Τό «βιογραφικό σημείωμα» του Αγίου Ανδρέα για να προσληφθεί» στην ομάδα των Αποστόλων…

Ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε κατά την παράδοση στην Συρία, Βιθυνία, Πόντο και μετά στην Σκυθία, την νότιο δηλαδή Ρωσία...

Έφθασε μέχρι του Δνείπερου ποταμού και τού τόπου πού σήμερα είναι κτισμένο το Κίεβο.
Πέρασε βέβαια η εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα, έγραψαν άλλοι για την γεμάτη διωγμούς ζωή του, έγιναν τόσες και τόσες εκδηλώσεις μέσα στα λεγόμενα Πρωτοκλήτεια, αλλά πάντα κάθε εορτή έχει έναν μεθεόρτιο κύκλο κάποιων ημερών πού λήγει την 7^η ημέρα, ώς «απόδοση» της εορτής.

Είμαστε λοιπόν ακόμη  μέσα στις μέρες αυτές, και δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε για δημοσίευση ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό κείμενο πού μας στείλανε :

«….Τις μέρες αυτές πού η τοπική Εκκλησία των Πατρών τίμησε τήν μνήμη ενός μεγάλου Αποστόλου, τοῦ Αγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, θα ήθελα  νά ξεκινήσω τις σκέψεις μου μέ ἕνα απλό ἐρώτημα :

Αλήθεια, ἄν σ΄ όλους εμάς ἔλεγε σήμερα ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στην ομάδα τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε κι΄ εσείς Απόστολοι, και θέλω να μοῦ φέρνατε ἕνα βιογραφικό σας να δώ πώς βλέπετε κι΄ εσείς τον εαυτό σας…», τί θά τού γράφατε μέσα;

Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε.
Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού θα διαβάσουμε λίγο παρακάτω :

«…Ἀδελφοί !  Νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἄφησε ἐμᾶς τοὺς Αποστόλους νὰ ἐμφανισθοῦμε σαν τους πιο τελευταίους, σὰν καταδικασμένους εἰς θάνατον πού βαδίζουν στον τόπο της εκτέλεσης…Διότι  γίναμε μολόγημα και  παράδοξο θέαμα  σε όλο τον κόσμο, στοὺς αγγέλους πού θαυμάζουν, καὶ στοὺς ἀνθρώπους πού μας χλευάζουν...

Ἐμεῖς, ( μ΄ αυτές τις ταλαιπωρίες και τους διωγμούς για την πίστη μας στον Αληθινό Θεό )  θεωρούμαστε  μωροὶ και ανόητοι  χάριν τοῦ Χριστοῦ, ενώ σεῖς ( πού δεν μάχεσθε για την ίδια πίστη αλλά από μακριά και χωρίς κινδύνους στέκεσθε ) θεωρείσθε  φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἐμεῖς θεωρούμαστε ἀδύνατοι, εσεῖς δυνατοί· εσεῖς ἔνδοξοι, ἐμεῖς ἄσημοι ( χωρίς καμία δόξα και αξίωμα και επί πλέον κυνηγημένοι…).

Από την ημέρα πού λάβαμε το Αποστολικό αξίωμα  ώς αὐτὴ τὴν ώρα ( πού σας γράφω αυτό το γράμμα ) καὶ πεινᾶμε καὶ διψᾶμε, δεν έχουμε ρούχα να προφυλαχτούμε από την κακοκαιρία μέσα στις διαδρομές από πόλι σε πόλι, δεχόμαστε ραπίσματα και γρονθοκοπήματα  από τους αντίθετους, διάγομεν βίον πλανόδιο, κοπιάζουμε ἐργαζόμενοι μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια ( και δεν ανεχόμαστε να μας ταϊζουν άλλοι...)

Ὅταν μᾶς βρίζουν εμείς τους εὐλογοῦμε ευχόμενοι  κάθε καλό γι΄ αυτούς, ὅταν μᾶς  καταδιώκουν  δείχνουμε ἀνοχή και υπομονή απέναντί τους· ὅταν μᾶς συκοφαντοῦν τους  μιλᾶμε εὐγενικά. Γίναμε σὰν τά σκουπίδια και σαν τα καθάρματα τοῦ κόσμου τούτου ( και όλα αυτά για να σας διδάξουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού και να σωθείτε…)

Δὲν γράφω αὐτὰ γιὰ νὰ σᾶς πικράνω και να σας ντροπιάσω, ἀλλὰ τα γράφω γιὰ νὰ σᾶς συμβουλεύσω σὰν παιδιά μου ἀγαπητά.

Διότι ἂν καὶ μπορεί νὰ ἔχετε χιλιάδες παιδαγωγοὺς κατά Χριστόν, δὲν ἔχετε όμως πολλοὺς ( πραγματικούς ) πατέρες, διότι ἐγὼ σᾶς αναγέννησα με την δύναμη και τον φωτισμό τού Χριστού διὰ μέσου τοῦ Εὐαγγελίου. Σᾶς παρακαλῶ λοιπὸν νὰ γίνετε κι΄ εσείς μιμηταί μου…» ( στο έργο της σωτηρίας  και τών άλλων αδελφών  σας)

----------------------

Μέσα από το παραπάνω αυτό κείμενο προβάλλει το τότε «υπάρχον» βιογραφικό «σημείωμα» των Αποστόλων, πού ἀφορᾶ όμως και κάθε χριστιανό ακόμη και της εποχής μας αλλά ταυτόχρονα εἶναι και μιά καταπληκτική διακήρυξη τῆς ἐλευθερίας τοῦ κάθε ανθρώπινου προσώπου.

Ἀκοῦστε τό βιογραφικό πού θάπρεπε τότε νά γράψετε ( αν θέλατε να εγκριθεί η «πρόσληψή» σας στην τάξη των Αγίων Αποστόλων ) :
 

Ὄνομα: Μωρός ! ( να έχω δηλαδή τέτοιο ταπεινό φρόνημα πού να μη με πειράζει να με θεωρήσουν οί άλλοι ( οί «έξυπνοι» ), ως  «ανόητο», και περίγελω τού κόσμου… ).

Ἐπώνυμο: Ἄτιμος ! ( χωρίς δόξα και τιμή, πραγματικά ασήμαντος )

Ἡλικία: Ἐπιθανάτιος ( να διακινδυνεύω ακόμη και νά πεθάνω για να σώσουν τις ψυχές τους άλλοι αδελφοί μου…).

Διεύθυνση: Ἄστεγος ( χωρίς σπίτι, συνεχώς μετακινούμενος για διάδοση του Ευαγγελίου )).

Ἐπάγγελμα: Θεατρίνος, ( έχοντας ως «κοινό» μου και  ἀγγέλους καί ἀνθρώπους..).

Οἰκονομική κατάσταση: Πεινασμένος, διψασμένος, γυμνός.

Προσόντα: Κάθαρμα καί σκουπίδι ( περικάθαρμα καί περίψημα…).

Σωματική κατάσταση: Ἀσθενής ( ώστε να φανεί η δύναμις τού Θεού καί όχι η δική μου ).

Προϋπηρεσία: Ἔσχατος, ( και μάλιστα και σέ ἐλεεινές θέσεις…).

Ἐργασία: Χειρωνακτική.

Μόρφωση: Εἶχα 10.000  δασκάλους  ( μυρίους παιδαγωγούς ) ἀλλ᾽ ὄχι πολλούς πού μέ αναγέννησαν στόν Χριστό.

Γλῶσσες: Λοιδωρούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν...

Τι  προτείνετε γιά τό μέλλον; Παρακαλῶ νά μοῦ μοιάσετε…

( «μιμηταί μου γίνεσθε…»  λέει ο Απόστολος Παύλος προτρέποντας να του μοιάσουμε… ).

Ἄν λοιπόν αὐτό τό παραπάνω βιογραφικό των Αποστόλων τό ᾽παιρνε κάποιος άνθρωπος τοῦ κόσμου θά ἔλεγε μετά σκανδαλισμένος:
Ντροπή, ντροπή, ( τι είναι αυτές οί ανοησίες πού γράφετε, τι είναι αυτά τα πράγματα πού συζητάτε εδώ μέσα… )

Κι  ὁ Απόστολος Παῦλος θά ἀπαντοῦσε: «Δέν ντρέπομαι γι’ αὐτά πού σᾶς γράφω, γιατί εἶστε παιδιά μου ἀγαπητά, καί θέλω νά σωθεῖτε ! Γι΄ αυτό σας τα γράφω…».

Όμως αυτό πρέπει να είναι και τό βιογραφικό «σημείωμα» τοῦ κάθε αγωνιστή ἀνθρώπου, τό ἀπογυμνωμένο ἀπ᾽ ὅλη τήν ὑποκρισία πού συνήθως κουβαλᾶμε στην κοινωνία  αλλά  και μέσα μας…

 ( Όλες οί παραπάνω σκέψεις είναι από μία ομιλία απομαγνητοφωνημένη ( καί κατά μικρή παράφραση ) τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἐπάνω στό χωρίο της Α' πρός Κορινθίους Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, κεφάλαιο 4ο, στίχοι 9 έως 16, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 30-11-2014 εορτή του Αγίου Ανδρέα, πολιούχου της Πάτρας μας !.

--------------------------
ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ  ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

«ΗΜΕΙΣ ΜΩΡΟΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ»

«…Ἡ ἐποχὴ μας εἶναι καθαρά ἀντιχριστιανική, ( μη κρυβόμαστε πιά…). Οἱ ἄνθρωποι ἐλάχιστα ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία. Ἡ φοίτησή τους στὰ διάφορα σχολεῖα δὲν τοὺς προσέφερε τὴν ἀνάλογη γνώση.

Οἱ ἐπιστήμονες στὰ Πανεπιστήμια εἶναι ἄθεοι. Οἱ πολιτικοὶ ἐπίσης. Ἡ ἀνάπτυξη τῶν ἐπιστημῶν αὔξησε τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὴν αὐτοπεποίθηση τῶν ἀνθρώπων.

Οἱ κατὰ κόσμον σοφοί —ἐλάχιστες εἶναι οἱ ἐξαιρέσεις—δηλώνουν ὅτι εἶναι ἄθεοι ἢ ἀδιάφοροι γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Ἀποφεύγουν νὰ ἔλθουν σὲ φανερὴ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν Ἐκκλησία, μένουν ὅμως αἰχμάλωτοι στὴν ἀπιστία τους.

Γιὰ τοὺς πιστοὺς ἔχουν ἐσφαλμένη γνώμη καὶ τοὺς θεωροῦν μειωμένης ἀντιλήψεως...( παρ΄ ότι, ότι οί μεγαλύτεροι εφευρέτες υπήρξαν Χριστιανοί ). Τοὺς κληρικοὺς τοὺς ἀνέχονται, γιατὶ τοὺς ἔχει ἀνάγκη ὁ ἁπλὸς λαός, ποὺ ἀκόμα—κατ᾽ αὐτούς—στηρίζεται στὸν Θεό ( και γιατί έχουν ανάγκη τους ψήφους των αφελών… ).

Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι παλαιό. Ἁπλὰ σὲ διάφορες περιόδους παίρνει διαστάσεις καὶ ἄλλοτε περιορίζεται.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στοὺς Κορινθίους: «Ἡμεῖς  μωροὶ διὰ Χριστόν». Δηλαδή, ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι θεωρούμαστε ἀπὸ τοὺς ἄπιστους βλάκες καὶ ἀνόητοι, γιατὶ διδάσκουμε τὸ λαὸ τὰ ὅσα μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός.

Προφανῶς ἡ περιφρόνηση αὐτὴ ἐκ μέρους τῶν ἀπίστων δὲν ἐπηρέασε τοὺς Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι ἐργάστηκαν μὲ ἱερὸ ζῆλο καὶ τὰ ἀποτελέσματα ἦταν θεαματικά.
( Άλλαξαν όλο τόν κόσμο φέρνοντας καί τον Χριστιανικό πολιτισμό. Κατάργησαν, πλέον τών άλλων,  μέχρι καί την δουλεία, ανύψωσαν τήν γυναίκα, καί τόσα άλλα...)

Ξεπερνοῦσαν ὅλα τὰ ἐμπόδια μὲ δύναμη ψυχῆς καὶ μὲ ἀποφαστικότητα, ἀψηφώντας τοὺς κινδύνους ποὺ συχνὰ ἀντιμετώπιζαν ( πάλεψαν με την ειδωλολατρία και άλλαξαν τα πιστεύω ολόκληρων λαών και Εθνών, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο Χριστός ήταν και είναι και Αληθινός Θεός ! ).

Τὸ «ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστὸν» τοῦ Παύλου ἐνδιαφέρει καὶ τοὺς χριστιανοὺς τῆς ἐποχῆς μας, οἱ ὁποῖοι στὶς ἀπαξιωτικὲς κρίσεις τῶν κοσμικῶν καὶ ἀθέων πρέπει νὰ μένουν ἐνεπηρέαστοι…

Ἀλοίμονο, ἂν οἱ πιστοὶ κλονίζονται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὑποχωροῦν. Τὸ ἀντίθετο θὰ ἔλεγα. Νὰ καυχῶνται, γιατὶ οἱ ἄπιστοι τοὺς θεωροῦν μωρούς. Νὰ χαίρονται καὶ νὰ ἀγαποῦν. Νὰ χαίρονται καὶ νὰ διδάσκουν. Νὰ χαίρονται καὶ νὰ ἀγαθοεργοῦν, ἀποδεικνύοντας μὲ τὸ ἦθος τους ὅτι εἶναι σοφοὶ διὰ Χριστόν.

 Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης