Αυτό πού συνέβη τις τελευταίες μέρες εδώ, στην πολύπαθη πολιτεία μας, δεν θα είχε ασφαλώς καμία θέση ούτε και στην αρχαία δημοκρατία της Κορίνθου με τις 1.000 πόρνες, και κατ΄ ευφημισμό Εταίρες και «ιερόδουλες…»
Γιατί δεν πιστεύουμε και ούτε ποτέ ακούσαμε και διαβάσαμε,
ότι όλοι εκείνοι οί αρχαίοι ειδωλολάτρες δέχονταν χρήματα από εταίρες για να λειτουργήσουν τα
σχολεία τους, και μάλιστα τα ανάλογα τότε «δημοτικά» σχολεία τους..
Και ήλθε η βοήθεια της Σούλας «για να μπορεί έτσι το Σχολείο τους να βγάζει
φωτοτυπίες», ( όπως λένε ) μια και κανείς δεν τους έδινε τά 3.000 ευρώ για να πάρουν το μηχάνημα και την βιβλιοθήκη…
Κι΄ έτσι αφού ζήτησαν από κάποιους καί κανείς δέν τούς πρόσεξε, στό τέλος μέ μία απίστευτη ελαφρότητα απευθύνθηκαν στήν μαντάμ Ορτάνς ( Σούλα ) πού τούς έδωσε τα
χρήματα, βγαλμένα μέ πολύ "κόπο" από την έντιμη ( ; ) «εργασία» της...
Αλλά επειδή το θέμα είχε σχέση με ευάλωτες παιδικές ψυχές
και Δημοτικό Σχολείο πού θα το φρόντιζε και μετά η κυρία Σούλα, και «ότι θέλουν
τα παιδιά εγώ θα είμαι εδώ…» όπως έλεγε, φροντίσαμε να βρούμε τον γνωστό μας συνταξιούχο κύρ Θάνο
τον δάσκαλο να μας πεί κι΄ αυτός τις δικές
του παιδαγωγικές απόψεις :
« Αυτό πού κάνανε αυτοί οί άνθρωποι » μας είπε, « το να δεχθούν δηλαδή χρήματα από έναν οίκο
ανοχής», ένα σπίτι δηλαδή πού εκεί μέσα
οί γυναίκες τα « ανέχονται επί πληρωμή όλα…» ( και
καταλαβαίνετε τώρα τι εννοώ «όλα», το
λέει και η λέξη άλλωστε «Ανοχής οίκος»), συνιστά ένα παιδαγωγικό έγκλημα είς βάρος των
μικρών και απονήρευτων, (ως επί το πλείστον), παιδιών.
Μ΄ αυτή την δωρεά λοιπόν πού την αποδέχθηκε ο Σύλλογος
Γονέων και Κηδεμόνων ( βαστάτε με να μη κλάψω…), όλα τα μικρά παιδιά του Δημοτικού Σχολείου θα
μάθανε τώρα το «ευχάριστο νέο» και ίσως και να σκεφθήκανε ότι θα
μπορούσαν κι΄ αυτά όταν μεγαλώσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της «κυρίας
Σούλας πού βοηθάει όλο τον κόσμο με την επιχείρησή Της…», κι΄ ότι δεν θα ήταν αυτό
καθόλου άσχημο, αλλά επικερδές και μάλιστα χωρίς σπουδές και μόρφωση.
Τι χρειάζονται άλλωστε όλα αυτά, για το «αρχαίο
επάγγελμα; » …
Έτσι λοιπόν σήμερα για ένα παλιο-φωτοτυπικό μηχάνημα και μια
βιβλιοθήκη με μία απίστευτη και ασύνετη
ευκολία, κάποιος σύλλογος γονέων και κηδεμόνων αποδέχθηκε «βοήθεια» για το σχολείο τους με χρήματα βγαλμένα από
«εργασία» εμπορίας σωμάτων, ενός δηλαδή
μπορντέλου αλλά Γαλλικά, ή,
μπουρδέλου, ( πορτέλου όπως το λέει και ο
λαός… ), και να με συγχωρείτε για την ετυμολογική ανάλυση ( μας πρόλαβε ο φίλος
μας ), αλλά τα λέω όλα αυτά για να καταλαβαινόμαστε καλλίτερα…
Είμαστε άραγε με τα λογικά μας; » κατέληξε ο δάσκαλος.
« Ή, έχουμε πιεί κι΄ εμείς, γονείς και δάσκαλοι, από το
«τρελό νερό» και για πέντε παλιο-δίφραγκα, μια μηχανή προβολής, ένα e-phone, κι΄ ένα μηχάνημα, τά ξεπουλάμε όλα ; »
ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ…
Ακολούθησε η έντονη αντίδραση του Περιφερειακού
Διευθυντή Εκπαίδευσης !
===============================
Σε σχέση με δημοσιεύματα τα οποία αφορούν τη χορηγία φωτοτυπικού μηχανήματος σε δημοτικό σχολείο της Πάτρας από οίκο ανοχής ο οποίος απασχολεί το τελευταίο χρονικό διάστημα τη δημοσιότητα, ο Περιφερειακός Διευθυντής Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας κ. Γιώργος Παναγιωτόπουλος δηλώνει:
«Οι χορηγίες αποτυπώνουν το βαθμό ευαισθησίας της κοινωνίας μας διαμορφώνοντας συνεκτικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι σχολικές μονάδες νομιμοποιούνται να αποδέχονται χορηγίες και μάλιστα όταν αυτές προέρχονται από τον οικείο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.
Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δημοτικό σχολείο διαπαιδαγωγεί τα νέα μέλη της κοινωνίας μας, υπαγορεύει το αξιακό τους σύστημα και διαμορφώνει τις στάσεις ζωής τους.
Θεωρώ συνεπώς αδιανόητο να επιτρέπεται να προσεγγίζεται η σχολική μονάδα αποκλειστικά για τη χρησιμοποίησή της ως όχημα και μέσο διαφήμισης για επιχειρήσεις οποιουδήποτε είδους.
Η εκμετάλλευση του σχολείου και κατ’ επέκταση των ίδιων των μαθητών από διάφορες επιχειρήσεις δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και καταδικάζεται με τον πιο έντονο τρόπο, πολύ δε περισσότερο όταν το είδος και οι αρχές λειτουργίας της επιχείρησης η οποία φέρεται να έχει προχωρήσει στη χορηγία, δε συνάδει με τις παιδαγωγικές αρχές και τη δεοντολογία του εκπαιδευτικού χώρου.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι συνθήκες της γενικευμένης κρίσης την οποία όλοι βιώνουμε δυσχεραίνουν την ικανότητά μας να διαχωρίσουμε το «σωστό» από το «λάθος». Το αποτέλεσμα είναι μέσα από κάποιες πρωτόγνωρες και παράδοξες για την κοινωνία μας ενέργειες να εγείρονται ζητήματα ηθικών αξιών, ειδικά όταν το πεδίο αναφοράς είναι η εκπαίδευση.
Θεωρώ λοιπόν σκόπιμο να σας υπενθυμίσω, από την ιστορία, το παράδειγμα της Φρύνης, της διάσημης και πάμπλουτης εταίρας της αρχαιότητας, η οποία αντιμετώπισε την άρνηση των αρχών της πόλης της Θήβας όταν προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τα κατεστραμμένα τείχη της με την προϋπόθεση να τοποθετηθεί επιγραφή με το όνομά της. Η μη αποδοχή της συγκεκριμένης συναλλαγής μας υπενθυμίζει ότι η οικονομική κρίση δεν πρέπει να αποτελεί αιτία εκφυλισμού των ηθικών αξιών.
Είναι λοιπόν καθήκον όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας και, βεβαίως, του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων της σχολικής μονάδας, να διαφυλάττουν τις παιδαγωγικές αρχές και τα ιδεώδη της και να προφυλάσσουν τους μαθητές από παρόμοιες ενέργειες, αφού το αποτέλεσμα τους είναι η έκθεση της σχολικής μονάδας και του θεσμού του σχολείου.
Αποδεχόμενος την παιδαγωγική ευθύνη μου ως περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης έδωσα εντολή να επιστραφεί το φωτοτυπικό μηχάνημα το οποίο χορηγήθηκε στη σχολική μονάδα ελπίζοντας ότι συγχρόνως δίνω το μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση ότι κανένας δε νομιμοποιείται να εκθέτει το θεσμό του σχολείου και να αποκομίζει κέρδη εις βάρος των μαθητών.
Ό, τι είναι νόμιμο δεν είναι κατ’ ανάγκη και ηθικό. Ας προστατέψουμε τα παιδιά μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου