Κρατικοποίηση των νεκρών με το «άστε ντούε» ! Τι δεν μας είπε προχθές ο κ. Λοβέρδος μιλώντας σε Πατρινούς δημοσιογράφους…

Τόν πηγαίνανε τέσσαρες...

Αφορμή για όσα ειπωθούν παρακάτω, απετέλεσε μία πρόσφατη εισήγηση για ψήφιση Νόμου πού θα υποχρεώνει κάθε πολίτη να δίνει το σώμα του θέλοντας και μη θέλοντας στο Κράτος, για να του παίρνει τα όργανα και να τα διαθέτει όπου αυτό, σαν Κράτος και σαν Εξουσία θέλει !

Για το Νομοθέτημα αυτό, πού φτιάχθηκε χωρίς να ερωτηθεί κάν ( όπως τουλάχιστον γράφτηκε στον Τύπο ), ούτε η αρμόδια Επιτροπή Μεταμοσχεύσεων, έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν απλοποιηθεί ακόμη περισσότερα…

Ο Υπουργός Υγείας, θέλοντας να δώσει έμφαση στην δωρεά οργάνων για μεταμόσχευση κατέβηκε τις μέρες αυτές και στην Πάτρα και παρέστη σε μία επιτυχή μεταμόσχευση συγχαίροντας τους γιατρούς για το έργο τους, και πολύ καλά έκανε!

Και υποθέτουμε ακόμη, ότι θα ευχαρίστησε και τους δότες συγγενείς και οικείους του νεκρού πού συγκατατέθηκαν να δοθούν αυτά τα όργανα…

Και ως εδώ καλά, άς πάμε όμως και παρακάτω…

Η ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

=============================

«…Όλοι οί Έλληνες πληροφορηθήκαμε τελευταία ότι ή Κυβέρνηση προωθεί νόμο ώστε μετά τόν θάνατο κάθε ανθρώπου, τό σώμα του, ή σορός του, από εδώ και πέρα νά ανήκει στην ιδιοκτησία τού Κράτους !

Από ποιό συρτάρι θα πάρουμε πράγμα σήμερα;

Ό σκοπός του Νομοθέτη, κατά τήν αιτιολογία του, είναι τά όργανα νά δίδονται γιά μεταμοσχεύσεις.

Σκοπός δηλαδή πού έκ πρώτης όψεως φαίνεται καλός. Κατά τό νομοθέτημα τήν διαχείριση των ανθρωπίνων οργάνων θά την έχει μία Κρατική Υπηρεσία.

Μέχρι τώρα τό σώμα τού θανόντος καί τά όργανα του δωρίζονταν είτε μέ τή θέληση έν ζωή τοϋ άτομου, εϊτε μέ τήν επιθυμία τών στενών συγγενών, αμέσως μετά τόν θάνατο του...

Μέ τή νέα νομοθετική ρύθμιση τό θέμα αλλάζει, καί μετά τόν θάνατο, ή σορός κάθε άνθρω¬που γίνεται κτήμα τοϋ Κράτους.

Υποχρεωτικά λοιπόν από εδώ και πέρα γίνεται ένα πράγμα, γίνεται ένα αντικείμενο στην κυριότητα της πολιτείας !

Τά μάτια, ή καρδιά, τά πνευμόνια καί όλα τά μέλη τοϋ ανθρώπινου κορμιού θά κόπτονται μέ τήν χειρουργική μάχαιρα γιά νά μεταμοσχευθούν στους ζώντες ανθρώπους γιά καλυτέρευση, ή επιμήκυνση της ζωής τους!

Χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα άραγε; 

Χωρίς τήν διάθεση τους σέ πλούσιους, ή ίσχυρούς;

Άραγε, ένας άρρωστος και άπορος συνάνθρωπος μας θά έχει τίς ίδιες πιθανότητες νά τού μεταμοσχευθούν όργανα, ή ένας άρρωστος με ισχυρή πολιτική ή κοινωνική δύναμη θα προηγείται του φτωχού ;

Μήπως ακόμα υπάρξουν απαγωγές καί δολοφονίες ανθρώπων καί ειδικότερα ανηλίκων, ώστε όργανα τους νά μεταμοσχευθούν σέ πλούσιους;

Η απάντηση αφήνεται στή νοημοσύνη οποιουδήποτε γνωρίζει τό Ελληνικό Κράτος πού οδηγήθηκε στην χρεωκοπία εξ αιτίας τής πτώσης τών ηθών καί των αξιών του.

Και γιά νά χρυσωθεί κάπως τό χάπι, στό Νομικό αυτό σχεδίασμα προβλέπεται, πώς όποιος δεν θέλει μετά τόν θάνατο του τό σώμα του νά αποτελέσει πραμάτια καί εμπόρευμα τού Κράτους, να μπορεί όσο ζει νά τό δηλώσει…

Γιά τό τρομακτικό αυτό Νομοθέτημα επισημαίνονται τά παρακάτω.

Στην προς Α΄ προς Κορινθίους επιστολή τού Αποστόλου Παύλου τά ανθρώπινα σώματα δεν είναι πράγματα, δεν είναι αντικείμενα, αλλά είναι ναός τού «έν ήμίν Αγίου Πνεύματος».

Αποτελεί όχι μόνο τή βάση τής επί γης υπάρξεως τοϋ ανθρώπου (προς Φιλιπ. Επιστολή γ', 21), αλλά είναι καί ή βάση τής υπάρξεως μας στή μελλοντική αιώνια ζωή (Α' Κορινθ. ιε', 44).

Τό κορμί τού άνθρωπου, τό άψυχο σώμα του, τό λείψανό του, τό πτώμα του, είναι ιερό καί ανήκει κατά αποκλειστικότητα σέ αυτόν πού ζούσε καί μετά τόν θάνατο του, στους οικείους του, όχι σάν ιδιοκτησία αλλά σάν αντικείμενο σεβασμού καί φροντίδας.

Μόνο άν επιθυμεί, όσο ζεί κανείς, αυτός ή οί στενοί συγγενείς μετά θάνατον δικαιούνται κηδόμενοι του λειψάνου νά δωρίσουν τά όργανα του γιά τή σωτηρία συνανθρώπων.

Ούτε μέ τό Νόμο τού Δημιουργού, ούτε μέ ανθρώπινο νόμο σε όλη την ιστορία, τό πτώμα του ανθρώπου, τό άψυχο σώμα του, αποτέλεσε ποτέ Κρατική ιδιοκτησία και περιουσία.

Ειδικά στην Αρχαία Ελλάδα τύχαινε μεγάλου σεβασμού καί ή κήδευσή του συνοδευόταν από ιερές τελετές.

Ακόμη και τά πιό ολοκληρωτικά καθεστώτα πού υποδούλωναν τό έμψυχο σώμα, είχαν ιδιοκτησία τόν ζωντανό σκλάβο, άλλα ποτέ τό Κράτος δέν είχε ιδιοκτησία στά πτώματα τών υπηκόων του.

Τους καίγανε, τους κομμάτιαζαν, τους πέταγαν στά θηρία ζωντανούς, ποτέ όμως στά λείψανα δέν διεκδίκησε ή πολιτεία οποιαδήποτε ιδιοκτησία.

Άφηναν νεκρούς άταφους, κρεμασμένους πολλές φορές σέ σκοτεινές περιόδους της ιστορίας, ποτέ όμως τά άψυχα σώματα δέν αποτέλεσαν Κρατική περιουσία.

Μοναδική εξαίρεση φρικιαστική, τά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί οι φούρνοι τών Ναζί, όπου τά χρυσά δόντια, τά μαλλιά καί τό λίπος τών συνανθρώπων μας Εβραίων, αποτέλεσαν περιουσία του Γ' Ράιχ και μάλιστα προς εκποίηση σε εμπόρους!

Ή Μαρξιστική Σοβιετική Ένωση του Στάλιν έκανε Κρατική ιδιοκτησία τά πάντα, αλλά όχι τά πτώματα, όχι τά λείψανα τών ανθρώπων.

Στή σύγχρονη Ελλάδα, μ΄ αυτό τό σχετι¬κό νομοθέτημα τά άψυχα σώματα τών ανθρώπων περιέρχονται στην ιδιοκτη¬σία τοϋ Κράτους.

Ή εφιαλτική αυτή νομοθεσία δέν είναι μόνον ανίερη άλλα καί αντισυνταγματική.

Αντιβαίνει καί είναι αντίθετο τό νομοθέτημα σέ σει¬ρά διατάξεων καί κειμένων μέ ύπερ-συνταγματική ίσχύ. Όπως στό προοίμιο της Οικουμενικής Διακήρυξης τών Δικαιωμάτων τοϋ ανθρώπου τοϋ ΟΗΕ

στά άρθρα 4, 5, 12 καί 17, 18 της ίδιας αυτής διακήρυξης.

Στά άρθρα 3, 4, 8, 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης τών Δικαιωμάτων τοϋ άνθρωπου.

Στά άρθρα 2, 5, 13 τού ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος.

Όλα τά παραπάνω κείμενα υπέρτερης νομικής ισχύος αναγνωρίζουν καί κατοχυρώνουν τήν ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τόν σεβασμό στή θρησκευτική λατρεία, στην ατομική ιδιοκτησία.

Ή Κρατικοποίηση τού ανθρωπίνου άψυχου σώματος, τού λειψάνου, της σορού, του πτώματος τού ανθρώπου, και ή μετατροπή σέ ιδιοκτησία καί περιουσία της Πολιτείας μ΄ έναν αυθαίρετο Νόμο λόγω περιστασιακής πλειοψηφίας ενός κόμματος, αποτελεί παραβίαση τού δικαιώματος τής θρησκευτικής λατρείας, ειδικά τής Χριστιανικής Πίστης πού αντιτίθεται στην κρατικοποίηση τών πτωμάτων.

Αποτελεί εξευτελιστική μεταχείριση, ασέβεια καί περιφρόνηση τής αξίας τού ζώντος άνθρωπου, στην ιδιοκτησία καί μόνο τού οποίου ανήκει τό σώμα του όσο ζεί, μετά δέ τόν θάνατο του, κληρονομείται γιά τήν φροντίδα κήδευσης στους οικείους του, πού δικαιούνται αυτοί καί μόνο καί όχι τό Κράτος νά αποφασίσουν γιά τήν δωρεά τών οργάνων τού νεκρού συγγενή τους...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΒΑΝΟΣ, Δικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω

Άς πούμε όμως καί κάτι ακόμη...

Με τον νέο λοιπόν Νόμο της «εικαζομένης συναίνεσης» πού θα πάνε για ψήφιση, δεν θα χρειάζεται κανενός οικείου και κανενός συγγενούς η συγκατάθεση για το «τι θα γίνει μετά με το πτώμα…»!

Αλλά, εάν ο νεκρός όσο ήταν ζωντανός δεν έχει κάνει δήλωση «άρνησης παραχώρησης» προς το Κράτος ( και ποιος είναι αυτός πού όσο είναι ζωντανός θα τρέχει για τέτοιες δηλώσεις;) , τότε θα αρπάζουν το πτώμα στα Νοσοκομεία σαν επιτήδεια κοράκια, και θα το τεμαχίζουν όπως θέλουν…

Καί μετά θα το παραδίδουν στα άλλα «κοράκια…»

Όμως για να χρησιμοποιηθούν αυτά τα ζωτικά όργανα θα πρέπει ασφαλώς να είναι και ζωντανά ! 

Θα πρέπει δηλαδή να τροφοδοτούνται ως την τελευταία στιγμή με οξυγόνο και αίμα γιατί με νεκρά όργανα μεταμόσχευση δεν γίνεται !

Θα είναι λοιπόν πεθαμένος ο δότης;

Θα είναι Κλινικά νεκρός;

Και τι θα πεί «κλινικά, ή εγκεφαλικά νεκρός;».

Θα είναι πράγματι και νεκρός;

Ή θάναι μισοπεθαμένος; ( ποιος το ξέρει αυτό; ).

Καί θα τον αδειάζουν οί γιατροί από όργανα διαλέγοντας σαν τον χασάπη τα καλύτερα: « ά, κύταξε ένα ωραίο συκώτι, κοίταξε μια σπλήνα, λαχταριστή είναι…» , ( σιγά γιατρέ, μη την πάρεις και στο σπίτι σου για μαγείρευμα…) .

Καί θα τον αδειάζουν λές και είναι αυτοκίνητο, ή κανένα κλεμμένο δίκυκλο για διάλυση …!

Όμως…

Εάν μέν, μέσα από ένα τροχαίο ατύχημα έχει καταστραφεί ο εγκέφαλος τότε μπορούμε να συμφωνήσουμε..

Εάν όμως, συμβαίνει κάτι άλλο τότε τι γίνεται;

Πόσες φορές, έστω και μετά από μήνες, αλλά και χρόνια δεν επανήλθαν στην ζωή κάποιοι «κλινικά νεκροί» ; 

Κι΄αυτό ποιος μπορεί να το προεξοφλήσει;

Με τον νέο Νόμο λοιπόν θα γίνεται ένα Νόμιμο τελειωτικό σκότωμα, δίκην χαριστικής και τελευταίας βολής, γιατί όπου μπαίνει μαχαίρι και κόψιμο εκεί η ζωή τελειώνει χωρίς επιστροφή!

Γι΄ αυτό λοιπόν το τερατώδες Νομοθέτημα, στην ημίωρη ραδιοφωνική συνέντευξη πού έδωσε ο κ. Λοβέρδος σε δυό γνωστούς Πατρινούς δημοσιογράφους δεν μας είπε τίποτα. 

Ούτε και οί δημοσιογράφοι άλλωστε του έκαναν την παραμικρή νύξη, πιθανόν γιατί δεν πέρασε από το μυαλό τους το Νέο νομοσχέδιο μεταμοσχεύσεων !

Αυτό λοιπόν το τερατούργημα θα το πάνε στην γνωστή διαδικυακή διαβούλευση, όπως συνήθως και με άλλα Νομοσχέδια έχει γίνει, και όπου ενώ το 90% όσων γράφουν εκεί μέσα είναι εναντίον, έρχεται μετά η Κυβέρνηση το βγάζει υπέρ και το ψηφίζει !

Αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα, ότι για όσες συμφορές μάς έχει και σαν Κυβέρνηση φέρει, δεν γίνονται από πίεση της Τρόϊκας και των Ευρωπαίων αλλά γίνεται με καθαρά Κυβερνητική υπαιτιότητα !

Και γίνεται αυτό, ή από άσχετους αρμόδιους πού για τις αμαρτίες μας ανέβηκαν και κάθησαν καλκάνι στο κεφάλι μας, ή για λόγους πονηρούς και μυστικούς, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την έκφραση του λαού μέσα από τα διαβούλια…