Τό κόστος μιάς ανθρώπινης ζωής στοιχίζει μόλις 2,40 δολάρια γιά τίς Πολυεθνικές εταιρείες...

Οδηγός νεκρός, ή, γιά πάντα ανάπηρος;






Τά τελευταία δυστυχήματα πού συνέβησαν στήν Εθνική οδό Πατρών - Αθηνών, καί μάλιστα στό ίσωμα καί μέ καλό καιρό, δείχνουν καί μία άλλη ουσιώδη παράμετρο πού δέν βγαίνει καθόλου στήν δημοσιότητα...

Γιατί έχουμε μάθει, κακώς βέβαια, ότι γιά κάθε ατύχημα καί θάνατο πού συμβαίνει, πρέπει γιά λόγους σαβουάρ-βίβρ πρός τούς νεκρούς αλλά καί τούς συγγενείς, να τό ρίχνουμε στούς δρόμους, καί ποτέ στήν ατζαμωσύνη τών οδηγών, στήν υπερβολική ταχύτητα, στό ποτό, στίς κόντρες, καί στίς επιδείξεις στήν δίπλα - γκόμενα ...

Αυτό τό "χαϊδεμα" λοιπόν τών αυτιών όλων τών υπολοίπων ζωντανών, θά λέγαμε ότι δέν βοηθάει καί πολύ τήν διόρθωση τής κατάστασης...

Δέν μπορεί λοιπόν να τρέχεις πάνω από 100km σέ έναν γνωστό καί δεδομένο γιά τίς ατέλειές του δρόμο, νά κάνεις προσπεράσεις όπου εσύ θέλεις, νά μή φοράς ζώνη ασφαλείας, νά μή υπολογίζεις τίποτα, καί στό τέλος νά καρφώνεσαι σ΄ ένα άλλο αυτοκίνητο, νά βασανίζεις εγκληματικά καί κάποια άλλη οικογένεια πού ξεκίνησε χαρούμενη γιά τίς δουλειές της, καί μετά να ξεσηκώνονται όλοι οί πολιτειακοί υπεύθυνοι ( καί... επιζόντες ) , καί μά μάς λένε ότι "έφταιγε καί πάλι ο δρόμος !

Γιά τό "κακό μυαλό" τού οδηγού, ουδείς τολμά να μιλήσει.

Καί τό εάν εκείνος έτρεχε μέ 170km, έ, αυτό παραγράφεται...

Γίναμε λοιπόν τόσο αφελείς;

Μέ τέτοια όμως νοοτροπία, ευνόητο είναι ότι καί άλλοι θα φάνε τήν κεφαλή τους, κι΄ ότι καί άλλοι θά πληρώσουν καί μάλιστα χωρίς να χρωστάν τίποτα...

Τό πόσο όμως αξίζει μιά ανθρώπινη ζωή σέ αυτοκίνητα πού έχουν τεχνικές ατέλειες ( γιατί κι΄ εδώ πιθανόν να υπάρχουν εσωτερικά προβλήματα) φαίνεται από το παρακάτω άρθρο πού βρήκαμε πού ομολογουμέως σοκάρει γιά τήν ωμότητά του...

ΠΟΣΟ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥEΘΝΙΚΕΣ ΤΩΝ USA;

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ενδείξεις για το βάθος της κρίσης, που μας αφήνει κληρονομιά το 2008, είναι το γεγονός ότι ακόμη και ένας βιομηχανικός γίγαντας, όπως η General Motors (G.M.) βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Η πολυεθνική εταιρεία αυτοκινήτων συνδεόταν τόσο στενά με το αμερικανικό στρατιωτικό- βιομηχανικό σύμπλεγμα, ώστε να μην ξενίζει η φράση που είχε αποδοθεί στον πρώην διευθυντή της εταιρείας και υπουργό Αμυνας επί κυβέρνησης Αϊζενχάουερ:

«Ο,τι είναι καλό για την G.M., είναι καλό και για την Αμερική και αντίστροφα»!

Με τους Ναζί

Προ ετών, τηλεοπτική διαφήμιση της εταιρείας εκθείαζε τον ρόλο των φορτηγών της στην υποστήριξη του πολεμικού έργου των Συμμάχων, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μνήμη της εταιρείας είναι, όμως, επιλεκτική. Ο Αλφρεντ Σλόαν, πρόεδρος της G.M. το 1939, δεν είχε καμιά ηθική αναστολή να συνεργαστεί με τους Ναζί. Η γερμανική θυγατρική της, Adam Opel AG, κατασκεύαζε φορτηγά Opel για τον γερμανικό στρατό, αλλά και κινητήρες γερμανικών αεροσκαφών, στους πολέμους εναντίον Πολωνίας, Γαλλίας και Σοβιετικής Ενωσης.

Ο,τι είναι καλό για την G.M., δεν είναι κατ’ ανάγκην καλό για τους Αμερικανούς, όπως διαπίστωσε

η Πατρίτσια Αντερσον ξημερώματα Χριστουγέννων του 1993.

Επέστρεφε στο σπίτι της ύστερα από τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, οδηγώντας μια Chevrolet Malibu, με τα τέσσερα παιδιά της στο πίσω κάθισμα. Οπως ήταν σταματημένη στο φανάρι, ένας μεθυσμένος οδηγός φορτηγού έπεσε πάνω της.

Το αμάξι πήρε φωτιά, καθώς εξερράγη το ντεπόζιτο βενζίνης.

Τρία από τα παιδιά έπαθαν φρικτά εγκαύματα, που κάλυπταν άνω του 60% της επιδερμίδας, και ένα αναγκάστηκε να υποστεί ακρωτηριασμό χειρός.

Η οικογένεια Αντερσον υπέβαλε μήνυση στη G.M. υποστηρίζοντας ότι παραβίαζε τους εθνικούς κανονισμούς ασφαλείας, ως προς το ντεπόζιτο βενζίνης του οχήματος.

Οπως αποδείχθηκε στη δίκη, η G.M. γνώριζε πολύ καλά ότι ο σχεδιασμός του Malibu και ιδιαίτερα η πρόβλεψη για το ντεπόζιτο βενζίνης αύξαναν τον κίνδυνο έκρηξης. Είχε μάλιστα ζητήσει από έναν μηχανικό του τμήματος σχεδιασμού, ονόματι Εντουαρντ Ιβεϊ, να συντάξει έκθεση ανάλυσης του κόστους ενδεχόμενων ατυχημάτων αυτού του είδους.

Ο Ιβεϊ βρήκε, στην εξονυχιστική μελέτη του, ότι κάθε χρόνο γίνονταν περίπου 500 εκρήξεις σε μοντέλα της G.M. και ότι κάθε ατύχημα της κόστιζε γύρω στις 200.000 δολάρια, εν είδει αποζημιώσεων που της επέβαλαν τα δικαστήρια.

Στη συνέχεια, διαίρεσε το κόστος με το πλήθος των οχημάτων της εταιρείας στους αμερικανικούς αυτοκινητόδρομους- περίπου 41 εκατομμύρια- και βρήκε ότι το κόστος των εκρήξεων ανά αυτοκίνητο ήταν μόλις 2,40 δολάρια !!!

Αντίθετα, αν η εταιρεία άλλαζε τον σχεδιασμό, ώστε να ανταποκρίνεται σε πιο αυστηρά στάνταρντ ασφαλείας, το κόστος θα ήταν 8,59 δολάρια ανά αυτοκίνητο.

Επομένως, ο οικονομικός ορθολογισμός έλεγε ότι η G.M. κέρδιζε 6,19 ανά αυτοκίνητο αφήνοντας τα πράγματα ως είχαν, ακόμη κι αν υπολογιζόταν το κόστος για τη νοσηλεία της κυρίας Αντερσον και για το τεχνητό μέλος του ακρωτηριασμένου παιδιού της...

Είναι απορίας άξιον πώς, με τόσο ορθολογισμό, αυτό το θαύμα του βιομηχανικού καπιταλισμού κατάντησε ικέτης του αμερικανικού κράτους, που θα αναγκαστεί να φορολογήσει σκληρότερα την κ. Αντερσον και τα παιδιά της για να διασώσει τον πληγωμένο γίγαντα.

kathimerini.gr