Ανοίξτε τά περίπτερα ( ή φέρτε μπουλντόζες και γκρεμίστε τα…)

Όπως θυμάμαι, εκείνο τό περίπτερο τής γειτονιάς μου...





Η κρίση πού μαστίζει σήμερα τους περισσότερους συμπολίτες μας δεν άφησε ανέγγιχτο και το εμπόριο σε ψιλικατζίδικα και περίπτερα.
Κι΄ αν κάποιοι ίσως θεωρούν τα μαγαζάκια αυτά ως ένα είδος ασήμαντης προσφοράς στο κοινό, καθώς και ασήμαντου εμπορίου πού δεν θα πείραζε κι΄ αν έλλειπαν το λάθος τους είναι μεγάλο ίσα πού και το σκέφτονται…

Θυμάμαι παλαιότερα πού σε κάθε σχεδόν γωνία υπήρχε κι΄ ένα περίπτερο, χώρια τα ενδιάμεσα ψιλικατζίδικα της κυρά Τούλας, του κύρ Μήτσου, και των άλλων....Τό περίπτερο ήταν το μαγαζί παντός καιρού και πάσης ώρας.
Ανοιχτό, από το πρωϊ μέχρι το βράδυ για την εξυπηρέτηση του κόσμου, του περαστικού, του γείτονα…

Κατάστημα πού έδινε ζωή, στον κάθε τόπο πού φύτρωνε !

Και πάντα με είδη πρώτης, δεύτερης, και τελευταίας ανάγκης.
Από εφημερίδες, περιοδικά, τσιγάρα, τυρόπιτες, μέχρι μπέϊμπιλίνο και βελόνες…
Με τηλέφωνο «για το κοινό», με ψυγείο για τά παγωτά μας, νερά, αναψυκτικά, μέχρι ασπιρίνες στις 11  η ώρα την νύχτα, όταν τα άλλα εμπόρια έχουν κατεβάσει τα ρολλά κι΄ έχουνε πάει από ώρα για ύπνο…

Εκτελούσαν και εκτελούν πλέον των άλλων ένα κοινωνικό έργο.
Και το εκτελούν ακόμα όσα δυστυχώς κατόρθωσαν μέσα στην κρίση και τον πυρετό να επιζήσουν…

Βρήκαμε τελευταία ένα άρθρο-πρόταση σε μία τοπική μας εφημερίδα.

Και θα λέγαμε ότι για πολλά μιλάει αλλά δεν κάνει καμμία αναφορά για την …ταμπακέρα.

Κι΄ εδώ «ταμπακέρα» είναι ο περιπτεράς ως άνθρωπος !

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com

Ο περιπτεράς πού κάθεται τόσες ώρες σ΄ έναν χώρο 1 επί 1 μέτρο, μη μπορώντας ν΄ απλώσει ούτε τα ποδάρια του  να ξεκουραστούνε λίγο, καθισμένος σ΄ ένα κάθισμα  τόσες ώρες, ούτε σε τουαλέτα να μη μπορεί  να πάει…
Κι΄ αν είναι και γυναίκα τόσο το χειρότερο, με κινδύνους ληστών,αρπακτικών, ρομά, ζαμά, και δεν συμμαζεύεται...

 

Και με τους κλέφτες να πολιορκούν τα «εξωτερικά αθέατα» από επίβλεψη μέρη, και να βουτάνε ότι μπορούνε…

Για όλα λοιπόν μιλάει το παρακάτω κείμενο αλλά για την βαρειά φορολογία πού επέβαλε το Κράτος σ΄ αυτούς, τους άς πούμε μικρομεσαίους, και για την ιδιότυπη εργασία τους λόγο δεν ακούσαμε…

Ποιός κάθεται σήμερα σε μια τέτοια φυλακή μέσα στο καυσαέριο από 7 ώς 15 το πρωϊ, κι΄ άλλες 8 ώρες ως το βράδυ;
Ωραία είναι η αισθητική, συμφωνούμε, και το «αλά Francέ  Kiosk» μιάς κατασκευής, αλλά ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο επενδύοντας σε καμμιά 10αριά χιλιάδες ευρώ και με το Κράτος και την Δημαρχία σαν αρπακτικά από πάνω τους να περιμένουν γρήγορα – γρήγορα να αρμέξουν τα τέλη τους…

Ποιός είναι τρελλός για τέτοιες επενδύσεις στήν  ομιχλώδη σημερινή εποχή ;

Γι΄ αυτό ακριβώς θα έπρεπε κάποιοι να αναθεωρήσουν την θέση τους απέναντι των περιπτέρων.

Αν τους αρέσει αυτή η επιπλέον νέκρωση πού βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους και τις συνοκίες πού ψάχνεις 1 χιλιόμετρο να βρείς περίπτερο, έ, τότε άς πάρουνε μια μπουλντόζα κι΄ άς πάνε να τα γκρεμίσουνε και να τα εξαφανίσουνε…

Και μετά άς πάνε να συγχαρούνε ο ένας τον άλλο, το Κράτος την Δημαρχία, και η Δημαρχία το Κράτος, για ένα επί πλέον κακό πού κάνανε στην Κοινωνία…

Τι θα γίνει με τα περίπτερα στην Πάτρα;

================================

Παρακολουθώντας την συζήτηση που έχει ανοίξει μέσω του τύπου για την τύχη των σχολαζόντων περιπτέρων του Ιστορικού Κέντρου της Πάτρας θα ήταν χρήσιμο να ανοίξει ένας διάλογος προς μια συνολική διευθέτηση του θέματος.
Το θέμα τουλάχιστον για το Ιστορικό Κέντρο με τις στοές & τα διατηρητέα κτίρια είναι καίριο και αφορά την αισθητική της Πόλης.

Πριν ασχοληθεί κανείς με ένα πρόβλημα οφείλει πρώτα να το περιγράψει. 

Με την βοήθεια του δημοτικού Συμβούλου Σπύρου Πολίτη και του υπογράφοντος επιχειρήθηκε μια πρόχειρη καταγραφή σου συνόλου των περιπτέρων που υπάρχουν διάσπαρτα στα όρια του Ιστορικού Κέντρου. (βλ. χάρτη)

Tο αρχικό καθεστώς χορήγησης αδειών από το Υπουργείο Αμύνης, προς αναπήρους πολέμου, που αφορούσε στην πώληση προϊόντων καπνού έχει πλέον ανατραπεί. 

Έχει δε αλλοιωθεί πλήρως και η παραδοσιακή ποικιλία των προϊόντων που πωλούνται μέσω αυτών των εγκαταστάσεων.
Το αρχικό δικαίωμα αφορούσε σε εγκαταστάσεις των 1-2τμ που σήμερα έχουν μετασχηματιστεί σε de facto ανοικτούς χώρους πώλησης άνω των 10-15τμ.
Σαν πολίτες αντικρίζουμε στην καθημερινότητα μας αυτούς τους πληθωρικούς γίγαντες άναρχης χωροθέτησης. Μας αξίζει; Σε αυτό ακριβώς το σημείο θέλει να εστιάσει η σημερινή παρέμβαση. Στην αναβάθμιση του αστικού τοπίου της Πόλης.

Καταγράφηκαν 64 θέσεις περίπτερων εντός του Ιστορικού κέντρου εκ των οποίων τα 26 ήτοι ποσοστό 40% σήμερα είναι κλειστά.
Το δε 60% των κλειστών ( σχολαζόντων ) περιπτέρων βρίσκονται εντός στοών, σημείο που υποδουλώνει ότι δεν επιζούν εάν δεν καταλάβουν επιπλέον χώρο από τον επιτρεπτό εκ του νόμου.

Η πλειοψηφία των λειτουργούντων συγκεντρώνεται γύρω από πλατείες και πεζοδρόμους.
Πολλά από αυτά διευκολύνουν την καθημερινότητα μας ενώ άλλα παρεμποδίζουν την διέλευση πεζών & ΑΜΕΑ. Μερικά έχουν ανακαινισθεί πάνω σε πρότυπα χορηγών, ενώ η πλειοψηφία τους αποτελείται από ένα συνοθύλευμα ιδιοκατασκευών αμφιβόλου αισθητικής. Σχεδόν κανένα δεν διατηρεί το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ύφος του.

H σημερινή παρέμβαση προτείνει την μετεξέλιξη του κλάδου στοχεύοντας στη διασφάλιση της λειτουργίας των εναπομεινάντων περιπτέρων με σεβασμό όμως στο πολίτη και τα δικαιώματα του.

Θα ήταν χρήσιμο η Δημοτική αρχή σε συνεργασία με τον Σύλλογο περιπτερούχων να αναζητήσει τα αίτια των σχολαζόντων περιπτέρων και να εξακριβώσει τη σημερινή ισχύ της κάθε άδειας, εξετάζοντας παράλληλα και ύψος των δημοτικών τελών που επιβάλλει. Αφού αποσαφηνιστούν τα αίτια κάθε σχολάζουσας εγκατάστασης, αναλόγως να αποφασίζεται η τύχη της.

Πέραν τούτου, προτείνεται στην Δημοτική αρχή να συντάξει ένα σχέδιο αναβάθμισης του αστικού χώρου που να περιλαμβάνει και τα περίπτερα. Σημαντικά στοιχεία μιας τέτοιας πρότασης θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα:

1. Η θέσπιση αρχιτεκτονικού προτύπου στο οποίο το κάθε περίπτερο θα πρέπει να εναρμονιστεί, αφού δοθεί στον αδειούχο ο απαραίτητος χρόνος προσαρμογής. Πέραν του χρόνου αυτού να αφαιρείται η άδεια κατάληψης κοινόχρηστου χώρου.

2. Την οριοθέτηση ζωνών & σημείων που θα επιτρέπεται η χωροθέτηση νέων ή υπαρχόντων περιπτέρων υπό μετακίνηση.

3. Την θέσπιση αυστηρών ορίων συνολικής κάλυψης δημόσιου χώρου, αποστάσεων από οικοδομικές γραμμές, οδοστρώματα κλπ. Σε περίπτωση που δεν τηρούνται οι αποστάσεις ασφαλείας (α) για τα μεν εν λειτουργία να υποδεικνύεται η μετακόμιση εντός επιτρεπομένων ζωνών (β) τα δε σχολάζοντα να απομακρύνονται.

Εν κατακλείδι αυτή η Πόλη θα πρέπει κάποια στιγμή να φροντίσει για τους κατοίκους της όπως και για τις μικρές ή μεγάλες ομάδες πίεσης.
 

Δημοτικά τέλη - και μάλιστα ακριβά - πληρώνουν όλοι οι πολίτες αυτής της πόλης και όχι μόνον οι επαγγελματικές τάξεις που καταλαμβάνουν νομίμως δημόσιο χώρο. Αιτήματα επαγγελματικών τάξεων οφείλουν να ικανοποιούνται αφού πρώτα προσαρμόζονται στα δικαιώματα των πολιτών.

Οφείλουμε όλοι - προπάντων η Δημοτική αρχή μιας πόλεως - να αναγνωρίσουμε ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι μόνο ευκαιρία άντλησης εσόδων για το Δήμο, αλλά ένα αγαθό που οφείλει να αποδίδει μια Δημοτική αρχή καθαρό, περιποιημένο & ελεύθερο από εμπόδια στους δημότες της.

Έτσι θα έλθουν επισκέπτες σε μία πόλη, έτσι θα κερδισθεί το στοίχημα του τουρισμού & έτσι ίσως έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη σε μια κοινωνία.

Ευχαριστούμε για την Φιλοξενία

Μάριος Πραπόπουλος

Σπύρος Πολίτης

http://www.pelop.gr/?page=article&DocID=92255&srv=9

================================

Ο αργός θάνατος του περιπτερά 

===========================

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

Το ενοικιαστήριο, αναρτημένο στα κατεβασμένα ρολά του περιπτέρου, εξηγεί την πολυήμερη απουσία του περιπτερά της γειτονιάς από το πόστο του.
Δεν αρρώστησε ξαφνικά, όπως είχαν ανησυχήσει αρκετοί που τον γνωρίζουν χρόνια, ούτε έφυγε σε διακοπές χωρίς να ειδοποιήσει τους τακτικούς πελάτες του για τους οποίους «κρατούσε» τα κυριακάτικα φύλλα με τις προσφορές ή φύλαγε τα κλειδιά τους ώστε να περάσει κάποιος να ποτίσει τα λουλούδια όσο εκείνοι έλειπαν για καλοκαιρινές διακοπές.
Το περίπτερο έκλεισε για οικονομικούς λόγους, ο περιπτεράς αποχώρησε και το μαγαζί βγήκε στο σφυρί.

Τους τελευταίους μήνες, τα κλειστά περίπτερα, με τα «ενοικιάζεται» να ξεχωρίζουν από μακριά, όλο και πληθαίνουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Προστίθενται και αυτά στα κλειστά καταστήματα με τις σκονισμένες άδειες βιτρίνες, συμβάλλοντας στο αίσθημα ανασφάλειας των περαστικών, που βλέπουν σταδιακά τη γειτονιά να καταρρέει. «Πωλείται όπως είναι, επιπλωμένο» ή ενοικιάζεται, εν προκειμένω...

Από το σύνολο των 900  περιπτέρων που λειτουργούσαν στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης, τα 200 έκλεισαν και μόλις 700 απέμειναν ενεργά, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Σωματείου Ενοικιαστών Περιπτέρων Θεσσαλονίκης.

Η κ. Κωνσταντίνα Χρυσοβέργη μαζί με τον σύζυγό της Ανέστη Μάμαλη διατηρούσαν περίπτερο πάνω από τη Ρωμαϊκή Αγορά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια.
Η γειτονιά τους ήξερε, τους εκτιμούσε και τους αγαπούσε.
Δεκάδες παιδιά μεγάλωσαν βλέποντας τους δυο τους να εναλλάσσονται καθημερινά στο ξεθωριασμένο κίτρινο κιόσκι.
«Παρά τον έντονο ανταγωνισμό από τα σούπερ μάρκετ και τα άλλα καταστήματα της γειτονιάς και μολονότι το ενοίκιο ήταν υψηλό και τα έξοδα μεγάλα, καταφέρναμε και τα βγάζαμε πέρα», είπε στην «Κ» η εξηντατετράχρονη.

Ωστόσο, η τελευταία αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα είδη καπνού και τα συνακόλουθα χαμηλά περιθώρια κέρδους, σε συνδυασμό με την οικονομική δυσπραγία των καταναλωτών, τους ανάγκασαν να αποσυρθούν.
«Το τελευταίο διάστημα, ο κόσμος δεν αγόραζε. Ούτε παγωτά ούτε εφημερίδες ούτε τσιγάρα. Δεν ήταν κανονική η δουλειά, όπως πριν από είκοσι χρόνια που βγάζαμε ένα αξιοπρεπές μεροκάματο. Φυτοζωούσαμε, ίσα ίσα να βγάλουμε το ΤΕΒΕ, το ενοίκιο, τους λογαριασμούς», εξήγησε η ίδια.

Τα έξοδα, όμως, καλύπτονται πολύ δύσκολα, ανέφερε στην «Κ» η κ. Ρίτσα Παπαγεωργίου, περιπτερού στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους την τελευταία οκταετία. «Τα τσιγάρα πλέον μας αφήνουν ελάχιστο περιθώριο κέρδους και οι κάρτες τηλεφωνίας σχεδόν τίποτα, ενώ οι ιδιοκτήτες δεν μειώνουν τα ενοίκια, όπως οφείλουν σύμφωνα με τον νόμο», ανέφερε, εξηγώντας γιατί τόσα και τόσα περίπτερα κλείνουν το ένα μετά το άλλο στη Θεσσαλονίκη.

Οι περιπτερούχοι, πάντως, είχαν επισημάνει τον κίνδυνο συρρίκνωσης του επαγγέλματος από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης τσιγάρων στις 19 Φεβρουαρίου.
Ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή ο φόρος αποτελούσε το 73% της τιμής των τσιγάρων, αφήνοντας περιθώριο κέρδους της τάξης του 0,23 ευρώ στους περιπτεράδες, η αυξημένη τιμή των 3,80 ευρώ για κάθε πακέτο τσιγάρα τους αποδίδει μόλις 0,13 ευρώ, σύμφωνα με τη συνδικαλίστρια του Σωματείου Ενοικιαστών, κ. Γεωργία Αγγούση.

Τέλος εποχής;

«Το πλήγμα είναι μεγάλο, δεδομένου ότι το καπνικό προϊόν αποτελεί το 80% των πωλήσεων ενός περιπτέρου. Η αύξηση του φόρου είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των εσόδων μας –της αμοιβής μας, δηλαδή– κατά 50%», τόνισε η κ. Αγγούση.

Η νέα κατάσταση θέτει σε κίνδυνο, κατά την ίδια, 55.000 χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη χώρα (περισσότερα από χίλια οκτακόσια άτομα στη Θεσσαλονίκη). Δυστυχώς, μεταξύ αυτών, όπως επισήμανε, περιλαμβάνονται άνθρωποι που κατέφυγαν σ’ αυτό το επάγγελμα προκειμένου να γλιτώσουν από την ανεργία όταν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και εταιρείες της περιοχής έβαλαν λουκέτο, ενώ επίσης απορροφήθηκαν άνεργες γυναίκες που δεν είχαν άλλη επιλογή.

«Το περίπτερο είναι δύσκολη δουλειά. Δεν μπαίνει ο καθένας μέσα εκεί, παρά μόνον αν τον σπρώχνει η ανάγκη», παρατήρησε η κ. Ρίτσα Παπαγεωργίου, που ανέλαβε το περίπτερο όταν έκλεισε η βιοτεχνία παιδικών ρούχων που διατηρούσε. Πρόκειται, άραγε, για τον θάνατο του περιπτερούχου; «Ας ελπίσουμε πως δεν ζούμε το τέλος εποχής του περιπτέρου», ευχήθηκε η κ. Αγγούση.

Το κατάστημα είναι κλειστό λόγω... κρίσης

Εικόνα ερήμωσης παρουσιάζουν μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας και των προαστίων, δρόμοι που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Αδειες βιτρίνες και συσσωρευμένη αλληλογραφία στις πόρτες καταστημάτων δίνουν το στίγμα στους δρόμους της πρωτεύουσας. Μαζί με την επιγραφή «Πωλείται ή Ενοικιάζεται το παρόν», συχνά πολυκαιρισμένη. Ακόμη και μαγαζιά-γωνία -κυριολεκτικά μιλώντας- όπως το κατάστημα λευκών ειδών στη συμβολή των οδών Ερμού και Νίκης βάζουν «λουκέτο».

Τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου για την καταγραφή των εμπορικών επιχειρήσεων που έκλεισαν το τελευταίο διάστημα είναι αποκαρδιωτικά: σε σύνολο 3.421 καταστημάτων σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, του Κολωνακίου, του Αμαρουσίου, της Νέας Ιωνίας, της Κηφισιάς, του Χαλανδρίου, της Καλλιθέας και του Πειραιά, έχουν κλείσει 505 καταστήματα. Τη θλιβερή πρωτιά κατέχει η οδός Σταδίου, όπου πλέον 1 στα 4 καταστήματα έχει κλείσει, ενώ η αναλογία στην οδό Πανεπιστημίου είναι 1 στα 5.

Μόλις προχθές ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος κ. Γ. Κασιμάτης εκτίμησε ότι έως το τέλος του χρόνου τα «λουκέτα» θα φτάσουν πανελλαδικώς τα 100.000 και οι άνεργοι στον κλάδο θα ξεπεράσουν τους 150.000. Και δεν πρόκειται για μια ιδιότυπη «πλειοδοσία». Είναι σήμα κινδύνου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100004_12/08/2010_411167