Ελληνικά Πανεπιστήμια . Ανανεώστε τα, ή κλείστε τα, μέσος όρος δεν υπάρχει !

 


Πού είναι τα Ελληνικά Πανεπιστήμια;







 

Ο δημιουργικός  κύκλος των Ελληνικών Πανεπιστημίων, φαίνεται πιά, ότι βαδίζει μοιραία προς το τέλος του.
Η παλιά καλή «παραγωγή», πού είχε ένα πρόσωπο προς τά άλλα Διεθνή Ιδρύματα, έχει πάρει πιά την άγουσα υποβάθμισή της προς τά κάτω, και οί αιτίες φαίνεται να είναι πολλές…

Βρώμα καί δυσωδία!
Είναι αυτό είσοδος  Πανεπιστημίου; Έχει αυτό καμμιά σχέση μέ τα ξένα πεντακάθαρα Ιδρύματα;



Συνελήφθηκε ποτέ κανένας υπαίτιος, ή όλους τούς αφήνουμε ασύδοτους γιατί "εμείς εδώ έχουμε δημοκρατία;"

Έτσι λοιπόν...

Από την μια πλευρά οί πολιτικές αντιπαραθέσεις των φοιτητών, οί καταλήψεις, οί διαδηλώσεις, οί ομηρίες και τά ξυλοκοπήματα καθηγητών και σπουδαστών μεταξύ τους, οί λερωμένοι χώροι των αιθουσών πού οί  ίδιοι οί φοιτητές βρωμίζουν αλλά και η ελεύθερη πρόσβαση οποιουδήποτε μη φοιτητού στους χώρους των Πανεπιστημίων…

Ακόμη, οί κλοπές υπολογιστών, συσκευών, και επιστημονικών εργαλείων πολλές φορές ανυποπολογίστου αξίας, αλλά καί η αδιαφορία των περισσότερων φοιτητών όχι μόνο για μάθημα αλλά και για να προστατέψουν, να διατηρήσουν με καλαισθησία τους χώρους  της κρατικής περιουσίας, αλλά και η ως επί το πλείστον ελεύθερη ζωή τους στις πολιτείες ώστε να καταλήγουν πολλοί απ΄αυτούς τρώγοντας και πίνοντας τά χρήματα των γονιών τους, είναι η μία εικόνα του ιδίου νομίσματος…

Και όπως μας έλεγε κάποιος φίλος πού κάτι ήξερε περισσότερο, έστω καί με κάποια δόση υπερβολής στα λεγόμενά του, αλλά «αηδιασμένος» όπως τόνιζε, «από την κατάληψη της Πάτρας από κάποιους φοιτητές πού δεν ήλθαν εδώ για σπουδές αλλά για να περνάνε καλά τον καιρό τους στις καφετέριες και στις γκόμενες, και να ρυπαίνουν παντοειδώς και ασχημόνως την παλιά μας Πάτρα, φέρνοντας κέρδη μόνο σε κάποια μαγαζιά και σε όσους νοικιάζουν σπίτια…»

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Και  καταλήγοντας στις δριμείς διαπιστώσεις του, ότι «το πράγμα δεν πάει άλλο πιά, πρέπει τα Πανεπιστήμια να ανασυνταχθούν και να ανασυγκροτηθούν, αρχής γενομένης από τον κάθε πρύτανη μέχρι και τον τελευταίο καθηγητή αλλά και  φοιτητή.


Και ένα νέο πνεύμα δημιουργικό αλλά και πειθαρχικό να φυσήξει παρουσιάζοντας μια άλλη φωτογραφία απ΄ αυτή πού δυστυχώς σήμερα έχουν τα περισσότερα Ελληνικά Πανεπιστήμια…

Αν δεν πρόκειται να υπάρξει τέτοια διάθεση απ΄ όλους αυτούς, και αν πρόκειται να υποβαθμίζονται συνεχώς καί προς τα κάτω τέτοια ιδρύματα έ, τότε, άντε να τά κλείσουν  τέτοια Πανεπιστήμια και να πάνε στα σπίτια τους τέτοιοι φοιτητές πού τόχουνε ρίξει στο…  «γιά, και ντού » καί τίποτα περισσότερο…

Για να ησυχάσει και η πόλη μας, και να μείνει καθαρά στους Πατρινούς, όπως ήταν παλιά, μια ήσυχη πολιτεία…».

Καί τελειώνοντας τον οξύ  αυτόν λόγο του, και δείχνοντάς μας συνάμα και την παρακάτω τελευταία έρευνα από ένα άλλο Ελληνικό Πανεπιστήμιο πού φανερώνει ότι το παλιό συνετό κλίμα του φοιτητή «πού πάει στην Πολιτεία μόνο για σπουδές…»  έχει τελειώσει πιά, και ότι εκείνο για το οποίο ενδιαφέρονται οι περισσότεροι ( όχι όλοι βέβαια, ευτυχώς) είναι η ελεύθερη ζωή...

ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ… 

-------------------------------------------------------------------

 «Αυτή, παρακάτω, είναι η σεξουαλική ζωή των Ελλήνων φοιτητών ! 

Μειοψηφία οι σχέσεις μόνο με ένα... σύντροφο!!»

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/231998

Μιλάει γιά το «για και ντού…» πού λέγαμε παραπάνω…

--------------------------------------------------------------------------------

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ "ΚΑΠΕΤΑΝΑΤΑ" ΚΑΠΟΙΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ…

======================================

Έτσι λοιπόν ο φίλος συνέχισε…

«Από την άλλη πλευρά τώρα, κάποια καπετανάτα των Πανεπιστημιακών ( καθηγητών, ή καί υπαλλήλων ακόμη ),  με το διορισμένο συγγενολόϊ τους σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών,  με διορισμένους από το παράθυρο υπαλλήλους, γυναίκες, αδέλφια, ξαδέλφια, κουμπάρους, κουμπάρες, ερευνητές, προγραμματιστές, και πάει λέγοντας έφεραν τελικά το «πλοίο» σε ναυάγιο και τόριξαν στην ξέρα…»

Προσθέτοντας ακόμη, ότι «ήξερα εγώ υπάλληλο, συνταξιούχο τώρα, πού είχε διορίσει μέσα στο Πανεπιστήμιο την γυναίκα του, τον αδελφό του με το ένα παιδί του, την νύφη του, δύο κόρες του, και τις τρείς ανηψιές του φροντίζοντας συνάμα οί ανηψιές να πάρουν χωρίς να παρακολουθήσουν ποτέ τους ( ; ), και μεταπτυχιακό στίς λεγόμενες « Επιστήμες της Αγωγής», αν τις έχετε ποτέ ακούσει, κι΄ αν όχι «άντε και… βοήθειά μας…».

Το επίδομα όμως μεταπτυχιακού, αλλά και η εκ τούτου ανέλιξη κάνουνε καλά την δουλειά  τους…

Θά μού πείτε, υπερβολές είναι όλα αυτά, αλλ΄ όμως μήπως υπάρχουνε στα λεγόμενά του και κάποιες αλήθειες;

Πάνω όμως σ΄ όλα αυτά έρχεται τώρα και η Κυβέρνηση, πού γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα επί των κρυφών και φανερών γεγονότων τών Ελληνικών  Πανεπιστημίων θέλησε να βάλει χέρι στο «αυτοδιοίκητο» δηλαδή στο καπετανάτο μέσα από το οποίο οί Πανεπιστημιακές διοικήσεις βρισκόσαντε στο ανεξέλεγκτο, στο απυρόβλητο κάθε ελέγχου, και στον θρόνο του Καίσαρος!

Και αυτά μέν γιά κάποιους από τους καθηγητές,  μια καί υπάρχουν και πολλοί άμεμπτοι καθηγητές  και υπάλληλοι, άξιοι πολλών συγχαρητηρίων για το Πανεπιστημιακό έργο τους…

Άς δούμε όμως τώρα, τά «έργα και τις ημέρες» κάποιων φοιτητών…

Ένα κείμενο πού βρήκαμε στο Διαδίκτυο σχετικά με την διάλυση των Πανεπιστημίων από τους ίδιους τους φοιτητές, είναι η «άλλη»  φωτογραφία των Ελληνικών Πανεπιστημίων του σήμερα…

==========================

Ιστορίες παραλογισμού στα Ελληνικά Πανεπιστήμια

Του Πασχου Μανδραβέλη – Kathimerini.gr

Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι προσπαθούν πλέον να καταλάβουν πώς παράγονται οι καταλήψεις στα ελληνικά ΑΕΙ. 

Απλώς οι περισσότεροι τις υπομένουν, όπως τις μπόρες να περάσουν.
Μαζεύονται 50 με 100 φοιτητές σε κάτι που βαφτίζουν Γενική Συνέλευση και αποφασίζουν ότι θα παραβιάσουν το δικαίωμα των υπόλοιπων χιλιάδων φοιτητών να μπουν στο Πανεπιστήμιο.

Και οι ευφημιζόμενες ως «Γενικές Συνελεύσεις» ουδείς γνωρίζει πώς γίνονται. 

Ούτε καν οι φοιτητές. 

Είναι χαρακτηριστικός ο παρακάτω διάλογος στο διαδικτυακό φόρουμ του Πολυτεχνείου (e-polytexneio.gr):

«Θέλω να μου εξηγήσει κάποιος πώς καλείται μια γενική συνέλευση», ρωτά κάποια φοιτήτρια. «Με καλή διάθεση», σαρκάζει ο ένας. «Με διάφορους τρόπους», εξηγεί κάποιος άλλος και συνεχίζει: «Ο κλασικός είναι να γίνει Δ.Σ. και να αποφασίσουν οι παρατάξεις... 

Ο άλλος είναι να το αποφασίσουν τα ΕΑΑΚ (σ.σ. αριστερές παρατάξεις μειοψηφίας) μόνα τους».

Οι αποφάσεις αυτών των συνελεύσεων, βεβαίως, δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση, ούτε καν από τα καταστατικά των φοιτητικών συλλόγων, τα οποία προϋποθέτουν απαρτία προκειμένου να λάβουν αποφάσεις οι συνελεύσεις και ειδικά για τις καταλήψεις οι οποίες πλήττουν το βασικό δικαίωμα των φοιτητών, το οποίο είναι να... φοιτούν.

Παρ’ όλα αυτά, λόγω της αβελτηρίας πρωτίστως των πρυτάνεων, αλλά και της αδιαφορίας της υπόλοιπης κοινωνίας (που βλέπει τα ΑΕΙ ως μηχανισμό παραγωγής χαρτιών για διορισμό στο Δημόσιο) το πανεπιστήμιο έχει καταντήσει χώρος άσκησης απίστευτου «επαναστατικού» παραλογισμού.

Ενα παράδειγμα:
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ομάδα «επαναστατών» του Πολυτεχνείου υπό τον τίτλο «Ελευθεριακό Σχήμα» έβγαλε μια προκήρυξη που καλούσε τους φοιτητές
«Να λερώσουμε τους τοίχους της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών» (ΣΕΜΦΕ). Στο κείμενο της προκήρυξης αναγραφόταν τα εξής:

«Οσοι βρεθήκαμε στη σχολή τις τελευταίες μέρες είδαμε τους τοίχους της σχολής μας κενούς! Ολες οι αφίσες ξηλώθηκαν και οι τοίχοι βάφτηκαν λευκοί λες και είμαστε σε ψυχιατρείο... Οι σχολές, όμως είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ... και μπορούμε να τους χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε: να συζητάμε, να δρούμε πολιτικά και πολιτιστικά, να αθλούμαστε, να βολτάρουμε ακόμα και να αράζουμε μέχρι το βράδυ. Αυτοί οι χώροι ανήκουν σε εμάς... Σαν πρώτη απάντηση στην καταστολή που επιβάλλουν στην πολιτική έκφραση και δημιουργία στους τοίχους της σχολής μας: Φέρνουμε τα σπρέι μας, τους μαρκαδόρους μας, τις μπίρες, τα ποτά, τη μουσική μας και ό,τι άλλο μας έρθει και ξαναλερώνουμε τη ΣΕΜΦΕ».

Την ημέρα όμως του μουντζουρώματος της σχολής η «δράση» (σύμφωνα με την «επαναστατική» ορολογία) δεν έγινε. Εξηγούν οι ίδιοι με νέο κείμενό τους τον λόγο: «Αντί να δεχθούμε συγχαρητήρια για την αισθητική και το γούστο μας, δεχθήκαμε ξεκάθαρη καταστολή. Απ’ τη στιγμή που εμφανιστήκαμε στη σχολή, προκειμένου να αρχίσουμε τις διαδικασίες στησίματος της δράσης (σπρέι, ηχεία, λάπτοπ κ.λπ.), βρήκαμε όλες τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες και τον κοσμήτορα με μερικούς καθηγητές να μας την έχουν στημένη στη μοναδική ανοιχτή είσοδο, με προφανή στόχο να μπλοκάρουν τη δράση... Την ώρα εκείνη, δυστυχώς, ήμασταν πολύ λίγοι άνθρωποι, με αποτέλεσμα η δυναμική μας να μην μας επιτρέπει να διεκδικήσουμε πραγματικά τον χώρο πέρα από το να υπερασπιστούμε πολιτικά την επιλογή μας ερχόμενοι σε λογομαχία με τον κοσμήτορα και τους κλακαδόρους του. Για τον λόγο αυτό, προτιμήσαμε να απομακρυνθούμε...».

Ας μη σταθούμε στον διάχυτο παραλογισμό αυτών των ανακοινώσεων, που βαφτίζουν «αντίσταση» τις μουντζούρες (για τις οποίες μάλιστα πρέπει να δεχθούν... συγχαρητήρια), ούτε στα περί «ξεκάθαρης καταστολής» επειδή οι πόρτες της σχολής ήταν κλειδωμένες.

Πρέπει όμως να προσέξουμε την φράση «την ώρα εκείνη, δυστυχώς, ήμασταν πολύ λίγοι άνθρωποι, με αποτέλεσμα η δυναμική μας να μην μας επιτρέπει να διεκδικήσουμε πραγματικά τον χώρο» και προφανώς λιγότεροι από «τον κοσμήτορα με μερικούς καθηγητές», όπως γράφουν οι ίδιοι στην ανακοίνωση.

Με άλλα λόγια, η σχολή δεν έγινε κουρελαρία διότι 5-10 πανεπιστημιακοί απέτρεψαν την «αποφασιστική διεκδίκηση του χώρου» από 5-10 «ελευθεριακούς» (τρομάρα μας!), οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν την αισθητική της μουντζούρας χωρίς να ρωτήσουν τους χιλιάδες φοιτητές και καθηγητές.

Σήμερα τα ΑΕΙ είναι όμηρος μειοψηφιών που «διεκδικούν δυναμικά τις σχολές», όπως λέει η «επαναστατική» ορολογία.
Αυτές οι μειοψηφίες επιβάλλουν διά της βίας το άδικο των καταλήψεων. Πετυχαίνουν τον στόχο τους διότι -σε αντίθεση με τον κοσμήτορα και τους καθηγητές της ΣΕΜΦΕ- ουδείς αντιστέκεται στον παραλογισμό.

Πολλοί πρυτάνεις, μάλιστα, τον υποδαυλίζουν...

Kathimerini.gr