Η κοινωνία γύρω μας ! Επιτέλους, οι σερβιτόροι δεν είναι δούλοι μας…

      «Μορφωμένος για εμένα δεν είναι αυτός που έχει πολλά πτυχία, αλλά εκείνος πού θα μιλήσει  ακόμη και στήν σερβιτόρα όσο ευγενικά και προσεκτικά θα μιλούσε στον Προϊσταμενό του.»

Αυτή η παραπάνω σοφή κουβέντα δεν ξέρουμε πόση απήχηση μπορεί να έχει σήμερα  με τις ιδιοτροπίες του κόσμου πού καθημερινά βλέπουμε…
Το «έ, ψίτ, γκαρσόν…», το «έ, ψίτ παιδί, άντε πιάσε μου έναν καφέ τσάκα – τσάκα και γρήγορα…»  είναι οι συνήθεις φράσεις του χωριού πού αποστέλλονται ακόμη και από αμούστακα παιδιά και μάλιστα σέ σερβιτόρους μιάς κάποιας ηλικίας με οικογένειες και παιδιά σαν κι΄αυτά πού θέτουν υπό τις… διαταγές τους αυτούς τους επαγγελματίες…
Διάβασα το παρακάτω κείμενο και δεν σας κρύβω ότι κάπου αγανάκτησα. Θεώρησα λοιπόν πρέπον και σωστό να το μοιρασθώ μαζί σας έτσι για μια απλή ενημέρωση  πάνω στα στραβά του τόπου και της κοινωνίας μας σήμερα…

Μία φράση "Βίβλος" θα λέγαμε για όλα τα παιδιά που δουλεύουν σερβιτόροι και μπουφετζήδες, πού αρκετά μάλιστα από αυτά έχουν πτυχία και master ακόμη,  είναι η παραπάνω φράση πού ξεχωρίσαμε. Μία φράση που θα έπρεπε να αποτελεί κανόνα κι όχι εξαίρεση για όλο τον κόσμο.
Πέραν του ότι, όταν είσαι ευγενικός θα εξυπηρετηθείς και πιο ευδιάθετα από τον υπάλληλο, ταυτόγχρονα δείχνεις κι ένα επίπεδο μόρφωσης που σπάνια το συναντάμε στις μέρες μας, ακόμα κι από ανθρώπους που έχουν τρία και τέσσερα πτυχία να φιγουράρουν στο γραφείο τους.



Οι σερβιτόροι, και μάλιστα οι νέοι , είναι κι΄αυτοί βιοπαλαιστές ! Είναι παιδιά με χαμόγελο κι όρεξη για δουλειά. Δεν είναι ούτε δούλοι σου επειδή σου σερβίρουν έναν καφέ, ούτε ρομποτάκια τηλεκατευθυνόμενα από σένα να κάνεις ζάπινγκ επάνω τους.... 
Μάθε να εκτιμάς και να σέβεσαι έναν άνθρωπο που προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματό του, την ώρα πού εσύ πιάνεις μια καρέκλα και κάθεσαι τεμπέλικα με τις ώρες κοιτάζοντας σαν το ζαγάρι τον κόσμο πού περνάει στον δρόμο, αν σε είδαν και αν θαύμασαν την σπουδαία παρουσία σου…

Το χείριστο όλων αυτών των υπαλλήλων βέβαια είναι αυτές οι γιορτινές μέρες, στις οποίες βγαίνει απ´το σπίτι κι η κουτσή Μαρία κι έχει και παράλογες απαιτήσεις. Τον ελληνικό καφέ τον θέλουν μερακλίδικο και με δύο φουσκάλες -όχι παραπάνω!- γιατί έτσι τον φτιάχνουν σπίτι τους κάθε μέρα. «Ποιός είσαι εσύ που θα μου φτιάξεις τον καφέ μου όπως έμαθες; Εγώ θα σου μάθω να φτιάχνεις σωστό καφέ!» μπορεί ν΄ακούσης.

Και  επειδή συμβιβάζεσαι αναγκαστικά με την φράση « ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» σωπαίνης, κι΄έτσι ο κάθε πελάτης βρίσκεται «δικαιωμένος» την ώρα πού χιλιάδες λαμπάκια αναβοσβήνουν στο κεφάλι του σερβιτόρου… Όμως, όχι καλοί μας πελάτες. Δεν έχετε πάντα δίκιο. Ως επί το πλείστον έχετε άδικο, αλλά δε σας το λέμε για να μη σας κομπλάρουμε.

Οί σερβιτόροι του χειμώνα αλλά και κυρίως του καλοκαιριού, τότε πού βγαίνει  ο κόσμος περισσότερο έξω είναι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά να σας εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο, ακόμα κι αν είναι ταλαιπωρημένοι, φρεσκοχωρισμένοι, ή μέ χίλια δυο προβλήματα στο κεφάλι τους, και προσπαθούν να σας κάνουν όλα τα χατίρια για να μείνετε ευχαριστημένοι. Και πώς θα καταλάβουν ότι μείνατε ευχαριστημένοι; Αφήνοντας ένα χαμόγελο κι ένα φιλοδώρημα φυσικά. Γιατί, ως γνωστόν το μπουρμπουάρ, δεν είναι πόλη της Γαλλίας, είναι πράξη αναγνώρισης  για την εξυπηρέτηση πού σας έγινε, πέραν του νόμου της εργασίας….

Όλοι έχουμε υπάρξει πελάτες σε καφετέριες και μπαρ. Κι όλοι κάποια στιγμή εκνευριστήκαμε με το σέρβις ή τον καφέ που δεν πληρούσε τις απαιτήσεις μας. Αλλά οφείλουμε ό,τι δε μας αρέσει να το αναφέρουμε στο σερβιτόρο -που είναι ο εκπρόσωπος του εκάστοτε μαγαζιού- για να μπορεί να το διορθώσει την επόμενη φορά, μα να το αναφέρουμε με ωραίο και σωστό τρόπο. Όχι με αγένεια και προσβολές. Γιατί για όλα υπάρχει ο σωστός τρόπος. Και δίκιο να έχεις, το χάνεις όταν μιλάς χωρίς επιχειρήματα.

Οι σερβιτόροι και οι μπουφετζήδες εργάζονται σκληρά, και πολλές φορές οι ώρες και οι συνθήκες εργασίας ξεπερνούν το όριο ανθρωπιάς κι αντοχής. Η εκμετάλλευση είναι προ των πυλών από τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών που πλέον έχουν βρει το κουμπί με το: «Αν δε σου αρέσει, φύγε. Ξέρεις πόσοι άλλοι περιμένουν να δουλέψουν στη θέση σου;» Και μπορεί αυτό να μην είναι ψέμα, αλλά δεν είναι και δικαιολογία για εκμετάλλευση.

Μην υποτιμάς κανένα επάγγελμα λοιπόν, γιατί κι η γκαρσόνα που σου σερβίρει τον καφέ και την κοιτάς ξελιγωμένα, λέγοντας παράλληλα χυδαιότητες, θα μπορούσε να είναι η αδερφή σου ή η κόρη σου στο μέλλον. Το ότι σε εξυπηρετεί με το χαμόγελο στα χείλη σερβίροντάς σου έναν καφέ, δε σημαίνει πως σε γουστάρει κιόλας όπως νομίζει το ξεροκέφαλό σου. Απλώς είναι ευγενική μαζί σου επειδή είναι επαγγελματίας.

Μην ξεχνάς πως αυτή τη δουλειά δεν μπορούν να την κάνουν όλοι. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, λίγοι όμως έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. Γιατί θέλει γερό στομάχι και καλό ανοσοποιητικό σύστημα για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Μόνο αν μπεις στη θέση τους θα το καταλάβεις αυτό.

Για σκέψου να αναγκάζεσαι να είσαι ευγενικός και χαμογελαστός με τον φίλο που σκοτωθήκατε τις προάλλες για χίλιους δύο λόγους, ή με τον πρώην που ήρθε για καφέ με το αμόρε επειδή απλώς είναι πελάτες στο μαγαζί που δουλεύεις; Άραγε εκεί τι θα έκανες;

Αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν αυτά τα παιδιά. Για την αντοχή τους, για τη δύναμή τους, για τον επαγγελματισμό τους.

Originalpress