Ποιοί «κυβερνούν» σήμερα το λιμάνι της Πάτρας; Ο διορισμός Κούρδου ως Κεντρικού Λιμενάρχη της Πάτρας και άλλες πιθανές και απίθανες σκέψεις…

Κούρδος αντάρτης ( καί γιατί όχι καί λιμενάρχης... )





Αγαπητοί κύριοι «αρμόδιοι».

Αυτή ή περίεργη ανοχή στάθμευσης προσώπων «χωρίς ταυτότητα» και είς βάρος της πολιτείας μας, πρέπει κάποτε να σταματήσει…

Αυτό το καθημερινό κυνηγητό Λιμενικών και Αστυνομικών για να αποτρέψουν την είσοδο στους λαθρομετανάστες, έχει καταντήσει βραχνάς για όλους μας, και για τις υπηρεσίες του λιμένα άκρως επικίνδυνο…

Πρέπει κάποτε επιτέλους το Υπουργείο Εξωτερικών και ή κάθε Κυβέρνηση γενικότερα, να κλείσουν την πληγή πού ανοίχτηκε σε βάρος της πολιτείας μας, και πού ή σημερινή Κυβέρνηση επίσης και χειρότερα, την συνεχίζει…

Ν΄ ανοίξουν τά χαρτιά τους οί «αρμόδιοι» , και να μας δώσουν χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των περιέργων αυτών ανθρώπων, και των κυκλωμάτων τους, πού δρούνε καταλυτικά και τρομοκρατικά σε βάρος της δικής μας πολιτείας…

Τόσα χρόνια ακούμε λόγια και αοριστίες, αλλά κανείς δεν μίλησε υπεύθυνα για το πότε θα φύγει από εδώ αυτή η συμφορά της Ασίας, πού τους βάπτισαν επιτήδεια «οικονομικούς μετανάστες» για να τους φορτώσουν έντεχνα πάνω στην πολιτεία μας καί να μη μιλάμε…

Το πόσο «οικονομικοί μετανάστες» είναι, φαίνεται από τον ρέμπελο τρόπο ζωής τους και από την παντελή αδιαφορία τους για εργασία, από τον τρόπο πού γυρίζουν με μια σακούλα όλη την ημέρα καραδοκώντας στο λιμάνι, και από τά αλληλομαχαιρώματα και τις συμμορίες πού έχουν φτιάξει…

Φαίνεται ακόμη, από τά δεκάδες αυτοκίνητα πού έχουν καταστρέψει για να κλέψουν, τις απειλές και τά κυνηγητά με λιμενικούς, αστυνομικούς, και δημοσιογράφους, και τέλος από τά σκουπίδια και τις ακαθαρσίες πού γεμίζουν όπου καθίσουν ( μέ πρόσθετο οικτρό παράδειγμα τό πρώην ξενοδοχείο Μωρέας πού τό έχουν καί ορμητήριο γιά τίς διαρρήξεις τους), χώρια οί άλλες βρώμικες «παροχές υπηρεσιών» πού κάποιοι απ΄ αυτούς παρέχουν, όπως επανειλημμένα έχει καταγγελθεί από επώνυμα πρόσωπα στον Πατραϊκό τύπο !

Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα πού σέβεται τον εαυτό της και τους κατοίκους της δεν μπορείς να σταθείς και να κυκλοφορήσεις, χωρίς χαρτιά και ταυτότητα.

Μέσα σ΄ ένα 24ωρο θα σ΄ έχουν τσουβαλιάσει και θά σ΄ έχουν εξαποστείλει, ή στην φυλακή ή στην χώρα σου…

Εδώ, όχι μόνο τους αφήνουμε νά καταστρέφουν ελεύθερα τις περιουσίες μας, φτιάχνοντας κράτος « μέσα στό κράτος », αλλά έχουν στην παραλιακή οργανωμένη ισχύ και δύναμη παριστάνοντας τους μπόσηδες πού κανονίζουν ποιός δικαιούται να φύγει για Ιταλία και ποιος όχι…

Μπορεί οί εκάστοτε πολιτικοί τού ΥΠΕΞ να τους ανέχονται, προσδοκώντας πολιτικές προσεγγίσεις στην Εγγύς Ανατολή με την διαφαινόμενη δημιουργία Κουρδικού Κράτους και εξασφάλιση πετρελαίου και φιλικών σχέσεων στα νώτα της Τουρκίας, αλλά αυτός δεν είναι και λόγος μία ολόκληρη κοινωνία να πληρώνει την αόριστη μελλοντολογία τους…

Γιατί, πολλοί σήμερα μπορεί να θέλουν να διαλύσουν την Τουρκία με εύσχημο τρόπο και να της κόψουν τον αέρα της Μεσανατολικής Υπερδύναμης σε βάρος του Ισραήλ, αλλά τά παιχνίδια αυτά έχουν πάντα ανοικτό ορίζοντα με άγνωστο βάθος χρόνου…

Όποιος λοιπόν τούς θέλει, να τους πάρει στο σπίτι του, αλλά να μη τους φορτώνει και στους άλλους…

Αλλά, εάν επιμένετε στην άποψή σας, διορίστε επιτέλους Κούρδο Κεντρικό Λιμενάρχη να ισορροπήσει τά πράγματα μήπως καί γλιτώσουμε όλοι εμείς απ΄ αυτά τά φαινόμενα !

Μετά βαθυτάτου σεβασμού ( απ΄ όσο δηλαδή μάς έχει απομείνει ), προς την υψηλή Εξουσία σας.

Οί ιθαγενείς της περιοχής σας

=============================================

( Και ολίγα περί Κούρδων πού μαζί με τους Τσέτες του Κεμάλ κατέσφαξαν στην οπισθοχώρηση τους Ελληνικούς πληθυσμούς των αμάχων στην Μικρά Ασία. Σήμερα, τους απογόνους αυτών, εμείς δημοκρατικά τούς προστατεύουμε για να μας ξαναβγάλουνε τά μάτια στην πρώτη ευκαιρία…)

Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας


Το Ελληνικό κόστος της μεγάλης Καταστροφής του 1922 πρέπει να πλησιάζει το 1.000.000 άτομα. Οι συνέπειες όμως δεν έχουν ακόμα εξαλειφθεί, ούτε και καταγραφεί στην ολότητά τους.

Μια μαρτυρία

«Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε στάχτες και την τεράστια σφαγή του εκεί χριστιανικού πληθυσμού», γράφει στα απομνημονεύματά του ο Ουΐνστων Τσώρτσιλ.

Όμως, περισσότερο από τις ανταποκρίσεις και τις ψυχρές επισημάνσεις των διπλωματών, το τρομερό τοπίο εκείνων των ημερών αποκαλύπτεται μέσα από τις μαρτυρίες όσων το έζησαν.

Η συλλογή και η έκδοση των αυθεντικών μαρτυριών έγινε από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Μαρτυρίες συγκλονιστικές, που πιστοποιούν την ύπαρξη του Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος.

Τυχαία επιλέξαμε και δημοσιεύουμε τις αναμνήσεις της Ελένης Καραντώνη από το Μπουνάρμπασι, 11km ΒΑ της Σμύρνης. Το Μπουνάρμπασι είχε 1000 κατοίκους, από τους οποίους οι 800 ήταν Έλληνες:

(Κούρδοι και Τσέτες πρωτομάστορες της σφαγής των Ελλήνων…)

«...Άρχισε ο στρατός μας να φεύγει. Χτυπούσαν τις πόρτες μας και ζητούσαν ρούχα για να βγάλουν το χακί από πάνω τους. Πόσους δεν ντύσαμε! Οι μεγάλοι οι δικοί μας ξεκουμπίστηκαν και φύγανε κι άφησαν τον κόσμο στο έλεος του Θεού. Έφταναν οι στρατιώτες ξυπόλυτοι, γυμνοί, κουρελιασμένοι, πρησμένοι, νηστικοί...

Οι Τούρκοι κατέβαιναν και έσφαζαν τους Έλληνες. Παντού φωτιά και μαχαίρι άκουες και έβλεπες. Από τους κατοίκους του Μπουνάρμπασι έμειναν καμιά δεκαριά οικογένειες... Μερικοί κατάφεραν να φύγουν, σέρνοντας με την κοιλιά προς το Σικλάρι και από κει στη Σμύρνη.

Τους άλλους όλους τους ατιμάσανε, τους σφάξανε, τους κρεμάσανε, τους κάψανε. Κι εκείνους που κατάφεραν από το Σικλάρι να φτάσουν στη Σμύρνη, όταν ήρθε ο Κεμάλ, τους έπιασε και τους έσφαξε.

Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. «Μη φοβάστε είναι μακριά», μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ´ ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε.

Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη.

Και οι Τσέτες – Κούρδοι βρίσκονταν στη μέση, και έσφαζαν και σκότωναν…

Τη νύχτα Τσέτες και Κούρδοι έκαναν επίθεση ν´ αρπάξουν, να σφάξουν, ν´ ατιμάσουν.

«Βοήθεια! Βοήθεια!», φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα, σ΄ ένα μεγάλο ανοιχτό λάκκο.

Γύρω-γύρω, στα χείλη της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρη της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω-γύρω...

Ήταν φοβερό!

Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί, σ´ αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό.

Έβγαλαν, μετά, ιταλικά και ελληνικά πλοία και μας πήραν. Πόσους; Ούτε ένα 20% δεν επήραν.

Τέτοια φοβερή σφαγή και καταστροφή δεν είδαν πάλι τα μάτια μου!».


Καθημερινή της Κυριακής, 18 Φεβρουαρίου 2001
( Βλάσης Αγτζίδης, διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας )