Η Γέννηση του Χριστού τότε, αλλά και σήμερα…

"....Τίς μέρες αυτές η Xριστιανοσύνη γιορτάζει σέ όλο τον κόσμο τὴν Γέννησι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γεγονὸς μοναδικὸ στὴν Παγκόσμια ἱστορία.

Ὑπάρχουν πράγματα και θέματα ἀξιόλογα, ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ παραβλέψει ούτε και να αγνοήσει, όπως πχ. την είδηση ότι «ο ἄνθρωπος πάτησε στὴ Σελήνη».

Ἀλλ᾽ ὅσο θαυμαστὸ καὶ ἂν φαντάζῃ αὐτό, εἶνε πολὺ μικρὸ ἀπέναντι στὸ γεγονὸς ὅτι ὄχι πλέον ἄνθρωπος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ ίδιος ο Θεός, ποὺ ἐξουσιάζει τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, ἐπισκέφθηκε με ανθρώπινο σχήμα τὴν γῆ μέσα ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν.

Κατέβηκε ἐδῶ, φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα, περπάτησε ἀνάμεσά μας, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε καὶ ἀνελήφθη πάλι στοὺς οὐρανούς. Γεγονὸς μοναδικό καί ἄνευ προηγουμένου!

Ὁ ἥλιος ἄγγιξε τὴ Γῆ, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ ἡ Γῆ δὲν κάηκε!

«Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου…»

Τὸ πιστεύεις αυτό; ἔλα τότε στὴν Εκκλησία· Δὲν τὸ πιστεύεις; κάνε τὸ ρεβεγιόν σου. Αυτό εἶναι πιά καθαρό ζήτημα πίστεως...

Ἂν πιστεύῃς ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, τότε ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὄχι πλέον στὴ φάτνη ἀλλὰ «μυστικά» μέσα και στὴν δική σου καρδιά, οἱ οὐρανοὶ θ᾿ ἀνοίξουν για να ιδείς κι΄εσύ διαφορετικά τα πράγματα, ἡ φύσις θ᾽ ἀγάλλεται καὶ θὰ χαίρει, οἱ ἄγγελοι θὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…»(Λουκ. 2,14).Τότε θα καταλάβεις αληθινά Χριστούγεννα !

Και είναι γνωστό και χειροπιαστό ότι στην δημιουργία μιᾶς τέτοιας ἱερᾶς ἀτμόσφαιρας συντελεῖ πολὺ ἡ ἀνυπέρβλητη ὑμνῳδία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας τις μέρες αυτές. Κανένα δόγμα, καμμία θρησκεία δὲν ἔχει ὕμνους σὰν αὐτούς. «Δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»(κάθ. Χριστουγ.). Ἂς γυρίσουμε λοιπὸν πίσω, στὶς ἡμέρες τῆς Γεννήσεως· κι΄ἂς μεταφερθοῦμε για λίγο ἐκεῖ…

Αλήθεια, τί ήταν τότε ἡ Βηλθεέμ; Μία μικρὴ πόλις τῆς Ἰουδαίας, ποὺ ἐκεῖνες τὶς μέρες παρουσίαζε ἔκτακτη κίνησι.

Ὁ Ρωμαίος κατακτητής Αὔγουστος Καίσαρ εἶχε διατάξει ἀπογραφὴ σὲ ὅλη την Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία.
Ἔτσι καὶ οἱ Ἑβραῖοι στὴν Παλαιστίνη, ἀναλόγως τῆς φυλῆς, πήγαιναν καθένας στὸν τόπο τους, ὄχι τῆς γεννήσεως ἀλλὰ τῆς καταγωγῆς τους, στὶς περιοχὲς τῶν 12 φυλῶν.

Καὶ ἡ Παρθένος Μαρία λοιπὸν μὲ τὸν Ἰωσὴφ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ ὅπου ἔμεναν, βάδισαν χιλιόμετρα, μέρες καὶ νύχτες, μῆνα ὁλόκληρο, καὶ ἔφτασαν ἐπὶ τέλους στὸν τόπο τῆς καταγωγῆς τῶν προγόνων τους, στὴ Βηθλεέμ.

Ἦταν χειμώνας, φυσοῦσε ἀέρας, ἔκανε κρύο. Ζήτησαν νὰ μείνουν κάπου. Χτύπησαν πόρτες, ἀλλὰ κανένα σπίτι δὲν ἄνοιξε.

Ἔτσι ἀναγκάστηκαν, ἡ ἔγκυος κόρη μὲ τὸν προστάτη της, να πᾶνε ἔξω ἀπὸ τὸν κατοικημένο χῶρο, ὅπου ὑπῆρχαν φυσικὲς σπηλιὲς ποὺ χρησίμευαν εἴτε ὡς στάβλοι καὶ μαντριὰ εἴτε ὡς πρόχειρα Πανδοχεία – χάνια.

Ἐκεῖ λοιπὸν γέννησε ἡ Παναγία μας!

Γέννησε, ἀλλὰ δὲν εἶχε κούνια· ἐνῷ σήμερα καὶ ὁ πιὸ φτωχός διαθέτει μιὰ κούνια, ὁ νεογέννητος Χριστὸς εἶνε ὁ μόνος ποὺ δὲν εἶχε.

Κούνια του ἔγινε ἡ φάτνη τῶν ἀλόγων, τὸ παχνὶ ὅπου οἱ βοσκοὶ βάζουν τὰ ἄχυρα γιὰ τὰ ζῷα.Ἐκεῖ λοιπὸν γεννήθηκε ὁ Χριστός, στὴ φάτνη, κάτω ἀπὸ τις πιο ταπεινὲς συνθῆκες…

Πέρασαν ἀπὸ τότε 2.000 χρόνια και οι μεταβολές πού έγιναν από τότε υπήρξαν μεγάλες καί ραγδαίες !

Γιατί όχι πλέον σὲ σπήλαιο, όχι σε στάβλο καὶ φάτνη, ἀλλὰ σὲ Ναοὺς μεγαλοπρεπεῖς, ποὺ ἔχτισαν διάσημοι ἀρχιτέκτονες, ἐκεῖ λατρεύεται σήμερα ὁ Χριστός.

Άραγε όμως, Εκεῖνος, ο Χριστός μένει εὐχαριστημένος ἀπὸ τοὺς Ναούς, τὰ ἄμφια, τὰ κεριὰ καὶ τὰ λιβάνια μας;

Ὁ Χριστὸς ζητεῖ κάτι παραπάνω ἀπ᾿ ὅλη τὴ μεγαλοπρέπεια τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, ἡ ὁποία ναὶ μὲν δὲν εἶναι τελείως ἀπόβλητη ―μέχρι ἑ νὸς ὁρίου―, δὲν ἀρκεῖ ὅμως. Παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ ζητεῖ κάτι ἄλλο.

Τί ζητάει λοιπόν ο Χριστός;

Ζητάει τὶς καρδιές μας!

Θέλει, νὰ ἔχῃ Αὐτὸς τὴν πρώτη θέσι στὴν καρδιά μας· θέλει, νὰ ῥυθμίζῃ ὁ Νόμος Του τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακή, τὴν ἐθνικὴ καὶ τὴν πανανθρώπινη ζωή μας.

Καὶ ἐρωτῶ· ἔχει ὁ Χριστὸς σήμερα τὴν πρώτη θέσι στην καρδιά μας; Νομίζω πώς ὄχι.

Νομίζω πώς διαπράττουμε καὶ ἐμεῖς δυστυχῶς τὸ ἁμάρτημα τῶν τότε κατοίκων της Βηθλεέμ. Κι΄όπως ἐκεῖνοι δὲν ἄνοιξαν τὴν πόρτα τους στὴν Παναγία, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, νέοι Βηθλεεμῖτες στὸν αἰῶνα μας, δὲν θέλουμε ὁ Χριστὸς ν᾽ ἀποτελεί τὸ κέντρο καὶ τὸν ἄξονα τῆς ζωῆς μας, νὰ κατέχῃ τὴν πρώτη θέσι.

Ἀμφιβάλλετε;

Παρακολουθῆστε λοιπὸν γύρω σας τὰ πρόσωπα καὶ τὶς ἐκδηλώσεις τους σήμερα, τις Άγιες αυτές μέρες και την ημέρα των Χριστουγέννων περισσότερο. Και σίγουρα θὰ βγάλετε συμπεράσματα άσχημα ἀπὸ τὶς συζητήσεις, τὶς διασκεδάσεις, τὰ τραγούδια κ.τ.λ..

Άς μη κρυβόμαστε λοιπόν γιατί, ότι ἀγαπάει ὁ ἄνθρωπος, για εκείνο και μιλάει. Ἐὰν λοιπὸν στήσετε αὐτί, θ᾽ ἀκούσετε νὰ συζητοῦν όχι για τα Χριστούγεννα αλλά «περί ανέμων και υδάτων».

Έτσι λοιπόν ἄλλοι θα μιλάνε με τις ώρες μάλιστα γιὰ γάμους, για συνοικέσια καὶ διαζύγια, ἄλλοι γιὰ ἐμπόρια, ἐπιχειρήσεις καὶ κέρδη, ἄλλοι γιὰ ποδόσφαιρα, γιά ὁμάδες καὶ ἀγῶνες, ἄλλοι γιὰ διασκεδάσεις ταξίδια καὶ ἀγορές, ἄλλοι γιὰ πολιτικὴ καὶ κόμματα.

Γιὰ ὅλα θα συζητοῦν, θυμηθείτε το, γιὰ ἕνα μόνο δὲν θά συζητοῦν.

Γιὰ τὸ Χριστό λοιπόν, οὔτε λέξη !

Σὰν νὰ μὴ γεννήθηκε, σὰν νὰ εἶνε ἄγνωστος, ὁ Μέγας ἄγνωστος.

Τὴν λέξη "Χριστὸς" τήν λένε ―ἀλλοίμονο― μόνο ὅταν Τὸν βλασφημοῦν!

Ἔξω λοιπόν ο Χριστός ἀπὸ τὰ σπίτια, ὅπου οὔτε προσευχὴ γίνεται οὔτε λατρεία προσφέρεται, οὔτε Εὐαγγέλιο διαβάζεται, οὔτε ἀγάπη καὶ ἑνότητα τῆς οἰκογενείας επιδιώκεται να ὑπάρχει.

Ἔξω ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ὅπου τώρα τὰ παιδιὰ δὲν μαθαίνουν ὅπως ἄλλοτε «γράμματα σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα», ἀλλὰ διδάσκονται θεωρίες ἐξελίξεως, κι΄ ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸ χιμπαντζῆ καί ἀπὸ τὰ κτήνη.

Ἔξω ἀπὸ τὰ δικαστήρια, ὅπου παρὰ τὴν δική Του ἐντολὴ νὰ μὴν Ορκιζόμαστε καθόλου («μὴ ὀμόσαι ὅλως»–Ματθ. 5,34), πλῆθος χέρια καθημερινῶς παλαμίζουν τὸ Εὐαγγέλιο.

Ἔξω ἀκόμα ἀπὸ τὶς στρατιωτικὲς μονάδες, ὅπου ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖτες μέρα καὶ νύχτα βρίζουν τὰ θεῖα.

Ἔξω τέλος, και ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ὅπου ἡ πρότασι νά ἀναρτηθῇ στὴν αἴθουσά της ἡ Εἰκόνα του Χριστού ἀπορρίφθηκε μὲ εἰρωνικὰ σχόλια, καὶ ὅπου ψηφίζονται νόμοι φανερὰ ἀντιχριστιανικοί.

Καὶ γενικὰ, μέσα στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς εἶνε και πάλι ὁ διωγμένος ἀπὸ τοὺς κρατοῦντας· δὲν εἶνε ἀρεστὸς στὰ διοικητήρια, στὶς κυβερνήσεις, στὰ κοινοβούλια, στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμούς.

Ἄλλοι ἐπικρατοῦν ἐκεῖ…

Άνθρωποι ἀλαζόνες, άδειοι από πνευματικές αναζητήσεις, ακόμη καὶ ἐγκληματίες. Γιὰ τὸ Χριστό, ὅπως τότε στὴ Βηθλεέμ, δὲν ὑπάρχει θέσι!

Μία τέως βασίλισσα τῆς Ὁλλανδίας, ἡ ὁποία πρὶν τὸ τέλος τῆς ζωῆς της πίστεψε στὸ Χριστό, ἡ Βιλελμίνη, παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ θρόνο, ἀπομονώθηκε κάπου καὶ ἔγραψε ἕνα βιβλίο μὲ θέμα «Ὁ Χριστὸς, ὁ μεγάλος ἄγνωστος τῆς Εὐρώπης».

Καὶ ἕνας Γάλλος ἀνθρωπιστὴς καὶ φίλος τῶν λεπρῶν, ὁ Ραοὺλ Φολλερώ, ἔγραψε ἄλλο βιβλίο μὲ θέμα «Ἂν αὔριο ὁ Χριστὸς χτυπήσῃ τὴν πόρτα σας, θὰ τοῦ ἀνοίξετε;».

Καὶ ὅταν πρὸ ἐτῶν κάποιος πρότεινε νὰ τεθῇ στὸν καταστατικὸ χάρτη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ἡ ῥήτρα ὅτι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα στηρίζονται στὴν θεμελιώδη ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε βελτιωμένη ἔκδοσι τοῦ κτήνους ἀλλὰ εἶνε ένα Θεϊκό δημιούργημα πλασμένο «κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ (Γέν. 1,26), ἡ πρότασις ἀπερρίφθη.

Τί δείχνουν όλα αὐτά; ὅτι γιὰ τὸ Χριστὸ ἰσχύει καὶ σήμερα τὸ «οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι», δὲν ἔχει θέσι ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο αὐτόν. Φαινομενικὰ ἑορτάζουμε λοιπόν μιὰ χριστιανικὴ ἑορτή· στὴν πραγματικότητα ἑορτάζουμε σὰν εἰδωλολάτρες.

Ὅσοι πίνουν καὶ παραδίδονται στὴ μέθη, λατρεύουν τὸ Βάκχο· ὅσοι βουλιάζουν στὰ σαρκικὰ πάθη καὶ τὸν πανσεξουαλισμό, λατρεύουν τὴν Ἀφροδίτη· ὅσοι ἀπορροφῶνται ἀπὸ τὸ ἐμπόριο καὶ τὰ λεφτά, λατρεύουν τὸν κερδῷο Ἑρμῆ.

Φτάσαμε στὸ σημεῖο, ἐνῷ ἄλλοτε ἡ Ἑλλὰς περίμενε τὴν Αγία αὐτὴ νύκτα, νὰ χτυπήσουν οἱ καμπάνες καὶ νὰ τρέξουν ὅλοι στοὺς Ναούς, τώρα οἱ ἄνθρωποι δὲν ἑορτάζουν τὴν ἑορτὴ αὐτὴ στοὺς Ναούς·

τρέχουν σὲ καφετέριες, τρέχουν σὲ λέσχες, σὲ νυκτερινὰ κέντρα γιὰ ρεβεγιόν (σατανικὸ ἔθιμο), κ᾽ ἐκεῖ γιορτάζουν μὲ χοροὺς ἔξαλλους, μὲ μουσικὴ θορυβώδη. Καὶ ἔπειτα λεγόμαστε Χριστιανοί.

Δὲν εἴμαστε Χριστιανοί αγαπητοί, εἴμαστε εἰδωλολάτρες μετὰΧριστόν, καὶ ακόμη χειρότεροι...

Ν᾽ ἀπελπιστοῦμε λοιπόν; Ὄχι.

Μολονότι γνωρίζουμε ὅτι θὰ ἔρθουν χρόνια χειρότερα, μολονότι ὡρισμένοι λένε ὅτι ἦρθε ὁ Αντίχριστος ( 666)―κι᾽ ἐγὼ παραδέχομαι ὅτι ἀκούγονται τὰ βήματά του καὶ βρισκόμαστε στὴν τροχιὰ τοῦ Αντιχρίστου―, μολονότι ἔρχεται ὁ Ἁρμαγεδὼν τῆς Ἀποκαλύψεως ( Αποκάλ.ΙΣΤ΄,16), ἕνα εἶναι βέβαιο·

ὅτι παρ᾿ ὅλα αὐτὰ, θὰ ἔρθῃ μια μέρα κατὰ τὴν ὁποία θὰ λάμψῃ πάλι στὸν κόσμο τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεὲμ μὲ μία λάμψι μοναδική !

Καὶ τότε λαοὶ καὶ ἔθνη, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, Βορρᾶς καὶ Νότος, θὰ βροῦν τὸν σωστὸ τὸν δρόμο, ποὺ χάραξε ὁ Χριστός, καὶ σὰν τοὺς μάγους θὰ ἔρθουν ὅλοι στὴ φάτνη, νὰ προσκυνήσουν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖο· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος