Θά φάνε όλοι καλά, θά χορτάσει ο εαυτούλης τους, ακόμη καί ο σκύλος τους !
Οί φτωχοί όμως;
Τις μέρες αυτές, πού οί Χριστιανοί προετοιμάζονται για να εορτάσουν «χαρμοσύνως» το Πάσχα, να ανταλλάξουν ευχές, «καλή Ανάσταση» , «Χριστός Ανέστη, αδελφοί…» και άλλα ηχηρά και χαρούμενα, υπάρχουν και κάποιες ψυχές άρρωστες, πονεμένες, διωγμένες και απολυμένες από την εργασία τους, ανήμπορες, και καταφρονημένες, πού θα νοιώσουν επάνω τους όλη την εγκατάλειψη πού ο σύγχρονος κοινωνικός περίγυρος έχει αφιερώσει γι΄ αυτούς…
Το γιατί «έφθασαν εδώ…», άς μη το εξετάζουμε.
Άλλωστε, ποιός θάθελε εσκεμμένα και από μόνος του να ζεί σε δυστυχία και να φθάσει «ως εδώ»;
Έγιναν λάθη στην ζωή τους, συμφωνώ.
Αλλά υπήρξαν και περιπτώσεις ενός κακού «ριζικού», όπως το λέει ο λαός, μιάς κακής και φτωχής διαδοχής φτωχών γονέων προς φτωχά παιδιά, πού τους έφερε στην πιο πάνω κατάσταση…
Να ζείς σ΄ ένα άθλιο παράπηγμα με τάβλες, νάυλον, ξύλινο κρεβάτι, χωρίς σόμπα, χωρίς φάρμακα, χωρίς ανθρώπινη συμπαράσταση και στήριξη, βλέποντας μόνο ποντίκια, καί τουρτουρίζοντας από πάνω από το κρύο…
Αυτοί οί άνθρωποι λοιπόν «θα κάνουν Πάσχα», όπως έκαναν και Χριστούγεννα λίγους μήνες νωρίτερα. Μόνοι τότε, μόνοι και τώρα…
Η Εκκλησία κατά πρώτο λόγο, και η Τράπεζα τροφίμων κατά δεύτερο λόγο με τον κοινωνικό σχεδιασμό τού Δήμου απευθύνουν από μέρες τώρα έκκληση βοηθείας για συγκέντρωση τροφίμων και αγαθών γι΄ αυτούς τους ανθρώπους.
Θα τούς αγνοήσουμε ;
Ή θα κοιτάξουμε μόνο τον εαυτούλη μας, την γυναικούλα μας , τα παιδάκια μας, τήν κουμπάρα μας, τά βαπτιστήρια μας, το αυτοκίνητό μας, το κινητό μας, τά ταξίδια μας, καί πάει λέγοντας;
Ας απλώσουμε λοιπόν για λίγο το χεράκι μας, έστω και από το υστέρημά μας για κάποια ελεημοσύνη σε συνανθρώπους μας πού υποφέρουν.
Άν ξέραμε πόση χαρά παίρνουμε εμείς οί ίδιοι πρώτα, όταν ανυστερόβουλα δίνουμε κάτι στον άλλο, τότε θα είχαμε καθιερώσει κάποια βοήθεια σε πιο σταθερότερη βάση…
Κι΄ άς μη αρχίσουμε τις πονηρές ανασταλτικές σκέψεις πού ο διάβολος μας βάζει στο μυαλό.
Ότι τα τρόφιμα και τα λεφτά πού θα δώσουμε θα τ΄αρπάξουνε οί νεωκόροι, θα τ΄αρπάξουνε οί καντηλανάφτες, οί υπάλληλοι, οί παπάδες, και η… Ιταλική μαφία, πλουτίζοντας όλοι τους από τις 5 κονσέρβες, τα δυό γάλατα, και τα τρία ρύζια πού θα δώσουμε στην συγκέντρωση…
Όποιο έλεος αγαπητοί αδελφοί κάνουμε σ΄ αυτή την ζωή, τέτοιο έλεος και λύπηση θα βρεί η ψυχή μας από τον Θεό, για τις αμαρτίες πού απέναντί Του κάναμε, πάλι σ΄ αυτή τηνζωή..
Τσιγκούνικη η ελεημοσύνη μας ;
Έ, τσιγγούνικο και το έλεος του Θεού καί στήν ζωή μας, καί στά παιδιά μας, καί στήν υγεία μας κατά το Αγιογραφικό « ιλαρόν ( και χαρούμενο ) δότη, αγαπά ο Θεός…»καί "όποιος σπείρει με τσιγκουνιά με τσιγκουνιά καί θα θερίσει..."
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ...
Όλη η μεγάλη εβδομάδα είναι καιρός έντονης προετοιμασίας.
Η καθαριότητα του σπιτιού, το άσπρισμα, τα κουλούρια, οι αυγούλες.Παλαιότερα, μέρος του εθιμοτυπικού ήταν και τα εφτάζυμα. που γινόταν κυρίως τη Μεγάλη Τετάρτη.
Ένα από αυτά τα εφτάζυμα θα πήγαινε και ακόμα πάει η νύφη δώρο της πεθεράς τη μέρα του Πάσχα. Η Μεγάλη Πέμπτη είναι η μέρα του βαψίματος των αυγών.
Τό κρέμασμα του Ιούδα...
Μεγάλη Πέμπτη το απόγευμα στον αυλόγυρο της εκκλησίας της κάθε ενορίας γίνεται συγκέντρωση για το φτιάξιμο του Ιούδα.
Ο Ιούδας γεμίζεται με άχυρα και κουρέλια (μερικοί και με δυναμιτάκια) και ντύνεται κανονικά με πουκάμισο, παντελόνι ,σακάκι ,παπούτσια.
Έχει μούσι ή φορά γυαλιά ανάλογα με την φαντασία των δημιουργών της. Στο χέρι του είναι περασμένο ένα σακούλι με πέτρες που συμβολίζει τα τριάκοντα αργύρια.
Αφού ετοιμαστεί και όταν πέσει το βραδάκι ο Ιούδας κρεμιέται σε κάποιο σημείο στον αέρα έτσι ώστε να είναι μετέωρος και να ταλαντεύεται. Θα μείνει κρεμασμένος εκεί μέχρι το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου που θα χτυπήσουν οι καμπάνες για την πρώτη ανάσταση.
Λίγο πριν χτυπήσει η καμπάνα μαζεύονται κυρίως νέοι στον αυλόγυρο και ετοιμάζονται για το κάψιμο του Ιούδα.
Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας περιχύνουν τον Ιούδα με πετρέλαιο και του βάζουν φωτιά. Πολλές φορές ο Ιούδας έχει γίνει αιτία διενέξεων μεταξύ ενοριών.
Έχει συμβεί ενορία που δεν έχει κάνει δικό της Ιούδα να κλέψει τη νύχτα τον Ιούδα μιας άλλης ενορίας.
Κάθε Μεγάλη Πέμπτη μόλις τελειώσει η ακολουθία των δώδεκα ευαγγελίων, οι εκκλησίες δεν αδειάζουν.
Κάποιοι, κυρίως γυναίκες, θα μείνουν στην εκκλησία για να ξενυχτίσουν τον Χριστό και να ψάλλουν το μοιρολόι της Παναγιάς. Ο σταυρός με τον εσταυρωμένο στέκει στη μέση της εκκλησίας, μπροστά από το ιερό, στολισμένος με στεφάνια από λουλούδια.
Γύρω από το σταυρό, σε πολλές ενορίες καίνε πλήθος κεριών. Κοντά στον εσταυρωμένο κάθονται όλες, κυρίως είναι γυναίκες, αυτές που θα ψάλλουν σχεδόν όλη νύχτα. Το μοιρολόι της Παναγιάς έχει ξεχωριστή μελωδία, κάτι ανάμεσα σε λυπητερό τραγούδι και εκκλησιαστικό ύμνο.
Σήμερο μαύρος ουρανός σήμερο μαύρη μέρα
Σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται
Σήμερον έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι
Οι άνομοι και τα σκυλιά, οι τρισκαταραμένοι...
Το μοιρολόι κρατά περίπου μια ώρα. Όταν τελειώνει, αφού ξεκουραστούν, ψάλουν άλλα τροπάρια.
Σε όλες τις ενορίες υπάρχει κίνηση μέχρι αργά τη νύχτα. Κόσμος, κατά παρέες, περνάει από όλες τις εκκλησίες, ανάβει κερί προσκυνάει τον σταυρό ακούει το μοιρολόι, οπού ψέλνεται, και μετά φεύγει.
Αργά τη νύχτα η κίνηση θα σταματήσει μα σε κάθε ενορία υπάρχουν γυναίκες, κυρίως ηλικιωμένες, που θα ξαγρυπνήσουν το νεκρό Χριστό.Παράλληλα με το μοιρολόι γίνεται και το στόλισμα του επιταφίου. Σε κάθε ενορία υπάρχει μέσα στην εκκλησιά ή στον αυλόγυρο ένας ξεχωριστός χώρος όπου μεταφέρεται ο επιτάφιος.
Στο χώρο αυτό οι γυναίκες με μαεστρία στολίζουν τον επιτάφιο της ενορίας τους με στόχο να είναι ο πιο όμορφος την επόμενη μέρα που θα συγκεντρωθούν όλοι στο Χριστό, τη Μητρόπολη της Πόθιας.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ...
Kαί τώρα θά δούμε, τί ακριβώς έχουμε παραλάβει γιά τόν Ιούδα από τήν επίσημη αρχαία Χριστιανική Παράδοση καί τί αναφέρουν γι΄ αυτόν τά ιερά Ευαγγέλια ;
Ό Ιούδας, γεννήθηκε στήν Ισκαρία εξ΄ ού καί Ισκαριώτης, καί ό πατέρας του λεγόταν Ρόβελ. Ένα βράδυ, αναφέρει ή Παράδοση ( Βιβλίο Τριωδίου τού Μεγάλου Συναξαριστή ), ή γυναίκα τού Ρόβελ, είδε ένα φοβερό όνειρο. Ξύπνησε τρομαγμένη από τόν φόβο της.
Καί ενώ προσπαθούσε νά τήν καθησυχάσει ό άνδρας της, αυτή τού είπε:
" Είδα στό όνειρό μου ότι θά μείνω έγκυος καί τό αγόρι πού θά γεννήσω θά γίνει αιτία τής καταστροφής τού γένους τών Εβραίων... "
Ό άνδρας της τήν περιγέλασε σάν ανόητη πού πιστεύει σέ όνειρα, ενώ αυτή προτίμησε νά σωπάσει. Τήν ίδια νύκτα όμως έμεινε έγκυος. Γέννησε πράγματι αγόρι, αλλά φοβούμενη μήπως τό όνειρο βγεί πραγματικότητα, θέλησε νά τό σκοτώσει.
Κρυφά από τόν Ρόβελ έφτιαξε ένα καλάθι, τό άλειψε μέ πίσσα καί τό έριξε στήν θάλασσα τής Γαλιλαίας, λέγοντας ψέματα στόν άνδρα της γιά τήν τύχη τού παιδιού. Τό κιβώτιο αυτό παρασυρμένο από τούς ανέμους έφθασε σέ ένα μικρό νησάκι απέναντι τής Ισκαρίας, πού κατοικούσαν βοσκοί.
Τό βρήκαν οί βοσκοί καί αρχικά τό έτρεφαν από τό γάλα τών ζώων, μετά όμως τό έδωσαν σέ μιά συγχωριανή τους νά τό θηλάζει, καί τό ονόμασαν Ιούδα, γιατί κατάλαβαν ότι προερχόταν από τό γένος τών Εβραίων.
Όταν άρχισε νά περπατάει, πήραν τό παιδί από τό νησάκι καί τό έφεραν στήν Ισκαρία.
Κατά μία περίεργη σύμπτωση καί ενώ έψαχναν ρωτώντας σέ ποιούς μπορούσαν νά αφήσουν τό παιδί, πέσανε επάνω στόν Ρόβελ, στόν πραγματικό του δηλαδή πατέρα, ό οποίος καί τό ανέλαβε μή γνωρίζοντας ότι ήταν τό δικό του, χαμένο παιδί...
Ό Ιούδας, ήταν ένα πολύ όμορφο παιδί, καί ή μητέρα του τό αγαπούσε υπερβολικά, σκεπτόμενη πάντα καί τό δικό της τό παιδί πού είχε παλαιότερα ρίξει στήν θάλασσα.
Στό μεταξύ γέννησε καί δεύτερο παιδί ανατρέφοντας καί τά δύο μαζί αλλά ό Ιούδας πονηρός έκ φύσεως καί υπολογίζοντας στήν διανομή τής πατρικής περιουσίας έδερνε σέ κάθε ευκαιρία τό άλλο παιδί, προσπαθώντας νά τό ξεκάνει.
Ή μητέρα τους συμβούλευε τόν Ιούδα λέγοντάς του ότι από κοινού θά είναι μοιρασμένη ή περιουσία τών γονέων τους καί νά πάψη επί τέλους νά κτυπάει άσπλαχνα τόν αδελφό του. Μιά μέρα όμως ό Ιούδας σάν μεγαλύτερος καί δυνατότερος πού ήταν, αφού σκότωσε τόν αδελφό του κτυπώντας τον μέ μία πέτρα στά μηνίγγια, έφυγε γιά τήν Ιερουσαλήμ φοβούμενος τήν τιμωρία...
Κλαίγοντας οί γονείς απαρηγόρητα πού έχασαν έτσι καί τά δύο παιδιά τους έπεσαν σέ μεγάλη θλίψη.
Έν τώ μεταξύ ό Ιούδας, φιλάργυρος καί πονηρός όπως ήταν, γνωρίστηκε στήν Ιερουσαλήμ μέ τόν βασιλιά Ηρώδη, ό οποίος εκτιμώντας τήν δύναμη καί τήν ομορφιά του, όπως τότε οί βασιλείς συνήθιζαν γιά νά διαλέγουν τούς σωματοφύλακές τους, τόν έβαλε φροντιστή καί οικονόμο στό παλάτι του.
Μετά από λίγο καιρό λόγω ταραχών στήν Ισκαρία, ό Ρόβελ παίρνοντας τήν γυναίκα του καί τά υπάρχοντά του ήλθε καί κατοίκησε στά Ιεροσόλυμα, όπου καί αγόρασε ένα πλούσιο σπίτι κοντά στό παλάτι τού Ηρώδη, χωρίς νά γνωρίσουν τόν Ιούδα αλλά ούτε καί ό Ιούδας αυτούς.
Μιά μέρα πρόσεξε ό Ιούδας ότι ό βασιλιάς Ηρώδης κοιτούσε τακτικά από τό παράθυρο τών ανακτόρων τούς ωραίους κήπους τού Ρόβελ. Μέ αυτή τήν αφορμή καί θέλοντας νά φανεί εξυπηρετικός στόν Ηρώδη μπήκε στούς κήπους αυτούς καί αφού έκοψε τά ωραιότερα άνθη καί τούς καλύτερους καρπούς θέλησε νά φύγει. Τόν είδε ό Ρόβελ καί τού είπε:
" Γιατί τό έκανες αυτό; Άν ήθελες κάτι γιά τόν βασιλέα μπορούσες νά μού τό ζητήσεις..." Αντί άλλης απαντήσεως ό Ιούδας, κακότροπος όπως ήταν, καί αφού βεβαιώθηκε ότι ήσαν μόνοι τους, άρπαξε μιά πέτρα καί σκότωσε τόν πατέρα του όπως είχε σκοτώσει καί τόν αδελφό του, ενημερώνοντας καί τόν Ηρώδη γιά τό συμβάν ό οποίος καί τόν κάλυψε, γιά νά μή μαθευτεί στόν κόσμο καί εκτεθεί τό παλάτι...
Θέλοντας ό Ηρώδης, άπληστος όπως ήταν, νά αρπάξει τά ωραία κτήματα τού Ρόβελ πού συνόρευαν μέ τά δικά του, πίεσε τόν Ιούδα νά παντρευτεί τήν χήρα τού φονευθέντος, δηλαδή τήν μητέρα του, πράγμα πού έγινε.
Ό Ιούδας, έζησε αρκετά χρόνια σάν σύζυγος τής χήρας Ρόβελ, κάνοντας καί παιδιά μαζί της!!!
Κάποια μέρα, βρίσκοντας τήν χήρα νά κλαίει ενθυμούμενη τά όσα κακά τήν είχαν μέχρι τότε συναντήσει, καί ρωτώντας την τί τής συμβαίνει, αυτή άρχισε νά τού εξιστορεί λεπτομερώς τήν ζωή της.
Ό Ιούδας, έχοντας μάθει από τούς βοσκούς, τό πώς τόν είχαν μαζέψει από τήν θάλασ-σα, μέσα στό καλαθάκι μέ τήν πίσσα, κατάλαβε ότι ή χήρα ήταν ή μητέρα του, καί τής είπε:
" Εγώ είμαι ό γυιός σου, πού τόν είχες ρίξει παλαιότερα στήν θάλασσα, καί εγώ σκότωσα τόν αδελφό μου καί τόν πατέρα μου..."
Ακούγοντας όλα αυτά ή μητέρα του καί μάλιστα ότι είχε πέσει καί σέ αιμομιξία καί τεκνογονία μέ τό παιδί της, κτυπιόταν μέ θρήνους γιά τό κατάντημά της λέγοντας στόν Ιούδα νά φύγει από εμπρός της καί νά μή τόν ξαναδούν τά μάτια της...
Από τό γεγονός αυτό καί μετά, συναισθανόμενος ό Ιούδας τό βάθος τών εγκληματικών του πράξεων, καί ακούγοντας ότι κάποιος σπουδαίος διδάσκαλος, ό Χριστός, έχει εμφανιστεί στά μέρη τής Γαλιλαίας καλώντας τούς αμαρτωλούς σέ μετάνοια, πήγε σέ Αυτόν θέλοντας νά σώσει τήν ψυχή του.
Ό Χριστός, σάν εύσπλαχνος πρός όλους τούς αμαρτωλούς, τόν δέχθηκε μαθητή του, δίνοντάς του μάλιστα καί τήν διαχείριση τών χρημάτων τού ταμείου τής ελεημοσύνης πού ήταν απαραίτητα γιά τήν συντήρηση όλων τών μαθητών καί τού λαού πού ακολου-θούσε...
Ό Ιούδας όμως, παρ΄ όλο πού έβλεπε αλλά καί έκανε κι΄ αυτός θαύματα επικαλούμενος τό όνομα τού Χριστού όπως καί οί άλλοι Απόστολοι, έν τούτοις συνέχιζε τίς παλαιές κακίες του κλέβοντας τό ταμείο...
Αποκορύφωμα αυτής τής κακίας του ήταν νά κλείσει συμφωνία μέ τούς αρχιερείς καί νά πουλήσει τόν ίδιο τόν διδάσκαλό του στήν εξευτελιστική τιμή τών 30 αργυρίων, πού ήταν τότε μία συνηθισμένη τιμή στά σκλαβοπάζαρα ανθρώπων, παρ΄ όλο πού ό Χριστός έφθασε στό σημείο νά τού πλύνει καί τά πόδια, θέλοντας νά τόν φέρει σέ συναίσθηση τής βαρύτατης πράξης τής προδοσίας.
Γιατί ό Χριστός, σάν Θεάνθρωπος πού είναι, προγνώριζε ( αλλά δέν προόριζε...) από τήν πρώτη στιγμή πού είδε τόν Ιούδα ότι αυτός ήταν ό άνθρωπος πού θά τόν πρόδιδε όπως από αρχαιοτάτων χρόνων μιλούσαν οί προφητείες. Καί οί προφητείες μιλούσαν όχι μόνο γιά τήν παρουσία τού Ιούδα, αλλά καί γιά όσα όλα πρόσωπα θά έπαιζαν ρόλο στό Θείο Δράμα.
Τά γνώριζε σάν Θεός, αλλά δέν τά κατεύθυνε.
Γιατί άν τά κατεύθυνε, παραβιάζοντας τήν ελευθερία βουλήσεώς τους, τότε τά πρόσωπα αυτά ( καί ό Ιούδας βεβαίως ), δέν θά είχαν καί καμία ευθύνη.
Γνώριζε ακόμη, σάν Θεός Πανταχού Παρών, καί όλες τίς μυστικές συμφωνίες καί συζητήσεις πού έκανε ό Ιούδας μέ τούς τότε Αρχιερείς, πίσω από τήν πλάτη Του...
Ό Ιούδας προφανώς υπολόγιζε, ότι τελικώς ό Χριστός θά διαφύγει από τούς εχθρούς του παρ΄ όλη τήν δική του προδοσία, όπως καί άλλες φορές είχε καί στό παρελθόν γίνει. Όταν όμως είδε ότι καταδικάσθηκε σέ θάνατο, μεταμελήθηκε μέν γιά ότι έκανε αλλά δέν μετανόησε ειλικρινά, φθάνοντας καί στήν συγγνώμη. Πέταξε βέβαια τά αργύρια στούς αρχιερείς αλλά "...απελθών απήγξατο" ( κρεμάστηκε...), σημειώνεται στά Ευαγγέλια.
Υπάρχει ακόμη ή αντίληψη, στήν αρχαία Χριστιανική γραμματεία, ότι ή αυτοκτονία τού Ιούδα έγινε καί από πονηριά, ώστε νά προλάβει ό Ιούδας νά μπεί στόν Παράδεισο πρίν τόν θάνατο τού Χριστού.
Γιατί όπως είχε ακούσει, στά χρόνια τής τριετούς διδασκαλίας τού Χριστού, θά κατέβαινε ό Χριστός στόν Άδη γιά νά κηρύξει καί εκεί στίς ψυχές τών νεκρών, καί νά σωθούν όσες από αυτές πίστευαν. Έπρεπε λοιπόν νά προλάβει, νά βρίσκεται μεταξύ αυτών, τών πρός σωτηρία ψυχών, πρίν πεθάνει ό Χριστός καί όσο διαρκούσε ακόμη ή εποχή τής Παλαιάς Διαθήκης...
Όμως ή πονηρία του αυτή πήγε χαμένη γιατί έσπασε τό σχοινί, καί " πρηνής γενόμενος ελάκησε μέσος, καί εξεχύθη πάντα τά σπλάχνα αυτού..." όπως σημειώνεται από τόν Ευαγγελιστή Λουκά ( Πράξεις τών Αποστόλων - α΄18). Τού χύθηκαν δηλαδή έξω τά έντερα καί ψυχορραγώντας μερικές ώρες άργησε νά καταλήξει, πεθαίνοντας έτσι μετά τόν Χριστό, καί πηγαίνοντας στήν αιώνια Κόλαση τής Καινής Διαθήκης καί όχι στόν Άδη τής Παλαιάς, όπως πονηρά υπολόγιζε...
Αυτή είναι έν συντομία ή ιστορία τού προδότη Ιούδα γιά τόν οποίον ό Χριστός, προδι-κάζοντας τό αιώνιο μέλλον του, είπε εκείνα τά βαρυσήμαντα λόγια, ότι:
" ουαί ( καί αλλοίμονο) δε τώ ανθρώπω εκείνω, δι΄ ού ό υιός τού ανθρώπου παραδίδοται. Καλόν ήν αυτώ, εί ούκ εγεννήθη ( νά μή είχε γεννηθεί ) ό άνθρωπος εκείνος..." (κατά Μάρκο ιδ΄ 21)
Ή προσπάθεια πού γίνεται λοιπόν τελευταία νά βγάλουν τά αναθέματα τής προδοσίας τού Ιούδα, ξεκινάει όχι γιατί τούς έπιασε ή αγάπη τώρα γιά τόν Ιούδα, αλλά από μία κακή "εκκλησιαστική διπλωματία" τής Δυτικής εκκλησίας, γιά τήν δημιουργία "προγεφυ-ρώματος συνεργασίας" μέ τόν Ιουδαϊσμό, καί αφού στήν αρχή διέγραψαν από τούς ύμνους, τά "περί ανόμων Ιουδαίων καί Εβραίων" επιλεγόμενα.
Οί εξελίξεις, ασφαλώς θά δείξουν, καί τόν τελικώς επιδιωκόμενο στόχο...
Έν τώ μεταξύ ή εισαγγελική έρευνα πού έχει ξεκινήσει γιά τό μεγάλο κύκλωμα αρχαιο-καπηλίας στήν Σχοινούσα, αγγίζει ήδη καί τήν Φρίντα Τσάκος, τήν ΕλληνοΑιγύπτια έμπορο αρχαιοτήτων πού έριξε τελευταία " στήν αγορά " καί τό απόκρυφο Ευαγγέλιο τού Ιούδα μέ όλη τήν ύποπτη διαφήμισή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου