Για δεκάδες χρόνια τώρα, εμείς οί παλαιοί Πατρινοί, βλέπαμε ( και βλέπουμε) εκείνες τις παλιές παρατημένες αμαξοστοιχίες να σκουριάζουν και να σαπίζουν στα δύο αμαξοστάσια της άθλιας σε εμφάνιση, αλλά πρώην ευγενούς Πολιτείας μας…
Παλαιά τραίνα, φορτηγά, εμπορικά, επιβατικά, πού κάποτε έτρεχαν σφυρίζοντας πάνω στις ράγες της πόλεως με τα έμβολα να ανεβοκατεβαίνουν ταχύτατα γεμάτα ζωή και κίνηση και να μπαίνουν φουριόζικα στον Σταθμό της Τριών Συμμάχων, σήμερα δυστυχώς, βρίσκονται πεταμένα εκεί πέρα, νεκρά και άψυχα από ζωή, από ατμό, καί από κίνηση, ίδια ξεπεσμένα σιδερένια κουφάρια όπως συμβαίνει μέ κάθε άνθρωπο πού χάνει την ψυχή του…
Σήμερα, βλέπεις μόνο φοβισμένους ανθρώπους να ξετρυπώνουν από μέσα τους, Ασιάτες και Αφρικανοί μετανάστες απ΄ όλες τις φυλές και τα έθνη της γής, ίδια αφημένα ναυάγια πού ξέπεσαν στην πατρίδα μας, ίδιοι αρουραίοι της γής πού έχουν φωλιάσει μέσα τους περιμένοντας το περίφημο…καράβι πού θα τους πάρει για την Ιταλία και Γερμανία τους…
Θα τους πάρει όμως, ή για σωσμό... ή για πνιγμό!
+++++++++++++++++++++
Θυμάμαι ακόμη, εκείνες τις παλιές ατμομηχανές, τους σωρούς με τά κάρβουνα δίπλα στην κεντρική μηχανή και τον θερμαστή με το φτυάρι από πίσω να τροφοδοτεί την φωτιά.
Νομίζω πώς τα βλέπω ακόμη όλα αυτά να παρελαύνουν μπροστά μου, αλλά δεν έχω ξεκαθαρίσει επαρκώς αν είναι εικόνες πού είδα σε κάποιο έργο, διάβασα σε κάποιο βιβλίο, ή είναι εικόνες μιάς εποχής πού πρόλαβα και έζησα,…
Θυμάμαι ακόμη πού σταμάταγαν τα τραίνα δίπλα σε κάτι δεξαμενές και τα γέμιζαν με νερό από ένα σωλήνα ιπτάμενο επί του στομίου της μηχανής, απ΄ αυτούς πού καμιά φορά βλέπουμε στα καοϋμπόϊκα έργα, αλλά πού και τώρα ακόμη συναντούμε στους παλιούς Σταθμούς των χωριών πού περνούμε, όπως της Κάτω Αχαγιάς, θυμίζοντάς μας μία εποχή πού πέρασε ανεπιστρεπτί, και ίσως για πάντα…
Αλλά γιατί τα λέω όλα αυτά;
Αφορμή υπήρξε μια είδηση στον τοπικό τύπο για ανάπλαση, επιτέλους, των δύο παραπάνω αμαξοστασίων πού ανέφερα.
Η υπόσχεση πού είχε δοθεί παλαιότερα με μία συμφωνία Μπεκίρη – Φούρα για δημιουργία δωρεάν πάρκινγκ για τους πολίτες στά δύο παραπάνω αμαξοστάσια, δυστυχώς ναυάγησε στην ξηρά !
Πρωτοφανές;
Καθόλου!
Κι΄ αυτό, επειδή στην ταλαίπωρη πατρίδα μας φαίνεται ότι δεν υπάρχει Κρατική διαδοχή και πολιτειακή συνέχεια ( και συνέπεια ), πού ακόμη και στις Δικτατορίες υπάρχουν…
Γι΄ αυτό ακριβώς, οί ερχόμενοι νέοι κυβερνήτες πού με τις περυσινές εκλογές μάς προέκυψαν, τά άλλαξαν όλα, ώστε κανείς «παλιός» να μη καρπωθεί την «δόξα, το κέρδος, και την εύφημο μνεία» των Πατρινών, και την αγαθή μνήμη ότι από εκείνο τον παλαιό υφυπουργό Μεταφορών Μιχάλη Μπεκίρη, οί Πατρινοί ωφελήθηκαν !
Προχθές όμως, ένας παλαιός γνώριμος της Πάτρας , πού έργο του υπήρξε το περίφημο «καράβι» και ο άριστος σχεδιασμός του Νέου Τελωνείου Πατρών στην περιοχή Γλυφάδας - Πελεκάνου, ο κ. Ιωαννίδης, μας ανήγγειλε ως υπεύθυνος των έργων ανάπλασης παλαιών αμαξοστασίων του ΟΣΕ, ( ΓΑΙΟΣΕ ), ότι τα δύο αυτά αμαξοστάσια θα αναπλασθούν και θα δοθούν στους πολίτες, μέσω όμως εκμεταλευτών αναδόχων πού ως γνωστόν θα βγάλουν και τα κέρδη τους… Είς βάρος των πολιτών εννοείται…
Παρά ταύτα, πάντα θαύμαζα τα τραίνα και την τεχνική τους.
Είτε τα ζωντανά, είτε τά παροπλισμένα και τα ψόφια πού παραπάνω λέγαμε…
Ψάχνοντας λοιπόν, στο θησαυροφυλάκιο πολυτίμων γνώσεων του διαδικτύου βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο για τους σιδηροδρόμους και σκέφθηκα να το μεταφέρω εδώ, μια και δίνει πολλές απαντήσεις στα μυστηριώδη και πολλά «γιατί;» πού υπάρχουν στα τραίνα…
ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΤΟΥΣ…
1) H απόσταση ανάμεσα στις δύο ράγες των σιδηροδρομικών γραμμών στις ΗΠΑ είναι 4 πόδια και 8,5 ίντσες (143,5 cm).
Μάλλον παράξενος αριθμός. Γιατί άραγε έχει επιλεγεί το συγκεκριμένο διάκενο;
Διότι ο σιδηρόδρομος στις ΗΠΑ κατασκευάστηκε με τον τρόπο που είχε κατασκευαστεί ο σιδηρόδρομος στην Αγγλία, από Αγγλους μηχανικούς που μετανάστευσαν, και οι οποίοι θεώρησαν ότι θα ήταν καλή σκέψη, επειδή θα επέτρεπε να χρησιμοποιηθούν υπάρχουσες ατμομηχανές από την Αγγλία.
2) Και τότε, γιατί οι Αγγλοι κατασκεύασαν τις ατμομηχανές τους έτσι;
Διότι οι πρώτες σιδηροδρομικές γραμμές κατασκευάστηκαν από τους ίδιους μηχανικούς που κατασκεύα-ζαν τραμ, στο οποίο χρησιμοποιούσαν ήδη το συγκεκριμένο διάκενο.
3) Kαι γιατί αυτό το διάκενο στο τραμ;
Διότι οι κατασκευαστές του τραμ ήταν και κατασκευαστές αμαξών, που χρησιμοποιούσαν τα ίδια εργα-λεία και τις ίδιες μεθόδους.
4) Και γιατί οι άμαξες έχουν αυτό το διάκενο;
Διότι, παντού στην Ευρώπη, και στην Αγγλία, οι δρόμοι είχαν λούκια για τους τροχούς των αμαξών και ένα διαφορετικό διάκενο θα προκαλούσε διαρκώς βλάβες στους άξονες.
5) Και γιατί τα λούκια απέχουν τόσο μεταξύ τους;
Διότι οι πρώτες μεγάλες οδοί στην Ευρώπη είχαν κατασκευαστεί από τους Ρωμαίους, με σκοπό να μετακινούνται εύκολα οι λεγεώνες τους. Οι πρώτες άμαξες ήταν οι πολεμικές άμαξες των Ρωμαίων.
Οι άμαξες αυτές ήταν ιππήλατες: τις τραβούσαν δύο άλογα, τα οποία κάλπαζαν δίπλα-δίπλα και έπρεπε να απέχουν μεταξύ τους, ούτως ώστε το ένα άλογο να μην ενοχλεί το άλλο κατά τον καλπασμό.
Προκειμένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητα της άμαξας, οι τροχοί δεν έπρεπε να είναι ευθυγραμμισμένοι με τα ίχνη των αλόγων, ενώ δεν έπρεπε να είναι και πολύ απομακρυσμένοι, έτσι ώστε να αποτρέπονται τα ατυχήματα κατά την διασταύρωση δύο αμαξών στην ίδια οδό.
Ιδού λοιπόν η απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα!
Το διάκενο στις ράγες των Αμερικανικών σιδηροδρόμων εξηγείται, αφού 2.000 χρόνια νωρίτερα, σε μιαν άλλη ήπειρο, οι ρωμαϊκές άμαξες κατασκευάζονταν ανάλογα με το φάρδος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων.
6) Και τώρα, το κερασάκι στην τούρτα:
Υπάρχει και μια προέκταση αυτής της ιστορίας με το διάκενο στις ράγες και τα καπούλια των αλόγων.
Αν δει κανείς το Αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο στην εξέδρα εκτόξευσής του, μπορεί να παρατηρήσει δύο πλευρικές δεξαμενές καυσίμων που είναι στηριγμένες εκατέρωθεν της κεντρικής δεξαμενής.
Η εταιρεία Thiokol κατασκευάζει αυτές τις δεξαμενές στο εργοστάσιό της στην Γιούτα. Θα ήθελαν να τις κάνουν μεγαλύτερες, αλλά οι δεξαμενές αποστέλλονται σιδηροδρομικώς στο σημείο εκτόξευσης.
Η σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ του εργοστασίου και του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ περνά από μια σήραγγα, κάτω από τα Βραχώδη Όρη.
Αλλά αυτή η σήραγγα περιορίζει το μέγεθος των δεξαμενών στο πλάτος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων.
Έτσι, το πλέον εξελιγμένο μεταφορικό μέσον του κόσμου, το διαστημικό λεωφορείο, εξαρτάται από το φάρδος των οπισθίων του αλόγου.
Οι τεχνικές προδιαγραφές και η γραφειοκρατία διαιωνίζονται και είναι πράγματι αθάνατες!
Πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2010/10/blog-post_382.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου