κυρία Παναγιώτα Λάζαρη!
Μιά αληθινή Κυρία, μητέρα, αλλά καί καλή ελπίδα γιά τήν Πολιτεία μας...
Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι εδώ στην πολιτεία μας υπάρχει μια υποβόσκουσα δυσκολία στις ανθρώπινες σχέσεις παρά τα όποια εξωτερικά εθιμοτυπικά χαμόγελα και τις άλλες επίσημες ρεβερέντζες της στιγμής, της συναλλαγής,των εορτών, και της ευκαιρίας, με λόγια πού σήμερα λέγονται και σε μισή ώρα ξεχνιούνται…
«Καλημέρα σας, ώ, τι κάνετε; Πώς είσθε, τά παιδιά καλά; Το σκυλάκι σας τι κάνει; » και άλλα τέτοια μελίρρυτα πού συνήθως ακούγονται για να περνάει η ώρα…
Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι εδώ στην πολιτεία μας υπάρχει μια υποβόσκουσα δυσκολία στις ανθρώπινες σχέσεις παρά τα όποια εξωτερικά εθιμοτυπικά χαμόγελα και τις άλλες επίσημες ρεβερέντζες της στιγμής, της συναλλαγής,των εορτών, και της ευκαιρίας, με λόγια πού σήμερα λέγονται και σε μισή ώρα ξεχνιούνται…
«Καλημέρα σας, ώ, τι κάνετε; Πώς είσθε, τά παιδιά καλά; Το σκυλάκι σας τι κάνει; » και άλλα τέτοια μελίρρυτα πού συνήθως ακούγονται για να περνάει η ώρα…
Έτσι λοιπόν, θές από μία υπάρχουσα κοινωνική ανισότητα στον πλούτο
ή στην εργασία «εγώ είμαι εγώ, και ποιός είσαι εσύ», θές από μία διαφορετική
ένταξη στα πολιτικά δρώμενα της βαριά και αθεράπευτα κομματικής Πολιτείας μας
( κλεισμένες πόρτες σε όσους δεν είναι «
δικοί μας…»), καθώς καί ή δυσκολία να σε δεχθούν σε άλλους κλάδους πολιτιστικών
χώρων κλειστούς για τους μη ανήκοντες στα conne τους, έχουν διαμορφώσει μία, ως
επί το πλείστον, ελίτ στήν «κουμπωμένη» τοπική κοινωνία…
Μόνο στο Καρναβάλι γίνονται όλοι ίσοι, αλλά και σ΄ αυτό μόνο
για ένα – δυό 24ωρα, και πέραν τούτου «ού» !
Υπάρχει βέβαια μία αναπτυγμένη κοινωνική βοήθεια σε τρόφιμα και
φάρμακα για τους έχοντες ανάγκη μέσα από μία διαδικασία προσφοράς και τυπικής
διεκπεραίωσης, καλής βέβαια, αλλά χωρίς εκείνη την ψυχική ζεστασιά, το χαμόγελο,
και την εσωτερική προσέγγιση πού ζητάει επί πλέον μιά ταλαιπωρημένη ψυχή πού την
βασανίζει η ανασφάλεια και άλλα χίλια δυό πράγματα…
Ισότης, σχετική βέβαια, υπάρχει και στον χώρο τών Εκκλησιαστικών
εκδηλώσεων, τελετών, και Λειτουργιών, αλλά και πάλι μόλις βγούμε έξω, οι
περισσότεροι θεοφιλείς των χώρων αυτών, ούτε πού σε γνωρίζουν μετά, αν δεν είσαι
«δικός τους…».
Ζήτημα είναι αν θα εισπράξεις μια καλημέρα, παρ΄ όλα τά περί
Χριστιανικής αγάπης πού ακούγονται μέσα στίς Εκκλησίες ! Δεν φταίει βέβαια ο
Θεός, εμείς οί άνθρωποι φταίμε με ό,τι από αυτό συνεπάγεται…