Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Γάζα: εφοδιασμός με μπαρούτι, βόμβες, θειάφι, και θάνατο μέσα από το απέναντι  λιμάνι τού Αστακού…


HTML clipboard

Γάζα: νεκρές ντυμένες μέ νυφικά !

Ώς πότε πιά;




Αυτός ο πόλεμος τής Μέσης Ανατολής γιά 50 τόσα χρόνια "πάει κι΄ έρχεται" χωρίς ποτέ νά λέει να τελειώσει...

Θά έλεγε κανείς, πώς μιά αόρατη κατάρα επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια τών κατοίκων τής Μεσοποταμίας πού ανασκαλεύει κάθε τόσο σπίθες θανάτου μέσα από τήν στάχτη τού χθεσινού ή τού προχθεσινού πολέμου...

Δίκαιο είναι οί Παλαιστίνιοι νά κάνουν ένα δικό τους, μικρό έστω, αλλά αυτόνομο Κράτος.

Από τήν άλλη πλευρά, επίσης δίκαιο είναι, καί οί Ισραηλινοί νά μή κοιμώνται μέ τόν φόβο θανάτου από καμιά ρουκέτα πάνω από τα κεφάλια τους...

Καί οί δυό έχουν οικογένειες, έχουν παιδιά, έχουν αδέλφια πού θέλουν ειρήνη γιά πάντα!

Τό πρόβλημα όμως είναι πολυσύνθετο γιατί η μεσολάβηση φανατισμένων προσώπων, είτε από τήν μία πλευρά είτε από τήν άλλη δημιουργεί ένα διαιωνιζόμενο αδιέξοδο...

Θά λυθεί άραγε κάποτε μέ "μεθόδους πολέμου", ή, "κάτι άλλο" θά γίνει καί θά λυθεί μέ "άλλο τρόπο..."

Ο χρόνος θά δείξει τήν επόμενη σελίδα.

Πρός τό παρόν υπάρχει η Γάζα καί οί εκκλήσεις βοηθείας πού καταφθάνουν ώστε νά μή πλημμυρίσει νέα καί υπερσύγχρονα όπλα η Μέση Ανατολή.

Γιά τά νέα αυτά όπλα διαβάσαμε σχετικά:

Τον Σεπτέμβριο του 2008, το Αμερικανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε την παράδοση στο Ισραήλ 1000 λέιζερ - κατευθυνόμενων “έξυπνων” βομβών (GBU-39) που χρησημοποιούνται για το χτύπημα καλά προστατευμένων στόχων και καταφυγίων (bunker buster).

Οι βόμβες αυτές παραδόθηκαν στο Ισραήλ το Νοέμβριο και χρησιμοποιήθηκαν στην διάρκεια των αεροπορικών επιθέσεων εναντίον της Γάζας, στη πρώτη φάση του πολέμου.

Αμερικανοί αναλυτές σχετικά με τις νέες παραλαβές "έξυπνων" βομβών στο Ισραήλ ....και σε συνδισμό με την μεταφορά φορτίου (όπλων) από το λιμάνι του Αστακού προς το Ισραήλ, καθώς και του βάρους του που ξεπερνά τους 3000 τόνους σε σχέση με τον όγκο του φορτίου ...

καί πιθανολογείται το ενδεχόμενο για την μεταφορά βαρύτερων βομβών όπως οι GBU-28 που ζυγίζουν η κάθε μία 2.2 τοννους και μπορουν να διαπεράσουν τσιμέντο μέχρι πάχους 6 περίπου μέτρων...


Διεισδυτική ικανότητα βόμβας Laser GBU-28






PFLP: "Επείγουσα έκκληση προς τους Έλληνες:

Αποκλείστε το φορτίο των Αμερικανικών όπλων προς το Ισραήλ μέσω του Ελληνικού λιμανιού του Αστακού !"








Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης καλεί το Ελληνικό λαϊκό κίνημα, τον Ελληνικό λαό και όλες τις Διεθνείς προοδευτικές δυνάμεις να σταματήσουν την προγραμματισμένη μεταφορά αμερικανικών όπλων προς το Ισραήλ από το λιμάνι του Αστακού.

Διεθνή μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν ότι το Αμερικανικό Ναυτικό προσπαθεί να μεταφέρει 325 εμπορευματοκιβώτια των 20 ποδών με πυρομαχικά βάρους πάνω από 3000 τόνους, ένα κατεπείγον φορτίο όπλων για την υποστήριξη της κατοχής και των εν εξελίξει εγκλημάτων πολέμου σε βάρος του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα.

Οι βόμβες πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από το Ισραήλ σε πολέμους κατά των Παλαιστινίων, του Λιβάνου, των Αράβων, τών Ιρανών, και κατά των λαών της περιοχής. Αυτή η επείγουσα αποστολή δείχνει ότι ο κατακτητής χρειάζεται όλο και περισσότερα όπλα για τις μάταιες σφαγές κατά του παλαιστινιακού λαού και της παλαιστινιακής αντίστασης.

Το PFLP καλεί τους λαούς του κόσμου, και ιδιαίτερα το ελληνικό λαϊκό κίνημα να δράσουν για να εμποδιστεί αυτή η αποστολή των όπλων. Οι ΗΠΑ έχουν ναυλώσει εμπορικό πλοίο για τη μεταφορά των όπλων προς τους Ισραηλινούς στο λιμάνι του Άσντοντ από τα μέσα έως τα τέλη Ιανουαρίου.

Τα όπλα αυτά δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να φθάσουν στα χέρια των Ισραηλινών που θα τα χρησιμοποιήσουν για την σφαγή λαού μας στη Γάζα!Η μεταφορά πρέπει να σταματήσει με κάθε τρόπο!

Απαίτηση του παλαιστινιακού λαού, του αραβικού κόσμου και όλων των προοδευτικών δυνάμεων - συμπεριλαμβανομένων των προοδευτικών δυνάμεων στις ΗΠΑ - είναι η διεθνής απομόνωση και ο τερματισμός της ενίσχυσης του Ισραήλ από τις ΗΠΑ.


Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ωστόσο, είναι στρατηγικός εταίρος του Ισραήλ και δεσμεύεται για συνεργασία με το Ισραήλ στις σφαγές και τα εγκλήματα κατά του λαού μας.


Αν δεν θα σταματήσουν τη μεταφορά των όπλων, ο λαός της Ελλάδας και των ανθρώπων του κόσμου πρέπει να τη σταματήσουν για αυτούς!

Το PFLP χαιρετίζει τον ελληνικό λαό του οποίου η άνευ όρων αλληλεγγύη και οι μαζικές διαδηλώσεις για συμπαράσταση του παλαιστινιακού λαού έχουν στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στήριξης, σε συνδυασμό με τη βοήθεια των εθελοντών και όλες τις άλλες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Η δική σας θαρραλέα πάλη για δικαιοσύνη έχει εμπνεύσει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.



Μέ τόν τρόμο μέσα στά μάτια του...




Ζητάμε:

1. Όλες οι ελληνικές εταιρείες και όλες οι ναυτιλιακές να αρνηθούν κάθε μεταφορά όπλων προς το Ισραήλ. Κάθε ναυτιλιακή εταιρεία που μεταφέρει τα όπλα αυτά θα έχει στα χέρια της το αίμα του λαού της Γάζας!

2. Οι Έλληνες εργαζόμενοι και όλοι οι λιμενεργάτες να αρνηθούν να φορτώσουν το φορτίο όπλων προς το Ισραήλ. Τα καθαρά χέρια των ελλήνων εργαζομένων και της ελληνικής εργατιάς δεν θα πρέπει να λερωθούν με αυτό το επικίνδυνο φορτίο!

3. Η ελληνική κυβέρνηση να απαγορεύσει τη χρήση του λιμένα για τη φόρτωση των όπλων προς τον κατακτητή που σφάζει τους ανθρώπους μας!

4. Ο ελληνικός λαός, και το λαϊκό κίνημα καθώς και όλες οι διεθνείς προοδευτικές δυνάμεις να αναλάβουν δράση για να σταματήσει κάθε τέτοια αποστολή, από τη φόρτωση μέχρι την έξοδο του πλοίου από το λιμάνι του Αστακού!

Το PFLP απευθύνει κάλεσμα για συνέχιση της άνευ όρων στήριξης και αλληλεγγύης σας, ώστε να εμποδιστούν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ από τη χρησιμοποίηση του εδάφους και των λιμένων του ελληνικού λαού ως βάσης του κατακτητή για σφαγές και εγκλήματα.

Ο ελληνικός λαός είναι υπερήφανος για την ιστορία του και πάντα παρών στους αγώνες.

Η σχέση μεταξύ των Αράβων και του ελληνικού λαού είναι ισχυρή και ζητούμε από εσάς σήμερα να προχωρήσετε μαζί μας για μια ακόμη φορά προς τη νίκη και τη δικαιοσύνη για τον παλαιστινιακό λαό και να εμποδίσετε αυτή την αποστολή όπλων!

Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης
January 10, 2009 10 Ιανουαρίου 2009

http://www.protothema.gr/content.php?id=21601


Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Τό κόστος μιάς ανθρώπινης ζωής στοιχίζει μόλις 2,40 δολάρια γιά τίς Πολυεθνικές εταιρείες...





Οδηγός νεκρός, ή, γιά πάντα ανάπηρος;






HTML Τά τελευταία δυστυχήματα πού συνέβησαν στήν Εθνική οδό Πατρών - Αθηνών, καί μάλιστα στό ίσωμα καί μέ καλό καιρό, δείχνουν καί μία άλλη ουσιώδη παράμετρο πού δέν βγαίνει καθόλου στήν δημοσιότητα...

Γιατί έχουμε μάθει, κακώς βέβαια, ότι γιά κάθε ατύχημα καί θάνατο πού συμβαίνει, πρέπει γιά λόγους σαβουάρ-βίβρ πρός τούς νεκρούς αλλά καί τούς συγγενείς, να τό ρίχνουμε στούς δρόμους, καί ποτέ στήν ατζαμωσύνη τών οδηγών, στήν υπερβολική ταχύτητα, στό ποτό, στίς κόντρες, καί στίς επιδείξεις στήν δίπλα - γκόμενα ...

Αυτό τό "χαϊδεμα" λοιπόν τών αυτιών όλων τών υπολοίπων ζωντανών, θά λέγαμε ότι δέν βοηθάει καί πολύ τήν διόρθωση τής κατάστασης...

Δέν μπορεί λοιπόν να τρέχεις πάνω από 100km σέ έναν γνωστό καί δεδομένο γιά τίς ατέλειές του δρόμο, νά κάνεις προσπεράσεις όπου εσύ θέλεις, νά μή φοράς ζώνη ασφαλείας, νά μή υπολογίζεις τίποτα, καί στό τέλος νά καρφώνεσαι σ΄ ένα άλλο αυτοκίνητο, νά βασανίζεις εγκληματικά καί κάποια άλλη οικογένεια πού ξεκίνησε χαρούμενη γιά τίς δουλειές της, καί μετά να ξεσηκώνονται όλοι οί πολιτειακοί υπεύθυνοι ( καί... επιζόντες ) , καί μά μάς λένε ότι "έφταιγε καί πάλι ο δρόμος !


Γιά τό "κακό μυαλό" τού οδηγού, ουδείς τολμά να μιλήσει.

Καί τό εάν εκείνος έτρεχε μέ 170km, έ, αυτό παραγράφεται...

Γίναμε λοιπόν τόσο αφελείς;

Μέ τέτοια όμως νοοτροπία, ευνόητο είναι ότι καί άλλοι θα φάνε τήν κεφαλή τους, κι΄ ότι καί άλλοι θά πληρώσουν καί μάλιστα χωρίς να χρωστάν τίποτα...

Τό πόσο όμως αξίζει μιά ανθρώπινη ζωή σέ αυτοκίνητα πού έχουν τεχνικές ατέλειες ( γιατί κι΄ εδώ πιθανόν να υπάρχουν εσωτερικά προβλήματα) φαίνεται από το παρακάτω άρθρο πού βρήκαμε πού ομολογουμέως σοκάρει γιά τήν ωμότητά του...

ΠΟΣΟ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥEΘΝΙΚΕΣ ΤΩΝ USA;

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ενδείξεις για το βάθος της κρίσης, που μας αφήνει κληρονομιά το 2008, είναι το γεγονός ότι ακόμη και ένας βιομηχανικός γίγαντας, όπως η General Motors (G.M.) βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Η πολυεθνική εταιρεία αυτοκινήτων συνδεόταν τόσο στενά με το αμερικανικό στρατιωτικό- βιομηχανικό σύμπλεγμα, ώστε να μην ξενίζει η φράση που είχε αποδοθεί στον πρώην διευθυντή της εταιρείας και υπουργό Αμυνας επί κυβέρνησης Αϊζενχάουερ:

«Ο,τι είναι καλό για την G.M., είναι καλό και για την Αμερική και αντίστροφα»!

Με τους Ναζί

Προ ετών, τηλεοπτική διαφήμιση της εταιρείας εκθείαζε τον ρόλο των φορτηγών της στην υποστήριξη του πολεμικού έργου των Συμμάχων, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μνήμη της εταιρείας είναι, όμως, επιλεκτική. Ο Αλφρεντ Σλόαν, πρόεδρος της G.M. το 1939, δεν είχε καμιά ηθική αναστολή να συνεργαστεί με τους Ναζί. Η γερμανική θυγατρική της, Adam Opel AG, κατασκεύαζε φορτηγά Opel για τον γερμανικό στρατό, αλλά και κινητήρες γερμανικών αεροσκαφών, στους πολέμους εναντίον Πολωνίας, Γαλλίας και Σοβιετικής Ενωσης.

Ο,τι είναι καλό για την G.M., δεν είναι κατ’ ανάγκην καλό για τους Αμερικανούς, όπως διαπίστωσε

η Πατρίτσια Αντερσον ξημερώματα Χριστουγέννων του 1993.

Επέστρεφε στο σπίτι της ύστερα από τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, οδηγώντας μια Chevrolet Malibu, με τα τέσσερα παιδιά της στο πίσω κάθισμα. Οπως ήταν σταματημένη στο φανάρι, ένας μεθυσμένος οδηγός φορτηγού έπεσε πάνω της.

Το αμάξι πήρε φωτιά, καθώς εξερράγη το ντεπόζιτο βενζίνης.

Τρία από τα παιδιά έπαθαν φρικτά εγκαύματα, που κάλυπταν άνω του 60% της επιδερμίδας, και ένα αναγκάστηκε να υποστεί ακρωτηριασμό χειρός.

Η οικογένεια Αντερσον υπέβαλε μήνυση στη G.M. υποστηρίζοντας ότι παραβίαζε τους εθνικούς κανονισμούς ασφαλείας, ως προς το ντεπόζιτο βενζίνης του οχήματος.

Οπως αποδείχθηκε στη δίκη, η G.M. γνώριζε πολύ καλά ότι ο σχεδιασμός του Malibu και ιδιαίτερα η πρόβλεψη για το ντεπόζιτο βενζίνης αύξαναν τον κίνδυνο έκρηξης. Είχε μάλιστα ζητήσει από έναν μηχανικό του τμήματος σχεδιασμού, ονόματι Εντουαρντ Ιβεϊ, να συντάξει έκθεση ανάλυσης του κόστους ενδεχόμενων ατυχημάτων αυτού του είδους.

Ο Ιβεϊ βρήκε, στην εξονυχιστική μελέτη του, ότι κάθε χρόνο γίνονταν περίπου 500 εκρήξεις σε μοντέλα της G.M. και ότι κάθε ατύχημα της κόστιζε γύρω στις 200.000 δολάρια, εν είδει αποζημιώσεων που της επέβαλαν τα δικαστήρια.

Στη συνέχεια, διαίρεσε το κόστος με το πλήθος των οχημάτων της εταιρείας στους αμερικανικούς αυτοκινητόδρομους- περίπου 41 εκατομμύρια- και βρήκε ότι το κόστος των εκρήξεων ανά αυτοκίνητο ήταν μόλις 2,40 δολάρια !!!

Αντίθετα, αν η εταιρεία άλλαζε τον σχεδιασμό, ώστε να ανταποκρίνεται σε πιο αυστηρά στάνταρντ ασφαλείας, το κόστος θα ήταν 8,59 δολάρια ανά αυτοκίνητο.

Επομένως, ο οικονομικός ορθολογισμός έλεγε ότι η G.M. κέρδιζε 6,19 ανά αυτοκίνητο αφήνοντας τα πράγματα ως είχαν, ακόμη κι αν υπολογιζόταν το κόστος για τη νοσηλεία της κυρίας Αντερσον και για το τεχνητό μέλος του ακρωτηριασμένου παιδιού της...

Είναι απορίας άξιον πώς, με τόσο ορθολογισμό, αυτό το θαύμα του βιομηχανικού καπιταλισμού κατάντησε ικέτης του αμερικανικού κράτους, που θα αναγκαστεί να φορολογήσει σκληρότερα την κ. Αντερσον και τα παιδιά της για να διασώσει τον πληγωμένο γίγαντα.

kathimerini.gr



Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Θεοφάνεια, δηλαδή η Φανέρωση της Αγίας Τριάδος στην βάπτιση του Ιησού Χριστού…


Άς πούμε τώρα καί λίγα λόγια από τήν Θρησκευτική μας Παράδοση...

HTML clipboard


Τά Θεοφάνεια ! μία παλαιά Αγιογράφηση του μεγάλου αυτού γεγονότος…


Η Μεγάλη αυτή εορτή του Χριστιανισμού, γίνεται σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (ή Βαπτιστή). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του 12ημέρου, που ξεκινά με τα Χριστούγεννα.

Λέγεται, επίσης, Επιφάνεια και Φώτα.

Το όνομα της εορτής προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, που σύμφωνα με τις Γραφές συνέβη κατά τη Βάπτιση του Ιησού.

Ιστορικό

Όταν ο Ιησούς έγινε 30 ετών βαπτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, που ήταν 6 μήνες μεγαλύτερός του, και ασκήτευε στην έρημο, κηρύσσοντας το βάπτισμα της μετανοίας. Τη στιγμή της Βάπτισης, κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού, και ταυτόχρονα ακούσθηκε φωνή εξ ουρανού του Θεού Πατέρα που έλεγε:

«Ούτος εστί ο Υιός του Θεού ο αγαπητός, δια του οποίου ευδόκησε ο Θεός να σώσει τους αμαρτωλούς».

Το γεγονός αυτό έχουν καταγράψει οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές, ο Μάρκος, ο Ματθαίος και ο Λουκάς.

Αυτή, είναι η πρώτη και μοναδική εμφάνιση στη Γη της Αγίας Τριάδας, σύμφωνα με τις Γραφές.

Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται τα Θεοφάνεια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρη στην Αντιόχεια τη Μεγάλη.

Κατά τον τέταρτο αιώνα, η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την Εκκλησία ως εορτή του Φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ' όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων».

Τελετές

Δύο είναι οι κυριότερες τελετές των Θεοφανίων:

1) Ο Μέγας Αγιασμός, που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών.

2) Η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, που ακολουθεί τον Μεγάλο Αγιασμό.

Ο Σταυρός καταδύεται σε θαλάσσιο χώρο εντός λιμένων, σε όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού, όπως στην Αθήνα, κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου.

Η εκδήλωση αυτή στη χώρα μας έχει και πολιτικό χαρακτήρα, καθώς παρίστανται οι Αρχές της κάθε περιοχής.

Στην πρωτεύουσα, η επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται από το 1900 στον Πειραιά έναντι της παλαιάς βασιλικής αποβάθρας ή του παλιού Δημαρχείου, σήμερα μπροστά από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Παρόμοιες τελετές γίνονται σε όλους τους νομούς της χώρας.

Ο εκκλησιαστικός ύμνος που κυριαρχεί την ημέρα και βρίσκεται στα χείλη κάθε πιστού είναι το Απολυτίκιο των Θεοφανίων:

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές
Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι»

Έθιμα

Κάλαντα των Φώτων.

Ψάλλονται από τα παιδιά την παραμονή της εορτή σε πολλές παραλλαγές. Οι περισσότερες αρχίζουν με τους στίχους:
«Σήμερα είν' τα Φώτα και ο φωτισμός / και χαρά μεγάλη και αγιασμός….»

Ανέλκυση του Σταυρού (το «πιάσιμο του Σταυρού») από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά, κυρίως, άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν πρώτα τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους.

Στον Πειραιά απαγορεύτηκε από τα προπολεμικά χρόνια η ανέλκυση του Σταυρού από βουτηχτές, έπειτα από μια θανάσιμη συμπλοκή μεταξύ τους. Στις μέρες μας, η ανέλκυση γίνεται από τον Επίσκοπο με την κορδέλα που φέρει ο Σταυρός.

Αγιασμός των οικιών από τους ιερείς. Στην Ελλάδα ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά την παραμονή των Θεοφανίων και λέγεται «Μικρός Αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση».

Με την Πρωτάγιαση, ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών για να φύγει μακριά κάθε κακό.
Ο Αγιασμός στη χώρα μας έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων, καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων

Η κατάδυση του Σταυρού, κατά τη λαϊκή πίστη, δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών μετά τη κατάδυση τρέχουν στις παραλίες ή στις όχθες ποταμών και λιμνών για να πλύνουν τα αγροτικά τους εργαλεία, ακόμη και εικονίσματα…


Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Τά ετήσια, πολιτικά μας κάλαντα. Κάθε χρόνο και (προ) χειρότερα…


HTML clipboar













Περιφερειάρχα μου, αρχής γενομένης από την πολυχρονεμένη αφεντιά σου, αρχίζουμε τά κάλαντα…


Αρχιμηνιά κι΄ αρχιχρονιά, μέσα στον άγριο χιονιά

ήλθαμε «να τα πούμε», να βγάλουμε τον πόνο μας

μέσα απ΄ τά σωθικά μας, γι΄ αυτά πού χρόνια βλέπουμε,

χωρίς να διορθωθούνε…


Αρχή απ΄ την Περιφέρεια, κάνω στα κάλαντά μου

γράμμα γιά τον Σπυρίδωνα, τον Δήμαρχο του Πόρου,

πού είναι πάντα ήρεμος, ήσυχος, πέρα βρέχει,

γι΄ αυτό κι΄ όλα τά έργα μας, βαράνε τουμπελέκι…


Στον Γλαύκο ξεσηκώθηκαν, τά έργα μείναν πίσω,

λάσπες, νερά, χαλάσματα, σωλήνες πεταμένες,

δρόμοι κλειστοί, πεντάκλειστοι, γούβες, χοντρά χαλίκια,

μια σκέτη αγανάκτηση, από τά αραλίκια…


Φραγμός εδώ, φραγμός εκεί, φραγμός και παραπέρα

να φέρουμε κανά βοσκό, να παίζει καί φλογέρα…


Στην Άνθεια τά ίδια μας, ψάχνουνε για διαμάντια,

σπάσανε δύο αγωγοί, πού πάνε στο λιμάνι,

την ώρα της παράδοσης, κι΄ έχουμε φτού και πάλι…


Χωρίς επόπτες φτιάχνονται, τέτοια μεγάλα έργα,

χωρίς επίβλεψη καμιά, για μάζεμα στα γκέμια;


Το έργο της παράκαμψης, στού Λάγγουρα πάει χρόνο,

σαν τις χελώνες οδηγοί, σε λίγο κάνουν φόνο…


Η μίνι Περιμετρική, άλλο μεγάλο χάλι,

κόλλησε στο Δασύλιο, και πάμε για χαλάλι…


Ο κόμβος είς τα Νότια, της Εγλυκάδας λέω,

έκλεισε ένα τρίχρονο, τόν βλέπω κι΄ όλο κλαίω…


Μάς έφαγε η Μηχανική, μας έκλεισε το σπίτι,

χάσαμ΄ το Φράγμα στο βουνό, γίναμε μπίτι-μπίτι…


Άχ, βρέ σοφέ Σπυρίδωνα, δεν σούπρεπε η θέση,

ήθελε μάστρο-Καβαδδά, από το Τσάντε φιόρος,

πού ψύλλους εκαλλίγωνε, στα έργα πρεφεσσόρος…


Τον φάγανε τον άνθρωπο, μέσα απ΄ το ίδιο κόμμα,

τον βγάλαν΄ περιθώριο, και ψάχνεται ακόμα…








Τά έργα στο Προάστιο, στού Τόφαλου τον κόμβο,

κλείσανε τά πεντάχρονα, με δυό εργάτες μόνο…


Χωρίς φανάρι σκοτωμός, κανείς τους δεν τά βλέπει;

κλειστήκαν στα γραφεία τους κι΄ ο κόσμος υποφέρει…


Σήμερα βάζουν σίδερα, αύριο τά ξηλώνουν,

μεθαύριο τά τοποθετούν, και πάλι τα διορθώνουν…


Με κούτσα – κούτσα στις δουλειές, δεν γίνονται τά έργα,

λεφτά πετάνε του λαού, τίποτα παραπέρα…


Αυτά στην Περιφέρεια, νομίζω ότι συμβαίνουν,

ύπνος βαρύς επικρατεί, κι΄ αλλοί μας, δεν το ξέρουν;


Πάω στην Νομαρχία μας, βλέπω δραστηριότης,

όχι δεν είμαι του ΠΑΣΟΚ, είμαι απλός δημότης !


Η...φαρέτρα μέ τίς γκλίτσες! Εδώ αναπαύεται καί η γκλίτσα του Δημητρού, πού χρειάζεται να ανεμίσει πάνω από μερικά κεφάλια…









Ο φίλος μας ο Δημητρός, τρέχει παντού φωνάζει,

την γκλίτσα πάντα έχει μπρός, ούτε και χαμπεριάζει…



Δεν ίπταται σε σύννεφα, κάνει καλούς αγώνες,

μόνο σαν δεί Θρασύβουλο, σπρώχνει με δυό αγκώνες…




ΚΑΙ ΤΩΡΑ...

Φούρας έν ώρα μάχης.

Οί περισσότεροι Αντιδήμαρχοι υπήρξαν για το θεαθήναι, καί ώς εκ τούτου χρειάζονται αναδόμηση καί άς μή έχουν παράπονο...


Τρέχοντας τώρα κι΄ από κεί, μπαίνω στην Δημαρχία

ψάχνω για Φούρα Δήμαρχο, και βρίσκω ησυχία…


Παράδοξο μά κι΄ αληθινό, όλα σε Mega νέκρα,

μόνο συσκέψεις γίνονται, μυρίζει κι΄ από μέσα,

τρέμουν κι΄ οί Αντιδήμαρχοι, πού τούς λειπε η μπέσα…

θα πάνε πάλι σπίτια τους, δεν θέλουν να τ΄ ακούσουν,

μά έργο δεν παρήγαγαν, πάνε κι΄ οί προθεσμίες,

πού έβαλε ο Δήμαρχος αυτός, για τους «εγκληματίες»…


Όλα τα είχε η Μαριορή, τής έλλειπαν οί κανονισμοί,

τούς βρήκαμε και τώρα, θα δούμε πόλη καθαρή,

αμάν και ήλθε η ώρα…


Δρόμοι γεμάτοι μπάλωμα, όπου και να κοιτάξεις,

σκάβουνε όλοι στο σωρό, τά γύρω πεζοδρόμια,

σπασμένες πλάκες χάσκουνε, να φάνε κανά πόδι,


Άχ, βρέ Φουράκο μου καλέ, πούν΄ τά ωραία λόγια,

πού έλεγες είς τίς εκλογές, και σπάσαμε τά ρόδια…


Μια βόλτα ούτε το μπορώ, ελεύθερα να κάνω,

δεξιά χτυπάνε μηχανές, σούζες και άλλα κόλπα,

ζερβά χτυπάν τά τύμπανα, πέφτουνε και μολότωφ,

μού σπάσαν΄ και το μαγαζί, μού κάψαν΄ και το σπίτι,


θα γίνω αντάρτης στο βουνό, Ζορό, και κοντραμπάτζης,

θα κυνηγώ αναρχικούς, θα γίνω Βοναπάρτης,

μήπως μπορέσω και σωθώ, μέσα σ΄ αυτή την τρέλα,

πού πέραση έχει πολύ, η ανάποδη ομπρέλα…


Τώρα με όσα είπαμε, και βγάλαμε στην φόρα,

είπαμε και τον πόνο μας, άντε και καληώρα !


Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Οί ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού - Χριστός γεννάται δοξάσατε ! ( καιρός γιά ανακωχή καί ειρήνευση...)


HTML clipboardΤό Σπήλαιο τής Bηθλεέμ !


Εδώ, στό σημείο τού ασημένιου άστρου, εγεννήθηκε ο Σωτήρας Χριστός πρίν 2000 περίπου χρόνια...


Γεννήθηκε, στήν πιό κρίσιμη εποχή τής παγκόσμιας ιστορίας. Σέ μέρες πού τά παλαιά κατέρρεαν από τό βάρος τού αδιέξοδου στό οποίο είχαν περιπέσει μαζί μέ την Ρωμαϊκή σιδερόφρακτη Αυτοκρατορία...


Γεννήθηκε, μέ θεία αποστολή τήν ενημέρωση τών ανθρώπων γιά τήν σωτηρία τής ψυχής τους, καθώς καί γιά τον θανάσιμο κίνδυνο πού διέτρεχαν παραμένοντας στίς αμαρτίες τους...

Δέν γεννήθηκε γιά νά κάνουμε εμείς γιορτές καί πανηγύρια ανθρώπινα, απ΄ αυτά πού ξέρουμε εύκολα να δημιουργούμε γιά τήν καλοπέρασή μας..


Ομως...


Τά φετινά Χριστούγεννα έρχονται μέσα σ΄ ένα κλίμα αναταραχής καί διάλυσης. Θυμάμαι παλαιότερες εποχές καί τίς φέρνω νοσταλγικά στήν μνήμη μου...


Βρήκα λοιπόν κάπου, μερικές παρόμοιες παλιές μνήμες καί θύμησες. Είναι από κάποιο νησί τού Ιονίου καί έχουν αναφορές στήν παράδοσή μας, στήν παράδοση τού λαού πού δυστυχώς σήμερα ξεφτίζει καί χάνεται....


=====================

HTML clipboard


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ...


Τους τελευταίους τρεις αιώνες έχουν διαμορφωθεί στη Ζάκυνθο, από τους δημιουργικούς και βαθιά θρησκευόμενους κατοίκους της, ποικίλα και μοναδικά έθιμα που έχουν σχέση, κυρίως, με τον εορταστικό κύκλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.














Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα Χριστουγεννιάτικα έθιμα του νησιού, που και στις ημέρες αυτές υπάρχει μία ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία, θα λέγαμε, από άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου.


Βέβαια πριν από τον εορτασμό της μεγάλης αυτής ημέρας για το Χριστιανικό κόσμο, των Χριστουγέννων, προηγείται ένα σαρανταήμερο νηστείας και ψυχοπνευματικής προετοιμασίας, το οποίο ξεκινάει από τις 14 Νοεμβρίου (αγίου Φιλίππου) ως και την παραμονή των Χριστουγέννων 24 Δεκεμβρίου, ( ημέρα κατά την οποία δέν τρώμε ούτε λάδι..)

Κατόπιν ακολουθεί το "Δωδεκαήμερο" ή "Δωδεκάμερο" (25 Δεκεμβρίου - 5 Ιανουαρίου) με το γνωστό ερχομό των καλικάντζαρων, που θα κάνουν ένα σωρό πειράγματα και αταξίες στους ανθρώπους, ώσπου να τους διώξει η αγιαστούρα του παπά την παραμονή της εορτής των Φώτων, σύμφωνα με την όμορφη και πλούσια λαογραφική αναφορά των ημερών.


Στη Ζάκυνθο, όμως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλο το βάρος του εορταστικού αυτού "Δωδεκαήμερου" επικεντρώνεται στην πρώτη ημέρα, δηλ. στην Παραμονή των Χριστουγέννων.

Η ημέρα αυτή, και για ακριβολογούμε το βράδυ αυτό, αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στις ζακυνθινές οικογένειες, που συνδυάζεται αρμονικά το θρησκευτικό - λατρευτικό στοιχείο μαζί με το οικογενειακό στοιχείο της αγάπης, της θαλπωρής, της ζεστασιάς και της ενότητας.


Δεν υπάρχει Ζακυνθινός το βράδυ αυτό που να μην είναι με την οικογένειά του, ή (σε σπάνιες περιπτώσεις) σε κάποιο άλλο (συγγενικό όμως) σπίτι και να μην κόψουν όλοι μαζί την πατροπαράδοτη χριστοπαραμονιάτικη κουλούρα.


Το κόψιμο της χριστοπαραμονιάτικης κουλούρας (και η όλη ιεροτελεστία που επιτελείται) είναι ένα έθιμο βαθιά ριζωμένο μέσα στη ζωή των Ζακυνθινών και δεν συναντάται σε άλλες περιοχές της χώρας μας (ούτε στα υπόλοιπα Επτάνησα). Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς και για πoιό λόγο ξεκίνησε. Η αρχή του χάνεται στην περίοδο της Βενετοκρατίας. Πιθανόν να έχει εκεί την προέλευσή του και να έχει προσαρμοστεί από τους κατοίκους του νησιού, κατάλληλα και σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και απαιτήσεις.


Οι Ζακυνθινοί δεν έκοβαν κουλούρα ή όπως λέγεται βασιλόπιτα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.


Τότε γυρνούσαν παρέες με μουσικά όργανα και έλεγαν τους περίφημους "Αϊ-Βασίληδες", δηλ. ζακυνθινά κάλαντα Πρωτοχρονιάς, τα οποία συνέθεταν οι ίδιοι. Στα σπίτια, το βράδυ της παραμονής, έφτιαχναν τις πεντανόστιμες τηγανίτες ή μπλαούνες, με αλεύρι και νερό, τηγανισμένες σε «νιό» λάδι και τις έτρωγαν βουτημένες σε πετιμέζι (=βρασμένος μούστος σταφυλιών).


Η χριστουγεννιάτικη ζακυνθινή κουλούρα έχει μια ξεχωριστή συνταγή, που της δίνει μια υπέροχη γεύση και νοστιμιά.

Ήδη χαράματα της προπαραμονής των Χριστουγέννων η νοικοκυρά έχει ξεκινήσει το ζύμωμα και εν συνεχεία το κάψιμο του χωριάτικου φούρνου με ξερά λιόκλαρα για το ψήσιμο των χριστόψωμων (κουλούρων).


Με ιδιαίτερη φροντίδα και μαεστρία στο ζύμωμα και στη σωστή δοσολογία, βάζει μέσα στην ξύλινη σκάφη του ζυμώματος άχνη (=αλεύρι πολύ καλής ποιότητας) κοσκινισμένη σε ψιλό κόσκινο, γλυκάνισο, ζάχαρη, κανελογαρύφαλα, καρύδια, μαύρη και άσπρη σταφίδα, κρασί και λάδι κατά το ζύμωμα, καρύδια, αμύγδαλα, σουσάμι και μικρά κουφετάκια (τα διαολίνια) πάνω, μετά το ψήσιμό της στο φούρνο. Έχει φροντίσει, από μέρες πριν, να έχει εφοδιαστεί όλα τα προαναφερόμενα υλικά από τα μαγαζιά της Χώρας και ιδιαίτερα αυτά που δεν παράγει στο σπίτι της (τα σπιτσοπίπερα).


Αφού κάμει το σταυρό της και σταυρώσει τρεις φορές τα υλικά μέσα στη σκάφη "αναχερίζει" το προζύμι και αργότερα ζυμώνει τα χριστόψωμα με πολύ τέχνη και κόπο .


Ένα ξεχωριστό χριστόψωμο με τρύπα στη μέση θα είναι η περίφημη χριστοπαραμονιάτικη ζακυνθινή κουλούρα, που μέσα της βάζει ένα ασημένιο ή χρυσό νόμισμα ("το ηύρεμα"). Επίσης έχοντας υπολογίσει τα κομμάτια που θα κοπούν, βάζει σε ίσες αποστάσεις μικρά αμύγδαλα.

Την Παραμονή λοιπόν των Χριστουγέννων, μόλις αρχίζει να βραδιάζει, μαζεύονται όλοι στο σπίτι, γύρω από το εορταστικό αλλά με νηστίσιμα φαγητά τραπέζι.

Μοναδικό φαγητό για δείπνο είναι τα μπρόκολα, που τα έχουν προμηθευτεί έγκαιρα, ελιές, κρασί, κ.ο.κ.

Μαζεύονται όλα τα μέλη της οικογένειας απαραίτητα και σπανιότατα κάποιοι συγγενείς ή στενοί φίλοι, που για διάφορους σοβαρούς λόγους (π.χ. πένθους) δεν θα κόψουν κουλούρα εκείνη τη χρονιά στο δικό τους σπίτι. Ο "αρχηγός" της οικογένειας (ο παππούς ή ο πατέρας) σηκώνει επιβλητικά την κουλούρα και αφού την κρατήσουν όλοι μαζί, κατευθύνονται στη "γωνιά" ή στο τζάκι, που καίει η φωτιά.

Εκεί, βάζοντάς την πάνω σε δύο αναμμένους δαυλούς, που τους έχει τοποθετήσει σε σχήμα σταυρού, ρίχνει από το κενό της κουλούρας λάδι και κρασί τρεις φορές,


ενώ όλοι μαζί ψάλλουν με κατάνυξη το απολυτίκιο των Χριστουγέννων («Η γέννησίς Σου, Χριστέ, ο Θεός ημών, ...»). Η μητέρα κρατώντας το λιβανιστήρι, θυμιατίζει το σπίτι "για το καλό".


Στη συνέχεια, με τον ίδιο τρόπο, επιστρέφουν στο τραπέζι και ο νοικοκύρης ξεκινώντας από κάποιο τυχαίο σημείο, αρχίζει να κόβει ίσα κομμάτια από τα αριστερά προς τα δεξιά.

Το πρώτο είναι του Χριστού, ή του φτωχού, το δεύτερο του σπιτιού και τα άλλα των υπολοίπων μελών της οικογένειας ή των παρευρισκομένων μετά, πάντα κατά σειρά ηλικίας, από τον μεγαλύτερο στον πιο μικρό. Μεγάλη είναι η αγωνία όλων και ιδιαίτερα των μικρών, για να δουν σε ποιόν θα πέσει το "ηύρεμα". Όποιος το βρει, αφού το ασπαστεί, το τοποθετεί στο εικονοστάσι και θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς που έρχεται.


Μιά παλιά παραδοσιακή φωτογραφία από μία Ζακυνθινή οικογένεια τού 1935...







Τα παλιά χρόνια την ώρα που ψαλλόταν το απολυτίκιο των Χριστουγέννων, οι νέοι έριχναν ντουφεκιές στον αέρα, τα λεγόμενα "σμπάρα" και έλεγαν "για τον Ηρώδη". Σήμερα έχει επικρατήσει να ρίχνουν οι πιο πολλοί τις ντουφεκιές αμέσως μετά την ανεύρεση του "ηυρέματος".

Οπότε όταν ακούγονται μέσα στη χειμωνιάτικη νύχτα, λένε οι άλλοι μεταξύ τους:

"Άκου, αυτοί την κόψανε, ..".


Την άλλη ημέρα, αφού όλη η οικογένεια επιστρέψει από την εκκλησία,
κάθονται στο εορταστικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι, με το όμορφο τραπεζομάντηλο και τον απαραίτητο διάκοσμο, για να φάνε τη βραστή γαλοπούλα ή το βοδινό κρέας με αλάτι και πιπέρι, καθώς και το λαχταριστό αυγολέμονο.

Το όλο γεύμα ακολουθείται και από τα ονομαστά σπιτίσια βαρελίσια κρασιά.

Την επόμενη ημέρα, της Παναγίας, το μεσημεριανό τραπέζι συμπεριλαμβάνει κρέας γαλοπούλας ή χοιρινού στο φούρνο με τις νοστιμότατες πατάτες.


Η ζακυνθινή χριστοπαραμονιάτικη κουλούρα, σύμφωνα με μια παλιά τοπική παράδοση, που μας την διέσωσε ο Λεωνίδας Ζώης [1865 - 1956], στο Ιστορικό και Λαογραφικό Λεξικό του, συμβολίζει το άστρο της Βηθλεέμ, που οδήγησε τους τρεις Μάγους στο Σπήλαιο της Γέννησης. Το "ηύρεμα" συμβολίζει το Θείο Βρέφος.

Οι αναμμένοι δαυλοί σε σχήμα σταυρού συμβολίζουν τον Αδάμ και την Εύα, που καίγονταν ( πρίν Αναστηθεί ο Χριστός ) στην κόλαση.

Το κρασί και το λάδι, που ρίχνει ο σπιτονοικοκύρης στη φωτιά από το κέντρο της κουλούρας, συμβολίζουν τα δώρα των Μάγων. Η φλόγα που φουντώνει στιγμιαία, δείχνει την Ανάσταση του Ιησού και την απολύτρωση των Πρωτοπλάστων.


Τέλος οι πυροβολισμοί που ρίχνονται και λένε "για τον Ηρώδη", δείχνουν την αγανάκτηση των ανθρώπων για τον καταχθόνιο διώχτη του νεογέννητου Χριστού.

Των Φώτων ο κόσμος πηγαίνει στην εκκλησία η οποία είναι στολισμένη με νερατζόφυλλα για να λάβουν τον αγιασμό.


Μετά την λειτουργία όλοι μαζεύονται στο λιμάνι της πόλης στην «Στραντα Μαρίνα» όπου ο Δεσπότης πετάει τον σταυρό στη θάλασσα και οι κολυμβητές βουτούν στην θάλασσα, πιάνουν τον σταυρό και τον παραδίδουν στον Δεσπότη.