Τούς φώναζε γιά να γλυτώσουν από τόν επερχόμενο μεγάλο σεισμό, κι΄ αυτοί θέλανε να τον τραβήξουν στά Δικαστήρια γιατί τρομοκρατεί τον κόσμο !
Καί εδώ μέν, ο Ιταλός επιστήμονας δικαιώθηκε ! ( έστω καί μέσα στήν δυστυχία τού σεισμού )
Στίς δικές μας όμως τοπικές παροτρύνσεις ότι "έεεεερχεται σεισμός..." δεν θυμάμαι μιά φορά να έχουν δικαιωθεί επιστήμονες, πλήν τών περιπτώσεων εκείνων πού όταν γίνεται σεισμός βγαίνουνε καί λένε τα γνωστά " μεθεόρτια τραγούδια" τους:
"Θυμάστε πού σάς τό έλεγα εγώ;"
Ναί, καλέ μου άνθρωπε , αλλά "πάντα μάς τάλεγες" μιά καί από την ώρα πού πήρες το πτυχίο σου όλο μεγάλους σεισμούς μάς προέβλεπες...
Ότι θα γίνουν σεισμοί συμφωνούμε, αλλά το πότε ακριβώς θα γίνουν μόνο ο Θεός τό ξέρει!
Καί εάν επιτρέψει καί μάς αφήσει κανένα παραθυράκι προειδοποίησης, τότε καί μόνο έχει καλώς !
Είδ΄ άλλως, πάμε σούμπιτοι στήν καρδία τής γής καταπλακωμένοι από χώματα...
Κι΄ όσο γιά τίς πλάκες τής γής πού κτυπιώνται μεταξύ τους σάν κριάρια, κανείς δεν τίς έχει δεί γιατί ασφαλώς θα τίς είχε καί φωτογραφίσει...
Είναι μυθοπλασίες απλούστατα γιά να εξηγήσουν τα σεισμικά φαινόμενα !
Δέν είναι όμως καί υπαρκτή πραγματικότητα...
----------------------------------
Ένας Ιταλός επιστήμονας είχε προβλέψει το σεισμό στην Λ' Άκουιλα, αλλά υποχρεώθηκε από τις Αρχές να αποσύρει τις προειδοποιήσεις από την ιστοσελίδα του...
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Guardian», Τζιανπάολο Τζουλιάνι ( photo ), ερευνητής στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής στο Γκραν Σάσο, παρατήρησε μεγάλες εκπομπές ραδονίου από το υπέδαφος της σεισμικά ενεργής περιοχής και κατέληξε στο συμπέρασμα πως αναμένεται μεγάλος σεισμός τις επόμενες μέρες.
Οι πρώτες δονήσεις σημειώθηκαν τον Ιανουάριο και συνεχίζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάτι που ενέτεινε τις ανησυχίες του.
Ο επιστήμονας συμβούλεψε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ αυτοκίνητα με μεγάφωνα γυρνούσαν στην πόλη προειδοποιώντας τους κατοίκους για τον επερχόμενο σεισμό....
Μετά από καταγγελίες όμως, η αστυνομία και οι τοπικές αρχές υποχρέωσαν τον Τζουλιάνι να αποσύρει την προειδοποίηση από την ιστοσελίδα του.
Μάλιστα, η επιτροπή εκτίμησης υψηλών κινδύνων της Ιταλίας συνεδρίασε στις 31 Μαρτίου με θέμα τις εκτιμήσεις του επιστήμονα και κατέληξε στο συμπέρασμα πως δε συντρέχουν λόγοι ανησυχίας για την πληγείσα περιοχή. «Οι δονήσεις είναι φυσιολογικές για μία σεισμογενή περιοχή όπως η Λ'Άκουιλα», έλεγε η ανακοίνωση της επιτροπής.
------------------------------
«Έμεινα για τρεις ώρες κάτω από τα συντρίμμια...»
Καμίλο Μπεράρντι, κάτοικος περιοχής (Reuters):
«Όταν χτύπησε ο σεισμός, έτρεξα έξω από το σπίτι του πατέρα μου, άνοιξα την κυρίως πόρτα και όλα είχαν καταρρεύσει. Ο πατέρας μου έχει σίγουρα πεθάνει. Φώναζα βοήθεια αλλά κανείς δεν ήταν εκεί».
Ίντα Σπανιόλι, κάτοικος περιοχής (BBC):
«Ήμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και κοιμόμουν στον καναπέ όταν άκουσα τους πρώτους θορύβους, τις πρώτες δονήσεις, περίπου στις 11 το βράδυ και ήταν τρομακτικό.
Τότε αποκοιμήθηκα και ξαφνικά βρέθηκα στο πάτωμα και οι τοίχοι γύρω μου έπεφταν.
Δεν μπορούσα να δω τίποτα, υπήρχε σκόνη, τσιμέντο και όταν καθάρισε η ατμόσφαιρα είδα ότι με χώριζε μόλις ένα μέτρο πάτωμα από το δρόμο...
Με βοήθησαν τρεις νεαροί και αφού περπατήσαμε πάνω σε συντρίμμια βρεθήκαμε σε μία μικρή πλατεία. Το μόνο που έβλεπες από αυτή την πλατεία ήταν οι προσόψεις κτιρίων, αλλά πίσω δεν υπήρχε τίποτα. Το κέντρο των κτιρίων είχε καταρρεύσει».
Βιτόριο Περφέτο, δημοσιογράφος (εφημερίδα Il Centro):
«Ξυπνήσαμε από έναν πολύ ισχυρό σεισμό, όλα έπεφταν γύρω μας, έπιπλα, τα πάντα… Τρέξαμε κάτω στις σκάλες, την ώρα που όλα τριγύρω μας έπεφταν. Ο γιος μου είναι 15 και η κόρη μου 24 και ήταν και οι δύο στα δωμάτιά τους.
Οι σκάλες ήταν μπλοκαρισμένες από τα έπιπλα που είχαν πέσει. Έπρεπε να φύγουμε γρήγορα, χωρίς τα παπούτσια μας. Ήταν ένα θαύμα. Όταν βγήκαμε έξω φοβόμασταν ότι θα πέσει όλο το κτίριο πάνω μας. Καθώς τρέχαμε υπήρξε ένας ακόμα πολύ δυνατός σεισμός.
Σαν από θαύμα, καταφέραμε να τρέξουμε για 50 με 60 μέτρα ανάμεσα σε όλα τα αντικείμενα που έπεφταν. Στο τέλος μαζευτήκαμε σε μία πλατειούλα, υπήρχαν και άλλοι εκεί, μπροστά σε μία εκκλησία, της οποίας όλο το πάνω μέρος της πρόσοψης είχε καταρρεύσει».
Γκουίντο Μαριάνι (εφημερίδα La Repubblica)
«Έμεινα για τρεις ώρες κάτω από τα συντρίμμια. Δεν μπορούσα να φύγω μόνος μου.
Ευτυχώς δύο δοκάρια εμπόδιζαν τον τοίχο από το να πέσει πάνω μου. Τα σωστικά συνεργεία έφτασαν μετά από περισσότερες από τρεις ώρες.
Φώναζα για βοήθεια. Άκουγα το κινητό μου αλλά δεν μπορούσα να το φτάσω. Τελικά, είδα ένα μικρό άνοιγμα και χέρια που με έπιασαν και με έβγαλαν έξω».
Ισχυρά συναισθήματα βίωσαν οι κάτοικοι της Λ' Ακουίλα αμέσως μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου. Η αγωνία επικράτησε τις πρώτες στιγμές, ενώ στη συνέχεια για κάποιους η μοίρα επεφύλασσε στιγμές ανακούφισης και για κάποιους άλλους στιγμές απεριόριστης θλίψης.
Με μεγάλη συγκίνηση ανέσυραν ζωντανό από τα χαλάσματα του σπιτιού του οι διασώστες ένα μωράκι δύο ετών στην περιοχή Σαν Γκρεκόριο. Η ίδια η μητέρα του θυσίασε τη ζωή της βάζοντας ως ασπίδα το κορμί της για να το προστατέψει από τα συντρίμμια που απειλούσαν να το καταπλακώσουν. Οι πυροσβέστες οργάνωσαν τη μεταφορά του παιδιού με ελικόπτερο προς το πιο κοντινό νοσοκομείο.
Την ίδια στιγμή σε ένα άλλο νοσοκομείο ένας γιατρός προσπαθούσε να σώσει με απινιδωτές τέσσερα παιδιά που μόλις είχαν φτάσει εκεί. Μάταια όμως. «Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, γιατί είχαν μεταφερθεί στο νοσοκομείο έχοντας υποστεί κυριολεκτικά ασφυξία από τη σκόνη» εξήγησε ο Μπερναρντίνο Περζικέτι, διευθυντής του Τμήματος Νεογνολογίας του Νοσοκομείου Σαν Σαλβατόρε.
Τυχερός μέσα στην ατυχία του στάθηκε αντιθέτως ένας 20χρονος στην περιοχή Φέρμο χάρη στο κινητό του τηλέφωνο. Αν και πλακώθηκε από τα χαλάσματα του σπιτιού του, κατάφερε να κατευθύνει τηλεφωνικά τους διασώστες ως προς το σημείο όπου βρισκόταν και έτσι να διαφύγει γρήγορα του κινδύνου.
Σοκ υπέστη ένας γιατρός που συνέβαλε στο έργο των διασωστών στην περιοχή Πιανόλα όταν πρόσεξε ότι το σπίτι του θείου του είχε μετατραπεί σε ένα βουνό από συντρίμμια.
«Αρχισα να σκάβω με γυμνά χέρια και στη συνέχεια με βοήθησαν και κάποιοι που είχαν φτυάρια. Ανασύραμε την ξαδέρφη μου, η οποία είχε σωθεί χάρη σε ένα ντουλάπι, το οποίο είχε πέσει πάνω της και την είχε προστατέψει από τους σοβάδες» είπε ο γιατρός Γκουίντο Λίρις, ο οποίος μπορεί να έσωσε την ξαδέρφη του, όμως μιάμιση ώρα αργότερα είδε να ανασύρουν από τα χαλάσματα το πτώμα του θείου του.
Από βέβαιο θάνατο γλίτωσε αντιθέτως ένας 49χρονος άντρας στην περιοχή Παλένα, όταν ο φόβος από την ισχυρή δόνηση τον οδήγησε να πηδήσει στο κενό από τον τρίτο όροφο. Σύμφωνα με τους γιατρούς, υπέστη τραύματα στον νωτιαίο μυελό και θα πρέπει να υποβληθεί σε λεπτή χειρουργική επέμβαση.
Ανάμεσα στα θύματα του σεισμού στην περιοχή Παγκανίκα ήταν και η καλόγρια Τζέμα Αντονούτσι, ηγούμενη της μονής Σάντα Κιάρα. Σύμφωνα με τους διασώστες, εξαιτίας της κατάρρευσης της στέγης της υπάρχουν φόβοι για πολλά ακόμη θύματα.
«Αυτή τη στιγμή είμαι πάνω από τα ερείπια του δωματίου όπου βρισκόταν ο γιος μου, αλλά μέχρι τώρα δεν καταφέραμε να έχουμε επαφή. Εδώ επικρατεί πανικός και τα σωστικά συνεργεία κάνουν ό,τι μπορούν. Σας αφήνω τώρα, πρέπει να βρω το παιδί μου».
Η πόλη της Λ΄ Άκουιλα, που βρίσκεται μόλις 95 χιλιόμετρα από τη Ρώμη, χτυπήθηκε από τον ισχυρότερο σεισμό που έπληξε τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια και η λίστα των θυμάτων διαρκώς μεγαλώνει.
Στην περιοχή υπάρχουν πολλοί Έλληνες, μεταξύ των οποίων περίπου 800 φοιτητές, ενώ, όπως περιγράφουν όσοι έζησαν τις σκηνές τρόμου που ακολούθησαν μετά την εκδήλωση του σεισμού, η εικόνα είναι πρωτόγνωρη για την περιοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες των Ελλήνων που βρίσκονται εκεί, η Λ΄ Άκουιλα θυμίζει πόλη- φάντασμα, αφού στους δρόμους της κυκλοφορούν μόνο σωστικά συνεργεία και η Αστυνομία.
«Λίγες ώρες πριν από τον μεγάλο σεισμό είχαν γίνει δύο ισχυρές δονήσεις και όλοι θεωρήσαμε πως τίποτα άλλο δεν πρόκειται να συμβεί. Έπεσα για ύπνο, όμως ξαφνικά πετάχτηκα έντρομος από το τράνταγμα.
Άνοιξα τα μάτια μου και έβλεπα σοβάδες να πέφτουν πάνω μου. Ένιωθα σαν να με είχε αρπάξει ένας τεράστιος γίγαντας και με χτυπούσε πάνω κάτω. Μόλις συνήλθα από το πρώτο σοκ, χωρίς ωστόσο να μπορώ να υπολογίσω πόσος χρόνος είχε περάσει, κάθησα κάτω από μια κάσα και περίμενα να ηρεμήσουν τα πράγματα. Όταν πια ο σεισμός είχε τελειώσει, είδα παντού τους τοίχους σπασμένους.
Όμως, μόλις αντίκρυσα τι συνέβαινε στα υπόλοιπα κτίρια, ένιωσα ότι η πολυκατοικία στην οποία μένω είχε πάθει λίγες ζημιές», λέει ο Σταμάτης Παπασάββας, φοιτητής Ιατρικής στη Λ΄ Άκουιλα. Τα ξημερώματα της Δευτέρας ξύπνησε έντρομος από την ισχυρή σεισμική δόνηση των 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που άφησε πίσω της δεκάδες νεκρούς, αγνοούμενους και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
«Είδα σπίτια γκρεμισμένα που έμοιαζαν σαν να τα είχε κόψει κάποιος με ένα μαχαίρι. Σε άλλα δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Η πόλη, ειδικά στο ιστορικό κέντρο, έχει ισοπεδωθεί. Οι εικόνες δείχνουν ένα βομβαρδισμένο τοπίο, που μόνο στις ταινίες μπορούσαμε να το φανταστούμε.
Το νοσοκομείο της πόλης έχει καταστραφεί, ενώ οι σκηνές που βλέπαμε στον χώρο όπου συγκεντρώνονταν οι τραυματίες ήταν απελπιστικές. Πολλοί Έλληνες φοιτητές Ιατρικής θεωρήσαμε καθήκον μας να βοηθήσουμε την κατάσταση», λέει ο κ. Παπασάββας, ο οποίος ήταν από εκείνους που, σε συνεργασία με την ελληνική πρεσβεία στην Ιταλία, προσπάθησε να οργανώσει την αποχώρηση των Ελλήνων φοιτητών από την περιοχή.
«Ήταν μια φρίκη! Τα πάντα γκρεμίζονταν γύρω μας!»
«ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΥΡΙΣΑΜΕ.
Ήταν μια φρίκη. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Τα πάντα γκρεμίζονταν γύρω μας. Ένας Θεός ξέρει πώς κατέβηκα από τον τέταρτο όροφο του κτιρίου όπου ήταν το σπίτι μου». Με έκδηλα τα σημάδια της ταλαιπωρίας στο πρόσωπό της η Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου, φοιτήτρια της Ιατρικής στην Λ΄ Άκουιλα, έφτασε τα ξημερώματα στην Αθήνα με την πτήση της Ολυμπιακής.
Μαζί της ταξίδευαν περίπου σαράντα ακόμη Έλληνες φοιτητές που έφυγαν από τη φρίκη που σκόρπισε ο σεισμός στην ιταλική φοιτητούπολη. Μία φοιτήτρια ταξίδευσε φορώντας ακόμη τις πιτζάμες της, όπως είχε βγει από το σπίτι της.
«Ό,τι και να πούμε δεν θα περιγράψουμε αυτό που έγινε», είπε στα «ΝΕΑ» ο Κωνσταντίνος Καλογιάννης, από τη Θεσσαλονίκη, φοιτητής της Ιατρικής. «Ήμουν στο σπίτι μου, όταν ένιωσα μέσα στον ύπνο μου το τράνταγμα και μετά άρχισαν όλα να πέφτουν.
Το σπίτι γέμισε ρωγμές μέσα σε δευτερόλεπτα». Μαζί με τους φοιτητές στην πτήση της Ολυμπιακής βρισκόταν ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Κασσίμης, ο οποίος είπε ότι έχει εξασφαλισθεί η ασφαλής μεταφορά όλων των Ελλήνων φοιτητών στην Ελλάδα και στα σπίτια τους, ενώ δύο στελέχη της ελληνικής πρεσβείας βρίσκονται κοντά στη μητέρα του αγνοούμενου Βασίλη Κουφολιά.
Ωστόσο, ο υφυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με γονείς οι οποίοι κατήγγειλαν ότι η ελληνική πρεσβεία δεν προσέφερε στα παιδιά τους «ούτε ένα μπουκάλι νερό», ενώ εξέφρασαν και σοβαρά παράπονα για την έλλειψη ενημέρωσης. «Φροντίσαμε για την ασφαλή μεταφορά τους», απάντησε ο κ. Κασσίμης. Περίπου 90 ακόμη φοιτητές έφθασαν στην Αθήνα με την πτήση της Αegean τα ξημερώματα, ενώ οι υπόλοιποι αναμένονται σήμερα.
Η φρίκη ήταν αποτυπωμένη στα πρόσωπα των φοιτητών. Μια κοπέλα, ελάχιστα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που πνίγηκε στις αγκαλιές των δικών της, ξέσπασε σε κλάματα και έπεσε λιπόθυμη. Όταν κατάφεραν να τη συνεφέρουν μόνο οι λυγμοί της ακούγονταν, αφού δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
Φόβοι για τα ορεινά χωριά
«Η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή. Δεν έχουμε συνολική εικόνα γιατί μέχρι τώρα ασχοληθήκαμε περισσότερο με το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Παρ΄ όλα αυτά, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά κυρίως στα ορεινά γύρω από την Λ΄ Άκουιλα, όπου υπάρχουν περίπου 80 οικισμοί 200- 800 ατόμων και αγροτικές κατοικίες άνω των 100 ετών.
Κάτω από τα συντρίμμια είναι εγκλωβισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι και η αγωνία για την τύχη τους διαρκώς μεγαλώνει», δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο δημοσιογράφος και πρόεδρος του Ελληνοϊταλικού Συνδέσμου Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο οποίος από την πρώτη στιγμή μεταδίδει στη χώρα μας πληροφορίες για το τι επικρατεί.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
«Από το τηλέφωνο άκουγα το παιδί μου να φωνάζει βοήθεια»
«ΑΚΟΥΓΑ το παιδί μου από το τηλέφωνο να φωνάζει βοήθεια. Δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι. Άρχισαν να πέφτουν τα πάντα γύρω του και η πόρτα σφήνωσε. Το άκουγα να μου φωνάζει πως δεν θα με ξανάβλεπε. Τελικά βγήκε σπάζοντας την πόρτα».
Η κ. Παρασκευή Κατσίκα και ο σύζυγός της Βασίλης Βενετσάνος περίμεναν με αγωνία χθες το βράδυ στο αεροδρόμιο της Αθήνας τον 19χρονο γιο τους Επαμεινώνδα Βενετσάνο, φοιτητή της αρχιτεκτονικής στη Λ΄ Άκουιλα. Ο γιος τους, καθώς είχε ανησυχήσει από τους μικρούς σεισμούς που είχαν προηγηθεί, την ώρα του φονικού σεισμού μιλούσε στο τηλέφωνο με τη μητέρα του.
«Μπορεί σε λίγο να μη ζούμε»
«ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕ η κόρη μου πανικόβλητη, λίγο μετά τον σεισμό. Φώναζε, μου έλεγε, μαμά πάρε με τηλέφωνο, μπορεί σε λίγο να μη ζούμε. Μου έλεγε ότι έπεφταν κτίρια, ότι άκουγε μία βοή και υπήρχε σκόνη παντού. Λίγη ώρα αργότερα τα τηλέφωνά τους άρχισαν να μη λειτουργούν».
Η κ. Δημοπούλου υποδέχθηκε την 20χρονη κόρη της Έλενα, φοιτήτρια στη Λ΄ Άκουιλα. Το σπίτι στο οποίο έμενε ήταν διώροφο και έχει υποστεί σοβαρότατες ζημιές. «Έπεσε από το κρεβάτι του»
«ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ζούσε σε ένα τριώροφο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πόλης, στον δεύτερο. Κοιμόταν την ώρα του σεισμού και έπεσε από το κρεβάτι του. Βγήκε έξω πανικόβλητος», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Εμμανουήλ Μαρής, πατέρας του 20χρονου φοιτητή Αρχιτεκτονικής Λευτέρη Μαρή.
«Κατάφερε και πήγε σε μια πλατεία στο κέντρο, όπου συναντήθηκε με άλλους φοιτητές. Μας τηλεφώνησε περίπου στις τέσσερις και μισή. Μας είπε ότι έγινε σεισμός. Πανικοβληθήκαμε. Γύρισε το μεσημέρι στο σπίτι του, όπου αντίκρυσε εικόνα καταστροφής. Πήρε βασικά πράγματα μαζί του και ξεκίνησε για την Ελλάδα».
«Ξυπόλητες στον δρόμο»
«Η ΚΟΡΗ ΜΟΥΝατάσα ξύπνησε από τον θόρυβο και ταυτόχρονα έπεφταν οι σοβάδες από το ταβάνι. Πήγε να ανοίξει την πόρτα και είχε σφηνώσει. Ετοιμαζόταν να βγει από το παράθυρο.
Η φίλη της ήταν πιο ψύχραιμη και τελικά κατάφεραν να ανοίξουν την πόρτα. Βγήκαν ξυπόλητες, με τα νυχτικά στον δρόμο, δεν πήραν τίποτα μαζί τους. Είναι φοιτήτρια κτηνιατρικής, 21 ετών και πηγαίνει 3 φορές την εβδομάδα στη Λ΄ Άκουιλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου