«Πολεμώντας» στην άσφαλτο ! Οί δρόμοι φταίνε, ή το μυαλό μας ;

Καί βεβαίως κανείς τους δέν έζησε...









Τά τελευταία δυστυχήματα πού συνέβησαν στούς παραπλήσιους δρόμους, κόμβους και διασταυρώσεις τής περιοχής μας, καί μάλιστα στό ίσωμα καί μέ καλό καιρό, δείχνουν καί μία άλλη ουσιώδη παράμετρο πού πάντα την κρύβουν και πού σπάνια βγαίνει στήν δημοσιότητα...

Γιατί δυστυχώς έχουμε μάθει, κακώς βέβαια, ότι γιά κάθε ατύχημα καί θάνατο πού συμβαίνει, πρέπει γιά λόγους σαβουάρ-βίβρ πρός τούς νεκρούς αλλά καί τούς πενθούντας εναπομείναντας συγγενείς, να τό ρίχνουμε στούς δρόμους, καί ποτέ στήν ατζαμωσύνη τών οδηγών, στήν υπερβολική ταχύτητα, στο πέρασμα με κόκκινο, στο τηλέφωνο στ΄ αυτί, στό ποτό, στίς κόντρες, καί στίς επιδείξεις στήν δίπλα - γκόμενα ...

---------------------
Αυτό το βαρύ τριαξονικό μόλις δεί πορτοκαλί, 100 μέτρα νωρίτερα από τα φανάρια, πρέπει να κόψει ταχύτητα άν θέλει έγκαιρα να σταματήσει. Δυστυχώς όμως τό 90%  από αυτά περνούνε με κόκκινο πέφτοντας σε πλαγιομετωπική με όποιο αυτοκίνητο θά έχει τήν ατυχία νά διασχίζει κάθετα τον δρόμο ( πχ. διασταύρωση Αλισσού, Κάτω Αχαϊας, Ελαιοχωρίου, κλπ ). Η τοποθέτηση σαμαριών στήν άσφαλτο εκατέρωθεν στά φανάρια ώστε να μή ανοίγονται τα αυτοκίνητα στήν μεγάλη ευθεία ίσως να είναι μία ενδεδειγμένη λύση...
-----------------------
Όμως, αυτό τό "χαϊδεμα" τών αυτιών και των συνειδήσεων, θά λέγαμε ότι δέν βοηθάει καί πολύ τήν διόρθωση μιάς «αφορισμένης»  κατάστασης...
Δέν μπορεί λοιπόν εσύ να τρέχεις μέ 140 – 160 km σέ έναν δεδομένο γιά τίς ατέλειές του δρόμο, νά κάνεις προσπεράσεις όπου εσύ θέλεις « κάντε όλοι άκρη περνάω εγώ…», νά μή φοράς ζώνη ασφαλείας, νά μή υπολογίζεις τίποτα, να περνάς με καθαρό κόκκινο θανατηφόρες διασταυρώσεις όπως αυτή του Αλισσού πού έχει φάει κόσμο και κοσμάκη...
Καί στό τέλος νά καρφώνεσαι σ΄ ένα άλλο αυτοκίνητο, νά βασανίζεις εγκληματικά καί κάποια άλλη οικογένεια πού ξεκίνησε χαρούμενη γιά τίς δουλειές της ή τις διακοπές της, να μαυροφοράς και να στέλνεις στον τάφο άλλους ανθρώπους καί μετά να ξεσηκώνονται όλοι οί πολιτειακοί υπεύθυνοι ( καί... επιζώντες ) , καί νά μάς λένε ότι «έφταιγε μόνο ο δρόμος» !

----------------------------------------
« Τον κακό τους τον καιρό, να τους γράψεις», μού δήλωσε αγανακτισμένος πάνω στο θέμα αυτό ο γείτονας ο κύρ Φώτης.

 Υπερβολικός ο γείτονας αλλά γιά τό "κακό μυαλό" τού οδηγού, ουδείς τολμά να μιλήσει !

«Σιγά τώρα, μη προσβάλουμε και τον πεθαμένο, πού μας πέθανε όλους εμάς από τον εγωϊσμό του και την απροσεξία του» ! ξαναδήλωσε ο φίλος ο Φώτης…

Καί  τό εάν εκείνος έτρεχε μέ 140km, οδηγώντας βαρύ τριαξονικό αυτοκίνητο πού δεν σταματάει και εύκολα και περνώντας με πορτοκαλί προς κόκκινο, έ, αυτό παραγράφεται...

Μά έχουμε γίνει λοιπόν εμείς οί  Νεοέλληνες, τόσο απίστευτα ανεκτικοί καί αφελείς;

Μέ τέτοια όμως νοοτροπία, ευνόητο είναι ότι καί άλλοι θα φάνε τήν κεφαλή τους, κι΄ ότι καί άλλοι θά πληρώσουν καί μάλιστα χωρίς να φταίνε καί σε τίποτα...

Και αυτά μέν τα παραπάνω σαν εισαγωγή σ΄ ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον ψυχογράφημα της σημερινής «κοινωνίας των τροχών» πού ακολουθεί:

------------------------------------

«Κρίμα λοιπόν, μεγάλο κρίμα !

Ο Θεός να μας βοηθήσει και να μας φωτίσει όλους για να σταματήσει επί τέλους το αίμα να ρέει στην άσφαλτο και να μη χάνονται άδικα ζωές.

Το να χάσει κάποιος τη ζωή του στη μάχη πολεμώντας για να υπερασπίσει την πατρίδα ή στην ριψοκίνδυνη προσπάθειά του να σώσει ανθρώπους που κινδυνεύουν, είναι πράξεις ηρωισμού  και αυτοθυσίας, είναι θυσία ιερή, που αξίζει τον κόπο.

Το να πετά όμως ένας τη ζωή του άσκοπα και ακόμα χειρότερα το να στερεί τη ζωή από αθώους και ανυποψίαστους συνανθρώπους του μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα προσωπικά του αρρωστημένα βίτσια και γούστα, επειδή τον ενθουσιάζει και τον μαγεύει ο ίλιγγος της ταχύτητας ή γιατί τον συναρπάζει ο εκκωφαντικός θόρυβος από τις μηχανές και τα εξώστ των μοτοσυκλετών και των αυτοκινήτων τους, είναι εγκληματικό, απάνθρωπο και φανερώνει υπέρμετρο εγωισμό.

Πριν από αρκετά χρόνια οι φτωχοί μεροκαματιάρηδες που δεν είχαν χρήματα για νά αγοράσουν ένα αυτοκίνητο,έπαιρναν μια μοτοσυκλέτα για να πηγαίνουν στη δουλειά τους.
Οι μοτοσυκλέτες εκείνες δεν έκαναν υπερβολικό θόρυβο και ούτε μπορούσαν να αναπτύξουν τρομερές ταχύτητες. Οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούσαν μόνο για τη δουλειά τους και όχι για να παίζουν…

Σήμερα, υπάρχουν δυστυχώς ασυνείδητοι κερδοσκόποι που εκμεταλλευόμενοι τις μανίες και τις ψυχώσεις κάποιων νεαρών δεν διστάζουν να κατασκευάζουν και να διαθέτουν στην αγορά όποιου είδους δολοφονική και θορυβοποιό μηχανή ικανοποιεί τις απαιτήσεις, έστω και παράλογες  των υποψήφιων αγοραστών με την αξιοπερίεργη ανοχή της Κυβέρνησης  
Έτσι βλέπουμε όλοι στους δρόμους,ακόμα και σε πεζόδρομους, πεζοδρόμια και ..χωράφια να ξεφυτρώνουν συνεχώς νέα μοντέλα.
Βλέπεις μοτόρες δίτροχες, τρίτροχες, τετράτροχες (περίεργο, δεν είδα ακόμα .. μονότροχες ή δεκάτροχες). 
Βλέπουμε «αυτοκίνητα» που τα περισσότερα  είναι ..μεταλλαγμένα, με πανίσχυρες μηχανές, με θορυβώδη εξώστ και με ραδιόφωνα που δεν μεταδίδουν πλέον μουσική αλλά ρυθμικές και τρανταχτές .. τυμπανοκρουσίες . 
Τελευταίως είδα και ένα αυτοκίνητο που ..χόρευε με το ρυθμό των τυμπάνων (μη σας φαίνεται περίεργο, αν δεν είδετε θα έχετε την ευκαιρία σύντομα..)

Με τους ρυθμούς που πάμε πιστεύω πως δεν θ’ αργήσουμε να δούμε στους ουρανούς και μικρά ατομικά .. ελικοπτεράκια, για να παίζουν τα παιδάκια...
Παιδιά Δημοτικού μέχρι και Λυκείου έχουν βαρεθεί πια τα συνηθισμένα παιγνίδια  και για να εκτονωθούν και να επιδειχτούν αρπάζουν μια μοτόρα ή ένα αυτοκίνητο με ή χωρίς την άδεια των γονιών τους, όχι για να πάνε στη δουλειά τους αλλά ... για να παίζουν και οργώνουν δρόμους, πλατείες και σοκάκια, παλαρισμένοι, σουζουλισμένοι, στηλωμένοι και ..τυμπανισμένοι, αδιαφορώντας για τη ζωή και την ησυχία των άλλων .

Η μεγάλη απορία είναι: Γιατί δεν τους σταματά κανένας; Τι κάνουν (και όχι τι λένε) οι αρμόδιοι; Πόσες ζωές πρέπει να χαθούν ακόμα ; Και πόσοι ακόμα φιλήσυχοι άνθρωποι θα πρέπει να γίνουν νευρασθενικοί για να αποφασίσουν επί τέλους κάποιοι αρμόδιοι να κάνουν κάτι;

Ιάκωβος

ΠΗΓΗ :     Original