Ένας Δήμαρχος διαφορετικός απ΄ όσους μέχρι τώρα γνωρίζαμε…

Ένας «άλλος» Δήμαρχος μέ πολύ διαφορετικό λόγο απ΄ όσους μέχρι τώρα γνωρίζαμε, μιλάει παρακάτω για ένα θέμα πού τελευταία τράνταξε  κυριολεκτικά την χώρα…
Και πού όσο αν κάποιοι για ευνόητους λόγους θέλησαν να το υποβιβάσουν, στο τέλος υποβιβαστήκανε και γελοιοποιηθήκανε ως αφελείς, εμπαθείς, και εκτός πραγματικότητας οι  ίδιοι βλέποντας καχύποπτα παντού φαντάσματα των πολιτικών αντιπάλων τους……

Και βέβαια  δεν θα μπορούσε να είναι ο δικός μας Δήμαρχος  πού έχει άλλα γνωστά «πιστεύω»…
Δεν είναι της Αθήνας, δεν είναι της Θεσσαλονίκης…

Είναι ο Δήμαρχος του Άργους πού από τά μέρη του ξεκίνησαν οι πρώτοι αρχαίοι  Μακεδόνες και ίδρυσαν στην βόρεια χώρα το γνωστό Βασίλειο της Μακεδονίας πού αργότερα σ΄ αυτό βασίλεψαν ο Φίλιππος και ο Μέγας  Αλέξανδρος…

Η Κυριακή τής 4ης Φεβρουαρίου...

 ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ -  ΑΘΗΝΑ  4/2/2018

Όσοι αδυνατούν να κατέβουν στο Σύνταγμα, μπορούν από τα παρακάτω Link να παρακολουθήσουν το Συλλαλητήριο σε υψηλή ποιότητα High Definition: 

https://www.youtube.com/watch?v=Vc0xb5wxN2U





Διακήρυξη επιτροπής Μακεδονικού συλλαλητηρίου 4/2/18 στην Αθήνα !    

   VIDEO

  https://www.youtube.com/watch?v=8MIpBCVJ-_E


ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΝΕΑ…
https://www.youtube.com/watch?v=03MFAOdqAfk

Επικήδειος λόγος για τον γιατρό Γιάννη Μουτούση…

Πέθανε πρίν δυό μέρες από ανακοπή καρδιάς εδώ στην Πάτρα σε ηλικία 68 ετών μετά από μια απλή και μάλιστα επιτυχή εγχείρηση  ρουτίνας πού έγινε στην Αθήνα, ο γνωστός παλαιός παθολόγος του ΙΚΑ Γιάννης Μουτούσης, δυό χρόνια μάλιστα από την συνταξιοδότησή του.
Πού δυστυχώς δεν πρόλαβε κι΄αυτός να «την χαρεί» όπως λέει ο λαός, μεταφερθείς  έτσι με πολύ καλές ελπίδες σε μια άλλη εν Θεώ «νέα ζωή» πού από παιδικής ηλικίας ο Χριστιανός γιατρός αγάπησε και είχε βάλει ως στόχο της ζωής του…
Και όπως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος τόνισε στην κηδεία του, είχε διαισθανθεί αυτή την αποχώρηση χαιρετώντας λίγες μέρες πρό του θανάτου του κάποιους δικούς του ανθρώπους με «βαθύ νόημα» μια και δεν θα τον ξανάβλεπαν…
Η προθυμία του Γιάννη Μουτούση για την εξυπηρέτηση του κόσμου και των ασθενών του ΙΚΑ γενικότερα για δεκάδες μάλιστα χρόνια, υπήρξε παροιμιώδης…
Όπως  ακριβώς παροιμιώδης υπήρξε και η προθυμία τού επίσης γιατρού πατέρα του απέναντι  φτωχών και κατατρεγμένων τους οποίους μάλιστα δεχόταν δωρεάν στο τότε ιατρείο του. 
Ο κύρ Γιάννης ο γυιός του, υπήρξε στις ημέρες μας  πιστό αντίγραφο και  «οικογενειακή συνέχεια» του πατέρα του…
Πήγαινες στο ΙΚΑ και ένοιωθες  μια ασφάλεια μια και γνώριζες ότι εκεί σε κάθε δυσκολία σου θα εύρισκες στην εσχάτη ανάγκη και τον Γιάννη Μουτούση, είτε ως απλό γιατρό, είτε ως Διευθυντή, πού θα φρόντιζε να σε εξυπηρετήσει ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο και γραφειοκρατική τρικλοποδιά απ΄αυτές πού συνήθως βάζουν κάποιοι υπηρεσιακοί καρεκλοκένταυροι.  
Πάντοτε με το χαμόγελο και την καλή καρδιά προς όλους, είτε γνωστούς είτε αγνώστους! 
Ένας πραγματικός Χριστιανός και γιατρός από αυτούς πού τόσο ανάγκη έχει η εποχή μας…
Ο  Γιάννης ο Μουτούσης ήταν το Made in IKA και Trade Mark  σήμα κατατεθέν του Οργανισμού στο ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου.
Πού χθές το λέγανε ΕΟΠΥΥ, σήμερα το λένε  ΠΕΔΥ, αύριο  ΕΦΚΑ, και μεθαύριο ΤΟΜΥ ίσα να μπλέκουν τα χνάρια και να μη θυμάται ο Έλληνας ασφαλισμένος καθόλου εκείνο το παλιό ΙΚΑ πού τόσες γενιές Ελλήνων «ανέθρεψε» και γιατί όχι και ταλαιπώρησε…
Σήμερα στην κηδεία του Γιάννη στην Ευαγγελίστρια Πατρών, οι εκατοντάδες άνθρωποι πού πέρασαν  να δώσουν τον τελευταίο ασπασμό σε ένα σκήνωμα με αποτυπωμένο στο πρόσωπό του το τελευταίο του χαμόγελο σαν να σού μιλήσει ( προφανώς από κάποια τελευταία εικόνα πού «εν Θεώ είδε»…) ήταν και η καλύτερη «απάντηση» του μεταστάντος για όσους και όσες ήλθαν να τον αποχαιρετήσουν…
Τι έγραψαν οι εφημερίδες…

Φορτωμένο το «σαμάρι» της Αστυνομίας από όλο το υπόλοιπο «Δημόσιο τέρας…»

Καλημέρα σας παιδιά και Καλή Χρονιά!
Γιά καμμιά μήνυση ήλθατε;

Φορτωμένο λοιπόν το «σαμάρι» της Αστυνομίας από όλο το υπόλοιπο «Δημόσιο τέρας…»
Καιρός να το ξεφορτώσουν από έργα και υπηρεσίες πού ανήκουν σε άλλους…
Ο αστυφύλακας της γειτονιάς χάθηκε πρίν τον δούμε. Υπάρχει όμως στα χαρτιά και στο Google ( εικόνες ) για όποιον θέλει να τον δεί, ( όπως παραπάνω βλέπουμε κι΄εμείς, καί βοήθειά  μας…)
 
Άς κουνήσουν λοιπόν και κάποιες άλλες υπηρεσίες το χεράκι τους για την εξυπηρέτηση του πολίτη, μη τα φορτώνουν καί τα περιμένουν όλα από την Αστυνομία ! Δέν είναι  Super Puma παντός καιρού. 

Γιατί αναγκαστικά, παρ΄όλη την φιλότιμη διάθεση των στελεχών της, υποβαθμίζεται και η ασφάλεια των πολιτών, μια και δεν είναι εναέρια πνεύματα να τρέχουν και να επεμβαίνουν παντού « SOS από εδώ, και SOS από εκεί». 
Η παρακάτω διαμαρτυρία πού διαβάσαμε είναι ενδεικτική του φορτίου πού το Υπουργείο έχει εναποθέσει στην Αστυνομία και μάλιστα σε χαμηλά αμειβόμενους υπαλλήλους για το έργο πού κάνουν και ειδικά σε μάχιμες υπηρεσίες…
Με κοινοποίηση στη Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Δυτ. Ελλάδας, τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αχαΐας, τις γ. Υπηρεσίες Διεύθυνσης Αστυνομίας Αχαΐας, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων – ΠΟΑΣΥ αλλά και τους Βουλευτές της Αχαΐας, η ένωση αστυνομικών υπαλλήλων, απέστειλε ερώτημα στον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. και αναζητά τον αστυνομικό στους δρόμους και γενικότερα την υπηρεσία του πολίτη.

Πιο συγκεκριμένα στην επιστολή τους οι αστυνομικοί -εκτός των άλλων- αναφέρουν τα πάρεργα που τους εγκλωβίζουν ακόμη και σήμερα και ζητούν ενισχύσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥΣ...

Το φίδι πού βγαίνει τώρα στις γιορτές κι΄ όλο τον χρόνο λουφάζει…

Τις μέρες αυτές, χαρούμενες και γιορταστικές για τους περισσότερους, πού τά «Χρόνια Πολλά», τά «Καλή Χρονιά» και τα «είς άλλα με υγεία» δίνονται σωρηδόν προς όλες τις κατευθύνσεις, υπάρχει και ένα αγκάθι πού ναί μέν δεν βγαίνει στην επιφάνεια να το μάθει ο κόσμος, ή τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει το κακό πού προξενεί, αλλά πάντως υπάρχει, ζεί και βασιλεύει παρ΄όλη την οικονομική κρίση πού σήμερα διερχόμαστε…
Τό αγκάθι αυτό πού τσιμπάει δυνατά όποιους ανακατεύονται μαζί του λέγεται ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ !

Και μπορεί τα παλαιότερα χρόνια να παίζονταν μεγάλα ποσά πάνω στο τραπέζι με το βιδάνι σήμερα παίζονται μικρότερα γιατί όπου υπάρχει το πάθος της χαρτοπαιξίας δύσκολα να κατασταλεί έστω και αν δικαιολογούνται κάποιοι «για το καλό του χρόνου» και για το «να πάνε καλά οι δουλειές».
Ένα κείμενο όμως πού βρήκαμε επίκαιρο, λόγω των ημερών, πού όμως κάνει βαθειά τομή πάνω στο θέμα αυτό, θεωρήσαμε σκόπιμο σήμερα να το παρουσιάσουμε.
Άλλωστε, τόσα διαβάζουμε, τόσα βλέπουμε, ένα ακόμη της αντίθετης του πολύ κόσμου όχθης δεν πειράζει. Ασφαλώς κάτι θα έχει να προσθέσει στις γνώσεις μας…

«YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι.

Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι όμως αυτό το μυστηριώδες φίδι;

Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία.

Mεγάλο φίδι…

―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα…

Θυμάμαι εκείνα τα παλιά Χριστούγεννα…

 

Χριστός γεννάται δοξάσατε !
Ευλογημένα καί Άγια Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο !



Διάβασα κάπου μερικές «Χριστουγεννιάτικες σκέψεις» ενός ανθρώπου από αυτούς πού ευτύχισαν και έζησαν λίγο από εκείνα τα παλιά «ανθρώπινα Χριστούγεννα» καί πού εμείς οι νεώτεροι δυστυχώς δεν τα προλάβαμε…

«Θα ήθελα δύο πράγματα να σας πω από την παιδική μου ηλικία, για να τα συγκρίνουμε με την σημερινή άνοστη πραγματικότητα…

Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που εμείς τα παιδιά βλέπαμε εκείνη την εποχή του 1935, του ’38 και του 1940 και ’45, ήταν το γενικό άσπρισμα στις μέρες των μεγάλων γιορτών. Άσπριζαν τις μάντρες, τις αυλές, τα πέτρινα πεζοδρόμια, τα σπίτια μέσα και έξω, τους κορμούς των δένδρων μέχρι τη μέση. Άσπρίζαμε τα πάντα ! Γενικό καθάρισμα και απολύμανση μέσα - έξω.

Ακολουθούσε βέβαια ( ή, και προηγείτο μερικές φορές ) και ο γενικός «καθαρισμός» της μέσα ψυχής μας, μικρών και μεγάλων, μέσα από την Ιερή Εξομολόγηση.

Είτε στον παπά της Ενορίας μας, είτε και στον αμέσως παρακάτω,  (αν της Ενορίας μας ήταν και πολύ αυστηρός) γιά να πούμε τα όποια κρίματά μας…

Γιατί, πώς να το κάνουμε τώρα,  Χριστούγεννα έρχονταν, τι σόϊ  Γέννηση Χριστού θα κάναμε στερημένοι σαν φτωχοί, ακόμη και την  Αγία Κοινωνία ;
Και βέβαια ούτε κάν περνούσε από το μυαλό μας, άς είμαστε και παιδιά, να πάμε χωρίς Εξομολόγηση  να πλησιάσουμε τον Χριστό μέσα στην Αγία Κοινωνία.
Το τι  γίνεται βέβαια σήμερα πού γίναμε όλοι «άγιοι», άστα και κλάφτα…

Στα σπίτια τώρα ο στολισμός ήταν πολύ φτωχικός. Εκείνο στο οποίο επέμεναν ήταν η καθαριότητα και η εξωτερική και η εσωτερική.
Έτσι το πρωινό των Χριστουγέννων, ξυπνούσαν μια ώρα νωρίτερα οι νοικοκυρές, για να συγυρίσουν και στρώσουν το σπίτι, έτσι ώστε όταν θα γυρίσουν από την Εκκλησία, να τους περιμένει ολοκάθαρο το σπιτικό.

Γιατί;

Εμείς όλα τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής ρωτούσαμε «γιατί αυτή η τόση σχολαστικότητα στο άσπρισμα και γενική ετοιμασία του σπιτιού;» και η απάντησις των μεγάλων ήταν συνήθως διπλή:

Πρώτον, γιατί ήταν Χριστούγεννα, και  δεύτερον…

Υπάρχουν ακόμη αστυνομικοί και «Άνθρωποι» ! Η ιστορία μιάς κλεμένης τσάντας …

Η παρακάτω αληθινή ιστορία δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη ευγενείς και αφανείς άνθρωποι μέσα στην Αστυνομία, δίνοντάς μας ελπίδες  για το αύριο, παρ΄όλα τα δυσάρεστα μηνύματα πού κάποιες φορές φθάνουν  μέσω των  γνωστών ΜΜΕ σέ όλους μας…

«…Γύριζα στο σπίτι μου αμέριμνη και ευτυχισμένη την περασμένη Τρίτη στις 8.00 το βράδυ.
Επιτέλους άρχισα να περπατάω, να μπαινοβγαίνω στα μαγαζιά, να χαζεύω τις βιτρίνες και να γεύομαι ειρηνικά και ήσυχα τις ομορφιές της πόλης.
Εκεί κάπου στην οδό Θ.  παρατηρούσα το πόσο έρημοι είναι οι δρόμοι, πόσο άδεια είναι τα μαγαζιά παρόλο που αυτή την ώρα είναι ακόμα ανοικτά. Κοίταζα δεξιά και αριστερά να δω κάποιον αλλά τίποτα. Και εκεί που έκανα διάφορες σκέψεις , νοιώθω ένα χέρι στην ωμοπλάτη μαλακά να με ακουμπά. Χάρηκα. Σκέφτηκα πως θα είναι κάποιος γνωστός, φίλος, μαθητής του ΚΕΚ, η συνεργάτης.

Γυρίζω αμέσως να δω ποιός είναι. Την ίδια στιγμή καταλαβαίνω πως αυτό το απαλό χέρι, έγινε σκληρό και άγριο και τραβάει με δύναμη την τσάντα μου.
Νοιώθω το χέρι μου να παραλύει από τον πόνο και βλέπω ένα μικρόσωμο άνδρα, να τρέχει με την τσάντα μου…

Άγιε Πρωτόκλητε Ανδρέα, τής αμαρτωλής Πάτρας τό καύχημα, φύλαξέ μας από τα χειρότερα πού έρχονται...

Αυτές τις δραματικές αλλά και πονηρές μέρες πού σαν πολίτες αυτής της χώρας σήμερα ζούμε, και πού δεν ξέρουμε αυριο το τι νεώτερο θα μας ξημερώσει, καλό είναι πλέον των άλλων, νά έχουμε το μυαλό μας πρώτα λίγο-πολύ και στον Θεό, αλλά και στους Αγίους της Εκκλησίας μας, και δεν θα χάσουμε !

Ο λόγος ενός μεγάλου κοσμικού και όχι βαθειά θρησκευόμενου επιστήμονα, ότι «ποτέ  δεν γνώρισα στην ζωή μου άνθρωπο πού να ζημιώθηκε και να έχασε επειδή ακολούθησε συνειδητά τον δρόμο του Θεού και της Θρησκείας…» ίσως σήμερα στην εποχή μας να κουδουνίζει κάπως χλευαστικά και παράταιρα στ΄ αυτιά μας, αλλά πού όμως δεν παύει, γι΄ αυτούς πού ξέρουν σε βάθος τα πράγματα, να εμπεριέχει καί μία μεγάλη αλήθεια…

Εμείς εδώ σαν Πατρινοί, έχουμε το επιπλέον και ξεχωριστό προνόμιο να έχει θανατωθεί στην Πόλη μας ένας από τους 12 μαθητές του Θεανθρώπου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και Σωτήρος του Κόσμου, πράγμα πού σε καμμία άλλη πόλη της Ελλάδας δεν συμβαίνει !

Ο Νέος Ναός τού Αγίου Ανδρέα σε ψηφιακή απεικόνιση...


 

Αλλά δυστυχώς όμως και παρ΄ όλα αυτά, παρ΄ όλη την υπάρχουσα εξωτερική ευσέβειά μας στο πρόσωπο του Αγίου Ανδρέα, παρ΄όλη την τιμητική προσκύνησή του, τις λαμπρές γιορτές, τις ευσεβείς γενικευμένες παραινέσεις του Μητροπολίτου μας « Αγαπητοί ευσεβέστατοι και Φιλόθεοι ( ; ) Πατρινοί », παρ΄όλες τις λιτανείες συνοδεία πολλών λαμπροφορεμένων Δεσποτάδων και τά φωταγωγημένα εορταστικά πανηγύρια μας, αρκετές φορές συλλαμβανόμαστε ένοχοι, παράταιροι, και προδότες θα λέγαμε αυτής της μεγάλης τιμής προς έναν μάρτυρα Απόστολο της πάλαι ποτέ ευγενούς Πολιτείας μας…

Μόνο τα επερχόμενα σε λίγο Καρναβάλια να αναφέρουμε, την «άκρα του τάφου» Εκκλησιαστική αντίδραση ( πού ισοδυναμεί με αποδοχή του κακού ( ; ) να δούμε ),  και τα όσα «μέσω τούτων, και διά τούτων…» οικτρά επακόλουθα συμβαίνουν, αρκούν για να τινάξουν στον αέρα την « Πατρινή πνευματικότητα, την ευσέβεια και την φιλοθεϊα μας…» και άς μη γελιόμαστε τώρα δά, παίρνοντας κατά γράμμα κάποιες διαπιστώσεις παλαιών πνευματικών ανθρώπων,  αλλά και  Μητροπολιτικών παραινέσεων ότι «η Πάτρα είναι μία πολύ πνευματική πολιτεία».

«Κούνια πού μας κούναγε…» και ωραία θα ήταν «να είμαστε» όπως λένε, αλλά δυστυχώς άν καί φαινόμαστε, στην πράξη « δεν είμαστε » !

Ο προστάτης μας, αλλά καί ο πρωτοστάτης μας στίς Παρακλήσεις Του απέναντι τού Σωτήρος Χριστού γιά να μή μάς καταστρέψει ένεκα τών πολλών "καλών πράξεων" πού καθημερινά σ΄ αυτή τήν Πολιτεία κάνουμε θα έχει κι΄αυτός το δίχως άλλο αυτή την διαφορετική γνώμη πού παραπάνω λέμε και εξετάζουμε σύμφωνα πάντα και με τα μέτρα τής αρχαίας Θρησκευτικής ιστορίας και Παράδοσης...

Λίγα λόγια για τον Άγιο...

«....Τίς μέρες αυτές ἀγαπητοί μου, τελειώνοντας οι μέρες του Νοεμβρίου ἀρχίζει ὁ χειμώνας (Δεκέμβριος-Ἰανουάριος-Φεβρουάριος).
Εορτάζει  ἕνας κορυφαῖος Άγι­ος και αυτός είναι ὁ Απόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος.

Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί.
Ἑορτάζουν ἄν­­τρες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀνδρέας ἀλλὰ καὶ πολλὲς γυναῖκες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀν­δρι­άνα.

Ἑορτάζει στὴν Πελοπόννησο ἡ Πάτρα, ὅπου μαρτύρησε ὁ Άγιος Ἀν­δρέας. Ἑορτάζει καὶ ἡ πολύδακρυς Κύπρος μας· στὸ ἄκρο τοῦ νησιοῦ, ποὺ τώρα τὸ κατέ­χουν οἱ Τοῦρκοι, ὑπάρχει μοναστήρι τοῦ Ἁ­γίου Ἀνδρέου. Ἑορτάζει καὶ τὸ Πατρι­αρ­χεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου πολιοῦχος εἶνε ὁ Άγιος Ἀνδρέας.

Ποιός ἦταν όμως ὁ  Άγιος Ἀνδρέας;

Dum spiro spero ! Η «ναυμαχία» της Κανακάρη και η αντιδρόμηση της οδού Κορίνθου…

Μετά από 10 περίπου χρόνια ιλαροτραγικής ιστορίας της Μικρής Περιμετρικής «πού θα δώσει ανάσα στό κυκλοφοριακό  πρόβλημα της Πάτρας», όπως οι επίσημοι αρμόδιοι μας λένε, και λίγο πρίν την έναρξη χρήσης των δύο μεγάλων αρτηριών πού θα συνοδεύσουν την χρήση της Μικρής Περιμετρικής, ξεφύτρωσε κι΄ ένα αγκάθι  πού δεν ξέρουμε τώρα πώς θα το ισοπεδώσουμε.

 

Η οδός Κανακάρη σαν κεντρική έξοδος προς την Περιμετρική, πού η κυκλοφοριακή της ικανότητα προφανώς δεν είχε σωστά εκτιμηθεί,  ήταν κάτι πού εξ΄αρχής το έδειχνε και πού μόνο ένας αδαής δεν θα το έβλεπε…


Ο δρόμος ήταν στενός για μεγάλη και άνετη κυκλοφορία και επί πλέον είχε δυό σημαντικές ανηφοριές - κατηφοριές εκ των οποίων η μία, στην οδό Γκότση , ήταν ικανή να τροφοδοτεί τακτικά τα χειρουργεία των Νοσοκομείων από οδηγούς δικύκλων αλλά και τα συνεργεία αυτοκινήτων από κτυπημένα κάρτερ και κατεστραμμένες μάσκες αυτοκινήτων πού βρίσκανε από κάτω…
Ούτε κι΄ αυτό όμως οί αρμόδιοι  το βλέπανε…


 


Τα παράπονα πού ακολούθησαν βρήκαν «έλεος» από τις τεχνικές υπηρεσίες και μπαζώσανε το χαντάκι πού δυστυχώς φαίνεται να μη το είχαν κι΄αυτό σωστά εκτιμήσει.

Μας έμεινε όμως η άλλη μεγάλη ανηφοριά-κατηφοριά της οδού    …..πού για να έλθει στα ίσα της θα έπρεπε να ισοπεδωθεί, ή να υπογειοποιηθεί οπότε θα κινδύνευαν και τα θεμέλια στατικότητας των δίπλα πολυκατοικιών.

Για φαντασθείτε τώρα να κάνανε στο σημείο σήραγγα και να έπεφτε καμιά πολυκατοικία! Ούτε ψύλλος στον κόρφο όλων αυτών πού θα προχωρούσαν σ΄αυτό το σχέδιο…
Όμως το «δραματικό αυτό έργο» δεν τελειώνει εδώ...

Το τραίνο της Πάτρας, όπως το πάνε κάποιοι, δεν πρόκειται να σφυρίξει ποτέ…

Θά το δούμε κι΄ εδώ, ή όχι ;



Έχουμε τώρα κάμποσα χρόνια πού μιλάμε για το τραίνο πού θα συνδέσει το υπόλοιπο τμήμα της γραμμής Αθήνας – Πάτρας και πού τώρα έχει σταματήσει στο Κιάτο.

Έχουμε τόσα χρόνια τώρα πού σαν Πατρινοί ( όπως παλιό συνήθειο τόχουμε ), να προβάλλουμε όλο και νέα αιτήματα προς τον ΟΣΕ  και την Κυβέρνηση σχετικά με την τελική διαδρομή της γραμμής στην Πάτρα.


 

Αρχικά κάποιοι φορείς, με πολιτικό αρχηγό-υποκινητή τον κόκκινο Δήμαρχο ζητάγανε υπογειοποίηση της γραμμής από τον Άγιο Διονύσιο.

Σε επόμενη φάση «σκουντήσανε» λίγο το αίτημα υπογειοποίησης και το πήγανε ώστε να αρχίζει από την λεωφόρο  Κανελλοπούλου…

Δεν πρόλαβε ν΄ αλλάξει το φεγγάρι και ξεσηκώθηκε όλη η παραλιακή κι΄ άρχισε το παιγχνίδι της κολοκυθιάς «έχω μια κολοκυθιά πού κάνει πέντε κολοκύθια…». Και «γιατί να κάνει πέντε ;» λένε οι γύρω συνοικισμοί.., να κάνει 10 !».

Και δώσε - δώσε όλο και νέα αιτήματα…Φθάσαμε έτσι να ζητάνε υπογειοποίηση από τα Μποζαϊτικα, από το Ρίο, μετά από τον Άγιο Βασίλειο, μετά ζητήσανε και τα Αραχωβίτικα στο τέλος θα ζητάνε και υπογειοποίηση από το Αίγιο !

Άγιος Δημήτριος της Άνω Πόλης, μιά παραμελημένη « Εκκλησία - φάντασμα…»

Σήμερα λοιπόν, κάπου κρεμάμε την Ελληνική σημαία σαν μια ελάχιστη ένδειξη τιμής γι΄ αυτούς πού έπεσαν στις μάχες του πολέμου, αλλά και σαν μία διακήρυξη της Εθνικής μας υπόστασης, ότι ζούμε,ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε ακόμη Έλληνες, καί ότι αυτό είναι το μάχιμο Εθνικό μας σημείο !

 
 ----------------------------------------------------------------------------------------------------

Τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, κάθε πιστός Πατρινός θεωρεί  σαν ελάχιστη θρησκευτική υποχρέωσή του να πάει για προσκύνημα στον Άγιο Δημήτριο της Άνω πόλης την ημέρα της γιορτής του. 

Και κάθε φορά όσοι πάμε  βλέπουμε να παραμένει το εσωτερικό του Ναού ίδιο παραμελημένο ερείπιο, όπως ακριβώς και πέρυσι το είχαμε αφήσει…
Γιατί όμως τόση εγκατάλειψη ώστε να βρισκόμαστε κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο; Βέβαια τα λεφτά πού θα χρειαστούν για την εσωτερική ανακαίνισή του ασφαλώς θα είναι πολλά.

Αλλά, αν αναλογισθούμε ότι και πολλές άλλες Εκκλησίες στην Αχαϊα επλήγησαν αλλά σήμερα είναι σε γενικές γραμμές επιδιορθωμένες, η εντύπωση για τον Άγιο Δημήτριο παραμένει…


Τά άσπρα σημάδια πάνω στον τρούλο και στούς τοίχους δείχνουν ένα μικρό εύρος επισκευών πού θα μπορούσε τόσα χρόνια να γίνει ώστε να μη εμφανίζεται σήμερα, 9 χρόνια μετά, σαν βομβαρδισμένο τοπίο...
------------------

Το 2008 κάπου 70 με 80  Εκκλησίες της Πάτρας και της Δυτικής Αχαϊας  γενικότερα υπέστησαν μεγάλες ζημιές από εκείνον τον φοβερό σεισμό της Κυριακής, της  2ας  Ιουνίου.

Θα έλεγε κανείς ότι μας δοκίμαζε ο Θεός λέγοντάς μας μ΄ αυτόν τον περίεργο καταστροφικό λόγο Του:
« Δεν σάς χρειάζονται οι  Εκκλησίες εφόσον τις περιφρονείτε και δεν πατάτε σ΄ αυτές ; »

Πέρασαν από τότε  9  περίπου χρόνια και οί περισσότερες Εκκλησίες όπως είπαμε φτιάχτηκαν. Πλήν μιάς, κεντρικής μάλιστα, του Αγίου Δημητρίου στην Άνω πόλη πού δυστυχώς παραμένει εσωτερικά σαν ερείπιο, με μπαλώματα από σοβάδες πάνω στις εικόνες ψηλά και γύρω γύρω στους τοίχους με ένα τέμπλο ξεπλυμένο και ξεθωριασμένο σε άθλια κατάσταση, πού δείχνει από μακριά όχι μόνο τα σημάδια του σεισμού αλλά και σημάδια της ανθρώπινης εγκατάλειψης και αδιαφορίας….

Πού πήγαν και χάθηκαν εκείνοι οι παλιοί ευγενικοί άνθρωποι ;

Τά τελευταία χρόνια πού περνάμε σαν κοινωνία και σαν λαός έχουμε  γεμίσει από ημέρες και ιστορίες απανθρωπιάς, βίας, κλοπών, και εγκλήματος…
Πού και πού και σπανίως, ν΄ακούσεις, να διαβάσεις ή να ιδείς και κανένα καλό περιστατικό να διαφημίζεται, έτσι πού να σού δίνει κάποια παρηγοριά για το αύριο, και ότι ο κόσμος  εντελώς δεν διαλύθηκε και οριστικά δεν βούλιαξε…
Τό καλό βέβαια διώκεται και δεν διαφημίζεται και ίσως αυτή να είναι η μία κάποια αιτία πού τακτικά δεν το συναντάμαι.
 
Υπάρχει, συμβαίνει  βέβαια σε μικρότερη ίσως κλίμακα λόγω εποχής, δεν προβάλλεται όμως γιατί δεν «πουλάει» τηλεοπτικά – δημοσιογραφικά,  μια καί όλα σχεδόν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ( ΜΜΕ ) πού συνήθως κάνουν τους εισαγγελείς τιμωρούς του κακού,  παθιάζονται μόνο όταν ακούσουν για κανένα φρικτό έγκλημα ! 
Τότε είναι πετάνε κυριολεκτικά την σκούφια τους προβάλλοντας ανατριχιαστικές λεπτομέρειες…
 
Βρήκαμε λοιπόν κάπου το παρακάτω κείμενο πού μας γυρίζει σε εκείνες τις παλιές καλές ημέρες  πού όσοι τις έζησαν τις αναζητούνε ! Τότε, πού υπήρχε πραγματική  ανθρωπιά και ευγένεια…


«…Αν με ρωτήσεις τι μου λείπει σήμερα περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις, θα σου απαντήσω, η ευγένεια. Και δεν είμαι η μόνη, νομίζω.

Δεν ξέρω αν έχουμε χάσει λίγο την μπάλα και την ανθρωπιά μας με τις νέες τεχνολογίες και τα συναφή, δεν ξέρω αν η υπερβολική αστικοποίηση έφερε την απομόνωση κι εν τέλει τη συμπεριφορά της χάβρας, δεν ξέρω αν η απογοήτευση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης κι η οικονομική δυσπραγία του καθενός, μας έκανε να χάσουμε λίγο απ’ την ευγένειά μας. 
Σε εκείνα τα απλά και καθημερινά, που τις περισσότερες φορές μας χαρακτηρίζουν.
Χάθηκε πλέον το χαμόγελο απ’ τους ανθρώπους, εκείνο που χωρίς να ξέρεις τον περαστικό σου φτιάχνει τη μέρα. Εκείνο που ανοίγει ο γείτονας την πόρτα του ασανσέρ κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι, σου δίνει μια σακούλα που σου έπεσε απ’ τα χέρια και σου χαμογελά, απλώς γιατί σε βοήθησε σε κάτι…

Αληθινός και Λεβέντης ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ , μιά ακόμη φωνή διαμαρτυρίας για τον ξεπεσμό του Ελληνικού Κοινοβουλίου…

Την  Δευτέρα από τη Θεσσαλονίκη θα ανακοινώσει ο Βασίλης Λεβέντης την απόφαση του να παραιτηθεί από βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων και να παραμείνει μόνο πρόεδρος του κόμματος.

 Όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνομιλία που είχε με κοινοβουλευτικούς συντάκτες, η απόφαση του αυτή είναι «ειλημμένη» και «κατασταλαγμένη», εάν αρνηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος να επιστρέψει το ψηφισθέν νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου ώστε να ισχύει για άτομα άνω των 18 ετών και όχι από τα 15 έτη.
«Δεν θα παραιτηθώ από πρόεδρος κόμματος, θα παραιτηθώ από βουλευτής, γιατί πρέπει στην Ελλάδα κάποιος να θυσιαστεί για να ταρακουνηθεί αυτό το τέλμα. Ας χαίρονται τους μισθούς τους. Εγώ θα κυκλοφορώ και θα κάνω λαϊκές συγκεντρώσεις και θα τους ξεφτιλίζω όλους... εγώ είμαι "σκυλοντόγκ"», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Λεβέντης.




«Ο καθένας γράφει ιστορία με τη συμπεριφορά του. Είναι ειλημμένη απόφαση να παραιτηθώ. Εγώ ό,τι λέω, δεν το αλλάζω. Το πρώτιστο είναι ότι αηδιάζω εδώ μέσα. Τώρα μέχρι να βγω έξω, τα πόδια μου από κάτω είναι σαν ηλεκτρική καρέκλα, δεν μπορώ, δεν θέλω ... Δύο χρόνια παλεύω για κάποια πράγματα. Να μειωθεί ο μισθός και ο αριθμός των βουλευτών, οι αποσπασμένοι, οι μετακλητοί υπάλληλοι ... Αν κάνω πίσω θα βγει το συμπέρασμα στην Ελλάδα ότι κάθομαι για το μισθό μου», προσέθεσε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων.

Ένας Πατρινός βουλευτής δίνει το στίγμα του, κόντρα στο παραφύσει κατεστημένο πού προσπαθούν κάποιοι και δια νόμου να επιβάλλουν…

Κατεβάζουν σιγά σιγά δια νόμου τις ηλικίες, τώρα στα 15, έχοντας προφανή στόχο να φθάσουν μέχρι τα νεογέννητα.
Βάζουν τώρα τα 15 έτη, υπολογίζοντας ότι θα τα αποσύρουν μετά σε μια «πιο λογική ηλικία» δείχνοντας τάχα ότι «υποχώρησαν» στην Βουλή, δίνοντας έτσι «ένα κόκκαλο» στους αντίθετους…
Αφήνοντας όμως από την πίσω πόρτα όλο το υπόλοιπο νομοσχέδιο να περάσει ως έχει, αυτό πού κυρίως τους ενδιαφέρει !
Μισός - μισός, καί στό τέλος ούτε ο ίδιος - ίδια, δεν θα ξέρει τί είναι. Μετά απελπισμένος και εξουθενωμένος ψυχολογικά θ΄αρπάξει κανένα αυτόματο και θα γίνει ότι έγινε με τον Μπρέϊβικ στην Νορβηγία παλαιότερα, Θεός φυλάξει...

Την Τρίτη, κατά τα φαινόμενα, ψηφίζεται από την Βουλή ένας ακόμη νόμος ηθικής υποβάθμισης της κοινωνίας, και γιατί όχι, και εξαχρείωσης…
Αν ρίξουμε μια ματιά στην προηγούμενη ιστορία της χώρας ποτέ άλλοτε δεν είχαμε φθάσει σε τέτοιο σημείο, δια νόμου μάλιστα, διάλυσης της συνοχής της οικογένειας.
Και μάλιστα «ξεπουλώντας» και προσφέροντας «χάρισμα» οι πολιτικοί την μεγάλη πλειοψηφία του λαού σε μία μηδαμινή μειοψηφία μερικών χιλιάδων «υπερήφανων» οπαδών, μη υπολογίζοντας την υπόλοιπη κοινωνία.
Πού επειδή δεν μιλάει, επειδή δεν κάνει διαδηλώσεις, επειδή δεν χτυπάει χέρια και πόδια για σαματά ( πράγματα πού υπολογίζει ο κόσμος σήμερα), δείχνει μια κοινωνία σαν να μή υπάρχει …Όμως η υγιής πλειοψηφία υπάρχει και θα απαντήσει σίγουρα όταν έλθει η Νέμεσις και η ώρα…

Η παρακάτω έντυπη ανακοίνωση του κ. Νικολόπουλου ως υπεύθυνου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος πού σήμερα κυκλοφόρησε για ενημέρωση του λαού, αξίζει νομίζουμε να μελετηθεί ( και όχι απλώς να διαβασθεί ) ώστε όταν ανοίξουν σε λίγο οι «ασκοί του Αιόλου» να ξέρουμε από πού μας ήλθε το κακό και γιατί πάθαμε ότι πάθαμε …
 

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ...

================

«Ζούμε τις συνέπειες της διάλυσης και της υποβάθμισης του θεσμού της οικογένειας που υπήρξε το θεμέλιο του έθνους και το αγκωνάρι της κοινωνίας.

Η Ελλάδα μας έγινε  χώρα γερόντων.  Το δημογραφικό απειλεί την ύπαρξη του γένους μας… Και εμείς τί κάνουμε;

Φαγώθηκε από σκυλιά ! Κι΄όμως κάποιοι το καλύπτουν μιλώντας δήθεν γιά…«άγρια ζώα»!

Δυστυχώς ήταν κάτι το αναμενόμενο. Κι΄όχι μόνο για την Μαρώνεια, την Ροδόπη, την Θράκη, αλλά και για όλη την χώρα πού έχουν αφήσει ανεξέλεγκτα πολλά σκυλιά να περιφέρονται ασύδοτα όχι μόνο στα χωριά πού είναι ( και πρέπει να είναι…) και το φυσικό περιβάλλον τους, αλλά και μέσα στις πολιτείες.
Σκυλιά πού γίνονται μάλιστα άκρως επιθετικά και δεν υπολογίζουν τίποτα όταν ενώνονται σε αγέλες ! Μπορεί να σε ρίξουν κάτω, και τότε είναι θέμα χρόνου να σε ξεσκίσουν ανήμπορο…

Μού έλεγε φίλος προχθές, δύο η ώρα το βράδυ ερχόμενος από κάποιο τραπέζι γάμου συνάντησε κάπου στην οδό Αμερικής αγέλη από 8 με 10 σκυλιά επιθετικά περιφερόμενα ανάμεσα στους δρόμους πού θα κινδύνευε σωματικά αν έβγαινε από το αυτοκίνητο για να μπεί στο σπίτι του.
Είχε και δυό μικρά παιδιά μαζί του και περίμενε υπομονετικά μισή ώρα περίπου για να απομακρυνθούν από τον δρόμο του ! Με φόβο και τρόμο βγήκε έξω κοιτώντας γύρω του…
Μήπως το ίδιο δεν γίνεται και στο Δασύλιο δίπλα από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό, όπου πρό καιρού από μία αγέλη σκύλων τραυματίστηκε ένας συμπολίτης μας ;

Δασύλιο Πατρών, έτος  2017 , αγέλη σκυλιών περιφερόμενη...
Να μή μπορεί δηλαδή ένας πολίτης να κάνει ελεύθερα την βόλτα του μέσα στό πράσινο !
Καί μετά θέλουμε να μάς αναθέσουν και τούς παράκτιους Ευρωπαϊκούς αγώνες όταν σαν Δήμος δεν μπορεί να συμμαζεψει ούτε ένα σκύλο...
ΕΡΩΤΑΤΑΙ  ο κ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ, ή, ο αρμόδιος καί  υπεύθυνος ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ !

Επιτέλους, πού θα πάει αυτή η βρωμοκατάσταση μέσα στην πόλη μας; Θα περιμένουμε πολύ ακόμα να  βρεθεί ένας χώρος για κυνοκομείο; Δηλαδή τι πρέπει να γίνει για να κινηθεί μια διαδικασία συμμάζεψης όλων αυτών των σκύλων από τους δρόμους;

Πρέπει να φαγωθεί πρώτα κανένας συμπολίτης, κανένα μικρό παιδί ΕΠΩΝΥΜΟΥ πολίτη, Πολιτικού, Δικαστικού, Δημαρχιακού, να γίνει θέμα μεγάλο ώστε να πάρουν οι αρμόδιοι τα μέτρα τους ;

Εσκεμμένοι οι εμπρησμοί ! Καιρός να ψάξουν για ΕΝΟΧΟΥΣ !

Εκείνο πού παρατηρώ, μέρες τώρα  πού μαίνονταν οι φωτιές, σε Σανταμέρι ( κατ΄επαλάληψη και πολλάκις…), Άρλα, Μονή Μαρίτσας, Ελαιοχώρι, Ζησιμαίϊκα, Άνω Αχαγιά, κλπ-κλπ, είναι ότι όλοι σχεδόν οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι υπεύθυνοι της πολιτικής προστασίας αποφεύγουν να μιλήσουν ξεκάθαρα για «εσκεμμένους εμπρησμούς» !
Μήπως όμως μ΄ αυτό, κάνουν συνάμα κι΄ ένα «δώρο» στους εμπρηστές «ασφαλίζοντάς τους» ότι ουδείς τους παίρνει χαμπάρι και λοιπόν μπορούν να συνεχίζουν έτσι την «εργασία» τους, δηλαδή την κτηνωδία τους; Γιατί άραγε δεν το λένε; 
Το μήνυμα «έ, τώρα, τι να κάνουμε, κάτι από υψηλές θερμοκρασίες, κάτι από τα καλώδια της ΔΕΗ πιάνουνε και φωτιές καί από…μόνες τους!» είναι νομίζουμε εδώ ξεπερασμένο... Κι΄έτσι αντί να πάρουν το θέμα σοβαρά και σοβαρότατα και να βγούνε και να ζητήσουν από την Κυβέρνηση να αναλάβει την υπόθεση η ΕΥΠ  και οι υπηρεσίες Κρατικής Ασφάλειας μιάς και πρόκειται πιά για Εθνικό έγκλημα, το έχουν αφήσει το ζήτημα στην Πυροσβεστική και την Αστυνομία…Τι να σού κάνουν όμως αυτές; 
Εδώ θέλει άλλο, εξειδικευμένο τρόπο εξιχνίασης αυτών των εμπρησμών από δίκτυο πληροφοριών όχι μόνο από τα δείγματα φωτιάς και τα εναπομείναντα στοιχεία…Γιατί περί εμπρησμών πρόκειται, κι΄όχι γιατί «από ένα μπουκάλι στον ήλιο έπιασε η φωτιά…», ή ακόμη «γιατί έσκασε η κουκουνάρα και γεμίσαμε φωτιές…» , λές και ντρέπονται να πούνε την επίμαχη φράση « Είναι εσκεμμένοι εμπρησμοί – και ψάχνουμε για εμπρηστές !», ώστε ο κάθε φαντομάς να παίρνει καί το μήνυμά του, κι΄ όχι να κοιμάται ήσυχος ότι ουδείς τον κατάλαβε…. « Ο φόβος φυλάει τα έρημα...» λέει κάποια λαϊκή παροιμία πού νομίζουμε ότι και σ΄αυτές τις περιπτώσεις παίζει τον αποτρεπτικό ρόλο του…



 

Οί «φωτιές της Ζάκυνθος», «χορεύοντας για τον αποκεφαλισμένο Αγιάννη, καί «η ωραία, των ΕΣΠΑ, Πανσέληνος…»

1) Το σώου με τις φωτιές εδώ κοντά μας στην «ωραία Ζάκυνθος» ελπίζουμε να τελείωσε. 

Ο εμπρηστής, ή οι εμπρηστές ( γιατί περί εμπρησμών αυτοθελήτων και συγκεκριμμένων πρέπει να μιλάμε κι΄ όχι «γιατί φύσηξε ο άνεμος κι΄ έσκασε η κουκουνάρα…»), και πάλι διέφυγαν όπως κάθε χρόνο άλλωστε συμβαίνει να διαφεύγουν  και άς ελπίσουμε  ότι όποιος τυχόν συνελήφθη να είναι και ο πραγματικός ένοχος κι΄όχι κανένας αθώος μόνο και μόνο «για να κλείσει ο φάκκελος…». 
Και το λέμε αυτό γιατί σαν φθάνουν στο δικαστήριο κάτι τέτοιες υποθέσεις συνήθως αθωώνονται επειδή το δικαστήριο θέλει δεμένα περιστατικά με πραγματικά πειστήρια. 
Και άντε τώρα να βρείς πειστήρια μέσα στην φωτιά και ψύλλους στ΄άχερα. Συνεπώς «αθώος» ο κατηγορούμενος και πάμε παραπέρα…

Κι΄αν είναι πράγματι αυτός πού  έκαψε τόσες χιλιάδες στρέμματα άς κάνουμε υπομονή μήπως τον πιάσουμε του χρόνου αν ξανακάνει το ίδιο…
Εν  τώ μεταξύ όμως σταμάτησαν - άλλο παράδοξο αυτό - και οι φωτιές αυτοκινήτων και δικύκλων μέσα στην Πάτρα με την σύλληψη ενός ακόμη, «αθώου» κι΄αυτού, σύμφωνα πάντα με τον δικηγόρο του. Να δούμε και στο δικαστήριο τον Οκτώβριο τι άλλο θ΄ακούσουμε…

2) Όπως μας μετέφεραν συνέβη σε τοπική Εκκλησία των Πατρών. Στην εορτή λοιπόν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του «Αποκεφαλιστή» όπως τον ξέρει και ο λαός, το απόγευμα στην Ιερά Παράκληση του Αγίου πού ως γνωστόν αποκεφαλίστηκε κατά διαταγή του Ηρώδη  ως δώρο όρκου στην Ηρωδιάδα και την Σαλώμη μέσα σε χορευτικό συμπόσιο, εμφανίστηκε ο ιερέας του Ναού λέγοντας ότι «μετά την λιτανεία μη φύγει κανένας γιατί θ΄ ακολουθήσει και χορευτικό ! ». Έλεος πάτερ μου, έλεος…

10.000 ευρώ φορολογικό πρόστιμο σε 65χρονη καρκινοπαθή γιατί πουλούσε τα υπάρχοντά της χωρίς αποδείξεις!

Ψάχνοντας για μια ακόμη φορά στο παλιό αρχείο μου βρήκα παραπεταμένη και αναισθήτως θάλεγα καταχωνιασμένη μία είδηση πού από καιρό τώρα θάπρεπε να την έχω βγάλει στην επιφάνεια.

Το άρθρο εκείνο μιλούσε για μια γυναικούλα καρκινοπαθή πού μη έχοντας τι άλλο να πουλήσει έβγαλε στο σφυρί  τα όποια υπάρχοντά της για να αγοράσει τα τελευταία της φάρμακα και εξ΄αυτών «λίγη ζωή», και πού εν τούτοις βρέθηκε κατηγορούμενη «από τάς περιπόλους της Αστυνομίας…» και αφού συνελήφθη μεταφέρθηκε «συρόμενη από αστυνομικό τμήμα σε αστυνομικό τμήμα» και «από χωρίον είς χωρίον…» ( σας θυμίζει τίποτα αυτό κύριε Τσίπρα, αριστερέ δικαιοκρίτη πρωθυπουργέ πού όλα θα τα έσωζες πλήν όμως όλα τα λαϊκά στρώματα τα ξάπλωσες κάτω και τα ισοπέδωσες ).

Και τώρα με επαπειλούμενο πρόστιμο 10.000 ευρώ «για την βαρεία αυτή εγκληματική της παράβαση» περιμένει, ή να την πάρει ο Χάρος ( αν δεν την έχει πάρει κι΄ όλας…), ή να της πάρουν το σπίτι  ώστε να προστεθεί ένα ακόμη επιβραβευτικό στατιστικό νούμερο απανθρωπιάς εδώ, στην λίστα «yes man» πού στέλνει κάθε τόσο η Αθήνα στις Βρυξέλλες. Άς δούμε όμως και το άρθρο…

Η Κοίμηση της Παναγίας μας όπως την «είδε» ο Εθνικός συγγραφέας και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου…

Ένα μοναδικό έθιμο αναβιώνει στις 15 Αυγούστου, στην Παναγιά της Φιδούς, στο Μαρκόπουλο Κεφαλονιάς, όπου κάνουν την εμφάνιση τους τα φιδάκια της Παναγίας, και εξαφανίζονται μετά την εορτή !
Εκατοντάδες επισκέπτες, βρίσκονται κάθε χρόνο την ημέρα της Παναγίας, στο συγκεκριμένο μοναστήρι, ώστε να θαυμάσουν το μοναδικό αυτό και θαυματουργικό φαινόμενο…

Απάντηση σε άθεους κυβερνήτες και πολιτικούς εκμαυλιστές τής θρησκευτικής πίστης του λαού, θα την δώσει κι΄εφέτος "η σύναξη τής Τήνου" με τούς χιλιάδες πιστούς από την Ελλάδα και το Εξωτερικό!

Στις 15 Αυγούστου η Εκκλησία μας γιορτάζει την Κοίμηση της Παναγίας μας. Στη θρησκευτική γλώσσα το θάνατο των αγίων δεν τον λένε τελευτή, αλλά τον λένε Κοίμηση, για την μακαριότητα που έχει η λέξη και για δείξουνε πως δεν πεθάνανε αλλά πως κοιμούνται γλυκά, κατά τα λόγια που είπε ο Χριστός στους μαθητάδες του για τον Λάζαρο : «Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται» (Ιω. ια΄11), και στους συγγενείς της κόρης του αρχισυναγώγου, που έκλεγε και οδυρότανε : «τί θορυβεῖσθε καὶ κλαίετε; τὸ παιδίον οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Μαρκ. έ 39).

Υστερότερα οι Χριστιανοί λέγανε και για τους πεθαμένους ανθρώπους τους πώς και αυτοί κοιμηθήκανε : « εκοιμήθη ο δούλος του Θεού τάδε », λέγανε.

Για την κοίμηση της Παναγίας δεν γράφει τίποτα το Ευαγγέλιο, γράφει μονάχα για τη Γέννηση της και τον Ευαγγελισμό. Τα της Κοιμήσεως τα γνωρίζουμε από την αγία Παράδοση, κατά την οποία την Παναγία την επήρε μετά την Ανάσταση ο απόστολος Ιωάννης, όπως του παράγγειλε ο Χριστός από το σταυρό, και την είχε στο σπίτι του σαν μητέρα, και πως υστερότερα την είχε μαζί του στην Έφεσο, πράγμα όμως που ιστορικά δεν είναι καί βέβαιο...

Ή αυτοί, ή εσείς ! Ο λύκος και τα επτά κατσικάκια …

Ειδικά να φυλαχτείτε από τον λύκο (εγχώριους πολιτικούς σήμερα... ) γιατί αν μπει κανείς απ΄ αυτούς μέσα στο σπίτι ( τής ψυχής σας... ), θα σας φάει όλα όπως είσαστε, όλα και με τη μία !



Αρκετές φορές περιδιαβάζοντας το διαδίκτυο πέραν από την εικόνα του κακού πού συνήθως βασιλεύει εκεί μέσα,  κάποιες φορές συναντάς και μερικά κείμενα πού ξεχωρίζουν και σε βάζουν σε καλές σκέψεις…Ένα από αυτά είναι και το παρακάτω:
«…Στο πολύ διδακτικό παραμύθι « Ο λύκος και τα επτά κατσικάκια » η μαμά κατσίκα πριν φύγει για να πάει στο δάσος και να φέρει τροφή, συμβούλευσε τα παιδιά της λέγοντάς τους:
«παιδάκια μου εγώ θα βγω στο δάσος γι΄ αυτό εσείς θα πρέπει να προσέχετε.
Ειδικά να φυλαχτείτε από τον λύκο (εγχώριους πολιτικούς σήμερα... ) γιατί αν μπει κανείς απ΄αυτούς μέσα στο σπίτι, θα σας φάει όλα όπως είσαστε, όλα και με τη μία !  
Έχετε τον νου σας λοιπόν, γιατί ο κακούργος μπορεί και μεταμφιέζεται και αλλάζει όσες μορφές πολιτικές θέλει. Ότι και να κάνει όμως, πάντοτε η φωνή του παραμένει βραχνή και τα πόδια του είναι μαύρα, απ΄εκεί θα τον γνωρίσετε…».
Είναι λυπηρή η σημερινή απραξία των Ελλήνων γονέων για το μέλλον των παιδιών τους. Η μόνη έγνοια τους σήμερα είναι, να τα ταΐσουν έτοιμα φαγητά, να τα φορτώσουν με ένα σωρό υποχρεώσεις και μετά τίποτα!

Σε τι κόσμο τα φέρνουν; Είναι έτοιμα να τον αντιμετωπίσουν; Μήπως τα κάνουν θρεφτάρια για να χορτάσουν αύριο οι οποιοδήποτε λύκοι;