Από μέρα σε μέρα περιμένουμε να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω να γίνεται…
Οί κάτοικοι και γείτονες του Λάκου με τα φίδια, ( Ξερόλακκα τον λέει η Γεωγραφία μας ), δικαίως φωνάζουν, συνηγορώ κι΄ εγώ μαζί τους, κι΄ έτσι μούρχεται να πάω να λάβω μέρος σ΄ αυτή την διαδήλωση
Μια διαδήλωση υγιών προθέσεων και υπέρ της Καθαριότητος της βρώμικης Πολιτείας μας…
Προς το παρόν όμως, στέλνω κάποιους άλλους διαδηλωτάς όπως θα δείτε στο σχετικό video…
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ…
Οι επιπτώσεις από τον αποκλεισμό του Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) της Ξερόλακκας στην Πάτρα, δεν είναι απλώς φανερές, αλλά δεδομένων των υψηλών θερμοκρασιών που θα έχουμε από σήμερα, εγκυμονούν πλέον σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
Τόνοι σκουπιδιών έχουν "πνίξει" την πόλη, καθώς η αποκομιδή έχει σταματήσει εδώ και μέρες, αφού οι κάτοικοι που μένουν στην περιοχή πέριξ της Ξερόλακκας έχουν αποκλείσει τον ΧΥΤΑ, διαμαρτυρόμενοι για την παράταση λειτουργίας του χώρου.
Η εικόνα που εμφανίζει πλέον η πόλη θυμίζει τις περιόδους των πολυήμερων απεργιών του τομέα καθαριότητας:
Βουνά από σκουπίδια παντού, έντονη δυσοσμία σε κάθε σημείο της πόλης, ενώ σε σημεία που κοντά βρίσκονται super markets ή άλλες εμπορικές δραστηριότητες, η κατάσταση είναι αποπνικτική…
++++++++++++++++++++++
Είναι ενδεικτικό ότι στην Τριών Συμμάχων, τα σκουπίδια πλέον καταλαμβάνουν μέρος του οδοστρώματος της Αγίου Ανδρέου. Πέραν της δυσοσμίας και της άσχημης εικόνας, καθώς από σήμερα ο υδράργυρος θα αρχίσει να ανεβαίνει και από αύριο θα έχουμε την έλευση του πρώτου καύσωνα, πλέον οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία είναι μεγάλοι.Οι κάτοικοι χθες σε νέα γενική συνέλευση που έκαναν αποφάσισαν συνέχιση του αποκλεισμού, παρά τη ρητή διαβεβαίωση του Δημάρχου ότι ο ΧΥΤΑ θα κλείσει οριστικά στις 31/12/2012. Οι κάτοικοι δεν πιστεύουν στις διαβεβαιώσεις αυτέ καθώς θεωρούν ότι εργασίες που γίνονται (λειτουργία ενός κυττάρου) οδηγούν σε πολυετή παράταση της λειτουργίας της Ξερόλακκας.Το θέμα είναι ότι η κατάσταση που εμφανίζει σήμερα η πόλη είναι επιεικώς απαράδεκτη. Ο Δήμος οφείλει να βρει μια λύση τάχιστα, εντός του Σαββατοκύριακου. Ακόμα μία εβδομάδα με τα σκουπίδια στην πόλη, θα προκαλέσει καταστάσεις ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες.thebest.gr ------------------------Άκαρπη απέβη η συνάντηση που είχε με εκπροσώπους των κατοίκων της Ξερόλακκας ο Δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας. Η συνάντηση έγινε λίγο μετά τις 11 το πρωί με τους κατοίκους να εμμένουν στην απόφαση τους για αποκλεισμό του ΧΥΤΑ παρά τις διαβεβαιώσεις του Δημάρχου ότι μετά τις 31-12-2012 ο χώρος θα κλείσει.O Δήμαρχος Πατρέων αρχικά δικαιολόγησε την απουσία του τις τρεις τελευταίες ημέρες αφού όπως υποστήριξε ήταν αναγκαία η παρουσία του στις Βρυξέλλες ως μέλος της επιτροπής περιφερειών και μολις επέστρεψε επισκέφθηκε το γ.γ. της περιφέρειας και τον πρόεδρο του συνδέσμου Δυτ. Αχαΐας Γρ. Αλεξόπουλο, ενώ στη συνέχεια πραγματοποίησε συνάντηση με τους κατοίκους. "Στη συντονιστική επιτροπή των κατοίκων με την οποία συνομίλησα είπα τα εξής:1. Έχουν ολοκληρωθεί πλέον οι διαδικασίες αφού ξεπεράσαμε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις προκειμένου να δημοπρατηθεί το έργο "εργοστάσιο επεξεργασίας στερεών αποβλήτων στου Φλόκα". Δεκαοκτώ του μήνα Ιουνίου θα έχουμε όλοι στη διάθεσή μας τα τεύχη δημοπράτησης για να τα αξιολογήσουμε .2. Δήλωσα κατηγορηματικά, ότι θα αναθέσουμε μελέτη για τους σταθμούς μεταφόρτωσης. Στη μελέτη που θ' αναθέσουμε θα υπάρχει ρητή εντολή, ότι ο χώρος της Ξερόλακκας δεν είναι χώρος σταθμού μεταφόρτωσης.3. Δήλωσα κατηγορηματικά, ότι ο ΧΥΤΑ Ξερόλακκας θα λειτουργεί μέχρι 31/12/ 2012 και ότι ούτε ένα κιλό σκουπίδι δεν θα πάει εκεί από την 1/1/2013. Σε ερώτηση που μου έκαναν αν αλλάξει κάτι στην πορεία έκανα την κατηγορηματική δήλωση, ότι αν είμαι δήμαρχος Πάτρας - και προσωπικά πιστεύω ότι θα είμαι - εκείνη την περίοδο, την 1/1/ 2013 αν πάνε σκουπίδια στην Ξερόλακκα θα παραιτηθώ από το Δήμο. Είμαι πεισμένος ότι ο χρόνος θα τρέξει γιατί οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις έχουν τελειώσει. Η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων τροποποιήθηκε και είναι στη διάθεσή μας και η χρηματοδότηση και θέλω να ευχαριστήσω τον γ.γ. της περιφέρειας, γιατί είναι εξασφαλισμένα 60 εκ. € και τα τεύχη δημοπράτησης στις 18 του μήνα θα είναι έτοιμα" υπογράμμισε. skaipatras.gr
Τώρα θα πρέπει νάχουν φώτα πορείας, μπαταρίες πάνω στήν ράχη τους, καί ο βοσκός με τηλεχειριστήριο ν΄ ανάβει τα φλάς πού θάναι στερεωμένα στίς ουρές τους...
Μιά σωστή απόφαση Δικαστηρίων πού στήν πράξη θα μείνει ανεφάρμοστη.
Θά είναι μόνο γιά να υπάρχει, καί "γιά όταν συμβεί..."
Αρκετοί από εμάς, πιθανόν νά έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις...
Μερικοί έχουν καταλήξει και στα Νοσοκομεία.
Κάποιοι άλλοι έχουν δοκιμάσει και την γκλίτσα του βοσκού επί της κεφαλής τους, ή την μαγκούρα του στην πλάτη τους…
Θυμάμαι παλαιότερα κάποιο φίλο πού είχε το συνήθειο να τρέχει σαν δαιμονισμένος στις κλειστές στροφές του χωριού του πάνω σ΄ ένα βουνό.
Ήταν νέος στην ηλικία και νόμιζε πώς όλοι οί δρόμοι ήταν δικοί του… Πολλές φορές τον είχα συμβουλεύσει αλλά δεν άκουγε τίποτα…
Και ποτέ δεν του περνούσε από το μυαλό ότι πίσω από μια κλειστή στροφή πού δεν έβλεπες πίσω της, μπορεί να περνούσε, εκείνη ακριβώς την ώρα, την « κακιά » για τον πολύ κόσμο ώρα, ένα κοπάδι πρόβατα, ή να ήταν σταματημένο ένα φορτηγό είτε από αβλεψία του οδηγού, είτε από κάποιο ατύχημα…
++++++++++++++++++++++++
Δεν ήμουνα προφήτης, και ούτε ποτέ το έχω διεκδικήσει. Θέλω να πιστεύω όμως ότι πρέπει κάπου να είμαστε και προνοητικοί, και τίποτα περισσότερο. Λοιπόν ο φίλος αυτός έπεσε και στίς δύο λούμπες μέσα!
Μισό αυτοκίνητο καί μισό άλογο!
Ένας Κένταυρος τών δρόμων καί τών Διεθνών Μεταφορών -- TIR
Την μια φορά πίσω από την κλειστή στροφή υπήρχε πράγματι ένα κοπάδι γίδια από το οποίο θέρισε καμιά δεκαριά και τίναξε και τον βοσκό στα χωράφια, ίσα πού δεν τον σκότωσε…
Την δεύτερη φορά ήταν η φαρμακερή του, γιατί βρέθηκε σταματημένο ανοικτό φορτηγό-καρότσα πού τούχανε πέσει εκείνη ακριβώς την στιγμή, τελάρα με ντομάτες μέσα στον δρόμο.
Εάν αυτό συνέβαινε 5 λεπτά αργότερα πού θάχε κατεβεί ο οδηγός να τα μαζέψει, θάχε σκοτωθεί και ο ίδιος…
Έφαγε τέτοιο στραπάτσο, πού έμεινε κουτσός σ΄ όλη του την ζωή για να θυμάται το ολέθριο λάθος του να τρέχει σε κλειστή στροφή, μη βλέποντας πίσω της, αλλά θεωρώντας ότι όλος ο δρόμος είναι ελεύθερος και μάλιστα ότι είναι δικός του…
Η είδηση τώρα μάς έρχεται από πάνω, από ψηλά, και είναι από τον Άρειο Πάγο !
============================
Σημερινή απόφαση του Αρείου Πάγου…
Ο βοσκός που κινεί το κοπάδι του τη νύχτα σε επαρχιακή οδό που δεν είχε φωτισμό, οφείλει να έχει είχε τοποθετήσει ευδιάκριτα φώτα στο πρώτο και τελευταίο πρόβατο του κοπαδιού, όπως προβλέπει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.). Διαφορετικά σε περίπτωση τροχαίου, του αναγνωρίζεται συνυπαιτιότητα!
Αυτό έκρινε ο Άρειος Πάγος με απόφασή του εξετάζοντας υπόθεση τροχαίου που συνέβη στην επαρχιακή οδό Σπάρτης – Γερακίου στις 9:30 μ.μ.
Ειδικότερα, οδηγός κινούμενος με ταχύτητα 110 χιλιομέτρων στη συγκεκριμένη επαρχιακή οδό είδε μπροστά του σε σχετικά μικρή απόσταση κοπάδι από 65 αιγοπρόβατα.
Ο οδηγός που είχε πιεί και λίγο παραπάνω, προσπάθησε να αποφύγει το μοιραίο, κάνοντας ελιγμούς και οδηγώντας το αυτοκίνητο του στο αντίθετο ρεύμα του δρόμου.
Δεν τα κατάφερε όμως, παρά το φρενάρισμα των 69 μέτρων. Τραυμάτισε τον βοσκό και σκότωσε 14 αιγοπρόβατα.
Ο Άρειος Πάγος που εξέτασε την υπόθεση έκρινε ότι συνυπαίτιος του ατυχήματος είναι ο οδηγός κατά 70%, αλλά και ο βοσκός κατά 30%.
Όπως αναφέρουν οι αρεοπαγίτες, η ευθύνη του οδηγού έγκειται στο ότι «από έλλειψη προσοχής που όφειλε και μπορούσε να επιδείξει, κατέλαβε τμήμα του αντίθετου ρεύματος κυκλοφορίας και δεν μείωσε την υπερβολική ταχύτητά του, ενόψει των λοιπών ειδικών συνθηκών (νύκτα, επίδραση οινοπνεύματος, ζώα επί της οδού), με αποτέλεσμα να μην έχει τον πλήρη έλεγχο του οχήματός του».
Ο βοσκός, ευθύνεται σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, γιατί ενώ κινούσε το κοπάδι του κατά τη διάρκεια της νύκτας σε επαρχιακή οδό χωρίς φωτισμό, δεν είχε τοποθετήσει ευδιάκριτα φώτα στο πρώτο και τελευταίο πρόβατο του κοπαδιού, όπως ορίζει ο Κ.Ο.Κ., με αποτέλεσμα τα ζώα να μην γίνονται εύκολα αντιληπτό από τους διερχόμενους οδηγούς.
Πρόκειται, κατά τους Αρεοπαγίτες, για παράβαση του ΚΟΚ ο οποίος ορίζει ότι το βράδυ η αρχή και το τέλος του κοπαδιού, πρέπει να είναι ευδιάκριτα από τους οδηγούς από απόσταση 100 μέτρων.
Πολλές φορές ανέβαινα παλαιότερα τις σκάλες αυτού του ανθισμένου Παραδείσου.
Και ισάριθμες επίσης φορές στα μετέπειτα χρόνια, παρκάροντας το αμάξι μου κάπου ψηλά στο κάστρο λόγω έλλειψης πάρκινγκ, κατέβαινα με τα πόδια όπως πάντα τις ατέλειωτες σκάλες διακινδυνεύοντας να γκρεμιστώ από τα φαγωμένα « σίδερα προστασίας », στις άκρες των σκαλοπατιών.…
Η εγκατάλειψη είναι εκεί, μας βλέπει και την βλέπουμε, είναι προφανής, και δεν κρύβεται με όποιο λίφτινγκ – σόου και να κάνουν οί «αρμόδιοί» της Πολιτείας μας…
Αυτό πού βρήκαμε λοιπόν, δεν το συντηρήσαμε σωστά και δεν το διατηρήσαμε.
Tά ωραία μπρούτζινα φωτιστικά, σήμα κατατεθέν της τέχνης και της παράδοσης αντικαταστάθηκαν με σωλήνες, τα αγριόχορτα θέριεψαν κι΄ έγιναν κρυψώνες για φίδια και ναρκομανείς, οί φυλωσιές στα παρτέρια έγιναν τόποι ανακούφισης διερχομένων…
Αντίστοιχες Ευρωπαϊκές Πόλεις κάνουν το πάν για να διατηρήσουν την ιστορική εμφάνιση, το τοπικό χρώμα, τήν παράδοσή τους, κι΄ εμείς τα εγκαταλείπουμε…
+++++++++++++++++++++++++++
Για να γίνουν όμως όλα αυτά χρειάζονται πρόσωπα πού να έχουν σχέση μ΄ αυτή την ιστορική παράδοση.
Άνθρωποι – «αρμόδιους» τους λέμε εμείς- πού θα έχουν ζήλο και αγάπη για την Πολιτεία τους, πού δεν θάναι απλοί υπάλληλοι μιάς ξερής και παγωμένης διεκπεραίωσης, για τις όποιες θέσεις στο Δημοτικό σύστημα, άνθρωποι πού θάχουν καλαισθησία και γούστο…
Άνθρωποι, σαν τον Αντιδήμαρχο κοινωνικής πολιτικής λόγου χάρη, αλλά σε διαφορετικό πόστο δημιουργίας.
Και βέβαια, τι να σού κάνει τώρα ένας Δήμαρχος, όταν οί αρμόδιοι πού τον περιβάλλουν δεν τα αισθάνονται και δεν τά βλέπουν όλα αυτά με το μάτι του περίοικου πού ξέρει καλά την ιστορία τους, πού ξέρει πώς ήσαντε πρίν, και πώς τώρα κατάντησαν…
Οί περίοικοι λοιπόν πονάνε περισσότερο την περιοχή τους.
Κι΄ αν ήσαν οί περίοικοι ή κάποιος αντιπρόσωπός τους αρμόδιος στην Δημαρχία για την περιοχή του, θα φρόντιζε αυτά πού χίλια μάτια σήμερα αλλότριων με την περιοχή υπαλλήλων, δεν μπορούν να δούν και να καταλάβουν…
Με τις σκέψεις αυτές μεταφέρουμε κι΄ εμείς αυτό το γράμμα διαμαρτυρίας προς κάθε κατεύθυνση και προς κάθε Δημαρχιακό αποδέκτη αφού διερωτηθούμε για μια ακόμη φορά και για κάτι ακόμη…
Ένα βαγονέτο teleferik στήν δεξιά πλευρά, συνυφασμένο με το περιβάλλον, θα άνοιγε νέες προοπτικές γιά την κυκλοφορία Πάτρας-Κάστρου...
Γιατί άραγε δεν μπήκαν σε σχεδιασμό παλαιότερες σκέψεις τουριστικής αξιοποίησης του Κάστρου και της Άνω Πόλεως με λειτουργία ενός παράπλευρου μικρού TELEFERIK από την Αγίου Νικολάου προς το Φρούριο, ή και με κυλιόμενες σκάλες μικρού πλάτους πού να συμβιβάζονται με το περιβάλλον;
Το ξέρουμε βέβαια πώς θα μας πείτε για την οικονομική κρίση, αλλά θα μπορούσε κάποιος άλλος χρηματοδότης να αναλάβει αυτό το έργο όπως γίνεται στο εξωτερικό, και μ΄ ένα μικρό εισητήριο, ή μία μικρή επιδότηση από τον Δήμο να ανανεωθεί τουριστικά η επάνω πόλη.
Γιατί σήμερα, ποιός τουρίστας έστω κάποιας ηλικίας είναι διατεθειμένος ν΄ ανεβεί μισή ώρα αγκομαχώντας πάνω στα σκαλοπάτια και στον ανήφορο για να θαυμάσει την θέα της πόλεως από ψηλά, να δεί το Κάστρο, ή ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα και να παραμείνει και δυό μέρες στην δύσμοιρη Πολιτεία μας;
Όμως, πολλοί θ΄ ανέβαιναν, όταν σε μισό μόλις λεπτό πού θάκανε το TELEFERIK θα μπορούσαν να φτάσουν στην κορυφή, χώρια πού θα ήταν κι΄ ένα αξιοθέατο Πόλεως όπως η Γέφυρα Ρίου, και όπως το Teleferik τού Λυκαβητού παλαιότερα στην Αθήνα…
======================== Αλλά άς δούμε και την διαμαρτυρία των κατοίκων:
Οι κάτοικοι της περιοχής γύρω από τις σκάλες της Αγίου Νικολάου, ξεσπούν για την αισθητική και λειτουργική απαξίωση ενός από τα πιο αναγνωρίσιμα σε Πατρινούς και επισκέπτες σημεία της πόλης.
Πριν λίγο καιρό απηύθηναν επιστολή στην Δημοτική Αρχή, την οποία κοινοποίησαν και στην «Π», ευελπιστώντας ότι θα φιλοτιμηθεί και θα αναλάβει πρωτοβουλίες εξωραϊσμού των κλιμάκων της Αγίου Νικολάου.
«Κύριε Δήμαρχε, οι υπογράφοντες, είμαστε κάτοικοι του ιστορικού κέντρου και συγκεκριμένα της περιοχής πέριξ της κλίμακας Αγίου Νικολάου.
Με την επιστολή μας αυτή, θέλουμε να σας γνωρίσουμε την πλήρη απαξίωση της περιοχής μας, που ασφαλώς πολιτικοί και διοικητικοί συνεργάτες σας, αδιαφορούντες, σας αποκρύβουν.
Οι σκάλες Αγίου Νικολάου κ. Δήμαρχε, είναι το σημαντικότερο σημείο αναφοράς της πόλης μας, αφού συνδέουν την κεντρική προβλήτα του λιμανιού με το Κάστρο της πόλης».
Ο αείμνηστος δήμαρχος Βασίλειος Ρούφος, που ονειρεύτηκε και υλοποίησε το μεγάλο για την εποχή του αυτό έργο, ησθάνετο υπερήφανος για το δημιούργημα του, το οποίο είχε διακοσμήσει με ωραία μπρούτζινα φωτιστικά, πραγματικά έργα τέχνης, τα δε πρανή εκατέρωθεν της κλίμακας, τα είχε καταστήσει πανέμορφους ανθόκηπους που στόλιζαν και στεφάνωναν την πόλη και φανέρωναν στους πολυπληθείς επισκέπτες του Κάστρου, ξένους και ντόπιους, την αρχοντιά και τον πολιτισμό αυτής της πόλης. Τα χρόνια πέρασαν, η πόλη μας άρχισε σιγά-σιγά να χάνει την αρχοντιά της, τα μπρούτζινα φωτιστικά της κλίμακας Αγίου Νικολάου αντικαταστάθηκαν από ακαλαίσθητους σωλήνες, οι ανθόκηποι εγκαταλείφθηκαν και μεταβλήθηκαν τον μεν χειμώνα και την άνοιξη σε ζούγκλα αγριόχορτων, που κρύβουν παντός είδους απορρίμματα, το δε καλοκαίρι σε τοπίο Αφρικανικής ερήμου…
Είναι κρίμα, κ. Δήμαρχε, ένας τέτοιος χώρος σε μια τέτοια θέση, να βρίσκεται στο σημερινό του κατάντημα. Προσβάλλει τον πολιτισμό και την ιστορία αυτής της πόλης, αλλά προ παντός προσβάλλει τη μνήμη του ευπατρίδη δημάρχου και δημιουργού αυτού του πανέμορφου χώρου, που εκατοντάδες ξένοι και ντόπιοι ανεβαίνουν καθημερινά για να μεταβούν στο κάστρο.
Εμείς κ. Δήμαρχε, με την επιστολή μας αυτή, ζητάμε από σας το αυτονόητο: Να δώστε πάλι στις σκάλες την παλιά τους αίγλη και ομορφιά.
Τα χρήματα που θα απαιτηθούν είναι ελάχιστα και πάντως πολύ λιγότερα απ' αυτά που δαπανήσατε για να φωτίσετε τα σκαλοπάτια, για να τονίζουν περισσότερο τον σκουπιδότοπο του περιβάλλοντος χώρου.
Επίσης, κ. Δήμαρχε, οι εισηγούμενοι το φωτισμό των σκαλοπατιών, παρέλειψαν να σας ενημερώσουν ότι αρκετές από τις μεταλλικές γωνίες που υπάρχουν στα σκαλοπάτια έχουν καταστραφεί από το χρόνο και έχουν καταστεί παγίδες πολλών ατυχημάτων από τους κάνοντες χρήση της κλίμακας. Επίσης σας γνωρίζουμε, κ. Δήμαρχε, ότι από τη συμβολή των οδών Παντοκράτορος και 25ης Μαρτίου, αρχίζει η οδός Εισοδίων, η οποία με μικρή παρέκκλιση συνεχίζεται στην οδό Αινιανών και φθάνει στο μέσο της κλίμακας Αγίου Νικολάου που οδηγεί στο Κάστρο.
Επειδή αυτή η απόσταση είναι κολύ μικρή και αποτελεί ένα πανέμορφο μέρος του ιστορικού κέντρου, παρακαλούμε για την πλακόστρωση του.
Ευελπιστούντες κ. Δήμαρχε, ότι αφού μελετήσετε τα αιτήματα μας, που σκοπό έχουν να κάνουν ομορφότερη την πόλη μας, που κι εσείς επιθυμείτε, θα θελήσετε να τα ικανοποιήσετε.
Ευχαριστούμε θερμώς. Οι αιτούντες». “Πελοπόννησος» -- Πέμπτη 3-6-10
Η Κυβέρνηση μας πυροβολάει καθημερινά με νέες περικοπές…
Το Διεθνές Ταμείο ενεδρεύει την Κυβέρνηση, και οί δύο μαζί ενεδρεύουν εμάς…
Οί διάφοροι αρμόδιοι μας κοψοχολιάζουν καθημερινά κόβοντας και ράβοντας μισθούς και επιδόματα…
Ο Πάγκαλος στο Άμυνας, παρά λίγο να στείλει φρεγάτα για ναυτικό πόλεμο εναντίον τού Ισραήλ !
Ο Λοβέρδος ίσα πού δεν κλαίει δίνοντας πόλεμο καθημερινώς και αμυνόμενος υπέρ της εργατιάς…
Η Άννα Διαμαντοπούλου μάχεται κι΄ αυτή υπέρ της κακόμοιρης της Παιδείας.
Πρώτο θύμα της οί δάσκαλοι και οί καθηγητές με Εθνικό φρόνημα, όπως η δασκάλα Χαρά Νικολοπούλου…
+++++++++++++++++ Η Μαριλίζα ψάχνει στα Νοσοκομεία να βρεί άκρη, αλλά κάποιοι πονηροί γιατροί της ξεφεύγουν, γίνονται κατσαρίδες και χάνονται… Ο Χρυσοχοϊδης μετά το 4ο γάμο πού έκανε, έχει χαθεί ένα μήνα τώρα από τα ΜΜΕ.
Πάει και η περίφημη «Προστασία του Πολίτη», μας έμεινε μόνο ο τίτλος στο Υπουργείο για να φοβούνται τα κακοποιά στοιχεία πού με τίποτα πιά δεν μαζεύονται…
Και τέλος ο Γιώργος, απογοητευμένος προφανώς απ΄ όλα αυτά θέλει Παγκόσμια Κυβέρνηση, αλλά δεν μας λέει με ποιόν Κυβερνήτη ; ( σχετικό Video )
Πέραν τούτων όμως…
Τά Ασφαλιστικά Ταμεία επίσης, αφού μας πήραν τα λεφτά με κρατήσεις κανονικής σύνταξης, τώρα θέλουν να μας δώσουν την μισή γιατί βγήκε λέει «νέος νόμος» να κουρεύονται οί άνθρωποι με χειροβομβίδες !
( άκου τώρα Νόμος… )
Οί Τράπεζες κόψανε τά δάνεια, χρήμα Stop από παντού.
Καιρός εφευρέσων λοιπόν κι΄ έτσι πάμε ολοταχώς στην επόμενη λύση…
Ρεύμα από την ταράτσα σας...
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο απευθύνεται σε κάθε οικογένεια που διαθέτει μια ταράτσα ή στέγη από 50 έως 150 τετραγωνικά μέτρα και της παρέχει τη δυνατότητα, με μια μόνο αίτηση και χωρίς καμία άλλη διαδικασία, να εξασφαλίσει ένα επιπλέον εισόδημα για τα επόμενα 25 χρόνια, με την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού συστήματος στο σπίτι της.
Αυτή η εγκατάσταση θα επιτρέψει σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό να εκμεταλλευτεί τη φιλική προς το περιβάλλον ηλιακή ενέργεια, όχι ξοδεύοντας, αλλά προσθέτοντας χρήματα στο εισόδημά του.
Με μια αίτηση, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο αναλαμβάνει, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, τη δανειοδότηση, τη μελέτη και τον σχεδιασμό της τεχνικής λύσης αλλά και τη διεκπεραίωση όλων των απαιτούμενων διαδικασιών.
«Χωρίς καμία υποθήκη και προσημείωση επί του ακινήτου, χωρίς καμία διαδικασία και ταλαιπωρία, μέσα σε λίγους μήνες προσθέτουμε στον οικογενειακό προϋπολογισμό ένα σημαντικό ποσό, που μπορεί να φτάσει έως και 4.000 ευρώ καθαρά τον χρόνο για τα επόμενα 25 χρόνια» αναφέρει το Τ.Τ.
Το πρόγραμμα είναι σχεδιασμένο, ώστε να αυτοχρηματοδοτείται από την πώληση της παραγόμενης ενέργειας στη ΔΕΗ, να αποπληρώνει το δάνειο χωρίς άλλη συνδρομή από τον πελάτη, αλλά και να δημιουργεί ένα σημαντικό κέρδος ετησίως, δίνοντας έτσι μια οικονομική ανάσα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό.
Το δίκτυο του Τ.Τ. θα δέχεται αιτήσεις για το πρόγραμμα από την 1η Ιουνίου 2010 και ο ρυθμός υλοποίησής του θα εξαρτηθεί από τον χρόνο έναρξης ισχύος του σχετικού υπό ψήφιση νομοσχεδίου.
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι…".
Πολλές φορές, συλλογίσθηκα εκείνες τις μέρες της Άλωσης …
Κι΄ άλλες τόσες φορές στάθηκα νοερά στις πέτρες των ερειπίων και στα απομεινάρια του «τείχους τής Αυτοκρατορίας…», κλαίγοντας και θρηνώντας για της Πόλης το κατάντημα και το πάρσιμο…
Γυρίζοντας λοιπόν το ρολόϊ του χρόνου πίσω, καιρός είναι να θυμηθούμε για λίγο εκείνες τις μέρες…
Γιατί έπεσε, η τελευταία εναπομείνουσα πόλη της Αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη;
Ο Ιωσήφ Βρυέννιος , ο διδάσκαλος του προμάχου της Ορθοδοξίας Μάρκου του Ευγενικού, διεκτραγωδεί στα κείμενά του την προ της Αλώσεως ενσκήψασαν διαφθοράν λέγοντας παρακάτω…
+++++++++++++++++
« Όταν ο τελευταίος μαρτυρικός βασιλεύς Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος ανέλαβε την εξουσίαν , το δημόσιον ταμείον ευρέθη κενόν.
Διά τούτο θερμοτάτην προς τους πλουσιωτέρους της πόλεως απηύθυνε έκκλησιν, ζητών την συνδρομήν των… Αλλ’ οι μεγιστάνες ηρνήθησαν ισχυριζόμενοι ότι είναι…..πένητες !
Πένητες ; Ποιοί ;
Αυτοί των οποίων τα υπόγεια των μεγάρων ευθύς μετά την Άλωσιν ανέσκαψαν οι Τούρκοι και ανεκάλυψαν θησαυρούς μεγίστους, ικανούς να εξοπλίσουν στρατούς και στόλους ολόκληρους !
Ο ίδιος ο αυτοκράτωρ συνομιλών με τον Φρατζήν εξεφράζετο πικρώς λέγων, ότι πέριξ του θρόνου δεν ευρίσκετο ένας ειλικρινής σύμβουλος, μια και όλοι ζητούν αυτό πού τους συμφέρει…
Χαρακτηριστικόν δείγμα της ιδιοτελείας είναι και τούτο , ότι, όταν κατά την διάρκειαν της πολιορκίας της πόλεως τα εξωτερικά τείχη υπό των βολών του τηλεβόλου υφίσταντο σοβαράς βλάβας και ηνοίγοντο ρήγματα , τα οποία είχον ανάγκην αμέσου επισκευής, μηδέ εν τη υστάτη ταύτη ώρα , λησμονούντες το ίδιον συμφέρον , επείθοντο να παράσχουν την αναγκαίαν ύλην και εργασίαν εάν πρώτα δεν πληρώνονταν την αμοιβή τους….» Το άγιον όνομα του Θεού εβλασφημείτο δημοσία και ουδείς υπέρ αυτού ήρε φωνή διαμαρτυρίας, ενώ θα έπρεπεν, υπερασπισταί της τιμής του ονόματος του Θεού, να προτιμήσωμεν μαρτυρικόν θάνατον παρά των ασεβών, παρά σιωπώντες να γινώμεθα συνένοχοι των βλασφημούντων… Όρκοι εις δημοσίαν διάταξιν !
Η αδιαφορία των πολιτών δια τας ανάγκας του γείτονος, της κοινωνίας , του κινδυνεύοντος κράτους μεγίστη. Η φιλαυτία εβασίλευε, τα ίδια εκάστου συμφέροντα εθεραπεύοντο.
Τα τείχη της πόλεως παρουσίαζον φθοράς και έχρηζον συντόμου επισκευής, αλλ’ οι έχοντες τους υλικούς θησαυρούς προετίμων να κτίζουν τριωρόφους κατοικίας ή να διαθέτουν το χρήμα υπέρ της κοινής ασφαλείας.Η δε φιλαργυρία των πλουσίων υπήρξε απαραδειγμάτιστος…»
Οί τότε συνθήκες…
Βυζαντινοί και σύμμαχοι.
Η μόνη βοήθεια που δέχτηκαν οι Βυζαντινοί ήταν από τον Γενουάτη Ιουστινιάνη, ο οποίος πολέμησε γενναία και πέθανε για την Πόλη. Η οικονομική κατάσταση της Πόλης ήταν σε άθλια κατάσταση. Επειδή όμως το αυτοκρατορικό ταμείο δεν είχε χρήματα για τους μισθούς των στρατιωτών, ο αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να αφαιρεθούν από τις εκκλησίες τα ιερά σκεύη και τα αφιερώματα των πιστών για να μας κατασκευαστούν νομίσματα.
Κανένας δεν πρέπει να μας κατηγορήσει γι' αυτή την πράξη σαν ιερόσυλους επειδή το επέβαλλε η ανάγκη. Το ίδιο άλλωστε έκανε και ο Δαβίδ όταν πείνασε και έφαγε τους "άρτους της προθέσεως", που μόνο οι ιερείς είχαν το δικαίωμα να φάνε.
Ο αείμνηστος αυτοκράτορας είπε γι' αυτή την ενέργειά μας: "Αν ο Θεός γλιτώσει την Πόλη, θα τα επιστρέψω όλα τετραπλάσια στον Κύριό μου".
Απόσπασμα: "Το χρονικό της Άλωσης" Γεώργιος Φραντζής.
Νόθευση και υποτίμηση του βυζαντινού νομίσματος.
Αλλά οι αυτοκράτορες νόθευσαν το νόμισμα για να ανταποκριθούν στις ανάγκες των καιρών. Γιατί παλαιότερα, στα χρόνια της βασιλείας του Ιωάννη Βατατζή, τα δυο τρίτα του βάρους του νομίσματος (= 16 κεράτια) ήταν καθαρός χρυσός• την αξία αυτή διατήρησε ο γιος και διάδοχος του (Θεόδωρος Β' Λάσκαρης).
Ύστερα, επί Μιχαήλ (Παλαιολόγου), όταν ανακτήθηκε η Κωνσταντινούπολη, εξαιτίας των αναγκαστικών δόσεων προς τους Ιταλούς, τα παλαιά σημεία πάνω στο νόμισμα αντικαταστάθηκαν από την εικόνα της Κωνσταντινούπολης στην πίσω πλευρά του, και η αξία του χρυσού νομίσματος μειώθηκε ακόμη ένα κεράτιο, έτσι που περιείχε πια μόνο 15 κεράτια από τα 24 .
Μετά το θάνατο του Μιχαήλ Η'. Στις αρχές της βασιλείας του Ανδρόνικου Γ') το νόμισμα περιείχε 14 κεράτια χρυσού και τώρα πια μόνο το μισό του βάρους του είναι καθαρός χρυσός. Γι' αυτόν το λόγο οι τροφές ήταν δυσεύρετες και πολύ δύσκολο να αγοραστούν, αν παρουσιάζονταν κάπου, και ο λαός έμοιαζε να είναι αιχμάλωτος (της οικονομικής ανάγκης) και υπέφερε από πείνα. (Γεώργιος Παχυμέρης, εκδ, Ι Bekker, τ. 2ος, Βόννη 1836, σελ. 493-494 στο Ιστορία του Μεσαιωνικού και του νεότερου κόσμου, 565-1815, ΟΕΔΒ, Αθήνα, σελ. 134)
Το χρονικό της Άλωσης.
Μάρτιος του 1453: Ο Σουλτάνος φθάνει κάτω από τα τείχη της Κων/πολης με πολυάριθμο στρατό, από στρατιώτες τεχνίτες, σιτιστές υπηρέτες και εργάτες και ατελείωτα πλήθη ατάκτων που τους προσείλκυε η προοπτική της λεηλασίας. Πολυάριθμοι φανατικοί Τούρκοι μοναχοί με κηρύγματα τόνωναν το ηθικό τους και την πολεμική τους ορμή.
Διάταξη αντιπάλων δυνάμεων και κυριότερες φάσεις της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης
7 Απριλίου: Κηρύχθηκε επίσημα η πολιορκία. Ο αγώνας ήταν άνισος. Στην Πόλη υπήρχαν 5000 Βυζαντινοί στρατιώτες και 2000 ξένοι Βενετοί και Γενουάτες και τα πληρώματα των πλοίων στο Κεράτιο Κόλπο. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας πήρε θέση στην πύλη του Αγίου Ρωμανού απέναντι από το σουλτάνο.
11 Απριλίου: Οι Τούρκοι αρχίζουν το βομβαρδισμό με κανόνια. Κύριοι στόχοι είναι το αυτοκρατορικό παλάτι στις Βλαχερνές και την πύλη του Αγίου Ρωμανού. Το μέγεθος και οι δυνατότητες του, παραδίδονται μεταξύ θρύλου και πραγματικότητας, τέρας τι φοβερό και εξαίσιον με ήχο βολής ουρανόβροντον: είναι πράγμα φοβερότατων ιδειν και ες ακοήν όλως άπιστον και απαράδεκτον (ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ).
Με τη βοήθεια Ιταλού μηχανικού, ο Μωάμεθ, κατασκεύασε δίολκο δώδεκα χιλιομέτρων ανάμεσα στο Βόσπορο και στον Κεράτιο κόλπο, πίσω από το τείχος του Γαλατά. Στον Κεράτιο κόλπο σύρθηκαν νύχτα 70 πλοία με τα πληρώματα τους. Αυτό ήταν βαρύ πλήγμα για τους Κων/πολίτες οι οποίοι υπέφεραν από έλλειψη τροφίμων. Πολλοί συμβούλευαν τον αυτοκράτορα να φύγει και πως η παρουσία του έξω από τα τείχη θα έσωζε την πόλη. Ο Κων/νος απέρριπτε την ταπεινωτική αυτή λύση με θάρρος και αξιοπρέπεια.
Ο σουλτάνος λοιπόν μετέφερε μ' αυτόν τον τρόπο τα πλοία του μέσα σε μια νύχτα και το πρωί βρέθηκαν ξαφνικά στο λιμάνι. Ύστερα έφτιαξε μια γέφυρα με τον εξής τρόπο: συγκέντρωσε πολλές μικρές βάρκες, μεγάλα δοχεία και ξύλινα βαρέλια, τα έδεσε γερά με δοκάρια, σίδερα και σκοινιά ώστε να μη σκορπιστούν από τα κύματα και έβαλε πάνω τους σανίδες τις οποίες στερέωσε με μεγάλα σιδερένια καρφιά.
Έτσι κατασκεύασε μια μεγάλη και δυνατή γέφυρα με 50 οργιές πλάτος και 100 μήκος, την οποία τοποθέτησε στη μέση του λιμανιού και η οποία φαινόταν σαν ξηρά. Τοποθέτησε πάνω της ένα κανόνι και άρχισε να χτυπάει με αυτό και με τα πλοία του την Κωνσταντινούπολη από εκείνο το μέρος. "Το χρονικό της Άλωσης", Γεώργιος Φραντζής
12 Απριλίου: Οι Βυζαντινοί με επινοητικότητα αντιμετωπίζουν τις βολές. Κρεμούσαν στην εξωτερική πλευρά των τειχών δέματα με μαλλιά ή με φύλλα ώστε να εξασθενεί η ορμή των βολών. Δημιούργησαν ένα δεύτερο τείχος φτιαγμένο με χόρτα, καλάμια και λάσπη καλυμμένο με δέρματα.
13 Απριλίου: Η κυβέρνηση της Γένοβας καλεί εγγράφως όσους πολίτες της, βρίσκονται στην Ανατολή να συνδράμουν τον αυτοκράτορα Παλαιολόγο με κάθε τρόπο.
20 Απριλίου: Έφθασαν μπροστά στην Κων/πολη τρία καράβια Γενουατικά και ένα βυζαντινό φορτωμένο με προμήθειες. Αν και ο Τουρκικός στόλος κινήθηκε εναντίον τους, οι Βυζαντινοί κέρδισαν χάριν στην ναυτική απειρία των Τούρκων. Ο σουλτάνος είχε τόσο αναστατωθεί ώστε προχώρησε έφιππος μέσα στη θάλασσα.
22 Απριλίου: Ο Σουλτάνος προχωρά στο τελικό σχέδιο.
7 και 11 Μαϊου: Οι Τούρκοι επιχειρούν νέες εφόδους αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡOΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ Β' (Απόσπασμα):
ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ ΟΥΤ΄ ΕΜΟΝ ΕΣΤΙΝ ΟΥΤ΄ ΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ . ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ. Το να σου παραδώσω την πόλη ούτε στις δικές μου προθέσεις είναι ούτε σε κανενός άλλου απ' όσους κατοικούν σ' αυτή, γιατί όλοι με κοινή απόφαση (που πήραμε) με τη δική μας αβίαστη θέληση θα πεθάνουμε και δε θα υπολογίσουμε τη ζωή μας. Γ. Φραντζής (ιστορικός της άλωσης) (μετάφραση).
Μετά την απάντηση του Παλαιολόγου ο Μωάμεθ κάλεσε πολεμικό συμβούλιο κι έβγαλε λόγο εμψυχώνοντας το στρατό του υπογραμμίζοντας τους θησαυρούς που θα έβρισκαν μέσα στα ανάκτορα, στα σπίτια, στις εκκλησίες. Μόλις άρχισαν να σβήνουν τα άστρα του ουρανού καθώς προχωρούσε το φως της μέρας κι εμφανίστηκε στην ανατολή η ροδοδάχτυλη αυγή, όλο το πλήθος του εχθρού παρατάχθηκε σε μια σειρά που έφτανε από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης. Ακούστηκαν τότε τα τύμπανα, οι σάλπιγγες και τα υπόλοιπα πολεμικά όργανα με φωνές και αλαλαγμούς, ενώ τα κανόνια άρχισαν να ρίχνουν όλα μαζί.
Τότε όλοι οι Τούρκοι όρμησαν από ξηρά και από θάλασσα στα τείχη και άρχισαν τη συμπλοκή μαζί μας. Οι πιο θαρραλέοι έστησαν σκάλες, ανέβηκαν πάνω σ' αυτές και έριχναν αδιάκοπα τα βέλη τους εναντίον των δικών μας. Η φρικτή και αμφίρροπη μάχη κράτησε δύο ώρες και φαινόταν ότι οι χριστιανοί θα έπαιρναν πάλι τη νίκη. Τα πλοία που μετέφεραν τις σκάλες και τις κινητές γέφυρες αποκρούστηκαν από τα παραθαλάσσια τείχη και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω άπρακτα. Οι πολεμικές μηχανές, που έριχναν πέτρες από τα τείχη της πόλης, σκότωσαν πολλούς αγαρηνούς. Αλλά και εκείνοι που ήταν στην ξηρά έπαθαν τα ίδια και χειρότερα. Ήταν κολύ παράδοξο θέαμα να βλέπει κανείς τον ήλιο και τον ουρανό σκεπασμένους από ένα σύννεφο σκόνης και καπνού.
Οι δικοί μας έκαιγαν τις εχθρικές πολεμικές μηχανές με το "υγρό πυρ", γκρέμιζαν τις σκάλες με όσους βρίσκονταν πάνω τους και σκότωναν αυτούς που επιχειρούσαν να ανεβούν στα τείχη με μεγάλες πέτρες, ακόντια, πυροβόλα και τόξα. Όπου έβλεπαν συγκεντρωμένους Τούρκους, τους χτυπούσαν με μεγάλα τηλεβόλα, σκοτώνοντας και πληγώνοντας πολλούς. Οι εχθροί απηύδησαν τόσο πολύ από τη σθεναρή αντίσταση που συναντούσαν ώστε θέλησαν να κάνουν λίγο πίσω για να ξεκουραστούν, αλλά οι τσαούσηδες1 και οι ραβδούχοι της τουρκικής Αυλής τους χτυπούσαν με σιδερένια ραβδιά και βούνευρα2 για να μην υποχωρήσουν.
Ποιος μπορεί να περιγράψει τις κραυγές και τα βογκητά των τραυματιών και στα δύο στρατόπεδα; Ο θόρυβος και οι φωνές τους έφταναν μέχρι τον ουρανό. Μερικοί από τους δικούς μας, που έβλεπαν τους εχθρούς να υποφέρουν, τους φώναζαν: "Τι κάνετε συνεχώς επιθέσεις, αφού δεν μπορείτε να μας νικήσετε;" Εκείνοι τότε, προσπαθώντας να δείξουν τη γενναιότητα τους, ανέβαιναν πάλι στις σκάλες. Οι πιο τολμηροί σκαρφάλωναν στους ώμους των άλλων και οι επόμενοι τους μιμούνταν, για να μπορέσουν να φτάσουν στην κορυφή του τείχους. Η πολιορκία και η Άλωση της Κων/λης Γεώργιος Φραντζής 1. Οι σωματοφύλακες του σουλτάνου (σ.τ.μ-). 2. Μαστίγια από δέρμα βοδιών (σ.τ.μ.).
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το πρωί (της 7ης Μαΐου) πάλι οι Τούρκοι έβαλαν με το μεγάλο τηλεβόλο λίγο χαμηλότερα κι εγκρέμισαν ένα μεγάλο κομμάτι - τα ίδια δεύτερη και τρίτη φορά. Κι όταν ήταν πια μεγάλο το χάλασμα, αμέσως πλήθος ασκέρια όρμησαν αλαλάζοντας στο μέρος αυτό πατώντας ο ένας πάνω στον άλλον - τα ίδια και οι Έλληνες από τη μεριά της πόλης: και χτυπούσαν πρόσωπο με πρόσωπο ουρλιάζοντας σαν θηρία. -'Ήταν φριχτό να βλέπει κανείς και των δυο τη δύναμη και παρατολμία. Ο Γιουστινιάνης με κάμποσους πολεμιστές όρμησε κραυγάζοντας απάνω στους Τούρκους με τόση αφοβία, ώστε εν ριπή οφθαλμού τους επέταξε κάτω από τα τείχη "κι εγέμισε το χαντάκι σκοτωμένους. Ένας δε γενίτσαρος, ο Αμουράτ, πολύ δυνατός στο κορμί, έφτασε ως το Γιουστινιάνη κι άρχισε να τον χτυπά με θηριωδία. Τότε κάποιος από τους Έλληνες επήδησε από το τείχος και του πήρε το κεφάλι με το πελέκι κι έτσι έσωσε το Γισυστινιάνη από το θάνατο...
Η πολιορκία και η άλωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1453. Το Ρωσικό Χρονικό του. Νέστορα Ισκεντέρη, απόδ. Μ. Αλεξανδρόπουλος, Αθήνα 1978,58.
18 Μαϊου: Οι Τούρκοι στήνουν μεγάλο ξύλινο κινητό πύργο επάνω σε τροχούς κοντά στην πύλη του Αγ. Ρωμανού μπροστά στο χείλος της Τάφρου την οποία αρχίζουν να γεμίζουν. Οι Βυζαντινοί όμως τους απωθούν, αδειάζουν την τάφρο και επισκευάζουν τις ζημιές. Αδημονία και ανησυχία κυριαρχεί στο στρατόπεδο των Τούρκων
21 Μαϊου: Ο Σουλτάνος στέλνει πρέσβη στην Κων/πολη ζητώντας την παράδοση της πόλης.
25-26 Μαϊου: Συμβαίνουν πολλά δυσοίωνα στην Πόλη. Πέφτει κάτω η εικόνα της Παναγίας κατά τη λιτανεία της και τούτο παρά δόξαν γεγονός φρίκην πολλήν και αγωνίαν μέγιστην και φόβος πασιν ενέβαλεν. Επιπλέον ξεσπά μεγάλη νεροποντή με βροντές, αστραπές, χαλάζι και τη επόμενη νέφος βαθύ την πόλιν πασαν περιεκάλυψε από πρωϊας βαθείας έως εσπέρας.
Κυριακή 27 Μαϊου: Ο βομβαρδισμός άρχισε με ιδιαίτερη ένταση και εναντίον των χερσαίων τειχών και εναντίον του τείχους του Κεράτιου. Δευτέρα 28 Μαϊου: Η Κων/πολη προετοιμαζόταν πυρετωδώς για τη μεγάλη επίθεση. Ταυτόχρονα ο κόσμος προσευχόταν και έγιναν λιτανείες με περιφορές εικόνων μπροστά στα κατεστραμμένα τείχη. Το βράδυ έγινε κατανυκτική λειτουργία στην Αγία Σοφία που έμελλε να είναι και η τελευταία. Ό καίσαρ κι οι άρχοντες εγύριζαν όλη την πόλη. με δάκρυα και θρήνους ικέτευαν τους αρχηγούς και τους στρατηγούς, όλους τους στρατιώτες κι όλο το λαό να μην χάνουν τις ελπίδες τους, να μην κάνουν βήμα πίσω - αλλά με θάρρος κι ακλόνητη πίστη χτυπάτε τους εχθρούς κι ο Κύριος και θεός μας θα μας βοηθήσει. Κι επρόσταξε να σημαίνουν όλες οι καμπάνες συναγερμό των πάντων, σύσσωμος ο λαός έτρεχε στα τείχη κι επολέμαγε τους Τούρκους. έγινε φονικός πόλεμος, φριχτό κι αβάσταχτο ήταν να βλέπεις τόση ανδρεία και παρατολμία.
Ό Πατριάρχης κι όλη η σύνοδος έκαναν δεήσεις στον μεγάλο ιερό ναό, παρακαλώντας αδιάκοπα από το θεό και την υπεραγία Θεοτόκο βοήθεια και θάρρος κατά των εχθρών.
Όταν άκουσε τις καμπάνες, έλαβε τις σεπτές εικόνες, εβγήκε μπροστά στην εκκλησία και γονατιστός ευλόγησε την Πόλη με το σταυρό κι έλεγε κλαίγοντας: "Ανάστα, Κύριος ο θεός και βοήθησε μας την έσχατη τούτην ώρα της καταστροφής μας, μην αποστραφείς διαπαντός τα πλάσματα σου και μη δώσεις την κληρονομία σου βορά στους ανθρωποφάγους για να μην ειπούν: "Που είναι ο Θεός τους;", αλλά να ιδούν ότι εσύ είσαι ο θεός μας, ο Κύριος μας Ιησούς Χρίστος προς δόξα του θεού πατρός". Κι αυτά τα ίδια αναφώνησε και στην υπεραγία Θεοτόκο: ""Ω, υπεραγία Δέσποινα, άπλωσε το χέρι ενώπιον του υιού σου και Θεού μας, προστάτεψέ μας Δέσποινα, από την οργή του Θεού κι από τον όλεθρο μας, γιατί αύτη τη στιγμή, Πάναγνη και Υπεράμωμη, είμαστε μπροστά στου άδη το στόμα: έλα, φιλέσπλαχνη και φιλάνθρωπη, και σώσε μας, πάρε μας στη δεξιά σου προτού μας καταβροχθίσει ο άδης κι όλοι θα δοξάζουν, και θα ευχαριστούν το υπεράγιο κι υπέρλαμπρο όνομα σου". Αυτά έλεγαν και προσεύχονταν δίχως να σταματούν. "Το χρονικό της Άλωσης", Γεώργιος Φραντζής.
Άποψη του κεντρικού κλίτους της Αγίας Σοφίας.
Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών κατέφυγε στο ναό από τις πρώτες στιγμές της Τουρκικής εισβολής.
Τρίτη 29 Μαϊου: Οι Τούρκοι αρχίζουν την επίθεση από την πύλη του Αγ. Ρωμανού όπου το τείχος ήταν σχεδόν κατεστραμμένο. Οι πρώτες επιθέσεις αποκρούσθηκαν μετά από μάχη σώμα με σώμα στις οποίες ήταν παρόντες ο Ιουστινιάνης και ο Κων/νος. Σ' αυτή τη μάχη τραυματίστηκε ο Ιουστινιάνης και κατέφυγε στο Γαλατά. ΜΙΑ ΛΑΪΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΗ (Το παραθέτουμε με τη γλώσσα του πρωτοτύπου)
"Η κακή τύχη ηθέλησε και ελαβώθη ο καπετάνιος Γιουστουνιάς ( Ιουστινιάνης) με μια σαϊττέα εις τα σαγόνια και έτρεχε το αίμα εισέ όλο του το κορμί, και εσκιάχθη να μην αποθάνη, και δεν εμίλησε λόγον να βάλη άλλον εις τον τόπον του, μόνε άφησε τον πόλεμον καί έφυγε κρυφά, δια να μην τζακιστούνε οι σύντροφοι του. Και εμπήκανε οι εχθροί μέσα. Οπού αν ήθελε αφήσει άλλον εις τον τόπον τον, δεν ηθέλανε εμπή, οι εχθροί και ήθελε κρατεί τον πόλεμον και δεν ήθελε χάσει την χωράν, τόσο ότι ακόμα αντιστέκανε οι Ρωμαίοι και πολεμούσανε ανδρείως- και εσκλήρυνε πολλά ο πόλεμος. Και ο βασιλεύς, ωσάν• έμαθε ότι ελαβώθη ο καπετάνιος και έφυγε, τότε επήγαινε με αναστεναγμόν να τον ευρή, και ερωτά πού 'να τον ευρή. Και οι πολεμιστάόες, οι σύντροφοι του, επολεμούσανε χωρίς καπετάνιο. αμή αρχίσανε και αυτοί και άφηναν τον πόλεμον και εφεύγανε. Τότε επηρανε οι Τούρκοι θάρρος πολύ και οι Ρωμαίοι εόειλιάσανε πολλά. Και ετούτα εγίνισαν όιατίέφυγε ο καπετάνιος, οπού έκαμνε χρεία να στέκη και να πολεμά έως να αποθάνη εις την τιμήν του, και ήθελε όιόει θάρρος και των συντρόφων του, όιατί όλη η δύναμη του Τούρκου ήτανε εις εκείνην την μερέα. Και οι ελεεινοί Ρωμαίοι αμή ελιγοστεύανε και δεν ημπορουσανε να αντισταθούνε εισέ τόσο πλήθος Τούρκων". (Βαρβερινός κώδικας)
Η αποχώρηση του Ιουστινιάνη προκάλεσε σύγχυση και οι Τούρκοι άρχισαν να εισβάλλουν στην Πόλη κατά μάζες. Ακολούθησε η τελική αντίσταση κατά την οποία ο Κων/νος έπεσε πολεμώντας ως απλός στρατιώτης. Κι o καίσαρ, όταν άκουσε πώς έγινε πια το θέλημα του Θεού, επήγε στη μεγάλη εκκλησία, έπεσε και προσκύνησε ζητώντας έλεος από το Θεό κι άφεση αμαρτιών. Aποχαιρέτισε τον Πατριάρχη, όλο τον υπόλοιπο κλήρο, τη ρήγισσα, προσκύνησε σ' όλα τα σημεία κι εβγήκε από το ναό, πίσω εβόησε όλος ο κλήρος κι όλοι όσοι βρέθηκαν τότε εκεί, γυναίκες και παιδιά αμέτρητα τον ξεπροβόδισαν με θρήνους κι αναστεναγμούς, τόσο που έλεγες ότι η μεγάλη εκκλησία εσάλεψε από τον τόπο της, κι εμένα μου φαίνεται ότι ή βουή τους θα έφτασε κείνη τη στιγμή ίσαμε τον ουρανό. Καθώς έβγήκε από την εκκλησία είπε ένα μονό: "Όποιος θέλει να θυσιαστεί για τους ιερούς ναούς και την ορθόδοξη πίστη μας, ας με ακολουθήσει" και καβαλίκεψε το φαρί του κι ετράβηξε για τη Χρυσή Πύλη - εκεί ενόμισε ότι θα βρει τον άπιστο.
Τον ακολούθησαν ως τρεις χιλιάδες πολεμιστές. Μπροστά στην πύλη είδαν πάρα πολλούς Τούρκους πού καρτερούσαν να πιάσουν τον καίσαρα. Τους εσκότωσαν όλους αυτούς. 'Έτσι ο καίσαρ έφτασε ίσαμε την πύλη, μα από τους πολλούς σκοτωμένους δεν ημπορούσε να προχωρήσει άλλο και πάλι βρέθηκαν μπροστά του άλλοι Τούρκοι κι έπολέμησαν και μ' αυτούς ως το θάνατο. Εκεί έπεσε ο ευσεβής καίσαρ Κωνσταντίνος υπέρ των ιερών ναών και της ορθοδοξίας, μήνας Μάιος, την 29η μέρα, αφού εσκότωσε με το χέρι του, όπως έλεγαν όσοι έμειναν ζωντανοί, πάνω από 600 Τούρκους, κι έτσι αλήθεψε ο χρησμός: "Με Κωνσταντίνο έγινε και πάλι με Κωνσταντίνο θ' αποθάνει". Γιατί οι αμαρτίες έρχεται ή ώρα και κρίνονται από το θεό και, καθώς λέγεται, οι κακουργίες κι οι ανομίες καταλύουν τους θρόνους των ισχυρών.
29η Μαϊου, 2:30 το μεσημέρι: Η χιλιόχρονη βυζαντινή αυτοκρατορία είχε καταλυθεί. Καμιάς πολιτείας η πτώση δεν θρηνήθηκε τόσο πολύ όσο της Πόλης του Ελληνισμού, επειδή ως το 1453 είχε παραμείνει το αδούλωτο προπύργιο του Βυζαντινού κράτους. Η αντίσταση των πολιορκουμένων μπροστά στους πολυάριθμους άπιστους για την πατρίδα και τη θρησκεία, έμεινε χαραγμένη στον υπόδουλο Ελληνισμό και δημιούργησε την εθνική συνείδηση στους 4 αιώνες σκλαβιάς. ....
Οι Ελληνες μόλις διέτρεξε η φήμη πως έπεσε η Πόλη, άλλοι άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι στα πλοία των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων και καθώς ορμούσαν πολλοί πάνω στα πλοία βιαστικά και με ακαταστασία χάνονταν, γιατί βούλιαζαν τα πλοία. Και έγινε εκείνο που συνήθως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις. Με θόρυβο, φωνές και χωρίς καμιά τάξη έτρεχαν να σωθεί ο καθένας μέσα σε σύγχυση...
Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγια Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Αλλοι πάλι σ' άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Ελληνες φάνηκαν γενναίοι αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους. "Σε όλη την Πόλη τίποτε άλλο δεν έβλεπες παρά αυτούς που σκότωναν και αυτούς που σκοτώνονταν αυτούς που κυνηγούσαν και κείνους που έφευγαν". Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, "Απόδειξις ιστοριών" (μετάφραση).
Ο λαός διέδιδε με το τραγούδι του το σκληρό μήνυμα ως θέλημα Θεού. Πηραν την πόλιν, πηραν την, πηραν τη Σαλονίκη, πηραν και την Αγία Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι, που ειχε τριακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυό καμπάνες κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Σιμά να βγουν τά άξια κι ο βασιλιάς του κόσμου φωνή τους ηρθ' εξ ουρανου κι απ' Αρχαγγέλου στόμα. Στις 2:30 το μεσημέρι η χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το σύμβολο του Ελληνισμού και Χριστιανισμού, είχε καταλυθεί.
Η Λαϊκή μούσα θρηνεί για την άλωση της Πόλης: "Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ' Άγια γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψη". "Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες". Αλλά το γενναίο φρόνημα του έθνους με αισιοδοξία δηλώνει: "Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι". Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη, Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις. Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία, το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους. Τις το 'πεν; Τις το μήνυσε; Πότε 'λθεν το μαντάτο; Καράβιν εκατέβαινε στα μέρη της Τενέδου και κάτεργον το υπάντησε, στέκει και αναρωτά το: -"Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;" -"Ερκομαι ακ τα' ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος, ακ την αστραποχάλαζην, ακ την ανεμοζάλην απέ την Πόλην έρχομαι την αστραποκαμένην. Εγώ γομάριν Δε βαστώ, αμέ μαντάτα φέρνω κακά δια τους χριστιανούς, πικρά και δολωμένα." (δημοτικό, απόσπασμα).
Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του εθνους επί αιώνες. "ΠΑλι με ΧρΟνουΣ και καιροΥΣ" Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Ποντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα.
Τότε πήγε ένα παλλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο "Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία". Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε "Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι". Πάρθεν η Ρωμανία Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια, επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον. Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον, εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον, Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει. Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν. "Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!" Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται, -Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι -Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν. -Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. (Δημοτικό τραγούδι του Πόντου).
"ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ". Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μιααντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμίου σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος... "ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ".
Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους.
"Ο Πύργος της Βασιλοπούλας". Στα κάστρα του Διδυμότειχου ένας κυκλικός πύργος, ο ψηλότερος ονομάζεται "πύργος της βασιλοπούλας". Η παράδοση λέει πως κάποτε ο βασιλιάς διασκέδαζε κυνηγώντας και στη θέση του άφησε την κόρη του. Όταν τον ειδοποίησαν ότι έρχονται οι Τούρκοι είχε τόση εμπιστοσύνη στην οχυρότητα του κάστρου ώστε είπε: "αν σηκωθεί από τη χύτρα ο κόκορας και λαλήσει, θα πιστέψω ότι κυριεύτηκε η πόλη.". Οι Τούρκοι όμως χρησιμοποίησαν δόλο και έδειξαν το χρυσοκέντητο μαντήλι του βασιλιά στην κόρη του. Αυτή μόλις το είδε, τους παρέδωσε το κλειδί του κάστρου κι έγινε αιτία της άλωσης. Όταν κατάλαβε πως την ξεγέλασαν, δεν άντεξε την ντροπή και αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον πύργο. Από τότε ο πύργος λέγεται της βασιλοπούλας.
"0I ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ". Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο.
Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη. Ο Ναός της Αγίας Σοφίας
Είναι αναμφισβήτητο στο πέρασμα των χρόνων και στο ξεφύλλισμα της Ιστορίας πως οι Ελληνες αγωνίζονταν για την Πίστη τους στην Ορθοδοξία. Η Κωνσταντινούπολη, αποτέλεσε το κέντρο της ορθοδοξίας και η Αγία Σοφία το σύμβολο της ορθοδοξίας.
Ο Ιουστινιανός μετά τη "στάση του Νίκα" θέλησε να επαναφέρει την τάξη και να ενισχύσει την εξουσία του. Έτσι αποφάσισε να χτίσει μια εκκλησία που θα ξεπερνούσε τις εκκλησίες της εποχής ως προς το μέγεθος, το σχέδιο και την πολυτέλεια. Το έργο ανατέθηκε στους δύο γνωστότερους αρχιτέκτονες της εποχής: τον Ανθέμιο και τον Ισίδωρο. Για την κατασκευή του ναού, προσλήφθηκε ένας μεγάλος αριθμός προσωπικού. Ακόμη οι δύο αρχιτέκτονες είχαν στη διάθεση τους τη δυνατότητα επιλογής ποικίλου υλικού.
Υπολογίζεται ότι πάνω από 300 εκατομμύρια χρυσών νομισμάτων της εποχής δαπανήθηκαν και οι εργασίες διήρκησαν πέντε χρόνια (532-537). Στις 27 Δεκεμβρίου έγιναν τα εγκαίνια του περίλαμπρου ναού. Εκείνη τη μέρα μόλις ο Ιουστινιανός αντίκρισε του ναό αναφώνησε:: "Νενίκητά σε Σολομών".
Μέχρι τότε οι ναοί των χριστιανών ήταν ορθογώνια κτίρια (βασιλικές) ή κυκλικά κτίσματα με θολωτή στέγη (περίκεντρα). Ο Ανθέμιος και ο Ισίδωρος συνδύασαν το ρυθμό της βασιλικής και του περίκεντρου και έκαναν ένα σχέδιο τη βασιλική με τρούλο. Μάλιστα αυτός ο τρούλος είχε ύψος 62 μέτρα και ήταν διακοσμημένος με ψηφιδωτά και χρωματιστά μάρμαρα.
"Αγία Σοφία, το σύμβολο της ορθοδοξίας". Με την άλωση της Πόλης, η Αγία Σοφία έπεσε στα χέρια των αλλόθρησκων. Η Παναγία όμως προστατεύει την Πόλη, προστατεύει την Αγία Σοφία. Η πίστη αυτή είναι δάχυτη στους θρύλους και στα τραγούδια: Της Αγια-Σοφιάς Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια, σημαίνει κι η Αγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι, με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες, κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης, κι απ΄την πολλήν την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες. Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγει ο βασιλέας, φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα:
"Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα 'αγια, παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστήτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει. Μόν' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρτουνε τρία καράβια° το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο, το τρίτο το καλύτερο, την άγια τράπεζά μας, μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν". Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες."Σώπασε κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας είναι". (δημοτικό)
"Η ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ" εκείνη την τρομερή ημέρα που λεηλατήθηκαν τόσες εκκλησίες και βεβηλώθηκαν τόσα ιερά σκεύη, οι Βυζαντινοί, όπως λέει ο θρύλος, προσπάθησαν να κρύψουν από τους άπιστους την άγια εικόνα την αγίας του Θεού Σοφίας και όλα τα πολύτιμα λείψανα, που ήταν στο ιερό της.
Γύρω απ' αυτό, διηγούνται μια παράξενη ιστορία: Την ημέρα που πάρθηκε η Πόλη, βιάστηκαν να φορτώσουν την Αγία Τράπεζα σ ένα πλοίο για να την πάνε στην χώρα των Φράγκων. Στη θάλασσα του Μαρμαρά όμως, το πλοίο βρήκε μεγάλη φουρτούνα. Καθώς το είχαν ετοιμάσει πολύ βιαστικά και το φορτίο του ήταν βαρύ, δεν μπόρεσε ν' αντέξει και βούλιαξε στα κύματα, όπως ήταν. Έτσι η Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας ξέφυγε από τη βεβήλωση, όχι με τον τρόπο που είχαν ελπίσει οι Βυζαντινοί, αλλά όπως άρεσε στο Θεό.
Η Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας αναπαύεται στο βυθό της θάλασσας, πάνω στην άμμο και στα κοχύλια. Το σημείο όπου βούλιαξε το καράβι το ξέρουν καλά οι ναυτικοί και εύκολα το βρίσκουν. Πραγματικά, ακόμα κι όταν η πιο άγρια τρικυμία, φουσκώνει ολόγυρα τα κύματα και κάνει τη θάλασσα να μουγκρίζει, εκεί είναι γαλήνη και ησυχία. Από τη λεία και λαμπρή επιφάνεια του νερού ανεβαίνουν γλυκές ευωδιές και αντίλαλος από αγγελικές ψαλμωδίες. Πολλοί άξιοι δύτες που μαζεύουν κοράλλια ή ψαρεύουν σφουγγάρια, προσπάθησαν να κατέβουν και να δουν το ναυαγισμένο καράβι. Κανείς δεν τα κατάφερε. Η θάλασσα, πολύ βαθιά σ' αυτό το μέρος, φυλάει την Αγία Τράπεζα και τα λείψανα των Αγίων από κάθε βέβηλο μάτι. Όταν όμως θα ξαναπάρουμε την Πόλη, η Αγία Τράπεζα, που μένει στην άμμο του βυθού, θ' ανέβει στην επιφάνεια όπως ανεβαίνει ο δύτης. Θ αρμενίσει μόνη της κατά το Βυζάντιο και θα την πάρουμε από κει που θ' αράξει. Θα την ξαναφέρουμε στην Αγία Σοφία και με χαρούμενους ύμνους, θα την αφιερώσουμε πάλι στη Σοφία του Θεού. Τότε, μέσα στη Βασιλική που έχτισε ο μεγάλος Ιουστινιανός, θα λάμψουν πάλι τα μωσαϊκά, οι εικόνες των Αγίων, τα λόγια του Ευαγγελίου, και ο σταυρός θα ξαναφανεί πάνω από το μαρμάρινο τραπέζι που ξέπλυναν τα κύματα.
"0Ι ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΝ" όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη ξεκίνησαν να καταστρέφουν τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Στην Αγία Σοφιά είχε καταφύγει πολύ λαός, κυρίως γυναικόπαιδα, για να αποφύγουν τον θάνατο. Όμως η παρουσία τους εκεί δεν τους έσωσε, καθώς φανατισμένοι από τους δερβίσηδες μωαμεθανοί μπήκαν στην εκκλησία και άρχισαν να σφάζουν αδιακρίτως όποιον έβρισκαν μπροστά τους...
Ο σωρός των πτωμάτων έφτασε τα δέκα μέτρα. Όταν μάλιστα ο Σουλτάνος Μωάμεθ προσπάθησε να μπει στο ναό το άλογο του σκόνταψε πάνω στα πτώματα, Με την οπλή του το άλογο άφησε ένα σημάδι στην κορυφή ενός στύλου, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Τις πιο πολλές εικόνες και τοιχογραφίες της Αγία Σοφιάς τις κατέστρεψαν οι Τούρκοι.
Όταν, όμως, οι άπιστοι εισβολείς έφτασαν στον εξώστη - γυναικωνίτη και ένας τσαούσης (Τούρκος αξιωματικός) προσπάθησε με έναν πέλεκυ να καταστρέψει μια τοιχογραφία της Παναγίας που κρατά στα χέρια της τον Ιησού μωρό, έγινε το θαύμα ! Τη στιγμή που ο Τούρκος προσπάθησε να καταφέρει το πρώτο χτύπημα στην τοιχογραφία κεραυνοβολήθηκε κι έπεσε νεκρός. Τη θέση του πήρε ένας άλλος Τούρκος, αλλά την ίδια στιγμή κι εκείνος είχε την ίδια τύχη.
Οι υπόλοιποι βάρβαροι πανικοβλήθηκαν απ' το πρωτόγνωρο γι΄ αυτούς θαύμα και γεμάτοι τρόμο, αλλά και σεβασμό εγκατέλειψαν την ανόσια προσπάθεια τους. Η συγκεκριμένη τοιχογραφία σώζεται μέχρι σήμερα στον δεξιό εξώστη της Αγία Σοφιάς.
"Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Βασιλική Εκκλησία, ένας ιερέας τελούσε τη Θεία Λειτουργία. Βλέποντας τους άπιστους να μπαίνουν, δε σκεπτόταν παρά πώς να σώσει από τη βεβήλωση τον ιερό άρτο και το πολύτιμο Αίμα του Χριστού.
Ανέβηκε, λοιπόν, βιαστικός στον Άμβωνα, κρατώντας τ' Άγιο Δισκοπότηρο κι εξαφανίστηκε σε μια μικρή πόρτα. Την έκλεισε πίσω του, μα δυστυχώς οι Τούρκοι τον είχαν δει κι έτρεξαν να τον προφτάσουν. Όταν όμως έφθασαν στο σημείο που θα έπρεπε να βρίσκεται η πόρτα, ξαφνιάστηκαν γιατί δεν είδαν παρά μόνο μια γυμνή, λεία επιφάνεια χωρίς το παραμικρό σημάδι ανοίγματος. Αγριεμένοι, προσπάθησαν να γκρεμίσουν τον τοίχο, αλλά έσπασαν τα όπλα τους, χωρίς να καταφέρουν τίποτε! -Ας φέρουν τους χτίστες του στρατού μας, αποφάσισε ο Σουλτάνος. Έτσι θα δούμε τι είναι πίσω απ' αυτόν τον τοίχο.
Οι χτίστες ήρθαν με τα εργαλεία τους κι άρχισαν να χτυπούν τον τοίχο. Παρ' όλες τους τις προσπάθειες όμως, δεν μπόρεσαν ούτε να τον τρυπήσουν κι ομολόγησαν πως σίγουρα υπήρχε κάποιο τεχνικό μέσο, που τους ήταν άγνωστο. -Είστε ανίκανοι, φώναξε καταθυμωμένος ο Σουλτάνος και θα τιμωρηθείτε! Να φέρουν βυζαντινούς χτίστες! Τότε έφεραν βιαστικά όσους μπόρεσαν και απειλώντας τους με θάνατο, τους πρόσταζαν να ρίξουν αυτόν τον τοίχο! Μα, ούτε κι αυτοί δεν τα κατάφεραν!
Γιατί, το θέλημα του Θεού, πιο δυνατό από κάθε ανθρώπινη δύναμη, κρατούσε αυτές τις πέτρες δεμένες γερά, για να προστατεύει τον ιερέα. Όλους αυτούς τους αιώνες, ο ιερέας αγρυπνεί, σφίγγοντας το δισκοπότηρο, που προστάτευσε από τους άπιστους! Μα, όταν θα ξαναπάρουμε την Πόλη, η πόρτα θα ξανανοίξει μόνη της, ο ιερέας θα βγει, θα ξαναμπεί στο ιερό και θα συνεχίσει τα λόγια της λειτουργίας, από κει ακριβώς που είχε σταματήσει!
Η Αγία Σοφία στη σημερινή της μορφή. Η εικόνα του ναού της Αγίας Σοφίας έχει αλλοιωθεί μετά τη προσθήκη 4 μιναρέδων στο εξωτερικό, που δείχνουν αταίριαστοι με το υπόλοιπο οικοδόμημα, Στο εσωτερικό ο χριστιανικός σταυρός αντικαταστάθηκε με το μουσουλμανικό μισοφέγγαρο. Τζάμια με χρωματιστό γυαλί τοποθετήθηκαν στα παράθυρα και οι μεγάλες κρεμαστές λάμπες λαδιού αντικαταστάθηκαν από μικρότερες. Τα ψηφιδωτά καλύφθηκαν με κίτρινη μπογιά και γενικότερα όλη η εικόνα της εκκλησίας άλλαξε. Από την Άλωση του 1453 ως το 1934, η Αγία Σοφία λειτούργησε ως τζαμί και από το 1935 ως τις μέρες μας, λειτουργεί ως μουσείο. Η Αγία Σοφία ακόμη και στην παραμορφωμένη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, προκαλεί το θαυμασμό του επισκέπτη για το μεγαλειώδες αυτό έργο αλλά συγχρόνως και τη λύπη του για τις καταστροφές που έχει υποστεί το σημαντικότερο έργο του Βυζαντινού πολιτισμού και της Χριστιανοσύνης.
"Αγία Σοφία, το σύμβολο της ορθοδοξίας" Όμως, αν το Βυζάντιο ως πολιτική υπόσταση τερμάτισε τον ιστορικό του βίο, ο πολιτισμός του, έστω και χωρίς τη δόξα του παρελθόντος, επιβίωσε καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, εξακολούθησε να επηρεάζει τον πολιτισμό στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη και μέχρι σήμερα αποτελεί μια από τις κυριότερες συνιστώσες του νεοελληνικού πολιτισμού. Κορυφαίοι λόγιοι του Βυζαντίου, όπως ο Βησσαρίων ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης και τόσοι άλλοι, δίδαξαν την αρχαία ελληνική γλώσσα και τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς στα πανεπιστήμια της Ιταλίας και ένα πλήθος μαθητών τους από όλες τις χώρες της Ευρώπης μετέφεραν τα διδάγματα τους σε όλη την ήπειρο, ώστε ο ανθρωπισμός να γίνει πανευρωπαϊκό κίνημα και ακρογωνιαίος λίθος του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
http://www.manesis.gr/alosi/alosi.htm
Τό ιερό λείψανο τού Αγίου Ιωάννου ολόσωμο καί άφθαρτο στό Προκόπι Ευβοίας σήμερα, 280 χρόνια από την κοίμησή του...
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος γεννήθηκε το 1690 μ.Χ. στη Ρωσία. Οι γονείς του, πιστοί χριστιανοί οι ίδιοι, βάπτισαν τον γιό τους χριστιανό και τον μεγάλωσαν σύμφωνα με τις επιταγές του Χριστιανισμού. Ο Άγιος από μικρός έγινε θερμός χριστιανός και διέγαγε τον βίο του εν Χριστώ.
Όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία, ο Άγιος Ιωάννης κατετάγη στον Ρωσικό στρατό. Την εποχή εκείνη μαινόταν ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος.
Ο Άγιος πολέμησε σε αυτόν τον πόλεμο, έως ότου αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και δόθηκε σαν σκλάβος σε ένα Τούρκο αξιωματικό που καταγόταν από το χωριό Προκόπι της Μικράς Ασίας…
+++++++++++++++++++
Ο Τούρκος αξιωματικός μετέφερε τον Άγιο στο Προκόπι και εκεί προσπάθησε, όπως συνηθιζόταν τότε, να τον πείσει να αλλαξοπιστήσει.
Ο Άγιος αντιστάθηκε σθεναρά σε όλες τις προσπάθειες του Τούρκου και τέλος, με την βοήθεια του Θεού, ο Τούρκος άφησε ήσυχο τον Άγιο να διατηρήσει την πίστη του.
Οι συνθήκες διαβίωσης του Αγίου ήταν πολύ σκληρές.
Κοιμόταν στο στάβλο του αφεντικού του, μαζί με τα ζώα των οποίων τη φροντίδα του είχε αναθέσει. Έτρωγε ελάχιστα, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και ήταν αναγκασμένος να περπατά χωρίς υποδήματα.
Σε αυτόν τον στάβλο, ο Άγιος προσευχόταν, ενώ τα βράδια συχνά επισκεπτόταν μια εκκλησία που ήταν εκεί κοντά, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.
Η Βασίλισσα τής Ισπανίας Σοφία πού ήλθε πρό ολίγων ημερών να προσκυνήσει καί να κάνει Παράκληση στόν Άγιο...
Η χάρη του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, έφερε ευλογία στο σπίτι του αφεντικού του, ο οποίος πλούτισε και έγινε από τους ισχυρότερους άντρες της περιοχής.
Όταν κάποια στιγμή ο Τούρκος αξιωματικός επισκέφτηκε την Μέκκα για προσκύνημα, ο Άγιος Ιωάννης με θαυμαστό τρόπο έστειλε από το Προκόπι στην Μέκκα ένα πιάτο με ρύζι για το αφεντικό του.
Στην αρχή δεν τον πίστεψαν, αλλά όταν ο Τούρκος γύρισε από την Μέκκα φέρνοντας το πιάτο μαζί του πείστηκαν και το θαύμα αυτό έγινε σε όλους όσους κατοικούσαν στην περιοχή γνωστό.
Ο Τούρκος θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο προσφέρθηκε να του καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και συνέχισε να φροντίζει τα ζώα του αφεντικού του και να μένει στον στάβλο.
Δουλεύοντας την ημέρα και προσευχόμενος την νύχτα έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος τον υπόλοιπο του βίου του έως τις 27 Μαΐου του 1730 μ.Χ. όπου αναπαύτηκε σε ηλικία 40 ετών.
Το σώμα του παραδόθηκε από το αφεντικό του στους Χριστιανούς του Προκοπίου ώστε να το θάψουν σύμφωνα με τους κανόνες του Χριστιανισμού. Το σώμα του Αγίου ενταφιάστηκε στο χριστιανικό νεκροταφείο και εκεί παρέμεινε για τρεισήμισι χρόνια.
Μετά το πέρας αυτών των ετών ο Άγιος εμφανίστηκε στον ύπνο ενός γέροντα Ιερέα ζητώντας του να γίνει ανακομιδή του ιερού λειψάνου του. Κάθε βράδυ μια στήλη φωτός κατέβαινε από τον ουρανό στον τάφο του Αγίου.
Οι Χριστιανοί έκαναν την ανακομιδή του Λειψάνου του Αγίου και το τοποθέτησαν σε μια λάρνακα κάτω από την Αγία Τράπεζα του Ναού του Αγίου Γεωργίου στον οποίο προσευχόταν ο Άγιος εν όσο ήταν στη ζωή.
Πολλά θαύματα γίνονταν με την χάρη του Αγίου και κόσμος πολύς ερχόταν να προσκυνήσει το Ιερό Λείψανό του. Όταν το 1834 μ.Χ. κτίστηκε στο Προκόπι ένας μεγάλος Ναός του Μεγάλου Βασιλείου, μεταφέρθηκε εκεί το Λείψανό του.
Τρεις φορές όμως θαυματουργά επέστρεφε το βράδυ το Ιερό Λείψανο του Αγίου στον παλαιό ναό, ενώ οι πιστοί το μετέφεραν την ημέρα στον νέο Ναό. Μετά από πολλές αγρυπνίες, και με την συγκατάβαση του Αγίου μεταφέρθηκε μόνιμα πλέον το λείψανο του στον νέο Ναό.
Σε αυτόν τον ναό έμεινε ο Άγιος μέχρι το 1924 μ.Χ. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας και Τουρκίας που έγινε τότε, μεταφέρθηκε και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου στο Νέο Προκόπι της Εύβοιας όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες που ζούσαν στο Προκόπι της Μικράς Ασίας. Η μεταφορά στο Νέο Προκόπι Ευβοίας, έγινε χάρη στις προσπάθειες του Παναγιώτη Παπαδόπουλου.
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Παπαδόπουλος ναύλωσε με δική του δαπάνη το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» με το οποίο εκτός από το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και 800 πατριώτες.
Το 1930 άρχισε να χτίζεται ναός προς τιμή του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε μετά από πολλούς κόπους των πιστών το 1951. Τότε μεταφέρθηκε ο Άγιος στο νέο Ναό και εκεί βρίσκεται μέχρι τις μέρες μας. Πιστοί επισκέπτονται τον ναό αυτό και προσκυνούν τον Άγιο, από την Ελλάδα και το εξωτερικό ευχαριστώντας τον για τα θαύματα και την βοήθεια που τους δίνει με τη χάρη του.
Την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου εορτάζουμε στις 27 Μαΐου.
Την Πέμπτη 20 Μαΐου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος δέχθηκε μετά πάσης τιμής και πολλής εγκαρδιότητος την μεγαλειοτάτη Βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία, ἡ οποία επισκέφθηκε ανεπισήμως το Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, στο Προκόπι Ευβοίας καί αναπέμφθηκε δέηση ενώπιον της ιεράς Λάρνακας του Οσίου Ιωάννου
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολούθησε την τεχνική αγιογραφήσεως του ναού, οδηγηθείσα από τον αγιογράφο κ. Σέργιο Σεργιάδη στο άνω μέρος της σκαλωσιάς, προκειμένου να δει από κοντά την τεχνική σε ότι αφορά την εκτέλεση των τοιχογραφιών.
Με την απλότητα πού την διακρίνει ζήτησε να δει τον δάσκαλο πάνω στη σκαλωσιά «επί τω έργω»... Την Βασίλισσα Σοφία συνόδευε ἡ αδελφή της Πριγκίπισσα Ειρήνη και όμιλος υψηλόβαθμων συνεργατών της.
Μια Χάρλευ της παλιάς Ελληνικής Χωροφυλακής, σε σύγχρονη έκδοση…
Ιδού καί το σχετικό Διάταγμα, το οποίο συντάχθηκε επάνω στη βάση του Οργανισμού της Γαλλικής Εθνικής Χωροφυλακής: "Συσταίνεται Χωροφυλακή, σκοπός της οποίας είναι να στερεώσει και να διαφυλάττει την κοινήν ασφάλειαν, επιτηρούσα με άγρυπνον όμμα εις το να προλαμβάνεται και εμποδίζεται πάσα διατάραξη της κοινής ησυχίας εγκληματική επιχείρησις και παρεμβαίνουσα με δραστηριότητα και ταχύτητα προς ανακάλυψιν και σύλληψιν των κακούργων. Το χρέος της είναι και να διατηρή την ισχύν των νόμων καθ' όλην την Περιφέρειαν του Κράτους και τα Στρατόπεδα και εις τον Στρατόν...". Αυτά έγραφε περίπου εκείνο το διάταγμα… Από τότε όμως μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στα ποτάμια. .. Το σώμα της Ελληνικής Χωροφυλακής, το οποίο λόγω της στρατιωτικής του μορφής ήταν το πλέον κατάλληλο για να κυνηγάει ληστές στην ύπαιθρο μετέπειτα το κατάργησαν κάποιοι αιθεροβάμονες πολιτικοί, και έριξαν όλο το βάρος στην Αστυνομία Πόλεων μέ το σκαρπίνι και τα περιπολικά, ένα-δύο το βράδυ για όλο τον Νομό Αχαϊας! Κατάργησαν στα χωριά τους Σταθμούς Χωροφυλακής και τον φόβο πού ενέπνεαν, έκαναν διά συγχωνεύσεως Τμημάτων τα λεγόμενα «πολυδύναμα Τμήματα», κι΄ άφησαν στο έλεος των κακοποιών ολόκληρη την Ελληνική ύπαιθρο… Κι΄ έτσι τώρα...
Πρωτόγνωρο φαινόμενο χαρακτηρίζουν αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. την ανεύρεση καθημερινά πτωμάτων σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Οπως λένε χαρακτηριστικά, «μας προκαλεί εντύπωση γιατί συνήθως είχαμε έξαρση εγκλημάτων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεν προλαβαίνουμε να ανοίγουμε νέους φακέλους με ανθρωποκτονίες» και συμπληρώνουν πως «έχουμε να κάνουμε με ποιοτική αναβάθμιση της εγκληματικότητας, καθώς δρουν ανεξέλεγκτα κακοποιοί που δεν διστάζουν να αφαιρέσουν ανθρώπινες ζωές είτε για να αρπάξουν χρήματα είτε για ξεκαθάρισμα διαφορών».
Ενδεικτικό είναι ότι την Τετάρτη τις διωκτικές αρχές απασχόλησαν τέσσερις σχετικές υποθέσεις.... +++++++++++++++++++++++++++++++ Σήμερα, τις Χάρλευ τις βλέπουμε σαν τουριστική ατραξιόν όπως αυτή, πού τις μέρες αυτές παρουσιάζεται στην Πάτρα. Ιδού κι΄ ένα σχετικό άρθρο: «….Εξατμίσεις στο φουλ, μπαντάνες να ανεμίζουν, σημαίες διαφόρων εθνικοτήτων και... τέρμα τα γκάζια.
Σήμερα το πρωί περίπου 5.000 λάτρεις των Ηarley- Davidson μηχανών, των θρυλικών αμερικανικών σκαριών σε δύο τροχούς, στοχεύουν να καταγράψουν ένα νέο, παγκόσμιο ρεκόρ.
Μέ τού βοριά τόν άνεμο ελεύθεροι στούς δρόμους...
Με πρωτοβουλία της Ελληνικής Λέσχης Φίλων Ηarley- Davidson και με αφορμή την πανευρωπαϊκή συγκέντρωση οδηγών και φίλων των μηχανών αυτών στην Πάτρα, οι πολυάριθμοι «ξένοιαστοι καβαλάρηδες» πέρασαν μέσα σε μισή ώρα τη Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», που συνδέει το Ρίο με το Αντίρριο, πραγματοποιώντας έτσι τη μεγαλύτερη συγκέντρωση και διέλευση μηχανών Ηarley πάνω σε καλωδιωτή γέφυρα.
Ηδη ως χθες το απόγευμα στην Πάτρα υπολογιζόταν ότι είχαν συγκεντρωθεί περίπου 3.000 μηχανές, ενώ αφίξεις αναμένονται και σήμερα, ειδικά για την επίτευξη του ρεκόρ.
Η ιδέα της συγκέντρωσης και της ταυτόχρονης κίνησης τόσων μηχανών πάνω στη γέφυρα ανήκει στο μέλος της ελληνικής λέσχης κ. Ρομπέρτο Μακ Ντόναλντ .
Οταν ανατέθηκε, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια, στην ελληνική λέσχη η διοργάνωση της πανευρωπαϊκής μάζωξης αναβατών και θαυμαστών Ηarley, που στη γλώσσα των μοτοσικλετιστών ονομάζεται Super Rally, και επελέγη η Πάτρα ως τόπος διεξαγωγής της, λόγω της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με την Ιταλία, ο Ρομπέρτο πρότεινε να παρελάσουν οι μηχανές και οι αναβάτες τους στη Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης».
