Νάρχονταν πάλι εκείνα τά χρόνια τα παλιά, και μέρες πρίν το ΄85……

Όσο περνάνε  τα χρόνια και η κατάσταση της κοινωνίας επιδεινώνεται  συχνά – πυκνά ακούμε κάτι φωνές  «παλαιών καπετανέων»  πού θυμούνται εκείνες τις ωραίες εποχές του «πρίν το ΄85» πού ζήσανε, και πού θάθελαν πάλι  αν ήταν ποτέ δυνατόν αυτό, να ξαναγύριζαν…


Δεν ξέρουμε τώρα αν σε κανένα χωριό της  Αφρικής υπάρχουν καταστάσεις σαν εκείνες της  τότε Ελλάδας «…πού ζήσαμε εμείς οι  παλαιότεροι, αλλά αν το ήξερα θάπαιρνα των ομματιών μου και την σύνταξή μου  και θα τόσκαγα για εκεί…»  μούλεγε πρό ημερών ο δάσκαλος ο Ζήσης συμπληρώνοντας επί τούτου « και θα ζούσα σαν βασιλιάς»
Όχι ότι είναι βασιλικός κατά κόμμα αλλά ότι θα είχε όλα τα καλά μια και η σύνταξή του η μικρή, μόνο στην Αφρική των Ζουλού και των Μάου μάου θα είχε σοβαρο αντίκρυσμα. Εκτός βέβαια αν πηγαίνοντας εκεί  αντί να φάει αυτός την σύνταξη τον προλαβαίνανε τίποτα άγριοι  ιθαγενείς και τον τρώγανε οι  ίδιοι ! Γιατί συμβαίνουν κι΄αυτά, μη το ξεχνάμε…

Όποιοι ανήκετε λοιπόν σε αυτές τις παραπάνω ηλικίες  όμως θα καταλάβετε: «H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να… μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσυκλέτες χωρίς δίπλωμα…

Η «επίσκεψη» ενός Αγίου χειρούργου στην Πολιτεία μας…

 

Πάνε τώρα 6 περίπου μέρες πού το ιερό λείψανο ενός μεγάλου Ρώσσου Αγίου βρίσκεται στην πόλη μας.
Και οφείλουμε να ομολογήσουμε χωρίς θρησκευτικό σωβινισμό υπεράσπισης  ότι  αυτό πού συμβαίνει τις μέρες αυτές μέσα στον Ναό του Αγίου Ανδρέα  από τις χιλιάδες λαού πού καταφθάνουν για προσκύνημα ότι είναι κάτι το πρωτοφανές και εντυπωσιακό. Ούτε και στήν εορτή του Αγίου Ανδρέα δεν είχαμε τέτοιες πολυπληθείς και σε αδιάκοπη συνεχή ροή  συγκεντρώσεις προσκυνητών  και τέτοια φαινόμενα !
 

 

VIDEO από τήν ζωή του Αγίου Λουκά...

Ο κόσμος  βέβαια βρίσκεται σε δοκιμασίες και αναζητεί την Θεία βοήθεια είτε στον Θεό είτε στους Αγίους Του. Θέλει από κάπου να πιαστεί  στα βάσανα υγείας, προβλημάτων του βίου αλλά και ανεργίας πού πολλοί βρισκόμαστε. Θα μού πείς: «και καλά τώρα, θα σού δώσει ο Άγιος λεφτά; Μήπως θα σε διορίσει; ». Άπαγε της βλασφημίας!

Στον Άγιο δεν πάμε για λεφτά, δεν πάμε να μας πληρώσει την ΔΕΗ, ή την Εφορία. Πάμε να μας δώσει  υγεία, «γειά μου πλούτη μου…» πού λέγανε και οι παλιοί  και αυτό μας αρκεί. Πάμε ακόμη να μας δώσει  αίσθημα  ελπίδας για μας και τα παιδιά μας στην ταραγμένη εποχή πού ζούμε, να μάς δώσει ακόμη πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη στον Θεό μέσα στην καθημερινότητά μας…

Αλλά άς μη απορούμε, υπάρχουν και κάτι περιπτώσεις μέ θαυμαστές συγκυρίες πού φέρνουν οι Άγιοι  για τα προβλήματά μας, και για τις δυσκολίες των παιδιών μας, και εκεί πού ήταν βαθύ σκοτάδι φαίνεται λίγο φώς τακτοποίησης βγαλμένο από τα ανέλπιστα…Μιά πόρτα ανοίγει...Και κάθεσαι μετά και λές «μά πώς έγινε αυτό, τι θαύμα ήταν αυτό αναπάντεχο…».

πρωτοπρεσβύτερος π.Γεώργιος Παπασταύρου ( 1921 - 2016 )

πρωτοπρεσβύτερος π.Γεώργιος Παπασταύρου ( 1921 - 2016 )

Τις μέρες αυτές ένα ξεχωριστό πρόσωπο της τοπικής Εκκλησίας έφυγε για τον ουρανό μετά απο 60 τόσα χρόνια συνεχούς και συνεπέστατης διακονίας στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων. Πολλά γράφτηκαν τις μέρες αυτές για το πρόσωπό του και σε όλα αυτά τα δημοσιεύματα διάχυτος είναι ο σεβασμός και  η αναγνώριση του έργου του ακόμη και από ανθρώπους πού δεν φαίνεται να είχαν και πολλά πάρε δώσε με τον κλήρο. «Το καλό να λέγεται», λέει κάπου ο λαός και αυτό ισχύει και για εδώ και με το παραπάνω μάλιστα…

Ένα σχόλιο πού βρήκαμε σε κάποιο Χριστιανικό ιστολόγιο πού το υπογράφει ο «Μέτοικος» δίνει θα λέγαμε και το ακριβές στίγμα παρουσίας στην Εκκλησία και στην Κοινωνία του πατρός Γεωργίου Παπασταύρου. Γράφει σχετικά :
«Υπήρξε μιά μεγάλη μορφή τής τοπικής Εκκλησίας, καί όχι μόνο.Στήριξε πολλούς πιστούς πού κατέφευγαν σ΄ αυτόν. Πέρασε δοκιμασίες καί θλίψεις προσωπικού επιπέδου εκπληρώνοντας έτσι καί το ψαλμικό "πολλές οι θλίψεις τών δικαίων". Λογιζόταν ώς αυστηρός αλλά άμα εσύ έκανες υπακοή σ΄αυτά πού σού έλεγε καί δεν έκανες παραβάσεις δεν είχες πρόβλημα. Είχε διάκριση πραγμάτων, προσώπων, καί καταστάσεων.  Είχε καί το διορατικό σε κάποια μορφή καί ακόμη καί εάν σού έλεγε πράγματα αντίθετα από την κοινή λογική,αυτός έβγαινε σωστός γιατί ήταν εκ Θεού αυτό πού σού έλεγε, όχι ανθρώπινο δικό του ! Καθόταν με τίς ώρες περιμένοντας μήπως φανεί καμιά ψυχή για Εξομολόγηση! Άς είναι αιωνία η μνήμη τού πατρός Γεωργίου και ο Χριστός άς τόν έχει στά δεξιά Του στόν Παράδεισο. Πολλά συλλυπητήρια στούς δικούς του. Μέτοικος »

Άς δούμε τι έγραψε παρακάτω για τον πατέρα Γεώργιο στο facebook ο π.Ιγνάτιος Καζάκος,  ο Πατρινός  ηγούμενος της Μονής Ποιμένων, των Αγίων Τόπων.

Αμόκ φυγής – έρχονται τώρα και στην Πάτρα;

 

«Πρόσφυγες ; ή κατακτητές  του  Αλλάχ» για εξανδραποδισμό της Ευρώπης;

 

 

Ζούμε σε καιρούς πανούργους και ανάποδους. Κάπου σαν να έχουμε τρελλαθεί,  όπου το άσπρο λέγεται μαύρο και το μαύρο φαίνεται άσπρο κι΄όπου ο ένας θέλει να βγάλει το μάτι του αλλουνού αν τύχει και ακούσει αντίθετο λόγο!
Και μάλιστα από λεγόμενους «δημοκράτες». Πού ξεφτιλίζουν την  αρχαία  Αθηναϊκή δημοκρατία, το πρότυπο αυτό  της δικαιοσύνης της Εξουσίας!   Θάλεγε κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουνε πιεί εκείνο το «τρελλό νερό» για το οποίο και άλλοτε  έχουμε μιλήσει, ώστε να μή  μπορούνε να ξεχωρίσουνε «δυό γαϊδουριών άχερα» πού λέει και ο λαός...Μ΄ αυτές λοιπόν τις «εσωτερικές προϋποθέσεις» βλέπουμε τα τελευταία χρόνια  να έρχονται κατά κύματα –και κυριολεκτικά επάνω στα κύματα- άνθρωποι απ΄ όλες τις φυλές της γής και να προσγιαλώνονται στα Ελληνικά νησιά μας. «Σύνορα θαλάσσια δεν υπάρχουν», μας τόνισε χωρίς τσίπα ο κύριος Τσίπρας μαζί με την Τασία δίνοντας έτσι το σφύριγμα όχι μόνο ελεύθερης κατάληψης των νησιών μας αλλά και της καταστροφής του Ελληνικού τουρισμού πηγαίνοντάς τον στον πάτο ! 

Λαοί  καί Κυβερνήσεις πού ενδιαφέρονται για τούς Πολίτες τους :
Ένα VIDEO από την Κυβέρνηση τής Αυστραλίας...

-----------------------------------
Όλοι αυτοί πού καθημερινά έρχονται μέσω θαλάσσης στα νησιά μας πάνω στο χαλί της Χαλιμάς ως «μετακινούμενοι Ασιάτες» δεν ξέρουμε πώς ακριβώς πρέπει και  να ονομάζονται;

Να τους πούμε «πρόσφυγες»; Αλλά ποιοί λέγονται πρόσφυγες ;

Ένας καρνάβαλος εξομολογείται: « Η Πάτρα βρίσκεται στα χέρια μου κι΄ ότι θέλω εγώ την κάνω…»

Τις μέρες αυτές, πού ένα μέρος τού λαού μας φαίνεται να ξεδίνει διώχνοντας για λίγο στενοχώριες, αναφραγκιές, χαράτσια και φουρτούνες, σκεφτόμασταν από καιρό με ποιό τρόπο και αν ήταν δυνατόν να παίρναμε μια συνέντευξη από τον «βασιλέα» της Πάτρας Καρνάβαλο !

Γιατί μπορεί ο κοσμάκης να έχει πρόβλημα επιβίωσης αλλά από την άλλη πλευρά εμείς οί Πατρινοί δεν ξεχνάμε και την πατρογονική μας συνήθεια  τις μέρες αυτές βγαίνοντας στους δρόμους τραγουδώντας και χορεύοντας στον ρυθμό του τάνγκο…

Τον Δήμαρχο μόνο δεν βλέπουμε να πρωτοστατεί όπως κάτι άλλοι παλαιότεροι πού τρέχανε σαν τις σουσουράδες σε χορούς και πανηγύρια, αλλά τούτος εδώ ο κόκκινος Πελετίδης έχει δικό του ιστορικό ως ΚΚΕ του «πονεμένου, εργατικού, αλλά άφραγκου λαού» και ως εκ τούτου κάνει κράτει μη παρεξηγηθεί κι΄ όλας ως μπουρζουάς της κεφαλαιοκρατίας !

Αυτά σκεπτόμουν και διαλογιζόμουν μαζί με το μικρό μου επιτελείο βλέποντας τον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου γεμάτο κόσμο και πατείς με πατώσε, να κινδυνεύει να πάθει ρήγμα απ΄ όλες τις φυλές και τα φύλα της γής…

Μικρά παιδιά ντυμένα με πολύχρωμες στολές, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, καπέλα περίεργα, παιχνίδια, μπαλόνια, ροκάνες ποδήλατα, μαμάδες, καρότσια και άλλα τινά όλα μαζί ανακατωμένα συνέθεταν τον πίνακα της νέας Πάτρας και γιατί όχι και της νέας Ελλάδας πού δεν την σκιάζει τίποτα, ακόμη και αν η κοιλιά της παίζει ταμπούρλο από την πείνα και την ανέχεια…

Το σύνθημα «γλεντάτε γιατί πεθαίνουμε» φαίνεται να κυριαρχεί και στην πόλη μας, μη ψάχνοντας γιά ουδεμία άλλη διέξοδο πού θα μπορούσε να ελαφρύνει την θέση μας, να μας δώσει κάποια ελπίδα Ανάπτυξης ίσως και να μας σώσει…

Κι΄ εκεί πού σκεπτόμαστε με το επιτελείο μας όλα αυτά ανταλλάσσοντας απόψεις, πετάχτηκε ένας μικρός της παρέας, φαντασμένος, ονειροπαρμένος, αλαφροϊσκιωτος, ίσως και Σαββατογεννημένος…, και μας είπε το εξής αμίμητο : 

--« Καλά όλα αυτά εδώ πού λέμε τώρα, αλλά δεν το κρύβω θάθελα να μπορούσα να πάρω και μια συνέντευξη από τον ίδιο τον Καρνάβαλο πού θα μας μιλούσε για την Πάτρα…».

Πάτρα – Αθήνα – Ανεργία ! Έφοδος στα 220 «βήματα»…

Το δημόσιο κάλεσμα του Δήμαρχου της ταλαίπωρης πολιτείας μας για μια «εξωφρενική» παράσταση διαμαρτυρίας στους γκουβερναδόρους της Αθήνας με θέμα την τοπική Ανεργία ελπίζουμε να βρεί συμπαραστάτες πολλούς και διάφορους.
Συμπαραστάτες και συντρόφους όχι μόνο ταυτόσημων με τα πολιτικά πιστεύω του Δήμαρχου αλλά και διαφορετικών παρατάξεων από όσες άλλες πολιτείες και χωριά θα περάσει η «πομπή των Πατρών» σβαρνίζοντας τον δρόμο για την Αθήνα !

Άς φανταστούμε τώρα στο περίπου το τι θα επακολουθήσει άμα τη ενάρξει του πρώτου επεισοδίου.

Θα ξεκινήσουν, υποθέτουμε, από την Πλατεία Γεωργίου με μαύρες - άσπρες σημαίες ( ίσως και κάποιες κόκκινες ), ντουντούκες, και φωνές διαμαρτυρίας όπως είθισται να γίνεται στις διαδηλώσεις…
Κανάλια ντόπια, Αθηναϊκά, και πιθανόν BBC και Deutche Welle θα αρχίσουν να παίρνουν τα πρώτα πλάνα της προς  Αθήνα επίθεσης ώστε να έχουμε και αποδεικτικά στοιχεία για το βραβείο Γκίνες πού θα μάς περιμένει...

Τά 220 χιλιόμετρα θα μοιρασθούν, υποθέτουμε, σε στάσεις ανά 30 KM ημερησίως ώστε σε 7 ολόκληρες  μέρες να φθάσει το καραβάνι στην Αθήνα, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Δεν ξέρουμε τώρα αν θα πάνε από τον Παλαιό, ή τον Νέο Δρόμο. Υποθέτουμε από τον Παλαιό ώστε να ξεσηκώνονται και τα χωριά και οι πολιτείες καθώς θα περνάει αυξάνοντας συνεχώς ο όγκος των διαμαρτυρομένων !
Η όλη η πορεία θα έχει ασφαλώς και επισιτιστική υποστήριξη πού θα ακολουθεί διά αυτοκινήτων την πορεία με κάποια Καντίνα ασφαλώς ( πορτοκαλάδες, λεμονάδες, τσίπς, σάντουιτς, για σουβλάκια δεν ξέρουμε ίσως ο Δήμαρχος να μη τρώει λόγω της νηστείας του Πάσχα πού πέφτει μέσα στον Απρίλιο, οπότε αυτά θα τα έχει απαγορεύσει, ξέρει αυτός…)

Η ώρα «πληρωμής» της Κυβέρνησης φαίνεται να έφθασε ! Αγρότες, « ή «Τάν, ή επί Τάς» !

Μία χαρακτηριστική φωτογραφία αγρότη πού τα λέει όλα !
-----------------------------------------
Αφού τούς  ξερίζωσαν τα δένδρα δίνοντας επιδοτήσεις, τώρα τις ζητάνε πίσω !

Φίλος αγρότης πού βλέπει σήμερα το μέλλον των παιδιών του να χάνεται κάτω από τα πόδια του ( άσε τον ίδιο και την γυναίκα του… ) μας είπε κατά γράμμα περίπου τα παρακάτω:
«Μοιραίο λάθος της σημερινής «κυβέρνησης των ψευτών» πού δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο περιμένοντας προφανώς με το ξεχαρβάλωμα  και το συνεχές κόψιμο των συντάξεων να δημιουργήσει…ανάπτυξη,  φαίνεται νά υπήρξε η προσπάθειά της  να τα βάλει τώρα και με τους αγρότες !
Παρασυρόμενη προφανώς είτε από απαιτήσεις του κουαρτέτου των δανειστών, είτε από δική της ξεροκεφαλιά ( μια και «μωραίνει ο Κύριος όν βούλεται απολέσαι….») προχώρησε σε τριφασικές απαιτήσεις από τον αγροτικό κόσμο πού βλέπει τώρα να απειλούνται όχι μόνο χωράφια και σπίτια με εξοντωτικούς  φόρους, αλλά και  να απαιτείται και η απόδοση πίσω, όσων αποζημιώσεων είχαν πάρει 10ετίες πρίν  από το ξήλωμα των καλλιεργειών τους  γιατί έτσι το ήθελε η ΕΟΚ και η Ε.Ένωση !

Ακολούθησε αυτός ο γενικός ξεσηκωμός πού σήμερα βλέπουμε και πού άγνωστο είναι το πού θα καταλήξει…
Μια  και τα ροζιασμένα χέρια των αγροτών και οι χερούκλες τους έτσι και φθάσουν στην Βουλή είτε με γκλίτσες, είτε με ξινάρια της δουλειάς τους προβλέπω να μήν αφήσουν τίποτα όρθιο!

Ο αποκλεισμός στά Τέμπη. Τό ποτάμι δέν γυρίζει πιά πίσω...
---------------------------
Και αλλοίμονο αν από κανένα «λάθος» υπάρξει έστω και ένα θύμα από την πλευρά των αγροτών.

Προβλέπω να γίνει νέο Κιλελέρ πού θα το θυμάται η «δημοκρατική» αριστερά πού έγινε τσανάκι πιστό των Ευρωπαίων για πολλά πολλά χρόνια…Και μετά θα ακούει «αριστερά» ο κόσμος και θα κουμπώνει το σακκάκι του, γιατί πάει πιά το κατορθώσανε και την ξεφτιλίσανε κι΄ αυτή μ΄ αυτά πού  κάνουνε…

Μόνο να παντρεύουνε τους ανώμαλους ξέρανε, αυτό τους ενδιέφερε πρώτα κι΄ όχι ο λαός και τα μικρά παιδιά πού πεινάνε…». Αυτά μας είπε θυμωμένος κι΄ έφυγε για το μπλόκο του…

Άς μπούμε όμως και στο κύριο θέμα μας:

Η χώρα θέλει ψυχίατρο! Πού πήγαν οι «αγανακτισμένοι» και οι «αγριεμένοι»;

Πάνε τά μπρίκια, πάνε οι νταβάδες και οι κατσαρόλες ! Όλα ισοπεδώθηκαν, συμβιβάστηκαν, κοιμήθηκαν, ξεχάστηκαν...

--------------------------------

Ένας ολόκληρος λαός παρακολουθεί σήμερα το σήριαλ «η διάσωση τη Ελλάδας» με τα χέρια σταυρωμένα - Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό και οι Έλληνες περιμένουν υπομονετικά την οριστική συντριβή τους –

Και ολόκληρη η Διεθνής κοινότητα αναρωτιέται «Γιατί ο λαός δεν εξεγείρεται;».

Μια Ελλάδα διαλυμένη, ανίκανη να σταματήσει το κατήφορο κι ένας λαός που περιορίζει την αντιστασιακή του δράση σε ψευτοσυνθήματα και απειλές χωρίς καμία απολύτως δράση.

Ο περίφημος χείμαρρος του κινήματος των αγανακτισμένων έχει εξαφανιστεί. Που βρίσκονται άραγε όλοι αυτοί που γέμιζαν κάθε βράδυ την πλατεία Συντάγματος και ούρλιαζαν εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που επιχειρούσαν να ξεπουλήσουν τη χώρα;

30 Μαϊου 2011, από την μεγαλειώδη συγκέντρωση "αγανακτισμένων" στό Σύνταγμα ! . Μετά τίς ζέστες του καλοκαιριού και τίς πρώτες βροχές του φθινοπώρου οι συγκεντρώσεις αραίωσαν. Κι΄ όταν αργότερα, την Άνοιξη του επόμενου χρόνου προσπάθησαν να ξαναρχίσουν έπεσε τέτοια κλωτσοπατινάδα από τίς Αρχές πού τούς είχε φύγει πιά ο φόβος αντιπαράθεσης με την οργή του λαού για τούς πολιτικούς  καί είχαν πιά το πάνω χέρι, και τα πάντα "ησύχασαν". Γιά πόσο ακόμη; Άγνωστο!

------------------------------------------------------

Οι... αγριεμένοι του Συντάγματος που είναι;

Εκείνα τα περίφημα και τα πομπώδη συνθήματα: «κ….ες  έρχονται κρεμάλες», τι απέγιναν;

Που χάθηκε εκείνο το ελπιδοφόρο σλόγκαν ότι : «ο λαός τώρα θα μιλήσει...»

Ντροπή και αίσχος ! Δήμαρχε, έτσι θα καίς τους συμπολίτες σου στα αποτεφρωτήρια της Πάτρας ;

Νταχάου Γερμανίας 1945.
Εδώ λειτουργούσαν τα κρεματόρια πού κάψανε χιλιάδες ανθρώπους!

Σήμερα τα λέμε αποτεφρωτήρια ξεχνώντας την "καταγωγή"τους...

---------------------------------------

Από πολύ καιρό τώρα ο κόκκινος Δήμαρχος της Πάτρας, μη έχοντας τίποτα άλλο σπουδαίο να παρουσιάσει στην τοπική κοινωνία πού θα δικαίωνε έστω τις προβλέψεις της εκλογής του ως αναμενόμενος σωτήρας της Πολιτείας μας, πήγαινε κι΄ έφερνε το θέμα καύσης των πεθαμένων. Όλα τα είχε λύσει ο Δήμαρχος, και σκουπίδια, και βρωμιά, και ποντίκια και κυκλοφοριακό, και σπασμένα πεζοδρόμια ένα μόνο του έλειπε σαν άσσος στο μανίκι του να καίει και πεθαμένους !

Και όλα αυτά προς δήθεν εκσυγχρονισμό μας «και για την υγεία μας…»  φέρνοντας πάντα σε σύγκριση την πολιτεία μας με την «πολιτισμένη» καπιταλιστική Ευρώπη και Αμερική. Τίς οποίες όμως κι΄  αυτός, παρά την κομμουνιστική ιδεολογία του " ενάντια στήν διεφθαρμένη Δύση" δεν παύει πιστά να ακολουθεί ως Αριστερός με δεξιό στομάχι ( πού λέει και ο λαός ).

 

Ένα VIDEO σόκ μέ κάπου 5.5 εκατομμύρια View hits ( θεάσεις) ! Μή το δείτε, άν δεν έχετε γερά νεύρα...

---------------------------------------------

Και βέβαια ουδείς ψόγος για τις προσωπικές του επιλογές ,  ψόγος όμως και έλεγχος όταν το κόκκινο καπετανάτο πάει να καπελώσει μια ολόκληρη πολιτεία πού τον ψήφισε όχι εξ΄ ιδεολογίας αλλά εξ΄ απαλλαγής από τον προηγούμενο Δήμαρχο με το σομπρέρο !
Πού κι΄ αυτός δεν μας άφησε τίποτα ουσιαστικό ώστε να μακαρίζουμε την δημαρχία του όπως τουλάχιστον συνέβη μ΄ εκείνον τον συχωρεμένο, τον Θοδωρή τον Άννινο!

Ο κόσμος σήμερα ακούει αποτέφρωση, βλέπει και μία λήκυθο ( ένα λαγίνι κατά τον λαό, ή ένα τσουκάλι κατά άλλη περιγραφή ) πού μέσα υπάρχει η σκόνη του μακαρίτη  για να  την παίρνουνε μετά οι συγγενείς και εναπομείναντες και να «θυμούνται» τον πεθαμένο!  Τι να θυμούνται άραγε από την σκόνη; Άλλη παράγραφος αυτή…

Λείψανα δεν υπάρχουν, ακόμη κι΄ αν ήταν άγιος ο πεθαμένος ( άλλο κατόρθωμα αυτό της αποτέφρωσης ), ούτε χέρια, πόδια, κεφάλι και άλλα τέτοια μακάβρια δεν  υπάρχουν, μόνο η «αναμνηστική τέφρα – σκόνη του νεκρού» υπάρχει για να την παίρνουν μετά οι συγγενείς και να την κάνουν τι;

-- «Για εντριβές όταν αρρωστήσουν…»  μας έλεγε κάποιος κακεντρεχής παλαιότερα…