσκαλο. Θα με ρωτήσετε αν θα τον ξανακάνω τον περίπατο.

Όχι! Όχι! Όχι!

Γεια σας κύριε Δήμαρχε(!), γειά σας κύριε Διευθύνοντα Σύμβουλε του Ο.Λ.ΠΑ., κύριε Αντιδήμαρχε Εικόνας Πόλης!

Γεια σας, και σε όλους τους άλλους!

Με εκτίμηση Μιχαήλ Βισίλιας

Δευτέρα 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009

6η Αυγούστου - Η Μεταμόρφωση του Χριστού στο Θαβώρ, και η παραμόρφωση του ανθρώπου στις πολιτείες του…

Eoρτή της Μεταμόρφωσης του Χριστού σήμερα, και της εμφάνισής Του, κατά ένα μέρος και ως Θεού προς τους τρείς μαθητές του…

Η Μεταμόρφωση αυτή, υπήρξε αναγκαία κατά ένα λόγο, για πιστοποίηση της Θεότητός Του αλλά και σαν απάντηση στα ερωτηματικά της μετέπειτα οδυνηρής σταυρώσεώς Του…

Η λάμψη του Χριστού «ως ο Ήλιος» και η λαμπρότητα Αυτού υπήρξε λίγη και συγκρατημένη, γιατί ουδείς μπορεί να δεί τον Θεό και να ζήσει…

Εάν άφηνε να εκχυθεί η λάμψη και το φώς όλης της Θεότητος τότε οί μαθητές και το βουνό ολόκληρο θα απανθρακώνετο όπως έγινε στο όρος Σινά με τις 10 εντολές πού τα σημάδια της φωτιάς και οί μαυρισμένοι βράχοι παραμένουν μέχρι σήμερα, 3500 χρόνια από τότε…

----------------------------

Τώρα θα σας διηγηθώ μία πραγματική ιστορία όπως μού την είπε ένας φίλος και αδελφός…


Σε μια πολιτεία λοιπόν υπήρχε ένας άνθρωπος, πολύ, μά πολύ αμαρτωλός και άσωτος…

Δεν είχε καμία σχέση με Θρησκεία, με Πατρίδα, και Οικογένεια…

Δεν είχε σχέση με παπάδες, λιβάνια, και προσευχές… Άκουγε ψαλμωδίες και του ανάβανε τα λαμπάκια…

Έβλεπε κάτι ευσεβείς γυναίκες με κότσους και μακρυμάνικα και του την έδινε…Άκουγε καμιά θρησκευτική συζήτηση κι΄ έπαιρνε δρόμο…

Ήτανε διαβασμένος και πολυγραφότατος και κάποιο φεγγάρι δημοσιογραφούσε σε εφημερίδες και extreme αθλητικά περιοδικά…

Είχε διαβάσει δε, πλήθος βιβλίων, ψυχολογικών, κοινωνικών, επιστημονικών, διαπλανητικών, ακόμη και βιβλία φαντασμάτων και βρυκολάκων…
Εκκλησία τον πηγαίνανε ( γιατί από μόνος του δεν πήγαινε…) μόνο Πάσχα και ίσως και τα Χριστούγεννα…

Πρώτα τον τραβολογούσε να τον πάει η μάννα του, και μετά όταν παντρεύτηκε, η κακομοίρα η γυναίκα του…

Λέμε «ίσως και τα Χριστούγεννα» γιατί όταν τον ρωτήσαμε, ούτε κι΄ αυτός θυμότανε… Θυμότανε μόνο ότι πήγαινε λίγο πρίν το «Χριστός Ανέστη», στεκότανε στο προαύλιο της Εκκλησίας, και όταν άκουγε το «Χριστός Ανέστη», και το γνωστό Αναστάσιμο τροπάριο «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήσονται οί εχθροί Αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού οί μισούντες Αυτόν», τότε αυτός γκάζωνε και έφευγε μακριά, λές και ήταν πραγματικός εχθρός του Χριστού…

Ήταν; Φαινόταν ότι ήταν, αλλά όχι, δεν ήταν !

Απλούστατα δεν είχε βρεθεί μπροστά του ένας γνήσιος και συνειδητός Χριστιανός με προσωπικό ήθος, πού η ζωή και τά έργα του να συμφωνούσαν και με τα λόγια του, πού δεν θα ήταν ντούμπλου φάς Χριστιανός, με τους Χριστιανούς Χριστιανός με νηστείες και θεολογικά ρητά και με τους φίλους καμάκια, φιλοχρηματία, γλέντια, βλαστήμιες, και «καταλύσεις είς πάντα…» σε ταβέρνες, σε μπάρ, και σε ουζάδικα…

Τώρα θα μού πείτε, καλά στέρεψε η γή από τέτοιους ανθρώπους;

Έ, όχι δά, δεν στέρεψε η γή, αλλά δεν βρέθηκε μπροστά του ένας τέτοιος άνθρωπος να του πεί και δυό καθαρές κουβέντες…Θα μού πείτε ήταν και το λάθος δικό του πού άκουγε για θρησκεία και λακούσε…Ναι, ήταν κι΄ αυτό, ήταν όμως και πολλά άλλα…

Και μετά, τι έγινε μετά;

Κάποια μέρα λοιπόν, κάποια νύκτα «σκοτεινή και ασέληνο», χάθηκε ο φίλος από την πιάτσα των Αθέων και κάποιο μάτι τον «περισυνέλεξε» να συχνάζει σε γνωστή Εκκλησία…

Πάει το παιδί τρελλάθηκε, εβόησαν άπαντες οί «γνωστικοί »!

Σε Εκκλησία; Με παπάδες; Με ψάλτες;

Αυτός πού δεν θα ήθελε ν΄ ακούσει ούτε τα τροπάρια της κηδείας του, έστω και πεθαμένος;

Ναί, ναι, αυτός ο ίδιος και ουδείς άλλος !

Και πώς «τόπαθε το παιδί;», ανεφώνησαν πάλι οί «γνωστικοί»…Μήπως ζουρλάθηκε;

Μήπως το κτύπησε τύφος, τέτανος, ξωτικό;

Πώς «τόπαθε το παιδί;»

Αυτό το μάθαμε πολύ αργότερα βέβαια...

Μας το είπε ο ίδιος με λίγες μόνο φράσεις:

« Έχετε ακούσει για την Μεταμόρφωση του Χριστού πού γιορτάζεται στις 6 Αυγούστου; Έ, λοιπόν σε μια Εκκλησία της Μεταμόρφωσης, ένα βράδυ της Ανάστασης πήγα κι΄ εγώ ( με πήγανε δηλαδή ) ν΄ ακούσω το Χριστός Ανέστη και να λακίσω…

Αλλά όμως δεν λάκισα, όχι, ήτανε φαίνεται η χρονιά της επιστροφής μου στον Αληθινό Θεό, κι΄ έτσι παρέμεινα εκείνη την Ανάσταση ακόμη και σ΄ όλη την νυκτερινή λειτουργία.

Και βέβαια παρέμενα και σε όλες τις μετέπειτα Αναστάσεις της ζωής μου, και όχι μόνο…

Τότε λοιπόν, και αφού μεσολάβησε και κάτι άλλο σημαντικό ( αυτό δεν μας το είπε), Μεταμορφώθηκα κι΄ εγώ και άλλαξε η ζωή μου!

Ίσως κάποια άλλη φορά να σας πώ και κάτι ακόμη…» μας είπε ο φίλος, ενώ ένα δάκρυ κύλησε στο αυλακωμένο πρόσωπό του πρίν χαθεί στο σκοτάδι…

Αντίο φίλε, είπαμε δυό-τρείς πού τον ακούγαμε.

Πάντα τέτοια και Αμήν και για εμάς πού δεν κάναμε τίποτα ακόμη θεάρεστο στην ζωή μας.

«Οί αμαρτωλοί και οί πόρνοι θα βρεθούνε πρώτοι στην βασιλεία του Θεού» λέει κάπου ο Χριστός στο Ευαγγέλιο, και οί ξερόλες και παντογνώστες σαν και του λόγου μας, ( συμπληρώνουμε εμείς ), θα πιάσουμε πάτο από τον εγωϊσμό μας εάν δεν μετανοήσουμε…