Άγνωστα περιστατικά ! Σε τι ηλικία εκοιμήθη η Παναγία μας…

Αναπαράσταση τής Κοίμησης της Θεοτόκου.


Στό κάτω μέρος φαίνονται τα βέβηλα χέρια του Ιουδαίου εκείνου πού θέλησε να ανατρέψει το ιερό σκήνωμα τής Θεοτόκου.
Τά ίδια ακριβώς θα υποστούν την ώρα τής Κρίσεως και όσοι βλασφημούν την Παναγία πού τίποτα κακό δεν τούς έκανε και πού εν τούτοις αυτοί την βρίζουν νομίζοντας ότι τα λόγια τους πάνε καί χάνονται στόν αέρα, μή γνωρίζοντας ότι τα πάντα απέναντι του Θεού μυστικώς καταγράφονται...


Ζούμε σε μια Πολιτεία πού λίγο - πολύ έχει και κάποια «θρησκευτική συνείδηση» συμβαδίζουσα σχεδόν πάντα και με το εκάστοτε πνεύμα των εορτών και των ημερών… Πλησιάζει η μεγάλη γιορτή της Παναγίας και ως εκ τούτου θα ήταν παράλειψη νομίζουμε να μη πούμε και δυό κουβέντες για την γιορτή αυτή…

Τά χρόνια λοιπόν εκείνα πού συνέπεσαν με την γέννηση της Παναγίας μας όσοι γονείς δεν είχαν παιδιά ζούσαν σε  καθεστώς κοινωνικής απομόνωσης, αφού οι άτεκνοι εκείνη της εποχή θεωρούνταν λίγο έως πολύ, καταραμένοι, ή τουλάχιστον όχι ευλογημένοι από τον Θεό.

Οί γονείς της Θεοτόκου σε όλη τους την ζωή προσπαθούσαν να αποκτήσουν κι΄αυτοί ένα παιδί, όμως δεν είχαν σταθεί κατά Θεόν «τυχεροί…»

Κατά την αρχαία Παράδοση η Αγία Άννα προσευχήθηκε στον Θεό δηλώνοντας πως αν της χάριζε ένα παιδί θα το αφιέρωνε σε Εκείνον.
Λίγες μέρες μετά, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε το ζευγάρι και τους ενημέρωσε πως οι προσπάθειες τους θα έχουν αποτέλεσμα και το παιδί τους θα είναι φορέας μιας ξεχωριστής αποστολής στον κόσμο….

Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του ζευγαριού, τα λόγια του Αρχαγγέλου βγήκαν αληθινά και γέννησαν ένα όμορφο κορίτσι.

Της έδωσαν το όνομα Μαριάμ, το οποίο σημαίνει «βασίλισσα, Κυρία, αλλά και ελπίδα»...

Όταν η Μαριάμ έγινε τριών ετών, οι γονείς της, τήρησαν την υπόσχεση τους και την οδήγησαν το Ναό όπου την παρέλαβε ένας ιερέας ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον Προφήτη Ζαχαρία, τον πατέρα δηλαδή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Η Παναγία έζησε 12 χρόνια μέσα στον Ναό, στα Άγια των Αγίων.

Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, αυτός που της έφερνε καθημερινά τροφή ήταν ο ίδιος ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.

Όλα αυτά βέβαια μπορεί σε κάποιους ανθρώπους σήμερα να φαίνονται εξωπραγματικά και παράξενα αλλά η σοφία του Θεού και η διαφύλαξη κάποιων ανθρώπων για μια ιδιαίτερη αποστολή μέσα στον κόσμο δεν συμβαδίζει πάντοτε και με την λογική των ανθρώπων…

Όταν ήρθε η ώρα να βγει από τον Ναό, οι ιερείς αποφάσισαν να την δώσουν σε κάποια οικογένεια, δεδομένου πως οι γονείς της είχαν ήδη φύγει από τη ζωή.

Τότε, γνωρίζοντες κατά την παράδοση, την ειδική αποστολή της Μαριάμ, βρήκαν έναν μεγάλο σε ηλικία άνδρα, και πολύ ευσεβή και ενάρετο, με αληθινό φόβο Θεού, τον Ιωσήφ, ο οποίος ήταν ήδη χήρος και πατέρας τριών παιδιών.

Τέσσερις μήνες έμεινε κοντά στον Ιωσήφ η Μαριάμ μέχρι να ξεκινήσει πλέον το θεϊκό σχέδιο.

Στη Ναζαρέτ όπου ζουσε την επισκέφθηκε ξανά ο Γαβριήλ όπου της είπε το ιστορικό: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου». Τότε έμαθε και η ίδια ποια ήταν η αποστολή της την οποία και αποδέχτηκε με χαρά.

Λίγους μήνες αργότερα ο Ιησούς γεννήθηκε και η μητέρα Του ήταν πάντοτε κοντά του, ακόμη και την στιγμή της Σταύρωσης.

Από το βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων» ( πού είναι το 5^ο Ευαγγέλιο ) γνωρίζουμε ότι η Παναγία παρέμεινε κοντά τους μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.

Η τελευταία συνάντηση με τον Αρχάγγελο που την συντρόφευε από τα τρια της χρόνια, έγινε τρεις μέρες πριν την Κοίμησή Της.

Τότε ο Γαβριήλ την ενημέρωσε ότι πλέον ήρθε η ώρα να φύγει από αυτή την ζωή, δίνοντας της μεγάλη χαρά αφού θα έβλεπε ξανά το παιδί Της, τον Θεάνθρωπο Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Η αρχαία Παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο.

Τότε ξαφνικά, νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση Της. Μαζί δε με τους Αποστόλους ήλθε και ο Διονύσιος Aρεοπαγίτης, ο Άγιος Ιερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Απόστολος Τιμόθεος, και άλλοι...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ

Όταν εκοιμήθη η Θεοτόκος, την συνόδευσαν με ψαλμούς και ύμνους και την τοποθέτησαν στο μνήμα της, στη Γεσθημανή.

Στην διαδρομή αυτή ένας Ιουδαίος βλέποντας τις τιμές πού κάνανε στην Παναγία μας οργίσθηκε και επεχείρησε να ανατρέψη το φέρετρο. Όμως , Άγγελος Κυρίου παριστάμενος αοράτως δίπλα στο ιερό σκήνωμα απέκοψε με το σπαθί του τα χέρια του ρίχνοντάς τον στο δάπεδο οδυρώμενο από φοβερούς πόνους, όπως άλλωστε βλέπουμε και σε αρχαίες αγιογραφίες.

Στην Κοίμηση της Θεοτόκου ο μοναδικός που δεν ήταν παρών στο γεγονός ήταν ο Απόστολος Θωμάς.

Λέει η παράδοση πως όταν η νεφέλη, το σύννεφο δηλαδή, μετέφερε τον Θωμά στη Γεσθημανή συνάντησε την Θεοτόκο την στιγμή της ανόδου Της στον ουρανό.

Εκείνη του χάρισε την Ζώνη Της για να μπορεί να αποδείξει την συνάντησή τους.

Όταν ο Θωμάς πήγε και εξιστόρησε το γεγονός στους υπόλοιπους Αποστόλους, άνοιξαν τον τάφο και είδαν πως το σώμα της έλειπε.

Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ...

Η Παναγία όταν μπήκε στο Ναό ήταν 3 ετών. Έμεινε μέσα στο ιερό 12 χρόνια. Τρείς μήνες αφού βγήκε από το ιερό μέχρι τον Ευαγγελισμό και εννέα μήνες κυοφορία, δηλαδή 16 ετών γεννά τον Χριστό.

Έζησε με τον Χριστό 32 χρόνους, άρα 48 ετών ζει την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψή Του. Έζησε μετά απ’ την Πεντηκοστή άλλα 11 χρόνια και εκοιμήθη στη Γεσθημανή.

Ήταν ακριβώς 59 ετών !

------------------------------------------------------

Πάνω στον τάφο της Θεοτόκου χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός (450-457) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η Κοίμηση της Θεοτόκου εορταζόταν αρχικά στις 13 Αυγούστου και από το 460μχ. στις 15 Αυγούστου
Μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας υπάρχει δογματική διαφορά σχετικά με την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προηγείται νηστεία, η οποία καθιερώθηκε τον 7ο αιώνα. Αρχικά ήταν χωρισμένη σε δύο περιόδους: πριν από την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον 10ο αιώνα, συνενώθηκαν σε μια νηστεία, που περιλαμβάνει 14 ημέρες και ξεκινά την 1η Αυγούστου.

Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης νηστείας, νηστεύεται το λάδι εκτός του Σαββάτου και της Κυριακής, ενώ στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα καταλύεται (επιτρέπεται) το ψάρι.

Ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καταλύονται τα πάντα, εκτός και αν η εορτή πέσει σε Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε καταλύεται μόνο το ψάρι.

Τις ημέρες της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται τις απογευματινές ώρες στις εκκλησίες (εκτός Κυριακής), εναλλάξ, ο «Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον», οι λεγόμενες «Παρακλήσεις».

Στην Ελλάδα, η Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ονομάζεται δε και «Πάσχα του Καλοκαιριού». Σε πολλά νησιά του Αιγαίου (Τήνος, Πάρος, Πάτμος) στολίζουν και περιφέρουν Επιτάφιο προς τιμήν της Παναγίας.

Σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου διοργανώνονται παραδοσιακά πανηγύρια…