"Σεισμοί κατά τόπους" , μία αναφορά τού Ευαγγελίου πού πιθανό νά έχει σχέσει καί με την εποχή μας...

Προβληματισμός στό ΒΑΝ , καί μακάρι να είναι συνηθισμένος γήϊνος θόρυβος καί λάθος εκτίμηση...

Μικροί ή μεγάλοι σεισμοί εγίνονταν πάντοτε στόν πλανήτη μας.

Αλλά κάποιοι απ΄ αυτούς, βλεπόμενοι μέσα από τα λόγια τού Χριστού στήν "περί τοπικών σεισμών" προφητική αναφορά του ( Ματθ. κδ΄ 7 ), αναδεικνύουν έναν άλλο τρόπο σκέψεως πού θά έπρεπε να έχουμε, μπροστά στό απεχθές σεισμικό φαινόμενο...

===========================================

Η σιωπή του κ. Βαρώτσου και η εγρήγορση των σεισμολόγων...

Αμετακίνητη παραμένει η ομάδα ΒΑΝ στην άποψη να μη δοθεί περισσότερη δημοσιότητα στο προσεισμικό σήμα SES το οποίο κατεγράφη από δέκτη σταθμού της στις 7Οκτωβρίου 2008.

Παρά το γεγονός ότι αποτελεί πάγια τακτική του καθηγητή Παναγιώτη Βαρώτσου εδώ και αρκετά χρόνια, να μην κοινοποιείται κανένα στοιχείο από μέλος της ομάδας του ή τον ίδιο,το τελευταίο σήμα που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου Κορνέλ πυροδότησε το ενδιαφέρον του τύπου, με αποτέλεσμα …ακολουθία δημοσιευμάτων σε ’’μπλόγκς’’ και έντυπα.

Πρόκειται για ένα σήμα το οποίο ελήφθη από βαθμολογημένο σταθμό της ομάδας- ελάχιστοι δυστυχώς λειτουργούν ακόμα- και ως εκ τούτου τα δεδομένα του μπορούν να ληφθούν υπ’ όψιν ως ασφαλή σε μεγάλο βαθμό.

Το τελευταίο φαίνεται να ενεργοποίησε τους δημοσιογράφους οι οποίοι ενημερωμένοι από γνώστη του αντικειμένου – υπάρχουν πολλοί που παρακολουθούν πλέον την ιστοσελίδα του Κορνέλ επιστήμονες και μη- έσπευσαν να δώσουν διαστάσεις στο θέμα.

Συγκρινόμενο το σήμα αυτό με άλλο που είχε ληφθεί στο παρελθόν και αναλογούσε σε ισχυρό σεισμό μετά πάροδο δύο μηνών από τη λήψη του, είναι πολύ μεγαλύτερο, γεγονός που καθιστά κατανοητό το έντονο ενδιαφέρον όχι μόνον των συγκεκριμένων ερευνητών αλλά και της επιστημονικής κοινότητας γενικότερα και φυσικά των δημοσιογράφων.

Παλαιότερο σήμα της ομάδας ΒΑΝ (2007), που αντιστοιχεί σε
σεισμό της τάξης των 6,6R.

Το νέο σήμα της 9ης Οκτωβρίου 2008 που κατέγραψε η ομάδα ΒΑΝ και του οποίου το υψηλό ( 2πλάσιο σχεδόν ) μέγεθος εγγραφής, συγκρινόμενο με τον παλαιότερο πίνακα, δικαιολογεί την εγρήγορση των σεισμολόγων...

Το ευχάριστο στην παρούσα φάση, είναι η ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ των συνεργαζόμενων σεισμολόγων με την ομάδα ΒΑΝ και των υπευθύνων φορέων της πολιτείας.

Κάτι τέτοιο φαίνεται να αποτελεί και την ασφαλιστική δικλείδα σε ό,τι αφορά την ηρεμία των πολιτών, εφ’ όσον οι συνεργαζόμενοι με τον καθηγητή σεισμολόγοι είναι αποφασισμένοι να ενημερώσουν έγκαιρα την κοινή γνώμη, εάν και εφ’ όσον επιβεβαιωθούν τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους.

Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια θεωρείται παρακινδυνευμένη και απορριπτέα επιστημονικά .

Όπως μας διαβεβαίωσαν δύο από τους πλέον εγκρίτους σεισμολόγους, που έχουν άμεση ενημέρωση από την ομάδα ΒΑΝ, μετά την πάροδο δύο τουλάχιστον εβδομάδων και την ανάλογη επεξεργασία νέων δεδομένων που θα προκύψουν, θα μπορέσουν να αποφανθούν με περισσότερη σιγουριά εάν πρόκειται για επερχόμενο σημαντικό γεγονός, ή καταγραφή θορύβου, ασχέτου με σεισμική δραστηριότητα και επομένως η όλη υπόθεση να ενταχθεί στην υπαρκτή πιθανότητα λάθους με αποτέλεσμα η ανησυχία τους και ο ’’συναγερμός’’ να κλείσουν εκεί.

Ο Θεός να μή επιτρέψει να ξαναδούμε τέτοια περίπτωση...

Σε κάθε περίπτωση οι συνεργάτες της zougla.gr που παρακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια τις προσπάθειες της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας θα σας κρατούν ενήμερους.

Δύο από τους σεισμολόγους που παρακολουθούν το φαινόμενο μας διαβεβαίωσαν ότι εάν προκύψει οποιοδήποτε στοιχείο που θα μπορούσε να ενδιαφέρει την κοινή γνώμη, θα πάρουν την ευθύνη να ενημερώσουν πέραν των αρμοδίων και τους πολίτες.

Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο καθησυχαστικό απέναντι σε ανεύθυνα και αόριστα δημοσιεύματα, το οποία μόνο ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν και να απορρυθμίσουν τις ενέργειες της ερευνητικής ομάδας.

Διαβάστε επίσης:

Ο καθηγητής Π. Βαρώτσος και τα δημοσιεύματα

http://www.zougla.gr/news.php?id=12139

===================================================

ΣΕΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ...

Οι σεισμοί συνδέονται με την ζωή των ανθρώπων σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Η ιστορία διασώζει μνήμες τέτοιων καταστρεπτικών σεισμών που είχαν φοβερές συνέπειες και σε ανθρώπους και σε άλλα αντικείμενα.

Μέσα στο Συναξάρι της Εκκλησίας, που διαβάζεται καθημερινά κατά την ακολουθία του Όρθρου, διασώζονται οι μνήμες τέτοιων φοβερών σεισμών. Και το ότι ετέθησαν στο Συναξάρι, αυτό ήταν έκφραση της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό για την σωτηρία, αλλά και της παρακλήσεως προς Αυτόν για να μη συμβούν εκ νέου τέτοιες καταστροφικές ενέργειες.

Ο αείμνηστος Πρωτ. π. Ιωάννης Ράμφος σε μια μελέτη με τίτλο “Μνήμαι σεισμών” κάνει λόγο για τους σεισμούς οι οποίοι πέρασαν μέσα στα συναξάρια της Εκκλησίας. Στο τέλος δε έχει συμπεριλάβει και ειδική ακολουθία την οποία εποίησε ο αείμνηστος υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Η ακολουθία αυτή τιτλοφορείται: “ικετήριος και ευχαριστήριος” και έγινε “εις ανάμνησιν των εν έτει 1953 γενομένων σεισμών εις τας Ιονίους Νήσους, Κεφαλληνίαν, Ζάκυνθον και Ιθάκην” και ψάλλεται την 11^ην Αυγούστου.

Στην συνέχεια του κειμένου αυτού θα ήθελα να αναφερθώ στους σεισμούς που μνημονεύονται στο εκκλησιαστικό Μηνολόγιο.

α) Δύο σεισμοί έγιναν, την 25^η Σεπτεμβρίου:

“ανάμνησις του μεγάλου σεισμού, εν ή τελείται η εν τω αέρι αρπαγή του παιδός...”

και την 26^η Ιανουαρίου: “μνήμη του μεγάλου σεισμού”.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι πρόκειται για έναν σεισμό, που άρχισε την 26^η Σεπτεμβρίου και τελείωσε την 26^η Ιανουαρίου, αλλά ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ράμφος ισχυρίζεται ότι πρόκειται για δύο σεισμούς, από τους οποίους ο πρώτος (25 Σεπτεμβρίου) συνεχίστηκε για τέσσερεις μήνες, και ο δεύτερος (26 Ιανουαρίου) συνεχίστηκε για τρεις μήνες, οπότε υπήρξαν δύο κύριοι σεισμοί με τις μετασεισμικές δονήσεις τους. Ο πρώτος έγινε στην αρχή της βασιλείας του Θεοδοσίου του Β' (408-450) και ο δεύτερος στο τέλος της βασιλείας του.

Ο χρονογράφος Θεοφάνης διασώζει την πληροφορία ότι τόσο φοβήθηκαν οι Βυζαντινοί από τον σεισμό της 25^ης Σεπτεμβρίου, ώστε έφυγαν έξω από την πόλη “καί ήσαν διημερεύοντες σύν τω επισκόπω εν ταις προς Θεόν δεήσεσι λιτανεύοντες”.

Μάλιστα, κατά την διάρκεια της λιτανείας “κυμαινομένης της γης και παντός του λαού κράζοντος το Κύριε, ελέησον” ένα μικρό παιδί ηρπάγη στον αέρα και άκουσε μία θεϊκή φωνή που του έλεγε να αναγγείλη στον επίσκοπο και τον λαό να ψάλλουν τον ύμνο “άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς, μηδέν έτερον προστιθέντας”, επειδή μερικοί αιρετικοί “θεοπασχίται” προσέθεταν το “σταυρωθείς Θεός”.

Ο ύμνος αυτός, χωρίς την προσθήκη “σταυρωθείς Θεός”, με εντολή του Πατριάρχου Πρόκλου και της βασίλισσας Πουλχερίας θεσπίστηκε να ψάλλεται σε ολόκληρη την τότε αυτοκρατορία.

Κατά την διάρκεια του σεισμού της 26^ης Ιανουαρίου γκρεμίστηκαν τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, πολλά τμήματα της Πόλεως και πολλές οικίες, καθώς επίσης “ο λιμήν των Τρωαδισίων και το Χαλκούν Τετράπυλον”.

β) Ο σεισμός της 7^ης Οκτωβρίου του έτους 524

επί του αυτοκράτορος Ιουστινιανού του Α'. Στα Συναξάρια γράφεται “μνήμη της μετά φιλανθρωπίας επενεχθείσης ημίν φοβεράς απειλής του μεγάλου σεισμού”.

γ) Ο σεισμός της 26^ης Οκτωβρίου του έτους 740 μ.Χ.

Ο σεισμός αυτός διήρκησε επί ένδεκα ή δώδεκα μήνες. Ο χρονογράφος Θεοφάνης γράφει: “επτωήθησαν εκκλησίαι και μοναστήρια, λαός τε πολύς τέθνηκεν”. Έπεσαν πολλοί ανδριάντες “τά τε χερσαία της πόλεως τείχη και πόλεις και χωρία εν τη Θράκη και η Νικομήδεια εν Βιθυνία και η Πραίνετος και η Νίκαια, εν ή μία εσώθη Εκκλησία”. Μάλιστα παρατηρήθηκε και αλλαγή των ορίων της θαλάσσης σε μερικά σημεία.

Σε ανάμνηση αυτού του μεγάλου και φοβερού σεισμού, ο υμνογράφος της Εκκλησίας άγιος Ιωσήφ συνέγραψε ειδικό κανόνα, ο οποίος ψάλλεται την 26^η Οκτωβρίου, κατά την οποία ψάλλουμε και την ακολουθία του αγίου Δημητρίου, και διασώζεται μέχρι σήμερα.

δ) Ο σεισμός της 14^ης Δεκεμβρίου του έτους 557 μ.Χ.

Στο Συναξάρι της Εκκλησίας γράφεται:

“Μνήμη της μετά φιλανθρωπίας επενεχθείσης ημίν φοβεράς απειλής του σεισμού, ής παρ’ ελπίδα πάσαν ελυτρώσατο ημάς ο φιλάνθρωπος Κύριος”.

Πρόκειται για έναν φοβερό σεισμό που διήρκησε δέκα ημέρες. Ο χρονογράφος Θεοφάνης αναφέρει ότι έπαθαν μεγάλες ζημιές τα δύο τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, κατέπεσαν πολλές Εκκλησίες, θυσιαστήρια των Εκκλησιών και Κιβώρια, ισοπεδώθηκαν ολόκληρες περιοχές, γι’ αυτό γράφει:

“καί ουκ ήν τόπος ή προάστειον, ό ουκ έπεσεν από της φοβεράς απειλής του σεισμού”.

Τόσο μεγάλος και φοβερός ήταν ο σεισμός ώστε “ου μέμνηται άνθρωπος επί της γης εν τη γεννεά εκείνη”. Ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός ο Α' “ουκ εφόρεσε το στέμμα επί ημέρας μ’ (σαράντα), αλλά και τη αγία του Χριστού γεννήσει χωρίς αυτό (τό στέμμα) προσήλθεν εν τη Εκκλησία”.

Ο Κεδρηνός αναφέρει ότι χωρίς στέμμα προσήλθε και κατά τον εορτασμό των Θεοφανείων. Φαίνεται ότι έγινε μεγάλη καταστροφή και υπήρξαν πολλά ανθρώπινα θύματα.

ε) Ο σεισμός της 9^ης Ιανουαρίου του έτους 870 στην αρχή της βασιλείας του Βασιλείου του Α' ήταν διαρκείας σαράντα ημερών. Δηλαδή οι μετασεισμικές δονήσεις κράτησαν σαράντα ημέρες.

Ο χρονογράφος Νικήτας Παφλαγών, αφού τον αποκαλεί “φρικωδέστατον”, λέγει:

κατεδαφίσθηκαν πολλές Εκκλησίες, στοές και οικίες “κτηνών τε και ανθρώπων αμύθητος γέγονε πανωλεθρία” και αυτός ο Ναός της Αγίας Σοφίας διακινδύνευσε να ραγίση, εάν οι κρατούντες δεν τον επιμελούντο.

στ) Ο σεισμός της 17^ης Μαρτίου του έτους 790, κατά τους χρόνους του Κωνσταντίνου του Βασιλέως.

ζ) Ο σεισμός της 16^ης Αυγούστου του έτους 542.

Μάλιστα οι χρονογράφοι Γεδεών και Θεοφάνης στις περιγραφές τους ομιλούν για σεισμό φοβερό κατά τον οποίον γκρεμίστηκαν Εκκλησίες, σπίτια και το τείχος της Κωνσταντινουπόλεως “καί απέθανον πολλοί και εγένετο φόβος μέγας”.

Ο σεισμός αυτός κράτησε σαράντα ημέρες. Ο Θεοφάνης γράφει: “καί προς ολίγον οι άνθρωποι κατενύγησαν λιτανεύοντες και προεδρεύοντες και εις τας εκκλησίας μένοντες, και φιλανθρωπίας Θεού γενομένης επί το χείρον γεγόνασι”.

Οι πληροφορίες αυτές τις οποίες συνεγκέντρωσε ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ράμφος είναι πολύ σημαντικές και μας δίδουν την δυνατότητα να κάνουμε τις ακόλουθες παρατηρήσεις, οι οποίες βέβαια έχουν σχέση και με τους συγχρόνους σεισμούς.

* * *

1. Η Εκκλησία υπενθυμίζει κάθε χρόνο στους πιστούς της τις ημέρες των φοβερών σεισμών, που αναφέραμε, ώστε αφ’ ενός μεν να ευχαριστήσουν οι πιστοί τον Θεό για την σωτηρία των επιζώντων ανθρώπων, αφ’ ετέρου δε να παρακαλέσουν τον Θεό και για τις ψυχές των φονευθέντων, και για να μην επιτρέψη πάλι την ενεργοποίηση αυτών των φοβερών σεισμών.

2. Οι σεισμοί ήταν πάντοτε συνδεδεμένοι με την ζωή των ανθρώπων και βέβαια είχαν αρνητικές και θετικές συνέπειες.

Ως Χριστιανοί, χωρίς να αρνούμαστε αυτές τις απόψεις των επιστημόνων, δεχόμαστε ότι όλα αυτά τα γεωλογικά φαινόμενα (βροχή, αέρας, χαλάζι), όπως και άλλα παρόμοια, γίνονται μέσα στην δημιουργική, κυβερνητική και σωτηριώδη ενέργεια του Θεού, ο Οποίος επεμβαίνει όπου χρειάζεται, με σκοπό την διατήρηση της βιολογικής ζωής και την σωτηρία των ανθρώπων.

3. Οι σεισμοί, κατά το Συναξάρι της Εκκλησίας, συνδέονται με την φιλανθρωπία και τους οικτιρμούς του Θεού.

Δεν μπορούμε να εισέλθουμε στον σκοπό της Προνοίας του Θεού και να ερευνήσουμε γιατί επιτρέπει και παραχωρεί ο Θεός την εμφάνιση ενός σεισμού, κατά το ψαλμικό: “ο επιβλέπων επί την γήν και ποιών αυτήν τρέμειν”. Πάντως μέσα από τους σεισμούς της γής, γίνονται και άλλες σεισμικές δονήσεις, πνευματικές και σωτηριώδεις, σώζονται ποικιλοτρόπως οι άνθρωποι με την φιλανθρωπία του Θεού.

4. Οι Χριστιανοί της εποχής εκείνης ήξεραν να αντιμετωπίζουν όλα τα θέματα, ακόμη και αυτούς τους σεισμούς, με την δέουσα προσοχή και το εκκλησιαστικό τους φρόνημα.

Από την πρώτη ώρα έκαναν λιτανείες και προσευχές. Μάλιστα, κατά την διάρκεια των λιτανειών, όπως είδαμε, είχαμε και θαυματουργικές εκδηλώσεις, ήτοι την αρπαγή του παιδιού και την θέσπιση του ορθοδόξου τρισαγίου ύμνου. Γι’ αυτό και υπάρχουν τροπάρια, Κανόνες, παρακλήσεις, ευχές για την περίπτωση σεισμών.

Εκτός από μερικές περιπτώσεις, που είδαμε στην Τηλεόραση, κατά τις οποίες οι διασωθέντες ευχαριστούσαν τον Θεό, δεν είδαμε αυτές τις λιτανείες, τις προσευχές, ή και αυτές που έγιναν δεν θεώρησαν καλό να τις δείξουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οπότε αυτό δείχνει την διαφορά της νοοτροπίας των ανθρώπων της τότε και της σύγχρονης εποχής.

5. Οι σεισμοί και ο τρόπος αντιμετωπίσεώς τους δείχνει και μια άλλη πραγματικότητα. Οι χρονογράφοι μας λένε ότι κατά την διάρκεια των σεισμών οι άνθρωποι κατενύγησαν, έκαναν προσευχές, μετανόησαν, αλλά “καί πάλιν φιλανθρωπίας Θεού γενομένης επί το χείρον γεγόνασι”, δηλαδή όταν ο Θεός με την φιλανθρωπία Του σταμάτησε τους σεισμούς, τότε όχι μόνον επανήλθαν στην προηγούμενη ζωή της αμαρτίας, αλλά έκαναν και χειρότερα. Δείχνει αυτό την τρεπτότητα των ανθρώπων και την σκοπιμότητα που δείχνουν σε διάφορες φάσεις της ζωής τους.

* * *

Να παρακαλούμε τον Θεό να μας απαλλάξει από τους σεισμούς, ή να τους περιορίση και ο Ίδιος να επεμβαίνη θαυματουργικά, καθώς επίσης να μας βοηθά για να υπερβαίνουμε τον φόβο του θανάτου, αφού αυτός ο φόβος δημιουργεί πανικό, απελπισία και όλα τα παρεπόμενά τους.

Να ευχηθούμε στον Θεό να αναπαύση τις ψυχές των ανθρώπων που πέθαναν μέσα στα συντρίμια των κατεδαφισθέντων οικοδομημάτων, καθώς επίσης να δίδη κουράγιο στους πονεμένους και να επουλώση γρήγορα τις πληγές τους.

Να παρακαλέσουμε ακόμη τον Θεό να φωτίση τους μηχανικούς να κάνουν καλά το καθήκον τους, αλλά και να προσφέρη τα πνευματικά Του αγαθά σε αυτούς που με κίνδυνο της ζωής τους έσωσαν και βοήθησαν ποικιλοτρόπως τους εγκλωβισθέντας αδελφούς μας.

“Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την πόλιν ταύτην, και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου και αιφνιδίου θανάτου· υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθόν και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσαι πάσαν οργήν και νόσον την καθ’ ημών κινουμένη· και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, και ελεήσαι ημάς”.

( Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου)