Μαίνεται ο πόλεμος τών διευθυντών, και τών πλαστών ( ; ) πτυχίων…

Μέ κάτι τέτοια "εργοστάσια" θα δούμε στό τέλος καί τήν Ανάπτυξη !

Καθώς  πλησιάζει η κρίσιμη ημερομηνία ανάδειξης νέων διευθυντών Γυμνασίων και Λυκείων, η αγωνία αρκετών υποψηφίων έχει αρχίσει πιά να κορυφώνεται…

Και γίνεται αυτό, γιατί από φέτος κρίσιμο λόγο στην ανάδειξη διευθυντών θα παίξει η ψήφος συναδέλφων καθηγητών πού υπηρετούν στο κάθε Γυμνάσιο και Λύκειο!
Έτσι λοιπόν "συνάδελφε" θα πάρεις μαύρο και δαγκωτό διότι:

«Δεν σε θέλουν οι συνάδελφοι καθηγητές γιατί τους έχεις ψήσει το ψάρι στα χείλη όλη την χρονιά…

Γιατί τους κρατάς παραπάνω ωράριο ενώ έχουν τελειώσει τις διδακτικές τους ώρες αφήνοντάς τους να βλέπουν τους τέσσερεις τοίχους, τα πρόβατα και τις αγελάδες πού περνάνε, αν βρίσκονται σε κάποιο χωριό…

Γιατί τούς κάνεις οικονομία στο πετρέλαιο τον χειμώνα και τουρτουρίζουν μαζί με τους μαθητές θέλοντας να φανείς εσύ καλός «κάτω στην διεύθυνση» και να επιστρέψεις κονδύλια πού έχουν ήδη κοπεί για θέρμανση και αγορά ειδών. Και το κάνεις αυτό για να σ΄ έχουνε με «καλό μάτι» στις κρίσεις των διευθυντών και να διατηρείς εσύ την θέση σου…

Γιατί επιβραβεύεις κάθε ρουφιανιά πού ακούς αντί να φερθείς με δικαιοσύνη και να πιάσεις το λαμόγιο και να το πετάξεις έξω από το γραφείο σου! Αλλά επειδή είναι «δικός σου» και κυρίως πολιτικά προσκείμενος, δεν το κάνεις.

Γιατί τους απειλείς με το παραμικρό «ότι θα τους στείλεις κάτω στο γραφείο» αν δεν υπακούσουν στην κάθε δική σου κατάχρηση εξουσίας ! Και βέβαια «εκεί στο γραφείο», κάποιον δικό σου θα έχεις ως «δικτυωμένος» και αντί να βρεί ο άλλος το δίκιο σου ίσως ακούσει κι΄ εκείνο το γνωστό «διευθυντικό» σλόγκαν πού κυκλοφορεί σε κάποιους εκπαιδευτικούς κύκλους «Έξω, έξω από το Γραφείο μου!».

Κάποιος κύριος - κάποια κυρά Προϊστάμενοι Εκπαίδευσης φαίνεται, έχουν φέρει από το σπίτι τους το Γραφείο, φορτωμένο στην πλάτη τους...

Δυστυχώς εκεί φθάνει η Ελληνική αυθαιρεσία, πράγματα αδιανόητα για οποιαδήποτε  άλλη αναπτυγμένη Ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά επειδή δεν μιλάει κανείς από τον φόβο του για τυχόν διώξεις, βασιλεύουν κάτι άδικοι – ες και κοκορεύονται κι΄ όλας.

Αυτά δυστυχώς είναι τα κατάλοιπα της σύζευξης για ανέλιξη διευθυντών μέσω πολιτικής.!

Στο «ΔΙΑ  ΤΑΥΤΑ» τώρα…

Τσακίστε τούς «κυνηγούς μετάλλων…». Να γίνει ιδιώνυμο κακούργημα !

"Τσακωτός" (μάλλον Πακιστανός), μέ τίς σαγιονάρες του επάνω στήν κολώνα !
Ολόκληρη περιοχή σε λίγο δέν θά έχει ρεύμα γιατί αυτός ο πρωτόγονος έκοψε καλώδια εκατοντάδων ευρώ να τα πουλήσει γιά ψίχουλα...
Είπατε τίποτα;
----------------------------

Ανεβαίνουν σάν τούς πιθήκους επάνω στίς κολώνες κόβοντας καλώδια καί επικοινωνίες, κλεβουν καμπανες, αρπάζουν χρυσούς καί ασημένιους σταυρούς σπάζοντας τά πλευρά σέ ηλικιωμένους ανθρώπους, κλέβουνε σχάρες υπονόμων, ξηλώνουν χάλκινους κρίκους από τα νεκροταφεία...
Επιτέλους! Πού θα πάει αυτή η βρωμοκατάσταση;
 

Ν΄ αφήσουν τα παινέματα και τους ευφημισμούς κάποιοι δημοσιογράφοι  αποκαλώντας συνεχώς τέτοιους αναίσχυντους κλέφτες  ώς… «κυνηγούς  μετάλλων» υποβαθμίζοντας έτσι απέναντι του κόσμου την βαρειά κακουργηματική τους πράξη.
Κλέφτες αδιόρθωτοι είναι, πού για να αντιμετωπιστούν χρειάζεται ένα νέο Νομικό πλαίσιο κακουργηματικού χαρακτήρα όπως οί ζωοκλοπή παλαιότερα, αν πράγματι θέλουμε να εξαφανιστεί αυτό το αντικοινωνικό φαινόμενο !  
Αυτό πού συμβαίνει τα τελευταία κυρίως χρόνια στην Πελοπόννησο, Θεσσαλία, Μακεδονία, κλπ. αλλά και στην χώρα μας γενικώτερα, συνιστά μια πολύ επικίνδυνη απειλή για την κοινωνία πού δυστυχώς ούτε το Κράτος, ούτε οι Νομοθέτες, ούτε οί πολιτικοί την έχουν σωστά εκτιμήσει.
Το «έλα μωρέ τώρα, για χαλκό ψάχνανε και κλέψανε κάτι βάνες, σπουδαίο το πράγμα τώρα…» πάει κι΄ έρχεται δείχνοντας πόσα χαλασμένα μυαλά κυκλοφορούνε δίπλα μας πού ανέχονται και πριμοδοτούν με την αδιαφορία τους τέτοιες καταστάσεις…
Και δεν κοιτάνε τά εκατοντάδες στρέμματα καλλιεργειών πού πάνω στην ανάπτυξή τους θα μείνουν απότιστα και θα ξεραθούν δημιουργώντας χιλιάδες ευρώ ζημιά στους παραγωγούς ! Δεν κοιτάνε πού ολόκληρα χωριά μένουν χωρίς ρεύμα και χωρίς τηλέφωνα, τά χαλασμένα φανάρια καί τον σβησμένο Δημοτικό φωτισμό γιατί κάποιοι πρωτόγονοι και ανεγκέφαλοι  Πακιστανοί συνήθως και γύφτοι  ξήλωσαν όχι μόνο τους μετασχηματιστές αλλά έκοψαν καί τα υπόγεια καλώδια τών δρόμων για να βγάλουν λίγο χαλκό να πουλήσουν….
Αυτά είναι εγκλήματα πρωτόγονα πού αν δεν παταχθούν το συντομώτερο δυνατόν με βαρειές ποινές και χωρίς αναστολές και Εφετεία, θα διαλύσουν στο τέλος τον παραγωγικό κοινωνικό ιστό της χώρας…
ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ  ΤΗΣ  ΒΟΥΛΗΣ  ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ !
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ...
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ !

Μέγας, ή Άγιος ; Το «αίνιγμα Αγιότητος» τού Μεγάλου Κωνσταντίνου…

Εδώ, ο Άγιος Κωνσταντίνος καί η Αγία Ελένη, από αρχαία τοιχογραφία...




Επειδή κατά καιρούς και κατά διάφορες «πολιτικές εποχές» ακούγονται πολλά και διάφορα για το αν ό Μέγας Κωνσταντίνος πού γιορτάζουμε σήμερα είναι και Άγιος, θεωρήσαμε σκόπιμο να παρουσιάσουμε ένα γράμμα υπό τύπον ερώτησης πού βρήκαμε στο διαδίκτυο σχετικό με θέμα αυτό.
Άς δούμε λοιπόν την ερώτηση:

«....Από διάφορες ιστορικές πηγές πληροφορούμαστε ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος υπήρξε ένοχος σέ περιπτώσεις έκδοσης διαταγών εκτελέσεων ανθρώπων.  Ήταν ορθή λοιπόν αυτή ή αναγνώρισή του καί ώς Αγίου, από τήν Ορθόδοξη Εκκλησία; Μέ εκτίμηση… »

   Αλέξανδρος Κ. -- Κομοτηνή

Αγαπητέ Αλέξανδρε.
Γιά νά κατανοήσουμε όλα τά παραπάνω πού μάς γράφετε, πρέπει νά δούμε τά πράγματα σύμφωνα καί μέ κάποια άλλα στοιχεία, τά οποία δυστυχώς σήμερα αποσιωπούνται...

Ή Ιστορία λοιπόν αναφέρει τήν εμπλοκή τού Μεγάλου Κωνσταντίνου μόνο στην απώλεια ζωής τού υιού του, Κρίσπου, ( αρχηγού τότε, τού Βυζαντινού στόλου εναντίον τού Λικινίου , 324μχ, στήν ναυμαχία τού Ελλησπόντου), κατόπιν πλεκτάνης τής μητριάς του Φαύστας, δεύτερης γυναίκας τού Κωνσταντίνου, σύμφωνα καί μέ τά τότε ειδωλολατρικά έθιμα δημιουργίας συμμαχιών μέσω γάμων μέ θυγατέρες αντιπάλων βασιλέων...

Μας φάγανε τα μικρόβια μέσα στα Νοσοκομεία…

Κάπου εδώ βάλανε καί τον φίλο μας τόν Μπάμπη...

Θέαμα μακάβριο βέβαια αλλά κάτι τέτοιες εικόνες πρέπει όλοι να τίς βλέπουμε για να ξυπνάνε κάποιες συνειδήσεις  Διοικητών Νοσοκομείων, γιατρών καί υπεύθυνων...

Ποτέ να μή χαθεί πάλι ασθενής, από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη!
----------------------------------

Δεν πάει πολύς καιρός πού έμαθα τά στερνά και κακά νέα για τον φίλο μας τον Μπάμπη. Τον είχαμε χάσει από τα γνωστά στέκια πού συνήθως πηγαίναμε και ρωτούσαμε να δούμε τί επί τέλους έγινε, τι είχε συμβεί,  κι΄ αν πράγματι είχε ανοίξει η γή και τον κατάπιε…

Έ, λοιπόν όχι, αυτό δεν το περιμέναμε ! Ο Μπάμπης ο λεβένταρος, ο αθλητής, ο δρομέας - σίφουνας παρά την κάποια ηλικία του, μάθαμε ότι μπήκε στο χειρουργείο για επέμβαση απλή και τιποτένια κι΄ εκεί μέσα στο Νοσοκομείο μετά από μια επιτυχημένη και πιστεύουμε  θεαματική εγχείρηση από γνωστό καθηγητή, τον φάγανε στο τέλος τα Νοσοκομειακά μικρόβια!

Αυτό κι΄ αν ήταν ! Όμως «ήταν» και παραήταν μιά και άρπαξε μια λοίμωξη τριφασική, ο πυρετός ακατέβατος 41 – 42 και ο Μπάμπης ο γεναίος και αθλητής μπήκε τελικά στο χώμα!

«Ενδονοσοκομειακή λοίμωξη» γράψανε οι αρμόδιοι σε κάποια χαρτιά, σε κάποια παλιόχαρτα θα λέγαμε , και μπήκε ο φάκκελος του Μπάμπη στο αρχείο…Κι΄ εμείς οί φίλοι του οί απέξω, ακόμη να τον κλαίμε, μέχρι να σαραντίσει και περισσότερο…

«Από μικρό κι΄ από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια» λέει ο λαός, κι΄ ο Χάρρυ Κλύνν το επιβεβαιώνει!

Από μικρό κι΄ από τρελλό μαθαίνεις τήν αλήθεια...




«Καί λοιπόν, σάν τί θα γίνει αν βγούμε από το ευρώ;» (Χάρρυ Κλύνν)

«…Όλοι λένε ότι θα σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές, αλλά έκατσε κανείς από εσάς να σκεφτεί τι ακριβώς εισάγουμε και τι ακριβώς θα πάψει να έρχεται στην Ελλάδα;
Ας βγούμε λοιπόν από το ευρώ και ας σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές. Και ας «πεινάσουμε» όπως προσπαθούν… να μας πείσουν οι ξένοι και οι Έλληνες δοσίλογοι των καναλιών.
 
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
-Θα σταματήσουμε λοιπόν να εισάγουμε αυτοκίνητα ; Έ, τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν Γερμανοί και  Γάλλοι που δεν θα ξαναπουλήσουν ούτε ένα αυτοκίνητο τα επόμενα χρόνια.
-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε γάλα, τυριά, βούτυρο, και βουτύρατα; Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν τα φασιστόμουτρα οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί.

Ξηρούς καρπούς από την Τουρκία.
Καρπούζια και σταφύλια ( μέσα στο καταχείμωνο  μάλιστα ) από την Αφρική.
( Βλέπεις τά έχουμε συνηθίσει αυτά γιατί τά τρώγαμε και στο χωριό μας…)

Ο τελευταίος «λούστρος» τής κεντρικής Πλατείας μας…

Ο τελευταίος τών Μοϊκανών, Ηλίας Νιάρος !






Είχαμε και παλαιότερα μιλήσει στο:   « Άντε ρέ  λούστρο...»   για ένα επάγγελμα πού κάποιοι το θεωρούν ως το πιο τελευταίο πάνω στην γή, το πιο «ξεφτιλισμένο» να το πούμε και λαϊκά, ( ανεξάρτητα αν δεν είναι ), γι΄ αυτό και στις φιλονεικίες τους το έχουν σε «περίοπτη» θέση λέγοντας εκείνο τον χαρακτηριστικό λόγο «άντε ρέ λούστρο…».

Τις περισσότερες φορές όμως, αυτοί οι απλοί στιλβωτές είναι πιο κύριοι και πιο έντιμοι άνθρωποι από κάποιους άλλους «κυρίους» με γραβάτα ( άντε και παπιγιόν ), και μια ματιά μόνο να ρίξουμε στην πολιτική ζωή της χώρας μας θα καταλάβετε  τι ακριβώς εννοούμε….

Παρά ταύτα όμως (και διά ταύτα) οί «λούστροι» αυτοί υπήρξαν αναπόσπαστο πολιτιστικό κομμάτι  τής σκηνής τής παλιάς και παραδοσιακής Πάτρας και γι΄ αυτούς θα μιλήσουμε σήμερα.

Ή μάλλον, «γι΄ αυτόν» τον ένα λούστρο πού έχει απομείνει σήμερα στην Πάτρα τώρα θα μιλήσουμε…

--------------------

Ένας από τους τελευταίους υπαίθριους στιλβωτές της Ελλάδας, εξακολουθεί να εργάζεται στην Πάτρα, χωρίς να εγκαταλείπει εδώ και 60 χρόνια τη θέση του, στό επάνω μέρος τής Πλατείας Γεωργίου!

Ένας ιατροδικαστής μιλάει για τις τελευταίες στιγμές τού Χριστού…

Όλοι εναντίον τού Χριστού !
Τόν δέρνουν, τόν μαστιγώνουν μέχρις αίματος, Ρωμαίοι καί Ιουδαίοι βασανιστές...
Γιατί ;
Τί κακό τούς είχε κάνει; Κι΄ ακόμη τον βλασφημούν καί τότε αλλά, δυστυχώς καί σήμερα...

Τις μέρες αυτές, τις πένθιμες και θλιβερές πού διερχόμαστε, και σαν Θρησκεία για το Πάσχα αλλά και σαν Πατρίδα από τους δανειστές της Ευρώπης, κρίνουμε ότι θα έπρεπε να αναφερθούμε και σε κάποιες ενθυμήσεις και περιστατικά πού συνετάραξαν Θεολογικά και Ιστορικά τον κόσμο…
Ένα απ΄ αυτά είναι κι΄ εκείνο το ερώτημα πού αρκετές φορές έχουμε ακούσει να λέγεται : « μά πώς πέθανε ο Χριστός πάνω στον Σταυρό;».
Μια Ιατροδικαστική θεώρηση από έναν Έλληνα καταξιωμένο Ιατροδικαστή θεωρήσαμε ότι πράγματι δίνει καίρια απάντηση στην απορία αυτή, γι΄ αυτό και πιό κάτω την παραθέτουμε:

Ο κ. Φίλιππος Κουτσάφτης υπήρξε ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών και ίσως ο πιο διάσημος ιατροδικαστής των τελευταίων δεκαετιών.
Εχει κληθεί να μελετήσει και να αποφανθεί για τα μεγαλύτερα σύγχρονα εγκλήματα και οι εκθέσεις του προσέφεραν πολύτιμα στοιχεία στις Αρχές. Αυτή τη φορά όμως εκλήθη να κάνει μια διαφορετική «νεκροψία» και «έκθεση» για το μαρτύριο και τον θάνατο του Ιησού, τού Μεγάλου νεκρού !

Ο κ. Κουτσάφτης έχει κάνει μια βαθιά μελέτη (συστηματικά εδώ και καιρό) για το θέμα, εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και τον θάνατο του Ιησού με επιστημονικό τρόπο. Σήμερα αναλύει στην «Κυριακάτικη δημοκρατία» τα αίτια θανάτου του Ιησού, την επίπτωση κάθε βασανιστηρίου αλλά και την ψυχοσωματική κατάσταση του Χριστού. 
Τέλος, απαντά στό γιατί καταρρίπτονται όλες οι θεωρίες που αμφισβητούν ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό, με τελικό σκοπό να αμφισβητηθεί η Ανάστασή Του.

Αχαϊα και Περιφέρεια κινηθείτε ! Η Ανάβρα στον Βόλο σάς δείχνει δρόμο ανάπτυξης...

 

 
Έχουν περάσει πολλά και ξεχασμένα χρόνια από τότε, πού σε κάποια χωριά της Περιφέρειάς μας, εδώ τριγύρω στήν Αχαϊα, λειτουργούσαν αγροτικές οικογενειακές επιχειρήσεις οικοτεχνείες κατασκευής ταπήτων, χαλιών, ζυμαρικών, και αγροτικών ειδών οικολογικού ενδιαφέροντος…

Τους είχανε δώσει κάποια δάνεια και για κάποια χρόνια λειτούργησαν στα Λακώματα, Βαλμαντούρα, Χαλανδρίτσα, αν θυμόμαστε καλά, αλλά μετά έπεσε «περονόσπορος» τουτέστι γίνανε κάποιες ατασθαλίες ( ως λέγανε… )  όπως συνήθειο τόχανε και οί Γεωργικοί Συνεταιρισμοί και φυσικά κλείσανε…

 

Το νόημα όμως δημιουργίας αυτών των τοπικών οικοτεχνειών είχε σαν βάση την απασχόληση νέων αγροτών στα χωριά τους ώστε και αυτοί να παίρνουν ένα εισόδημα, να εργάζονται καί να μή μη στέκονται σαν Ευρωπαϊκοί ζήτουλες με τις επιδοτήσεις. Κι΄ακόμη, γιά να μπορούν να ανοίγουν τέλος πάντων μια νέα οικογένεια μέσα στο δικό τους χωριό και με την δική τους κουλτούρα καί Παράδοση και όχι ψάχνοντας για Ρουμάνες, Βουλγάρες, Αλβανίδες, Μολδαβές και πάει λέγοντας πού θα θελήσουν να ζήσουν στα χωριά αυτά αλλά πού δύσκολα μετά θα ενσωματωθούν σε ξένο τόπο…

Δυστυχώς όμως το σχέδιο αυτό μετά από λίγα χρόνια ναυάγησε και μείνανε οί αργαλειοί και τα αδράχτια να μας θυμίζουν λαϊκό μουσείο καί παλιατζίδικο γιά ξεπούλημα…

Πολλές φορές σκεφτόμουνα το μέλλον αυτών τών χωριών, τουλάχιστον τής περιοχής μας, με τα τόσα ωραία μέρη αλλά δυστυχώς ανεκμετάλευτα, μίζερα, καί χωρίς προοπτική γιά δεκάδες χρόνια τώρα...
Η μόνη "ανάπτυξή" τους υπήρξε η πολιτική, καί πέραν τούτου τίποτα !

Εκτός λοιπόν κάποιου ποταμού διορισμών πού πήγαζε από κάποιες ορεινές "πηγές" τού Ερύμανθου, ουδεμία σοβαρή αγροτική, κτηνοτροφική, τουριστική ανάπτυξη υπήρξε στήν περιοχή μας. 
Πού πάντα παρέμεναν όπως ήταν καί είναι, χωρίς ουσιαστική ανάπτυξη, πλήν τής "ανάπτυξης" εκ τών διορισμών όπως προείπαμε καί εκ τού Δημοσίου κορβανά προερχομένης...
Εδώ τόν δρόμο Πατρών - Καλαβρύτων δεν μπορούν να φτιάξουν, πού θα ήταν δρόμος ανάπτυξης καί έχουν καί τον παλεύουν για 10 χρόνια τώρα αφήνοντας μάλιστα τίς περισσότερες στροφές του όπως ήτανε από το 1821, τότε δηλαδή πού κατέβαινε ο Κολοκοτρώνης με τα μουλάρια του από τα Καλάβρυτα...
Νά μή μιλήσουμε τώρα καί γιά τόν δίπλα δρόμο, Εθνικό ( ; ) κι΄αυτό, τήν 111 δηλαδή Πάτρα - Τρίπολις πού έχει μείνει η μισή καί θάπρεπε να ονομασθεί αλλιώς πχ. "55,5 - πενηνταπέντε καί μισό"! 
Κι΄ αυτά μέν γιά τούς δρόμους τής ορεινής Αχαϊας.

Πρίν λίγες μέρες όμως μάς στείλανε ένα video με μία ανάλογη προσπάθεια ανάπτυξης σε άλλη βάση όμως, πού έγινε σ΄ ένα χωριό ονόματι Ανάβρα!

Το ξέρατε ; 
Ούτε εμείς το ξέραμε αλλά το φέραμε εδώ σαν δημοσίευση μήπως το δούνε τίποτα αρμόδιοι  και τους μπούνε  τίποτα ιδέες, καλές ιδέες βέβαια, να φτιάξουν κάτι παρόμοιο και σε κάποιο από τα δικά μας χωριά πού δόξα τώ Θεώ έχουμε πολλά γύρω μας με άφθονα νερά, με πλαγιές και με λιβάδια και ψηλά βουνά  !

Ψηλά μυαλά δεν φαίνεται να έχουμε, αλλά άς ελπίσουμε ότι υπάρχουν κι΄ αυτά, κι΄ ότι είναι απογοητευμένα, θα λέγαμε παραγκωνισμένα, καί ότι μέχρι τώρα κρύβονταν από αυτές ή κάποιες άλλες αιτίες και ότι κάποια στιγμή θα παρουσιαστούν γιά να μας διαψεύσουν…

Η γυναίκα πού έβγαλε ασπροπρόσωπη μιά «άκαρδη» Πολιτεία …

 

κυρία Παναγιώτα Λάζαρη! 

Μιά αληθινή Κυρία, μητέρα, αλλά καί καλή ελπίδα γιά τήν Πολιτεία μας...




Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι εδώ στην πολιτεία μας υπάρχει μια υποβόσκουσα δυσκολία στις ανθρώπινες σχέσεις παρά τα όποια εξωτερικά εθιμοτυπικά χαμόγελα και τις άλλες επίσημες ρεβερέντζες της στιγμής, της συναλλαγής,των εορτών, και της ευκαιρίας, με λόγια πού σήμερα λέγονται και σε μισή ώρα  ξεχνιούνται…
«Καλημέρα σας, ώ, τι κάνετε; Πώς είσθε, τά παιδιά καλά; Το σκυλάκι σας τι κάνει; » και άλλα τέτοια μελίρρυτα πού συνήθως ακούγονται για να περνάει η ώρα…

Έτσι λοιπόν, θές από μία υπάρχουσα κοινωνική ανισότητα στον πλούτο ή στην εργασία «εγώ είμαι εγώ, και ποιός είσαι εσύ», θές από μία διαφορετική ένταξη στα πολιτικά δρώμενα της βαριά και αθεράπευτα κομματικής Πολιτείας μας ( κλεισμένες πόρτες σε όσους δεν είναι  « δικοί μας…»), καθώς καί ή δυσκολία να σε δεχθούν σε άλλους κλάδους πολιτιστικών χώρων κλειστούς για τους μη ανήκοντες στα conne τους, έχουν διαμορφώσει μία, ως επί το πλείστον, ελίτ στήν «κουμπωμένη» τοπική κοινωνία…  

Μόνο στο Καρναβάλι γίνονται όλοι ίσοι, αλλά και σ΄ αυτό μόνο για ένα – δυό 24ωρα, και πέραν τούτου «ού» !

Υπάρχει βέβαια μία αναπτυγμένη κοινωνική βοήθεια σε τρόφιμα και φάρμακα για τους έχοντες ανάγκη μέσα από μία διαδικασία προσφοράς και τυπικής διεκπεραίωσης, καλής βέβαια, αλλά χωρίς εκείνη την ψυχική ζεστασιά, το χαμόγελο, και την εσωτερική προσέγγιση πού ζητάει επί πλέον μιά ταλαιπωρημένη ψυχή πού την βασανίζει η ανασφάλεια και άλλα χίλια δυό πράγματα…

Ισότης, σχετική βέβαια, υπάρχει και στον χώρο τών Εκκλησιαστικών εκδηλώσεων, τελετών, και Λειτουργιών, αλλά και πάλι μόλις βγούμε έξω, οι περισσότεροι θεοφιλείς των χώρων αυτών, ούτε πού σε γνωρίζουν μετά, αν δεν είσαι «δικός τους…».

Ζήτημα είναι αν θα εισπράξεις μια καλημέρα, παρ΄ όλα τά περί Χριστιανικής αγάπης πού ακούγονται μέσα στίς Εκκλησίες ! Δεν φταίει βέβαια ο Θεός, εμείς οί άνθρωποι φταίμε με ό,τι από αυτό συνεπάγεται…