Αυτή η
παρακάτω αληθινή ιστορία απεικονίζει το κλίμα των ημερών πού ζούμε αλλά και της
χώρας γενικότερα .
Έτσι λοιπόν, αφού οι πολιτικοί μας τόσα χρόνια παραπατώντας
σαν τους τυφλούς δεν μπόρεσαν να φέρουν ανάπτυξη, τόριξαν τελευταία στο χορό,
στις φιέστες, στο γιο-γιό, και τα τραγούδια, με αποκορύφωμα την υποστήριξη μιάς
μειοψηφίας απόλυτης παρακμής στις μεγάλες πόλεις της χώρας…
Και
αντί να ζητήσουν συγγνώμη από τους
ανέργους, τους συνταξιούχους, τους εργάτες, τους πεινασμένους των κάδων και των
κοινωνικών συσσιτίων ζήτησαν συγγνώμη από τους… ομοφυλόφιλους!
Αυτούς
θεώρησε ο πρωθυπουργός μας ως περισσότερο άξιους απ΄ όλους τους προηγούμενους αναγκεμένους συμπολίτες μας!
Βρήκαν
λοιπόν οι πολιτικοί μας την αιτία γιατί η χώρα τόσα χρόνια πήγαινε ανάποδα σαν
τον κάβουρα . Μας έλειπε η συγγνώμη στους ομοφυλόφιλους καί η ανάδειξή τους σε σπουδαία πρόσωπα, τά βλέπουμε άλλωστε και στίς φωτογραφίες τους! Τώρα να δείς
ανάπτυξη…
Και
ήδη παίρνουμε μια γεύση με την φόρα πού έχουν πάρει Γραμματείς , Φαρισαίοι, και Υπουργοί , να θέλουν να μας αλλάξουν τα φώτα ( του πολιτισμού ), και γενικώς τα
πάντα, μέχρι και το φύλο, άνδρας – γυναίκα!
Νοιώθουν εσωτερικά φαίνεται ότι γίνανε
κι΄αυτοί σκέτοι Θεοί – Δημιουργοί και
κρίμα πού τόσα χρόνια τέτοιοι λαμπροί άνθρωποι ( βοήθειά μας…) ήσαν στην αφάνεια.
Κι΄έτσι πράγματα πού ούτε ο
Νέρων, ο Καλιγούλας, ο Σαρδανάπαλος, κι΄ εκείνος ο Ηλιογάβαλος δεν είχανε
προωθήσει , τά βρήκανε αυτοί και τα κάναν και Νόμους μάλιστα !
Κι΄ακόμα,
να αλλάξουν βιβλία και νοοτροπία μέχρι και οι μικροί μαθητές στα σχολεία, αρχίζοντας έτσι από τον σπόρο για να πάνε μετά
και στο θέρισμα σύριζα…Κόψιμο δηλαδή κάτω – κάτω και σύριζα, όπως έκοβαν τα
χορτάρια οι στρατιώτες του Ιμπραήμ κάτω
στην Πελοπόννησο για να μη ξαναφυτρώσει τίποτα. Το αποτέλεσμα όμως ήταν οικτρό
και άλλο απ΄αυτό πού περίμεναν, και το είδαμε…Κι΄
έτσι σήμερα , έχουμε μια ελάχιστη μειοψηφία παρδαλών και «υπερήφανων» με την
υποστήριξη τοιούτων πολιτικών πού θέλουν
να αλλάξουν την κοινωνική σταθερότητα αιώνων είς βάρος της πλειοψηφίας μιάς ανθρώπινης συνετής και δημιουργικής κοινωνίας.
Το ποιός φταίει, και τι φταίει για όλη αυτή την παρακμή ίσως να δίνει απάντηση
η παρακάτω αληθινή ιστορία…
=============================
«…Είχα
καιρό να μετακινηθώ με το μετρό. Τι το ’θελα και δεν πήγα με τα πόδια; Σε κάθε
σταθμό αναρτημένη η ίδια εντυπωσιακή αφίσα με τη λεζάντα «υπάρχει παιδεία».
Στην αρχή δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε, κάτι περνούσε από το μυαλό μου
και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια….