Δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται, καί Εφραίμ πεσόντος όλοι τώρα τόν λιθοβολούνε...

Δένδρο μεγάλο υπό κατάρευση !









Τίς έφταιξε όμως στήν πτώση του;

Τό περιβάλλον τής "αυλής";

Ο συγχρωτισμός με τήν ανόμοια, πνευματικώς, εξουσία;

Τό επιχειρηματικό πνεύμα πού υπερκέρασε το μοναχικό φρόνημα;

Καί ποιός ο αντίκτυπος, από τό άκουσμα καί τόν βρόντο τής πτώσεως;

Ο σκανδαλισμός τών επιζητούντων να σκανδαλισθούν για να μένουν έτσι μακρυά από την Εκκλησία; ( γκιάξε με Γιάννη, γκιάξε με...)

Η ανάδυση στήν επιφάνεια τής "βένετης καί πράσινης" υποβρύχιας σύμπλεξης...αλλά καί ο φόβος μήπως από το σκάνδαλο εμπλοκής, η Κυβέρνηση απωλέσει καί παραδόσει το πνεύμα της....

Τό μέλλον θα δείξει τα υπόλοιπα !

Όμως, πέραν τούτων...

"Ο αναμάρτητος πρώτος τόν λίθον βαλέτω..." ( Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ).

Αλλά, τί λέμε τώρα;

Κοιτάζουμε δώθε - κείθε, αριστερά μας καί δεξιά μας, πάνε, χάθηκαν οί αμαρτωλοί, δέν βλέπουμε κανέναν τους...

Γέμισε φαίνεται η Αγγελική εποχή μας από αναμάρτητους, κι΄ έτσι με το θάρρος καί την παρρησία τής άμωμης ζωής τους βγήκαν σέ δρόμους καί πεζόδρομους τών Μέσων καί τών Έξων Ενημερώσεως καί κραδαίνοντας τίς πέτρες καί τούς λίθους τής τιμωρίας ( πού έφεραν από τό σπίτι τους ), άρχισαν το δεινό πετροβόλημα...

Μέ τίς πέτρες στό χέρι...

Καί όχι μόνο τού ηγούμενου καί τών σύν αυτώ, ( πού εν πάσει περιπτώσει είχαν τήν όποια ευθύνη τους ), αλλά καί όλου συλλήβδην τού Αγίου Όρους, μηδέ τών αγαθών καί πτωχών γερόντων τών σκήτεων και τών σπηλαίων τής Αθωνικής πολιτείας, πού προσεύχονται νυχθημερόν γιά όλους εμάς...

Λοιπόν;

"Οαί υμίν Γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριτές" τής πολιτικοποιημένης στό έπακρο εποχής μας...

"Οαί υμίν Γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριτές" πού δέν βλέπουμε, τά όσα άλλα στραβά πλημμύρισαν την κοινωνία μας...

"Οαί υμίν Γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριτές" πού παριστάνουμε τούς αγγέλους τής Κρίσεως καί πού άν μάς έπιανε η τσιμπίδα τού Θεού πού ξέρει τα απόκρυφά μας καί μάς κοσκίνιζε ο Νόμος τού Ευαγγελίου, θα κοκκινίζαμε από τήν ντροπή μας καί θά τρέχαμε να κρυφτούμε στά σπήλαια καί στίς οπές τής γής...

-------------------------------

Κάλεσαν κάποτε, τόν διάσημο γιά τίς αρετές του Αββά Μωϋσή, γιά νά έλθει στήν σύναξη πού θα δίκαζε κάποιον μοναχό γιά ένα του παράπτωμα, αλλά αυτός δέν ήθελε νά πάει...

Τού παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος: "Έλα, γιατί σε περιμένουν όλοι...".

Καί ήλθε λυπημένος ο αββάς αυτός, κρατώντας στήν πλάτη του ένα καλάθι γεμάτο άμμο... Έκοψε αμίλητος μερικές βόλτες μέσα στήν γεροντική σύναξη ενώ όλοι τόν κυττούσαν περίεργοι, μιά καί από τό τρύπιο καλάθι "έσταζε" η άμμος...

--Έ, γέροντα, τόν ρώτησαν οί άλλοι. Τί είναι αυτό πού κάνεις;

--Αδελφοί μου, πώς νά μιλήσω καί πώς να δικάσω εγώ αυτόν τον άνθρωπο, όταν είμαι καί ο ίδιος φορτωμένος με άλλες αμαρτίες που βρίσκονται φορτωμένες στήν πλάτη μου καί δέν τίς βλέπω;

Όταν τ΄ άκουσαν αυτά οι Πατέρες, δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού, αλλά τον συγχώρεσαν...

Άς αφήσουμε λοιπόν πρώτα να μιλήσει η Δικαιοσύνη, καί άς μή δικάζουμε πρίν βγεί η δικαία, υποθέτουμε, απόφασή της...