Πάτρα, η πολιτεία με τα πιο λερωμένα πεζοδρόμια από ακαθαρσίες σκύλων ! Δήμαρχε, δεν μπορούμε πιά πού να πατήσουμε…

 

Τά τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα νοσηρό φαινόμενο, πού δυστυχώς φαίνεται να έχει απλωθεί σ΄ ολη σχεδόν την πολιτεία μας. 

Ο ελάχιστος τόπος πού μπορούσε μέχρι πρότινος να περπατήσει αμέριμνα ένας άνθρωπος και να φθάσει ακηλίδωτος στο σπίτι του έχει κατακτηθεί και καταπατηθεί βιαίως από διάφορα ζωντανά, κυρίως σκυλιά ( γιατί οί γάτες και τα… κουνάβια δύσκολα κουμαντάρονται ), πού τά φιλόζωα αφεντικά τους τα βγάζουν δυό και τρείς φορές την ημέρα βόλτα…

Αυτή λοιπόν η ημερήσια συνταγή «βόλτα του σκύλου», έχει καταντήσει πληγή για όλους τους υπόλοιπους!

Το τι σημαίνει πρακτικά «βόλτα του σκύλου», φαίνεται από μία ενδεικτική επιστολή με email πού πρό ημερών πήραμε από μία κυρία. ( Διορθώνουμε μόνο ελάχιστα την ορθογραφία) :

Σήμερα είχα γράμμα, καί μαζί άς το διαβάσουμε...

« Καλοί μου φίλοι, θέλω κάπου να πώ τον πόνο μου και μη με παραξηγήσετε πού βρήκα πρόχειρους εσάς, μπάς και το ακούσουν κι΄ άλλοι και συμμαζευτεί αυτό το αίσχος. 

Εγώ, καλοί μου άνθρωποι, είχα από μικρή την συνήθεια να πηγαίνω στις δουλειές μου με τα πόδια. 

Δεν έχω αυτοκίνητο, μηχανάκι, τρικάβαλο, ποδήλατο, αλλά ούτε και πατίνι…

Όλο με τα πόδια, και βεβαίως περπάτημα πάνω στους δρόμους των πεζών, πού τα ξέρουμε όλοι ως πεζοδρόμια. Έχω πάει και σε άλλες πολιτείες αλλά αυτή την βρωμια από σκα… σκύλων, κολλημένα πάνω στα πλακάκια των πεζοδρομίων και σε τέτοια έκταση ουδέποτε στην ζωή μου συνάντησα !

Γιατί εκεί πού περπατάς αμέριμνα κινδυνεύεις όλο και κάτι να πατήσεις, να το μεταφέρεις μετά στο σπίτι σου, να πατήσεις τα χαλιά ή τις κουρελούδες σου ( ανάλογα τι έχεις ) και αν μπουσουλάει το παιδί σου ή το εγγόνι σου να το κολλήσεις καμία ηπατίτιδα, ή καμιά λύσσα και να τρέχεις μετά και να μη φθάνεις…

Βλέπω κάτι κυράδες ( πού δεν είναι κυρίες, γιατί αν ήταν κυρίες θα είχαν άλλη συμπεριφορά υγείας απέναντι των συνανθρώπων τους ) πού τραβώντας το σκυλάκι τους πάνω στα πεζοδρόμια το αφήνουν και αφοδεύει όπου βρεί, για να ξεσκάσει έτσι ο καημένος ο… μπούλης τους!

Αν δε, είναι και αρσενικό, και υπάρχουν 30 δενδράκια στην σειρά του δεν θα αφήσει κανένα απότιστο. Θα τα μαγαρίσει όλα !

Γράψτε κάτι, σας παρακαλώ. Είναι βόλτα σκύλου αυτή είς βάρος της υγείας των υπολοίπων, μικρών και μεγάλων; 

Υπάρχει νόμος νομίζω πού υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη σκύλου να μαζεύει τις ακαθαρσίες του «μόσχου» του μ΄ ένα φαρασάκι και σακουλάκι, όπως στο εξωτερικό πού θέλουμε μάλιστα να είμαστε και ισότιμοι, τρομάρα μας…. Ποιος όμως το κάνει αυτό;

Προχθές μια ξανθιά κυρούλα με τα μπιγκουτί στα μαλλιά, έβγαζε βόλτα πρωϊ πρωί τον …μπούλη της, κι΄ ως ότου να φθάσω στην γωνία (πήγαινε μπροστά αυτή), είχε αποπατήσει τρείς φορές το πεζοδρόμιο και μάλιστα μέσα στην μέση του, ώστε θές δεν θές να πατήσεις τίς ξερασιές του βρωμόσκυλου!

Της έκανα παρατήρηση ότι αν θέλει να έχει σκύλο να τον πάει στο χωριό της και στα χωράφια της κι΄ όχι να μαγαρίζει τους δρόμους και η απάντησή της ήταν « ξέ-ρεις μωρή ποιά είμαι εγώ;»

«Φαίνεσαι από τον σκύλο σου» της είπα, «δεν χρειάζεσαι άλλο πιστοποιητικό! »

Να πείτε λοιπόν στον νέο Δήμαρχο να κάνει κάτι επιτέλους γι΄ αυτό το θέμα. 

Έρχονται ξένοι επισκέπτες στην Πόλη μας και αηδιάζουν με κάτι τέτοια. Να βγάλει κάποια σύσταση, κάποια προτροπή και ανακοίνωση για τους πολίτες, και να ξαποστείλει τους δημοτικούς αστυνομικούς και λίγο παραπέρα από το κέντρο, μια και στο κέντρο δεν τολμάνε να βάζουν τους σκύλους για αποπάτισμα πάνω στα πεζοδρόμια. 

Νά πάνε σέ περιφερειακές συνοικίες, καί ιδίως γύρω από τα Ψηλαλώνια, ή στην Έλληνος Στρατιώτη και πιο πάνω, εκεί είναι για νάναι…

Γιατί Πάτρα δεν είναι μόνο το Κέντρο.

Και η Δημοτική αστυνομία δεν είναι μόνο να γράφει αυτοκίνητα και παρκαρίσματα. 

Βλέπει την κυρά ή τον κύριο ο αστυφύλαξ και σέρνει το σκύλο του. Για πάρτον διακριτικά λίγο από πίσω, κι΄ όταν το δεί να αποπατεί πάνω στο πεζοδρόμιο άς του τραβήξει και μια μήνυση. Δεν χάθηκε ο κόσμος. 

Να πληρώσει να μη το ξενακάνει. Γιατί εδώ, όπως μας κάνανε, έχει φύγει η παιδεία του κόσμου για αυτονόητα θέματα υγιεινής. Τουλάχιστον άς υπάρχει ένας φόβος ποινής, μπάς και διορθωθούνε κάποιοι…»

Μεγάλο το γράμμα βέβαια, μεγάλος ό,μως κι΄ ο πόνος για το βρωμοκατάντημα αυτης της Πολιτείας.

Δήμαρχε, αν μας ακούς, αν κάποιος συνεργάτης σου, φίλος σου, ή και εχθρός σου μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σου, πάρε το θέμα λίγο σοβαρά γιατί δεν πάει άλλο μια και τώρα με τις βροχές διαλύονται οί κουρά….ες και ξαπλώνονται πάνω στα πλακάκια, χώρια την αηδία τους….