Καθαρά Δευτέρα, με Καθαρές ψυχές, για πιο ξεκάθαρες μέρες…

Μιά αρχαία απεικόνιση τής Κρίσης τού Θεού, ώς αποτέλεσμα τής διαγωγής τού ανθρώπου στήν γή.

Η μέν μικρή πόρτα μέ τό στενό καί ανηφορικό δρομάκι δεξιά οδηγεί στόν Θεό, η δέ ευρεία Πύλη τού γλεντιού καί τών διασκεδάσεων οδηγεί στήν Κόλαση, στό βάθος αριστερά πού βλέπουμε! Ότι θέλουμε διαλέγουμε...

Από πολλά χρόνια τώρα, πάντοτε η σκέψη μου στεκότανε σ΄ αυτή την πολιτιστική αλλά κυρίως θρησκευτική παράβαση πού εδώ και κάποιες δεκαετίες εμείς οι ΝεοΈλληνες κάνουμε !

Αν ανοίξουμε λοιπόν τα ημερολόγιά μας θα δούμε ότι η προηγούμενη Κυριακή πού μας πέρασε ( 27 Φεβρ), αναφέρεται ως ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ.

Δηλαδή, με απλά Ελληνικά από την Κυριακή αυτή, οί λεγόμενοι Χριστιανοί πρέπει νά «Απο-κρεύουν», και νά μή τρώνε κρέας!

Λέω «με απλά Ελληνικά», πού όλοι μας μέχρι σήμερα μιλάμε και καταλαβαινόμαστε, γιατί δεν ξέρω τι θα μας ξεφαντώσει αύριο, με τους Ισλαμαμπάντ πού μπλέξαμε, καί δεν εγγυώμαι ότι θα μιλάμε και αύριο Ελληνικά σ΄αυτή την τρελλοχώρα όπως την κα-

ταντήσαμε…

Υπάρχουν ακόμη Έλληνες ! Αστυνομικοί ήρωες πού έπεσαν στην μάχη για την Προστασία του πολίτη…

Τά γεγονότα είναι πιά γνωστά. 

Σ΄ αυτή την πένθιμη καί θλιβερή ιστορία, υπάρχουν φυσικοί αυτουργοί αλλά και ηθικοί συνένοχοι . 

Με τους πρώτους να τραβούν την σκανδάλη (όπως σαν παλιοτόμαρα ήξεραν και από άλλες φορές…), και με τους δεύτερους να ευθύνονται πού δεν υπολόγισαν ίσως την απροσδόκητη συμπεριφορά των δολοφόνων και την παγίδευση των αστυνομικών για την εν ψυχρώ εκτέλεσή τους και πού τους άφησαν μόνους επιχειρησιακά καί χωρίς βοήθεια…

Γιατί οί κακοποιοί δεν είχαν ασφαλώς σκοπό μόνο να τους σταματήσουν...

Αν είχαν, θα τους έριχναν στα πόδια. Τους έριξαν στο κεφάλι, χαριστικές στην ουσία βολές για «μια κι΄ έξω».

Αυτό το συμβάν άς είναι το ξεχείλισμα του πικρού ποτηριού εγκληματικής θλίψης πού εδώ και κάποια χρόνια γεύεται ο Ελληνικός λαός, στις πόλεις και στην ύπαιθρο…

Οδηγώντας σαν τις κάμπιες, στους δρόμους της Πάτρας…

 Οδήγηση σε δρόμο τής Αθήνας, με διπλανά εκατέρωθεν ρεύματα κυκλοφορίας...

Μού έλεγε πρό ημερών ο φίλος μου ο Γιάννης, περαστικός και πάλι από τους δρόμους της Πάτρας, για κάποια συναισθήματα πού δοκιμάζει όταν κυκλοφορεί στους ενθάδε δρόμους της πάλαι ποτέ συμπαθέστατης Πολιτείας μας. Τά γράφω σε ελεύθερη απόδοση!

«…Έχω γυρίσει πολλές πολιτείες, μικρές και μεγάλες, πλούσιες και συμφοριασμένες, πλουμιστά φωτισμένες και φοβερά σκοτεινές, αλλά αυτό το κακό πού εσείς οί Πατρινοί έχετε βαλθεί να κάνετε στην κυκλοφορία σας, το βλέπω να ξεχωρίζει για τον τρόπο πού γίνεται και για την παιδεία οδήγησης πού δείχνει να έχετε ! Και εάν κάνω λάθος, παρακαλώ διόρθωσέ με», μού είπε.

Και συνέχισε:

Βαρέσαμε κανόνι σαν Έθνος και χρεωκοπήσαμε σαν τον Άσωτο υιό πού αύριο γιορτάζουμε! Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας;

Πάντοτε, στις μέρες αυτές πού « ανοίγει» το λεγόμενο Τριώδιο, βρίσκεται ανάμεσά τους και μια Κυριακή, η αυριανή, πού λέγεται Κυριακή του Ασώτου!

Δεν σας κρύβω λοιπόν, ότι πάντοτε συμπαθούσα την μέρα αυτή, και τότε πού ήμουνα μακριά από τον Θεό και τώρα πού κάπως πλησίασα, γιατί από μόνη της, καί μέσα στα λόγια του αυριανού Ευαγγελίου, περιέχεται και μία ελπίδα…

Είναι η ελπίδα της αναμονής από τον Θεό - Πατέρα, πού πάντοτε μας περιμένει να επιστρέψουμε, με ότι αυτό επιγείως και  μεταθανατίως συνεπάγεται…

Μας περιμένει, στεκόμενος  "μέσα στήν μέση τού δρόμου" από τον οποίον φύγαμε, πάντοτε προσδοκώντας ν΄ αλλάξουμε  ζωή, έστω και στο 12 παρά πέντε της διαδρομής μας, ώστε να σωθούμε... 

( Μετάφραση από τα Ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο ).

Αρκεί, αυτή η τελευταία του φωτογραφία της ειλικρινούς αλλαγής της ζωής μας να διατηρηθεί μέχρι και την έξοδό μας και το φευγιό μας απ΄ αυτό τον κόσμο, και να μη την μουτζουρώσουμε πάλι, με διάφορα παλαιά και νέα παραστρατήματα…

Πολιτικοί γκαφατζήδες και πονηροί καναλάρχες ! Μετά το «θάψιμο» τής οργής του λαού στην πλατεία Συντάγματος μιλώντας για 100 άτομα ( ! ), τώρα τό ανθελληνικό 1821 τού "ΣΚΑΪ"

Τρίπολι, πλατεία Άρεως.

Θοδωρής Κολοκοτρώνης. Τόν βάλανε κι΄ αυτόν στό στόχαστρο ...

Δεν μας έφταναν λοιπόν τα όσα καθημερινά βλέπουμε, τραβάμε, και υποφέρουμε...

Δεν μας έφταναν οί περικοπές και τα ψαλιδίσματα στους μισθούς, στις συντάξεις, στα δώρα, στα φάρμακα, στους γιατρούς, στην εργασία, στην υγεία, στην Παιδεία, στην συντήρηση δρόμων και πάει λέγοντας, τώρα μας προέκυψαν και τα υπόλοιπα…

Θα λέγαμε λοιπόν ότι, σαν κάποιοι να τόβαλαν τάμα και στόχο να αγανακτήσουν, να ξεσηκώσουν, καί να διαιρέσουν τον λαό να κάνει επανάσταση…

Και δεν μιλάμε βέβαια γι΄ αυτή την ψευτοεπανάσταση του δίφραγκου των διοδίων «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω…» πού την ξεφούσκωσε η κυβέρνηση ως πού να πείς κύμινο, φτιάχνοντας νόμο για πρόστιμα και πινακίδες, αλλά για εκείνη την ομαδική διαμαρτυρία πού θάπρεπε να γίνει κι΄ όμως δεν είδαμε για τα μεγάλα και φλέγοντα θέματα πού τώρα τσουρουφλίζουν τους πολίτες...

Η κάρτα του πολίτη και η αφαίρεση τής ελευθερίας του με την αποδοχή της…

 Έλεγχος ταυτοτήτων από τον στρατό κατοχής! 

Μήπως, "οί Γερμανοί ξανάρχονται" μέ άλλο προσωπείο καί άλλο πρόσωπο;







Η προσπάθεια καθιέρωσης ελέγχου των πολιτών μέσα από την λεγόμενη σήμερα «κάρτα τού πολίτη», υπήρξε ανέκαθεν το όνειρο κάθε δικτατορικού καθεστώτος για την εύκολη και ανεμπόδιστη κυριαρχία του…

Το αν έχουμε σήμερα κατ΄ επίφαση μία Αστική Δημοκρατία ο τίτλος πιά κανέναν δεν ασφαλίζει, εάν με Νόμους και πράξεις αλλάζουμε σιγά σιγά το αστικό πρόσωπό της καταλήγοντάς το τελικά, σε μία Αστική εψηφισμένη Δικτατορία…

Η κάρτα του πολίτη, όπως εκ των πραγμάτων φαίνεται, θα είναι το πρώτο στάδιο εφαρμογής της λεγόμενης Παγκοσμιοποίησης για την οποία πολλοί φωνάζουν ως δεδηλωμένοι εχθροί της, αλλά δυστυχώς οί περισσότεροι την αποδέχονται μη προτάσσοντας την άρνησή τους…

Ο αρχαίος ποιητής Ησίοδος στο περίφημο έργο του «Έργα και ημέραι» σημειώνει :  

«Θα έρθει καιρός που Nομοθέτης θα είναι η βία και η δύναμη. Οι κακοποιοί θα είναι σεβαστοί από όλους. Ο όρκος δεν θα δεσμεύει κανέναν, και οι άξιοι δεν θα βρίσκουν πουθενά καταφύγιο …».

Οί μέρες πού ζούμε είναι «πονηρές» αλλά και υπέρ το δέον «Αποκαλυπτικές» !

Πονηρές, γιατί εχάθηκε η εμπιστοσύνη και η απλότητα των ανθρώπων στις μεταξύ τους σχέσεις και ουδείς σχεδόν εμπιστεύεται ουδένα, και «Αποκαλυπτικές» γιατί μεγάλες προφητείες της Αποκάλυψης του Θεού στους ανθρώπους για τα μέλλοντα να συμβούν, βλέπουμε να παίρνουνε σάρκα και οστά στην εποχή μας…

Ταξιτζήδες και ταχυδρόμοι τού Θεού … Απίστευτο !

Μιά γυναίκα ταξιτζού πού τώρα έγινε μοναχή, αφηγείται διάφορα  κοινωνικά συμβάντα πού συνάντησε στα δρομολόγιά της...

Τά τελευταία χρόνια στην πόλη μας αλλά και στην χώρα μας γενικότερα, θές η εκτέλεση έργων στο κέντρο, θές η ασφαλτόστρωση ή το αυθαίρετο κλείσιμο δρόμων «να φορτώσω, να ξεφορτώσω, να μετακομίσω, να βάλω πετρέλαιο θέρμανσης, να ρίξω μπετά…»κλπ, 

Ή το παράνομο παρκάρισμα, διπλό και τριπλό μερικές φορές, ή ακόμα και το παρκάρισμα στις γωνίες ( άλλο αυτό), έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα αναρχίας μέσα στό οποίο βράζουμε όλοι και ο καθένας κυτάζει πώς θα βολευτεί ο ίδιος χωρίς να ενδιαφέρεται για το πώς θα κυκλοφορήσει και ο διπλανός του…

Μεγάλο ποσοστό παρανομιών έχουν δύο κλάδοι εργαζομένων με πρώτους τους ντελιβεράδες πού μπορεί να τους δείς σαν φάντασμα νυκτερινό ξαφνικά μπροστά σου, ακόμη και αντίθετα σε μονόδρομο, και πού όταν τους πάνε στα δικαστήρια συνήθως, όπως έχω ακούσει δηλαδή, κάποιοι δικαστές τους αθωώνουν :

«έ… τώρα, το φτωχό, το καημένο το παιδί πού έτρεχε να πάει παντού φαγητό, τι να το κάνουμε τώρα, άντε στο καλό κι΄ άλλη φορά να μη το ξανακάνεις…».

Αθώος ο κατηγορούμενος ( κι΄ αν όχι αθώος με την πρώτη αλλά στο Εφετείο σίγουρα κι΄ άς προκάλεσε και δυστύχημα ) κι΄ άλλη φορά ντελιβοριά μου κοίταξε να πηγαίνεις ζεστές τις πίτσες σε ανθρώπους της δικαιοσύνης για να σού φέρνονται μετά κι΄ εσένα ζεστά, και να γλιτώνεις από τα παραπέρα…

Η δεύτερη κατηγορία πού προκαλεί αναστάτωση προέρχεται πάλι από επαγγελματίες ( όχι όλους φυσικά ), και είναι οί συμπαθείς κατά τα άλλα ταξιτζήδες μας…

Πάτρα, η πολιτεία με τα πιο λερωμένα πεζοδρόμια από ακαθαρσίες σκύλων ! Δήμαρχε, δεν μπορούμε πιά πού να πατήσουμε…

 

Τά τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα νοσηρό φαινόμενο, πού δυστυχώς φαίνεται να έχει απλωθεί σ΄ ολη σχεδόν την πολιτεία μας. 

Ο ελάχιστος τόπος πού μπορούσε μέχρι πρότινος να περπατήσει αμέριμνα ένας άνθρωπος και να φθάσει ακηλίδωτος στο σπίτι του έχει κατακτηθεί και καταπατηθεί βιαίως από διάφορα ζωντανά, κυρίως σκυλιά ( γιατί οί γάτες και τα… κουνάβια δύσκολα κουμαντάρονται ), πού τά φιλόζωα αφεντικά τους τα βγάζουν δυό και τρείς φορές την ημέρα βόλτα…

Αυτή λοιπόν η ημερήσια συνταγή «βόλτα του σκύλου», έχει καταντήσει πληγή για όλους τους υπόλοιπους!

Το τι σημαίνει πρακτικά «βόλτα του σκύλου», φαίνεται από μία ενδεικτική επιστολή με email πού πρό ημερών πήραμε από μία κυρία. ( Διορθώνουμε μόνο ελάχιστα την ορθογραφία) :

Η απαίτηση του λαού να βρεθούν «ποιοί φάγαν τα λεφτά», γιατί δεν πήγαν φυλακή καί δεν κατασχέθηκαν οί περιουσίες τους ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ…

«Εδώ μέσα» κλώσησαν "κάποιοι...", το αυγό του φιδιού, και από «εδώ μέσα» χάθηκαν 340 δίς ευρώ πού τώρα καλείται ο λαός, κι΄ όχι αυτοί, να πληρώσει !

Έγιναν άφαντα, μέσα από κάθε παράνομη κομπίνα, μισθοδοσία, ή κακό προγραμματισμό και συναλλαγή, κι΄ έρριξαν το βάρος αυτής της κλοπής στις πλάτες φτωχών και μισθοσυντήρητων υπαλλήλων , ανέργων, και συνταξιούχων, αγροτών, και φτωχών πολυτέκνων, πού τους άρπαξαν φρέσκο, άμεσο, και ζεστο χρήμα μέσα από τους τρέχοντας μισθούς τους…

Πού τους «κάλεσαν» να πληρώσουν για κάτι πού αυτοί δεν έφταιγαν, πού τους στέρησαν το φαϊ, τα ρούχα, και τα φροντιστήρια των παιδιών τους με περικοπές πού απέφεραν κέρδος μόνο 1,6 δίς, ποσό ασήμαντο μπροστά στις εκατοντάδες δίς πού απαιτούνται, φέρνοντας μόνο την αγανάκτηση και το ανάθεμα του λαού επάνω τους…