Ένας Πατρινός ευπατρίδης έφυγε...
Ο θάνατος του Αντώνη του Καραμούζη είναι αλήθεια ότι σκόρπισε θλίψη σε πάρα πολλούς ανθρώπους εδώ στην Πάτρα πού είχαν την τύχη από κοντά να τον γνωρίσουν…
Και θα λέγαμε ακόμη, ότι σημάδεψε το τέλος μιάς εποχής παλαιών πρακτικών οπτικών, ισάξιων όμως με σπουδασμένους σήμερα επιστήμονες, πού ξεκίνησαν από απλοί βοηθοί και μαστορόπουλα παλαιών φαρμακοποιών ( φαρμακοτρίφτες τότε τους λέγανε ) φτιάχνοντας γυαλιά παραγγελμένα όμως στην Αθήνα, κι΄ ότι σού πέση…
Ήταν ο άνθρωπος πού φόρεσε γυαλιά όχι μόνο σε φτωχούς και άσημους ανθρώπους αλλά και σε πολιτικούς , βουλευτές, υπουργούς, Μητροπολίτες, ακόμη και στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Κωστή τον Στεφανόπουλο πού ερχότανε από την Αθήνα «στού Καραμούζη» να φτιάξει τα γυαλιά του, όπως μας έλεγε χαμογελώντας ο κύρ Αντώνης…
Υπήρξε γυιός ευλαβούς ιερέως και ξεκίνησε από πολύ μικρός σαν μαστορόπουλο σ΄ έναν φαρμακοποιό, κάπου εκεί κοντά στο Μαρκάτο, φαρμακοτρίφτες τότε τους λέγανε…
Ερχότανε μάλιστα στην Πάτρα από τον Άγιο
Βασίλειο με τα πόδια, βρέξει – χιονίσει όπως μας έλεγε, διηγούμενος τα πρώτα
δύσκολα χρόνια του και απασχολούμενος στην δουλειά του από το πρωϊ μέχρι το βράδυ…Μόνιμος φόβος του, όπως μας έλεγε, υπήρχε τον χειμώνα,
όταν κινδύνευε να πάει το βράδυ σπίτι του φοβούμενος τις κατεβασιές του ποταμού
Χάραδρου εκεί κοντά στο Ρίο, και το πώς θα περάσει το ποτάμι αν ήταν
κατεβασμένο, μια και τότε δεν υπήρχε γέφυρα και το ποτάμι περνούσε μέσα από τον
δρόμο…
Ήταν εργατικός, παρατηρητικός, ευσυνείδητος, ευγενέστατος, με ενδιαφέρον για την δουλειά του ακόμη και στην παραμικρή λεπτομέρεια…
Είχε μεγάλη θέληση και επιμονή να μάθει καλά τα
μυστικά της τέχνης φακών και γυαλιών δίνοντας μεγάλη βάση στην αισθητική
προσαρμογή και εμφάνιση του κάθε ανθρώπου, είτε άνδρας ήταν αυτός είτε γυναίκα.
Αυτό πού σού πρότεινε ήθελε και να σού πηγαίνει, κι΄ όχι απλώς να σού το πουλήσει, για να κερδίσει χρήματα…
Από το μαγαζί του βγήκαν ίσως οί περισσότεροι
τεχνίτες οπτικών πού έχει σήμερα η Πάτρα, κι΄ έφτιαξαν δικά τους μαγαζιά
μετέπειτα...
Οί εκπτώσεις πού έκανε στα γυαλιά υπήρξαν παροιμιώδεις, ενώ σε φτωχούς και άπορους πού δεν είχαν χρήματα, έφθανε στο σημείο να τους λέει « όσα έχεις, όσα θέλεις δώσε…», ( τι να τους πώ, μας έλεγε «αφού οί άνθρωποι θέλουν να βλέπουν αλλά δεν έχουν να πληρώσουν…» ).
Στους φυλακισμένους δεν έπαιρνε δεκάρα, άσε πού
αρκετούς πού ήσαν στην φυλακή για μικροχρέη έστελνε εμβάσματα και τους απελευθέρωναν
!
Η φιλανθρωπία του υπήρξε μεγάλη, χώρια τα
τεράστια ποσά πού διέθεσε βάζοντας τις βαριές πόρτες του Ναού της Ευαγγελίστριας
καθώς και τον γενικό κλιματισμό της Εκκλησίας…
Αυτή ήταν εν ολίγοις, η αθέατη πτυχή της ζωής του…
Με την εργατικότητά του κατόρθωσε να φτιάξει την
μεγάλη μονάδα κατασκευής φακών, απλών και πολυεστιακών στο Ρίο, και να κάνει
εξαγωγές στην Γερμανία βραβευμένος από διεθνείς Οργανισμούς για την άριστη
ποιότητά τους.
Τά τελευταία χρόνια όμως ήταν σοβαρά προβληματισμένος μέ τον Κινέζικο συναγωνισμό φακών και γυαλιών πού με τα φθηνά μεροκάματα ( αλλά και αμφίβολης ποιότητας οπτικές προδιαγραφές ) να έχουν κατακλύσει τις αγορές…
Ο Αντώνης Καραμούζης υπήρξε ένας αληθινός
ευπατρίδης και ένας σπάνιος επαγγελματίας από αυτούς πού περνάνε μια φορά στην ζωή
μας και αφήνουν όνομα γύρω τους !
Ο θάνατός του, θα λέγαμε "σημαδιακός", στήν Ανάσταση τού φίλου τού Χριστού Λαζάρου !
Ευχόμαστε, ο Χριστός, στον οποίον πίστευε με βαθειά θρησκευτικότητα, καί πού σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την Ανάστασή Του, να τον πάρει μαζί Του στην βασιλεία Του την αιώνια…
Καλό ταξίδι κύρ Αντώνη, και καλό Παράδεισο !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου