Αυτή ή άθλια και συφοριασμένη κοινωνική κατάσταση έτσι όπως έχει σήμερα διαμορφωθεί, δεν παύει να εγκυμονεί ασύλληπτους κινδύνους στο να βρεθούν ξαφνικά ξεκρέμαστοι και κυρίως άστεγοι πάρα πολλοί άνθρωποι !
Η στέρηση μισθών, η ανεργία, αλλά κυρίως τα δάνεια με τα οποία
ένα μεγάλο μέρος απερίσκεπτου λαού έχει
φορτωθεί, κλείνοντας έτσι μεγάλο
μέρος του μισθού τους στίς Τράπεζες είναι ο μέγιστος κίνδυνος…
Αυτό πού οί παλαιότεροι
λέγανε «μη βάζεις γραμμάτια πάνω από το 15 με
20% του μισθού σου…» δυστυχώς οί
σημερινοί πολλάκις το παραβίασαν με αποτέλεσμα τώρα να αδυνατούν να ξεχρεώσουν τα δάνεια, να κινδυνεύουν
να χάσουν το μυαλό και το σπίτι τους πού παραμένει γιαπί μερικές φορές και πού
ακατοίκητο όπως είναι το πληρώνουν κι΄ από πάνω !
Από την άλλη πλευρά τώρα οί
Τράπεζες παραμονεύουν και ουδείς εγγυάται πιά για την συνέχεια. Οί παρακάτω
ιστορίες είναι χαρακτηριστικές μιάς εποχής πού κανείς δεν περίμενε ότι θα
ερχόταν…
Πού ήλθε όμως σαν σίφουνας και
αυτό πού με πολλούς αγώνες δημιούργησε η
εργατική τάξη το ανέτρεψε μιά, και πιθανόν και για πάντα…
Αντίο μισθοί, αντίο αυξήσεις,
επιδόματα, δώρα, παροχές και ότι άλλο…, αλλά και αντίο εργασία!
Έτσι λοιπόν και οί άστεγοι
είναι σήμερα μία πραγματικότητα…
Ζουν κάτω από γέφυρες, σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, σε
στοές, σε πιλοτές πολυκατοικιών. Η εικόνα μιας Αθήνας που μας θλίβει, μας
θυμώνει, μας εξοργίζει…
Ο Γιώργος και ο Λέων
θεωρούν τους εαυτούς τους λίγο πιο «προνομιούχους» από τους άλλους
άστεγους, καθώς φιλοξενούνται στον ξενώνα της «Κλίμακας».
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας με όνειρα και φιλοδοξίες, με
άποψη και φωνή που λέει αλήθειες σκληρές. Οι ιστορίες τους δυνατές, αληθινές
και επίκαιρες όσο ποτέ….
Ο Γιώργος είναι άστεγος από το 2008. Δούλευε ως τεχνικός υπολογιστών, μουσικός και μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο και σε δισκογραφικές εταιρίες.
Ώσπου έφτασε η κρίση. «Η μεγάλη κρίση ξεκίνησε για μένα με την ανεργία από το 2007 και κατέληξε στο να μην μπορώ να επιβιώσω σε έναν δικό μου χώρο κι έτσι από το 2008 βρέθηκα ουσιαστικά άστεγος».
Στην αρχή φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός φίλου του, αλλά δεν ήθελε να τον επιβαρύνει περαιτέρω. «Πήρα την απόφαση να φύγω, όχι να μείνω άστεγος. Αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση παρά να μείνω άστεγος».
Θυμάται την πρώτη νύχτα του στο δρόμο. «Αρχικά δεν συνειδητοποιείς τι ακριβώς συμβαίνει. Παρακολουθείς, κοιτάζεις γύρω σου, περνάει η ώρα, σκέφτεσαι. Ακόμα είσαι στον παλιό σου κόσμο.
Το πρόβλημα ξεκινά από τη δεύτερη, ή την τρίτη νύχτα…
Ο Γιώργος είναι άστεγος από το 2008. Δούλευε ως τεχνικός υπολογιστών, μουσικός και μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο και σε δισκογραφικές εταιρίες.
Ώσπου έφτασε η κρίση. «Η μεγάλη κρίση ξεκίνησε για μένα με την ανεργία από το 2007 και κατέληξε στο να μην μπορώ να επιβιώσω σε έναν δικό μου χώρο κι έτσι από το 2008 βρέθηκα ουσιαστικά άστεγος».
Στην αρχή φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός φίλου του, αλλά δεν ήθελε να τον επιβαρύνει περαιτέρω. «Πήρα την απόφαση να φύγω, όχι να μείνω άστεγος. Αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση παρά να μείνω άστεγος».
Θυμάται την πρώτη νύχτα του στο δρόμο. «Αρχικά δεν συνειδητοποιείς τι ακριβώς συμβαίνει. Παρακολουθείς, κοιτάζεις γύρω σου, περνάει η ώρα, σκέφτεσαι. Ακόμα είσαι στον παλιό σου κόσμο.
Το πρόβλημα ξεκινά από τη δεύτερη, ή την τρίτη νύχτα…
Τη δεύτερη νύχτα που αρχίζεις και φοβάσαι, που σε πιάνει
η ανασφάλεια. Φοβάσαι τα πάντα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί, γιατί είσαι
νύχτα έξω και δεν έχεις προστασία από πουθενά, από τίποτα και από κανέναν.
Φοβάσαι για το μέλλον. Γιατί στερείσαι τις βασικές υποδομές που είχες στην προηγούμενη ζωή σου. Δεν έχεις τουαλέτα, δεν μπορείς να πλυθείς, δεν έχεις ένα ψυγείο, δεν μπορείς να μαγειρέψεις, δεν έχεις ένα κρεβάτι να κοιμηθείς, δεν έχεις τίποτα απολύτως τίποτα.
Μερικά ρούχα που κουβαλάς και κάποια τρόφιμα μαζί σου. Η τρίτη νύχτα είναι η χειρότερη...
Σε πιάνει ο πανικός και το άγχος και φαντάζεσαι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Και εκεί πάνω είναι η στιγμή που αρχίζεις και λειτουργείς αρνητικά για τον εαυτό σου.
Μπορεί να πάθεις κατάθλιψη, να γίνεις βίαιος. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι το περιβάλλον που ζεις είναι ο κίνδυνος. Εγώ εντόπισα τον κίνδυνο μέσα μου. Αρχίζεις να χάνεσαι και λες ότι πρέπει να βρεις λύση, αλλά δεν μπορείς να βρεις λύση και είσαι έξω, στο τίποτα».
Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο βρήκε την «Κλίμακα». «Τώρα είμαι μια χαρά.
Η "Κλίμακα" με βοήθησε πρώτα από όλα ψυχολογικά. Γιατί βρήκα μια απίστευτη υποστήριξη. Αμέσως πήρα τα πάνω μου. Ξεπέρασα την κατάθλιψη που είχε κολλήσει σαν μικρόβιο πάνω μου.
Γιατί ο άστεγος είναι και καταθλιπτικός είτε το θέλει είτε όχι. Όσο δυνατός χαρακτήρας και αν είναι. Ξεπέρασα την κατάθλιψη εύκολα σχετικά και άρχισα πια να σκέφτομαι πάλι το μέλλον. Να δω τι θα κάνω από εδώ και πέρα».
Ο Γιώργος σε τέσσερα χρόνια συνταξιοδοτείται και όταν πάρει την σύνταξη ονειρεύεται να ταξιδέψει. Μέχρι τότε θέλει να βρει μια δουλειά και να επιβιώνει αξιοπρεπώς. Δεν ζητάει από κανένα συμπόνια, ούτε ελεημοσύνη. Γιατί όπως λέει «ο νεοάστεγος είναι ένας άνθρωπος πολύ νορμάλ με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά και με πολλές ατυχίες».
Αν θα μπορούσε, μας λέει, να σώσει τη χώρα μόνο η αλληλεγγύη που υπάρχει, θα ήταν θαυμάσιο. Αλλά αυτό δεν γίνεται.
«Δεν μιλάμε καν για κράτος πρόνοιας γιατί αυτό είναι ένα ακόμη πιο ψηλό σκαλί. Αυτό εδώ δεν είναι ούτε καν κράτος. Είναι ένα ξέφραγο αμπέλι όσον αφορά τους κυβερνώντες. Εμένα δεν με νοιάζει πότε θα ξεχρεώσουμε. Γιατί ας υποθέσουμε ότι κάποτε η χώρα ξεχρεώνει αυτά που χρωστάει. Εμένα τότε θα με έχουν ξεχάσει όλοι, θα υπάρχουν μόνο κάποιες φωτογραφίες μου σε ένα καδράκι σε κάποιο οικογενειακό σπίτι. Θα έχω γίνει χώμα»….
Ο Λέων σπούδασε Καλές Τέχνες στο εξωτερικό και εργάζεται ως αγιογράφος.
Εδώ και 13 μήνες είναι άστεγος. Έζησε 45 ημέρες στο δρόμο, μέχρι που ο γιος του του πρότεινε να απευθυνθεί στην «Κλίμακα» όπου ζει σήμερα.
«Είμαι αγιογράφος. Έπαιρνα παραγγελίες, τις παρέδιδα, πληρωνόμουν, ή ορισμένοι αγόραζαν εικόνες έτοιμες. Όταν βλέπεις σιγά σιγά ότι η ζήτηση ελαττώνεται καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποια στιγμή έφτασε η ζήτηση να μηδενιστεί. Αρχίζεις να τρως από τα έτοιμα. Όταν τελειώσουν και τα έτοιμα αρχίζεις να χρωστάς ενοίκια, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ΟΤΕ τα πάντα. Και όταν δεν έχεις να πληρώσεις βρίσκεσαι στο δρόμο. Είναι πάρα πολύ απλό».
Την πρώτη νύχτα στο δρόμο αισθάνθηκε ανακούφιση. «Δεν είχα κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα και να μου πει χρωστάς τρεις μήνες κοινόχρηστα. Δεν θα έπαιρνε κανένας τηλέφωνο να μου πει δεν πλήρωσες το ενοίκιο… Όταν αυτά τα αφήνεις πίσω σου ανακουφίζεσαι. Αναγεννιέσαι αν θέλεις. Και παίρνεις απόφαση ότι από τώρα και ύστερα θα ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Ίσως δεν θα είναι θετικό όπως ήταν η προηγούμενη ζωή σου αλλά θα είναι κάτι πολύ καινούργιο».
Ο δρόμος, μας λέει, είναι μία ρουτίνα. Αν καταφέρεις και την σπάσεις, τότε συνηθίζεται. «Το πρόβλημα του άστεγου είναι πώς να περάσουν οι ώρες. Πέρασε η σημερινή ημέρα, η αυριανή θα είναι ίδια. Δηλαδή θα τρέξεις στα συσσίτια, θα προσπαθήσεις να βρεις φαγητό, θα προσπαθήσεις να βολευτείς κάπου, ξέρεις ή δεν ξέρεις που θα περάσεις τη νύχτα. Είναι μια ρουτίνα».
Ο Λέων δεν ήθελε να απευθυνθεί σε κάποιο φίλο του για βοήθεια. Γιατί τότε θα έπαυε, όπως λέει, να είναι φίλος του. «Μια φιλία τη χτίζεις με το χρόνο. Η φιλία ξεκινά σιγά σιγά και σαν το παλιό κρασί φτάνει σε ένα καλό επίπεδο. Το να πας σε ένα φίλο να σε φιλοξενήσει είναι εκμετάλλευση του φίλου. Την πρώτη εβδομάδα περνάς καλά, τη δεύτερη εβδομάδα κάτι δεν είναι πολύ καλά, την τρίτη βδομάδα καταλαβαίνεις ότι όντως κάτι δεν πάει καλά και θα πρέπει να φύγεις. Αλλά φεύγοντας αφήνεις πίσω το φίλο σου που δεν είναι πια φίλος σου».
Σε πέντε μήνες δικαιούται να πάρει σύνταξη και αυτό τον χαροποιεί ιδιαίτερα. «Σχέδια έχω πολλά, αλλά το θέμα είναι ποια μπορώ να πραγματοποιήσω. Αν είμαι υγιής και πάρω μία υποφερτή σύνταξη θα ανοίξω τα φτερά μου, κάνοντας πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω. Θα γράψω. Δεν σημαίνει ότι θα σταματήσω την αγιογραφία... Δεν θα γίνω ο συνταξιούχος του καφενείου. Δεν θα αφήσω τη σύνταξη να μου δώσει τον πρόωρο θάνατο».
Μιλώντας για το μέλλον το δικό του και της Ελλάδας ο Λέων δεν διστάζει να τα βάλει με τους πολιτικούς. «Το δικό μου το μέλλον εξαρτάται από μένα. Εγώ ορίζω το δικό μου το αύριο. Εγώ θα πάρω την απόφαση για μένα. Αλλά δυστυχώς για την Ελλάδα την απόφαση την παίρνουν κάποιοι ψευδοπολιτικοί που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί πάνω και να μας κυβερνάνε. Θα πρέπει να βρεθεί ένα νέο αίμα, ένας νέος ηγέτης με όραμα για να οδηγήσει την Ελλάδα σωστά στο αύριο».
Λυπάται για τη νέα γενιά που βλέπει τα όνειρά της να γκρεμίζονται. «Μια γενιά έχει χαθεί γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την εύκολη λύση. Όταν τους έλειπε κάτι από το ταμείο το δανείζονταν για να το συμπληρώσουν. Όταν δανείζεσαι κάτι όμως κάποια στιγμή πρέπει να το πληρώσεις».
Ο Λέων αγαπά την Ελλάδα και προτείνει στους νέους που θέλουν να δημιουργήσουν να μείνουν εδώ και να το παλέψουν. «Η Ελλάδα δεν πληγώνει ποτέ. Εμένα με πλήγωσαν οι πολιτικοί. Όχι μόνο αυτοί που δεν ψήφισα αλλά και αυτοί που ψήφισα».
in.gr
Φοβάσαι για το μέλλον. Γιατί στερείσαι τις βασικές υποδομές που είχες στην προηγούμενη ζωή σου. Δεν έχεις τουαλέτα, δεν μπορείς να πλυθείς, δεν έχεις ένα ψυγείο, δεν μπορείς να μαγειρέψεις, δεν έχεις ένα κρεβάτι να κοιμηθείς, δεν έχεις τίποτα απολύτως τίποτα.
Μερικά ρούχα που κουβαλάς και κάποια τρόφιμα μαζί σου. Η τρίτη νύχτα είναι η χειρότερη...
Σε πιάνει ο πανικός και το άγχος και φαντάζεσαι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Και εκεί πάνω είναι η στιγμή που αρχίζεις και λειτουργείς αρνητικά για τον εαυτό σου.
Μπορεί να πάθεις κατάθλιψη, να γίνεις βίαιος. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι το περιβάλλον που ζεις είναι ο κίνδυνος. Εγώ εντόπισα τον κίνδυνο μέσα μου. Αρχίζεις να χάνεσαι και λες ότι πρέπει να βρεις λύση, αλλά δεν μπορείς να βρεις λύση και είσαι έξω, στο τίποτα».
Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο βρήκε την «Κλίμακα». «Τώρα είμαι μια χαρά.
Η "Κλίμακα" με βοήθησε πρώτα από όλα ψυχολογικά. Γιατί βρήκα μια απίστευτη υποστήριξη. Αμέσως πήρα τα πάνω μου. Ξεπέρασα την κατάθλιψη που είχε κολλήσει σαν μικρόβιο πάνω μου.
Γιατί ο άστεγος είναι και καταθλιπτικός είτε το θέλει είτε όχι. Όσο δυνατός χαρακτήρας και αν είναι. Ξεπέρασα την κατάθλιψη εύκολα σχετικά και άρχισα πια να σκέφτομαι πάλι το μέλλον. Να δω τι θα κάνω από εδώ και πέρα».
Ο Γιώργος σε τέσσερα χρόνια συνταξιοδοτείται και όταν πάρει την σύνταξη ονειρεύεται να ταξιδέψει. Μέχρι τότε θέλει να βρει μια δουλειά και να επιβιώνει αξιοπρεπώς. Δεν ζητάει από κανένα συμπόνια, ούτε ελεημοσύνη. Γιατί όπως λέει «ο νεοάστεγος είναι ένας άνθρωπος πολύ νορμάλ με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά και με πολλές ατυχίες».
Αν θα μπορούσε, μας λέει, να σώσει τη χώρα μόνο η αλληλεγγύη που υπάρχει, θα ήταν θαυμάσιο. Αλλά αυτό δεν γίνεται.
«Δεν μιλάμε καν για κράτος πρόνοιας γιατί αυτό είναι ένα ακόμη πιο ψηλό σκαλί. Αυτό εδώ δεν είναι ούτε καν κράτος. Είναι ένα ξέφραγο αμπέλι όσον αφορά τους κυβερνώντες. Εμένα δεν με νοιάζει πότε θα ξεχρεώσουμε. Γιατί ας υποθέσουμε ότι κάποτε η χώρα ξεχρεώνει αυτά που χρωστάει. Εμένα τότε θα με έχουν ξεχάσει όλοι, θα υπάρχουν μόνο κάποιες φωτογραφίες μου σε ένα καδράκι σε κάποιο οικογενειακό σπίτι. Θα έχω γίνει χώμα»….
Ο Λέων σπούδασε Καλές Τέχνες στο εξωτερικό και εργάζεται ως αγιογράφος.
Εδώ και 13 μήνες είναι άστεγος. Έζησε 45 ημέρες στο δρόμο, μέχρι που ο γιος του του πρότεινε να απευθυνθεί στην «Κλίμακα» όπου ζει σήμερα.
«Είμαι αγιογράφος. Έπαιρνα παραγγελίες, τις παρέδιδα, πληρωνόμουν, ή ορισμένοι αγόραζαν εικόνες έτοιμες. Όταν βλέπεις σιγά σιγά ότι η ζήτηση ελαττώνεται καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποια στιγμή έφτασε η ζήτηση να μηδενιστεί. Αρχίζεις να τρως από τα έτοιμα. Όταν τελειώσουν και τα έτοιμα αρχίζεις να χρωστάς ενοίκια, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ΟΤΕ τα πάντα. Και όταν δεν έχεις να πληρώσεις βρίσκεσαι στο δρόμο. Είναι πάρα πολύ απλό».
Την πρώτη νύχτα στο δρόμο αισθάνθηκε ανακούφιση. «Δεν είχα κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα και να μου πει χρωστάς τρεις μήνες κοινόχρηστα. Δεν θα έπαιρνε κανένας τηλέφωνο να μου πει δεν πλήρωσες το ενοίκιο… Όταν αυτά τα αφήνεις πίσω σου ανακουφίζεσαι. Αναγεννιέσαι αν θέλεις. Και παίρνεις απόφαση ότι από τώρα και ύστερα θα ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Ίσως δεν θα είναι θετικό όπως ήταν η προηγούμενη ζωή σου αλλά θα είναι κάτι πολύ καινούργιο».
Ο δρόμος, μας λέει, είναι μία ρουτίνα. Αν καταφέρεις και την σπάσεις, τότε συνηθίζεται. «Το πρόβλημα του άστεγου είναι πώς να περάσουν οι ώρες. Πέρασε η σημερινή ημέρα, η αυριανή θα είναι ίδια. Δηλαδή θα τρέξεις στα συσσίτια, θα προσπαθήσεις να βρεις φαγητό, θα προσπαθήσεις να βολευτείς κάπου, ξέρεις ή δεν ξέρεις που θα περάσεις τη νύχτα. Είναι μια ρουτίνα».
Ο Λέων δεν ήθελε να απευθυνθεί σε κάποιο φίλο του για βοήθεια. Γιατί τότε θα έπαυε, όπως λέει, να είναι φίλος του. «Μια φιλία τη χτίζεις με το χρόνο. Η φιλία ξεκινά σιγά σιγά και σαν το παλιό κρασί φτάνει σε ένα καλό επίπεδο. Το να πας σε ένα φίλο να σε φιλοξενήσει είναι εκμετάλλευση του φίλου. Την πρώτη εβδομάδα περνάς καλά, τη δεύτερη εβδομάδα κάτι δεν είναι πολύ καλά, την τρίτη βδομάδα καταλαβαίνεις ότι όντως κάτι δεν πάει καλά και θα πρέπει να φύγεις. Αλλά φεύγοντας αφήνεις πίσω το φίλο σου που δεν είναι πια φίλος σου».
Σε πέντε μήνες δικαιούται να πάρει σύνταξη και αυτό τον χαροποιεί ιδιαίτερα. «Σχέδια έχω πολλά, αλλά το θέμα είναι ποια μπορώ να πραγματοποιήσω. Αν είμαι υγιής και πάρω μία υποφερτή σύνταξη θα ανοίξω τα φτερά μου, κάνοντας πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω. Θα γράψω. Δεν σημαίνει ότι θα σταματήσω την αγιογραφία... Δεν θα γίνω ο συνταξιούχος του καφενείου. Δεν θα αφήσω τη σύνταξη να μου δώσει τον πρόωρο θάνατο».
Μιλώντας για το μέλλον το δικό του και της Ελλάδας ο Λέων δεν διστάζει να τα βάλει με τους πολιτικούς. «Το δικό μου το μέλλον εξαρτάται από μένα. Εγώ ορίζω το δικό μου το αύριο. Εγώ θα πάρω την απόφαση για μένα. Αλλά δυστυχώς για την Ελλάδα την απόφαση την παίρνουν κάποιοι ψευδοπολιτικοί που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί πάνω και να μας κυβερνάνε. Θα πρέπει να βρεθεί ένα νέο αίμα, ένας νέος ηγέτης με όραμα για να οδηγήσει την Ελλάδα σωστά στο αύριο».
Λυπάται για τη νέα γενιά που βλέπει τα όνειρά της να γκρεμίζονται. «Μια γενιά έχει χαθεί γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την εύκολη λύση. Όταν τους έλειπε κάτι από το ταμείο το δανείζονταν για να το συμπληρώσουν. Όταν δανείζεσαι κάτι όμως κάποια στιγμή πρέπει να το πληρώσεις».
Ο Λέων αγαπά την Ελλάδα και προτείνει στους νέους που θέλουν να δημιουργήσουν να μείνουν εδώ και να το παλέψουν. «Η Ελλάδα δεν πληγώνει ποτέ. Εμένα με πλήγωσαν οι πολιτικοί. Όχι μόνο αυτοί που δεν ψήφισα αλλά και αυτοί που ψήφισα».
in.gr
Ο «ανθός» της Ελλάδας είναι άστεγος!!
================================
Νέοι άνθρωποι σε παραγωγικές ηλικίες, που είχαν ένα καλό
βιοτικό επίπεδο, τώρα είναι άστεγοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης
«Κλίμακα».
Μάλιστα οι καταστροφικές πολιτικές, που ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, αναμένεται να επιτείνουν το θλιβερό φαινόμενο που μας παραπέμπει σε άλλες μαύρες εποχές.
Βάσει των στοιχείων της έρευνας, που διενεργήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον Φεβρουάριο του 2012 στην Αθήνα, οι νέοι άστεγοι σε ποσοστό 80% είναι άτομα παραγωγικών ηλικιών και υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου σε σχέση με προηγούμενη μελέτη.
Σε ποσοστό 89,7% είναι Έλληνες και 10,3% αλλοδαποί. Σε ποσοστό 82,2% είναι άνδρες, 60,7% ανήκουν στις ηλικίες μεταξύ 41 -55, ενώ 26,40% είναι μεταξύ 26-40. Ένας στους πέντε έχει ανώτερο ή ανώτατο μορφωτικό επίπεδο και 40% έχουν τελειώσει το Λύκειο.
Σε ό,τι αφορά την εργασία τους, 24,8% εργάζονταν σε τεχνικά επαγγέλματα ή / και στον κατασκευαστικό τομέα, κλάδους, που επλήγησαν από την οικονομική κρίση, 22% ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι, 18% ελεύθεροι επαγγελματίες και 16% εργάζονταν στον τουριστικό τομέα. Ποσοστό 18,1% έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν τουλάχιστον μία φορά.
Συχνή χρήση αλκοόλ δηλώνουν ότι κάνουν σε ποσοστό 38,1%, ενώ 20,4% έχουν οικογενειακό ιστορικό ψυχικής νόσου.
Μάλιστα οι καταστροφικές πολιτικές, που ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, αναμένεται να επιτείνουν το θλιβερό φαινόμενο που μας παραπέμπει σε άλλες μαύρες εποχές.
Βάσει των στοιχείων της έρευνας, που διενεργήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον Φεβρουάριο του 2012 στην Αθήνα, οι νέοι άστεγοι σε ποσοστό 80% είναι άτομα παραγωγικών ηλικιών και υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου σε σχέση με προηγούμενη μελέτη.
Σε ποσοστό 89,7% είναι Έλληνες και 10,3% αλλοδαποί. Σε ποσοστό 82,2% είναι άνδρες, 60,7% ανήκουν στις ηλικίες μεταξύ 41 -55, ενώ 26,40% είναι μεταξύ 26-40. Ένας στους πέντε έχει ανώτερο ή ανώτατο μορφωτικό επίπεδο και 40% έχουν τελειώσει το Λύκειο.
Σε ό,τι αφορά την εργασία τους, 24,8% εργάζονταν σε τεχνικά επαγγέλματα ή / και στον κατασκευαστικό τομέα, κλάδους, που επλήγησαν από την οικονομική κρίση, 22% ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι, 18% ελεύθεροι επαγγελματίες και 16% εργάζονταν στον τουριστικό τομέα. Ποσοστό 18,1% έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν τουλάχιστον μία φορά.
Συχνή χρήση αλκοόλ δηλώνουν ότι κάνουν σε ποσοστό 38,1%, ενώ 20,4% έχουν οικογενειακό ιστορικό ψυχικής νόσου.
----------------------------
Οι εισαγόμενοι επαίτες και οι νεόπτωχοι Ελληνες...
============================================
============================================
Αθίγγανοι από Ρουμανία και Βουλγαρία στους δρόμους της Ελλάδας
Αλεξάνδρας
με Πατησίων γωνία, το φανάρι αργεί να «πρασινίσει», οι οδηγοί ανυπομονούν, και
ένα νέο πρόσωπο εμφανίζεται.
Σε εκείνο το «στέκι», αντί για μια οικεία φιγούρα στους κατοίκους της περιοχής, έναν κάτισχνο Ασιάτη, εμφανίζεται μια νεαρή Ρομά με μπουκάλι νερό και σφουγγάρι ανά χείρας για να καθαρίσει τα παρμπρίζ των Ι.Χ. Λίγο πιο κάτω, στην πλατεία Βικτωρίας μια άλλη Ρομά καθισμένη στο πεζοδρόμιο, λίγα μέτρα από τραπεζικό υποκατάστημα, κρατάει ένα μωρό στην αγκαλιά. Τείνει το ένα χέρι προς τους διαβάτες.
Οι
«εισαγόμενοι» επαίτες, όσοι δηλαδή δεν «εργάζονται» μόνιμα στην Ελλάδα, έκαναν
δυναμικά την επανεμφάνισή τους σε διάφορες πόλεις ενόψει των εορτών.
Οπως λένε αστυνομικοί και μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι περισσότεροι είναι αθίγγανοι από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία που ασχολούνται επαγγελματικά με την επαιτεία. Διασχίζουν νόμιμα τα σύνορα με οχήματα βαν ή λεωφορεία και στη συνέχεια διασκορπίζονται σε διάφορες πόλεις, άτομα που λες και βγήκαν από σελίδες της «Οπερας της Πεντάρας»,
Οπως λένε αστυνομικοί και μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι περισσότεροι είναι αθίγγανοι από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία που ασχολούνται επαγγελματικά με την επαιτεία. Διασχίζουν νόμιμα τα σύνορα με οχήματα βαν ή λεωφορεία και στη συνέχεια διασκορπίζονται σε διάφορες πόλεις, άτομα που λες και βγήκαν από σελίδες της «Οπερας της Πεντάρας»,
«Κατά
τη διάρκεια εορτών έχω δει τους ίδιους ανθρώπους σε τρεις διαφορετικές πόλεις.
Μετακινούνται με βαν, ενώ φαίνεται ότι ο καθένας έχει συγκεκριμένο πόστο στο οποίο ζητιανεύει όλη μέρα. Πολλές φορές υπάρχουν μικρά παιδιά ή γυναίκες με νεογέννητα. Οσες φορές προσπάθησα να τους μιλήσω διαπίστωσα ότι δεν ξέρουν καθόλου ελληνικά» καταθέτει την εμπειρία της στην «Κ» η κ. Μαίρη Θεοδωροπούλου, πρόεδρος της ΜΚΟ Κέντρο Ερευνών Ρίζες.
«Εχω δει με τα μάτια μου κάποιον να χτυπάει βάναυσα ένα παιδάκι που αρνιόταν να κατέβει από το βαν για να ζητιανέψει στην πόλη των Τρικάλων» λέει, δηλώνοντας πεπεισμένη ότι πρόκειται για θύματα μιας μορφής δουλεμπορίου.
Μετακινούνται με βαν, ενώ φαίνεται ότι ο καθένας έχει συγκεκριμένο πόστο στο οποίο ζητιανεύει όλη μέρα. Πολλές φορές υπάρχουν μικρά παιδιά ή γυναίκες με νεογέννητα. Οσες φορές προσπάθησα να τους μιλήσω διαπίστωσα ότι δεν ξέρουν καθόλου ελληνικά» καταθέτει την εμπειρία της στην «Κ» η κ. Μαίρη Θεοδωροπούλου, πρόεδρος της ΜΚΟ Κέντρο Ερευνών Ρίζες.
«Εχω δει με τα μάτια μου κάποιον να χτυπάει βάναυσα ένα παιδάκι που αρνιόταν να κατέβει από το βαν για να ζητιανέψει στην πόλη των Τρικάλων» λέει, δηλώνοντας πεπεισμένη ότι πρόκειται για θύματα μιας μορφής δουλεμπορίου.
Αντίθετα, αξιωματικοί της αστυνομίας υποστηρίζουν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι αλλοδαποί επαίτες έρχονται στην Ελλάδα οικειοθελώς.
«Εχουν κάνει την επαιτεία επάγγελμα. Δεν πουλάνε αντικείμενα και σπανίως ακούγεται ότι προβαίνουν σε κάποια εγκληματική πράξη, μόνο ζητιανεύουν. Ζουν κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, στοιβάζονται σε φτηνά ξενοδοχεία» λέει ο αστυνομικός κ. Νίκος Καραδήμας. Οπως υποστηρίζει, η αστυνομία κάνει τη δουλειά της όσο καλύτερα μπορεί, ωστόσο το ζήτημα των επαιτών είναι κυρίως πρόβλημα κοινωνικής και όχι αστυνομικής πρακτικής. Ενδεικτικά, το πρώτο εξάμηνο του 2012 η αστυνομία συνέλαβε 484 άτομα για επαιτεία ανά την Ελλάδα, αριθμός που θεωρείται ελάχιστος ως προς την έκταση του φαινομένου.
«Βγάζω περισσότερα απ’ όσα στη Ρουμανία και η ζωή εδώ είναι καλύτερη» λέει στην «Κ», με χειρονομίες και σπαστά ελληνικά, ο «γύρω στα τριάντα» Τσεζάρ που συναντάμε στην Πανεπιστημίου. Ο ίδιος λέει ότι ζει δυο χρόνια στην Ελλάδα, αλλά πηγαινοέρχεται στη χώρα του.
Ισχυρίζεται ότι δεν εξαναγκάζεται από κανέναν να ζητιανεύει, κανείς δεν τον ενόχλησε και το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν όταν προσπάθησε να «εγκατασταθεί» έξω από πολυκατάστημα της Αθήνας.
«Ηρθε
κάποιος, όχι Ελληνας, και μου είπε να φύγω. Οταν του είπα ότι έχει δουλειά εδώ,
μου έδειξε ένα μαχαίρι και είπε ότι ή θα πλήρωνα ή θα έφευγα. Ζήτησε 10 ευρώ
την ημέρα. Εφυγα».
Ωστόσο, σύμφωνα με την υπεύθυνη του προγράμματος αστέγων της ΜΚΟ Κλίμακα, Αντα Αλαμάνου, χρειάζεται «έμπειρο μάτι» για να ξεχωρίσει κανείς πότε κάποιος επαιτεί από ανάγκη και πότε επειδή αυτή είναι η δουλειά του. «Δεν μπορώ να δώσω καμία συμβουλή.
Προσωπικά, όταν θέλω να βοηθήσω κάποιον άστεγο ή επαίτη προσπαθώ να τον καθοδηγήσω ώστε να πάει σε μια οργανωμένη δομή για να βοηθηθεί και όχι να του δώσω χρήματα, γιατί γνωρίζω ότι την επόμενη ημέρα θα είναι πάλι στον δρόμο και θα ζητιανεύει».
Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων Γιώργος Αποστολόπουλος τονίζει με έμφαση στην «Κ» ότι δίπλα στους «επαγγελματίες αναξιοπαθούντες» των Βαλκανίων συναντάς νεόπτωχους Ελληνες, άτομα «υπεράνω υποψίας με την πρώτη ματιά μέχρι να σου μιλήσουν.
Ανθρωποι με το βλέμμα χαμηλωμένο πλησιάζουν αγνώστους στον δρόμο ζητώντας βοήθεια, γιατί τους έχουν κόψει τη σύνταξη και δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
Ανθρωποι που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Κυρίως ηλικιωμένοι. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα. Οποιοσδήποτε κινείται τακτικά πεζή στην Αθήνα ή χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ το βιώνει». Πόσοι μπορεί να είναι; Δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Δυστυχώς, η εμπειρική παρατήρηση των πολλών δείχνει ολοένα περισσότερους.
Κύκλωμα και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις
Συχνά τίθεται το ερώτημα εάν οι «εισαγόμενοι» επαίτες αποτελούν θύματα κυκλωμάτων ή έρχονται με τη θέλησή τους για να δραστηριοποιηθούν στην ελληνική «αγορά της επαιτείας». Σε υπόθεση που διαλεύκανε πρόσφατα η Αστυνομία της Λάρισας αποδείχθηκε ότι κύκλωμα Ρομά από τη Βουλγαρία εντόπιζε πάμφτωχα άτομα και τα έφερνε στην Ελλάδα με την υπόσχεση εύρεσης αγροτικής εργασίας. Ακολουθώντας την πρακτική που εφαρμόζουν οι έμποροι ανθρώπων ανά τον κόσμο, το κύκλωμα δέσμευε τα ταξιδιωτικά έγγραφα των θυμάτων αναγκάζοντάς τα, μετά την «εκπαίδευση», να επαιτούν σε συγκεκριμένα πόστα.
Σύμφωνα με μαρτυρία 58χρονου θύματος, για να κάμψουν τις αντιστάσεις τους οι δράστες χρησιμοποιούσαν καθημερινά φυσική και λεκτική βία. Το κύκλωμα, που προωθούσε με τον ίδιο τρόπο επαίτες και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις συνεργαζόμενο με άλλα κυκλώματα, έπαιρνε όλα τα «κέρδη» των επαιτών, δίνοντάς τους μόνο τρόφιμα «για να μην πεθάνουν της πείνας», κατά δήλωση αστυνομικού. Ωστόσο, πρόκειται για ένα από τα λίγα κυκλώματα που έχουν εξαρθρωθεί στη Ελλάδα.
«Ακόμα κι αν αυτά τα άτομα έρχονται στην Ελλάδα χωρίς να ξέρουν τι δουλειά θα κάνουν, στη συνέχεια μένουν εδώ, καθώς στις χώρες τους δεν έχουν καλύτερη μοίρα. Περισσότερο όταν μιλάμε για Ρομά ή για άτομα με αναπηρίες, όπως σε υποθέσεις που εξαρθρώσαμε παλιότερα», δηλώνει στην «Κ» ανώτερος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.
ΠΟΡΣΕ ΚΑΙ
ΦΕΡΡΑΡΙ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ !!!!
================================
Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι «ράμπο» του ΣΔΟΕ όταν έφτασαν στο χωριό Άρμα της Θήβας.
Οι περισσότεροι κάτοικοί του κυκλοφορούσαν με πολυτελέστατα αυτοκίνητα, όπως Porche Cayenne και Ferrari. Πως τα είχαν αποκτήσει; Όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΣΔΟΕ, κλέβοντας το κράτος. Συνολικά, ελέγχονται εννέα οικογένειες.
Η οικογένεια του Χ.Τ. από το Άρμα Βοιωτίας φέρεται να καταχράστηκε 1 εκατομμύριο ευρώ από επιστροφή ΦΠΑ. Αυτό αναφέρεται σε πόρισμα του ΣΔΟΕ που επικαλείται δημοσίευμα της εφημερίδας Πρώτο Θέμα.
Άλλος αγρότης, ο Σ.Μ. κατηγορείται ότι παρουσίασε πλαστά τιμολόγια η καθαρή αξία των οποίων έφτανε τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μια άλλη αγρότισσα, η Μ.Κ. φέρεται να εξέδωσε πλαστά και εικονικά τιμολόγια καθαρής αξίας 1,1 εκατ. ευρώ.
Όλα ξεκίνησαν όταν οι Ράμπο του ΣΔΟΕ έπεσαν πάνω στην υπόθεση αγρότισσας που είχε στην κατοχή της 100 πλαστά τιμολόγια, ύψους 4,1 εκατ. ευρώ! Ήταν μια γυναίκα που υποτίθεται πως καλλιεργούσε κρεμμύδια και πατάτες. Αλλά ήταν απλά το πρόσωπο που είχαν βάλει οι υπόλοιποι μπροστά για να εισπράττει τις επιστροφές.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε κορυφαίο στέλεχος του ΣΔΟΕ στην εφημερίδα, στο χωριό Άρμα υπάρχουν οικογένειες που έχουν καταχραστεί από το ελληνικό δημόσιο περίπου 9-10 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σε κοντινό χωριό, υπάρχουν οικογένειες που η... λεία τους από τις επιστροφές ΦΠΑ φτάνει τα 5-6 εκατομμύρια.
Επιπλέον, ελέγχονται 100 οικογένειες, αλλά για μικρότερα ποσά!
Ελεγκτές του ΣΔΟΕ έφτασαν ως το Άρμα και εκεί είδαν να κυκλοφορούν στους δρόμους Porche Cayenne και Ferrari αλλά και θηριώδη τζιπ.
Από τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι οικογένειες που χωριού είχαν εκδώσει πλαστά τιμολόγια ύψους 170 εκατ. ευρώ και έτσι εξασφάλισαν περισσότερα από 15 εκατ. ευρώ από επιστροφές.
Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, το σχέδιο της έκδοσης πλαστών τιμολογίων για αγοραπωλησίες αγροτικών προϊόντων συνέλαβε κάτοικος του χωριού.
Και για να το υλοποιήσει χρειάστηκε και είχε τη βοήθεια λογιστών, εργαζομένων στους δήμους και τις νομαρχίες και φυσικά αγρότες... «μαϊμού» που εισέπρατταν τις επιστροφές ΦΠΑ για καλλιέργειες, χωρίς καν να έχουν χωράφια!
Σε όσους εμπλέκονται στην υπόθεση, το ΣΔΟΕ έχει δεσμεύσει τους λογαριασμούς τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία, μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου