Η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη και η σύγχρονη Δικαστική αντίληψη…

 "Δικαιοσύνη μάθετε οί ενοικούντες επί τής γής..."

(Αγία Γραφή)

Σε  τοπική εφημερίδα της Δευτέρας διαβάσαμε την διαμαρτυρία ενός ανθρώπου για την σύγχρονη Ελληνική Νομοθεσία και την ωσαύτως σύγχρονη Δικαστική, περί ενοχής, αντίληψη…

Είχε ένα σπίτι ο άνθρωπος κάπου εκεί στο Σούλι της Πάτρας.

Μπούκαραν όμως μέσα  κάποιοι  αλλοδαποί,  απ΄ αυτούς πού ο αφελής λαός τους λέει «οικονομικούς μετανάστες» ( μια και μας …κλέβουν τις οικονομίες ), πού αφού έκαναν άνω κάτω το σπίτι και δεν βρήκαν λεφτά και χρυσαφικά στο τέλος απεχώρησαν… 

Φεύγοντας όμως κατά κακή τους τύχη συνελήφθηκαν οί άνθρωποι από την Αστυνομία.
Και οπωσδήποτε εκεί στην Ασφάλεια κάποια τυρόπιτα θα τους κέρασαν και κάποιο καφεδάκι θα ήπιαν πρίν τους οδηγήσουν στο Δικαστήριο λόγω Αυτόφωρου…

Γιατί, πώς να το κάνουμε τώρα, το να διαρρήξεις ένα σπίτι είναι και βαριά εργασία…

Θέλει κόπο, θέλει έμπνευση, από εδώ ν΄ αρχίσω ή από εκεί, και τέλος πάντων θέλει και χειρωνακτική εργασία…

Θα του σπάσανε λοιπόν κάποια πόρτα, κάποιο παράθυρο θα του ξεπανταλώσανε όπως περίπου κάνανε κάποιοι Αλβανοί στην Ήπειρο πού κατέστρεφαν παραδοσιακές πόρτες των 5.000 ευρώ για να βρούνε και ν΄ αρπάξουνε από μέσα δυό τρία κουτάλια και ένα πηρούνι !

Βάνδαλοι δηλαδή, απολίτιστοι, και πρωτόγονοι με τα όλα τους ! 

Ούτε μιά καθώς πρέπει διάρρηξη δεν ξέρανε να κάνουν...

Εδώ  λοιπόν τους συνέλαβαν, καί τους κέρασαν ( ;) .

Αλλά  πηγαίνοντας προς τά Δικαστήρια βγήκε εκείνη η αρχαία Θέμις  μίλησε στα αυτιά των ανθρώπων της, και εκείνοι  πανηγυρικά τους αθώωσαν !

Φανταζόμαστε  ότι και ίδιοι οι κατηγορούμενοι δεν θα το πίστευαν...

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com

 

Θα έτριβαν τα μάτια τους και θα ύψωναν τα χέρια τους στον ουρανό φωνάζοντας «Αλλάχ ! Αλλάχ…» αν βέβαια ήσαν μουσουλμάνοι.

Αν δεν ήσαν, θα λέγανε άλλα... 
 
Πάντως από την πολύ χαρά τους κάτι θα λέγανε, δεν μπορεί…

 

Τέτοια δικαιοσύνη δημοκρατική ούτε στην πατρίδα τους δεν θα είχαν οί καημένοι.

Εκεί θα τους έκοβαν τουλάχιστον το ένα χέρι, μέχρι να τους κόψουν και το άλλο σε επόμενη φάση, οπότε θα τους αναλάμβανε μετά το…ΙΚΑ  της πατρίδας τους ( ΕΟΠΠΥ  δικό μας ). 

Εμείς θα τους βγάζαμε και σύνταξη !

Ίσως οι Δικαστές νά σκέφθηκαν, ότι αφού οί άνθρωποι αυτοί δεν έκλεψαν και τίποτα, έ, λογικά τώρα, Ελληνικά, και Δημοκρατικά είναι αθώοι και με την βούλα του Νόμου.
Δεν ξέρουμε  όμως και ούτε μπορούμε να υποθέσουμε, όταν αυτοί πού μπούκαραν στο Σούλι στο σπίτι ενός απλού και ανώνυμου ανθρώπου του λαού, έκαναν το ίδιο και σε σπίτι κάποιου πολιτικού, κάποιου Υπουργού, ή και κάποιου υπηρέτου της Θέμιδος…. 

Έ, τότε κακό…πολύ κακό…πού θέλει τιμωρία !

Έτσι λοιπόν τώρα, έξω όλοι τους !

 

Οπότε, είναι ελεύθεροι  από την επόμενη κι΄ όλας μέρα, να βγούνε στην γύρα και να πάνε κάπου αλλού να «εργαστούν», κι΄ αν συλληφθούν με τσέπες γεμάτες τότε, καί μόνο τότε, ίσως έχει και φυλακή !  

Ίσως όμως…

Δικαίως λοιπόν ο διαμαρτυρόμενος συμπολίτης πού γράφει το παράπονό του στην σημερινή τοπική εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ» της Δευτέρας καταλήγει:

« Έρχονται στην χώρα μας, τους δίνουμε άδεια παραμονής, μπουκάρουν στα σπίτια του κοσμάκη για να κλέψουν καί όταν συλλαμβάνονται αφήνονται ελεύθεροι ! Σε ποια άλλη χώρα του πλανήτη μπορεί να συμβαίνουν αυτά ; 

Εγώ στο δικαστήριο δεν μπορούσα να πώ ψέμματα. Είπα ότι δεν έχω εντοπίσει να λείπει κάτι, αλλά από μόνη της η διάρρηξη δεν είναι αδίκημα; 

Δεν θα έπρεπε να τους αφαιρεθεί τουλάχιστον η άδεια παραμονής; »

Αυτή λοιπόν η αδιανόητη για τα Ελληνικά δεδομένα και για την περί δικαίου αίσθηση επικρατεί δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στην ξεχαρβαλωμένη χώρα μας…

Είναι όμως μόνο αυτά; Διαβάστε τα παρακάτω ανά την επικράτεια και φρίξετε…

 Καθημερινές κλοπές με στυλ... Ελληνικό…

==================================

Οι επιτήδειοι αφαιρούν τόνους αγγουριών, ρόδες Ι.Χ., αξεσουάρ σταθμευμένων μηχανών, μέχρι και... πίτσες

« Ο Γιάννης Αργυρίου το πρωί της προηγούμενης Κυριακής κατέβηκε απ’ το σπίτι του, να πάρει το αυτοκίνητό του. 

«Εβαλα μπροστά. Αλλά κάπως σαν να έγερνε το αυτοκίνητο. Βγαίνω έξω, και τρελαίνομαι!». 

Ο άνθρωπος δεν πίστευε στα μάτια του: απ’ τη μεριά που ήταν προς το πεζοδρόμιο, κάποιος είχε κλέψει τις δύο ρόδες μαζί με τα μπουλόνια, κι είχε ακουμπήσει το σασί σε δύο τούβλα από μπετόν.  

«Ηταν τόσο παράλογο, που άρχισα να γελάω», λέει ο κ. Αργυρίου. «Φυσικά, μετά που πλήρωνα τον γερανό και τον μηχανικό και το βουλκανιζατέρ, δεν γελούσα  καθόλου…».

Υπάρχει στην Καλαμάτα ο δύστυχος αγρότης που ένα πρωί πήγε να δει τις καλλιέργειές του και ανακάλυψε πως το μόνο που είχε απομείνει ήταν ο... σκελετός απ’ το θερμοκήπιό του.

Υπάρχει και στην Κρήτη ο καλλιεργητής του Πλάτανου Γορτυνίας, που ένα βράδυ Τρίτης αναγκάστηκε, θέλοντας και μη, να αποχωριστεί ολόκληρη την παραγωγή του: 

το πρωί της Τετάρτης πήγε στο μποστάνι και διαπίστωσε πως του λείπουν... τέσσερις τόνοι καρπούζια.

Ο μόνος που μπορεί να τον καταλάβει είναι ο σύντεκνός του απ’ το Βιάννο της Κρήτης. Γιατί εκείνου του πήραν... τέσσερις τόνους αγγούρια. 

Οσο η κρίση βαθαίνει, τόσο πλαταίνει η κοίτη του σουρεαλισμού στον οποίο τσαλαβουτούν οι κάθε λογής απατεώνες.

Η κρίση προχωράει, και μαζί της τα αντικείμενα αποκτούν νέα αξία. 

«Μετακόμισα πριν από δύο εβδομάδες», περιγράφει η Μαρία Ηλιού. 

«Ηρθα από τα Πετράλωνα στο Νέο Ηράκλειο. Οταν φτάσαμε με το φορτηγό στο καινούργιο σπίτι, τότε μόνο κατάλαβα πως κάπου στον δρόμο χάσαμε ένα ολόκληρο κρεβάτι!».  

Η κ. Ηλιού χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να καταλάβει τι είχε συμβεί.

«Το ανυψωτικό κατέβασε τα έπιπλα στο πεζοδρόμιο κι έφυγε για την αποθήκη, απ’ την οποία ο οδηγός θα έφερνε το φορτηγό. 

Στα δέκα λεπτά που έκανε να επιστρέψει, έμειναν τα πράγματα μόνα τους στον δρόμο. 

Κάποιος κιάλαρε το κρεβάτι του γιου μου και το βούτηξε, μαζί με το στρώμα!».  

Ο οδηγός της μεταφορικής εταιρείας δεν το πίστευε όταν κατάλαβε τι έχει συμβεί – «μα πώς το κουβάλησαν;».

Αλλά η αλλόκοτη κλοπή δεν είναι θέμα μεγέθους. Είναι θέμα στυλ. 

«Πήγα να πάρω το μηχανάκι μου να πάω στη δουλειά», λέει η Μ. Ορφανίδου, «και έλειπε η μανέτα. Ξέρετε τι είναι η μανέτα; Είναι το σιδεράκι αυτό που έχει και το ποδήλατο. Κάνει τρία ευρώ. Το πατάς με το χέρι και πιάνει το φρένο». 

Στην αρχή νόμιζε πως το φρένο κάπου χτύπησε και η μανέτα έπεσε μόνη της. «Αλλά όταν πήγα στο συνεργείο», λέει, «ο μηχανικός γελούσε, “σε κλέψανε, κοπέλα μου, ξύπνα!”, μου είπε.  

“Χθες μέχρι και μηχανάκι χωρίς αλυσίδα μού έφεραν. Κάποιος την πήρε απ’ το δίκυκλο έτσι όπως ήταν, με τα γράσα!”».

Είναι από αυτές τις κλοπές που δεν δηλώνονται ποτέ στην αστυνομία – αλλά, αν σου συμβούν, δεν τις ξεχνάς και ποτέ. 

Οπως κι αυτήν που υπέστη ο Στέλιος Κανάρας. Ο νεαρός δουλεύει delivery σε πιτσαρία και πριν από τρία βράδια έβαλε λουκέτο στο κουτί της μηχανής του.

«Με είχαν βάλει στο μάτι. Φόρτωσα τρεις παραγγελίες και ξεκίνησα για την πρώτη, στο Κουκάκι. 

Κατέβηκα απ’ το μηχανάκι και, με την πρώτη παραγγελία στο χέρι, έψαχνα τα κουδούνια. Αλλά πουθενά το όνομα. Οταν γύρισα στο μηχανάκι, είδα το κουτί πίσω ανοιχτό». 

Ρωτάω τον Στέλιο τι του έκλεψαν, και… «Τρεις πίτσες, μία καρμπονάρα, μια σεφ, μία Καίσαρα και οκτώ μπίρες».

Στον Τύρναβο πήραν έναν τόνο τσίπουρο!

Δυστυχώς, οι αστυνομικοί δεν είναι βέβαιοι πότε ακριβώς σημειώθηκε η κλοπή – αλλά μετά την εξιχνίαση της υπόθεσης, δεν αποκλείεται να σιγουρευτούν. Βλέπετε, ο βαθμός μέθης των δραστών ίσως αποκαλύψει πότε έβαλαν στο χέρι (αν όχι στο μπουκάλι) τον έναν τόνο τσίπουρο που... βούτηξαν από τη δεξαμενή ενός 52χρονου στον Τύρναβο. 

Μαζί με το τσίπουρο, το αστυνομικό δελτίο λέει πως «απαλλοτρίωσαν» και 360 λίτρα πετρέλαιο. 

Πιθανότατα, σημαδιακό το νούμερο: ένα λίτρο για να ζεσταίνονται κάθε μέρα της χρονιάς που θα απολαμβάνουν το τσίπουρο!

Πρόκειται για δύο μόνο απ’ τις «σουρεάλ» κλοπές που ανθούν στην εποχή της κρίσης. 

Στο ίδιο αλλόκοτο τέμπο, οι κλέφτες που μεγαλουργούν στην όμορφη Ρόδο έβαλαν στο μάτι τα δύστυχα γαϊδούρια ενός κτηνοτρόφου και στη συνέχεια ξελόγιασαν δύο από αυτά, προφανώς με τη μέθοδο του καρότου χωρίς μαστίγιο.

Αλλά τη χειρότερη μοίρα απ’ όλα τα κλοπιμαία έχουν οι ήρωες, εις μνήμην των οποίων η πατρίδα έστησε προτομές. 

Ο πρώτος που έπεσε θύμα των αδίστακτων κυνηγών του χαλκού ήταν ο Κρητικός πιλότος Κωνσταντίνος Ηλιάκης. Στη συνέχεια, «απήχθη» και ο Κωνσταντίνος Δαβάκης από την επαρχιακή οδό της Αρεόπολης στα τέλη Ιανουαρίου, ενώ πρόσφατα οι «κυνηγοί κεφαλών» ξαναχτύπησαν: χάσαμε αιφνιδίως και τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο παρέα με τον Νίκο Καζαντζάκη. 

Οι δυο τους έφυγαν μέσα στην όχι και τόσο ήσυχη νύχτα και άφησαν πίσω τους κενές τις μαρμάρινες βάσεις τους στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Αλλά, καθώς ουδείς μέχρι σήμερα έχει συλληφθεί για τις απαγωγές των χάλκινων προτομών ηρώων, οι δράστες προφανώς αποθρασύνθηκαν. 

Αποτέλεσμα; 

Η Μητρόπολη Κυδωνίας εδώ και μέρες θρηνεί για «την καμπάνα από το εκκλησάκι του Αγίου Μανώλη στον Παζινό».  

Οι άρπαγες που εγκαινίασαν τη νέα και βελτιωμένη... γραμμή Παζινό είναι προφανές πως φόρτωσαν το υπερμέγεθες κλοπιμαίο σε φορτηγό, γιατί στα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ που συνήθως χρησιμοποιούν για τις εργασίες τους και ενίοτε για τις προτομές, η καμπάνα δεν θα χωρούσε.

 
Οπως όλα δείχνουν, τώρα ο εντελώς αλλοιωμένος ήχος της καμπάνας θα ακούγεται σε κάποιο παράνομο χυτήριο, όπου το μέταλλό της λιώνει υπό τις προσευχές των απατεώνων. 
Και όπως έλεγε και ο Χεμινγουέι, «ποτέ μη ρωτάς για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπάει πάντα για σένα». Ειδικά αν έχεις οτιδήποτε που θα φανεί χρήσιμο στους άρπαγες Αθηνών και περιφερείας...

Kathimerini.gr