Η Mini Περιμετρική πού δεν λέει να τελειώσει, οι τσούχτρες πού θα μας φάνε και πάλι το καλοκαίρι, και ο Ισθμός πού κι΄αυτός καταρρέει…

Βρισκόμαστε ήδη στο τέλος Φεβρουαρίου και παρά τις όποιες επίσημες υποσχέσεις της Περιφέρειας ότι τέλος του μήνα και το πολύ στα μέσα Μαρτίου θα παραδοθεί η μίνι Περιμετρική. 
Πού δυστυχώς την έχουμε κάνει Maxi μετατοπίζοντας κάθε φορά το τέλος της από μήνα σε μήνα , και πού εν τούτοις ούτε και τώρα βλέπουμε φώς!
Δέκα χρόνια πέρασαν μ΄ένα παλιοέργο «πού θα ελάφρυνε την κυκλοφοριακό της πόλης μας…» ( σύμφωνα με τις θεωρίες και υποσχέσεις τριών Δημάρχων, 2 Περιφερειαρχών, και ενός Αποκεντρωμένου, εκείνου με το σπουδαίο ύφος πού δεν έκανε τίποτα...) και εν τούτοις το ανεκδιήγητο αυτό έργο δεν λέει να τελειώσει...
Και αναγκαζόμαστε κάθε τόσο να σκαρφαλώνουμε στό στενό δρομάκι τού Δασυλίου για να περάσουμε «απέναντι» στην παλιά πόλη της Πάτρας, πού αν είχαμε την Περιμετρική σε 5 μόλις λεπτά θα είμαστε στού Μαρούδα.
«Όλημερίς το κτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν…» λέει κάποιο Παραδοσιακό θρηνώδες τραγούδι για το Γεφύρι της Άρτας. 
Και μπορεί αυτό το τούνελ της Μίνι εδώ σ΄εμάς να το προλάβαμε στο τσάκ γιατί πήγαινε για γκρέμισμα με όλα τα εξ΄ αυτού επακόλουθα, αλλά δεν παύει εσαεί να «γκρεμίζεται» μ΄αυτές κι΄αυτές τις καθυστερήσεις πού έχουμε επάνω του… Κι΄όχι μια – δυό φορές, αλλά 10 ολόκληρα χρόνια…
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Η αλλαγή τής οδού Κορίνθου πού από έξοδος θα γίνει είσοδος, καί η αλλαγή τής Κανακάρη πού από είσοδος θα γίνει έξοδος θα δημιουργήσει πολλά καί μεγάλα προβλήματα σε όλη την έκταση αλλαγής με πρώτο και κύριο θέμα τό πού θα παρκάρουν τώρα τα εκατοντάδες αυτοκίνητα τών περιοίκων; Έπρεπε πρώτα να είχαν φτιαχτεί τα υπόγεια parking τών σχεδίων καί μετά όλα τα άλλα...
Η παρακάτω νέα επιστολή 

Πάτρα: Νέα επιστολή κατοίκων για την αντιδρόμηση των Κανακάρη-Κορίνθου

δείχνει και το μέγεθος τής όλης αναταραχής πού θα προκύψει από ένα κυκλοφοριακό σχέδιο πού μελετήθηκε εδώ καί 50 χρόνια και πού εφαρμόσθηκε χωρίς αλλαγές σήμερα !!!


 

Γαία πυρί μιχθήτω, στάχτη καί μπούρμπερη μάς κυνηγάει, κοντά και ο καιρός με τίς βροχές και τα χιόνια...

Εκλεισε και ο Ισθμός λόγω κατολίσθησης!

Συναγερμός σήμανε στον Ισθμό της Κορίνθου. Οι κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή προκάλεσαν κατολίσθηση χωμάτων και βράχων που καθιστά αδύνατη τη διέλευση των πλοίων.

Η διώρυγα έκλεισε καθώς όπως μεταδίδουν τα τοπικά μέσα υποχώρησαν τα πρανή με αποτέλεσμα να πέσουν κομμάτια από τα βράχια και χώματα μέσα στον Ισθμό με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περάσει κανένα σκάφος. Όπως μάλιστα αναφέρουν τα μέσα της Κορίνθου, ολόκληρη… πλαγιά βρέθηκε μέσα στη Διώρυγα.

Από το Λιμενικό αποφασίστηκε η διακοπή διέλευσης των πλοίων από τη διώρυγα. Σύμφωνα με το υπουργείο Ναυτιλίας η διώρυγα αναμένεται να παραμείνει κλειστή για τουλάχιστον 15 μέρες. Από καθαρή τύχη δεν υπήρχε τραυματισμός.( από την «Π»)

 
Έχουμε όμως και τις τσούχτρες. Πού γεννοβόλησαν κολλημένες στούς πυλώνες της Γέφυρας Ρίου, στην Κόρινθο, στόν Ισθμό, κι΄ακόμη παραπέρα και πού τώρα το καλοκαίρι θα μας έλθουν συμπεθέρες στα μπάνια μας. Στα μπάνια του λαού του πονεμένου !

Το «έθιμο» της Γιανούλας και οι τυμβωρύχοι της Πάτρας…

Ένας  τυμβωρύχος ψάχνοντας για την λεία του...

Εφέτος για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια Καρναβαλικής διαπόμπευσης της συμπατριώτισάς μας Γιανούλας , είδα να παίρνουν θέση επώνυμα πρόσωπα της Πατραϊκής κοινωνίας πού λίγο ή πολύ συνέπραξαν παλαιότερα σ΄αυτό το ατόπημα…

Αφορμή για την κίνηση αυτή, αποκατάστασης της Γιανούλας, έπαιξε ένα άρθρο στήν εφημερίδα "Πελοπόννησος" του γνωστού δημοσιογράφου Διονυσίου Ζακυνθινού https://zakpatras.wordpress.com/

πού συνειδησιακά και ελεγκτικά μας έφερε «στα ίσα μας…». 

Πρίν δούμε όμως τις δηλώσεις των επωνύμων άς ευχηθούμε να είναι εφέτος η τελευταία χρονιά παρουσίασης της «Γιαννούλας» πού μας εξεφτιλίζει πολιτιστικά και δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει…Άς δούμε όμως και τις δηλώσεις των επωνύμων:

Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει για το «έθιμο» του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς την Τσικνοπέμπτη, το thebest.gr απευθύνθηκε σε πρώην αντιδημάρχους Πολιτισμού ή προέδρους του Καρναβαλικού Οργανισμού, οι οποίοι πήραν αποφάσεις για τη συνέχιση ή όχι του εθίμου, αλλά και ευρύτερα σε ανθρώπους της πνευματικής δημιουργίας της Πάτρας και τους ζητήσαμε να τοποθετηθούν. Μετά την χθεσινή ανάδειξη του θέματος από το thebest.gr
Τέσσερις παρατηρήσεις για το έθιμο της ντροπής της "Γιαννούλας της Κουλουρούς" που φέτος προκάλεσε Πανελλήνιες αντιδράσεις οι τοποθετήσεις πληθαίνουν, γεγονός που ήταν στόχος μας εξαρχής. 
Δηλαδή μέσω και της σημερινής δημοσίευσης να ανοίξει ακόμη περισσότερο μια συζήτηση στην τοπική κοινωνία, για το εάν μπορεί να συνεχιστεί η διαπόμπευση ενός υπαρκτού ανθρώπου και μετά το θάνατό του.
Ακολουθούν οι δηλώσεις:


Ορέστης Σκαλτσάς (πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού – νυν διευθυντής της Κοινωφελούς Επιχείρησης για το Καρναβάλι)
=================================
Θεωρώ ότι είμαι άμεσα υπεύθυνος γιατί η Γιαννούλα ξεκίνησε επί αντιδημαρχίας μου, το 1989. Τότε είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και το δρώμενο μάζευε πολύ κόσμο.
Ο γάμος της Γιαννούλας βασιζόταν στους λεγόμενους «ντόρους» της Πάτρας, στα τέλη του 19ου αρχές του 20ου αιώνα και οι οποίοι προέρχονταν επί της ουσίας από την
απραξία των τότε εμπόρων, οι οποίοι για να διασκεδάσουν την ανία τους, όσο περίμεναν πελάτες, διάλεγαν τους πλέον αδύναμους ανθρώπους και τους αποτρέλαναν.
Ωστόσο, την τρίτη χρονιά του δρώμενου υπήρξε θέμα που απασχόλησε την καρναβαλική επιτροπή και η οποία τότε, θεώρησε την αναβίωση του γάμου της Γιαννούλας, ως μια πράξη κακότητας και τη σταμάτησε.
Παραμένω σε εκείνη την άποψη.
Πρόκειται για έθιμα μιας άλλης εποχής, που δεν χαρακτηριζόταν από αλληλεγγύη, προς ανθρώπους, όπως η Γιαννούλα. Σήμερα η κοινωνία έχει αλλάξει.
 
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/475978 

=====================================
Παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις μας:

Ένας καρνάβαλος εξομολογείται: « Η Πάτρα βρίσκεται στα χέρια μου κι΄ ότι θέλω εγώ την κάνω…»

http://patrablog.blogspot.gr/2015/02/blog-post_16.html#more

Ένας Δήμαρχος διαφορετικός απ΄ όσους μέχρι τώρα γνωρίζαμε…

Ένας «άλλος» Δήμαρχος μέ πολύ διαφορετικό λόγο απ΄ όσους μέχρι τώρα γνωρίζαμε, μιλάει παρακάτω για ένα θέμα πού τελευταία τράνταξε  κυριολεκτικά την χώρα…
Και πού όσο αν κάποιοι για ευνόητους λόγους θέλησαν να το υποβιβάσουν, στο τέλος υποβιβαστήκανε και γελοιοποιηθήκανε ως αφελείς, εμπαθείς, και εκτός πραγματικότητας οι  ίδιοι βλέποντας καχύποπτα παντού φαντάσματα των πολιτικών αντιπάλων τους……

Και βέβαια  δεν θα μπορούσε να είναι ο δικός μας Δήμαρχος  πού έχει άλλα γνωστά «πιστεύω»…
Δεν είναι της Αθήνας, δεν είναι της Θεσσαλονίκης…

Είναι ο Δήμαρχος του Άργους πού από τά μέρη του ξεκίνησαν οι πρώτοι αρχαίοι  Μακεδόνες και ίδρυσαν στην βόρεια χώρα το γνωστό Βασίλειο της Μακεδονίας πού αργότερα σ΄ αυτό βασίλεψαν ο Φίλιππος και ο Μέγας  Αλέξανδρος…

Η Κυριακή τής 4ης Φεβρουαρίου...

 ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ -  ΑΘΗΝΑ  4/2/2018

Όσοι αδυνατούν να κατέβουν στο Σύνταγμα, μπορούν από τα παρακάτω Link να παρακολουθήσουν το Συλλαλητήριο σε υψηλή ποιότητα High Definition: 

https://www.youtube.com/watch?v=Vc0xb5wxN2U





Διακήρυξη επιτροπής Μακεδονικού συλλαλητηρίου 4/2/18 στην Αθήνα !    

   VIDEO

  https://www.youtube.com/watch?v=8MIpBCVJ-_E


ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΝΕΑ…
https://www.youtube.com/watch?v=03MFAOdqAfk

Επικήδειος λόγος για τον γιατρό Γιάννη Μουτούση…

Πέθανε πρίν δυό μέρες από ανακοπή καρδιάς εδώ στην Πάτρα σε ηλικία 68 ετών μετά από μια απλή και μάλιστα επιτυχή εγχείρηση  ρουτίνας πού έγινε στην Αθήνα, ο γνωστός παλαιός παθολόγος του ΙΚΑ Γιάννης Μουτούσης, δυό χρόνια μάλιστα από την συνταξιοδότησή του.
Πού δυστυχώς δεν πρόλαβε κι΄αυτός να «την χαρεί» όπως λέει ο λαός, μεταφερθείς  έτσι με πολύ καλές ελπίδες σε μια άλλη εν Θεώ «νέα ζωή» πού από παιδικής ηλικίας ο Χριστιανός γιατρός αγάπησε και είχε βάλει ως στόχο της ζωής του…
Και όπως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος τόνισε στην κηδεία του, είχε διαισθανθεί αυτή την αποχώρηση χαιρετώντας λίγες μέρες πρό του θανάτου του κάποιους δικούς του ανθρώπους με «βαθύ νόημα» μια και δεν θα τον ξανάβλεπαν…
Η προθυμία του Γιάννη Μουτούση για την εξυπηρέτηση του κόσμου και των ασθενών του ΙΚΑ γενικότερα για δεκάδες μάλιστα χρόνια, υπήρξε παροιμιώδης…
Όπως  ακριβώς παροιμιώδης υπήρξε και η προθυμία τού επίσης γιατρού πατέρα του απέναντι  φτωχών και κατατρεγμένων τους οποίους μάλιστα δεχόταν δωρεάν στο τότε ιατρείο του. 
Ο κύρ Γιάννης ο γυιός του, υπήρξε στις ημέρες μας  πιστό αντίγραφο και  «οικογενειακή συνέχεια» του πατέρα του…
Πήγαινες στο ΙΚΑ και ένοιωθες  μια ασφάλεια μια και γνώριζες ότι εκεί σε κάθε δυσκολία σου θα εύρισκες στην εσχάτη ανάγκη και τον Γιάννη Μουτούση, είτε ως απλό γιατρό, είτε ως Διευθυντή, πού θα φρόντιζε να σε εξυπηρετήσει ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο και γραφειοκρατική τρικλοποδιά απ΄αυτές πού συνήθως βάζουν κάποιοι υπηρεσιακοί καρεκλοκένταυροι.  
Πάντοτε με το χαμόγελο και την καλή καρδιά προς όλους, είτε γνωστούς είτε αγνώστους! 
Ένας πραγματικός Χριστιανός και γιατρός από αυτούς πού τόσο ανάγκη έχει η εποχή μας…
Ο  Γιάννης ο Μουτούσης ήταν το Made in IKA και Trade Mark  σήμα κατατεθέν του Οργανισμού στο ΙΚΑ Αγίου Αλεξίου.
Πού χθές το λέγανε ΕΟΠΥΥ, σήμερα το λένε  ΠΕΔΥ, αύριο  ΕΦΚΑ, και μεθαύριο ΤΟΜΥ ίσα να μπλέκουν τα χνάρια και να μη θυμάται ο Έλληνας ασφαλισμένος καθόλου εκείνο το παλιό ΙΚΑ πού τόσες γενιές Ελλήνων «ανέθρεψε» και γιατί όχι και ταλαιπώρησε…
Σήμερα στην κηδεία του Γιάννη στην Ευαγγελίστρια Πατρών, οι εκατοντάδες άνθρωποι πού πέρασαν  να δώσουν τον τελευταίο ασπασμό σε ένα σκήνωμα με αποτυπωμένο στο πρόσωπό του το τελευταίο του χαμόγελο σαν να σού μιλήσει ( προφανώς από κάποια τελευταία εικόνα πού «εν Θεώ είδε»…) ήταν και η καλύτερη «απάντηση» του μεταστάντος για όσους και όσες ήλθαν να τον αποχαιρετήσουν…
Τι έγραψαν οι εφημερίδες…

Φορτωμένο το «σαμάρι» της Αστυνομίας από όλο το υπόλοιπο «Δημόσιο τέρας…»

Καλημέρα σας παιδιά και Καλή Χρονιά!
Γιά καμμιά μήνυση ήλθατε;

Φορτωμένο λοιπόν το «σαμάρι» της Αστυνομίας από όλο το υπόλοιπο «Δημόσιο τέρας…»
Καιρός να το ξεφορτώσουν από έργα και υπηρεσίες πού ανήκουν σε άλλους…
Ο αστυφύλακας της γειτονιάς χάθηκε πρίν τον δούμε. Υπάρχει όμως στα χαρτιά και στο Google ( εικόνες ) για όποιον θέλει να τον δεί, ( όπως παραπάνω βλέπουμε κι΄εμείς, καί βοήθειά  μας…)
 
Άς κουνήσουν λοιπόν και κάποιες άλλες υπηρεσίες το χεράκι τους για την εξυπηρέτηση του πολίτη, μη τα φορτώνουν καί τα περιμένουν όλα από την Αστυνομία ! Δέν είναι  Super Puma παντός καιρού. 

Γιατί αναγκαστικά, παρ΄όλη την φιλότιμη διάθεση των στελεχών της, υποβαθμίζεται και η ασφάλεια των πολιτών, μια και δεν είναι εναέρια πνεύματα να τρέχουν και να επεμβαίνουν παντού « SOS από εδώ, και SOS από εκεί». 
Η παρακάτω διαμαρτυρία πού διαβάσαμε είναι ενδεικτική του φορτίου πού το Υπουργείο έχει εναποθέσει στην Αστυνομία και μάλιστα σε χαμηλά αμειβόμενους υπαλλήλους για το έργο πού κάνουν και ειδικά σε μάχιμες υπηρεσίες…
Με κοινοποίηση στη Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Δυτ. Ελλάδας, τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αχαΐας, τις γ. Υπηρεσίες Διεύθυνσης Αστυνομίας Αχαΐας, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων – ΠΟΑΣΥ αλλά και τους Βουλευτές της Αχαΐας, η ένωση αστυνομικών υπαλλήλων, απέστειλε ερώτημα στον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. και αναζητά τον αστυνομικό στους δρόμους και γενικότερα την υπηρεσία του πολίτη.

Πιο συγκεκριμένα στην επιστολή τους οι αστυνομικοί -εκτός των άλλων- αναφέρουν τα πάρεργα που τους εγκλωβίζουν ακόμη και σήμερα και ζητούν ενισχύσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥΣ...

Το φίδι πού βγαίνει τώρα στις γιορτές κι΄ όλο τον χρόνο λουφάζει…

Τις μέρες αυτές, χαρούμενες και γιορταστικές για τους περισσότερους, πού τά «Χρόνια Πολλά», τά «Καλή Χρονιά» και τα «είς άλλα με υγεία» δίνονται σωρηδόν προς όλες τις κατευθύνσεις, υπάρχει και ένα αγκάθι πού ναί μέν δεν βγαίνει στην επιφάνεια να το μάθει ο κόσμος, ή τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει το κακό πού προξενεί, αλλά πάντως υπάρχει, ζεί και βασιλεύει παρ΄όλη την οικονομική κρίση πού σήμερα διερχόμαστε…
Τό αγκάθι αυτό πού τσιμπάει δυνατά όποιους ανακατεύονται μαζί του λέγεται ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ !

Και μπορεί τα παλαιότερα χρόνια να παίζονταν μεγάλα ποσά πάνω στο τραπέζι με το βιδάνι σήμερα παίζονται μικρότερα γιατί όπου υπάρχει το πάθος της χαρτοπαιξίας δύσκολα να κατασταλεί έστω και αν δικαιολογούνται κάποιοι «για το καλό του χρόνου» και για το «να πάνε καλά οι δουλειές».
Ένα κείμενο όμως πού βρήκαμε επίκαιρο, λόγω των ημερών, πού όμως κάνει βαθειά τομή πάνω στο θέμα αυτό, θεωρήσαμε σκόπιμο σήμερα να το παρουσιάσουμε.
Άλλωστε, τόσα διαβάζουμε, τόσα βλέπουμε, ένα ακόμη της αντίθετης του πολύ κόσμου όχθης δεν πειράζει. Ασφαλώς κάτι θα έχει να προσθέσει στις γνώσεις μας…

«YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι.

Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι όμως αυτό το μυστηριώδες φίδι;

Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία.

Mεγάλο φίδι…

―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα…

Θυμάμαι εκείνα τα παλιά Χριστούγεννα…

 

Χριστός γεννάται δοξάσατε !
Ευλογημένα καί Άγια Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο !



Διάβασα κάπου μερικές «Χριστουγεννιάτικες σκέψεις» ενός ανθρώπου από αυτούς πού ευτύχισαν και έζησαν λίγο από εκείνα τα παλιά «ανθρώπινα Χριστούγεννα» καί πού εμείς οι νεώτεροι δυστυχώς δεν τα προλάβαμε…

«Θα ήθελα δύο πράγματα να σας πω από την παιδική μου ηλικία, για να τα συγκρίνουμε με την σημερινή άνοστη πραγματικότητα…

Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που εμείς τα παιδιά βλέπαμε εκείνη την εποχή του 1935, του ’38 και του 1940 και ’45, ήταν το γενικό άσπρισμα στις μέρες των μεγάλων γιορτών. Άσπριζαν τις μάντρες, τις αυλές, τα πέτρινα πεζοδρόμια, τα σπίτια μέσα και έξω, τους κορμούς των δένδρων μέχρι τη μέση. Άσπρίζαμε τα πάντα ! Γενικό καθάρισμα και απολύμανση μέσα - έξω.

Ακολουθούσε βέβαια ( ή, και προηγείτο μερικές φορές ) και ο γενικός «καθαρισμός» της μέσα ψυχής μας, μικρών και μεγάλων, μέσα από την Ιερή Εξομολόγηση.

Είτε στον παπά της Ενορίας μας, είτε και στον αμέσως παρακάτω,  (αν της Ενορίας μας ήταν και πολύ αυστηρός) γιά να πούμε τα όποια κρίματά μας…

Γιατί, πώς να το κάνουμε τώρα,  Χριστούγεννα έρχονταν, τι σόϊ  Γέννηση Χριστού θα κάναμε στερημένοι σαν φτωχοί, ακόμη και την  Αγία Κοινωνία ;
Και βέβαια ούτε κάν περνούσε από το μυαλό μας, άς είμαστε και παιδιά, να πάμε χωρίς Εξομολόγηση  να πλησιάσουμε τον Χριστό μέσα στην Αγία Κοινωνία.
Το τι  γίνεται βέβαια σήμερα πού γίναμε όλοι «άγιοι», άστα και κλάφτα…

Στα σπίτια τώρα ο στολισμός ήταν πολύ φτωχικός. Εκείνο στο οποίο επέμεναν ήταν η καθαριότητα και η εξωτερική και η εσωτερική.
Έτσι το πρωινό των Χριστουγέννων, ξυπνούσαν μια ώρα νωρίτερα οι νοικοκυρές, για να συγυρίσουν και στρώσουν το σπίτι, έτσι ώστε όταν θα γυρίσουν από την Εκκλησία, να τους περιμένει ολοκάθαρο το σπιτικό.

Γιατί;

Εμείς όλα τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής ρωτούσαμε «γιατί αυτή η τόση σχολαστικότητα στο άσπρισμα και γενική ετοιμασία του σπιτιού;» και η απάντησις των μεγάλων ήταν συνήθως διπλή:

Πρώτον, γιατί ήταν Χριστούγεννα, και  δεύτερον…

Υπάρχουν ακόμη αστυνομικοί και «Άνθρωποι» ! Η ιστορία μιάς κλεμένης τσάντας …

Η παρακάτω αληθινή ιστορία δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη ευγενείς και αφανείς άνθρωποι μέσα στην Αστυνομία, δίνοντάς μας ελπίδες  για το αύριο, παρ΄όλα τα δυσάρεστα μηνύματα πού κάποιες φορές φθάνουν  μέσω των  γνωστών ΜΜΕ σέ όλους μας…

«…Γύριζα στο σπίτι μου αμέριμνη και ευτυχισμένη την περασμένη Τρίτη στις 8.00 το βράδυ.
Επιτέλους άρχισα να περπατάω, να μπαινοβγαίνω στα μαγαζιά, να χαζεύω τις βιτρίνες και να γεύομαι ειρηνικά και ήσυχα τις ομορφιές της πόλης.
Εκεί κάπου στην οδό Θ.  παρατηρούσα το πόσο έρημοι είναι οι δρόμοι, πόσο άδεια είναι τα μαγαζιά παρόλο που αυτή την ώρα είναι ακόμα ανοικτά. Κοίταζα δεξιά και αριστερά να δω κάποιον αλλά τίποτα. Και εκεί που έκανα διάφορες σκέψεις , νοιώθω ένα χέρι στην ωμοπλάτη μαλακά να με ακουμπά. Χάρηκα. Σκέφτηκα πως θα είναι κάποιος γνωστός, φίλος, μαθητής του ΚΕΚ, η συνεργάτης.

Γυρίζω αμέσως να δω ποιός είναι. Την ίδια στιγμή καταλαβαίνω πως αυτό το απαλό χέρι, έγινε σκληρό και άγριο και τραβάει με δύναμη την τσάντα μου.
Νοιώθω το χέρι μου να παραλύει από τον πόνο και βλέπω ένα μικρόσωμο άνδρα, να τρέχει με την τσάντα μου…