Eoρτή της Μεταμόρφωσης του Χριστού σήμερα, και της εμφάνισής Του, κατά ένα μέρος και ως Θεού προς τους τρείς μαθητές του…
Η Μεταμόρφωση αυτή, υπήρξε αναγκαία κατά ένα λόγο, για πιστοποίηση της Θεότητός Του αλλά και σαν απάντηση στα ερωτηματικά της μετέπειτα οδυνηρής σταυρώσεώς Του…
Η λάμψη του Χριστού «ως ο Ήλιος» και η λαμπρότητα Αυτού υπήρξε λίγη και συγκρατημένη, γιατί ουδείς μπορεί να δεί τον Θεό και να ζήσει…
Εάν άφηνε να εκχυθεί η λάμψη και το φώς όλης της Θεότητος τότε οί μαθητές και το βουνό ολόκληρο θα απανθρακώνετο όπως έγινε στο όρος Σινά με τις 10 εντολές πού τα σημάδια της φωτιάς και οί μαυρισμένοι βράχοι παραμένουν μέχρι σήμερα, 3500 χρόνια από τότε…
----------------------------
Τώρα θα σας διηγηθώ μία πραγματική ιστορία όπως μού την είπε ένας φίλος και αδελφός…
Σε μια πολιτεία λοιπόν υπήρχε ένας άνθρωπος, πολύ, μά πολύ αμαρτωλός και άσωτος…
Δεν είχε καμία σχέση με Θρησκεία, με Πατρίδα, και Οικογένεια…
Δεν είχε σχέση με παπάδες, λιβάνια, και προσευχές… Άκουγε ψαλμωδίες και του ανάβανε τα λαμπάκια…
Έβλεπε κάτι ευσεβείς γυναίκες με κότσους και μακρυμάνικα και του την έδινε…Άκουγε καμιά θρησκευτική συζήτηση κι΄ έπαιρνε δρόμο…
Ήτανε διαβασμένος και πολυγραφότατος και κάποιο φεγγάρι δημοσιογραφούσε σε εφημερίδες και extreme αθλητικά περιοδικά…
Είχε διαβάσει δε, πλήθος βιβλίων, ψυχολογικών, κοινωνικών, επιστημονικών, διαπλανητικών, ακόμη και βιβλία φαντασμάτων και βρυκολάκων…
Εκκλησία τον πηγαίνανε ( γιατί από μόνος του δεν πήγαινε…) μόνο Πάσχα και ίσως και τα Χριστούγεννα…
Πρώτα τον τραβολογούσε να τον πάει η μάννα του, και μετά όταν παντρεύτηκε, η κακομοίρα η γυναίκα του…
Λέμε «ίσως και τα Χριστούγεννα» γιατί όταν τον ρωτήσαμε, ούτε κι΄ αυτός θυμότανε… Θυμότανε μόνο ότι πήγαινε λίγο πρίν το «Χριστός Ανέστη», στεκότανε στο προαύλιο της Εκκλησίας, και όταν άκουγε το «Χριστός Ανέστη», και το γνωστό Αναστάσιμο τροπάριο «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήσονται οί εχθροί Αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού οί μισούντες Αυτόν», τότε αυτός γκάζωνε και έφευγε μακριά, λές και ήταν πραγματικός εχθρός του Χριστού…
Ήταν; Φαινόταν ότι ήταν, αλλά όχι, δεν ήταν !
Απλούστατα δεν είχε βρεθεί μπροστά του ένας γνήσιος και συνειδητός Χριστιανός με προσωπικό ήθος, πού η ζωή και τά έργα του να συμφωνούσαν και με τα λόγια του, πού δεν θα ήταν ντούμπλου φάς Χριστιανός, με τους Χριστιανούς Χριστιανός με νηστείες και θεολογικά ρητά και με τους φίλους καμάκια, φιλοχρηματία, γλέντια, βλαστήμιες, και «καταλύσεις είς πάντα…» σε ταβέρνες, σε μπάρ, και σε ουζάδικα…
Τώρα θα μού πείτε, καλά στέρεψε η γή από τέτοιους ανθρώπους;
Έ, όχι δά, δεν στέρεψε η γή, αλλά δεν βρέθηκε μπροστά του ένας τέτοιος άνθρωπος να του πεί και δυό καθαρές κουβέντες…Θα μού πείτε ήταν και το λάθος δικό του πού άκουγε για θρησκεία και λακούσε…Ναι, ήταν κι΄ αυτό, ήταν όμως και πολλά άλλα…
Και μετά, τι έγινε μετά;
Κάποια μέρα λοιπόν, κάποια νύκτα «σκοτεινή και ασέληνο», χάθηκε ο φίλος από την πιάτσα των Αθέων και κάποιο μάτι τον «περισυνέλεξε» να συχνάζει σε γνωστή Εκκλησία…
Πάει το παιδί τρελλάθηκε, εβόησαν άπαντες οί «γνωστικοί »!
Σε Εκκλησία; Με παπάδες; Με ψάλτες;
Αυτός πού δεν θα ήθελε ν΄ ακούσει ούτε τα τροπάρια της κηδείας του, έστω και πεθαμένος;
Ναί, ναι, αυτός ο ίδιος και ουδείς άλλος !
Και πώς «τόπαθε το παιδί;», ανεφώνησαν πάλι οί «γνωστικοί»…Μήπως ζουρλάθηκε;
Μήπως το κτύπησε τύφος, τέτανος, ξωτικό;
Πώς «τόπαθε το παιδί;»
Αυτό το μάθαμε πολύ αργότερα βέβαια...
Μας το είπε ο ίδιος με λίγες μόνο φράσεις:
« Έχετε ακούσει για την Μεταμόρφωση του Χριστού πού γιορτάζεται στις 6 Αυγούστου; Έ, λοιπόν σε μια Εκκλησία της Μεταμόρφωσης, ένα βράδυ της Ανάστασης πήγα κι΄ εγώ ( με πήγανε δηλαδή ) ν΄ ακούσω το Χριστός Ανέστη και να λακίσω…
Αλλά όμως δεν λάκισα, όχι, ήτανε φαίνεται η χρονιά της επιστροφής μου στον Αληθινό Θεό, κι΄ έτσι παρέμεινα εκείνη την Ανάσταση ακόμη και σ΄ όλη την νυκτερινή λειτουργία.
Και βέβαια παρέμενα και σε όλες τις μετέπειτα Αναστάσεις της ζωής μου, και όχι μόνο…
Τότε λοιπόν, και αφού μεσολάβησε και κάτι άλλο σημαντικό ( αυτό δεν μας το είπε), Μεταμορφώθηκα κι΄ εγώ και άλλαξε η ζωή μου!
Ίσως κάποια άλλη φορά να σας πώ και κάτι ακόμη…» μας είπε ο φίλος, ενώ ένα δάκρυ κύλησε στο αυλακωμένο πρόσωπό του πρίν χαθεί στο σκοτάδι…
Αντίο φίλε, είπαμε δυό-τρείς πού τον ακούγαμε.
Πάντα τέτοια και Αμήν και για εμάς πού δεν κάναμε τίποτα ακόμη θεάρεστο στην ζωή μας.
«Οί αμαρτωλοί και οί πόρνοι θα βρεθούνε πρώτοι στην βασιλεία του Θεού» λέει κάπου ο Χριστός στο Ευαγγέλιο, και οί ξερόλες και παντογνώστες σαν και του λόγου μας, ( συμπληρώνουμε εμείς ), θα πιάσουμε πάτο από τον εγωϊσμό μας εάν δεν μετανοήσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου