Ο νέος Δήμαρχος μέ όλο το επιτελείο του, όταν γύριζε πόρτα - πόρτα στούς δρόμους τής Πάτρας σέ ημέρες προεκλογικής ευφορίας...
Θά κρατήσει άραγε τίς υποσχέσεις του, ή θα καμφθεί καί θα συμβιβασθεί από το πλήθος τών προβλημάτων πού τού άφησαν οί προηγούμενοι;
Πάρα πολύ καιρό τώρα οί δυό μας φίλοι, ο Φασουλής και ο Περικλέτος, είχαν χαθεί από το προσκήνιο. Δουλεύανε βέβαια μυστικά στο παρασκήνιο δίνοντάς μας ιδέες για κάποια άλλα θέματα…
Τώρα λοιπόν, με την ανάληψη της Νέας Δημαρχίας από τον κ. Δημαρά θεωρήσαμε σκόπιμο να τους καλέσουμε πάλι, μήπως και μας πούνε καμία σοφή κουβέντα Πρωτοχρονιάτικα…
Φασουλής και Περικλέτος, κι΄ ο καθένας νέτος σκέτος…
συζήτηση αρχίζουνε καί δευτερολογίες,
πάνω σε θέματα καυτά καί όχι αηδίες...
Φασουλής: Καλήν ημέρα Δήμαρχε, στο νέο σου το σπίτι,
μ΄ όλο το επιτελείο σου, κι΄ έχω χαρά μεγίστη !
φρονώ ότι τελείωσαν, όλες οί μουχλαμάρες,
πού είχαμε μέ τους παλιούς, κι΄ άς φάνε κουκουνάρες…
Είκοσι χρόνια πάλιωσαν, δεν τόχαν καταλάβει ;
τα ίδια πάντα πρόσωπα, μέσα στην Δημαρχία,
αλλάζαν τίτλους και τορβά, καθώς καί τά γραφεία…
Περικλέτος: Μέ μπρίο σε παρατηρώ, μας ήλθες Φασουλή μου,
και σίγουρα θάχεις πολλά, μέσα στην κεφαλή σου,
για πρόσωπα πού πέρασαν από την Δημαρχία,
πού άφησαν ίσως εποχή, αλλά και αφασία…
Φασουλής: Δεν είχε άλλους ο μπαξές; συχνά αναρωτιώμουν,
Κώστας, και Νίκος, και Τοτός, Σούλα, Κατρίν, και Βούλα,
ήτανε πάντα μπροσταριά, και πίσω τους η Κούλα…
"Κάτω οί φόροι, πάνω τα δάνεια ! "
Καλήν ημέρα Δήμαρχε, κι΄ αν είναι ο ορισμός σου,
δυό λόγια θέλω να σου πώ, για τον προορισμό σου..
Πρόσεξε Δήμαρχε καλά, μη απογοητεύσεις,
εκείνους πού σε ψήφισαν,κι΄ ολη την Πολιτεία,
σ΄ εσένα στηριζόμαστε, για αλλαγή τελεία..
Στά λόγια πού μας έλεγες, πρίν απ΄ τις εκλογές,
θέλουμε τήρηση σωστή, και σε γραμμή ευθεία,
να κάνεις πράξη σοβαρή, και όχι απαξία…
Περικλέτος: Καί τι είν΄ αυτό βρέ Φασουλή, πού θέλεις να μας γίνει,
μήπως μια Πάτρα καινουργή, θέλεις για να σού φτιάξουν,
σε εποχή Κατοχική πού μπήκαμε στόν Άδη,
πού να βρεις τώρα χρήματα, για πιο βαθύ πηγάδι;
Φασουλής: Θέλουμε πόλη καθαρή, μ΄ ελάχιστα ποντίκια,
κάδοι ν΄ αστράφτουν λαμπεροί, και βρώμα ελαχίστη…
κι΄ αυτοί πού τα μαζεύουνε με τ΄ αποριμματοφόρα,
να μη σκορπούν τα υπόλοιπα και τα βρωμίζουν όλα
δώσε πολλές διαταγές, μέ άφθονους επόπτες ,
άν θές αποτελέσματα, κι΄ όχι τεμπελο-στρώστες…
Καλήν ημέρα Δήμαρχε, κι΄ αν είναι ο ορισμός σου,
ξήλωσε πεζοδρόμια, τα κόκκινα πλακάκια,
πού βάλανε για δυό τυφλούς, και σπάσαμε τα πόδια,
ακόμα αυτόν τον σκέφτομαι, τον «φαεινό τον νού»,
πού έκανε τα σχέδια, περνώντας μας για βόδια…
Περικλέτος: Το έλεγα από καιρό, ότι ήταν μια βλακεία,
πού φάγαν τόσα χρήματα για μια ανοησία,
ίσως και να το έκαναν, τόχω και απορία,
νάχουνε δουλειά οί Ορθοπεδικοί και τα Νοσοκομεία…
Φασουλής: Θέλουν κι΄ οί δρόμοι στρώσιμο, στο Σύνταγμα το Έκτο,
Νοσοκομείου πέρα εκεί, στα κάτωθεν τα μέρη,
Δούρου, Χαλίλι, Εβραϊκά,στον δρόμο προς τον Γλαύκο,
Γεμίσανε μπαλώματα, μά τ΄ άφησε ο Φούρας,
γιατί βιαζότανε πολύ, φοβότανε τον λάκο,
γι΄ αυτό και παραιτήθηκε, γλυτώνοντας το τράκο…
Μπορεί οί κορύνες Δήμαρχε, ν΄ ανάβουνε λαμπάκια,
κυρίως στον Εμπορικό, πού θέλει νάχει τζίρο,
κι΄ άς έχουμε παρκάρισμα, κι΄ άς σπάμε και πλακάκια,
πάνω στα πεζοδρόμια, και σ΄ όλα τά σοκάκια…
Την Παντανάσσης κλείσανε, την Ρήγα του Φεραίου,
κάνανε δυό πεζόδρομους, δεν το αμφισβητώ,
μά μπλόκαραν τους οδηγούς, χρόνια είχα να δώ,
ανεμελιά, τσαπατσουλιά, δουλειές ανευθυνότης,
άλυτο κυκλοφοριακό, φάγαμε έναν αιώνα,
δώσε τέλος βρέ Δημαρά, νίκησε στον αγώνα !
Θέλουμε πάρκινγκ Δήμαρχε, μέσα στην Πολιτεία,
πού νάχουνε σεκιούριτυ, νάχουν κι΄ εποπτεία,
να μη μας σπάει ο Σομαλός τα αυτοκίνητά μας,
για νάχουμε ασφάλεια εμείς και τα παιδιά μας…
Κι΄ όσοι τό θέλουν Αφρική, Ζιμπάμπουε, και Γκάνα,
να πάνε οί ίδιοι πέρα εκεί , μαζί με μια ροκάνα,
να παίζουνε ταμπούρλο δά, ταμ-τάμ, και βουβουζέλα,
χορεύοντας καρσιλαμά, και τρώγοντας σαρδέλα…
Βγάλε φιρμάνι σοβαρό, και για την επαιτεία,
πού πλάκωσαν όλες οί φυλές, από την Βουλγαρία,
φέραν και νήπια πολλά, από την Ρουμανία,
με απλωμένο χέρι πιά, και σήμα το «πεινάω»,
ζούνε καλά απ΄ την τεμπελιά, μ΄ αυτήν την «εργασία…»
Περικλέτος: Δηλαδή Φασουλή μου, είναι σπουδαία δουλειά αυτή η «εργασία» πού λέγεται επαιτεία;
Φασουλής: Γεμίσαμε τεμπέληδες, πού αφήσαν τα χωριά τους,
πού ούτε μια κότα για ένα αυγό, βαριούνται για να βάλουν,
μας μάθανε για βλάκηδες, μέ μόστρα και πατέντα,
να συντηρούμ΄ κυκλώματα, το λέμε νέτα –σκέτα,
Δεν είναι αυτή κατάσταση, δεν δίνω ούτε φράγκο,
παρά σε μόνο Πατρινούς, πού ξέπεσαν σε φτώχεια…
βοήθεια μόνο σε γνωστούς, δικούς μας ως επαίτες,
σ΄ αυτούς πρέπει να δίνουμε πού έχουνε ανάγκη,
και όχι στούς τεμπέληδες πού γέμισαν την πόλη,
Ρουμάνοι, Σλάβοι, και Ρομά, πού απλώνουνε το χέρι…
Περικλέτος: Σάν λιγάκι αυστηρό σε ακούω !
Δηλαδή ντίπ κατά ντίπ και καθόλου,
στα μικρά παιδάκια πού απλώνουνε χέρι και ζητάνε;
Φασουλής: Κυκλώματα βρέ Περικλή, στημένα στις γωνίες,
τους φέρνουνε με τα φορτηγά από τις Μπανανίες,
νέα παιδιά και κοπελιές δεν θέλουν εργασία,
έστω να μάζευαν ελιές, πατάτες στα χωράφια,
ήλθανε από τις χώρες τους, θέατρο για να παίξουν,
να κοροϊδέψουν τους φτωχούς, κι΄ όσους μπορούν ν΄ αρμέξουν…
Ρωτάω τώρα Περικλή, και σφίξε το μυαλό σου,
θα μεγαλώσουν όλα αυτά, απλώνοντας το χέρι;
Μας πές μου είναι άρρωστα; Δεν έχουν την υγειά τους;
Γιατί λοιπόν εφύγανε όλοι απ΄ τα χωριά τους;
Και πλάκωσαν καραβανιές εδώ είς την Ελλάδα;
Μάθανε μήπως οί τρελοί, ότι έχουμε λιακάδα;
" Έ,... ( αδέλφια μου, αλήτες πουλιά...), θά έλθουν κι΄ άλλοι με το επόμενο καράβι γιά να στρώσουμε τό τραπέζι, καί να κλείσουμε καί δωμάτια στά ξενοδοχεία, ή μόνο εσείς θά είστε γιά σήμερα; "
Κι΄ αυτά πού τούπε ο Παπουτσής, να γίνουνε στην Πάτρα,
έξω οί λαθραίοι, αμάν πιά, να πάνε στα χωριά τους,
σκοτώσανε τους γέροντες, φάγαν τα λυσακά τους,
στους δρόμους κινδυνεύουμε, απ΄ τους εγκληματίες,
πάμε πρωϊ είς την δουλειά, φεύγουμε τραυματίες…
Σπάνε τ΄ αμάξι του φτωχού, πού τόχει για δουλειά,
βρίσκει τα τζάμια θρύψαλα, τα πράγματα κλεμμένα,
ρωτάω τους καλοθελητές , πού τρώνε καραμέλα,
αν έσπαγε το ημέτερο, θα τούλεγαν και μπράβο,
ή θα τον έψαχναν παντού, για να του βάλουν πάγο;
Περικλέτος: Σαν νάχεις δίκιο Φασουλή σε κάποια σου σημεία,
κι΄ ελπίζω και ο Δήμαρχος να το αντιληφθεί,
όχι γιατί το λές εσύ, αλλά για Ιστορία,
αλλά και στο προσωπικό, να λάμψει η Δημαρχία,
να διώξει την πολιτική, μέσα από τα γραφεία…
Φασουλής: Καί όποιος μάς κλέβει Περικλή, να μπαίνει φυλακή,
κι΄ όχι «δικός μας είναι αυτός», άστονε στο τυρί,
να κλέβει γραμματόσημα, χαρτόσημα, και πέννες,
τις παροχές υπηρεσιών, διαφημίσεις, μπίζνες,
ανοίγοντας νέο μαγαζί, μέσα στην Δημαρχία,
και να γυρνά ελεύθερος , μέ όλη την τσιτία…
Το χρήμα είναι του λαού, και βγαίνει με ιδρώτα,
δεν είν΄ του κάθε πονηρού, πού τρώει αυγά και κότα…
τελειώνοντας άς ξαναπώ, Δήμαρχε με υγεία,
όλο τον χρόνο νάχεις σύ, κι΄ όλη η συντεχνία…
2 σχόλια:
Λίγη, μικρή περίοδος χάριτος και μετά η κριτική. Η πόλη πάντως φλέγεται για γρήγορες και ουσιαστικές λύσεις. Αν δεν....
Ποιός θα φανταζόταν ότι οι ξεχασμένοι ίσως στίχοι του γνωστού σατιρικού - σκωπτικού ποιητή Γεωργίου Σουρή (1853 - 1919), που έγραψε στην περίφημη εφημερίδα του "Ρωμηός" πριν έναν αιώνα και πλέον, θα αποδεικνύονταν προφητικοί και επίκαιροι και για ΣΗΜΕΡΑ, αλλά και για... αύριο;
=========
Ποιος είδε κράτος λιγοστό,
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
να 'χη επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Να ΄χη κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά.
Κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε,
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν,
δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα- κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον Ευρωπαίο.
Στα δύο φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Takis
Δημοσίευση σχολίου