Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Δενδροφύτευση Παναχαϊκού ! Για τα μάτια του κόσμου και μόνο…




Για ποιά προσέγγιση πολιτών προς το βουνό, μάς μιλάτε κύριε Δήμαρχε;

Για εξηγείστε μας;


Και από ποιόν δρόμο μπορούμε να πάμε εκεί πάνω, μιά καί μόνο μέ 4Χ4 μπορεί να γίνει;


Η είδηση πού παρακάτω διαβάσαμε, τόσο στο www.gowest.gr όσο και στην Πελοπόννησο, πολύ μας χαροποίησε.

Αλλά όπως και άλλες φορές έχουμε τονίσει, πολλές σημαντικές τοπικές εξαγγελίες γίνονται και λέγονται «προς το θεαθήναι τοίς ανθρώποις» και μόνο, και όχι γιά τήν εξυπηρέτηση καί ωφέλεια τών πολιτών...


Ο αγαπητός κατά τα άλλα κ.Δήμαρχος σε δηλώσεις του τόνισε, ότι :



«το Παναχαϊκό είναι το όρος της πόλης μας. Δυστυχώς όμως μόνο το 2% των Πατρινών δημοτών ανεβαίνει σε αυτό. Είναι καιρός να προσεγγίσουν το Παναχαϊκό όλοι οι πατρινοί. Γι’ αυτό θα το αναβαθμίσουμε ώστε να επιτευχθεί και αναβάθμιση στην ποιότητα ζωής των κατοίκων. Θα φυτευτούν πάνω από 5.000 δέντρα προκειμένου να αποκτήσει ζωή το βουνό».

Κύριε Δήμαρχε, καλά όσα μας λέτε, αυτά τα έχουμε ακούσει και άλλες παλαιότερες φορές, αλλά δεν μας εξήγησε κανείς μέχρι τώρα, πώς θα γίνει αυτή "η προσέγγιση όλων τών Πατρινών" , καθώς καί "η αναβάθμιση τής ποιότητας ζωής τών κατοίκων " μιά καί δενδροφυτεύσατε μιά περιοχή, πού ούτε μπορούμε να τήν δούμε, ούτε να τήν ζήσουμε, αλλά ούτε καί να τήν αγγίξουμε;

Εδώ δέν ξέρουμε καί από ποιόν δρόμο μπορούμε να πάμε στο περίφημο αυτό βουνό πού το λένε Παναχαϊκό;


Μήπως ξέρετε εσείς Δήμαρχέ μου;

Και εάν το ξέρετε, γιατί δεν μας τον λέτε, ώστε να ροβολήσουμε κι΄ εμείς σαν Πατρινοί πού είμαστε, να πάμε να θαυμάσουμε τις «ομορφιές του βουνού και του κάμπου;»

(Αν και, εδώ πού τα λέμε, τις ομορφιές του «κάμπου» τις θαυμάζουμε κάθε μέρα κυκλοφορώντας στην πολύπαθη πολιτεία μας…)


Υπάρχει δρόμος Δήμαρχέ μου;

Και εάν δεν υπάρχει δρόμος γιατί μας το κρύβετε;

Μήπως γιατί
μετά, θα είσαστε υποχρεωμένος καί να τον φτιάξετε;


++++++++++++++++++++++++++++++++


Γιατί, όπως κι΄ εσείς αναφέρατε, «μόνο το 2% έχει πάει εκεί πάνω», τι κρίμα, και ουδείς από όλους τους εμπλεκομένους δεν μιλάει με ανοιχτά χαρτιά και δεν λέει υπεύθυνα ότι «δεν υπάρχει δρόμος βατός για το Παναχαϊκό!».

Κανένας επίσημος ( και κανείς δημοσιογράφος... ) δεν μας έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα, έναν έστω καθαρό τοπικό χάρτη πού να δείχνει την διαδρομή πού πρέπει να ακολουθήσει ένας απλός Πατρινός για να ανέβει στο βουνό.


Μήπως όμως δεν το κάνει αυτό, καί γιά κάποιον έτερο λόγο;






Τό καταφύγιο τού Παναχαϊκού με τίς απέναντι πλευρές χιονισμένες...






Κι΄ ο λόγος είναι, για να μη εισπράξει μετά τά όσα δυσμενή σχόλια ακολουθήσουν από αυτούς πού θα δοκιμάσουν να πάνε στο βουνό βρίσκοντας χαντάκια και πέτρες μπροστά τους, κι΄ ακόμη για να μη μπεί μετά σε «περιπέτειες» η «αρμόδια υπηρεσία» να φτιάξει και να ασφαλτοστρώσει δρόμο…

Συνεπώς:


Φτιάχτε τον δρόμο για το Παναχαϊκό αξιοποιώντας την συντομότερη προς τα επάνω διαδρομή, δώστε την ευκαιρία στους Πατρινούς πού δεν έχουνε ούτε ένα κοντινό βουνό να πάνε να ηρεμήσουνε και να ανασάνουνε , και μετά μιλήστε μας για δενδοφυτεύσεις…


Τι να τά κάνουμε λοιπόν τα δένδρα, τά πουλιά, τις χελώνες, τις κουκουβάγιες, τά νυκτόβια και τα ημερόβια, την πανίδα, και άλλα τέτοια παρόμοια πού συγκινούν τις ψυχές μας, όταν χρειαζόμαστε ελικόπτερο να πάμε εκεί πάνω!


Είναι λοιπόν αυτό, έργο πνοής για τον πολύ κόσμο;


ή μήπως είναι έργο μόνο «για τους έχοντας και κατέχοντας» κάτι θηριώδη τζίπ των 2,5 και 3,5 λίτρων;


Γιατί η περίπτωση αυτή μας θυμίζει, (κάτω από διαφορετικά βέβαια περιστατικά), εκείνους τους παλαιούς Αβδηρίτες πού φτιάχνανε δημόσιες κρήνες και τεχνιτές λίμνες στην πολιτεία τους, χωρίς να έχουνε σταγόνα νερό!


Αν εκείνο λοιπόν λεγόταν και λέγεται Αβδηριτισμός, το ίδιο μπορούμε να λέμε κι΄ εμείς για όσα έργα γίνουν στο Παναχαϊκό, χωρίς να υπάρχει ένας βατός και ασφαλτοστρωμένος δρόμος…


=================

Αναδάσωση στο Παναχαϊκό ...
10/03/10 17:33

ΠΑΤΡΑ:

H εκτεταμένη αναδάσωση που είχε εξαγγελθεί από την οργάνωση «Αρκτούρο» και το Δήμο Πατρέων στην περιαστική δασική περιοχή «Καλόγερος» στους πρόποδες του Παναχαϊκού όρους άρχισε από την Τρίτη να γίνεται πράξη.


Παρουσία του Δημάρχου Πατρέων Α. Φούρα, του αντιδημάρχου Ν. Κουρεμένου, του δασάρχη Πατρών και Δημοτικού Συμβούλου Αντ. Καταρτζόπουλου, του Διευθυντή πρασίνου κ. Γεωργίου, του αντιπροέδρου συλλόγου για την προστασία του Παναχαϊκού και στελέχους της ΑΔΕΠ Κ. Κωνσταντακόπουλου και εκπροσώπων της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αρκτούρο», ξεκίνησε η σημαντική αυτή περιβαλλοντική δράση.


Η προσπάθεια αφορά σε αναδάσωση, με 5.400 δασικά φυτά - 2700 πεύκα και 2700 αείφυλλα πλατύφυλλα - σε μία έκταση 170 περίπου στρεμμάτων στη θέση «Καλόγερος» πάνω από τη περιοχή Βούντενης του Παναχαϊκού όρους του Δήμου Πατρέων.

Ο Δήμαρχος Πατρέων Α. Φούρας σε δηλώσεις του τόνισε, ότι «το Παναχαϊκό είναι το όρος της πόλης μας. Δυστυχώς όμως μόνο το 2% των Πατρινών δημοτών ανεβαίνει σε αυτό. Είναι καιρός να προσεγγίσουν το Παναχαϊκό όλοι οι πατρινοί.

Γι’ αυτό θα το αναβαθμίσουμε ώστε να επιτευχθεί και αναβάθμιση στην ποιότητα ζωής των κατοίκων. Θα φυτευτούν πάνω από 5.000 δέντρα προκειμένου να αποκτήσει ζωή το βουνό».


Παράλληλα ο Δήμαρχος Α. Φούρας επεσήμανε, ότι το «Δασαρχείο θα μεριμνήσει για να προστατευθεί η έκταση από την παράνομη βόσκηση». Σε δηλώσεις τους οι εκπρόσωποι του «Αρκτούρου» σημείωσαν, ότι του χρόνου θα συνεχιστεί η δεντροφύτευση σε υψηλότερες περιοχές με άλλα δέντρα.

gowest.gr


Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Ντιμίτρι Μεντβέντεφ - Πρόεδρος της Ρωσίας : είμαι Χριστιανός και ήλθα να προσκυνήσω εδώ, αυτά πού ιδιαίτερα ευλαβούμαι…






Παρίσι, 2010

Προσευχόμενος στην εικόνα της Παναγίας «Βλαδίμιρσκαγια»...









Παρατηρώντας την διεθνή επικαιρότητα, πολλές φορές, δεν το κρύβουμε, βλέπουμε με πόση ανοησία φέρνονται μερικές φορές κάποιοι δικοί μας άνθρωποι «υψηλά ιστάμενοι αλλά χαμηλά περιπατούντες…», όταν πρόκειται για τα ιερά και τα όσια της αληθινής και ζωντανής Θρησκείας μας.


Μερικοί, μιλάνε απαξιωτικά για όλα όσα σχετίζονται με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την οποία τιςπιό πολλές φορές την συσχετίζουν «με τους παπάδες» , τους διάκους, και τους Μητροπολίτες, ψάχνοντας διαρκώς να βρούνε κάποιο ψεγάδι για να τους καρφιτσώσουν κάποια «πομπή» θέλοντας να στηρίξουν έτσι το εμπαθές μένος τους, ξεχνώντας ότι «Εκκλησία» πού σημαίνει «συνάθροιση» είμαστε όλοι μας, και δεν είναι κανενός μαγαζάκι και ιδιωτική επιχείρηση…

+++++++++++++++


Θα έλεγε κανείς ότι οί άνθρωποι αυτοί έχουν βαρύ «ψυχολογικό» με τον Θεό, με τους Αγίους, με τον κλήρο, πού τους κατατρώει τα σωθικά, σαν τον καρκίνο στον άρρωστο !

Γιατί όμως άραγε ζούνε σ΄ αυτή την «ψυχολογική δυστυχία», νομίζοντάς την μάλιστα και ως «ελεύθερη και αθόλωτη ευτυχία;»

Μέγα ερώτημα με πολυποίκιλες απαντήσεις…

Από την άλλη πλευρά τώρα, βλέπουμε μεγάλους επιστήμονες, συγγραφείς, αλλά και πολιτικούς να ομολογούνε δημόσια εκείνο πού τιμούν και ιδιωτικά, και να μη κρύβονται σαν κάτι δικούς μας κουκουσκιάχτριδες πού κάνουνε τον σταυρό τους παίζοντας μαντολίνο μέσα από το σακάκι τους φοβούμενοι «την κατακραυγή και τον χλευασμό» του κόσμου…

Ποιού κόσμου όμως;

Αυτού του κόσμου πού μόλις μάθει ότι ξεπέσαμε, ότι αρωστήσαμε, ή ότι πεθάναμε… θα πεί « μπά, πέθανε και ο Ταδόπουλος; Ζωή σε λόγου μας…» .

Και αμφίβολο είναι αν θα έλθει «για τον τελευταίο ασπασμό». Αλλά κι΄ αν έλθει, σε τι θα μπορέσει να βοηθήσει καί να ωφελήσει μια ψυχή πού τώρα ανεβαίνει για Κρίση;

Άς δούμε όμως πώς σκέπτονται και πώς συμπεριφέρονται κάποιοι αληθινά μεγάλοι….

++++++++++++++++=

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας προσκύνησε το Ακάνθινο Στεφάνι του Χριστού ...










Προσκυνώντας τμήμα από το ακάνθινο στεφάνι τού Χριστού, ένα κειμήλιο 2.000 χρόνων!






Ο Πρόεδρος της Ρωσίας κ. Ντιμίτρι Μεντβέντεφ με τη σύζυγό του επισκέφθηκαν τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων όπου προσκύνησαν το Ακάνθινο Στέφανο του Ιησού, ένα τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού, καθώς και ένα από τους Ιερούς Ήλους.


Να αναφερθεί ότι το 1239 τα κειμήλια αυτά μετέφερε στο Παρίσι από την Κωνσταντινούπολη ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδόβικος Θ΄.

Όσον αφορά το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, αυτό μεταφέρθηκε στη Γαλλική πρωτεύουσα από τη Ρώμη.


Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας όταν ένας Αρχηγός Κράτους προσευχήθηκε ενώπιον αυτού του κειμηλίου της χριστιανοσύνης.

Το 1896 ενώπιον του Ακάνθινου Στεφάνου προσευχήθηκε επίσης ο Ρώσος Αυτοκράτορας Νικόλαος Β΄ με τη σύζυγό του.





Ο Ρώσος Πρόεδρος με την σύζυγό του στό ιερό προσκύνημα τής Παναγίας τών Παρισίων.

Οί δικοί μας κύριοι - κύριοι Πρόεδροι, παρόντες, παρελθόντες, καί μέλλοντες δεν ασχολούνται με τέτοια ψιλοπράγματα καί ποτέ δεν εθεάθησαν οικογενειακώς σε τέτοιες περιπτώσεις πλήν τής Σουμελά καί τής Τήνου καί όταν πλησιάζουν οί εκλογές...


Μπορεί όμως να μή έχουν ευλάβεια αλλά έχουν πολύ ...δημοκρατία !

Πιστεύοντας προφανώς
ότι θά τούς βρεθεί εκεί, στήν άλλη ζωή, γιά νά την έχουν γιά μεταθανάτια προίκα...

Όπως και πριν εκατό χρόνια, τον Πρόεδρο της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ υποδέχθηκαν με κωδωνοκρουσίες και με πομπή οι κληρικοί του Ναού.


Να αναφερθεί, ότι για την υποδοχή του Προέδρου της Ρωσίας άνοιξαν ακόμα και τις Κεντρικές Πύλες του Ναού.


Της προσευχής ενώπιον του Ακάνθινου Στεφάνου ηγήθηκε ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων το Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων.


Επίσης στο Ναό συμμετείχαν ο Αρχιεπίσκοπος Κορσούν Ιννοκέντιος, ο Αντιπρόεδρος του ΤΕΕΣ Ηγούμενος Φίλιππος Ργιαμπύχ και άλλοι κληρικοί. Εψάλη η χορωδία της Ορθόδοξης Ιερατικής Σχολής των Παρισίων.


Από την πλευρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας παρέστησαν ο βοηθός Επίσκοπος Παρισίων Ζερόμ Μπο, ο Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού Πάτρικ Ζακέν, κληρικοί της τοπικής επαρχίας, ιππότες του Αγίου Τάφου.


Μετά το πέρας της προσκύνησης του Ακάνθινου Στεφάνου ο Πρόεδρος Μεντβέντεφ, απεύθυνε λόγια ευγνωμοσύνης προς τους παραβρισκόμενους:


«Θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω για τη δυνατότητα επισκέψεως, του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας των Παρισίων και προσκυνήσεως των ιερών κειμηλίων που φυλάσσονται εδώ.

Είναι μεγάλη τιμή για μένα ως Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας και δυνατότητα ως άνθρωπο που ανήκω στον Χριστιανισμό να έλθω σε επαφή με εκείνα τα κειμήλια που ευλαβούνται ιδιαίτερα».


«Ευελπιστώ ότι παρόμοιες συναντήσεις θα μας βοηθήσουν να στηρίξουμε την ειρήνη και την αλληλοκατανόηση, συνεισφέροντας στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των χωρών μας και στη επικοινωνία μεταξύ των Εκκλησιών», τόνισε κλείνοντας ο Πρόεδρος της Ρωσίας.


Στη συνέχεια ο Πρόεδρος τη Ρωσίας με τη σύζυγό του προσήλθαν στην εικόνα της Παναγίας «Βλαδίμιρσκαγια», την οποία προσέφερε στο Ναό ο μακαριστός Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Αλέξιος Β΄ κατά την ιστορική επίσημη επίσκεψή του στη Γαλλία το 2007.


Σε ανάμνηση της επισκέψεως του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας των Παρισίων ο Πρόεδρος Μεντβέντεφ προσέφερε μια παλαιά εικόνα με τη μορφή του Χριστού με τον Ακάνθινο Στέφανο.


Τέλος, αφού εξήλθε του Ναού ο κ. Μεντβέντεφ κατευθύνθηκε στους παριζιάνους, η οποίοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία για να τον καλωσορίσουν με χαρά.


romfea.gr



Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Νίκος Μπαρζούκας – Επικήδειος λόγος…





Νίκος Μπαρζούκας, ένας δικός μας άνθρωπος…









Ο θάνατος ενός εκλεκτού ανθρώπου με ισχυρό και πειστικό λόγο για τα τοπικά δεδομένα όπως του Νίκου Μπαρζούκα ασφαλώς και δεν πέρασε απαρατήρητος.

Αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό όχι μόνο στον εμπορικό κόσμο της πολιτείας μας αλλά και στα πνευματικά δεδομένα της περιοχής μας.

Ευγενικός, προσηνής, διαλακτικός, συζητήσιμος με όλους και για όλα, και με μία διάθεση προσφοράς ανεξάντλητη.


Καλό ταξίδι λοιπόν αδελφέ Νικόλαε εκεί πού πάς, μακριά από την δική μας καθημερινότητα και τις πολυποίκιλες κακίες μας, ( πολιτικές και μή ), και ευχόμαστε ο Χριστός να σ΄ έχει μαζί Του στόν ευλογημένο Του Παράδεισο…


+++++++++++++++++++++++


ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΠΑΡΖΟΥΚΑ...

Η μοίρα μας επεφύλαξε το θλιβερό καθήκον και την πικρή τιμή, να απευθύνουμε τον τελευταίο χαιρετισμό, από μέρους του συνδέσμου των φίλων του Αγίου Όρους «Η Πλατυτέρα», σε σένα, το επίλεκτο μεταξύ των μελών μας, αξέχαστε φίλε Νίκο.

Η απροσδόκητη είδηση του ξαφνικού θανάτου σου, συγκλόνισε τους φίλους και τά μέλη μας. Γιατί κανείς δεν την περίμενε. Γιατί όλοι γνωρίζαμε τη θαλερή και ακμαία σωματική και πνευματική υγεία σου, που τη θαυμάζαμε και τη χαιρόμασταν.

Ο αιφνίδιος χαμός σου, αποτέλεσε κυριολεκτικά «κεραυνόν εν αιθρία» και προκάλεσε βαθύτατη λύπη σε όλους, που είχαν την ευτυχία να σε γνωρίσουν και να σε αγαπήσουν μέσα από τις τάξεις του συνδέσμου μας.


Συνάδελφε και φίλε Νίκο, ήσουν πάντοτε για εμάς τους φίλους σου, ένα άριστο παράδειγμα προς μίμηση, στους περισσοτέρους τομείς της δράσης σου.


Ήσουν έντιμος και δίκαιος υποστηρικτής του δικαίου μετά πάθους, ήσουν ειλικρινής σε όλους, πιστός στην Ορθοδοξία και την δημοκρατία.


Αγωνίστηκες στην ζωή σου ως καλός αγωνιστής και απέρχεσαι του κόσμου τούτου με βαθειά την ανάμνηση των αρετών σου, μεταξύ των συνανθρώπων σου.


Ήσουν συμπαθής σεμνός,ακούραστος εργάτης και απολάμβανες της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων των μελών και των φίλων του συνδέσμου.


Σε διέκρινε η ευγένεια, το ήθος και η επιμέλεια αλλά και η επιδεικνυόμενη καλοσύνη και προσήνεια στους σκοπούς που επιτελούσαμε ολοι.


Απέρχεσαι απο τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο, με την συνείδηση ήσυχη, ότι εκπλήρωσες, το καθήκον σου προς την οικογένειά σου και την κοινωνία.

Θα σε θυμόμαστε για τα ταξίδια στο Αγιον Ορος που καναμε μαζί ,για τις ωραίες και μεστές ομιλίες σου για την μεγάλη προσφορά σου στον συνδεσμό μας που τόσο πιστά υπηρέτησες.


Θρηνούμε σήμερα τον εκλεκτό φίλο, τον υπέροχο άνθρωπο, τον ακάματο και τιμιότατο εργάτη του συνδέσμου μας.

Κλαίμε το φως που έσβησε για μας. Κλαίμε τον ήλιο που χάθηκε για μας.
Ησουν και θα εισαι ο αναντικατάστατος.

Ο Νίκος ανήκε στους άρχοντες, που δεν τους αναδεικνύουν οι όποιοι τίτλοι. Θεωρώντας ως κύριο εφόδιό του την αγάπη του κόσμου, ποτέ δε μας λύπησε. Μία και μοναδική λύπη μας δίνει τώρα, με το θάνατό του.


Πονάμε αλλά αισθανόμαστε περήφανοι για ό,τι υπήρξες. Σε πείσμα του θανάτου θα ζεις στις σκέψεις και στις καρδιές μας. Και η μνήμη, είναι η ζωή.


Αιωνία σου η μνήμη, αλησμόνητε και αγαπητέ φίλε Νίκο.

http://platitera.blogspot.com/


------------------------


Θλίψη από το χαμό του Νίκου Μπαρζούκα..


Θλίψη προκάλεσε στην κοινωνία της Πάτρας ο θάνατος του γνωστού εμπόρου Νίκου Μπαρζούκα, που έχασε τη μάχη για τη ζωή μετά από πολύμηνη προσπάθεια να νικήσει ανίατη ασθένεια.

Ο Νίκος Μπαρζούκας διατηρούσε το κατάστημα εκκλησιαστικών ειδών και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Συνδέσμου Φίλων του Αγίου Όρους «Η Πλατυτέρα», ενώ την περίοδο ’94 – ’98 εκλέχτηκε νομαρχιακός σύμβουλος ως επικεφαλής ψηφοδελτίου που στηρίχτηκε από την «Πολιτική Άνοιξη», της οποίας υπήρξε και υποψήφιος βουλευτής.


Ο Νίκος Μπαρζούκας γεννήθηκε στην Πάτρα.

Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Μηχανικών ΕΝ και στο International School of Photography στις ΗΠΑ.

Υπήρξε αρθρογράφος στην εφημερίδα «Έθνος» τη δεκαετία του ’70 και παράλληλα φιλοξενήθηκαν κείμενά του στο σύνολο του τοπικού Τύπου.

Επί δώδεκα χρόνια παρουσίασε την τηλεοπτική εκπομπή «Επισημάνσεις» στους τηλεοπτικούς σταθμούς «Patra TV» και «Super B», στην οποία πραγματεύονταν τοπικά θέματα και τα προσέγγιζε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.


Ο Ν. Μπαρζούκας, την χρονική περίοδο 1970 – 1974 δίδαξε στοιχεία της φωτογραφίας και τεχνική στη Σχολή ΑΚΤΟ. Το πάθος του για τη φωτογραφία διαφαίνεται και μέσα από το συγγραφικό του έργο.

Έγραψε τρία βιβλία με θέματα φωτογραφίας, τα οποία έχουν κυκλοφορήσει σε τρεις εκδόσεις: «Φωτογραφία» - μηχανές, λήψεις, εμφανίσεις, εκτυπώσεις, slides, ερασιτεχνικός κινηματογράφος, «Τεχνική Λήψεων» και «Φωτογραφία & Κινηματογράφος».

Επίσης, το 2006 εξέδωσε το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Η Πάτρα των ονείρων μου», το οποίο το αφιέρωσε στην οικογένειά του, αλλά και σε όσους αγαπούν την πόλη του και έχουν τα ίδια οράματα γι’ αυτήν.


Με τη σύζυγό του Αθανασία απέκτησαν τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Η νεκρώσιμη ακολουθία από τον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών, ενώ η ταφή θα γίνει στο Α’ Κοιμητήριο Πατρών.


http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/10488






Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Κρατητήρια Αστυνομίας για σαρδέλλες και γάβρους…




Στριμωγμένοι καί "παστωμένοι" σάν τούς γάβρους καί τίς σαρδέλες βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι μέσα στα Αστυνομικά κρατητήρια τής ταλαίπωρης αυτής πολιτείας μας, καί ουδείς πολιτικός καί πολιτειακός άρχοντας συγκινείται...

Καί γιατί να συγκινηθεί άραγε;


Αυτός νάναι καλά καί νά βρίσκεται στό σπιτάκι του, στήν γυναικούλα του, καί στά παιδάκια του, στήν δουλίτσα του καί στήν ζεστασιά του...

Άλλωστε, πού να βρεί τώρα χρόνο γιά ν΄ ασχοληθεί καί να διαμαρτυρηθεί "καί γι΄ αυτό" , έστω καί μ΄ ένα τηλέφωνο, στούς πιό πάνω...


Όμως...

Μιά και ουδείς γνωρίζει τι τέξεται για τον καθένα μας η επιούσα, τι δηλαδή θα μας ξημερώσει και τι μπορεί να βρεί την επόμενη μέρα κάθε ευϋπόληπτο πολίτη ( μια και οί έχοντες στο πετσί τους την παραβατικότητα να τά περιμένουν αυτά…) γι΄ αυτό άς ευχόμαστε ο καλός Θεός να μας φυλάει από τα κρατητήρια και τα Αστυνομικά απομονωτήρια ( πού έχουν καταντήσει σαν τα απεντομωτήρια πού είχαμε παλιά στην ιχθυόσκαλα και σκοτώνανε τα πονηρά και κρυμμένα στα έπιπλα έντομα …).

Όταν λοιπόν τοπικέ μας συμπατριώτα και σεβαστέ μας Υφυπουργέ Δικαιοσύνης κύριε Κατσιφάρα μας, σ΄ ένα χώρο σπιρτόκουτο των 10 ατόμων, στριμώχνονται 30, τότε μιλάμε για σαρδελοποίηση ανθρωπίνων υπάρξεων ανεξαρτήτως του τι είναι, ποιοί είναι, και τι έκαναν!

Και βεβαίως όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τους εμάς Έλληνες, αλλά αφορούν και τους διαφόρων ειδών μετανάστες πού και αυτούς τους στοιβάζουμε σ΄ ένα δωματιάκι, όπως βλέπουμε στην δεύτερη παρακάτω φωτογραφία, και τους αφήνουμε να σιτέψουν μέχρι πού να μη μπορούν να πάρουν τα πόδια τους…

Το θέμα είναι σοβαρό-σοβαρότατο και αξίζουν συγχαρητήρια στους αστυνομικούς πού πρωτοστατούν στην κίνηση διαμαρτυρίας για την ανθρωπιστική επίλυση του θέματος.

Όταν λοιπόν διατηρούμε τέτοια Τριτοκοσμικά «Αστυνομικά καταστήματα» ( καταγώγια καλύτερα), τότε η Δημοκρατία μας, πάει περίπατο, και τα λόγια μας επίσης…

Άς δούμε όμως κι΄ ένα μικρό παράδειγμα, πού μπορεί να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή και έναν οποιοδήποτε από εμάς πολίτη καί να καταλήξει στά τοπικά κρατητήρια-κολαστήρια:

+++++++++++++++++++++++++++++


Από μια αβλεψία λοιπόν, ή από μια κακή στιγμή, γίνεται ένα τροχαίο, είναι Παρασκευή απόγευμα, εισαγγελέας υπηρεσίας πιθανόν να μη υπάρχει ( γιατί όμως να μη υπάρχει, ακόμη και την Κυριακή το βράδυ; )

Αυτό είναι ένα άλλο μυστήριο βέβαια, αλλά τώρα είσαι υπεύθυνος του τροχαίου και ως εκ τούτου έχεις Αυτόφωρο.

Το οποίο όμως Αυτόφωρο για να λειτουργήσει χρειάζεται προϊστάμενο, ο οποίος όπως προαναφέραμε Σαβατοκύριακα συνήθως απουσιάζει και ως εκ τούτου παραπέμπεσαι για Δευτέρα χωρίς όμως και να σ΄ αφήνουν ελεύθερο…





Κύριε Υπουργέ καί Υφυπουργέ Δικαιοσύνης, κοιτάξτε λίγο "στά μάτια" αυτή την φωτογραφία, καί ρωτήστε μετά την συνείδησή σας άν είναι αυτό επιτρεπτό να διαιωνίζεται;

Κι΄ ακόμη, γιατί 5 μήνες μετά τήν νέα κυβέρνησή σας η κατάσταση παραμένει ίδια;

Πώς μπορεί εγώ να τρώω ανενόχως τήν μπουκιά του ψωμιού μου, όταν ξέρω, όταν βλέπω, όταν σκέφτομαι ότι κάποιοι άλλοι ατυχήσαντες συνάνθρωποι βρίσκονται έτσι στοιβαγμένοι σε φυλακές τών οποίων φυσικός προϊστάμενος λειτουργίας τους είμαι εγώ;



Αλλά, γιατί άραγε δεν σε αφήνουν ελεύθερο, αφού δεν είχαμε θανάτους αλλά μόνο τραυματισμούς;

Έγινε το δυστύχημα, κακώς βέβαια, όμως παρέμεινες εκεί, βοήθησες κι΄ όλας, αλλά φαίνεται ότι μετά το ατύχημα κάθε άνθρωπος χάνει και την «πιστοληπτική» του ικανότητα, τουτέστιν χάνει και την έξωθεν καλή μαρτυρία…

Παύεις δηλαδή να θεωρείσαι «εϋπόληπτος» πολίτης, για το δικαστικό σύστημα της ταλαίπωρης Μπανανίας μας, θεωρείσαι «ύποπτος φυγής» ( μά δεν πάω πουθενά βρέ παιδιά, αφήστε με να πάω στο σπίτι μου το βράδυ…).

Όμως ΟΧΙ, «σε κρατώ καλά», γιατί στάθηκες στο δυστύχημα, συνελήφθης, σ΄ έχω λοιπόν τώρα στο χέρι, και «βάλτου λοχία και τις χειροπέδες μη μας φύγει…», και πήγαινε να τον εναποθέσεις ανάμεσα στα άλλα μπουμπούκια πού βρίσκονται τεθησαυρισμένα εκεί στα κρατητήρια, πού είναι ένας τόπος κολάσεως, και λογικός άνθρωπος δύσκολα τον υπομένει…

Εάν όμως την είχε κοπανήσει και άφηνε και το θύμα αβοήθητο, τότε θα ήταν ελεύθερος και θα παρουσιαζότανε με τον δικηγόρο του «μετά την παρέλευση του Αυτοφώρου» πηγαίνοντας για « τακτική δικάσιμο…».

Το σύστημα λοιπόν κάπου εδώ κάνει νερά, αμφισβητείται ένας τίμιος πολίτης, και οδηγείται στα κρατητήρια του Δάντη, ενώ οί πονηροί παραμένουν ελεύθεροι μια και παρουσιάσθηκαν μετά την παρέλευση του Αυτόφωρου!

Ώ, πατρίδα μου, ώ, Ελλάδα μου, πού από κάτι τέτοια και τέτοια συναγωνίζεσαι με την άγνωστή μου Μπανανία, για να μη πώ ότι της μοιάζεις και λιγάκι….

=============================

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΑΧΑΪΑΣ...



Η τραγική κατάσταση που επικρατεί στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας επανέρχεται για μια ακόμη φορά στην επικαιρότητα μετά την αναφορά που έκανε αστυνομικός που υπηρετεί ως σκοπός στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Πάτρας αλλά και την απόφαση των συναδέλφων του να κατέλθουν σε κινητοποιήσεις για να επιλυθεί το πρόβλημα του συνωστισμού.



Στο χώρο που όταν δημιουργήθηκε το Αστυνομικό Μέγαρο προβλεπόταν η φύλαξη μέχρι 14 ατόμων σήμερα με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης κυρίως, κρατούνται πολλές φορές περισσότερα από 50 ή 60 άτομα.

«Είναι εικόνες που δεν τιμούν στοιχειωδώς την Ελληνική Αστυνομία και κατ’ επέκταση μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η δική μας.

Αντιλαμβανόμενοι το θεσμικό μας ρόλο αποφασίσαμε μια σειρά κινητοποιήσεων προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν άπαντες για την άμεση επίλυση του θέματος και την προσφυγή μας στην άσκηση κάθε προβλεπόμενου ένδικου μέσου προκειμένου να διασφαλίσουμε τα μέλη μας που εκτελούν υπηρεσία στο χώρο αυτό τηρώντας τους όρους υγιεινής και ασφάλειας που διέπονται από το ΠΔ 45/2008» επισημαίνουν τα μέλη της Διοίκησης της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων του Νομού Αχαΐας σε σχετική τους ανακοίνωση.

Οι αστυνομικοί παράλληλα επισημαίνουν ότι θα εξαντλήσουν τα περιθώρια διαλόγου με τους εμπλεκόμενους φορείς ευελπιστώντας στην αρωγή και τη συνεργασία τους γιατί η κατάσταση – όπως τονίζουν- έχει φθάσει σε οριακό σημείο με ότι αυτό συνεπάγεται.

Μάλιστα σε πρώτη φάση κοινοποιούν αυτή τους την καταγγελία προκειμένου να γνωστοποιηθεί η κατάσταση που επικρατεί, πέρα από τα Μέσα Ενημέρωσης, στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων, τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πατρών, τον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και όλες τις υπηρεσίες της Α.Δ. Αχαΐας, τους Βουλευτές του Νομού, το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι, τη Διεθνή Αμνηστία, την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τη Διεύθυνση Υγιεινής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας.


http://www.skaipatras.gr/


Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Ένας ερημίτης «αεροπόρος» στην θέση Βίγλα του Αγίου Όρους….






Στήν άκρη ενός γκρεμού 300 μέτρων εμψυχώνοντας καί χαιρετώντας τούς πιλότους...





Ο μοναχός Ιωσήφ (κατά κόσμον Χρήστος Μπαϊρακτάρης) είναι μόλις 48 ετών. Κατάγεται απο το χωριό Άγιος Βασίλειος της Κορινθίας και θεωρείται απο την οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας ο δικός της άνθρωπος.

Τον γνωρίζουν όλοι οι πιλότοι των αεροπλάνων Phantom, Corsair και F-16, οι χειριστές δηλαδή που κάθε μέρα δίνουν τον δικό τους επικίνδυνο αγώνα για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και την Ελληνικότητα του Αιγαίου.


Ο πατέρας Ιωσήφ μονάζει απο την αρχή της δεκαετίας 1980 στο Άγιον Όρος. Απο το 1989 έχει αποσυρθεί στο ησυχαστήριό του, στην άκρη... του πουθενά πάνω στα βράχια του Ακρωτηρίου Άκραθως, πάνω απο ένα γκρεμό βάθους 300 μέτρων.

Μόνος με το Θεό... Διαβάζει, κάνει χειρωνακτικές εργασίες και αγωνίζεται να σώσει την ψυχή του…


++++++++++++++



"Είναι ένας Άγιος άνθρωπος, μια βιβλική μορφή, που όποιος τον γνωρίσει έχει ανοίξει ένα παράθυρο στον κόσμο της καλοσύνης και της αγάπης" είπε στον "Ρress Τime" ο πιλότος Γιώργος Βαζούρας που τον επισκέπτεται συχνά.

Ο πατέρας Ιωσήφ, ερημίτης του Αγίου Όρους, παρακολουθεί τις αερομαχίες στο Αιγαίο και ευλογεί τους πιλότους των μαχητικών μας.






Απο το 1990 περίπου όλοι οι Έλληνες πιλότοι ύστερα απο κάθε εμπλοκή με τους Τούρκους πετάνε πάνω απο το Άγιο Όρος για να πάρουν την ευχή του σεβάσμιου γέροντα.


"Κάθε μέρα, όταν ακούω τον θόρυβο των αεροπλάνων, πετιέμαι απο το κελί μου.

Βγαίνω έξω και κυματίζω την Ελληνική σημαία.

Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου".




«…Τα τέσσερα τουρκικά F-16 τρύπησαν σαν βέλη τα πυκνά σύννεφα και ξεχύθηκαν στον ουρανό του Αιγαίου. Μόλις πέρασαν στον Ελληνικό εναέριο χώρο, χωρίστηκαν σε ζευγάρια. Το πρώτο έστριψε δεξιά και κατευθύνθηκε προς τη Θάσο και τη Σαμοθράκη. Το δεύτερο συνέχισε σε ευθεία οριζόντια για τις Βόρειες Κυκλάδες (Άνδρο-Τήνο-Μύκονο). Στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα είχε σημάνει ήδη συναγερμός. Απο την Αγχίαλο σηκώθηκαν τέσσερα Ελληνικά μαχητικά με κυβερνήτες έμπειρους σμηναγούς και υποσμηναγούς. Το καθημερινό... πανηγύρι μόλις άρχιζε…

Οι Τούρκοι αεροπόροι όταν αντιλήφθηκαν ότι οι διώκτες τους πλησίαζαν, ενώθηκαν στο βόρειο Αιγαίο μεταξύ της Λήμνου, του Αγίου Όρους και της Μυτιλήνης.

Δεν ήθελαν απλώς να «παίξουν» αλλά να προκαλέσουν, αφου τα μαχητικά με την ημισέληνο στον ουρά ήταν οπλισμένα. Λίγα λεπτά αργότερα, στο θαλάσσιο χώρο νότια του Αγίου Όρους άρχιζε μια εικονική αερομαχία. Οι Έλληνες χειριστές, με αριστοτεχνικό τρόπο, «πήρε» ο καθένας απο έναν Τούρκο και πολύ σύντομα απέκτησαν επιχειρησιακό πλεονέκτημα. Δηλαδή, κατάφεραν να βρίσκονται πίσω τους σπρώχνοντάς τους ταυτόχρονα προς τα παράλια της Τουρκίας.

Σε χαμηλό ύψος πάνω απο τη θάλασσα, με επικίνδυνους ελιγμούς και με τις μηχανές σε μέγιστη ισχύ, εξελίχθηκαν εντυπωσιακές «αερομαχίες», κλειστές στροφές και σφιξίματα που έμοιαζαν με τανάλιες.


http://www.youtube.com/watch?v=7HlTyPwWaS8

http://www.youtube.com/watch?v=ziMf6H0Pnmw


video

(δείτε το video)


Τα VHF με τη Λάρισα είχαν ανάψει.

Εντολές και οδηγίες έδιναν κι έπαιρναν, και απο το ραντάρ του Χορτιάτη και της Λήμνου οι επιτελικοί αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας χαμογελούσαν με ικανοποίηση, καθώς έβλεπαν τους Τούρκους να χάνουν σιγά-σιγα τη μάχη και να παίρνουν το δρόμο προς τις ακτές της Τουρκίας...


Τα τέσσερα Ελληνικά F-16, πρίν επιστρέψουν στη βάση τους, έκαναν ότι κάνουν τα τελευταία 13 χρόνια όλοι οι Ελληνες αεροπόροι... Πήγαν να πάρουν την ευχή απο τον προστάτη τους!

Τον γέροντα Ιωσήφ, που απο το ησυχαστήριό του, στους γκρεμούς του Αγίου Όρους, παρακολουθούσε την αερομαχία με δάκρυα στα μάτια.

Επικεφαλής του σχηματισμού ο αρχαιότερος σμηναγός και απο πίσω του τα υπόλοιπα 3 μαχητικά…















Ο μοναχός Ιωσήφ, σκαρφαλωμένος στα βράχια του ακρωτηρίου Άκραθος, με τον επικίνδυνο γκρεμό να χάσκει κάτω απο τα πόδια του, τούς περίμενε.


Στα χέρια του κρατούσε δύο τεράστιες σημαίες, τη γαλανόλευκη κι εκείνη του Βυζαντίου.

Σε πολύ χαμηλό ύψος, τα Ελληνικά αεροπλάνα πέρασαν πάνω απο τον γκρεμό κουνώντας τα φτερά τους. Η φωνή του μοναχού χάθηκε απο το μουγκρητό των κινητήρων:


"Να έχετε την ευχή μου! Γυρίστε πίσω υγιείς και πάντα νικητές...". Οι σημαίες ανέμιζαν στον παγωμένο αέρα του Αιγαίου κι ο ερημίτης μοναχός έμεινε πάνω στα βράχια μέχρις ότου τα αεροπλάνα έγιναν κουκίδες και χάθηκαν στον ορίζοντα...


"Τους αγαπώ όλους σαν παιδιά μου. Κάποιους τους έχω γνωρίσει κι απο κοντά", μας είπε ο ερημίτης Ιωσήφ σε συνομιλία που είχαμε μαζί του.

«Κάθε μέρα, όταν ακούσω το θόρυβο των αροπλάνων πετιέμαι απο το κελλί μου. Εδώ, στην ερημιά και την ησυχία του Άθω, οι θόρυβοι έρχονται απο πολύ μακριά. Βγαίνω έξω και κυματίζω την ελληνική σημαία. Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου.

Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές αερομαχίες. Έχω νιώσει φόβο και υπερηφάνια. Αλλά το συναίσθημα, έπειτα απο κάθε εμπλοκή να περνάνε πάνω απο το ησυχαστήριο μου για να με χαιρετίσουν, δεν περιγράφεται...

Κάποιοι απο τους πιλότους ήρθαν ως εδω και με βρήκαν. Αγκαλιαστήκαμε, μιλήσαμε, μου άνοιξαν την καρδιά τους. Μου αποκάλυψαν τα προβλήματα τους.

Νιώθω ότι με τα λόγια μου, που είναι λόγια του Θεού, θα γίνουν ακόμα πιο γενναίοι για να υπερασπίζονται πάντα την Ελλάδα μας».



Ο αρχηγός της Αεροπορίας, πτέραρχος Γιώργος Αυλωνίτης, είναι ένας απο τους αξιωματικούς που έχει συναντήσει τον μοναχό Ιωσήφ. Και όπως και οι υπόλοιποι, έχει εντυπωσιαστεί απο τον γαλήνιο χαρακτήρα του και τη σοφία των λόγων του.

Οι πιλότοι απο όλες τις πολεμικές μοίρες έχουν στείλει στο ησυχαστήριο του ερημίτη ευχές, αναμνηστικα δώρα, αλλα πάνω απο όλα την αγάπη τους, γιατί ξέρουν ότι έπειτα απο μια δύσκολη πτήση με οποιονδήποτε καιρό πάνω απο το Αρχιπέλαγος, Ο σύγχρονος «προστάτης» τους θα βρίσκεται εκεί, πάνω στα βράχια, για να τους ευλογήσει και να τους εμψυχώσει...


Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Ένας ποντικός στην παγίδα! Μήπως τον γνωρίζετε;








Εδώ μέσα είναι στημένη η ποντικοπαγίδα τών Ευρωπαίων "φίλων" μας...


Η χώρα μας κατάντησε ένας τρομαγμένος ποντικός πού τόν τρομοκρατούν τα φιρμάνια καί οί διαβουλεύσεις τού Στρασβούργου καί τών Βρυξελλών...

Ο κόσμος, αποχαυνωμένος ώς επί τό πλείστον, από τίς φερμπότεν παραγγελιές τής Γερμανίας καί τών άλλων εταίρων, συναινεί παθητικά χωρίς δημοσίως να εξανίσταται καί να απαιτεί νά μάθει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ "πού πήγαν τά λεφτά" καί πώς βουλιάξαμε;

Ποιοί πήραν τα λεφτά;

Ποιοί είναι οί καταχραστές;

Βρέστε μας πρώτα "πού πήγαν τα λεφτά καί ποιοί τα έφαγαν", αναζητείστε τούς υπεύθυνους, καί μετά να βγαίνετε στόν λαό καί να λέτε ότι χρεωκοπήσαμε, κι΄ ότι ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ πρέπει ο λαός να υποστεί τίς συνέπειες!

ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ Ο ΛΑΟΣ ΤΑ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!

Δέν είναι υπεύθυνος ο λαός καί ο κάθε συνταξιούχος γιά τίς ατασθαλίες τών πολιτικών πού διαχειρίσθηκαν τήν Οικονομία ώστε να ζητάνε τώρα νά κόψουνε δώρα Πάσχα καί Χριστουγέννων, ή το επίδομα αδείας πού πλήρωσε με κρατήσεις για να τά έχει!


----------------------------------------

Τό παρακάτω παραμύθι είναι πολύ διδακτικό γιά τίς μέρες πού ζούμε...

Ενα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.


Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

+++++++++++++++++++++++++



"Κυρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: "Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."




Κύρ- ποντικέ μου, κύρ-ποντικέ μου, βρέσε τά λεφτά πού μάς φάγανε άν θέλεις να πιστέψουμε ότι πάμε για χρεωκοπία, κι΄ ότι δέν εφαρμόζεται "σχέδιο γιά άλλες καταστάσεις..."

Γιατί, σύμφωνα καί με τίς εξαγγελίες, πρώτα η διαφάνεια καί μετά η απαίτηση!





Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Και η αγελάδα απάντησε:

"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!


Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ....

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα....


Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε τίς κότες, αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!

Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο.

Για να τους ταϊσει όλους αυτούς ο αγρότης, αναγκάστηκε να σφάξει καί το γουρούνι !


Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελάδα του......


Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......

Γι' αυτό κι΄εσεις θυμηθείτε, πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, καί μας πει ότι έχει πρόβλημα (που πιθανόν τώρα δεν μας αφορά), πώς σε λίγο πολύ πιθανόν να βρισκόσαστε και σεις στον ίδιο κίνδυνο, πού πρώτα δεν του δίνατε καμμιά σημασία…

Μήπως το ίδιο δεν κάνουν τώρα και οί Ευρωπαίοι φίλοι μας πιάζοντας «φιλικά» τήν χώρα μας;


http://1myblog.pblogs.gr/2010/02/h pontikopagida.html#c582156c3029822?1266426020