Ένας από τούς πρώτους υπεύθυνους πού άφησαν να στηθεί τό πρώτο τσαντίρι δίπλα στήν Ηρώων Πολυτεχνείου ! Στήθηκε βέβαια όχι επάνω σέ δικό του οικόπεδο ( έκανε μνημόσυνο με ξένα κόλυβα βλέπετε ), αλλά επάνω σε ξένη περιουσία καταπαντώντας κάθε νόμιμο αστικό δικαίωμα ιδιοκτησίας τού πολίτη, πού ισχύει στό Ελληνικό Σύνταγμα ! Ποιός είναι, ποιός;
=============================
Επιτέλους…ΤΕΛΟΣ !
Αυτό πού έπρεπε ήδη να είχε γίνει εδώ και 10 χρόνια, έγινε σήμερα με την κατεδάφιση του γύφτικου καταυλισμού, ή μάλλον του άθλιου «σταυλισμού ανθρώπων»…
Προηγήθηκε το γνωστό φιάσκο της πολιτικής καθίζησης του γνωστού κόμματος όπου «έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα», και πού έν τούτοις απέβη σωτήριο για την δύστυχη Πολιτεία μας…
Οί κύριοι όμως, πολιτικοί, Δημαρχιακοί, και Νομαρχιακοί υπεύθυνοι αυτού του εκτρώματος και εκείνης της εποχής, πού το άφησαν εδώ και χρόνια να στηθεί και να ανδρωθεί μέσα στα πόδια των συμπολιτών τους, δυστυχώς αυτοαμνηστεύθηκαν και δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ, λόγω της πολιτικής αλληλεγύης πού συνήθως υπάρχει και υφίσταται στα πολιτικά στρώματα…
===========
«Σήμερα εγώ και αύριο εσύ», και «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» λέει ο λαός, όλοι αθώοι λοιπόν, πλήν των χιλιάδων Πατρινών πού υπέφεραν όλα αυτά τα χρόνια από την πλημμελή εξάσκηση των καθηκόντων τους πού κάποιοι διέπραξαν…
Γιατί εάν από τότε, από τό πρώτο τσαντίρι αλλά Κουρδιστάν πού φτιάξανε, υπήρχε Αστυνομική και Πολιτική βούληση και εποπτεία και τους το ξήλωνε αμέσως, δεν θα είχαμε τα όσα μετά επακολούθησαν …
Τό "ουδέν μονιμότερον τού προσωρινού" άς μας γίνει τουλάχιστον ένα πικρό μάθημα, ώστε εάν κάποιοι κάπου αλλού τολμήσουν να το ξαναεπιχειρήσουν, να μή αφεθούν χωρίς ταχεία καί άμεση απάντηση…
------------
Ποιός είναι, ποιός;
Ο δεύτερος, ο τρίτος, ή ο πολλοστός;
Καί άλλοι πολλοί λοιπόν, μέ την ισχύ τής λεοντής καί τής θέσης τους, "χάριζαν" σε Κούρδους καί Αφγανούς τά δικαιώματα τής ξένης ιδιοκτησίας, τοπικών πολιτών θέλοντας να ανεβάσουν το πολιτικό τους προφίλ ώς "δημοκράτες αλληλέγγυοι" πρός τούς λαθρομετανάστες...
Εάν επρόκειτο όμως για καταπάτηση τής δικής τους περιουσίας, τότε, ώ τότε, τί δέν θά έκαναν καί ποιός τούς έπιανε...
Ώ βάθος υποκρισίας καί ελειμματικής δημοκρατίας !
--------------
Υπάρχουν λοιπόν υπεύθυνοι εκείνης της περιόδου πού μέσα σ΄ ένα κλίμα κακώς εννοουμένης συμπαράστασης, έφεραν την Πολιτεία της Πάτρας στο απερίγραπτο αυτό βρωμερό χάλι, ώστε να μη τολμάς ελεύθερος πολίτης υποτίθεται αυτής της Πολιτείας, να μη τολμάς να κυκλοφορήσεις ασφαλής εσύ καί τα παιδιά σου…
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ…
Μεγάλη επιχείρηση «σκούπα» και κατεδάφιση καταυλισμού στον οποίο διέμεναν αφγανοί μετανάστες, πραγματοποιεί από νωρίς το πρωί η αστυνομία στην Πάτρα.
Σε επιφυλακή βρίσκονται οι αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής καθώς σημειώθηκαν εμπρησμοί σε δημόσια κτίρια, τράπεζες και κρατικά οχήματα από αγνώστους.
Σύμφωνα με όσα δήλωσαν οι αστυνομικές αρχές της Πάτρας στο Εnet.gr, η επιχείρηση κατεδάφισης του καταυλισμού επί της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου, ξεκίνησε περίπου στις 5:30 τα ξημερώματα με τη συνδρομή της περιφέρειας, της πολεοδομίας και άλλων φορέων.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη, σημειώθηκε μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων από αγνώστους, ενώ φωτιά ξέσπασε και μέσα στον καταυλισμό.
Η φωτιά πήρε αμέσως μεγάλες διαστάσεις και επί τόπου έσπευσε ισχυρή δύναμη της Πυροσβεστικής και απέτρεψε την επέκταση της φωτιάς στις διπλανές πολυκατοικίες.
Από την πυρκαγιά κάηκαν δεκάδες πρόχειρα παραπήγματα, ενώ δεν αναφέρθηκε κάποιος τραυματισμός.
Σχεδόν την ίδια ώρα και συγκεκριμένα μεταξύ 5:30 με 6:30 το πρωί, άγνωστοι τοποθέτησαν γκαζάκια σε κρατικό όχημα που βρίσκονταν κοντά στον καταυλισμό με αποτέλεσμα να σημειωθούν σημαντικές ζημιές.
Επίσης ακόμη ένα όχημα που βρισκόταν στο σημείο όπου διεξάγονταν η επιχείρηση παραδόθηκε στις φλόγες όταν άγνωστοι το πυρπόλησαν με στουπί εμποτισμένο σε βενζίνη.
Την ίδια ώρα σημειώθηκε έκρηξη από γκαζάκια στην είσοδο της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Πάτρας με αποτέλεσμα να σημειωθούν μικρές υλικές ζημιές.
Στόχος επίθεσης έγινε και το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πάτρας, όπου εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός αποτελούμενος από γκαζάκια, με αποτέλεσμα να προκληθούν μικρής έκτασης υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου.
Κατά τη διάρκεια του ελέγχου που πραγματοποίησαν οι αστυνομικές δυνάμεις, εντόπισαν 44 ανήλικους, οι οποίοι πρόκειται να οδηγηθούν σε κέντρο φιλοξενίας ανηλίκων, ενώ 15 μετανάστες οι οποίοι είχαν νόμιμα έγγραφα φιλοξενούνται σε ξενοδοχείο της Πάτρας.
Επίσης συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση 15 μετανάστες, οι οποίοι δεν είχαν μαζί τους νομιμοποιητικά έγγραφ
Η αστυνομική επιχείρηση επεκτάθηκε και στην νότια πλευρά του λιμανιού και συγκεκριμένα στην περιοχή του Φάρου. Εκεί οι αστυνομικοί έλεγχαν μετανάστες που προέρχονται κυρίως από χώρες της Αφρικής.
Όσοι δεν είχαν έγγραφα, προσάγονταν στην Αστυνομική Διεύθυνση.
Σύμφωνα πάντα με την αστυνομία, αρκετοί Aφγανοί πρόσφυγες έχουν καταφύγει σε διάφορα σημεία της πόλης, ενώ οι αρχές βρίσκονται σε επιφυλακή για την αποφυγή και την αποτροπή επεισοδίων.
www.enet.gr
ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ - ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ…
Κατηφορίσαμε εντός 2ώρου στην Παντοκράτορος. Η πρώτη Αγιορείτικη πεζοπορία. Φτάσαμε κάποτε αφού διαβήκαμε ένα μονοπάτι εκπληκτικό! Η φύση απαράμιλλη!
Αφού ακούσαμε στα πόδια μας, δίπλα, αριστερά και δεξιά , να σέρνονται διάφορα πλάσματα, φαντάζομαι φίδια,σαύρες και άλλα συναφή…
Αφού ακούσαμε στο δρόμο μας μια συναυλία πρωτόγνωρη από εκατομμύρια τζιτζίκια που τερέτιζαν στ αυτιά μας!
Αφού κάναμε ένα σημαντικό λάθος σε μια διχάλα μονοπατιών και ακολουθώντας λανθασμένα ανηφορική διαδρομή, βγήκαμε στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία!
Στα πόδια μας η Μονή Παντοκράτορος! Πανέμορφη!
Η κατάβαση από την Σκήτη εύκολη. φτάνοντας στην πύλη της Μονής,αντιληφθήκαμε για άλλη μια φορά πόσο αστοιχείωτοι ήμασταν σε σχέση με τα Αγιορείτικα πράγματα.
Τον πρώτο μοναχό που συναντήσαμε ,τον χαιρετήσαμε με κάτι σαν καλησπέρα σας, ή κάτι σαν χαίρετε!
Από κάποιον άλλον λίγο μετά, μάθαμε ότι στά Μοναστήρια ο χαιρετισμός είναι: το "Ευλογείτε " ,
καί η αντιφώνηση: " Ο Κύριος " ( νά σάς ευλογεί ).
Νέα έκπληξη! Αλλος κόσμος το Ορος! Το μοναστήρι εγκαταλελλειμένο σχεδόν. Σε κατάσταση διάλυσης, θαρρείς. Πατώματα,εξώστες,πόρτες,σουμιέδες, όλα έτριζαν!
( Μιλάμε για το 1980 βέβαια , μιά καί τώρα αυτά όλα έχουν αλλάξει ).
Τα σανίδια απ΄ τα οποία αποτελούνταν η πλειοψηφία των όποιων κατασκευών,σάπια και πανάρχαια! Ελάχιστοι μοναχοί και αυτοί απόμακροι και απρόσιτοι. Και θάλεγες βλοσυροί !
Το αρχονταρίκι (κι άλλη νέα λέξη!), βρώμικο και καταθλιπτικό. Σεντόνια και άλλα παρεμφερή, έμοιαζαν ξαναχρησιμοποιημένα πολλές φορές!
Λίγο αργότερα ένας μοναχός μας καλεί και μας οδηγεί σε μια αίθουσα να φάμε. 3 λιτά πιάτα με κάτι σαν κριθαράκι μέσα, κόκκινο, με αρκετό πιπέρι. Δεν ήταν άσχημο. Εσπερινό δεν πήγαμε. Δεν μας είπε κανείς τίποτα.
Μάθαμε όμως αργότερα ότι η Παντοκράτορος ήταν ιδιόρρυθμο μοναστήρι. Οπως και πολλά άλλα. Το Βατοπαίδι, Ιβήρων, Εσφιγμένου, Διονυσίου. Κοινοβιακά και ιδιόρρυθμα ήταν περίπου μοιρασμένα.
Το τι ακριβώς σήμαινε αυτό, θα το μαθαίναμε πολύ αργότερα. ( γι΄ αυτό υπήρχε και η ακαταστασία. Τώρα όλα τα Μοναστήρια έχουν γίνει Κοινοβιακά με σωστούς ανθρώπους σε υπεύθυνα πόστα, με σειρά και τάξη ).
Είμαστε μόνο οι τρείς μας σαν επισκέπτες του μοναστηριού. Για ύπνο νωρίς. Δεν νιώθαμε άλλωστε και τόσο ξεκούραστοι για ξενύχτι.
Ξυπνήσαμε νωρίς κατά τις 9, τα μαζέψαμε και φύγαμε. Σαν τους κλέφτες. Το προηγούμενο σούρουπο, στο όμορφο κιόσκι έξωθεν της πύλης, ατενίζαμε τον επόμενο σταθμό στο βάθος την Σταυρονικήτα. Ξεκινήσαμε λοιπόν για εκεί…
ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ...
Μαγευτική και πάλι η διαδρομή. Σκιερή, κοντά σχεδόν στη θάλασσα, σε ένα ύψος 15-20 μέτρων. Σε μια ωρίτσα φτάσαμε. Σταυρονικήτα! Ομορφο όνομα! Από τη μία ο Σταυρός, από την άλλη το ωραίο όνομα Νικήτας! Πομπώδες όνομα, βαρύγδουπο! Θύμιζε τον Νικηταρά, τον ήρωα του 21! Καθόμαστε κάτω από ένα κλήμα έξω απ την πύλη.
Το μοναστήρι ένα κουκλάκι, σαν μικρό φρούριο , ένα κομψοτέχνημα!
Επιτέλους προσφωνούμε σωστά τον Αρχοντάρη! "Ευλογείτε!"
Μας φέρνει καφεδάκι και λουκούμι.Τι ωραία!
--Θα μείνετε εδώ παιδιά;
--Αν γίνεται, θα το θέλαμε!
--Βεβαίως και γίνεται! Πάμε να σας δείξω το δωμάτιό σας!
Ανεβήκαμε τρία πατώματα. Ο γέροντας ανοίγει μια πόρτα. Ορίστε το δωμάτιό σας! Οι 3 φίλοι εκπλήσσονται!
Στο παράθυρο του δωματίου, θέα, όλο το Αιγαίο Πέλαγος! Από κάτω, ο ελαφρύς βοριάς, στέλνει τεράστιους όγκους θάλασσας , να συντριβούν πάνω στη ρίζα του βράχου, πού στην προέκτασή του είναι - λες - καρφωμένο το μοναστήρι! Φαντάσου τι θα γίνεται το χειμώνα, όταν θα ανταριάζει η θάλασσα! Το μυαλό κάνει χαρούμενα παιχνίδια! Η διάθεση αλλάζει!
Το δωμάτιο πολύ λιτό, αλλά εξαιρετικά περιποιημένο. Πεντακάθαρο! Τακτοποιημένα σκεπάσματα, σεντόνια , πετσέτες. Κάτω απ΄ του καθενός την κλίνη, ένα ζευγαράκι παντοφλάκια! (Αργότερα θα διαπίστωνα , ότι τα δικά μου, ήταν διαφορετικό μέγεθος- νούμερο, το δεξί απ΄ το αριστερό! Τι σημασία έχει! Καμμιά!)
Υπέροχα. Βγαίνουμε στον κεντρικό χώρο του αρχονταρικιού. Ακόμα πιο όμορφα! Ενα στρογγυλό τραπέζι, λίγα βιβλία σε ένα ραφάκι. Τζαμαρία απ΄ τη μια άκρη στην άλλη, προσφέρει στα αχόρταγα μάτια μας, μια τέλεια ενατένιση του πελάγους, σε ακτίνα πολλήν μιλίων! Εδώ-εκεί καναδυό βαρκούλες! Πίσω -αριστερά στο βάθος η Παντοκράτορος.
Τι τεράστια αντίθεση ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα! Πάνω στο τραπέζι ένα σταχτοδοχείο. Τι καλά! Επιτρέπεται το κάπνισμα! Ανάβουμε όλοι τσιγάρα, σαν εξαρτημένοι μανιακοί του καπνού!
Ο γέροντας προηγουμένως μας είχε αναφέρει το πρόγραμμα των γευμάτων και των ακολουθιών. Α ! όλα κι όλα! Εδώ θα πάμε και εκκλησία! Οχι όπως χτες!
Κάναμε κάποιες βολτούλες στα πέριξ. Μικρές εξερευνήσεις. Σαν τον Χιούη, τον Λιούη και τον Ντιούη αισθάνονταν τα 3 παιδιά! Η ηλικία τους, με κάποιον περίεργο τρόπο, είχε ελαφρώς μικρύνει…
Ανεβαίνοντας στο δωμάτιο αργότερα, έναν όροφο χαμηλότερα, μας απευθύνεται μαι ψιθυριστή φωνή. Ενας μοναχός απ το πλάι. Μας κάνει νεύμα. Νέος φαινόταν, ίσως καμμιά 5ετία μεγαλύτερός μας.
Μας λέει τ όνομά του, του λέμε τα δικά μας.
Πατήρ Ιερεμίας! Ιερεμίας ονομα και πράγμα! Ηρεμία! Μια ανεπαίσθητη φωνή, ήπια, ψιθυριστή, μελωδική. Ελληνικά, σωστά μεν, αλλά σπαστά. Καταγόταν από την Αυστραλία. (Τον συνάντησα χρόνια μετά, στην Ιβήρων, είχε γίνει μάλιστα ιερομόναχος.)
Μας μιλούσε για την πνευματικότητα του Ορους, που τον είχε γοητεύσει. Τότε δεν πήγαινε πολύς κόσμος στο Ορος, κάτι που έκανε τους μοναχούς , κομματάκι πιο εξωστρεφείς. Οταν δεν βλέπεις συχνά άλλους, πιο εύκολο είναι να τους απευθύνεις το λόγο. Μιλούσε πολύ χαμηλόφωνα. Κρατούσα την ανάσα μου, για να μην μου ξεφύγει κάτι απ΄ τα λεγόμενά του. Εμοιαζε κάπως με παιδί. μικρό παιδί! Μικρό παιδί, με ράσσα και μακρυά γένεια!
Μας μιλούσε στεκόμενος όρθιος, μπροστά σε μια μισάνοιχτη πόρτα, που απ΄ ό,τι εύκολα συμπέραινες, ήταν το κελλί του. Ηταν προς τα ενδότερα της μονής. Μικρό,σκοτεινό. Το μόνο που παρατήρησα ήταν κάτι μαύρα ρούχα, κρεμασμένα σ ένα καρφί στον τοίχο.
Αντί να τον ευχαριστήσουμε εμείς που μας μίλησε τόσο φιλικά, μας ευχαρίστησε αυτός και φύγαμε. Πήγαμε στο δωμάτιό μας. Είχαμε μια συζήτηση μεταξύ μας.
Για καθήστε ρε παιδιά, τι γίνεται εδώ πέρα; Αυτοί που μένουν εδώ όλη τους τη ζωή, εγκαταβιώνουν σ΄ ένα μικρό κελλάκι, τόσο φτωχικό, χωρίς τίποτα, στα ενδότερα της μονής! Κι εμάς τους άσχετους, που ήρθαμε για μια μέρα μόνο, και αύριο θα φύγουμε, που συν τοις άλλοις είμαστε και άθεοι, μας δίνουν τα καλύτερα δωμάτια, να απολαύσουμε όσο το δυνατόν την διαμονή μας, να ρεμβάζουμε με το ένα πόδι πάνω στο άλλο καπνίζοντας και χαχανίζοντας!
Ας είναι καλά οι άνθρωποι! Τι άλλο να πει κανείς! Το απογευματάκι Εσπερινός. «Κύριε εκέκραξα προς σε εισακουσόν μου.....Εν τω κεκραγέναι.....»
Ο γράφων ως πρώην, αλλά και νυν μουσικός, αντιλαμβάνεται αμέσως κάποιους δρόμους χιτζάζ και ουσάκ της ανατολίτικης παραδοσιακής μουσικής. Είναι βέβαια βασικά συστατικά και της Βυζαντινής. Τά είχα ακούσει κι έξω βέβαια. Μόνο που τώρα ήταν πολύ πιο όμορφα! Απέριττα! Μέσα στο σκοτάδι και τη σιγή!
Μετά τον Εσπερινό, κατάληξη ευχάριστη η κοινοβιακή Τράπεζα. Λιγάκι αστεία μας φάνηκε η απαγγελία κατά την διάρκεια του φαγητού. Κατά τις 5 το πρωί πάλι στην εκκλησία. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά μες στο σκοτάδι. Δεν βλέπουμε τίποτα! Σαν τυφλοί , με απλωμένα τα χέρια, αγκαλιάζουμε τοίχους,κολώνες, αρπαζόμαστε από ξύλινες προεξοχές για να μην πέσουμε! Η εκκλησία κλειστή! Η πύλη ανοιχτή! Κάποια ψαλμωδία ίσα που ακουγόταν, από μακρυά ,έξω απ τη μονή.
Εύκολα γινόταν αντιληπτό ότι η λειτουργεία τελείτο σε κάποιο σημείο, έξω απ το μοναστήρι. Μικρά φαναράκια, τακτοποιημένα δεξιά κι αριστερά, σε αραιά διαστήματα έδειχναν τον δρόμο. Ενας πίσω απ τον άλλον, με προσεκτικά βήματα, ακολουθούσαμε τους λύχνους. Αλλη μια κατανυκτική ακολουθία, σ ένα παρεκκλήσι, κοντά στη μονή.
Εμελλε η Ι.Μ. Σταυρονικήτα, να αποτελέσει στο εξής και κατά πάσα πιθανότητα, διά παντός πια, την αγαπημένη μου Μονή του Αγίου Ορους, τον τόπο όπου περισσότερο από οπουδήποτε αλλού ηρεμώ και αναπαύομαι ως τα σήμερα!
( Αργότερα μάθαμε για την αρχαία θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου του στρειδά, όπως λέγεται, από το κολημμένο στρείδι πού βρέθηκε στο μέτωπό του και το οποίο όταν την ανέσυραν από την θάλασσα δοκίμασαν να αποκολλήσουν.
Στο σημείο αυτό βγήκε αίμα από την εικόνα του Αγίου πού φαίνεται μέχρι σήμερα.
Η Μονή τιμάται στο όνομα του Αγίου Νικολάου ) Μαζεύουμε τα πράγματά μας για να φύγουμε για Ιβήρων. Πόσο ακατάστατοι είμαστε! Τσουβαλιάζουμε σπρώχνοντας μέσα στις αποσκευές ό,τι είναι αφημένο έξω! Μέσα στο μυαλό μου κάτι συμβαίνει. Σκέφτομαι. Κάτι αλλάζει. Κάτι διαφοροποιείται. Οχι σε δραματικό βαθμό βέβαια. Απλά υπάρχει μια κινητικότητα. Τα σακίδια λοιπόν «επ΄ ώμου άρμ» , καί φεύγουμε για Ιβήρων!
ΙΒΗΡΩΝ – ΦΙΛΟΘΕΟΥ - ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ
Το μονοπάτι για Ιβήρων, τυπική μορφή παραλιακού Αγιορείτικου μονοπατιού. Φυλλοσκεπές αρχικά, με χαμηλή έως και καθόλου βλάστηση στη συνέχεια… Σε κάποιο σημείο το μονοπάτι στενεύει πάρα πολύ, στα πρανή μιας πλαγιάς πάνω απ τη θάλασσα.
Αριστερά μας ένα χάος, όχι και τόσο μεγάλου ύψους, αλλά σε κάθε περίπτωση ακατάλληλο για υψοφοβικούς. Μεταφέρω το σακίδιο στον δεξί ώμο, ώστε το κέντρο βάρους να πάει όσο το δυνατόν πιο μακρυά απ τον γκρεμό. Περνάμε το σημείο αυτό. Στα μέσα της διαδρομής κατεβαίνουμε πλάι στο ακρογυάλι, πατάμε πια κροκάλες και άμμο. Μπροστά μας ο πύργος της Καλιάγρας. Στάση!
Βγάζουμε τα άρβυλα, σηκώνουμε τα μπατζάκια. Τσαλαβουτάμε τα πόδια μας στο νερό της θάλασσας. Μοιάζει λιγάκι με πλαζ το σημείο. Ολες οι εκδοχές της ελληνικής επικράτειας, απαντώνται στο περιβόλι της Παναγίας!
Φεύγοντας απ την Καλιάγρα, βλέπουμε έναν μοναχό στην άκρη μιας ετοιμόρροπης ξύλινης σκάλας, που οδηγεί στην αρκετά υπερυψωμένη πόρτα του πύργου.
--Ευλογείτε! μας προλαβαίνει πρώτος αυτός! Η απάντηση,
--Ο Κύριος, έρχεται δύσκολα στα χείλη. Και αυτό διότι ως τα τώρα, είχαμε συνηθίσει, εμείς να είμαστε αυτοί που πρώτοι χαιρετούσαμε.
Αλλη μια σκέψη έρχεται στο νου. Ποιοί είμαστε εμείς αλήθεια, που θα ευλογήσουμε και μοναχούς; Με ποιο ανάστημα είναι δυνατόν να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό;
Πλησιάζοντας στην Ιβήρων είδαμε ένα φίδι, μια οχιά. Το αναφέρουμε σε έναν καλόγερο που βαδίζει αντίθετα σε μας, πλησίον της πύλης της μονής.
--Πολλά φίδια φέτος Μάη μήνα..., μάς αποκρίνεται.
Ποιόν Μάη μήνα; Αφού έχουμε Ιούνιο και μάλιστα προχωρημένο! Α, ξέχασα! Εδώ πάνε 13 μέρες πίσω! Το γράφει και το διαμονητήριο πού μας έχουν δώσει άλλωστε… Εντυπωσιασμός από τον αχανή εσωτερικό χώρο της Ιβήρων.
Ανεβαίνουμε στο αρχονταρίκι. Εδώ, εκτός των άλλων μας κερνούν και ρακή! Κάποιος εξ ημών, κάνει το σφάλμα και πίνει το ποτηράκι μονοκοπανιά! Του κόπηκε η ανάσα! Πολλοί οι βαθμοί του οινοπνεύματος! Ο στόχος μας είναι να συνεχίσουμε από την Ιβήρων και αφού περάσουμε από την Φιλοθέου, να καταλήξουμε στην Καρακάλλου και να διανυκτερεύσουμε εκεί.
Κάποιος από τους κοσμικούς που βρίσκονται στη μονή, μας λέει να περιμένουμε λιγάκι, γιατί όταν θάρθει το καραβάκι από Ιερισσό, θα μας ξεναγήσουν όλους μαζί, και θα μπορέσουμε να προσκυνήσουμε και την μεγαλόπρεπη εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας. Ας περιμένουμε λοιπόν λιγάκι…
Καθόμαστε στον ίσκιο ενός πελώριου δέντρου.
Ενας μοναχός έρχεται και μας ρωτά αν έχουμε δουλειά και αν μπορούμε να βοηθήσουμε σε κάτι. Μα και βέβαια μπορούμε! Μας ενθουσίασε μάλιστα αυτό!
Φεύγει και επιστρέφει σε λίγο κρατώντας κάτι μαύρες μεγάλες σακούλες, απ αυτές που βάζουν σκουπίδια! Θα μαζέψετε , μας λέει, φλαμούρι.
Αυτό το δέντρο από πάνω μας είναι φλαμουριά. Εχει πολύ μικρά ανθάκια που κόβωντάς τα πρέπει να κόβεις μαζί και το τελευταίο πράσινο τρυφερό φυλλαράκι. Οταν τα βράσεις αυτά φτιάχνεις το τίλιο! Και με αυτά τα μικροσκοπικά πραγματάκια να γεμίσουμε αυτές τις τεράστιες σακούλες, αν είναι δυνατόν! Χρειάζεσαι μέρες για να το κάνεις αυτό. Του εξηγούμε ότι περιμένουμε να προσκυνήσουμε και να κινήσουμε για Καρακάλλου.
--Δεν πειράζει, μας λέει, όσα μαζέψετε ,ας είναι ευλογημένο! Μαζέψαμε πολλά! Κάπου μισή σακούλα ο καθένας μας, δεν ήταν τελικά και τόσο χρονοβόρο. Το καραβάκι ήρθε. Δίνουμε τη σοδειά στον γέροντα.
--Η αμοιβή σας εις τους ουρανούς, μας λέει!
Τι ευχή! Τι πληρωμή ήταν αυτή! Πόσο όμορφη! Κι ας μην πιστεύαμε στην ευόδωσή της!
Προσκυνήσαμε τα Αγια Λείψανα και την Παναγία την Πορταΐτισσα, σαν να προσκυνούσαμε κάτι τό κοινό καί συνηθισμένο...
Βλέπαμε τους άλλους, γονυπετείς και με μετάνοιες, ακόμα και ανθρώπους ηλικιωμένους, μοναχούς και λαϊκούς, αλλά και νέους ανθρώπους σαν κι΄ εμάς, να προσκυνούν με πίστη, και μας φαινόταν πολύ περίεργο και κάπως ντεμοντέ και αναχρονιστικό…
Κατεβήκαμε φεύγοντας, στο αγίασμα, εκεί όπου βρέθηκε πρώτη φορά η εικόνα της Πορταΐτισσας και είχαμε άλλη μια σύντομη συζήτηση. Περί εικονομάχων και εικονολατρών. Εμείς σίγουρα, αν ζούσαμε στην εποχή εκείνη, με τά μυαλά πού είχαμε, θα ανήκαμε στην πρώτη κατηγορία !
Ξεκινήσαμε την ανηφόρα για την Φιλοθέου. Αυτό το μονοπάτι ήταν πέρα από κάθε τι, που είχαμε ως τα τώρα δει… Μέσα σε δάσος, του οποίου το κάλλος, η πυκνότητα, η δροσιά, τα τρεχούμενα νερά και η ησυχία παρέπεμπαν σε κάτι παράξενα αρχαϊκό και παρθένο. Υπήρχαν σημεία που λεγες ότι το φως του ήλιου ποτέ, μα ποτέ δεν έφτανε στη γη από την πυκνότητα των φυλλωσιών!
Κάναμε στάση σ ένα γεφυράκι. Ενα μικρό ποταμάκι πεντακάθαρο κυλούσε από κάτω. Φτιάξαμε με το παγωμένο νερό του, αρκετό καφέ στο σέικερ. Κάτσαμε εκεί αρκετά. Οταν ξεκινήσαμε διαπιστώνω ότι πονούσε το πόδι μου πολύ. Λίγο πάνω απ τη φτέρνα, κάπου εκεί που είναι ο Αχίλλειος τένοντας.
Είχα καθήσει σ ένα πεζουλάκι, με έναν ανορθόδοξο κάπως τρόπο, πλακώνοντας με όλο μου το βάρος, το δεξί πόδι. Το συνήθιζα άλλωστε γενικά αυτό. Και να τα αποτελέσματα. Ταλαιπωρήθηκα να φτάσω στη Φιλοθέου. Και καθυστέρησα όπως ήταν φυσικό όλη την παρέα. Εν τέλει φτάσαμε. Ο πόνος αμείωτος…
Αυστηρή μονή η Φιλοθέου ,απ΄ ό,τι μας είπαν δύο άλλοι προσκυνητές που συναντήσαμε εκεί. Νέκρα επικρατούσε. Απόλυτη σιγή. Πλήρης τάξη στη μονή. Μια νοικοκυροσύνη δέσποζε στον χώρο, που φαινόταν να προέκυπτε, από το γεγονός ότι το Μοναστήρι αυτό ήταν Κοινόβιο με αυστηρά καθορισμένους ρόλους, ενός εκάστου, των διαμενόντων εκεί.
Στο μοναστήρι, απ΄ ό,τι επίσης μας είπαν, λειτουργούσε ,ή θα λειτουργούσε οσονούπω (δεν θυμάμαι καλά), πλήρες οδοντιατρείο ,από κάποιον μοναχό ο οποίος ήταν οδοντίατρος στην πρότερη ζωή του. ( Μάθαμε όμως ότι υπήρχαν κι΄ άλλοι γιατροί, νέα παιδιά…)
Προσκυνήσαμε τα Αγια Λείψανα και την Παναγία την Γλυκοφιλούσα. Ο μοναχός που μας ξεναγούσε, μας είπε ότι η εικόνα είναι θαυματουργή και μάλιστα η ιδιότητά της αυτή είχε παρατηρηθεί ,ακόμα και στο μόλις πρόσφατο παρελθόν.
Ζητήστε, μας είπε, ό.τι θέλετε, μάς είπε ο μοναχός, και αν έχετε πίστη, θα πραγματοποιηθεί η ευχή σας.
Εντελώς αφελώς και άνευ οποιασδήποτε εσωτερικής έντασης, ζήτησα από μέσα μου, σιωπηρά, να περάσει ο πόνος του ποδιού...
Φύγαμε για την Καρακάλλου. Κατηφόρα, επιτέλους! Λίγα μέτρα πιο κάτω, στα δεξιά, το μονοπάτι κλεινόταν από μια περίεργη ξυλοκατασκευή, ευρύτατα διαδεδομένη στο Ορος. Επρόκειτο για κάτι σαν φράκτη, που όμως ανεβαίνοντας δυό σκαλάκια στο πλάι του και ανοίγοντας μια μικροσκοπική πορτούλα σπρώχνοντάς την, περνούσες τον φράκτη, κατεβαίνοντας δυό άλλα σκαλοπάτια.
Εκεί στο ψηλό σημείο αυτής της διάταξης, με κάποιο τρόπο μπερδεύτηκε το πόδι μου, ίσως λόγω του ότι περπατούσα αδέξια λόγω του πόνου και σωριάστηκα φαρδύς – πλατύς κάτω απ΄ τα δυο σκαλάκια , προς τα εμπρός, μπρούμυτα.
Καί μάλιστα με πλάκωσε και η βαρειά αποσκευή που είχα στους ώμους. Τσακίστηκα! Θυμάμαι ότι έγδαρα και τις παλάμες μου ελαφρά. Η πτώση μου πρέπει να ήταν εξαιρετικά κωμική, γιατί είδα τους άλλους δύο πίσω μου, να έχουν ξελιγωθεί απ τα γέλια!
Ξεκινάμε και πάλι.
Ελα όμως που κάτι είχε συμβεί! Το πόδι δεν πονούσε πλέον! Πριν από 3 λεπτά είχα ευχηθεί μπροστά στην Γλυκοφιλούσα να σταματήσει να πονάει! Και σταμάτησε! Αμέσως!
Επρόκειτο άραγε περί θαυματουργικού γεγονότος; Ηταν μια απλή σύμπτωση; Αρχίζουν οι σκέψεις. Οι εσωτερικοί διάλογοι. Οι ερωταποκρίσεις. Τι συνέβει; Εγινε αυτό, έγινε το άλλο;
Καί τώρα γιά ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στήν ζωή του, ο αφελής νεαρός ( δηλαδή εγώ ), αναρωτιέται αν τάχα αυτό που συνέβη, υπάρχει μια περίπτωση στο εκατομμύριο, να οφείλεται σε παράγοντες που δεν έχουν καμμιά σχέση με τα μαθηματικά, την φυσική ή την θεωρία των πιθανοτήτων.
Περπατήσαμε και φτάσαμε στην Καρακάλλου. Ηταν πολύ κοντά, ούτε μισή ώρα. Την διαδρομή δεν την πρόσεξα καθόλου. Συνεχώς σκεφτόμουν, τι ήταν αυτό πού μού συνέβει κι΄ αν είχε σχέσει με την μικρή και τιποτένια μου προσευχή στην Παναγία την Πορταϊτισα για να περάσει ο πόνος του ποδιού μου…
( ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ 3η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…)
Παρακάτω, αφήνουμε μία σημείωση σχετικά με την θαυματουργή κανδήλα της Μονής Ιβήρων πού κινείται μόνη της καί σε αρκετη απόσταση από το κέντρο της, είτε σε αγρυπνίες καί σε δοξολογίες τού Χριστού καί ύμνους πρός τήν Θεοτόκο, είτε σε επερχόμενες φυσικές καταστροφές καί σεισμούς, αλλά καί σε μεγάλους πολέμους, καί φυσικά αρκετό καιρό πρίν συμβούν όλα αυτά... Έχει εξετασθεί επανειλημμένως από επιστήμονες φυσικούς καί σεισμολόγους αφήνοντάς τους έκπληκτους καί σκεπτικούς γι΄ αυτό το φαινόμενο, πού μόνο διά τής πίστεως εξηγείται...
Η ΑΓΙΑ ΚΑΝΔΗΛΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ :
«Στον κεντρικό ναό της Ιεράς Μονής Ιβήρων στο καθολικό και ακριβώς μπροστά απ'την ωραία πύλη κρέμεται αρχαία μεγάλη και αργυρή κανδήλα η οποία ζυγίζει περίπου 3 κιλά.
Η κανδήλα αυτή παρουσιάζει ανέκαθεν ένα παράδοξο και μυστηριώδες φαινόμενο,ένα ολοφάνερο θαύμα δηλαδή, γιατί περίπου αρνείται η κανδήλα αυτή να προσαρμοσθεί στο θεμελιώδη νόμο της βαρύτητας και κινείται από μόνη της ή καλύτερα να λέγαμε κινείται υπό αοράτου δυνάμεως.
Κινείται με ρυθμό,οριζόντια επί πολλές ώρες που τελούνται στο ναό ιερές ακολουθίες,λειτουργίες σε μεγάλες εορτές,αλλά και καθημερινές έκτακτες και απροσδόκητες ώρες έξω από τις ακολουθίες.Η κίνηση κατά τις εορτές συμβαίνει επί το πλείστον σε καιρό αγρυπνίας και συνηθέστερα όταν αρχίζει το επισημότερο μέρος της λατρείας που περιέχει ύμνους χαρμόσυνους και ψαλμωδίες προς αίνον Κυρίου ή προς δοξολογίας της Θεομήτορος.
Προς φαιδρότερον εορτασμό συνηθίζουν οι μοναχοί να ανάπτουν κατά το τυπικό οι πολυέλαιοι και όλα τα φώτα του ναου.Το υπερφυσικό αυτό θέαμα η κίνηση της κανδήλας δηλαδή προξενεί όπως είναι φυσικό ρίγος και κατάπληξη αλλά και χαρά ενθουσιασμό τόσο μεταξύ των μοναχών της μονής όσο και μεταξύ των παρευρισκομένων προσκυνητών οι οποίοι αντικρύζουν το θαύμα και μένουν πραγματικά άφωνοι.
Οι γέροντες της μονής έχουν διασώσει αρχαία παράδοση μέχρι και σήμερα για την αυτόματη κίνηση της κανδήλας που παρατηρείται κατά τις εορτές,καθώς και σε καθημερινές.Η παράδοση ενέχει την εξείς σημασία.
Θεωρείται βέβαιο ότι η Θεοτόκος είναι παρούσα εκείνη τη στιγμή εις τον ναό της και λέγει τρόπον τινά ότι "είμαι δίπλα σας,συμπαραστέκομαι και συμμετέχω εις την εορτή,πανήγυρη συμπανηγυρίζω με όλους σας μοναχούς και επισκέπτες.Ευλογώ τους ενάρετους και επιμμελείς προς έργα αγαθά και δίνω μητρική συμβουλή στους αμελείς να διορθωθούν γιατί παρόλο την ευσπλαχνία μου προς αυτούς τίποτα δεν δύναμαι να πράξω προς σωτηρίαν αυτών που αδιαφορούν..."
Ως προς την άλλη κίνηση κατά τις καθημερινές λειτουργίες αυτή σημαίνει πάντα με την αρχαία αυτή παράδοση ότι θα συμβεί κάποιο επικείμενο δυστύχημα με γενικώτερες συνέπειες για τον κόσμο όπως για παράδειγμα σεισμός ή πόλεμος ή ακόμα μια θανατηφόρος αρρώστια επιδημία.
Είναι και τούτο δείγμα της θείας πρόνοιας και πρεσβείας της Θεομήτορος, είναι μια έγκυρη προειδοποίηση να αντιμετωπίσουμε το επερχόμενο κακό κατά τον δυνατόν δια μετανοίας και προσευχής προς εξιλέωση του Θεού.
Κάποτε ένας νεαρός καντηλανάφτης του ιερού ναού νομίζοντας ότι ρεύμα αέρος είναι αυτό που κάνει να κινεί την κανδήλα του γεννήθηκε ιδέα να το διαπιστώσει κάνοντας το εξείς σχέδιο.
Πήρε αρκετή άμμο κρυφά και έβαλε μέσα στην κανδήλα στο εσωτερικό βεβαίως κοίλωμα ,ξανατοποθέτησε επάνω το ποτηράκι με το λάδι με αποτέλεσμα η κανδήλα να βαρύνει τόσο πολύ να ήταν αδύνατο οποιοδήποτε αεράκι που θα ερχόταν να ήταν ικανό να την κουνήσει.Αλλά όμως όταν έπραξε αυτό από την ίδια κιόλας νύχτα όταν κατέβηκε στον ναό για την υπηρεσία του έμεινε έκθαμπος σε ένα άλλο θαύμα, στο γεγονός που είχε επιτελεστεί.
Η κανδήλα είχε αποσπαστεί από τον κρεμαστήρα προφανώς λόγου βάρους και έπεσε στο έδαφος και στάθηκε όρθια χωρίς να πέσει σταγόνα λάδι κάτω.και χωρίς να σβήσει.Το αξιοπερίεργο βέβαια είναι πως στάθηκε σε σκληρό έδαφος τη στιγμή που η κανδήλα καταλήγει σε αιχμή.
Με τρόμο ο μοναχός τοποθετεί αυτή πάλι στη θέση της αφού έβγαλε την άμμο και κλαίγοντας σπεύδει να εξομολογηθεί το αμαρτημά του διακηρύττοντας το νέο θαύμα και δοξάζοντας την Θεοτόκο την Πορταίτισσα, διότι με αυτό τον τρόπο τον έβγαλε από την απιστία του και του δίδαξε ότι ''Όπου ο Θεός βούλεται καί θέλει, νικάται φύσεως τάξις.. ''
++++++++++++++++++++++
" Ώρες - ώρες η Αλέκα μού θυμίζει καί λίγο τήν Μπουμπουλίνα, κι άν ήταν καί λίγο Χριστιανή ίσως καί να τήν ψήφιζα..." μάς έγραφε πρό καιρού κάποιος άσπονδος φίλος!
Όμως παρ΄ όλο πού δεν ανήκουμε στο κόμμα της ( καί σε κανένα επίσης ), έν τούτοις «το σωστό να λέγεται» κι΄ έτσι, είπε αρκετές αλήθειες η Αλέκα Παπαρήγα τίς μέρες αυτές στήν επίσκεψή της εδώ στήν Πάτρα...
Κι΄ ανάμεσα στα άλλα τόνισε, ότι πρέπει επιτέλους να πάψει η Πάτρα να είναι γνωστή μόνο για το Καρναβάλι της, αλλά να φροντίσει να παρουσιάσει έργα πραγματικού πολιτισμού.
Σπουδαίος λόγος με νόημα και βάθος, πού όμως έκανε να ξυνίσουν κάποιες φάτσες πού μή έχοντας τίποτα άλλο να προβάλλουν και να παρουσιάσουν ως Δημαρχιακό έργο και επίτευγμα, έχουνε γαντζωθεί από τον Καρνάβαλο, ότι ντέ και καλά εδώ εμείς στην Πάτρα «πουλάμε ωραίο καρνάβαλο…»
Και αυτοκοκκορεύονται και αυτοκαμαρώνουν στον καθρέφτη τους σαν τα μικρά παιδιά, πού νομίζουν ότι κι΄ αυτά κάτι κάνουν, πετώντας στον αέρα τα πεντόβολα, ενώ τά ποντίκια τρέχουν στούς δρόμους, η βρώμα καί η δυσωδία μάς έχει κυριεύσει, τό κυκλοφοριακό παραμένει στά χάλια του, τό 95% τών δρόμων έχει γεμίσει σαμάρια καί χορεύουν δίκυκλα καί αυτοκίνητα, οί εργολάβοι πού σκάψανε γιά οπτικές ίνες φέρανε σε τέτοιο χάλι τούς δρόμους κυρίως στίς άκρες, πού όποιος κυκλοφορεί με δίκυκλο κινδυνεύει να ανατραπεί από την υψομετρική διαφορά τών μπαλωμάτων...
Κι΄ έρχεται τώρα καί ο κύριος Νίκος Αντιδήμαρχος πού είναι καί τού ΟΤΕ, καί μάς λέει ότι θα ξανασκάψουμε την Πάτρα γιά νά περάσουμε άλλες οπτικές ίνες νέας γενιάς γιατί τό απαιτούν κάποιες Εταιρείες, κι΄ ότι αυτό θα γίνεται σε κάθε αλλαγή τεχνολογίας!
Κι΄ όλα αυτά πρίν καλά - καλά χρησιμοποιήσουμε αυτές πού μόλις χθές βάλαμε!!!...
Εδώ μού φαίνεται ότι είμαστε γιά δέσιμο, να μή ειπώ τίποτα άλλο, κι΄ ότι κάποια κατάρα φαίνεται πλανάται ( καί πλανάει αρκετούς...) πάνω σ΄ αυτή την έρημη Πολιτεία μας, καί δεν μπορούμε να διακρίνουμε τό τί πρέπει ή δέν πρέπει να κάνουμε.
Εάν λοιπόν κάποιες Εταιρείες ζητάνε πάλι να ξανασκάψουν την Πάτρα καί να την φορτώσουν μέ νέα μπαλώματα, αυτό είναι μία κεφαλαιώδους σημασίας αστοχία απ΄ όσους συμμετείχαν στά πρώτα σκαψίματα.
Θά έπρεπε λοιπόν να έχουν μεριμνήσει να βάλουν σωλήνες μέ ενδιάμεσα κομβικά φρεάτια καί μέσα σ΄ αυτούς τούς σωλήνες ικανής διατομής να περνάνε τα καλώδια, να τα αλλάζουν όταν η τεχνολογία αλλάζει κι΄ όχι να ξανασκάβουμε τα σκαμμένα!
Άς συνεχίσουμε όμως καί γιά τό σπουδαίο πολιτιστικό μας κατόρθωμα, δηλαδή τον Καρνάβαλο πού λέγαμε...
Σιγά τον "πολιτισμό" δηλαδή, σιγά τά ωά, πού κατόρθωσαν μέσα σε δυό πενταετίες ( άντε και με τους πράσινους προγόνους τους τέσσαρες ), κατόρθωσαν λοιπόν και κάνανε την αρχοντική αυτή Πολιτεία σάν ρομά μπερντέ !
Και ήλθανε τώρα και καμαρώνουνε κάποιοι σαν γύφτικο σκερπάνι, ότι δήθεν και καλά ο καρνάβαλος προάγει…τον πολιτισμό.
Προφανώς οί γνώσεις τους περί πραγματικής ποιότητος πολιτισμού, ξεκινούνε από τους Μάου-Μάου της Αφρικής και σταματούνε στους τζοχαντζαραίους Τούρκους της Ανατολίας…
Κι΄ αυτό ανεξαρτήτως πτυχίων, μια και ένα πτυχίο είναι μία γραφειοκρατική περγαμηνή και απόκτηση, και δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι ο κάτοχός του έχει και γνώση στό τι ακριβώς σημαίνει πολιτισμός!
====================================
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Αλ. Παπαρήγα: "Η Πάτρα δεν μπορεί να είναι γνωστή μόνο για το καρναβάλι της"
ΠΑΤΡΑ:
Κατά του Δήμου της Πάτρας στράφηκαν οί δηλώσεις της Αλέκας Παπαρήγα για το ζήτημα των 37 μουσικών της μπάντας, αλλά η δημοτική Αρχή, δια του αντιδημάρχου, Αλ. Σκαρμέα, απάντησε λίγο αργότερα…
Η γγ του ΚΚΕ πού βρέθηκε στην Πάτρα συναντήθηκε με τους μουσικούς της Μπάντας, στα πλαίσια περιοδείας της σε Αχαία και Ηλεία. Η Γραμματέας του ΚΚΕ ενημερώθηκε από τους μουσικούς για την κατάσταση που επικρατεί και σε δηλώσεις που έκανε στους δημοσιογράφους αμέσως μετά εγκάλεσε τη δημοτική Αρχή για την αντιμετώπιση των 37 εργαζομένων.
«Εγκαλούμε τη δημοτική αρχή και πριν απ’ όλα τον κύριο Δήμαρχο. Η κατάσταση είναι επιεικώς απαράδεκτη και εδώ αποδεικνύεται το εξής:
Ο κύριος Δήμαρχος, το δημοτικό συμβούλιο που έχει την ευθύνη, όχι μόνο αφήνει άνεργους 37 ανθρώπους που τους απασχολούν εδώ και δώδεκα χρόνια αλλά δείχνουν και το πραγματικό τους πρόσωπο απέναντι στον πολιτισμό. Κυνηγώντας αυτούς τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους χωρίς δουλειά, στην πραγματικότητα στέλνουν ένα μήνυμα:
Ανέχονται τον πολιτισμό και την κουλτούρα της σαπίλας και όχι αυτόν που γεννιέται από τα κάτω, από ανθρώπους που έχουν γνώση, από ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν εστίες πολιτισμού, σε μία πόλη που το έχει ανάγκη.
Έ, όχι!
Η Πάτρα δεν μπορεί να είναι γνωστή μόνο για το καρναβάλι της !.
Η Πάτρα μπορεί να είναι γνωστή, όπως και κάθε πόλη της Ελλάδας, και για τον πολιτισμό που γεννιέται από τα κάτω, και από επαγγελματίες και από ερασιτέχνες, που θέλουν να αντισταθούν», δήλωσε η κ. Παπαρήγα.
Ο κ. Σκαρμέας μετά τις δηλώσεις της κ. Παπαρήγα εξέδωσε ανακοίνωση, αποδίδοντας στη Γραμματέα του ΚΚΕ έλλειψη ενημέρωσης και απαξιωτικές αναφορές στη μεγαλύτερη πολιτιστική γιορτή της Πάτρας, στο Καρναβάλι.
«Με ελλιπή ενημέρωση εμφανίστηκε η γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα στην Πάτρα για το θέμα των εξωτερικών συνεργατών της δημοτικής μπάντας. Ο Δήμος Πατρέων κανέναν απολύτως δεν απολύσει, τα δε ζητήματα κάλυψης των αναγκών της δημοτικής μπάντας θα αντιμετωπιστούν μέσω της επικείμενης δημιουργίας του μουσικού οργανισμού.
Εξ άλλου και η απαξιωτική αναφορά της κ. Παπαρήγα στο Πατρινό Καρναβάλι, ο Δήμος Πατρέων νιώθει την υποχρέωση να επαναλάβει προς πάσα κατεύθυνση ότι το Πατρινό Καρναβάλι είναι μια μεγάλη λαϊκή και πολιτιστική γιορτή και μαζί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την Πάτρα...».
http://www.gowest.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=17534&Itemid=1892
ΕΞΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ !!!
Ένα από τα Νομικά πρωτοφανή και απίστευτα πού συμβαίνουν στο Ελλάντα μας ! Κλέβω, βιάζω, δέρνω, και μαχαιρώνω τόσο λίγο όμως, τόσο λιγουλάκι πού να μη πεθάνει το θύμα, το στέλνω για 5-6 μήνες βαρειά τραυματισμένο στο Νοσοκομείο με αναπηρίες πού θα του μείνουν σε όλη του την ζωή, και εν τούτοις-εν τούτοις, «ομοφωνία Ανακριτή και Εισαγγελέως» αφήνομαι ελεύθερος !
Και «αφέθη ελεύθερος» είναι η συνήθης επωδός των εφημερίδων !
Και μετά, όταν σκοτώσω και κανένα δύο, «τότε μόνο-τότε μόνο», συλλαμβάνομαι, γιατί αρκετά έκανες βρέ παιδί μου, είπαμε να σ΄ αφήσουμε ελεύθερο, αλλά όχι έτσι, εσύ το παράκανες…)
Εάν όμως τραυματιστεί από καμιά τέτοια περίπτωση κανένας υπάλληλος των Δικαστηρίων ( όπως συνέβει παλαιότερα ), τότε ενεργοποιούνται όλες οί διατάξεις του Νόμου , συλλαμβάνεται ταχύτατα ο ένοχος και ομοφωνία πάλι «Ανακριτή και Εισαγγελέως», κλείνεται μέσα πάραυτα!
Το ερώτημα πού αναπηδάει από την λογική του απλού πολίτη είναι ένα και μόνο:
«Γιατί άραγε αυτή η διαφορετική αντίληψη;
Απέναντι του Νόμου όλοι οί Έλληνες πολίτες δεν είναι το ίδιο;
Και γιατί εδώ, προκειμένου περί ημετέρων απλών δικαστικών υπαλλήλων, ακόμη και ενός κλητήρα, τρέχουμε και τον κλείνουμε μέσα ( και πολύ σωστά βέβαια ), ενώ στις άλλες, ίδιες ακριβώς περιπτώσεις, αφήνουμε τους δράστες ελεύθερους να σκυλοπνίγουν τις ανθρώπινες κοινωνίες;
Υπάρχουν δηλαδή κάποιοι πού είναι ιερότεροι πάντων των άλλων;
Μάς έλεγε πρό ημερών ένας Έλληνας καθηγητής από τον Καναδά:
« Έπειτα από 20 χρόνια πού ήμουν έξω, ήλθα εδώ στην Ελλάδα και έφριξα. Να σπάσεις τζάμι σε Δημόσιο κτίριο; Να βάλεις φωτιά σε αυτοκίνητο; Να χτυπήσεις τον άλλο; Κούνια πού σε κούναγε!
Σε βρίσκουν μέσα σε 24 ώρες και σε πάνε χειροπόδαρα δεμένο ώσπου να πείς κύμινο ! Σού ρίχνουνε τέτοια φυλάκιση πού θα το φυσάς και δεν θα κρυώνει σε όλη σου την ζωή…
Τί αθλία κατάσταση έχετε εσείς εδώ πέρα, μπάς και τρελλαθήκατε; ( και κάθε τόσο ο καημένος αναφωνούσε από την λύπη του:
« Ώ, πατρίδα μου πώς σε κατάντησαν…» και ένα δάκρυ κυλούσε από τα μάτια του…)
Καναδάς, απόλυτη τάξη και ησυχία! Είναι καιρός κύριοι Πολιτικοί μου να πάρετε ριζοσπαστικά μέτρα ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους και ν΄ αφήσετε κατά μέρος τις φοβίες του αντίπαλου δέους !
Επιτέλους:
« ή Κυβερνώ εγώ σάν Κυβερνήτης, ή είμαι ακατάλληλος για την θέση αυτή, έχω φοβίες και ψυχολογικά, και άλλοι με κυβερνάνε , καί συμφέρον όλων είναι να πάω στό σπίτι μου, κι΄άν δέν θέλω από μόνος μου να πάω να με στείλουν οί άλλοι πού λόγω ονόματος μ΄ έκαναν καί αρχηγό!
Γιατί από μόνο του δέν αρκεί νά έχεις ενα ιστορικό όνομα, άν δεν μπορείς καί επάξια να το διατηρήσεις! »
==========================
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
Έξω και με τη βούλα του Νόμου οι κατηγορούμενοι για τη λη¬στεία που είχε καταγραφεί πριν από δύο μήνες στο Ταμιευτήριο των Βραχνεΐκων!
Το Συμβούλιο Πρωτοδικών της Πάτρας με βούλευμα του έκρινε όη θα πρέπει να παραμείνουν ελεύθε¬ρα τα δύο ξαδέρφια, ηλικίας 33 και 36 ετών. που είχαν συλληφθεί για τη ληστεία.~
«Ελήφθη υπόψη ο τρόπος που έγινε η ληστεία και δόθηκε η δυ¬νατότητα να παραμείνουν ελεύθε¬ροι» σημειώνει ο Βασίλης Μπαλής, συνήγορος του ενός εκ ίων δύο κατηνορουμένων στη ληστεία.
Ουσιαστικά οι δικαστές του Συμ¬βουλίου Πρωτοδικών τάχθηκαν με την άποψη που εξέφρασε ο ανακρι¬τής Διονύσης Γιαννούλης, στον ο¬ποίο εμφανίστηκαν για να απολογηθούν μερικές ώρες μετά τη ληστεία οι κατηγορούμενοι.
Ο ανακριτής έ¬κρινε ότι δεν έπρεπε να προφυλακι¬στούν ενώ ο εισαγγελέας Δημήτρης Λιανόπουλος εξέφραζε εντελώς διαφορετική άποψη θεωρώντας ύ¬ποπτους για την τέλεση παρόμοιας πράξης μελλοντικά.
Το γεγονός ότι οι δικαστές αφή¬νουν ελεύθερους τους κατηγορού¬μενους για τη ληστεία έχει προκα¬λέσει αναβρασμό στην Αστυνομική Διεύθυνση Αχαΐας.
«Να παίζεις τη ζωή σου για 700 ευρώ και οι ληστές που πιάνεις να βγαίνουν έξω;» σημείωνε στους δια¬δρόμους της Ερμού γνωστός συνδι¬καλιστής. Κατάτησύλληψητων δρα¬στών είχαν πέσει και πυροβολισμοί στον αέρα από τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν.
Οι δράστες είχαν υποστηρίξει όη τη ληστεία τη διέπραξαν εξαιτίας της απελπισίας τους από τα χρέη.
0 ένας ληστής μπήκε στο εσωτε¬ρικό του υποκαταστήματος και με την απειλή ενός μαχαιριού ζήτησε τις εισπράξεις από τον προϊστάμενο του Ταμιευτηρίου. 0 συνεργός του τον περίμενε έξω με μηχανή.
0 προϊ¬στάμενος του απάντησε: «Καλά πλά¬κα μου κάνεις;» και δεν του έδινε τα χρήματα.
Επειδή ο πρώτος ληστής καθυστερούσε, μπήκε στο εσωτερι¬κό ο συνεργός του και κρατώντας έ-ναν. .. μπαλτά πήγε στο γραφείο του προϊσταμένου και απαίτησε τις ει-σπράξεις.
Τον μπαλτά τον κάρφωσε στο γραφείο κατ τότε θέλοντας και μη ο προϊστάμενος του παρέδωσε 3.000 ευρώ από τις εισπράξεις της ημέ¬ρας...
( Πελοπόννησος – 19 Ιουνίου 2009 )
Ένα βιβλίο μπέστ σέλλερ, πού τήν δεκαετία τού ΄80 έσπασε ρεκόρ πωλήσεων, όταν γιά πρώτη φορά τό χάραγμα bar code εμφανιζόταν στό διεθνές εμπόριο...
Κανείς δέν γνώριζε τότε τά βαθύτερα στοιχεία τού εμπορικού αυτού σήματος...==================================
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ;Δύο γυάλινες πόρτες, ένα κουμπί και δύο φωτάκια. Πράσινο και κόκκινο, όπως στα φανάρια. Μια φωνή που επαναλαμβάνει τα ίδια σε όλους, χωρίς να δέχεται ερωτήσεις. Δεν μπορείς να διαφωνήσεις μαζί της. Δεν ακούει. Μόνο διατάζει....
«Βγάλτε τα γυαλιά σας. Κοιτάξτε ψηλά στην κάμερα. Στρίψτε το κεφάλι αριστερά». Οι εντολές δεν προέρχονται από τον φωτογράφο της γειτονιάς σας, με στόχο μια φωτογραφία ταυτότητας.
Είναι η φωνή της καινούργιας πόρτας της οικείας σας τράπεζας, που αν δεν την υπακούετε, πολύ απλά δεν θα μπορέσετε να μπείτε και να πραγματοποιήσετε οποιαδήποτε συναλλαγή… Face control στις τράπεζες λοιπόν;
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, αφού σε πολλά υποκαταστήματα όχι μόνο μας φωτογραφίζουν, αλλά διατηρούν το υλικό στα αρχεία τους για επτά ημέρες. Φυσικά χωρίς την έγγραφη ή προφορική μας συγκατάθεση.
Το πρόβλημα φαίνεται ότι επικεντρώνεται στην Εθνική Τράπεζα, εναντίον της οποίας υπάρχουν δεκάδες αναφορές και καταγγελίες στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Οι υπόλοιπες τράπεζες που εγκατέστησαν τις διπλές θύρες περιορισμένης πρόσβασης, όπως ονομάζονται, αρκέστηκαν στην καθυστέρηση, τους ανιχνευτές μετάλλων ή στην απλή βιντεοσκόπηση, ώστε κάποιος που φορά κουκούλα να μην μπορεί να εισέλθει.
Τώρα είμαστε στό σημείο τής ουράς καί τής γυάλινης πόρτας...(Σημ. blog )
Η Εθνική Τράπεζα όμως προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα. Εγκατέστησε στο κενό που μεσολαβεί ανάμεσα στις δύο γυάλινες πόρτες μια φωτογραφική μηχανή συνδεδεμένη με ένα σύστημα που διαθέτει «δείγματα» προσώπων. Αν δεν ταιριάζετε με αυτά, χάσατε... Θα μείνετε απ' έξω.
Η «Ε» απευθύνθηκε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και στη νομική σύμβουλο Ευανθία Χατζηλιάση που χειρίζεται το θέμα. «Σαφώς και υπάρχει φωτογράφηση και επεξεργασία.
Η Εθνική μάλιστα διατηρεί τις φωτογραφίες για επτά ημέρες. Μας το επιβεβαίωσαν οι ίδιοι όταν ζητήσαμε τις προδιαγραφές».
Μετά θά πάμε στό σημείο "δακτυλοσκόπησης" υπό τό πρόσχημα ασφάλειας εισόδου...(Σημ. blog )
Η υπόθεση συζητήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αρχή, ο φάκελος συμπληρώθηκε και η απόφαση αναμένεται να βγει μέσα στο επόμενο δεκαήμερο.
Σύμφωνα δε με τη νομική σύμβουλο κ. Χατζηλιάση, που έχει στα χέρια της τον φάκελο της υπόθεσης, η γνωστοποίηση της Εθνικής Τράπεζας προς την Αρχή ήταν εκπρόθεσμη.
Δηλαδή πρώτα εγκατέστησαν τα συστήματα, μετά πήγε η Αρχή για να διενεργήσει ελέγχους και κατόπιν κατέθεσαν οι ιθύνοντες της Εθνικής τα απαραίτητα έγγραφα!!!
«Κάποιοι θεωρούν ότι γίνεται ιριδοσκόπηση (σ.σ. φωτογράφηση της ίριδας του ματιού) και ταυτοποίηση. Από τους ελέγχους που έχουμε κάνει δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Το σύστημα έχει αποθηκευμένες κάποιες "γεωμετρίες" προσώπων. Ετσι, απλά επιτρέπει την είσοδο μόνο σε όσους έχουν ακάλυπτο πρόσωπο».
===============
Καί μετά, αφού είδαν, ότι μέχρι τώρα δέν αντισταθήκαμε, θα προσπαθήσουν πονηρά να μάς περάσουν το bar code στό κεφάλι σάν να είμαστε όχι άνθρωποι αλλά εμπόρευμα καί πακέτα γιά πούλημα!
Όμως τό χάραγμα αυτό, μέ τον μυστηριώδη αριθμό 666 είναι προφητευμένο καί γραμμένο στήν Αποκάλυψη ότι θα παρουσιασθεί όταν πλησιάζει το τέλος τού κόσμου, ότι ουδεμία οικονομική συναλλαγή θα γίνεται χωρίς αυτό καί όποιος δεν ενδώσει θά πεινάσει, κι΄ότι θά δοθεί στούς ανθρώπους εκείνους πού θα ακολουθήσουν τόν ερχόμενο Μεσία τών Εβραίων πού η Αποκάλυψη τόν ονομάζει Αντίχριστο, καί πού θά γίνει ο εξολοθρευτής εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η αποδοχή τού χαράγματος (πιθανόν μέ τσίπ ), θά είναι γιά τον άνθρωπο μία αλλαγή ιδιοκτησίας καί από πλάσμα τού Θεού θά περιπέσει σε ιδιοκτησία του διαβόλου, μέ ότι αυτό αιωνίως καί γιά Κόλαση συνεπάγεται...
Ο Αντίχριστος, θά είναι πολιτικό καί θρησκευτικό πρόσωπο πού θά έλθει ώς δήθεν Χριστός, καί θά ξεγελάσει τόν κόσμο ώς άρχοντας ειρήνης καί αγάπης στά 3,5 πρώτα χρόνια τής εγκαθίδρυσης τής βασιλείας του.
Όμως ο Χριστός είναι προφητευμένο ότι θά έλθει όχι από τήν γή όπως ο Αντίχριστος, αλλά θά έλθει από τόν ουρανό καί ώς Θεάνθρωπος καί πανταχού παρών θά φαίνεται τήν ίδια ακριβώς στιγμή καί στά δύο ημισφαίρια τού πλανήτη...
Θά έλθει " όπως η αστραπή πού φαίνεται σε Ανατολή καί Δύση " αναφέρεται στά Ευαγγέλια.
Ο Αντίχριστος, θά δείξει μετά τό πραγματικό του πρόσωπο αλλά θά καταργηθεί τελικά από τόν ίδιο τόν πραγματικό Χριστό μετά από 3,5 ακόμη χρόνια θλίψεων καί διωγμών, πού όμοια τους δέν συνέβησαν ποτέ στήν παγκόσμια ιστορία...
(Σημ. blog )
=======================
Προσφυγές στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων...
«Επειδή αρνήθηκα να υπακούσω στις φωνητικές οδηγίες και να εστιάσω το βλέμμα μου στην κάμερα, πλησίασε υπάλληλος της τράπεζας πίσω από το γυάλινο τζάμι του κουβουκλίου και με ενημέρωσε ότι είτε ακολουθώ τις φωνητικές οδηγίες προκειμένου να απασφαλιστεί η πόρτα είτε πρέπει να αποχωρήσω διότι δεν υπάρχει πλέον εναλλακτικός τρόπος συναλλαγών στο κατάστημα».
Η καταγγελία αυτή έφτασε στην Αρχή Προστασίας μέσω της Ειδικής Γραμματείας της Βουλής τον περασμένο Απρίλιο.
Ο καταγγέλλων θεωρεί, μεταξύ άλλων, ότι παραβιάζονται τα προσωπικά του δεδομένα, το δικαίωμα στην προσωπικότητά του, τα χρηστά ήθη και το τεκμήριο αθωότητάς του.
Στο ίδιο ύφος και οι υπόλοιπες καταγγελίες που έχει στη διάθεσή της η «Ε» για πολλά υποκαταστήματα της Εθνικής σε όλη την Ελλάδα.
«Μου ζητήθηκε να βγάλω τα γυαλιά που φορούσα για να ανοίξει η πόρτα. Οταν εξέφρασα τη δυσφορία μου στον διευθυντή του καταστήματος, η απάντησή του ήταν "σιγά μη σε αφήσουμε να μπεις με τα γυαλιά".
Θεωρώ κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μου ως πολίτη το γεγονός ότι για να εισέλθω στην τράπεζα με την οποία συναλλάσσομαι πρέπει να συγκατατίθεμαι όχι μόνο στο να με βιντεοσκοπήσουν, αλλά εκβιαστικά να μου υποδειχθεί πού θα σταθώ, πού θα κοιτάξω, καθώς και εάν θα φοράω γυαλιά ή όχι.
Θεωρούμαι μήπως εκ προοιμίου δυνητικός εγκληματίας;».
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=44807
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ, ΑΛΛΑ ΕΥΧΗΣ ΕΡΓΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ...
Φόνοι, εμπρησμοί, βιασμοί, κλοπές, καταχρήσεις, σκότος καί έρεβος, και ουδεμία καλή είδηση για να χαρεί η ψυχή μας, είναι τα μόνα νέα πού καθημερινώς μάς σερβίρουν οί
Δράκουλες των Ελληνικών «ψευτοδελτίων ειδήσεων»...Σήμερα, ένα νυκτερινό Ελληνικό δελτίο «ειδήσεων» για να είναι «ΙΝ », πρέπει να είναι γεμάτο, πάντα και απαραιτήτως, με δολοφονίες, αυτοκτονίες, κλοπές, βιασμούς, μοιχείες, πορνείες, και ότι άλλο δολοφονικό και διεστραμμένο έχει συμβεί στην χώρα από το πρωϊ πού ανοίξαμε τα μάτια μας και είδαμε το ευλογημένο φώς της ημέρας…. Εάν, «κακή τη τύχη» δεν έχουμε ντόπια «παραγωγή», τότε θα τρέξουν να βρούνε τέτοιας μορφής είδηση από ένα συμβάν πού έγινε σε κάποιο άγνωστο χωριουδάκι της Ινδίας, της Κίνας, της Κολομβίας, ή τού… Τσενελουλού, γιατί θέλουν απαραιτήτως να ταϊσουν τον κόσμο με βία και αίμα !Γύρω τους δεν βλέπουν κανένα καλό να προβάλλουν !
Δεν είδαν ούτε τον επιστήμονα πού εργάζεται νυχθημερόν και πειραματίζεται να βρεί το φάρμακο για βαριάς μορφής ασθένεια, δεν είδαν τον δικηγόρο πού έχει ανοίξει το σπίτι του και ταϊζει τους πεινασμένους, τον παπά πού τρέχει με το γαϊδουράκι του επάνω στα βουνά για να λειτουργήσει πτωχούς βοσκούς, τον εργάτη πού με κίνδυνο της ζωής του τράβηξε από το χαντάκι τον συνάδελφο και τον έσωσε από το καταπλάκωμα, τον άνεργο πού βρήκε πορτοφόλι με χιλιάδες ευρώ και το επέστρεψε χωρίς να δεχθεί δεκάρα, τον φούρναρη και τον εστιάτορα πού ταϊζουν καθημερινά ανέργους, δεν είδα επιτέλους τίποτα;
Ντίπ, μά ντίπ, τίποτα !
Δεν είδαν και δεν πρόβαλλαν μεγάλες ελλείψεις αυτής της Πολιτείας, μεγάλα δημόσια έργα πού πρέπει να γίνουν και έχουν βαλτώσει, δεν πίεσαν με την γραφίδα τους ως ώφειλαν αρμόδιους καρεκλοκένταυρους και Περιφερειακούς «ψευτοαρμόδιους εφησυχάζοντας»…
Ήθελαν να τά έχουν με όλους καλά μη στενοχωρώντας κανένα, «γιατί πού το ξέρεις αύριο μπορεί και να τους χρειαστούμε…»
Υπάρχουν βέβαια και οί λαμπρές δημοσιογραφικές εξαιρέσεις, αλλά είναι λίγες και πνίγονται μέσα στο Δρακουλαριό πού είναι και εμπορεύσιμο, μια καί «κνήθει» και γαργαλίζει τις ακοές, αλλά και γυαλίζει στο μάτι…
Ο λαός, ο μεγάλος καί ήσυχος κοπαδιαστός αμνός, πού δέν αντιδρά σε τίποτα καί γιά τίποτα. Ώς πότε όμως;
Όμως, κάτι πρέπει να γίνει, κάτι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσει αυτό το κακό πού αγριεύει καθημερινά τον κόσμο, πού βλέπει πάνω του τον ουρανό σφοντύλι να τον καταπλακώνει, και πού τον κάνει μιμητή των αυτοκτονούντων και κλέφτη των ευημερούντων, πού τον κάνει εκβιαστή, αναρχικό, και δολοφόνο, υπολογίζοντας την ανθρώπινη ζωή για 15 με 20 ευρώ όσο περίπου στοιχίζει και η ημερήσια δόση της πονηρής συναλλαγής του…
=============================
Δικαιοσύνη μάθετε οί ενοικούντες επί τής γής !
Απόφαση Δικαστηρίου: τά blogs δεν υπάγονται στον Νόμο «περί Τύπου»…
Την ελευθερία της έκφρασης μέσω των blogs αναγνωρίζει επιτέλους ένα Ελληνικό Δικαστήριο
Αθήνα
Τα ιστολόγια (blogs) δεν υπάγονται στο νόμο περί ηλεκτρονικού τύπου. Αυτό έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης με την υπ’ αριθ. 44/2008 σε δίκη που αφορούσε υπόθεση προσβολής της προσωπικότητας μέσω ιστολογίου.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, το δικαστήριο προχώρησε -για πρώτη φορά στα σύγχρονα δικαστικά χρονικά της χώρας- στον ορισμό για την έννοια και τη φύση των ιστολογίων, αναγνωρίζοντας την ελευθερία της έκφρασης που συνεπάγεται «η διαδραστική τους φύση και η συνδιαμόρφωση του περιεχομένου τους από τους αναγνώστες με την ανάρτηση σχολίων».
Επίσης αναγνώρισε ότι η ανωνυμία των ιστολόγων δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου, «διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο», αλλά και την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου προκειμένου να καλυφθεί το «κενό νόμου».
Με βάση την ίδια απόφαση, θεωρείται πως «μόνη η χρήση ενός υπαρκτού ονοματεπωνύμου ως υπογραφής δεν αποτελεί πλήρη απόδειξη για την ταυτότητα του δράστη της προσβολής προσωπικότητας».
Τέλος το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρία που παρέχει τον διαδικτυακό χώρο δεν έχει ευθύνη για όσα δημοσιεύονται στα ιστολόγια την τεχνολογική πλατφόρμα των οποίων παρέχει στους χρήστες.
Η απόφαση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο νομικό περιοδικό «Αρμενόπουλος», αλλά και στο blog Information Law.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1017819&lngDtrID=252
Δορυφορική φωτογραφία τού Αγίου Όρους...
Ψάχνοντας – ψάχνοντας στο «πονηρό και ακάθαρτο» ( ως επί το πλείστον ) Διαδίκτυο, μπορείς να συναντήσεις ότι βάλει ο νούς σου, όλα φύρδην – μείγδην σκορπισμένα, « πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμένοι…», καλοί και κακοί, κλέφτες και λωποδύτες, ηθικοί και ανήθικοι, άνθη του καλού και της κοπριάς τριαντάφυλλα…
Στις πάντα προσεκτικές μου, κατά το δυνατόν, αναζητήσεις, βρήκα και ένα πολύ ενδιαφέρον οδοιπορικό για το Άγιο Όρος, γλαφυρά γραμμένο από κάποιον αδελφό συμπολίτη, αγνώστου ταυτότητος αλλά τοπικής ενδημικότητος, ένα κείμενο πολύ παραστατικό πού μού άρεσε και το οποίο σκέφθηκα να το καταθέσω εδώ, μήπως και ωφεληθούν οί περισσότεροι…
Σκέφθηκα ακόμη τό κείμενο αυτό να το παρουσιάσω σε κάποιες συνέχειες αναμίξ των άλλων θεμάτων, ώστε να μη επιβαρύνω τους ευγενείς παρακολουθητάς ( ! ) αυτού του blog βαρώντας τους συνέχεια με θρησκευτικά θέματα…
Υπάρχουν βέβαια και τα εκκρεμή θέματα της καθημερινότητας, πού πάντα όμως θα υπάρχουν, από τις κορίνες και τους εμπόρους πού θέλουν την Πάτρα μπάχαλο για να πουλάνε πραμμάτειες καί να τα οικονομάνε, από τα εγκλήματα σε τοπικό επίπεδο και βεβαίως το μεταναστατευτικό πού θα μας το έλυνε τον Μάϊο ο γνωστός Καθηγητής των Εσωτερικών και τώρα τελειώνει και ο Ιούνιος και φώς ακόμη δεν είδαμε ( μεγάλη φερεγγυότητα λόγων έχεις κύριε Υπουργέ μου, και είναι καμάρι μας, καμάρι πράγματι Ελληνικό να σ΄ έχουμε σ΄αυτή την περίοπτη θέση …), αλλά και από διάφορα τέλος πάντων ψιλοπράγματα πού απασχολούν την τοπική κοινωνία…
Άς ταξιδεύσουμε λοιπόν σήμερα κι΄ εμείς, νοερά για το Άγιο Όρος…
===========================
Μέσα της δεκαετίας .... Τρεις φιλοι γύρω στα 19 συναντιούνται στα ΚΤΕΛ Πατρών.
Ενας απ αυτούς και ο γράφων. Βραδάκι-Ιούνιος - ζέστη…
Εχοντας πρόσφατα ακούσει κάποια διήγηση, έκριναν σκόπιμο να επισκεφτούν το Ορος. Οχι όμως μόνο το Ορος. Σχεδίασαν να πάνε κάποιες λίγες μέρες εκεί, και εν συνεχεία να κατηφορίσουν για Σποράδες, Σκιάθο και Σκόπελο.
Εξάλλου το να πάνε αποκλειστικά και μόνο στο Αγιο Ορος αποτελούσε γι αυτούς κάτι πέραν της λογικής τους και της γενικότερης διάθεσης που συνήθως έχουν οι νέοι, όσο αφορά τις καλοκαιρινές διακοπές. Εκεί δεν έχει γυναίκες! Ξυπνάς ξημερώματα! Οι καλόγεροι θα είναι σίγουρα φορτικοί και γκρινιάρηδες!
Μια άλλη δυσκολία είναι το πώς θα το πεις στους γονείς σου!
Και ειδικά στη μητέρα.
Καλύτερα να πεις στη μάνα σου ότι θα πας διακοπές στο Αφγανιστάν ή στη λωρίδα της Γάζας ή στην Βηρυττό εν μέσω βομβαρδισμών, παρά να της πεις ότι θα πας στο Αγιο Ορος!
Ανήκουστο! Πάει το παιδί! Θα το κρατήσουν εκεί διά της βίας! Θα του κάνουν άλλα κι άλλα.....οι καλόγεροι!
Τελικά όμως συναντηθήκαμε για να φύγουμε! Πρώτα για το Ορος και αν δεν μας αρέσει ή μας πρήζουνε εκεί, τότε φεύγουμε για Σποράδες.
Ημουν σχεδόν άθεος, αλλά θα μπορούσα να πω ότι διατηρούσα έναν κάποιο σεβασμό για την πίστη των άλλων. Ως εκεί όμως, τίποτα παραπάνω.
Και μάλιστα θα μπορούσα να πω ότι στο Αγιο Ορος θα πηγαίναμε καθαρά από περιέργεια. Και για ΠΛΑΚΑ! Με στόχο εκτός της ικανοποίησης της περιέργειάς μας, να κάνουμε και το κομμάτι μας.
Να χασκογελάσουμε με τους συντηρητικούς και κολλημένους περίεργους ρασσοφόρους.
Να ζήσουμε μαζί τους για να τους περιεργαστούμε, ως παράξενα όντα, να τους λοιδωρήσουμε, εμείς οι έξυπνοι φοιτητές, οι μορφωμένοι αστοί!
Τρομάρα μας! Που νάξερα.....
Το λεωφορείο έφευγε από Πάτρα για Θεσσαλονίκη γύρω στις 9 με 10 το βράδυ και έφτανε Θεσσαλονίκη κατά τις 5 το πρωί. Ολονύκτιο ταξίδι - ταλαιπωρία. Στροφές - φουρκέτες και μετά ευθείες. Την διαδρομή δεν γινόταν να την ευχαριστηθεί το μάτι μέσα στο σκοτάδι.
Εν τέλει φτάσαμε! Και τώρα πως πάμε Ουρανούπολη?
Ουρανούπολη! Παιδιά για να πάτε εκεί πρέπει να πάτε στον σταθμό Χαλκιδικής, είναι στην άλλη άκρη της πόλης!
Και πώς θα πάμε?
Με ταξί.
Τρέξτε να προλάβουμε! Κατά τις 6 φεύγει!
Προλάβαμε!
Λίγος κόσμος. οι πιο πολλοί λαϊκοί και κάποιοι μοναχοί. Το λεωφορείο έφυγε. Ο ήλιος ξημέρωσε. Τι όμορφη η Χαλκιδική! Πόσο πράσινη! Σαν καρτ ποστάλ από κάτι χώρες της Βόρειας Ευρώπης!
Ουρανούπολη, η ώρα 9 περίπου. Ησυχα. Κατηφορίζουμε στην θάλασσα. Ενα εντυπωσιακό κτίσμα μπροστά μας, ο Πύργος.
Τι καταπληκτικό καλωσόρισμα τών μέσα κατοίκων, στους απ΄ έξω…
Το καίκι θα φύγει σε λίγο. Είναι μια απλή μεγαλούτσικη ξύλινη βάρκα, με πάγκους αριστερά και δεξιά, αλλά και δύο σειρές ξύλινα καθίσματα στο κέντρο, που κι αυτά κοιτάζουν προς τα πλάγια και όχι εμπρός.
Μπαίνοντας στο καϊκι δώσαμε τις ταυτότητές μας. Μας είπαν ότι θα τις πάρουμε στις Καρυές, όταν θα βγάλουμε τα διαμονητήριά μας!
Τι είναι οι Καρυές? Τι είναι τα διαμονητήρια? Γιατί να μην κρατήσουμε τις ταυτότητες και να τις επιδείξουμε οι ίδιοι σ΄ αυτόν που θα μας δώσει τα διαμονητήρια?Τέλος πάντων.
Το καίκι ξεκινάει. Τα τελευταία σπίτια του έξω κόσμου μπροστά μας. Τα πιο πολλά περιποιημένα, θα τα έλεγες βιλίτσες. Αραιώνουν , τελειώνουν, τελείωσαν.
Μια ανομοιομορφία στην βλάστηση της χερσονήσου παρατηρείται σε κάποιο σημείο, σαν να αποτελεί κάτι σαν σύνορο,σαν όριο. Κάτι σαν απομεινάρι παλιού τείχους δίπλα. Πιο κάτω, στη θάλασσα, ένα περίεργο ερειπωμένο οίκημα.
Περνάμε όντως τα σύνορα! Αυτό το κτίσμα είναι εντός του Ορους. Αντε παιδιά, βίρα τις άγκυρες καί καλά να περάσουμε…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ…
( ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΖΩ …)
Μπροστά μας είναι ένας κάβος ορεινός. Κόβει την θέα. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι περνώντας τον, θα ανοιχτεί μπροστά μας η πλήρης άποψη του πράγματος.
Μα που πάμε αλήθεια? Τι πάμε να κάνουμε?
Εν τάξει οι άλλοι συνταξιδιώτες στο πλοιάριο, μεγάλοι σε ηλικία οι περισσότεροι, πάνε να σώσουν την ψυχή τους, εμείς τι δουλειά έχουμε?
Περνάμε τον κάβο. Κάποια κτήρια σκάνε μύτη. Σε λίγο μπροστά μας ένα μοναστήρι! Κι όμως δεν ειναι μοναστήρι! Ηταν κάποτε. Σώζεται το τείχος του και ένας μπλε ή πράσινος τρούλος εντός.
Κι όμως το ταπεινό αυτό ερείπιο μας φαίνεται ένας παραδεισένιος κόσμος προς εξερεύνηση. Εννοείται ότι τίποτα το πνευματικό δεν σκιρτά μέσα μας, απλά μια τρομερή επιθυμία να πάμε παντού αμέσως, να τα μάθουμε όλα, να καταλάβουμε τι γίνεται, να δούμε ό,τι περισσότερο!
Να κι άλλα οικοδομήματα! Αυτό το επόμενο είναι απίστευτο, εντυπωσιακό μοναστήρι, με τεράστιο πύργο και με λιμανάκι.
Ούτε αυτό είναι μοναστήρι!
Είναι ο αρσανάς της Ζωγράφου, της Βουλγαρικής μονής.
Αντε ξανά ερωτήματα, τι ειναι αρσανάς? Υπάρχουν βουλγάρικα μοναστήρια? Μια πληθώρα γνώσεων που μας διαφεύγουν! Για να τα μάθεις όλα αυτά πρέπει να έρθεις πολλές φορές και το κυριότερο πρέπει να χάσεις ενδεχόμενα άλλα μέρη (πχ Σαντορίνη, Κέρκυρα, Ρόδο κλπ), να τα θυσιάσεις για το ίδιο μέρος, δηλαδή τον Αθω. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Επιτέλους εμφανίζονται τα πραγματικά μοναστήρια!
Η Δοχειαρίου , η Ξενοφώντος, το Ρώσικο!
Δέος!
Η λαμπρή και πλήρης ελληνική γλώσσα, χάνει το μεγαλείο της, δεν μπορεί να περιγράψει τίποτα. Με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτά στόματα, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε ,να εφεύρουμε άλλα εκφραστικά μέσα, για να βγάλουμε προς τα έξω τα εντός μας.
Να και η Δάφνη, φτάσαμε. Αποβίβαση.
Ενα μικρό χωριουδάκι, συμπαθητικό.
Κατευθείαν στο λεωφορείο. Υποχρεωτικά! Είστε υποχρεωμένοι να πάτε στις Καρυές, στην Ιερά Επιστασία, να πάρετε τα διαμονητήρια. Θα σας επιστραφούν εκεί οι ταυτότητές σας και μετά είστε ελεύθεροι να πάτε όπου θέλετε.
Εδώ πρέπει να ανοίξει μια παρένθεση...
Εκείνη την εποχή, το καραβάκι από Ουρανούπολη πήγαινε κατευθείαν Δάφνη χωρις να σταματήσει κάπου αλλού. Το ίδιο έκανε και το καραβάκι από Ιερισσό, όταν βέβαια το επέτρεπε ο καιρός, πήγαινε απευθείας Ιβήρων.
Από Δάφνη ή Ιβήρων οι προσκυνητές ανέβαιναν υποχρεωτικά Στις Καρυές με λεωφορεία, έπαιρναν τα διαμονητήριά τους και στη συνέχεια ήταν ελεύθεροι να πάνε όπου θέλουν. Ο μόνος δρόμος που υπήρχε ήταν αυτός. Από Δάφνη στις Καρυές και από κει στην Ιβήρων. ΤΕΛΟΣ!
Μπορούσες να ξανακατέβεις Δάφνη ή Ιβήρων με το διαμονητήριό σου και με τα πλοιάρια να πας στις παραλιακές μονές που προηγουμένως δεν μπορούσες να κατέβεις κλπ.
Δεν έκλεινες θέση εισόδου στο Ορος, ούτε έπαιρνες τηλέφωνο σε κάποια μονή όπως τώρα, μια και όπουδήποτε να πήγαινες σε δεχόντουσαν.
Και όπου δεν έπιανε το καραβάκι μπορούσες να πας μόνο πεζή ή με μουλάρι. Βέβαια οι επισκέπτες ήταν λιγοστοί σε σχέση με τώρα.
Κλείνει η παρένθεση
Στοιβαζόμαστε στο λεωφορείο στη Δάφνη, ο ένας πάνω στον άλλον. Παλιό το όχημα, από κείνα τα πράσινα με την καμπύλη στην οροφή τους.
Στις μπροστινές θέσεις κάθονται μοναχοί, λογικό ,τιμής ένεκεν.
Κάτι περίεργο σ αυτούς τους μοναχούς διαφαίνεται. Δεν μοιάζουν σαν τους ρασσοφόρους του έξω κόσμου. Ούτε στην ενδυμασία αλλά – κυρίως – ούτε στην όψη, στο ύφος, στη ματιά.
Το ταλαίπωρο τροχοφόρο ανεβαίνει την ανηφόρα μουγγρίζοντας και σηκώνοντας σύννεφα σκόνης. Κερδίζει γρήγορα ύψος και κάνει στάση- Μονή Ξηροποτάμου. Τυχερό μοναστήρι, είναι το μοναδικό που πάει ο δρόμος στην πύλη του. Κατεβαίνουν 2-3.
Στη συνέχεια η βλάστηση γίνεται οργιώδης. Σαν ένα σώμα, χαμηλή βλάστηση, θάμνοι και δέντρα, όλα ένα. Ζούγκλα!
Περνάμε το ψηλότερο σημείο. Χαμηλά κάτω οι Καρυές ! Απίστευτο! Υπάρχει κανείς αλήθεια που περίμενε, μη έχοντας βέβαια δει φωτογραφίες ή ακούσει διηγήσεις ,ότι η πρωτεύουσα του όρους θα έμοιαζε έτσι?
Εδώ είχε κόσμο πολύ! Το σκηνικό μαγικό! Η πολεοδομία του χώρου και η διαρρύθμιση των κατασκευών πέρα από κάθε φαντασία!
Σαν να γύρισες πίσω 1000 χρόνια ξαφνικά! Μοναχοί, λαϊκοί, ιερείς. Αγωγιάτες πολλοί με μουλάρια!
Ανάψαμε τσιγάρο κοντά στο Πρωτάτο. Απαγορεύεται μας λέει κάποιος μοναχός! Δεν μας άρεσε αυτό! Ακόμα δεν ήρθαμε κι άρχισαν οι απαγορεύσεις!
Μια μικρή ουρά σχηματίζεται εντός του κτηρίου της Ιεράς Επιστασίας. Φτάνει η σειρά μου να πάρω το διαμονητήριο.
Μήπως είστε μαθητής, φοιτητής, άπορος ή πολύτεκνος; με ρωτά ο μοναχός.
Φοιτητής απαντώ
Γράφει με το χέρι τα στοιχεία μου και μου το δίνει.
Εντύπωση μου κάνει το κόστος. Αν πχ. Η κανονική τιμή του διαμονητηρίου ήταν 200 δρχ, το φοιτητικό έπεφτε στις 50 δραχμές. Δεν θυμάμαι το ποσόν ακριβώς αλλά η μείωση ήταν πολύ μεγάλη ( Σήμερα είναι 25 ευρώ )
Ετοιμοι λοιπόν ξεκινάμε με τα πόδια (το μόνο μέσον) για την Παντοκράτορος.
Λογική διαδρομή φαίνεται βάσει του χάρτη να πάμε Παντοκράτορος – Σταυρονικήτα -Ιβήρων- Φιλοθέου -Καρακάλλου και βλέπουμε…
( ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ 2η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…)
«Σκούπες» κι επαναπροώθηση για τους λαθρομετανάστες...
Ποινές σε βαθμό κακουργήματος για τους δουλέμπορους...Ολόκληροι 40 Αστυνομικοί μετέφεραν με τσάρτερ 55 Πακιστανούς λαθρομετανάστες στο Πακιστάν. Κι΄ αυτό είναι μόνο η αρχή !Αν είναι όμως κ. Παυλόπουλε να δώσουμε τον μισό προϋπολογισμό της χώρας στις Αεροπορικές Εταιρείες, καί στα εκτός έδρας ( και μάλιστα Εξωτερικού ), σε εκατοντάδες Αστυνομικούς πού θα συνοδεύουν όλα αυτά τά μελεούνια των ακρίδων και των χιλιάδων λαθρομεταναστών, πού θα ταξιδέψουν μάλιστα και με αεροπλάνο σαν Vips, τότε ζήτω πού καήκαμε…
Καράβια, μαούνες, γολέτες, γρί – γρί, δεν υπήρχαν; Θα μας στοίχιζαν και φθηνότερα…
-------------------
Τέτοιο μαύρο φούμο έπεσε από τίς καμινάδες, πού πολλοί Νεοδημοκράτες το ευχαριστήθηκαν !
Ένα-δύο-τρία- μάρς !
Τώρα τους έπιασε φούρια να διώξουν τους μετανάστες . Όμως αργά το θυμήθηκαν, μια και τους θυμήθηκε πρώτος ο Ελληνικός λαός με 1.000.000 ψήφους μείον, εκ των οποίων οί 25.000 μείον στην Αχαϊα…
Αν όμως δεν πέσουν κεφάλια κι΄ έχουμε στα ίδια Περιφερειακά πόστα τους ίδιους αδιάφορους ανθρώπους, τότε έχει γίνει μια τρύπα στο νερό και θα ξαναβρείτε το φούμο μπροστά σας και περισσότερο μάλιστα…
Όμως, γιατί άραγε έπρεπε να πέσει μαύρο φούμο, για να συνέλθει το Κράτος των Αθηνών;
Πού είχε το μυαλό της η Κυβέρνηση των Αθηνών;
Θα συνέλθει άραγε, ή θα πάει έτσι κουτσαίνοντας μέχρι τις εκλογές πού οπωσδήποτε έρχονται;
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ…
Ποινές σε βαθμό κακουργήματος για τους δουλεμπόρους και δημιουργία κέντρων υποδοχής οικονομικών μεταναστών για 12 μήνες είναι δύο από τα άμεσα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης.
Με την κωδική ονομασία «Αστραπή» άρχισαν οι επιχειρήσεις-σκούπα της ΕΛ.ΑΣ. σε επιλεγμένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας με στόχο την «εξαφάνιση» των παράνομων μεταναστών.
Σε πρώτη φάση δίνεται προτεραιότητα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας- Ομόνοια, Πλατεία Θεάτρου, Πλατεία Καραϊσκάκη, Αθηνάς, Πειραιώς, Σοφοκλέους, Μενάνδρου και Ευριπίδου. Στο πλαίσιο της εκκαθάρισης του κέντρου αποφασίστηκε και η μεταφορά μονάδων του ΟΚΑΝΑ σε χώρους όπου θα υποδείξει το υπουργείο Υγείας.
Το υπουργείο Εσωτερικών θα διαθέσει επιπλέον 1.500 αστυνομικούς στην υπάρχουσα δύναμη των 3.000 αστυνομικών που έχει επιφορτιστεί με την αστυνόμευση του κέντρου της πρωτεύουσας.
«Οι επιχειρήσεις θα είναι "χειρουργικής ακριβείας" και θα στοχεύουν στη σύλληψη, το πολύ, 100 ατόμων κάθε φορά» λέει στα «ΝΕΑ» κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Εσωτερικών που εξηγεί:
«Και να τους συλλάβουμε, δεν έχουμε πού να τους βάλουμε. Τα κρατητήρια αλλοδαπών έχουν γεμίσει».
Η δημιουργία των κατάλληλων χώρων για τη συγκέντρωση των λαθρομεταναστών ήταν το δεύτερο θέμα που τέθηκε στην Κυβερνητική Επιτροπή.
«Ο αριθμός των στρατοπέδων που θα επιλεγούν θα εξαρτηθεί από τα χρήματα που δοθούν στο υπουργείο για τις αναγκαίες μετατροπές», είπε στα «ΝΕΑ» ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χρήστος Μαρκογιαννάκης.
Η ΕΛ.ΑΣ. πάντως διαμήνυσε πως θα αντιμετώπιζε θετικά ακόμη και το ενδεχόμενο κάποιοι από τους χώρους συγκέντρωσης να βρίσκονται στην επαρχία. «Η μεταφορά τους με λεωφορεία είναι εφικτή», αναφέρει ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας.
Στο μοντέλο που παρουσίασαν οι κ.κ. Παυλόπουλος και Μαρκογιαννάκης, προβλέπεται πως ύστερα από τη σύλληψη των λαθρομεταναστών και τη μεταφορά τους στα στρατόπεδα θα ακολουθεί επαναπροώθησή τους στις χώρες τους. Ήδη έχουν γίνει αρκετές επαφές με τις αντίστοιχες πρεσβείες.
Η επαναπροώθηση 55 Πακιστανών συνοδεία 40 Ελλήνων αστυνομικών που πραγματοποιήθηκε με απευθείας πτήση τσάρτερ αποτελεί το μοντέλο που θέλει να ακολουθήσει η ΕΛ.ΑΣ. Τα έξοδα των πτήσεων επιστροφής, όπως υποστηρίζουν κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών, καλύπτονται από ευρωπαϊκά προγράμματα.
Χθες αποφασίστηκε η μετατροπή σε κακούργημα του αδικήματος της δουλεμπορίας, αλλά και η παραμονή των λαθρομεταναστών στα κέντρα υποδοχής μέχρι και 12 μήνες.
www.tanea.gr
