«Από μικρό κι΄ από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια» λέει ο λαός, κι΄ ο Χάρρυ Κλύνν το επιβεβαιώνει!

Από μικρό κι΄ από τρελλό μαθαίνεις τήν αλήθεια...




«Καί λοιπόν, σάν τί θα γίνει αν βγούμε από το ευρώ;» (Χάρρυ Κλύνν)

«…Όλοι λένε ότι θα σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές, αλλά έκατσε κανείς από εσάς να σκεφτεί τι ακριβώς εισάγουμε και τι ακριβώς θα πάψει να έρχεται στην Ελλάδα;
Ας βγούμε λοιπόν από το ευρώ και ας σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές. Και ας «πεινάσουμε» όπως προσπαθούν… να μας πείσουν οι ξένοι και οι Έλληνες δοσίλογοι των καναλιών.
 
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
-Θα σταματήσουμε λοιπόν να εισάγουμε αυτοκίνητα ; Έ, τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν Γερμανοί και  Γάλλοι που δεν θα ξαναπουλήσουν ούτε ένα αυτοκίνητο τα επόμενα χρόνια.
-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε γάλα, τυριά, βούτυρο, και βουτύρατα; Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν τα φασιστόμουτρα οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί.

Ξηρούς καρπούς από την Τουρκία.
Καρπούζια και σταφύλια ( μέσα στο καταχείμωνο  μάλιστα ) από την Αφρική.
( Βλέπεις τά έχουμε συνηθίσει αυτά γιατί τά τρώγαμε και στο χωριό μας…)

Ο τελευταίος «λούστρος» τής κεντρικής Πλατείας μας…

Ο τελευταίος τών Μοϊκανών, Ηλίας Νιάρος !






Είχαμε και παλαιότερα μιλήσει στο:   « Άντε ρέ  λούστρο...»   για ένα επάγγελμα πού κάποιοι το θεωρούν ως το πιο τελευταίο πάνω στην γή, το πιο «ξεφτιλισμένο» να το πούμε και λαϊκά, ( ανεξάρτητα αν δεν είναι ), γι΄ αυτό και στις φιλονεικίες τους το έχουν σε «περίοπτη» θέση λέγοντας εκείνο τον χαρακτηριστικό λόγο «άντε ρέ λούστρο…».

Τις περισσότερες φορές όμως, αυτοί οι απλοί στιλβωτές είναι πιο κύριοι και πιο έντιμοι άνθρωποι από κάποιους άλλους «κυρίους» με γραβάτα ( άντε και παπιγιόν ), και μια ματιά μόνο να ρίξουμε στην πολιτική ζωή της χώρας μας θα καταλάβετε  τι ακριβώς εννοούμε….

Παρά ταύτα όμως (και διά ταύτα) οί «λούστροι» αυτοί υπήρξαν αναπόσπαστο πολιτιστικό κομμάτι  τής σκηνής τής παλιάς και παραδοσιακής Πάτρας και γι΄ αυτούς θα μιλήσουμε σήμερα.

Ή μάλλον, «γι΄ αυτόν» τον ένα λούστρο πού έχει απομείνει σήμερα στην Πάτρα τώρα θα μιλήσουμε…

--------------------

Ένας από τους τελευταίους υπαίθριους στιλβωτές της Ελλάδας, εξακολουθεί να εργάζεται στην Πάτρα, χωρίς να εγκαταλείπει εδώ και 60 χρόνια τη θέση του, στό επάνω μέρος τής Πλατείας Γεωργίου!

Ένας ιατροδικαστής μιλάει για τις τελευταίες στιγμές τού Χριστού…

Όλοι εναντίον τού Χριστού !
Τόν δέρνουν, τόν μαστιγώνουν μέχρις αίματος, Ρωμαίοι καί Ιουδαίοι βασανιστές...
Γιατί ;
Τί κακό τούς είχε κάνει; Κι΄ ακόμη τον βλασφημούν καί τότε αλλά, δυστυχώς καί σήμερα...

Τις μέρες αυτές, τις πένθιμες και θλιβερές πού διερχόμαστε, και σαν Θρησκεία για το Πάσχα αλλά και σαν Πατρίδα από τους δανειστές της Ευρώπης, κρίνουμε ότι θα έπρεπε να αναφερθούμε και σε κάποιες ενθυμήσεις και περιστατικά πού συνετάραξαν Θεολογικά και Ιστορικά τον κόσμο…
Ένα απ΄ αυτά είναι κι΄ εκείνο το ερώτημα πού αρκετές φορές έχουμε ακούσει να λέγεται : « μά πώς πέθανε ο Χριστός πάνω στον Σταυρό;».
Μια Ιατροδικαστική θεώρηση από έναν Έλληνα καταξιωμένο Ιατροδικαστή θεωρήσαμε ότι πράγματι δίνει καίρια απάντηση στην απορία αυτή, γι΄ αυτό και πιό κάτω την παραθέτουμε:

Ο κ. Φίλιππος Κουτσάφτης υπήρξε ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών και ίσως ο πιο διάσημος ιατροδικαστής των τελευταίων δεκαετιών.
Εχει κληθεί να μελετήσει και να αποφανθεί για τα μεγαλύτερα σύγχρονα εγκλήματα και οι εκθέσεις του προσέφεραν πολύτιμα στοιχεία στις Αρχές. Αυτή τη φορά όμως εκλήθη να κάνει μια διαφορετική «νεκροψία» και «έκθεση» για το μαρτύριο και τον θάνατο του Ιησού, τού Μεγάλου νεκρού !

Ο κ. Κουτσάφτης έχει κάνει μια βαθιά μελέτη (συστηματικά εδώ και καιρό) για το θέμα, εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και τον θάνατο του Ιησού με επιστημονικό τρόπο. Σήμερα αναλύει στην «Κυριακάτικη δημοκρατία» τα αίτια θανάτου του Ιησού, την επίπτωση κάθε βασανιστηρίου αλλά και την ψυχοσωματική κατάσταση του Χριστού. 
Τέλος, απαντά στό γιατί καταρρίπτονται όλες οι θεωρίες που αμφισβητούν ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό, με τελικό σκοπό να αμφισβητηθεί η Ανάστασή Του.

Αχαϊα και Περιφέρεια κινηθείτε ! Η Ανάβρα στον Βόλο σάς δείχνει δρόμο ανάπτυξης...

 

 
Έχουν περάσει πολλά και ξεχασμένα χρόνια από τότε, πού σε κάποια χωριά της Περιφέρειάς μας, εδώ τριγύρω στήν Αχαϊα, λειτουργούσαν αγροτικές οικογενειακές επιχειρήσεις οικοτεχνείες κατασκευής ταπήτων, χαλιών, ζυμαρικών, και αγροτικών ειδών οικολογικού ενδιαφέροντος…

Τους είχανε δώσει κάποια δάνεια και για κάποια χρόνια λειτούργησαν στα Λακώματα, Βαλμαντούρα, Χαλανδρίτσα, αν θυμόμαστε καλά, αλλά μετά έπεσε «περονόσπορος» τουτέστι γίνανε κάποιες ατασθαλίες ( ως λέγανε… )  όπως συνήθειο τόχανε και οί Γεωργικοί Συνεταιρισμοί και φυσικά κλείσανε…

 

Το νόημα όμως δημιουργίας αυτών των τοπικών οικοτεχνειών είχε σαν βάση την απασχόληση νέων αγροτών στα χωριά τους ώστε και αυτοί να παίρνουν ένα εισόδημα, να εργάζονται καί να μή μη στέκονται σαν Ευρωπαϊκοί ζήτουλες με τις επιδοτήσεις. Κι΄ακόμη, γιά να μπορούν να ανοίγουν τέλος πάντων μια νέα οικογένεια μέσα στο δικό τους χωριό και με την δική τους κουλτούρα καί Παράδοση και όχι ψάχνοντας για Ρουμάνες, Βουλγάρες, Αλβανίδες, Μολδαβές και πάει λέγοντας πού θα θελήσουν να ζήσουν στα χωριά αυτά αλλά πού δύσκολα μετά θα ενσωματωθούν σε ξένο τόπο…

Δυστυχώς όμως το σχέδιο αυτό μετά από λίγα χρόνια ναυάγησε και μείνανε οί αργαλειοί και τα αδράχτια να μας θυμίζουν λαϊκό μουσείο καί παλιατζίδικο γιά ξεπούλημα…

Πολλές φορές σκεφτόμουνα το μέλλον αυτών τών χωριών, τουλάχιστον τής περιοχής μας, με τα τόσα ωραία μέρη αλλά δυστυχώς ανεκμετάλευτα, μίζερα, καί χωρίς προοπτική γιά δεκάδες χρόνια τώρα...
Η μόνη "ανάπτυξή" τους υπήρξε η πολιτική, καί πέραν τούτου τίποτα !

Εκτός λοιπόν κάποιου ποταμού διορισμών πού πήγαζε από κάποιες ορεινές "πηγές" τού Ερύμανθου, ουδεμία σοβαρή αγροτική, κτηνοτροφική, τουριστική ανάπτυξη υπήρξε στήν περιοχή μας. 
Πού πάντα παρέμεναν όπως ήταν καί είναι, χωρίς ουσιαστική ανάπτυξη, πλήν τής "ανάπτυξης" εκ τών διορισμών όπως προείπαμε καί εκ τού Δημοσίου κορβανά προερχομένης...
Εδώ τόν δρόμο Πατρών - Καλαβρύτων δεν μπορούν να φτιάξουν, πού θα ήταν δρόμος ανάπτυξης καί έχουν καί τον παλεύουν για 10 χρόνια τώρα αφήνοντας μάλιστα τίς περισσότερες στροφές του όπως ήτανε από το 1821, τότε δηλαδή πού κατέβαινε ο Κολοκοτρώνης με τα μουλάρια του από τα Καλάβρυτα...
Νά μή μιλήσουμε τώρα καί γιά τόν δίπλα δρόμο, Εθνικό ( ; ) κι΄αυτό, τήν 111 δηλαδή Πάτρα - Τρίπολις πού έχει μείνει η μισή καί θάπρεπε να ονομασθεί αλλιώς πχ. "55,5 - πενηνταπέντε καί μισό"! 
Κι΄ αυτά μέν γιά τούς δρόμους τής ορεινής Αχαϊας.

Πρίν λίγες μέρες όμως μάς στείλανε ένα video με μία ανάλογη προσπάθεια ανάπτυξης σε άλλη βάση όμως, πού έγινε σ΄ ένα χωριό ονόματι Ανάβρα!

Το ξέρατε ; 
Ούτε εμείς το ξέραμε αλλά το φέραμε εδώ σαν δημοσίευση μήπως το δούνε τίποτα αρμόδιοι  και τους μπούνε  τίποτα ιδέες, καλές ιδέες βέβαια, να φτιάξουν κάτι παρόμοιο και σε κάποιο από τα δικά μας χωριά πού δόξα τώ Θεώ έχουμε πολλά γύρω μας με άφθονα νερά, με πλαγιές και με λιβάδια και ψηλά βουνά  !

Ψηλά μυαλά δεν φαίνεται να έχουμε, αλλά άς ελπίσουμε ότι υπάρχουν κι΄ αυτά, κι΄ ότι είναι απογοητευμένα, θα λέγαμε παραγκωνισμένα, καί ότι μέχρι τώρα κρύβονταν από αυτές ή κάποιες άλλες αιτίες και ότι κάποια στιγμή θα παρουσιαστούν γιά να μας διαψεύσουν…

Η γυναίκα πού έβγαλε ασπροπρόσωπη μιά «άκαρδη» Πολιτεία …

 

κυρία Παναγιώτα Λάζαρη! 

Μιά αληθινή Κυρία, μητέρα, αλλά καί καλή ελπίδα γιά τήν Πολιτεία μας...




Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι εδώ στην πολιτεία μας υπάρχει μια υποβόσκουσα δυσκολία στις ανθρώπινες σχέσεις παρά τα όποια εξωτερικά εθιμοτυπικά χαμόγελα και τις άλλες επίσημες ρεβερέντζες της στιγμής, της συναλλαγής,των εορτών, και της ευκαιρίας, με λόγια πού σήμερα λέγονται και σε μισή ώρα  ξεχνιούνται…
«Καλημέρα σας, ώ, τι κάνετε; Πώς είσθε, τά παιδιά καλά; Το σκυλάκι σας τι κάνει; » και άλλα τέτοια μελίρρυτα πού συνήθως ακούγονται για να περνάει η ώρα…

Έτσι λοιπόν, θές από μία υπάρχουσα κοινωνική ανισότητα στον πλούτο ή στην εργασία «εγώ είμαι εγώ, και ποιός είσαι εσύ», θές από μία διαφορετική ένταξη στα πολιτικά δρώμενα της βαριά και αθεράπευτα κομματικής Πολιτείας μας ( κλεισμένες πόρτες σε όσους δεν είναι  « δικοί μας…»), καθώς καί ή δυσκολία να σε δεχθούν σε άλλους κλάδους πολιτιστικών χώρων κλειστούς για τους μη ανήκοντες στα conne τους, έχουν διαμορφώσει μία, ως επί το πλείστον, ελίτ στήν «κουμπωμένη» τοπική κοινωνία…  

Μόνο στο Καρναβάλι γίνονται όλοι ίσοι, αλλά και σ΄ αυτό μόνο για ένα – δυό 24ωρα, και πέραν τούτου «ού» !

Υπάρχει βέβαια μία αναπτυγμένη κοινωνική βοήθεια σε τρόφιμα και φάρμακα για τους έχοντες ανάγκη μέσα από μία διαδικασία προσφοράς και τυπικής διεκπεραίωσης, καλής βέβαια, αλλά χωρίς εκείνη την ψυχική ζεστασιά, το χαμόγελο, και την εσωτερική προσέγγιση πού ζητάει επί πλέον μιά ταλαιπωρημένη ψυχή πού την βασανίζει η ανασφάλεια και άλλα χίλια δυό πράγματα…

Ισότης, σχετική βέβαια, υπάρχει και στον χώρο τών Εκκλησιαστικών εκδηλώσεων, τελετών, και Λειτουργιών, αλλά και πάλι μόλις βγούμε έξω, οι περισσότεροι θεοφιλείς των χώρων αυτών, ούτε πού σε γνωρίζουν μετά, αν δεν είσαι «δικός τους…».

Ζήτημα είναι αν θα εισπράξεις μια καλημέρα, παρ΄ όλα τά περί Χριστιανικής αγάπης πού ακούγονται μέσα στίς Εκκλησίες ! Δεν φταίει βέβαια ο Θεός, εμείς οί άνθρωποι φταίμε με ό,τι από αυτό συνεπάγεται…

«Πολεμώντας» στην άσφαλτο ! Οί δρόμοι φταίνε, ή το μυαλό μας ;

Καί βεβαίως κανείς τους δέν έζησε...









Τά τελευταία δυστυχήματα πού συνέβησαν στούς παραπλήσιους δρόμους, κόμβους και διασταυρώσεις τής περιοχής μας, καί μάλιστα στό ίσωμα καί μέ καλό καιρό, δείχνουν καί μία άλλη ουσιώδη παράμετρο πού πάντα την κρύβουν και πού σπάνια βγαίνει στήν δημοσιότητα...

Γιατί δυστυχώς έχουμε μάθει, κακώς βέβαια, ότι γιά κάθε ατύχημα καί θάνατο πού συμβαίνει, πρέπει γιά λόγους σαβουάρ-βίβρ πρός τούς νεκρούς αλλά καί τούς πενθούντας εναπομείναντας συγγενείς, να τό ρίχνουμε στούς δρόμους, καί ποτέ στήν ατζαμωσύνη τών οδηγών, στήν υπερβολική ταχύτητα, στο πέρασμα με κόκκινο, στο τηλέφωνο στ΄ αυτί, στό ποτό, στίς κόντρες, καί στίς επιδείξεις στήν δίπλα - γκόμενα ...

---------------------
Αυτό το βαρύ τριαξονικό μόλις δεί πορτοκαλί, 100 μέτρα νωρίτερα από τα φανάρια, πρέπει να κόψει ταχύτητα άν θέλει έγκαιρα να σταματήσει. Δυστυχώς όμως τό 90%  από αυτά περνούνε με κόκκινο πέφτοντας σε πλαγιομετωπική με όποιο αυτοκίνητο θά έχει τήν ατυχία νά διασχίζει κάθετα τον δρόμο ( πχ. διασταύρωση Αλισσού, Κάτω Αχαϊας, Ελαιοχωρίου, κλπ ). Η τοποθέτηση σαμαριών στήν άσφαλτο εκατέρωθεν στά φανάρια ώστε να μή ανοίγονται τα αυτοκίνητα στήν μεγάλη ευθεία ίσως να είναι μία ενδεδειγμένη λύση...
-----------------------
Όμως, αυτό τό "χαϊδεμα" τών αυτιών και των συνειδήσεων, θά λέγαμε ότι δέν βοηθάει καί πολύ τήν διόρθωση μιάς «αφορισμένης»  κατάστασης...
Δέν μπορεί λοιπόν εσύ να τρέχεις μέ 140 – 160 km σέ έναν δεδομένο γιά τίς ατέλειές του δρόμο, νά κάνεις προσπεράσεις όπου εσύ θέλεις « κάντε όλοι άκρη περνάω εγώ…», νά μή φοράς ζώνη ασφαλείας, νά μή υπολογίζεις τίποτα, να περνάς με καθαρό κόκκινο θανατηφόρες διασταυρώσεις όπως αυτή του Αλισσού πού έχει φάει κόσμο και κοσμάκη...
Καί στό τέλος νά καρφώνεσαι σ΄ ένα άλλο αυτοκίνητο, νά βασανίζεις εγκληματικά καί κάποια άλλη οικογένεια πού ξεκίνησε χαρούμενη γιά τίς δουλειές της ή τις διακοπές της, να μαυροφοράς και να στέλνεις στον τάφο άλλους ανθρώπους καί μετά να ξεσηκώνονται όλοι οί πολιτειακοί υπεύθυνοι ( καί... επιζώντες ) , καί νά μάς λένε ότι «έφταιγε μόνο ο δρόμος» !

«Εισπράξεις» Πατρινού Καρναβαλιού : 295 τραυματίες καί 45 στο Νοσοκομείο !

Αχ, βρέ Καρνάβαλε, πώς  κατάντησες τήν Πολιτεία αυτή, από την ανεργία, την βρωμιά, τά σπασμένα πεζοδρόμια, καί το κυκλοφοριακό, σάν την μαύρη μούρη σου, δηλαδή σκέτο Καρνάβαλο!

---Τά σέβη μας γιατρέ μου καί Δήμαρχε μου, της Αριστεράς και της προόδου ( ; ). 
Πάντα τέτοια νάχουμε και μέ τις υγείες μας, γιατί τί να λέμε τώρα "μια ζωή την έχουμε και άς την γλεντήσουμε…"Κι΄ άς είναι και κουτσουρεμένη, τυφλή, μεθυσμένη, ναρκωμένη, παλαβωμένη, άντε και από εγκαύματα ζεματισμένη...
Μόνο πού όλα αυτά άς συμβαίνουν στους άλλους, όχι σέ εμάς και στα παιδιά μας, όχι…όχι…μακρυά από εμάς, κακό αυτό… 

Οπότε τι μας νοιάζει εμάς τώρα; 
Και τι μάς πειράζει «για τα μεθυσμένα παιδιά τού ξένου κόσμου…», γιά τό τί παθαίνουν από τίς δικές μας Καρναβαλικές φιέστες καί οργανώσεις ...Δέν δίνουμε τρύπιο σέντς γιά όλα αυτά, γιατί εμείς απλώς θέλουμε νά κάνουμε το κέφι μας !

Άς δούμε όμως τώρα πόσα μεθύσια, λιποθυμίες, σπασίματα ποδιών, βγαλσίματα ματιών, εγκαύματα, καί κατραπακιές «εισπράξαμε» από τόν Καρνάβαλο τού 2015...

Γιατί  αυτό πού συνέβη τις τρείς τελευταίες μέρες στο Πατρινό Καρναβάλι φαίνεται ότι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο όπως συγκριτικά θα δούμε από κάποιον άλλο ετήσιο πίνακα "ατυχημάτων" πού παρακάτω έχουμε…

------------------

Λοιπόν, ούτε 30 ούτε 50 αλλά ολόκληρα 295 περιστατικά αντιμετώπισαν οι εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού στο φετινό Πατρινό Καρναβάλι !

Άμεση και αποτελεσματική ήταν η ανταπόκριση του Σώματος Εθελοντών Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών Πατρών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, στην αντιμετώπιση των διακοσίων ενενήντα πέντε (295) περιστατικών που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ημερών του Πατρινού Καρναβαλιού 2015.

Αναλυτικότερα, τα περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν είχαν ως εξής:

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Τό «φάντασμα τής Γιανούλας» και τά μανιαούρια της Πάτρας…

Μιά σπάνια φωτογραφία ενός τραγικού προσώπου τής τοπικής λαϊκής ιστορίας πού κάποιοι τό έκαναν χαβαλέ γιά χάχανο !

Κρίνονται ήδη από τήν επιλογή τους...

Από πολλά χρόνια τώρα κάτι τέτοιες μέρες εδώ στην Πάτρα, παρακολουθούμε κάποιους νά συνεχίζουν να κοροϊδεύουν ακόμη και πεθαμένη,  μια φτωχή και ταλαιπωρημένη ύπαρξη, μια γυναίκα άρρωστη και κατατρεγμένη, πού όταν ζούσε δεν είχε στον ήλιο μοίρα.

Και επειδή συνήθειο το έχουν κάποιοι εξυπνάκηδες συγκεκριμένων συνοικιών κουτσαβάκηδων και μή, όχι στο πώς να εργάζονται τίμια για το μεροκάματο της ζωής αλλά στο πώς να επεξεργάζονται και να διαπομπεύουν τούς άλλους ψάχνοντας να βρούνε κάτι επάνω τους για να τούς κολλήσουν κανένα παρατσούκλι και να χαχανίζουν μετά σαν τους βλάκες του Ψαθά, ανακάλυψαν τα τελευταία κυρίως χρόνια και το φάντασμα τής « Γιαννούλας τής κουλουρούς».
Ανέσυραν δηλαδή, κυριολεκτικά από το Νεκροταφείο μια πεθαμένη ύπαρξη και αρχίσανε το λακριντί για την ζωή της.

Τι έκανε, πόσο αφελής ήταν, τι χαζοπλάκες τής έκανε ο ένας και τί ο άλλος, «ώχου πλάκα πού κάναμε τότε…» όλα κακόγουστα και συφοριασμένα «τσίμπα με νά σε τσιμπώ να γελάσουμε κι΄ οί δυό…», και άντε δηλαδή να βγάλη ο κόσμος χάχανο, έτσι για να γελάσουμε…
Κι΄ όπως έλεγε θυμόσοφα ένας καθηγητής της Φιλοσοφίας « μά δεν ντρέπονται επιτέλους μετά από τόσα χρόνια κάποια μανιαούρια να κοροϊδεύουν στούς δρόμους την Γιαννούλα; Αν ήταν καμιά  μάνα τους και αδελφή τους θα το θέλανε να την κοροϊδεύουν οί άλλοι, «άντε παιδιά να πάμε κάτω στον μώλο να γελάσουμε με την…Γιαννούλα.
Μά τόσο υπανάπτυκτοι και Τριτοκοσμικοί είναι κάποιοι Πατρινοί ( ; ) πού βγήκανε μάλιστα και υποστηρίζουν το…έθιμο!

Δεν κατάλαβα δηλαδή ; Ποιό «έθιμο» ;

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Υπάρχουν και δίκαιοι εργοδότες μέσα σ΄ έναν άδικο κόσμο…

Τί  γίνεται όμως, όταν το «κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία», αλλά ωφελεί καί κάποιους εργαζόμενους ;

-------------------



Αυτό, πού οί παλαιοί ημών δάσκαλοι ( και πρόγονοι… ) μάς έλεγαν στο σχολείο, το να σεβόμαστε δηλαδή τους καλούς εργοδότες, και πού οί νεώτεροι συνδικαλιστές διέλυσαν, αρχής γενομένης από την τότε μεγάλη «Πειραϊκή Πατραϊκή» πού ακόμα και σήμερα όποιος προλάβει μπαίνει μέσα και την κλέβει (από καλώδια μέχρι τούβλα…), το είδαμε πρό ημερών σε μία εφημερίδα και μείναμε έκπληκτοι !

«Μά είναι δυνατόν ;» σκεφθήκαμε μεσούσης κρίσεως να δίνονται τέτοιες παροχές από ιδιοκτήτες επιχειρήσεων την στιγμή πού το 90%  αυτών των επιχειρηματιών, καταστηματαρχών, εργοδοτών, έχουνε κάνει επιστήμη το ξεζούμισμα τού εργαζόμενου κόσμου; 

Πού ενώ βγάζουν όσα και πρίν ( οί περισσότεροι ) εν τούτοις βρήκαν αιτία τώρα τα χαμηλά μεροκάματα και την έλλειψη συλλογικών συμβάσεων και βγάζουν το άχτι τους επάνω στους υπαλλήλους και στους ανυπεράσπιστους  εργάτες τους…

Είναι δυνατόν ;

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com