Πολύς λόγος γίνεται τις μέρες αυτές για τους ξέμπαρκους μετανάστες, για τα μέτρα «σκούπας» πού ετοιμάζονται ( αμάν, και πότε…), και για τά νέα μέτρα πού αναμένονται μαζί με τον Υπουργό πού κι΄ αυτός, από εβδομάδα σε εβδομάδα…αναμένεται!
Επειδή όμως όλα αυτά τα έχουμε ξανακούσει, θα παρακάμψω το θέμα, έως ότου δούμε πραγματικά γεγονότα και όχι συζητήσεις του αέρα…
Πολύς λόγος λοιπόν γίνεται για τις λαϊκές αγορές και για τά όσα εξ΄ αιτίας τους τραβάμε.
Θυμόσοφα ο λαός μας, λέει:
«όσα τραβάει το κορμί τα φταίει τό κεφάλι» και στην προκειμένη περίπτωση το κεφάλι, ή μάλλον τά πολλά κεφάλια ανήκουν σε κάποιων Δημαρχιακών «αρμοδίων» πού φοβούμενοι προφανώς και τον ίσκιο τους διστάζουν να πάρουν αποφάσεις πολιτικού κόστους « μια κι΄ έξω»…
Όλοι μας όμως τά βλέπουμε αυτά, αλλά κανείς «πρακτικά» δεν διαμαρτύρεται!
Αν όμως, κάποιες ενδιαφερόμενες ομάδες συμπολιτών κλείνανε τίποτα δρόμους, κρατάγανε τίποτα πλακάτ, και είχανε και κάποιες ντουντούκες, να είστε βέβαιοι φίλοι μου ότι το θέμα θα έφτανε στο Δημοτικό Συμβούλιο μέσα στο πρώτο 24ωρο !
Κι΄ όχι μόνο θα έφτανε, αλλά θα έπαιρνε τον δρόμο του για μία αξιοπρεπή λύση, μια «και ο κόσμος, ( ο λαός πού λέμε εμείς οι δημοκράτες των «προοδευτικών δυνάμεων»), φωνάζει !
Πατρινοί και Πατρινές, ξυπνήστε !
Εάν δεν βγείτε με ντουντούκες, εάν δεν χτυπήσετε κατσαρόλες και ντενεκέδες, εάν δεν φωνάξετε και κλείσετε δρόμους, ουδείς από την κεντρική διοίκηση θα σας ακούσει!
Αλλά δυστυχώς, πολλοί δεν έχουμε καταλάβει ακόμη, ότι η παλιά νοοτροπία μπέηδων και αγάδων πού νιάζονταν ( τρόπος του λέγειν) για τον λαουτζίκο έχει περάσει, κι΄ ότι τώρα εάν δεν διαμαρτυρηθείς συλλογικά και εντονότατα, ουδείς κρατικός φορέας σε ακούει…
Θυμήθηκα λοιπόν σχετικά κάτι, και αυτό τώρα θα καταθέσω, όταν πρίν μερικά χρόνια, βρέθηκα στα Χανιά της Κρήτης !
Είδα λοιπόν και θαύμασα ( το καλό πάντα να λέγεται ), τό τι έχει πετύχει εκεί κάτω η τοπική κοινωνία και οί Δημοτικοί άρχοντες, σχετικά με τις λαϊκές αγορές…
Όλες τις μέρες τις εβδομάδας πουθενά δεν συναντάς λαϊκές αγορές! Ρώτησα και έμαθα το γιατί;
Δεν χρειάζονται, μού είπαν.
Έχουμε μόνο μία, και μάλιστα στεγασμένη, με όλα τά αγαθά του Θεού μέσα!
Πράγματι, την επισκέφτηκα και δεν μπόρεσα να μη θαυμάσω την τάξη, την σειρά, την καθαριότητα, την ησυχία, αλλά και το πλήθος των πραματειών πού υπήρχαν εκεί μέσα. Εδώ τά φρούτα, εκεί τά ψάρια, εκεί τά τυριά, παραπέρα τά βιολογικά προϊόντα, πιο πέρα κάτι άλλο.
Ούτε φωνές, ούτε διαπληκτισμοί, ούτε σάχλες πού μερικοί ξεστομίζουνε « όλα τά σφάζουμε κι΄ όλα τά μαχαιρώνουμε», κι΄ « εδώ οί…ζωντανές πατάτες» ( λές και οί άλλες είναι ψόφιες ), ή, ακόμη τους πάγκους μέσα στην μέση των δρόμων και τά καφάσια αφημένα μπροστά στις πόρτες των σπιτιών από την προηγούμενη νύχτα, κάτι δηλαδή σαν Τούρκικο γιουσουρούμ και Ινδικό παζάρι της οκάς κινδυνεύοντας μάλιστα να παραπατήσουμε και να σκοτωθούμε…
Όλοι βλέπουν τά χάλια πού υπάρχουν, κι΄ αυτή την απαράδεκτη τριτοκοσμική κατάσταση πού επικρατεί, την κυκλοφορία πού μπλοκάρεται, τους περίοικους πού διαμαρτύρονται, τις γάτες και τα ποντίκια πάνω στα απομεινάρια της αγοράς, ( « εμείς πουλήσαμε και φύγαμε και βγάλτε τα μάτια σας περίοικοι…), αλλά ουδενός το αυτί ιδρώνει εκτός εάν έχει γρίπη οπότε δικαιολογείται…
Στεγασμένες λοιπόν λαϊκές μας χρειάζονται, με τάξη και καθαριότητα, χωρίς ενόχληση και χωρίς σκουπίδια, και επί πλέον με μία οριοθέτηση κι΄ ένα ξεκαθάρισμα αδειών απέναντι σ΄ αυτόν τον γιγαντισμό πού τώρα παρατηρείται και πού καμία αρχή πιά δεν μπορεί να ελέγξει…
Πατρινοί και Πατρινές, ξυπνήστε !
Κι΄ εσύ Δήμαρχε μη καθυστερείς πιά, αγωνιστής είσαι, κάτι λοιπόν πρέπει να κάνεις, αρκετά ώς εδώ, και δεν πάει άλλο…
Άντε, και ανθίσανε κυκλάμινα ως πού να φτιάξει η Δημαρχία την γούβα !!!
Η ιστορία μιάς γούβας… ( από προσωπική της συνέντευξη )
«Το μόνο πού θυμάμαι ήταν πώς με πάτησε ένα μεγάλο φορτηγό και μετά κατέρρευσα, υποχώρησα, τι άλλο να κάνω; Αλλά και πού να πάω; Τρύπωσα λοιπόν μέσα στην άσφαλτο κι΄ έγινα κι΄ εγώ μια μεγάλη, βαθιά, και επικίνδυνη γούβα!
Μάθαινα κατά καιρούς βέβαια, από τις βρισιές πού άκουγα από πάνω μου, ότι με δίνανε πεσκέσι στα συνεργεία αλλά κανείς δεν ερχόταν για διόρθωμα. Με είχανε περιφρονημένη όλοι τους…
Όλοι με βλαστημάγανε, και μάλιστα αυτοί με τά μηχανάκια.
Μια φορά, από τις πολλές καί πού να τις θυμάμαι τώρα όλες, πέρασε κι΄ ένας Αντιδήμαρχος, πράσινος ήτανε; Μπλέ ήτανε;
Πάντως κόκκινος δεν ήτανε !
Μόλις λοιπόν έπεσε η λιμουζίνα του μέσα στο χάος και τραντάχτηκε λίγο η κομπρεσσόρα του, γύρισε στον οδηγό του και τούκανε αυστηρή παρατήρηση, πώς σημαδεύει όλο στις γούβες. Ήτανε ανοιχτό το παράθυρό του, τον άκουσα, και σκέφτηκα:
«Έ, ρέ Αντιδήμαρχε, αυτούς με τα δίκυκλα δεν τους σκέφτεσαι καθόλου πού πέφτουν κάθε μέρα μέσα !
Μόνο στενοχωρήθηκε τώρα η καθησιά σου, πού έπεσες στο χαντάκι μου;
Πέντε μήνες τώρα πού βρίσκομαι εδώ, άφτιαχτη, απεριποίητη, χαρτί και μολύβι δεν είχες πάνω σου να με σημειώσεις κι΄ εσύ για δόσιμο, έστω καί στο…195; Γιατί, πού το ξέρεις, ίσως να σ΄ άκουγαν καλύτερα εσένα…»
Αυτά σκέφτηκα, αυτά φώναξα, κι΄ ακόμη περιμένω μήπως και μ΄ άκουσε και στείλει κανένα νεκροθάφτη από το Νεκροταφείο να με επιδιορθώσει μη θρηνήσουμε και κανένα θύμα…
Πού ξέρεις, «αρμόδιος» είναι κι΄ αυτός, και κάτι ίσως μπορεί να κάνει, περισσότερο από τους άλλους!
Εδώ, τό 195 για τις βλάβες του Δήμου Πατρών καθώς και ο κάλαθος των αχρήστων όπου (προφανώς ) καταλήγουν μέσα, οί περισσότερες καταγγελίες των πολιτών για απόσυρση παλαιών οχημάτων…
Τά όσα πιο πάνω αναφέρονται ανήκουν στον « ημερήσιο κύκλο παραλείψεων», αυτής της δυστυχισμένης πολιτείας…
Σήμερα-χθές λοιπόν, πρόσεξα μια νέα συνέντευξη του Αντιδήμαρχου Καθαριότητος μέσα στην οποία για κάθε πρόβλημα, μας παραπέμπει κι΄ αυτός πάλι στο «195», τον αποδιοπομπαίο τράγο όλων των υποθέσεων επί του οποίου φορτώνονται όλες οί πιθανές και απίθανες λύσεις…
Προφανώς κάποιοι θεώρησαν, ότι επειδή βάλανε ένα νούμερο, αυτό είναι πανάκεια «γιά πάσα νόσο και πάσα ασθένεια…», κι΄ ότι όλα βαίνουν καλώς και όρτσε-πρίμα μόλις και πάρεις αυτό το νούμερο;
Άμ, δε..
Όταν λοιπόν έχεις δώσει «αναγγελία», όχι γάμου αλλά περισυλλογής πεταμένου αυτοκινήτου, όχι μία αλλά 5 τουλάχιστον φορές στο 195, ενός ερειπίου δηλαδή, χωρίς αριθμούς, χωρίς τέλη κυκλοφορίας, με σκασμένα τζάμια και λάστιχα, άντρο γατών, ποντικών, νυχτερίδων, φιδιών, και κουκουβάγιων, μπροστά στην είσοδο μάλιστα μιάς πολυκατοικίας, και βλέπεις να παραμένει εκεί στην θέση του, 3 χρόνια τώρα, τι πρέπει να σκεφτείς;
Τι άλλο, από τό ότι η «υπηρεσία περισυλλογής» θέλει περισυλλογή και ή ίδια, οπότε την ρίχνουμε στα αζήτητα για να μη λέει και ο κόσμος ότι τον κοροϊδεύουμε…
Καθαρές δουλειές κύριοι αρμόδιοι, για να μη γελάει και ο κόσμος!
Ερείπια πραγματικά, σκορπισμένα σ΄ όλη την πολιτεία, και μάλιστα αρκετά απ΄ αυτά και με την βούλα τής Δημαρχίας επάνω τους και με «προθεσμία 40 ημερών, είδ΄ άλλως το μαζεύουμε » ( άλλο αστείο αυτό), αλλά έν τούτοις να παραμένουν αμάζευτα χρόνια ολόκληρα…
Ως πότε όμως;Το κυκλοφοριακό θέριεψε, οί δρόμοι με το παραμικρό κλείνουνε, τά πάρκινγκ δεν επαρκούν, ή σπάθα του λεγόμενου «ιστορικού κέντρου» έχει γονατίσει απαγορευτικά την πολιτεία χωρίς κανείς να φροντίζει δυναμικά για τον αποχαρακτηρισμό της, οί κλήσεις πέφτουν βροχή τρώγοντας μισθούς και μεροκάματα φτωχών βιοπαλαιστών και των οικογενειών τους, κυνηγιούνται τά ΙΧ από το κέντρο κι΄ έχουνε φρακάρει τις περιφερειακές μικρογειτονιές δημιουργώντας εστίες επεισοδίων,
Εκείνο πού μας μάρανε ήταν η απαίτηση από το 195 να δίνει κάθε πολίτης όλα τα στοιχεία του, «για να δέσει η υπόθεση και να προχωρήσει το ζήτημα…»
Πολλά δεν ζητάτε καλοί μου άνθρωποι;
Μήπως δηλαδή θέλατε και απόσπασμα ποινικού μητρώου για να πάτε να μαζέψετε ένα πεταμένο αυτοκίνητο πού πιάνει πολύτιμες θέσεις χρόνια ολόκληρα;
Μά είναι ποτέ δυνατόν μέ τέτοιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις :
« πώς λέγεσαι; Πού μένεις; Ποιό είναι το τηλέφωνό σου; Πώς λέγετε η μάνα σου, και πώς ο πατέρας σου; », είναι δυνατόν Δημοτικοί μου αρμόδιοι, να σας εμπιστευτεί πολίτης;
Γιά να το μάθει μετά ο γείτονας ότι εσύ έκανες την καταγγελία να πάρει το κοτέτσι του από τον δρόμο, και να έλθει μετά με κανένα Ζωνιανό με καραμπίνα και να σε στήσει στον τοίχο;
Λέγονται και ζητιούνται αυτά τά πράγματα στην πονηρή εποχή μας;
Και όλα αυτά για να μαζέψουνε ένα σαράβαλο! Η τηλεφωνική γραφειοκρατία σε όλο το μεγαλείο της, και μάλιστα με ελάχιστο, μηδενικό αποτέλεσμα. Θαυμάστε τους…
« Μά επί τέλους, σε ποιόν φανταστικό κόσμο ζείτε, κύριοι Δημοτικοί υπεύθυνοι;
Και πώς να σας εμπιστευτεί ο απλός και χωρίς μέσον πολίτης;
Και μη μας πείτε τώρα ότι τελείωσε η σύμβαση με τον πρώτο εργολάβο συγκομιδής και τώρα θα βάλουμε άλλον…» γιατί αυτό το παραμύθι το ακούμε χρόνια και χρόνια τώρα σε κάθε διαμαρτυρία για περισυλλογή εγκαταλελειμμένων, αλλά τά διάσπαρτα σαράβαλα σας διαψεύδουν…»
2 σχόλια:
Φίλε Πατρινέ. Δε σου τα είπαν και πολύ καλά. Έχουμε λαϊκές αγορές στα Χανιά. Κάθε μέρα και σε άλλη γειτονιά. Με όλα τα προβλήματα που έχουν όλες οι πόλεις. Η Δημοτική αγορά δεν είναι λαϊκή. Δεν απλώνουν πάγκους. Νοικιάζουν ή αγοράζουν τα μαγαζιά μέσα στο κτήριο της αγοράς.
Αγαπητέ φίλε, συγγνώμη γιά τήν ελλιπή εκ μέρους μας παραπληροφόρηση, καί σ΄ ευχαριστούμε γιά τήν διευκρίνηση...
Το γεγονός όμως ότι υπάρχει έστω καί μία στεγασμένη καί μεγάλή Κεντρική Αγορά πού περιέχει άν όχι όλα, τουλάχιστον τα αντιπροσωπευτικά είδη μιάς λαϊκής αγοράς χωρίς μάλιστα τό δικό μας χάλι, μάς δίνει ελπίδες ότι ένα τέτοιο πρότυπο θα ωφελούσε καί την δική μας πολιτεία...
Άς πάρουμε λοιπόν σάν παράδειγμα τήν κεντρική αγορά τών Χανίων ή όποιας άλλης ευνομούμενης πολιτείας, κι΄ άς τήν διαμορφώσουμε στά μέτρα μας!
Μέ παράθεση ποικιλίας αγαθών, μέ καλές καί συναγωνιστικές τιμές, μέ καί μέ ότι άλλη καλή ιδέα μπορεί να έλθει στούς τοπικούς αρμοδίους μας...
Δημοσίευση σχολίου