Θοδωρής Άννινος, δήμαρχος Πάτρας 1975 – 1986 !
Σ΄ ευχαριστούμε παλιέ μας Δήμαρχε για όσα πρόσφερες σε τούτη την Πολιτεία. Πάντα θα σε θυμόμαστε, και μάλιστα όταν διαβάζουμε στα μάρμαρα και στις Δημόσιες Κρήνες το σταμπαρισμένο εκεί όνομά σου, ( όπως προχθές πού κάπου «σε είδαμε»…)
Μετά από εσένα Θοδωρή, μας ακολούθησε ένα μαύρο και βρώμικο σύνεφο πού προσπαθούν οί απόγονοί σου ματαίως να ξορκίσουν και να διώξουν…
Κι΄ αυτό, χωρίς διάθεση πολιτικής στηλίτευσης ουδενός, αλλά «βλέποντας και κλαίγοντας» για τα χάλια αυτής, της πάλαι ποτέ αρχοντικής Πολιτείας...
Τά λέμε όλα αυτά, γιατί από πολλά χρόνια τώρα αρκετοί φιλήσυχοι συμπολίτες έχουμε επισημάνει ότι όλα τά Δημαρχιακά σχήματα τής «μετά τον Θόδωρο Άννινο εποχής» αποδείχθηκαν ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τά μεγάλα και κρίσιμα προβλήματα πού απασχολούν αυτή την Πολιτεία…
Ο Θόδωρος Άννινος, παρ΄ όλο πού είχε βγεί Δήμαρχος από σπόντα μέσω Σερίφη, υπήρξε και ο τελευταίος των μεγάλων και δημιουργικών Δημάρχων της σειράς Δημητρίου Βότση, Γεώργιου Ρούφου, και Νίκου «Βέτσου –Δράσης», συγκεντρώνοντας ευρεία λαϊκή αποδοχή και αγγίζοντας το πρωτοφανές εκλογικό αποτέλεσμα τότε, τού 71% !
Ο Νίκος Βέτσος μέ τό προεκλογικό σχήμα "Βέτσος Δράση", υπήρξε μία δραστήρια μορφή χωρίς όμως πολιτικούς ισάξιους απογόνους...
Όλοι οί άλλοι πού ακολούθησαν, υπήρξαν απλώς…Rexones, φρού-φρού και αρώματα, κι΄ έτσι θές από συμβούλους, θές από εμμονή στο μητρικό τους κόμμα ίνα μη το στενοχωρήσουν ζητώντας και απαιτώντας, θές από την μαμή και θές από την λεχώνα ( πού λέει και ο λαός), κατάντησαν την πολιτεία μας ένα ασύλληπτο έκτρωμα, αυτό ακριβώς πού βλέπουμε σήμερα…
Ένα έκτρωμα μέσα στο οποίο αναγκαστικά ζούμε, και πού όμοιό του δεν πρέπει να υπάρχει σ΄ ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια.
Και το αστείο είναι ότι μέσα από τα μυωπικά γυαλιά τους δεν το βλέπουν, αλλ΄ ότι και καμαρώνουν γι΄ αυτό!
Σήμερα όμως δεν θα πολυλογήσω άλλο και δεν θα σφυρίξω αλλότρια αντιδημαρχιακά τραγούδια επί διαφόρων θεμάτων και καταστάσεων καθημερινής αδιαφορίας πού τα ζούμε ως ιθαγενείς του τόπου τούτου…
Σήμερα θα μιλήσω μόνο, για την έλλειψη Οικολογικής παιδείας και ψυχαγωγίας πού υπάρχει στην σημερινή Δημοτική αρχή, και πού ο πολίτης το ζεί καθημερινά και υποφέρει…
Γιατί, ψυχαγωγία δεν είναι μόνο ο Καρνάβαλος, τα «τούμπου – τούμπου ζά», και «του Κίτσου η μαμμά..», οί Καραγκιόζηδες, και τα καραγκιοζιλίκια…
Ψυχαγωγία δεν είναι μόνο τα φεστιβάλ πού σήμερα στήνουνε τα σκηνικά τους και κοπανάνε τις καραμούζες τους, παίρνουνε τα λεφτά τους, και αύριο όλα αυτά γίνονται καπνός και χάνονται, σαν «μια ανάμνηση παλιά…»
Προσφορά αληθινής ψυχαγωγίας στον σημερινό καταδυναστευόμενο από θορύβους, από στρές, από άγχος και βάσανα πολίτη, είναι και το φτιάξιμο ενός δρόμου, μιάς λεωφόρου, ήσυχης και δενδροφυτευμένης εκατέρωθεν, όπως υπάρχουν στο εξωτερικό, ώστε να μπορεί κάθε πολίτης, κάθε οικογένεια, κάθε συνταξιούχος, τον ήσυχο πρωϊνό ή απογευματινό περίπατό του, και να ηρεμήσει η ψυχή του…
Να ψυχαγωγηθεί δηλαδή αληθινά και ατόφια !
Γιατί, ψυχής – αγωγή, δεν είναι μόνο τά όσα, ανωφελή συνήθως, δρώμενα βλέπουμε…
Άς μη μένουμε λοιπόν σ΄ αυτό τον εύκολο τρόπο ψευτοψυχαγωγίας του χαβαλέ, πού αύριο φεύγει και χάνεται, στο «φάε λαουτζίκο καρνάβαλο», φάε πολιτιστικές και φεστιβάλ, χόρεψε και τραγούδησε σαν τον τζίτζικα πρίν έλθει ο χειμώνας…
Γιατί μπορεί να είναι κι΄ αυτά καλά, δεν λέμε, αλλά δεν αρκούν γιατί δεν είναι μόνιμα, δεν είναι καθημερινά, γιατί σκορπίζονται λεφτά στον αέρα, ενώ υπάρχουν αλλού τραγικές ανάγκες για μπάλωμα όπως το κυκλοφοριακό, η καθαριότητα, οί δρόμοι πού έχουν γεμίσει σαμάρια, οί γούβες, διάφορα μικρά και μεγάλα δημοτικά έργα ανάπλασης συνοικιών, κλπ
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο…
Υπάρχει ο κίνδυνος αυτές οί ψυχαγωγίες του χαβαλέ, να εξελιχθούν σε μία πολιτιστική συνήθεια χαμηλής ποιότητας και παιδείας, με αποτέλεσμα την μετέπειτα εύκολη χειραγώγηση του λαού για το τελικό μάντρωμά του στην «φάρμα των ζώων» πού η Παγκοσμιοποίηση πυρετωδώς ετοιμάζει…
Τό παρακάτω Link μάς μιλάει γιά τήν φάρμα τών ζώων...
http://www.themeatrix.com/intl/greek/themeatrix_greek.swf
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΓΡΑΨΑΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ;
Αφορμή για όλα τα παραπάνω υπήρξε κι΄ ένα γράμμα πού δημοσιεύτηκε σε γνωστή εφημερίδα. Το παραθέτουμε αυτούσιο…
«Είχα ακούσει στην τηλεόραση ότι «πλέον μπορείτε όπως παλιά να κάνετε την βόλτα σας περπατώντας στους δρόμους της πόλης μας, μετά την απελευθέρωση της από τους λαθρομετανάστες».
Αυτό έκανα το Σάββατο 18 Ιουλίου και ώρα 19:45 ξεκινώντας από το σπίτι μου που βρίσκεται στην περιοχή των Υψηλών Αλωνιών.
Σκέφθηκα να πάρω έναν εύκολο δρόμο με κατωφέρεια και λόγω ηλικίας θα ήταν καλύτερα να κατεβώ την οδό Παπαφλέσσα και να πάω στο πάρκο του Ο.Λ.ΠΑ. στον Φάρο.
Από την αρχή της διαδρομής άρχισα να σκέφτομαι να διακόψω την βόλτα μου αφού στο άγαλμα του Παπαφλέσσα που βρίσκεται στην πλατεία, μία ομάδα αθίγγανων είχε ανοίξει τους κρουνούς του δήμου και χρησιμοποιούσαν τα νερά που έβγαιναν με πίεση για ατομικές τους ανάγκες. Προχωρώντας προς την θάλασσα και φθάνοντας στα όρια του δημοτικού Ρarking και πάρκου Ο.Λ.ΠΑ., άλλη ομάδα αθίγγανων είχε κατασκηνώσει .και ξαπλώσει στο γρασίδι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ζημιές στον χώρο.
Προχωρώντας δεξιά προς τον φάρο, βλέπω μία αγέλη σκύλων που έτρεχαν στο γρασίδι και στους γύρω διαδρόμους.
Ένας κύριος απευθύνεται σε κάποια κυρία μικρής ηλικίας και της είπε ότι είναι επικίνδυνο κυρία μου να αφήνετε ελεύθερα τα σκυλιά γιατί μπορεί κάποιο να δαγκώσει ένα παιδάκι ή έναν ηλικιωμένο. Η απάντηση που έλαβε ήταν η εξής: «Κυρία να πεις τη γυναίκα σου!».
Η έλλειψη πράσινων λεωφόρων μέ δένδρα εκατέρωθεν πού θα ξεκουράζουν τόν δημότη, νομίζουμε ότι υπήρξε η μεγαλύτερη παράλειψη τών Δημοτικών αρχόντων σε μιά εποχή στρές, καυσαερίων, καί θορύβων...
Συνεχίζω το περπάτημα μου και βλέπω. μια ομάδα από 15-20 αλλοδαπούς (μελαψούς) να κάθονται επάνω στα παγκάκια αλλά όχι στο κάθισμα του πάγκου αλλά στην πλάτη, με αποτέλεσμα τα πόδια τους να πατάνε στο μέρος που ο επόμενος θα καθίσει...
Συνεχίζω να περπατάω και φτάνω στην παιδική χαρά. Τα πάντα κατεστραμμένα καί επικίνδυνα για τα παιδιά. Φθάνοντας στον φάρο που πριν λίγο καιρό μπορούσες να απολαύσεις λίγο ηλιοβασίλεμα πίνοντας το ποτό σου, τώρα είναι κατειλημμένος από μετανάστες με όλες τις συνέπειες της εμφάνισης του χώρου, απλωμένα ρούχα, στρώματα, καφάσια...
Είπα λοιπόν να πάρω τον δρόμο της επιστροφής και αρχίζω να ανεβαίνω την Τριών Ναυάρχων προς τα Ψηλαλώνια. Στην αρχή της Αγίου Ανδρέου, άλλη ομάδα αθίγγανων έκανε τα ίδια με τους προηγούμενους.
Ανεβαίνοντας η κατάσταση κάπως βελτιωνόταν αλλά συναντούσες στο εξής σχεδόν τα περισσότερα καταστήματα - ψησταριές - μπαρ - καφετέριες, να έχουν παραβιάσει τα όρια τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων στον πεζόδρομο.
Εγώ ήμουν περιπατητής και είχα ευελιξία, αλλά πώς μπορεί μία κυρία να πάει το παιδί της βόλτα με το καρότσι ή κάποιο παιδάκι να κάνει ποδήλατο ή να παίξει χωρίς να γίνει κάποιο ατύχημα;
Στους γύρω από την Τριών Ναυάρχων δρόμους έχουν τοποθετηθεί κολονάκια εκ των οποίων περισσότερα από τα μισά λείπουν και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα βρίσκονται στο μεγαλείο τους.
Φθάνοντας στα σκαλιά της Τριών Ναυάρχων, επειδή είχα πάρει καθαρό αέρα από την βόλτα μου, συνάντησα και το ουρητήριο που είναι στο πρώτο πλατύσκαλο. Θα με ρωτήσετε αν θα τον ξανακάνω τον περίπατο.
Όχι! Όχι! Όχι!
Γεια σας κύριε Δήμαρχε(!), γειά σας κύριε Διευθύνοντα Σύμβουλε του Ο.Λ.ΠΑ., κύριε Αντιδήμαρχε Εικόνας Πόλης!
Γεια σας, και σε όλους τους άλλους!
Με εκτίμηση Μιχαήλ Βισίλιας
Δευτέρα 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου