Ο Αλή μπαμπάς ( κ.Χρυσοχοϊδης ), και οί 47 Δήμαρχοι….

Άχ, καπετάν Παλαμίδα !

Πούσαι μέ την χατζάρα σου να έλθεις να βάλεις τάξη...

Το θέμα της εγκληματικότητας έχει πάρει πιά, ανυπολόγιστες διαστάσεις...

Αυτό είναι γνωστό, αλλά άγνωστα παραμένουν πολλά περιστατικά πού δεν καταγράφονται στα Αστυνομικά δελτία καί πού δεν φθάνουν ποτέ στήν δημοσιότητα…

Κι΄ όπως μας έλεγε κάποιος φίλος :

«Δεν γνωρίζουμε τι είναι αυτό πού συγκρατεί ακόμα τον λαό και ειδικώς τους πολίτες στα χωριά και ειδικώς ανήμπορους γέροντες και γερόντισες μανάδες μας, πού τους κλέβουν, σκοτώνουν, και βιάζουν για 5 ευρώ, και δεν κατεβαίνουν σε ομαδικά συλαλητήρια διαδηλώνοντας τις ανησυχίες τους προς την κεντρική κυβέρνηση ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο πιά…

Δεν μπορούν πιά να σηκωθούνε το πρωϊ ή το σούρουπο σαν ελεύθεροι άνθρωποι να πάνε στις δουλειές τους, στα ζωντανά τους , στο καφενείο τους…

Κλείστε επιτέλους τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα, μη κάνετε σκόντο σε οποιονδήποτε, απωθήστε τους προς τα εκεί απ΄ όπου τους στέλνουν, υπάρχει Τουρκικό σχέδιο διαλύσεως της χώρας και πρέπει αυτό να το καταλάβουμε, τίποτα πιά δεν είναι τυχαίο και μη φερόμαστε ανόητα από την πολύ δημοκρατία μας…

Μαζέψτε τους λαθρομετανάστες, μαζέψτε τους εγκληματίες, φορτώστε τους σε κάποια καράβια και βρέστε ένα απομονωμένο νησί ( από τα δεκάδες πού έχουμε ), με κάποια στοιχειώδη κτίρια παραμονής, καί στείλτε τους εκεί, να γλιτώσουνε καί οί υπόλοιποι…

++++++++++++++++++++++++++++


Γιατί όταν αρχίσουν οί αυτοδικίες, όταν αρχίσουν να λαλάνε οί καραμπίνες ως «πολίτες ευρισκόμενοι ένα αμύνη», τότε θα είναι πιά πολύ αργά για να σταματήσει η εκραγείσα «Επανάσταση»...

Ένα άρθρο πού βρήκαμε περιέχει και μερικές άλλες σκέψεις και αρκετές, δίχως άλλο, αλήθειες…

«Η συζήτηση για τους μετανάστες γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Το νομοσχέδιο έχει σχολιαστεί από χιλιάδες πολίτες στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών, ο ΛΑΟΣ ζητεί δημοψήφισμα υπέρ της εθνικής καθαρότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει αλλοδαπούς στη Βουλή, ενώ από τη Ρηγίλλης αφήνουν να διαρρεύσει ότι ο νόμος θα καταργηθεί μόλις ξαναγίνουν κυβέρνηση.


Έ, παιδιά, από Αφγανιστάν είστε;

Παρακαλούμε περάστε, μη σπρωχνόσαστε και πέσει κανένας στην θάλασσα και χάσουμε τον θησαυρό!





Υπάρχει εκ προοιμίου ένα πρόβλημα: οι προοδευτικοί τούς θέλουν όλους μέσα, νόμιμα, μόνιμα, ωραίους σαν Ελληνες.

Οι συντηρητικοί τούς θέλουν όλους όξω, και αν ξεμείνουν μερικοί να γίνουν μουγκοί, άβουλοι δούλοι. Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι και οι καιροί ύποπτοι.

Αν κάποιος θέλει να εκφράσει μια επιφύλαξη, πρέπει να αρχίσει λέγοντας «εγώ δεν είμαι ρατσιστής». Είναι λάθος, όμως, να τακτοποιούμε τις απόψεις μας στα κουτάκια των κομμάτων.

Ας αρχίσουμε από μια αυτονόητη διαπίστωση: ένας καινούργιος νόμος για τους μετανάστες είναι απαραίτητος. Οσα προτείνει ο κ. Ι. Ραγκούσης δεν είναι θέσφατα ούτε έχουν τελικό χαρακτήρα. Θέλουν, όμως, λίγη δουλίτσα στις λεπτομέρειες.


Από εδώ, από εδώ, ελάτε καί φέρτε καί τα παιδιά σας !

Η Ελλάδα είναι ο Νέος Κόσμος, η πιό πλούσια χώρα, η Αμερική τής Ευρώπης !

Ελάτε να μάς γεννήσετε καί τα παιδιά σας, τά περιμένουμε με λαχτάρα...

Θά σάς δώσουμε ιθαγένεια, θα σάς βάλουμε στό ΙΚΑ ( καί δεν πειράζει άς μή εργάζεστε), θα σάς δώσουμε σπίτια, θά σάς βγάλουμε καί Σύνταξη...

Ενα παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα αποκτά την ιθαγένεια εφόσον ένας από τους δύο γονείς κατοικεί εδώ επί πέντε χρόνια. Ας δούμε την πιθανή κατάχρηση ενός άρθρου που συντάσσεται για την απόδοση δικαιοσύνης.

Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει γίνει προσφιλής τόπος για δωρεάν γεννητούρια Αφρικανών. Τι να την κάνει ο μαιευτήρας την γκαστρωμένη που πάει στο δημόσιο νοσοκομείο, να τη διώξει; Ασφαλώς όχι.

Μόλις γεννήσει λοιπόν μπορεί εκείνη να ζητήσει τη βοήθεια από τους συμπατριώτες της. Θα εμφανιστεί ένας καλός άνθρωπος, που ζει και .........πέντε και δέκα χρόνια στη χώρα, και θα αναγνωρίσει το άγνωστο βρέφος.

Τσάμπα είναι, δεν προκύπτει καμία υποχρέωση διατροφής. Ετσι κάθε μέλος του Συλλόγου των Απανταχού Μογκαντισαίων μπορεί να αναγνωρίζει και 50 και 100 παιδιά !

Αν πολιτογραφηθεί το παιδί, ακολουθεί και η μάνα στα πέντε χρόνια. Θα ήταν ακραίο, παράλογο και απάνθρωπο να ζητείται εξέταση DΝΑ;

Μια προϋπόθεση για την πολιτογράφηση ενηλίκων είναι να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα κατά την τελευταία δεκαετία. Καλό αυτό, να μη μαζέψουμε όλους τους εγκληματίες.

Ποιος, όμως, θα πιστοποιήσει το λευκό ποινικό μητρώο του Ιρακινού, του Νιγηριανού και όποιου τέλος πάντων έρχεται από μια διαλυμένη χώρα, όπου δεν λειτουργεί η Δικαιοσύνη; Ποιος θα πιστοποιήσει τη γνησιότητα ενός πατσαβουρόχαρτου με δήθεν κρατικές σφραγίδες;

Κάποιοι μετανάστες εισέρχονται στην Ελλάδα κουβαλώντας τρία διαβατήρια. Στην περίπτωση απέλασης ξανάρχονται με άλλα τρία.

Αλλοι πετούν στη θάλασσα τα χαρτιά τους προτού τους συλλάβει το Λιμενικό, οπότε η ταυτότητα γίνεται δεκτή κατά δήλωση.

Ονομα: Μίκι Μάους. Προέλευση: Ντίσνεϊλαντ.

Αντε να βγάλει άκρη ο υπουργός Εσωτερικών με όλον αυτόν τον κόσμο…



Μόλις τούς είπα " Μίκυ από Ζιμπάμπουε" , κατάλαβαν φαίνεται, κι΄ από τήν χαρά τους, αυτοί οί τρελοΈλληνες, μού χάρισαν κι΄ ένα αυτοκίνητο... Γιούχου ! "






Αλλο άρθρο:

την ιθαγένεια λαμβάνει και όποιος έχει αναγνωριστεί ως πολιτικός πρόσφυγας ή έχει υπαχθεί σε καθεστώς προστασίας για ανθρωπιστικούς λόγους και ζει στην Ελλάδα για πέντε χρόνια. Το προσκλητήριο αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγημένους Αφγανούς.

Το σύνηθες είναι να δηλώνουν ομοφυλόφιλοι: αν επαναπατριστούν, λένε, θα απαγχονιστούν από τη θρησκευτική αστυνομία.

Αναφέρθηκαν ορισμένα δείγματα από την κακοποίηση που μπορεί να υποστεί ένας νόμος διατυπωμένος με καλές προθέσεις.

Αυτό που προέχει είναι η εξάλειψη του συνθετικού «λαθρο-» από τον μετανάστη. Οποιος μπαίνει να καταγράφεται από την πρώτη ημέρα και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ενωση να γίνεται μια μοιρασιά του πληθυσμού.

Να πάψει η Ελλάδα να είναι η περιστρεφόμενη πόρτα, μέσα στην οποία εγκλωβίζονται χιλιάδες άνθρωποι. Ας έχουμε επίγνωση.

Τα πλήθη των Ασιατών και Αφρικανών που θέλουν καλύτερη ζωή βλέπουν την Ελλάδα ως τράνζιτ. Λίγοι θα μείνουν επειδή δέθηκαν με τον τόπο. Είναι λοιπόν λίγο μίζερο σε αυτούς τους λίγους να δίδονται μισά δικαιώματα. Μόνο να εκλέγουν και όχι να εκλέγονται, μόνο στις δημοτικές και όχι στις εθνικές εκλογές.

Διαβάζουμε στην ηλεκτρονική διαβούλευση φόβους ότι θα κυβερνήσουν οι αλλοδαποί. Μακάρι να δούμε αλβανικής καταγωγής υπουργό και να τον καμαρώσουμε όπως τον κάθε γερουσιαστή Ρapadopoulos..

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…

Στο τρίπτυχο μηδενική ανοχή στην ανομία, ασφάλεια στις πόλεις και τις γειτονιές και στενή συνεργασία όλων των κοινωνικών φορέων, θα στηριχθεί η προσπάθεια για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, όπως είπε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μετά το τέλος της ευρείας σύσκεψης που έγινε χθες στο μέγαρο της Κατεχάκη, με πρωτοβουλία του κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Στη σύσκεψη συμμετείχαν η υφυπουργός Υγείας, Φώφη Γεννηματά, ο νομάρχης Αθηνών, Γιάννης Σγουρός, ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης και άλλοι 47 δήμαρχοι της Αττικής.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε ζητήσει αυτή τη συνάντηση εδώ και μέρες. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης ενημέρωσε τους δημάρχους για την αντεγκληματική πολιτική του υπουργείου και ιδιαίτερα για το θεσμό του αστυνομικού της γειτονιάς, ενώ ο νομάρχης και οι δήμαρχοι εξέθεσαν τα προβλήματα των περιοχών τους και διατύπωσαν προτάσεις για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.

Συζητήθηκε ακόμα το θέμα της υποβάθμισης διαφόρων περιοχών του Λεκανοπεδίου και συμφωνήθηκε να αντιμετωπιστεί με στενή συνεργασία.

Η κ. Γεννηματά αναγνώρισε ότι υπάρχει η πολιτική βούληση από πλευράς κυβέρνησης και έχουν ληφθεί αποφάσεις ώστε να γίνει ό,τι χρειάζεται για να τονωθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών…

Από την άλλη πλευρά σε επιστολή της η Υπουργού Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου δήλωσε:

«Λόγω της ευθύνης του συντονισμού των κυβερνητικών πολιτικών, που είναι στην ευθύνη σας, θεωρώ ότι θα ήταν μεγάλης αποδοχής μια πρωτοβουλία σας, για το θέμα της Αθήνας.

Η ζωή στο κέντρο, αλλά και στις γειτονιές της Αθήνας, έχει υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να παρομοιάζεται με αποθήκη ψυχών.

Η κατάσταση στην Αθήνα γίνεται εκρηκτική και αν δεν παρέμβουμε, θα δούμε φαινόμενα μαζικών συγκρούσεων.

Λόγω της ενασχόλησης μου με το θέμα επί μια διετία ως βουλευτής Α΄ Αθήνας, αλλά και αντιμετωπίζοντας το τεράστιο πρόβλημα εκπαίδευσης είμαι στη διάθεσή σας να βοηθήσω σε αυτόν το σχεδιασμό».

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1763131


ΤΙ ΛΕΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ;

Τους λόγους για τους οποίους η ΝΔ θα καταψηφίσει το ν/σ για τους μετανάστες (με εξαίρεση την ψήφο στους ομογενείς) εξηγεί ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς σε επιστολή του προς τον υπουργό Εσωτερικών.

Ο πρόεδρος της ΝΔ τονίζει ότι το νομοσχέδιο εξυπηρετεί μόνο προφανείς μικροκομματικές σκοπιμότητες.

«Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αντιμετωπίζουν τα κύματα παράνομης και ανεξέλεγκτης μετανάστευσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Παρόλα αυτά, υιοθετούν αυστηρές προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση και την απόδοση ιθαγένειας» συνεχίζει.

Κατά την άποψη του κ. Σαμαρά το νομοσχέδιο διευκολύνει την είσοδο μεταναστών παράνομα, ώστε να κάνουν παιδιά στην Ελλάδα, στη συνέχεια να παίρνουν τα παιδιά αυτόματα ιθαγένεια και να νομιμοποιούνται έτσι αναγκαστικά και οι γονείς τους.

Ο πρόεδρος της ΝΔ αναφέρεται στην περίπτωση της Γαλλίας και της σημασίας του θέματος της ταυτότητας.

«Δεν μπορεί οι Γάλλοι να ανακαλύπτουν σήμερα τη σημασία και την επικαιρότητα της εθνικής ταυτότητας (ιδιαίτερα για την ενσωμάτωση των μεταναστών στην κοινωνία τους), δεν μπορεί οι Βρετανοί να ανακαλύπτουν τη 'βρετανικότητα', οι Ισπανοί την 'Ισπανικότητα' και εμείς να φοβόμαστε να μιλήσουμε για την 'Ελληνικότητα'.»

Ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση δεσμεύεται να καταργήσει το νόμο και να ενισχύσει τον εθνικό χαρακτήρα της Παιδείας.

Σε ό,τι αφορά τις επί μέρους ρυθμίσεις, η ΝΔ δεσμεύεταινα νομοθετήσει προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση και απόκτηση ιθαγένειας, αυστηρά καθορισμένες, όπως προβλέπεται και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Για τα παιδιά των νομίμων μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα, θα παίρνουν με αίτησή τους ιθαγένεια, όταν ενηλικιώνονται και εφόσον έχουν ολοκληρώσει τουλάχιστον την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.

in.gr

Σήμερα τα Φώτα, και ο φωτισμός, η χαρά μεγάλη και ο αγιασμός, κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό….

2009 - Ισραήλ, Ιορδάνης ποταμός!

Στό σημείο αυτό γίνονται συνήθως οί βαπτίσεις τών Χριστιανών...



Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.

Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ' η κυρά μας η Παναγιά.
'Οργανo βαστάει, κερί κρατεί
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.

'Αγιάννη αφέντη και βαπτιστή
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.

Ν' ανεβώ στον ουρανό,
να μαζέψω ρόδα και λίβανο…

Τελειώνουνε και οί γιορτές του λεγόμενου 12ήμερου, πήραμε οπωσδήποτε μια χαρούμενη ανάσα τις μέρες αυτές, θυμηθήκαμε τά παλιά από επισκέψεις «Αθηναίων» στα χωριά και στην πολιτεία μας, ακούσαμε και τα κάλαντα, εκκλησιαστήκαμε, μετανοήσαμε για τις αμαρτίες μας ( κάποιοι λιγότερο – κάποιοι περισσότερο ), εξομολογηθήκαμε και τα κρίματά μας και κοινωνήσαμε ( κάποιοι σωστά και κάποιοι λάθος «είς κρίμα και κατάκριμα» πού λέει και ο ψαλμωδός… )

+++++++++++++++++++++

Αλλ΄ έν πάσει περιπτώσει, τώρα με την νέα χρονιά καιρός να δούμε και κάποια πράγματα πιο κατασταλαγμένα και φιλοσοφημένα, γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν είναι μόνο δουλειά, φαϊ, γλέντι, ποδόσφαιρο, γκόλ και φάουλ, και μάζεμα χρήματος δουλεύοντας σαν το σκυλί, χωρίς μιάς ώρας αναψυχή και ανάπαυση…

Πρίν λοιπόν κλείσουμε το κεφάλαιο αυτών των ημερών, άς παρουσιάσουμε δύο ενδιαφέροντα κείμενα και άς ακούσουμε και δυό πνευματικά λόγια μήπως και κάτι ωφεληθούμε…

Το πρώτο αναφέρεται στα πνευματικά Φώτα και στον Αγιάνη τον Πρόδρομο πού βάπτισε τον Χριστό μας.

Και το δεύτερο περιγράφει τον εορτασμό των Φώτων στην Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στο Αϊβαλί της Κυδωνίας.

Συγγραφέας του ο αείμνηστος μαέστρος της πένας αλλά και της Αγιογραφίας, ο Φώτης Κόντογλου!







Η βάπτιση τού Χριστού απ΄ τόν Αγιάννη τόν Πρόδρομο!












Τί ἦταν λοιπόν ὁ Ἰωάννης ο Πρόδρομος;

Ὅλοι οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτάδες νὰ μαζευτοῦμε, δὲν κάνουμε οὔτε τὸ νυχάκι του. Ἦταν ἀσκητής• ἄνθρωπος οὐράνιος, μὲ σάρκα μὲν καὶ ὀστᾶ ὅπως ἐμεῖς, ἀλλὰ σὰν ἄγγελος ἐπίγειος. Ἀπὸ παιδὶ ἀφιερώθηκε στὸ Θεό.

Μικρὸς πέρασε τὸν Ἰορδάνη καὶ πῆγε στὴν ἔρημο, ὅπου ἔζησε χρόνια.
Ζοῦσε μὲ σκληραγωγία. Ποτό του ἦταν τὸ νερὸ τοῦ ποταμοῦ, ποὺ ἔπαιρνε μὲ τὶς φοῦχτες. Τροφή του εἶχε ἀκρίδες, τὰ ἄκρα τῶν χορταριῶν, καὶ μέλι ἄγριο. Τὸ ροῦχο του ἦταν σκληρό, φτειαγμένο ἀπὸ τρίχες καμήλου, μὲ μιὰ ζώνη ἀπὸ δέρμα στὴ μέση.

Γιὰ κρεβάτι δὲν εἶχε μαλακὸ σουμιέ, ἀλλὰ τὴν ἄμμο. Στέγη – ὀ¬ροφή του εἶχε τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ.

Ἐμεῖς μιὰ Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ δὲ μποροῦμε νὰ νηστέψουμε, κι αὐτὸς νήστευε ὅλη του τὴ ζωή• κρέας δὲν ἔτρωγε, κρασὶ δὲν ἔπινε. Συντροφιὰ εἶχε τὰ θηρία, ἐκεῖ στὸ μεγάλο πανεπιστήμιο τῆς ἐρήμου.

Ἔτσι ζοῦσε, ὅταν ἦρθε ἡ ὤρα καὶ πῆρε τὴν ἐντολή, ν᾽ ἀφήσῃ τὴν ἔρημο καὶ νά ᾽ρθῃ στὴν ὄχθη τοῦ Ἰορδάνου. Ἀπὸ τότε ἄρχισε ν᾽ ἀναγγέλλῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔρχεται, ἦρθε, εἶναι ἤδη ἀνάμεσά μας. Δύο πράγματα συνιστοῦσε.

Τὸ πρῶτο.

Πιστεύετε στὸ Χριστό!

Γιατί ο Χριστός δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἄνθρωπος, ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἄνδρες τῆς γῆς. Εἶναι πολὺ παραπάνω. Εἶναι τόσο δυνατός, ποὺ τὸ δαχτυλάκι του νὰ κουνήσῃ ἔκαψε τὴ γῆ. Εἶναι τόσο μεγάλος, ποὺ ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σκύψω νὰ λύσω τὸ λουρὶ ἀπὸ τὰ ὑποδήματά του.

Πῆρα ἐντολὴ νὰ τὸν δείξω καὶ σᾶς τὸν δείχνω. Νάτον! Τὸν βλέπετε; δὲν φορεῖ στέμμα, δὲν ἔχει σπαθιὰ καὶ κορῶνες, δὲν ἔχει χρήματα. Εἶνε πτωχὸς – πάμπτωχος. Κάτω ὅμως ἀπὸ τὸ ταπεινὸ αὐτὸ σχῆμα τοῦ ἐργάτου τῆς Ναζαρὲτ εἶνε «ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. 1,29).

Εἶνε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός. Πιστεύετε σ᾽ αὐτὸν καὶ μόνο.

Καὶ τὸ δεύτερο ποὺ ἐκήρυττε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος• Ἑτοιμαστῆτε νὰ ὑποδεχθῆτε τὸ Χριστό.

«Μετανοεῖτε»! (Μᾶρκ. 1,15), ἀκουγόταν ἡ φωνή του σὰν βροντή.

Τί θὰ πῇ «μετανοεῖτε»;

Ἀλλάξτε δρόμο.

Ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυκας καὶ περιώδευα στὴν ὕπαιθρο (χίλια χωριὰ ἐπισκέφθηκα), πολλὲς φορὲς ἔχανα τὸ δρόμο καὶ στενοχωριόμουν.

―Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ δρόμος• γιὰ νὰ φτάσῃς ἐκεῖ ποὺ θέλεις θὰ πᾷς ἀπὸ ᾽κεῖ, μοῦ ἔδειχναν… Ἔτσι ἄλλαζα δρόμο.

Καὶ ὁ Ἰωάννης ἔλεγε στὸν κόσμο, ποὺ εἶχε χάσει τὸ δρόμο του μέσα στὸ λαβύρινθο τῆς ἁμαρτίας• Ἀλλάξτε δρόμο• ὁ δρόμος ποὺ βαδίζετε ὁδηγεῖ στὴν κόλασι, ἐκεῖ θὰ καταλήξετε….

Ὑπάρχει δρόμος ποὺ φαίνεται στολισμένος μὲ ἄνθη, ἀλλὰ τὸ τέλος του εἶναι γκρεμὸς καὶ ἄβυσσος• εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἁμαρτίας, τῶν διασκεδάσεων, τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας, τῆς κλεψιᾶς καὶ ἀτιμίας, τῆς ἐκμεταλλεύσεως, τῶν διαφόρων ἰδεῶν τοῦ κόσμου. Ἕνας δρόμος εἶναι ὁ σωστός, τοῦ Χριστοῦ.

«Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. 14,6). Μετανοεῖτε λοιπόν, ἀλλάξτε δρόμο, ἀκολουθῆστε τὸ δρόμο ποὺ δείχνει τὸ ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ.

Αὐτὸ φωνάζει ὁ τίμιος Πρόδρομος. Καὶ προειδοποιεῖ• Ἂν δὲν μετανοήσετε ἀλλὰ μείνετε ἀναίσθητοι, νὰ ξέρετε• «Πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. 3,10). Ὅποιος φυτεύει δέντρο, περιμένει καρπό. Κ᾽ ἐμεῖς δέντρο εἴμαστε, ποὺ φύτεψε ὁ Θεός. Τί καρπὸ ἀποδίδουμε; Ἂν δὲν ἔχουμε καρπό, λέει ὁ Ἰωάννης, μᾶς περιμένει τσεκούρι καὶ φωτιά. Ἀφῆστε λοιπὸν τὴν ἁμαρτία.

Καὶ πίστευαν πολλοὶ στὸ κήρυγμά του. Πήγαιναν στὸν Ἰορδάνη, ἔμπαιναν μέσα, καὶ ἀπὸ ᾽κεῖ ἐξωμολογοῦντο. Ἔλεγαν ὅλα τὰ ἁμαρτήματά τους, καὶ δάκρυα κυλοῦσαν στὸ νερό.

Οἱ ἄλλοι ὅμως ἔμεναν ἀμετανόητοι• οὔτε στὸν Ἰωάννη οὔτε στὸ Χριστὸ πίστεψαν. Καὶ τιμωρήθηκαν. Διαβάστε τὴν ἱστορία.

Δὲν πέρασαν 40 χρόνια κ᾽ ἔπεσε φωτιά• κάηκαν τὰ Ἰεροσόλυμα, τὰ σπίτια καὶ ὁ περίλαμπρος ναὸς τοῦ Σολομῶντος (μέχρι σήμερα οἱ Ἑβραῖοι ―ποὺ ἔχουν χρήματα― δὲν μποροῦν νὰ τὸν ξαναχτίσουν).

Τὸ εἶπε ὁ Χριστός• «Δὲ θὰ μείνῃ λίθος ἐπὶ λίθον» (Μᾶρκ. 13,2). Τὸ εἶπε καὶ ὁ Ἰωάννης• «Πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται».
* * *
Καὶ τώρα, ἀδελφοί μου, μολονότι ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος δοῦλος τοῦ Θεοῦ, προειδοποιῶ κ᾽ ἐγὼ σὰν τὸν Ἰωάννη καὶ φωνάζω• «Πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται». Ἀλλοίμονό μας.

Ἕνα εἶναι τὸ φάρμακό μας. Δὲν εἶναι τὰ κόμματα, οἱ ἰδεολογίες, τὰ συστήματα. Τὸ φάρμακο ποὺ θὰ θεραπεύσῃ τὴν ἀνθρωπότητα εἶναι τὸ «Μετανοεῖτε».

Νὰ μετανοήσουμε ὅλοι, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, Ἀμερικὴ καὶ ῾Ρωσία, Εὐρώπη καὶ Βαλκάνια. Γιατὶ ὅλοι ἔχουμε τ᾽ ἁμαρτήματά μας• κανείς δὲν εἶναι ἀναμάρτητος. Ἕνας μόνο εἶναι ὁ ἀναμάρτητος• ἐκεῖνος ποὺ μόλις μπῆκε στὸ νερό, ἀμέσως βγῆκε, «εὐθέως» ἐξῆλθε (βλ. Μᾶρκ. 1,10). Εἶναι ὁ Χριστός.

Δὲν εἶχε κανένα ἁμάρτημα•
βαπτίσθηκε γιὰ μᾶς, γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξῃ τὴ θύρα τοῦ ἁγίου βαπτίσματος.

«Μετανοεῖτε» λοιπὸν ὅλοι, μεγάλοι καὶ μικροί, γυναῖκες καὶ ἄντρες, ἀγράμματοι καὶ σοφοί, κλῆρος καὶ λαός. Ὅλοι ν᾽ ἀλλάξουμε δρόμο• ν᾽ ἀκολουθήσουμε τὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Διότι ἕνας εἶναι ὁ δρόμος ποὺ σῴζει, μόνο αὐτός, δὲν ὑπάρχει ἄλλος.

Διαφορετικά, τί μᾶς περιμένει; Μόνο ἁμαρτίες κάνουμε• βλαστήμιες, ψευδορκίες, μοιχεῖες, πορνεῖες, κλεψιές, ἀτιμίες, καταχρήσεις, διαρρήξεις, ἐγκλήματα… Εἴμαστε δέντρα ἄκαρπα. Τί περιμένουμε; Τσεκούρι καὶ φωτιά. Δηλαδή;

Πόλεμος, πυρηνικὸς ὄλεθρος, μία βόμβα σὲ κάθε πρωτεύουσα, ποὺ θὰ πέφτῃ ἀπὸ τ᾽ ἀεροπλάνα, τὰ «μαυροπούλια» τοῦ θανάτου, καὶ σβήσαμε…

Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ὅπως τότε ἄκουσαν τὸν Ἰωάννη καὶ ἐξωμολογοῦντο στὸν Ἰορδάνη, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς. Σᾶς καλῶ λοιπόν στὸν Ἰορδάνη• καὶ Ἰορδάνης σημαίνει μετάνοια…

Ὅλοι λοιπὸν στὴν ἐξομολόγησι, γιὰ νὰ βροῦμε ἔλεος καὶ σωτηρία.
Εἴθε ὁ Κύριος διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, νὰ ἐλεήσῃ καὶ σώσῃ πάντας ἡμᾶς• ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
( από μία παλαιότερη ομιλία τοῦ πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστῖνου Καντιώτη, στόν ἱερό ναὸ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Ἰτέας – Φλωρίνης 4-1-1987)

=======================


Τά Φώτα στ΄ Άϊβαλί...


Στα θαλασσινά τά μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ' από τη Λειτουργία των Θεοφανίων. ΄Ετσι τον ρίχνανε και στην πατρίδα μου, κ' ήτανε ενα θέαμα έμορφο και παράξενο.
















Ξεκινούσε ή συνοδεία άπό τή Μητρόπολη.

Μπροστά πηγαίνανε τά ξαφτέρουγα και τά μπαϊράκια, κ' ύστερα πηγαίνανε οι παπάδες μέ τόν δεσπότη, ντυμένοι μέ τά χρυσά τά άμφια, παπάδες πολλοί κι αρχιμανδρίτες, γιατί ή πολιτεία είχε δώδεκα εκκλησίες, και κατά τίς επίσημες μέρες στις μικρές ενορίες τελειώνανε γλήγορα τήν Λειτουργία και πηγαίνανε οί παπάδες στη Μητρόπολη, για να γίνεται ή γιορτή πιο επίσημη.

Οί ψαλτάδες ήτανε και κείνοι κάμποσοι κι΄οί πιό καλλίφωνοι, και ψέλνανε μέ μεγαλοπρέπεια βυζαντινά, δηλαδή ελληνικά, κι όχι σαν σήμερα πού τρελαθήκαμε και κάναμε τήν ψαλμωδία μας σαν άνάλατα και ξενικά θεατρικά τραγούδια. 'Από πίσω ακολουθούσε λαός πολύς…

Σαν φτάνανε στ΄ Αγγελή τόν Γιαλό, όπως λέγανε κείνη τήν ακρογιαλιά, ο δεσπότης μέ τους παπάδες άνεβαίνανε σέ μιά μεγάλη σανιδωτή σάγια-εξέδρα έμορφοσκαρωμένη, γιά να κάνουνε τόν Αγιασμό.

Ό κόσμος έπιανε τήν ακρογιαλιά κι ανέβαινε ο καθένας όπου εύρισκε, γιά νά μπορεί να βλέπει. Τά σπίτια πού ήτανε ενα γύρο γεμίζανε κόσμο. Οί γυναίκες θυμιάζανε άπο τά παραθύρια.

Άπό τό μέρος της θάλασσας ήτανε μαζεμένα ίσαμε και 100 καϊκια και βάρκες αμέτρητες, μέ τις πλώρες γυρισμένες κατά τό μέρος πού στεκότανε ο δεσπότης. ΄Ετσι πού ήτανε παραταγμένα τά καϊκια, μοιάζανε σαν άρμάδα πού θα κάνει πόλεμο.

Πιό ανοιχτά, κατά τό πέλαγο, έβλεπες φουνταρισμένα τά μεγάλα καΐκια, γεμάτα κόσμο και κείνα. ΄Αλλα πάλι είχανε περιζωσμένες τις βάρκες πού βρισκόντανε γιαλό, κ' ήτανε κι αυτά γεμάτα κόσμο, προ πάντων θαλασσινοί και παιδομάνι.

Σ' αυτά τά μέρη κάνει πολύ κρύο, και τις πιό πολλές φορές οί αντένες τών καραβιών ήτανε χιονισμένες, ενα θέαμα πολύ όμορφο. Επάνου στά ξάρτια και στις σκαλιέρες, στις γάμπιες και στα μπαστούνια τών καραβιών ήτανε σκαλωμένοι πλήθος θαλασσινοί, μεγάλοι και μικροί.

Ή θάλασσα ήτανε κοιμισμένη, μπουνάτσα. Κρούσταλλα κρεμόντανε από τα ξάρτια σέ πολλά καϊκια. Κρύο τάρταρος.

Στην κάθε βάρκα άπ΄ εκείνες πού είχανε κοντοζυγώσει στη στεριά και περιμένανε να πέσει ό Σταυρός στή θάλασσα, στεκόντανε απο ένα - δυο νοματέοι απάνω στην πλώρη, ενώ άλλοι δυό ήτανε στά κουπιά. Αυτοί πού στεκόντανε ορθοί στην πλώρη, ήτανε ολόγυμνοι, εξόν από ενα άσπρο βρακί πού φορούσανε σαν πεστιμάλι.

Οί πιο πολλοί ήτανε σαν θερία, χεροδύναμοι, πλαταράδες, χοντρολαίμηδες, μαλλιαρόστηθοι, τα κορμιά τους ήτανε κόκκινα άπό το κρύο. Τά ποδάρια τους ήτανε γερά και φουσκωμένα σαν αδράχτια. Θαλασσάνθρωποι, γεμιτζήδες, κοντραμπατζήδες, ψημένοι μέ τ' αλάτι.

Οι πιο πολλοί είχανε ριχμένες στις πλάτες τις γούνες τους, για να μην παγώσουνε, ένα - δυο όμως στεκόντανε γυμνοί και κάνανε κάπου - κάπου τον σταυρό τους. Μα τό μάτι τους ήτανε καρφωμένο στό μέρος πού θά 'ριχνε τον Σταύρο ο δεσπότης.

Ανάμεσα στους γυμνούς ήτανε ο Κωστής ο Γιωργάρας, ο Σωτήρης ό Μπεκός, ό Γιωργής ο Σόνιος, ο Δημητρός ό Μπούμπας, ο Πέτρος ο Κλόκας, ο Βασίλης ό Άρναούτης, ο παλαβό - Παρασκευάς και άλλοι.

Σαν να τους βλέπω μπροστά, μου. Ό Γιωργάρας ήτανε μια άνθρωπάρα θηρίο, σαν Κουταλιανός, μέ μουστάκια μαύρα, μ' έναν λαιμό σαν βαρέλι. Είχε δεμένο στο κεφάλι του ένα μαντίλι κ' ήτανε ίδιος κουρσάρος. Ακουμπούσε απάνω σ' ενα κοντάρι, λές κ' ήτανε ο Ποσειδώνας ζωντανός.

Ό Δημητρός ο Μπούμπας ήτανε ενα άλλο θεριόψαρο, χοντρός και κοντό φάρδος, μαυριδερός σαν Σαρακηνός, και καθότανε άνεκούρκουδος-οκλαδόν, σκεπασμένος μέ τη γούνα του, μέ τό μάτι του καρφωμένο στον δεσπότη.

Ό Παρασκευάς ο Αράπης, ο λεγόμενος παλαβό - Παρασκευάς, είχε γένεια κατσαρά και κόκκινα και το πετσί του ήτανε άπό φυσικό του κόκκινο. Ήτανε αντρειωμένος και σβέλτος σαν τζαμπάζης, στό σουλούπι ήτανε ίδιος Ρούσος. Αυτός ήτανε άνεβασμένος απάνω στά ξάρτια σέ μια μπρατσέρα φουνταρισμένη, και στεκότανε δίχως να σαλέψει, σαν τό άγαλμα. Μυστήριο πώς δεν πάγωνε!

Ό Πέτρος ο Κλόκας ήτανε ο μόνος πού δε φορούσε βρακιά. Αύτός ήτανε εύρωπαϊσμένος, φορούσε στενό πανταλόνι και ναυ¬τικό σκουφί. Στό κορμί ήτανε λιγνός και μάγκας στό σκέδιο. Τά χέρια του τά 'χε μπλεγμένα μπροστά στό στήθος του και σουλατσάριζε απάνω στη βάρκα, ολοένα μιλούσε κι΄έκανε και κάμποσα θεατρικά….

Σάν σίμωνε λοιπόν ή συνοδεία στή θάλασσα, κι ακουγότανε απο μακριά ή ψαλμωδία, γινότανε μεγάλος αλαλαγμός απάνω στις βάρκες. Οί βουτηχτάδες πετούσανε τις γούνες τους και οί οί άλλοι τραβούσανε τα κουπιά, για νά 'ναι οί βάρκες τους κοντά στο μέρος πού θά 'πεφτε ο Σταυρός.

΄Αλλοι φωνάζανε άπο τα ξάρτια, άλλοι μαλώνανε, άλλοι άνεβαίνανε στις κουπαστές για νά δούνε.

Τέλος φτάνανε οί στρατιώτες και ταχτοποιούσαν τόν κόσμο. Μπροστά πήγαινε ο αξιωματικός ο Τούρκος κι άνοιγε τόν δρόμο νά περάσει ο δεσπότης, κι' έλεγε:

«Γιδλ βέριν έφεντιά!»—δηλαδή:

«Κά¬νετε δρόμο στον αφέντη!» Ό στρατός αραδιαζότανε σε παράταξη καί οί ψαλτάδες ψέλνανε πολλές φορές

«Έν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε». Στο τέλος τό 'ψελνε κι δ δεσπότης κι΄ έριχνε τόν Σταυρό στη θάλασσα.

Αλαλαγμός σηκωνότανε μέσα στη θάλασσα. Οί βάρκες και τα καΐκια καργάρανε τα κουπιά και τρακάρανε τά 'να τ' άλλο.

Οί πλώρες χτυπούσαμε ή μια την άλλη. Κουπιά, κοντάρια, καμάκια, απόχες μπερδευόντανε μεταξύ τους. Οί βουτηχτάδες πέφτανε στό νερό κ' ή θάλασσα άφριζε σάν νά παλεύανε σκυλόψαρα.

Πολλοί άπ' αυτούς κάνανε ώρα πολλή ν' ανεβούνε απάνω, παίρνανε μακροβούτι και ψάχνανε στον πάτο νά βρούνε τον Σταυρό. Για μια στιγμή φανερωνότανε κανένα κεφάλι και βούλιαζε γλήγορα πριν νά το δεις.

΄Αξαφνα βγήκε ενα κεφάλι μέ κόκκινα γένεια κ' ενα χέρι ξενέρισε και βαστούσε τον Σταυρό. ΄Ητανε ο παλαβό - Παρασκευάς. Μέ δυό - τρεις χεροβολιές κολύμπησε κατά το μέρος του δεσπότη και σκάλωσε στην άραξιά. ΄Εκανε μετάνοια και φίλησε τό χέρι του κι' έδωσε τον Σταυρό.

Ό δεσπότης τον πήρε, τον ασπάστηκε και τόν έβαλε στόν αση¬μένιο δίσκο κ' ύστερα έδωσε τόν δίσκο στόν Παρασκευά.

Οί ψαλτάδες πιάσανε πάλι και ψέλνανε κι ό κόσμος αλάλαζε, ύστερα ή συνοδεία τράβηξε πάλι για την εκκλησιά…

Ό Παρασκευάς θεόγυμνος, μέ τόν δίσκο στα χέρια, γύριζε στους μεγάλους καφενέδες και στις ταβέρνες κ' ερριχνε ό κάθε ένας ότι ρεγάλο ήθελε. Τόσες ώρες ολόγυμνος και βρεμένος, μέ παγωμένο βρακί, μήτε κρύωνε, μήτε κάνε τους ώμους του δ,έν άνεσήκωνε. ΄

Οπως ήτανε κοκκινογένης άστακόχρωμος, θα έλεγε κανένας πώς ήτανε ό Σκύθης Άνάχαρσις, πού γύριζε τόν χειμώνα γυμνός μέσα στην Αθήνα τα παλιά τα χρόνια, κ' οί Αθηναίοι τον ρωτούσανε γιατί δεν κρυώνει, κι αυτός αποκρινότανε πώς όλο το κορμί του είναι σαν τό κούτελό του, πού δεν κρυώνει ποτές!

Την ώρα πού έπεφτε ο Σταυρός στη θάλασσα, όλα τα καΐκια καί τά καράβια, πού ήτανε φουνταρισμένα ανοιχτά στό πέλαγο, γυρίζανε την πλώρη τους κατά την Ανατολή, από εκεί πού ήρθε ο Χριστός στον κόσμο !

Τι θα φέρει το 2010; Ουδείς γνωρίζει αλλά και ουδείς εγγυάται…

Άσπρο μου περιστέρι πέτα, επάνω από τήν πολύπαθη πολιτεία μας...

Το νέο έτος πού έρχεται, παρ΄ όλες τις ανθρώπινες ευχές και τις εμπορικές φωτοχυσίες, δεν θάναι ασφαλώς και το καλύτερο. Και μέσα του θα βιώσουμε ασφαλώς, εφάμιλλα αλλά και χειρότερα γεγονότα και καταστάσεις απ΄ όσα μέχρι σήμερα ζήσαμε…

Οί αρχαίες καλές μέρες φαίνεται, πώς ανεπιστρεπτί παρήλθαν…

Όμως, παρ΄ όλα τά μαύρα σύννεφα πού καθημερινά συγκεντρώνονται επί των αθώων, άς πούμε ( ή και αδίκων ) κεφαλών μας, η ελπίδα οφείλει και πρέπει να πεθαίνει πάντα τελευταία…

Έτσι λοιπόν, πιστοί σ΄ αυτό το «δόγμα», άς ευχηθούμε ο καλός Θεός τις κακίες της κάθε ημέρας να τις κάνει καλωσύνες, κι΄ άς φέρει η νέα χρονιά την περιπόθητη ειρήνη στην κοινωνία και στις οικογένειές μας!

Το 2009 φεύγει…Φόροι , τέλη, και χαράτσια ! Ως πότε σαν αφελείς θα πληρώνουμε τά λάθη παλαιών και νέων πολιτικών;

Τά δυό άκρα αντίθετα !

Έξυπνοι καί κουτοί τής κάθε Οικονομίας...






Αυτές οί συσωρευμένες απειλές για Ευρωπαϊκή επιτήρηση της Ελληνικής Οικονομίας, για περικοπές μισθών και συντάξεων, για σφίξιμο του ζωναριού μέχρι να αποσκελετωθούμε και να ξεψυχίσουμε, ασφαλώς δεν είναι ευθύνη αλλά ούτε καί πρόταση της σημερινής Κυβέρνησης…

Φθάσαμε ως εδώ, ακολουθώντας μια μακρά πορεία ελευθέρας πτώσεως μέσα από ένα κακό ιστορικό προηγούμενο αστόχων Οικονομικών χειρισμών γνωστών και άγνωστων ψευτοτσάρων της Ελληνικής Οικονομίας.

Κάποιων απ΄αυτούς, πού πρίν τους καρφιτσώσουν σαν Υπουργούς Οικονομικών, δεν τους ήξερε μάλιστα ούτε «ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους…»

Κι΄ όμως, έν τούτοις και παρά ταύτα, ουδείς τους ζήτησε λόγο και πληρωμή των οικονομικών αστοχιών πού διέπραξαν, και μάλιστα ουδείς προχώρησε σε κατασχέσεις της προσωπικής περιουσίας τους για να πληρώσουν έστω και συμβολικά, τις όποιες οικονομικές καταστροφές προξένησαν στούς συμπολίτες τους…

++++++++++++++++++++


Σάν Έλληνες πολίτες πληρώνουμε σήμερα φόρους επί φόρων, τέλη, παράβολα, κρατήσεις, ΦΠΑ, πρόστιμα, και ότι άλλο φανταστεί ο νούς του ανθρώπου, και έν τούτοις κουτσαίνουμε και παραπατούμε στο εδώ θα πέσουμε κι΄ εκεί θα γκρεμιστούμε…

Φθάσανε στο έσχατο σημείο της αρπαγής των χρημάτων του λαού, βάζοντας ΦΠΑ ακόμη και στο νερό πού πίνουμε, σ΄ αυτό το αγαθό του Θεού και στίς πηγές τής φύσεως, κάτι πού ουδέποτε άλλοτε στην μακραίωνη Ιστορία λαών και πολιτισμών έχει ξανασυμβεί…

Σε λίγο, και να μας το θυμόσαστε, θα τρίβουμε τα μάτια μας βλέποντας να βάζουν φόρο και ΦΠΑ ακόμη και στον αέρα πού αναπνέουμε μέσα από διάφορες δικαιολογίες προστασίας του περιβάλλοντος !

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στις εποχές πού ανθούσε και μεγαλουργούσε οικονομικά, είχε μόνο δύο ( 2 ) κύριους φόρους και ουδένα άλλον!

Σήμερα εμείς, με τόσα παρακλάδια φόρων κλυδωνιζόμαστε. Γιατί άραγε;

Το ερώτημα πού υπάρχει λοιπόν σήμερα στον απλό πολίτη είναι ένα και μόνο, και αποτυπώνεται καθαρά στο παρακάτω πραγματικά επιτυχημένο άρθρο πού βρήκαμε:

«Τί φταίει ο ταλαίπωρος λαός;»

Τι φταίει, όμως, ο ταλαίπωρος λαός, οι ανύποπτοι απλοί πολίτες, οι εργαζόμενοι και τα αιώνια θύματα οι συνταξιούχοι;

Ποια ευθύνη, ποιο ρόλο, ποια συμβολή είχε ο αθώος λαός στο κατάντημα αυτό της Οικονομίας;

Και τώρα του ζητούν να πληρώσει τα σπασμένα και το κόστος αλλότριων ανομημάτων; Ε, όχι, κύριοι…

Ε, όχι, κύριοι, δεν θα είμαστε εμείς πάντοτε υπεύθυνοι για τα σφάλματα, την αδιαφορία ή ανικανότητα των πολιτικών προσώπων και της άρχουσας τάξης του παρελθόντος.

Αρκετά πιά !.

Να πληρώσουν αυτοί που φταίνε• αυτοί που καρπώθηκαν και καρπώνονται συνεχώς τα άνομα οφέλη από τις άνομες πράξεις και δόλιες ιδιοτελείς ενέργειες των ιδίων και των ανθρώπων τους.

Νά δώσουν λόγο όλοι οι πολιτικοί, όλων των κυβερνήσεων για την ανικανότητα, αδιαφορία ή δολιότητα των ενεργειών τους.










Ούτε κι΄ αυτός βέβαια πλήρωσε, όπως κι΄ οί άλλοι επίσης...




Ο δυστυχής λαός υπήρξε πάντα συνεπής στο καθήκον του, δούλευε και δουλεύει σαν σκλάβος, προσέφερε και πλήρωνε τους φόρους του και τις υποχρεώσεις του.

Δεν νομοθετούσε ο λαός, αλλά οι κυβερνήτες !

Δέν διοικούσε ο λαός και ουδεμία ανάμειξη και συμμετοχή είχε στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, ούτε στα ομόλογα των Ταμείων, στα καρτέλ, και στους κουμπάρους…

Τι φταίει για να επιβαρυνθεί τώρα;

Κατά ποίαν λογική και δικαιοσύνη πιέζεται να επανορθώσει ζημίες άλλων και των αποτυχόντων «σωτήρων» του;

Πρέπει λοιπόν νά τιμωρηθούν όσοι άρπαξαν και σφετερίσθηκαν δημόσιο χρήμα, από το υστέρημα και το αίμα του Ελληνικού λαού.

Αλλά στην παράξενη αυτή χώρα μας, στη «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» όπου ανθεί το εύοσμο άνθος της διαφθοράς, στη χώρα που φιγουράρει από τις πρώτες διεθνώς στον κατάλογο των πρωταθλητών της διαφθοράς, της διαπλοκής και της ρεμούλας, οι επιδόσεις αυτές μένουν ατιμώρητες!

Γιατί "κόρακας κοράκου μάτι δέν βγάζει..." λέει ο λαός!

Θυμάστε να μπήκε ποτέ κανένας στη φυλακή, ή να επέστρεψε τα άνομα κέρδη της διαφθοράς;

Απλούστατα παραιτούνται από τα Υπουργεία τους, ή τούς παραιτεί ο Πρωθυπουργός τους, φεύγουν, καί ουδείς τούς ζητάει προσωπικές ευθύνες τών οικονομικών καταστροφών πού δημιούργησαν!

Κι ο βασανισμένος, ο «ευκολοπίστευτος λαός, και πάντα προδομένος», όπως είπε ο Σολωμός, πληρώνει γι΄ αυτή την ανηλεή λεηλασία…

Ως πότε όμως;

=======================

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ…


http://www.youtube.com/watch?v=JaoHUq0BqBE

«Η διαμαρτυρία κατά της επιβολής υπέρογκων τελών κυκλοφορίας μέ πρόσχημα τά περιβαντολογικά προβήματα εξελίχτηκε χθές βράδυ σέ μία εντυπωσιακή πορεία αυτοκινήτων καί μοτοσυκλετών στό κέντρο διαφόρεων πόλεων της χώρας και φυσικά και τής Αθήνας.

Ενώ εκατοντάδες πολίτες καταθέτουν κάθε ημέρα τίς πινακίδες των αυτοκινήτων τους στίς κατά τόπους εφορίες, αδυνατώντας νά πληρώσουν τά πανάκριβα τέλη κυκλοφορίας τά ποία επιβλήθηκαν μέ πρόσχημα τά περιβαντολογικά προβλήματα, μία άλλη ειρηνική αλλά δυναμική μορφή διαμαρτυρίας έλαβε χώρα χθές βράδυ στό κέντρο της Αθήνας μέ εξαιρετική επιτυχία.

Μέ αφετηρία τό Καλλιμάρμαρο Στάδιο, ένα εντυπωσιακό κομβόι αυτοκινήτων καί μοτοσυκλετών πραγματοοίησε πορεία διαμαρτυρίας περνώντας από την Β.Κωσταντίνου, Λ.Αλεξάνδρας, Πατησίων, Ακαδημίας.

Οι μηχανοκίνητοι διαδηλωτές, υπό τούς ήχους τών κλάξον, μουσικής καί συνθημάτων κατά της επιβολής των τελών αλλά καί αναφορών γιά την δεινή οικονομική κατάσταση κατέληξαν στή Βουλή.

Αντιπροσωπεία επέδωσε στόν Πρόεδρο της Βουλής Ψήφισμα διαμαρτυρίας

http://press-gr.blogspot.com/2009/12/blog-post_4703.html

Χριστούγεννα και Κάλαντα στο παλιό χωριό μου…

Τό Patrablog εύχεται ευλογημένα καί Άγια Χριστούγεννα σέ φίλους καί εχθρούς ( άν υπάρχουν...)


Μία ωραία αγιογραφία τής Γέννησης τού Χριστού μέ πολύ ζωντανά χρώματα!




Τα παλιά χρόνια, όταν πηγαίναμε να πούμε τα Κάλαντα, δεν χρησιμοποιούσαμε τούτη τη λέξη.

Τη λέξη Κάλαντα δεν την αναφέραμε σχεδόν καθόλου στο χωριό μας. Λέγαμε μόνο πως, θα πάμε να πούμε «τα Τραγούδια».

Κι όταν ρωτούσαμε τα άλλα παιδιά, αν θα τα πουν, τους λέγαμε:

«Θα πάτε στα Τραγούδια; Ή θα πάτε να πείτε τα Τραγούδια;»

Κι αυτή η «δουλειά» γινόταν πάντα αργά το απόγευμα, γιατί νωρίτερα δεν θα βρίσκαμε κανένα να μας ακούσει...

+++++++++++++++++++++++++


" ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;" -- " ΤΑΠΑΝ ΑΛΛΟΙ..."
====================================

Έτσι, το απόγευμα, μόλις χτύπαγε ο παπα-Δημήτρης την καμπάνα για τον εσπερινό, όλα τα παιδιά δύο-δύο, τρία-τρία ξεχύνονταν στους δρόμους, για να πουν τα Κάλαντα και γέμιζε το χωριό από τις χαρούμενες φωνές τους.

Έτρεχαν από γειτονιά σε γειτονιά και προσπαθούσαν να περάσουν από όσο πιο πολλά σπίτια μπορούσαν, για να πουν τα Κάλαντα και να πάρουν τα φιλέματα.




Κάλαντα στό χωριό! ( άν ψάξουμε στήν φωτογραφία πιθανόν να βρούμε καί τον εαυτό μας...)

Μέ τρομπόνια, γκράν κάσες, τύμπανα, σουράβλια, καραμούζες καί μέ τό απαραίτητο πηλίκιο Γυμνασίου μιά πειθαρχημένης μαθητικής περιόδου πού βλέποντας τα σημερινά χάλια της θα λέγαμε ότι περισσότερο ωφέλησε παρά έβλαψε...

Με το χτύπημα της πόρτας, τα παιδιά ταυτόχρονα -γιατί δεν ήθελαν να χάνουν χρόνο- φώναζαν κιόλας:

«Να τα πούμε;»

« Πέστε τα… », συνήθως, ακουγόταν η φωνή της νοικοκυράς, πριν καλά-καλά τους ανοίξει την πόρτα.

Τα τελευταία χρόνια τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα τα λένε όπως και στα περισσότερα μέρη της πατρίδας μας:

«Καλήν εσπέρα, άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας …»

Παλαιότερα όμως, μέχρι τα μέσα περίπου του περασμένου αιώνα, στο χωριό μας τα έλεγαν κάπως διαφορετικά, που μπορεί να έμοιαζαν λίγο με αυτά κάποιων άλλων κοντινών χωριών και όχι μόνο, όμως υπήρχαν και κάποιες μικρο-διαφορές. Αυτός είναι και ο λόγος τούτης της καταγραφής.

Ας παρακολουθήσουμε τώρα τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα όπως τα λέγαμε εκείνα τα -όχι και τόσο μακρινά- χρόνια:

«Χριστούγεννα πρωτόγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου.
Εβγάτε δείτε μάθετε, (α)πόψ' ο Χριστός γεννιέται.

Γεννιέται κι αναθρέφεται στο γάλα και στο μέλι.
Το μέλ(ι) το τρώνε οι άρχοντες, το γάλα οι αντρειωμένοι.

Όσες λαμπάδες και κεριά στης Παναγιάς την πόρτα
τόσα καρφιά και πέταλα στους Τούρκους τα κεφάλια.


Κι' εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μη ραΐσει
Κι' ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει,

Να ζήσει χρόνια άπειρα και μέρες σαν την άμμο!
Και πάντα κατέληγαν με το: Κι' άπου χρόν'.»

Στο τέλος, όσοι βρίσκονταν στο σπίτι -πολύ δε περισσότερο η νοικοκυρά- τους έλεγαν:

«Να είστι καλά πιδιά, να 'ρθιτι κι τ' χρόν' να μας τα πείτι...»

Στη συνέχεια τα φίλευαν με χρήματα, αλλά και με διάφορα γλυκίσματα και ξηρούς καρπούς (κουραμπιέδες, μελομακάρονα, σύκα, καρύδια, αμύγδαλα κ.λ.π.) και αμέσως έφευγαν τρέχοντας γι' άλλο σπίτι...

Αργά το βράδυ, τα παιδιά της κάθε παρέας-κομπανίας μαζεύονταν σε ένα από τα σπίτια τους και αφού μοίραζαν τα φιλέματα, κατάκοπα -όπως ήτανε από το τρεχαλητό- καληνύχτιζαν και πήγαιναν για ύπνο και για όνειρα γλυκά, όπως τους το εύχονταν και οι παρευρισκόμενοι…

Γερόντισα Μελάνη, μία Πατρινή ηγουμένη στην έρημο της Αμερικανικής Αριζόνας…

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης.

Έφτιαξε 20 Ορθόδοξα Μοναστήρια στόν Νέο Κόσμο και έφερε την Ορθόδοξη ζωή στην Αμερικανική κοινωνία…

Ηγουμένη σ΄ένα από αυτά είναι καί μία Πατρινή, πρώην καθηγήτρια μουσικής!

Τό παρακάτω κείμενο τό βρήκαμε στό διαδίκτυο, καί αφορά θά λέγαμε κοινωνικά - πολιτισμικά καί βεβαίως Χριστιανικά καί την Πάτρα μας...

Ένας Κρητικός λοιπόν ταξίδεψε σέ κάποια Ορθόδοξα μοναστήρια τής Αμερικής, καί θεώρησε καλό νά μας μεταφέρει τίς εντυπώσεις του...

-------------------------------

Σημειώσεις από μια επίσκεψη:

«Τούτο το καλοκαίρι» γράφει ο Νίκος Τσαπάκης «είχα την ευκαιρία και τη χαρά, λόγω του ότι ο γιος μου Ιωάννης πήρε τον τίτλο του Διδάκτορα Πολιτικού Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Άκρον του Οχάιο των Η.Π.Α., να επισκεφθώ μαζί με τη σύζυγό μου τις Η.Π.Α. και τον ΚΑΝΑΔΑ από 18/6/09 μέχρι τις 18/8/09.

Παράλληλα όμως , όπως πολύ επιθυμούσα, επισκέφθηκα ως προσκυνητής μερικά Ελληνικά Ορθόδοξα μοναστήρια , τα οποία ίδρυσε ο ιερομόναχος Γέροντας π. ΕΦΡΑΙΜ , 83 ετών σήμερα, πρώην Ηγούμενος της Ι.Μ. Φιλοθέου του Αγίου Όρους…

++++++++++++++++++++++


Πρώτα λοιπόν επισκέφθηκα το μοναστήρι του Αγ. Αντωνίου το οποίο και ίδρυσε πρώτο στην Αριζόνα περιοχή Φλόρανς, ανάμεσα στην πόλη Φοίνιξ και Τούσον, στην έρημο μέσα, όπου και διαμένει ο πολύ σεβαστός και αγαπητός σε όλο τον κόσμο Γέροντας Εφραίμ.

Σαν προσκυνητής επισκέπτης, έμεινα κατάπληκτος θαυμάζοντας και καμαρώνοντας τα Θεάρεστα έργα του , αλλά προπαντός την βαθειά πνευματική τους ζωή και τα αναρίθμητα θαύματα που συνεχώς επι- τελούνται.

Το χαμογελαστό πάντα πρόσωπο του, η παιδική του αγνότητα, τα λαμπερά του μάτια, λάμπουν και ακτινοβολούν αγάπη, άπειρη καλοσύνη και αγιότητα!

Η καλή του φήμη έχει διαδοθεί και απλωθεί σε όλη την Αμερική και στον Καναδά και όλος ο κόσμος τρέχει σ’αυτόν για να εξομολογηθεί, να τον συμβουλευτεί και να του καταθέσει τα προβλήματά του, για να του δώσει λύσεις!

Είναι ένας άλλος Παϊσιος και Πορφύριος!

+++++++++++++++++














Το μοναστήρι αυτό του Αγ. Αντωνίου και Αγ. Νεκταρίου ευρίσκεται μέσα στην έρημο της Αριζόνας , με θερμοκρασίες που φθάνουν τους 40-45 βαθμούς Kελσίου το καλοκαίρι, όπου επιβιώνουν μόνο κάκτοι διαφόρων ειδών, οι οποίοι είναι διατηρητέοι και προστατεύονται από την πολιτεία σαν εθνικό δένδρο. Μερικοί μάλιστα είναι εχθρικοί, προς τον άνθρωπο, διότι μόλις τους πλησιάσει κάποιος του πετούν τα βέλη τους , τις βελόνες τους και καρφώνουν στο σώμα του.

Μέσα λοιπόν σ’αυτή την έρημο ορθώνεται αυτό το αξιοθαύμαστο μοναστήρι του Αγ. Αντωνίου, μια Όαση πραγματική που σκιάζει, δροσίζει, ξεδιψάζει, αναπαύει, στολίζει και ευωδιάζει, όλη τη γύρω περιοχή, με τα 2000 είδη λουλουδιών και πανύψηλων δένδρων, αλλά προπαντός είναι μια ΟΑΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ με το Γέροντα Εφραίμ να παρηγορεί , να ειρηνεύει, να γαληνεύει, να αναπαύει και να θεραπεύει τις αρρώστιες στις απογοητευμένες, ταραγμένες και πονεμένες καρδιές των συνανθρώπων μας!

Καθημερινά υπάρχει μια ουρά από κόσμο που περιμένει εναγωνίως να τον δει, να του μιλήσει και να πάρει την ευχή του και την ευλογία του!

Το 1995 ξεκίνησε ο Γέροντας Εφραίμ θαυματουργικά την ίδρυση και κατασκευή αυτού του μοναστηριού του Αγ. Αντωνίου σε πολύ αντίξοες και εχθρικές συνθήκες του περιβάλλοντος, χωρίς νερό, χωρίς δρόμο και ηλεκτρισμό και προπαντός με την παρουσία άγριων ζώων αρπακτικών και δηλητηριωδών φιδιών!

Πολλοί απορούσαν και του έλεγαν «μα Γέροντα, τι πας να κάνεις εδώ μέσα;…..»

Ο τόπος ίδρυσης του μοναστηριού στη μέση της άγριας και αφιλόξενης ερήμου όμως , του υποδείχθηκε άνωθεν κατά θαυματουργικό τρόπο από τον Άγ. Αντώνιο!

Πράγματι, πολλοί άνθρωποι της περιοχής άκουγαν να κτυπούν καμπάνες κάθε απόγευμα εκεί , πράγμα που διαπίστωσε και ο ίδιος ο Γέροντας, ενώ ορθολογικά δεν δικαιολογείτο κάτι τέτοιο σε εκείνη την περιοχή!

Επίσης κατά θαυματουργικό τρόπο ο Αγ. Αντώνιος, ο καθηγητής της ερήμου, του υπέδειξε το μέρος που υπήρχε το πολύτιμο νερό στην έρημο και από βάθος 980 μέτρων αντλεί τώρα 300 λίτρα πόσιμο νερό το δευτερόλεπτο!

++++++++++++++++







Η φοβερή έρημος τής Αμερικανικής Αριζόνας...





Με αυτή τη μεγάλη ποσότητα και ποιότητα του νερού, φύτεψε 3000 ελαιόδενδρα, αμπέλια κρεβατίνες, πορτοκαλιές, λεμονιές, γκρέιπ φρούτ, οπωροφόρα δένδρα, συκιές , φοίνικες και θερμοκήπια με όλα τα λαχανικά, ντομάτες, αγγούρια, μελιτζάνες, κολοκύθια, φράουλες κ.λ.π., πεύκα, κυπαρίσσια και πάρα πολλά είδη ποικιλόχρωμων λουλουδιών που όλα μαζί ευωδιάζουν την περιοχή και τα οποία φυσικά ποτίζονται αυτομάτως 2 φορές την ημέρα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω της πολλής ζέστης.

Το μοναστήρι είναι ανδρικό και λειτουργεί με 45 μοναχούς, με ηγούμενο τον π. Παϊσιο προερχόμενο από το Άγ. Όρος , οι οποίοι δουλεύουν σκληρά και αδιάκοπα, αφενός να περιποιούνται τους κήπους και τα χιλιάδες δένδρα, αφετέρου να φιλοξενούν τους πολυάριθμους προσκυνητές!

Οι μοναχοί είναι από όλες τις φυλές και τα χρώματα, οι οποίοι ασπάσθηκαν την Ορθοδοξία μας, βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και τώρα διακονούν και υπηρετούν με ζήλο την εκκλησία μας.

Έξω από το μοναστήρι στην έρημο υπάρχουν άγρια ζώα , κογιόκ, πούμα, λιοντάρια, φίδια κροταλίες, κόμπρες, σκίουροι, λαγοί και πέρδικες.

Κατά την έναρξη των εργασιών οι κροταλίες και τα άλλα φίδια και ζώα, εμπόδιζαν πολύ επικίνδυνα τους εργάτες, για να καθαρίσουν την περιοχή και να χτίσουν τις εκκλησίες και να φυτέψουν όλα αυτά τα φυτά και λουλούδια, αλλά ο π. Εφραίμ κατά θαυματουργικό τρόπο τα απομάκρυνε από την περιοχή του μοναστηριού και έτσι συνέχισαν το θαυμάσιο έργο τους!

Το μοναστήρι έχει τώρα έκταση 2.000 στρεμμάτων και το επισκέπτονται καθημερινά πολλοί προσκυνητές που φιλοξενούνται σε ξεχωριστά οικοδομικά συγκροτήματα για τους άνδρες και για τις γυναίκες, σε πολύ ωραία, άνετα και καθαρά δωμάτια.

Οι μοναχοί ακολουθούν και εφαρμόζουν επακριβώς τις Βυζαντινές παρακαταθήκες, τις παραδόσεις ,τις ιερές ακολουθίες, τις ολονυχτίες, τις προσευχές και τη ζωή με το ωράριο του Αγ. Όρους και φυσικά στην Ελληνική γλώσσα.

Στο Γέροντα Εφραίμ προστρέχουν πολλοί πονεμένοι και άρρωστοι άνθρωποι, οι οποίοι με τη βοήθεια του Γέροντα ,με την πίστη τους και με τη χάρη του Θεού θεραπεύονται…

Συνολικά ο π. Εφραίμ έχει ιδρύσει και λειτουργεί 19 μοναστήρια τα οποία εποπτεύει , επιβλέπει και καθοδηγεί, εκ των οποίων τα 17 είναι στις Η.Π.Α. και τα 2 είναι στον Καναδά, σε διάφορες πόλεις και πολιτείες με σκοπό να τα κάνει 20 όπως στο Άγιο Όρος.

Επίσης έχει κατασκευάσει ένα μεγάλο Γηροκομείο το οποίο πολύ σύντομα θα περιθάλπει πολλούς ανήμπορους και φτωχούς γέροντες.

Τα μοναστήρια είναι τα εξής: δύο στη Φλόριδα, δύο στο Τέξας, δύο στο Σικάγο, δύο στη νότια Καρολίνα, ένα στη Νέα Υόρκη, ένα στην Ουάσιγκτον, ένα στην Πενσυλβανία, ένα στην Καλιφόρνια, ένα στο Ιλινόις, ένα στο Μίτσιγκαν, ένα στο Μόντρεαλ, και ένα στο Τορόντο, αφιερωμένα στο Χριστό, στην Παναγία και σε διαφόρους Αγίους.

Επισκέφθηκα επίσης το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, κοντά στο Σικάγο, με Ηγουμένη τη Γερόντισσα Μελάνη, Ελληνίδα καθηγήτρια μουσικής, με μια συνοδεία 23 μοναχών.
+++++++++++++++++










Η γερόντισα Μελάνη...







Εδώ αντιθέτως το μοναστήρι ευρίσκεται μέσα στο δάσος , μέσα στο πράσινο, με λίμνες , με γκαζόν, με παρτέρια λουλουδιών τα οποία ευωδιάζουν και στολίζουν το μοναστήρι.

Έχει μια νεόκτιστη ωραιότατη πετρόκτιστη εκκλησία, ένα στολίδι, ένα καλλιτέχνημα αρχιτεκτονικό, βυζαντινού ρυθμού, με 10 τρούλους, πολύ αξιοθαύμαστη και ιδιαιτέρου κάλλους.

Η Γερόντισσα Μελάνη πρωτοστάτησε στην ίδρυση και κατασκευή όλου του μοναστηριού και του περικαλλούς ναού.

Το μοναστήρι φιλοξενεί πολλούς προσκυνητές άνδρες και γυναίκες με πολλή αγάπη , με ευγένεια, με γλυκύτητα, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, πρόθυμες να βοηθήσουν τον κάθε προσκυνητή.

Η ψαλμωδία της Γερόντισσας σε σαγηνεύει και σε μαγεύει, είναι ένα αηδόνι, που σε ανεβάζει στα Ουράνια και χαίρεσαι να την ακούς , καμαρώνεις και απολαμβάνεις την ψαλμωδία της, λες και βρίσκεσαι στην Ουράνια Βασιλεία μαζί με τους Αγγέλους!

Η Γερόντισσα Μελάνη βοηθά πνευματικά όλους τους προσκυνητές και με προσευχή ο άνθρωπος, γαληνεύει, ελπίζει, παρηγορείται και απαλύνει τον πόνο του και παίρνει θάρρος και δύναμη.

Είναι πραγματικά μια αγνή χρυσή ψυχούλα, που προσπαθεί να βοηθήσει τον συνάνθρωπο της, σαν τον καλό Σαμαρείτη.

Σε κατακτά με την γλυκύτητα των λόγων της, με το γλυκό της χαμόγελο , με την άπειρη αγάπη της , με την ταπείνωση της και με τις φωτισμένες συμβουλές της!

Η Ηγουμένη Μελάνη είναι μια δυναμική Ιεραπόστολος, που κοσμεί, τιμά, ενισχύει , επαυξάνει , εξαπλώνει και διαδίδει με ταχύ ρυθμό την Ορθοδοξία μας!

Επισκέφθηκα επίσης κοντά στο Σικάγο το μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού , κι αυτό κρυμμένο μέσα στο δάσος, μέσα σε μια σπηλιά, πνιγμένο στα πανύψηλα δένδρα και στα μυροβόλα λουλούδια, με Ηγούμενο τον πατέρα Ακάκιο, ο οποίος σε υποδέχεται με τόση καλοσύνη και αγάπη, πάντα χαμογελαστός, πολύ φιλόξενος , ταπεινός και υπηρέτης του πλησίον του.

Εφαρμόζει και κάνει πράξη τα λόγια του Ευαγγελίου κατά γράμμα, συμβουλεύει και δίδει ελπίδα και παρηγοριά στον καθένα.

Αργότερα επισκέφθηκα στον Καναδά κοντά στο Μόντρεαλ το μοναστήρι της Παναγίας της Παρηγορήτρας , με Ηγουμένη τη Γερόντισσα Θέκλα. Άλλο ένα θαύμα και εδώ τόσο υλικό όσο και πνευματικό! Το μοναστήρι ευρίσκεται κι αυτό μέσα στο δάσος σε ένα ειδυλλιακό μέρος καταπράσινο, να το χωρίζει ένα ποτάμι στη μέση, όπου ρίχνουν το Σταυρό στα Θεοφάνεια σε ένα κάτασπρο τοπίο από τα χιόνια!

Είναι τιμή και δόξα στην Ορθοδοξία μας και πρέπει να είμαστε «υπερήφανοι» με την καλή έννοια, που έχουμε σήμερα τέτοιους πνευματικούς πατέρες , όπως το Γέροντα Εφραίμ την Ηγουμένη Μελάνη οι οποίοι είναι μπροστάρηδες στους αγώνες και κρατούν ζωντανή την πίστη μας με τα θαύματα τους συνεχίζοντας το Θεάρεστο έργο των μακαριστών Παϊσίου και Πορφυρίου και τόσων άλλων Θεοφόρων Πατέρων!

Σαν Κρητικός εξέφρασα την αγάπη μου, το θαυμασμό μου, την ευγνωμοσύνη μου, τις ευχαριστίες μου, τα συναισθήματα μου, και τις ευχές μου, με μαντινάδες ,τις οποίες και τους αφιέρωσα τόσο στο σεβαστό μας Γέροντα Εφραίμ, όσο και στην γερόντισσα Μελάνη…

Το έργο τους είναι ιερό και παράδειγμα προς μίμηση από όλους μας, διότι διαδίδουν την γνήσια Ορθοδοξία μας και βοηθούν τον συνάνθρωπο μας τα μέγιστα…

http://ntsapak.blogspot.com/