Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Γιορτές και κάλαντα εκείνα τα παλιά, τά ευλογημένα χρόνια…






Οί μέρες αυτές σημαδεύτηκαν από ένα μεγάλο κακό των ανέμων και της θάλασσας. Αλλά και της ανευθυνότητας κάποιων αρμοδίων της ναυτιλίας μας.

Έγραψαν τόσα πολλά άλλα εξειδικευμένα blog και site πού θα γίνουμε βαρετοί αν κι΄ εμείς αρχίσουμε να επαναλάβουμε τά ίδια. Κανείς δεν το περίμενε αυτό το κακό και όμως συνέβει…Πρωτόγονες σκηνές διαδραματίστηκαν πάνω στο δίδυμο «πύρ και θάλασσα». Έλειπε βέβαια «η γυνή» αλλά το «μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» , μπρός φωτιά και πίσω θάλασσα τα λέει όλα…Άς ευχηθούμε μόνο, τέτοια λάθη ανεπίτρεπτα σε μια τέτοια εποχή να μη ξαναγίνουν…Λυπήθηκε ο καλός Θεός όλους αυτούς τους τρομαγμένους, βρεγμένους, φοβισμένους ταξιδιώτες και δεν επέτρεψε τον ολοσχερή αφανισμό τους στον βυθό της θάλασσας μέρες της Γέννησής Του πού πρίν λίγες μέρες γιορτάσαμε..Άς τον ευχαριστήσουν λοιπόν όχι μόνο αυτοί πού διασώθηκαν αλλά και όσοι άλλοι και άλλες ψυχές ενδιαφέρθηκαν και προσευχήθηκαν για την διάσωση γνωστών, ή και άγνωστων ακόμη αδελφών τους….
VIDEO:




---------------------------------------

« Να τά πούμε; Μάς τάπανε άλλοι…»

Κάπως έτσι σύμφωνα με τον τίτλο, τις περισσότερες φορές «απογοητευτικά», εκτυλίσσεται ο διάλογος του «αφεντικού - σπιτονοικοκύρη» με τά παιδιά των καλάντων πού στο πρόσωπό τους αντικρύζουμε το χθεσινό δικό μας πρόσωπο. Ένα πρόσωπο μιάς άλλης εποχής πιο φιλάνθρωπης αλλά και πιο άνετης απ΄ αυτή πού ζούμε σήμερα, και πού όλους μας, μας έχει κάνει λίγο ή πολύ τσιγκούνηδες…

Εκείνη την εποχή λοιπόν πηγαίναμε πόρτα – πόρτα και μαγαζί
-«Nα τα πούμε»;
-«Nα τα πείτε»,
μας αποκρίνονταν.
Kι εμείς τα λέγαμε συνεχίζοντας, εν αγνοία μας, μια παλιά, προχριστιανική παράδοση. «Xριστός γεννάται». Nέο κρασί σε παλιούς ασκούς.
Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

«Καλά Χριστούγεννα» αδελφοί, ναί, αλλά δεν αρκούνε μόνο οί ευχές. Ο κόσμος πεινάει γύρω μας…




Τά φετινά Χριστούγεννα άς γίνουν γιορτή προσέγγισης καί αγάπης πρός τούς φτωχούς αδελφούς μας...
Γιατί σήμερα αυτοί, αλλά αύριο, καθόλου παράδοξο, να είμαστε  εμείς πού θά τρέχουμε μ΄ ένα τάπερ στό χέρι...
Τις μέρες αυτές, πού θάπρεπε νάναι χαρούμενες και γελαστές ( κατά τον ποιητή ), όπως εκείνες τις παλιές εποχές πού ζήσαμε, γυρίζεις το βλέμμα γύρω σου και σπανίως να συναντήσεις ανέμελο και χαμογελαστό πρόσωπο. Τά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μόνο οι καφετέριες αυτού τού φθηνού εμπορεύματος, του καφέ, δουλεύουν…Παρηγορούν κυρίως την νεολαία αλλά και ανθρώπους πού θέλουν να βγούνε έξω και να ξεδώσουν, να πάρουν τον αέρα τους βρέ αδελφέ, και να μη κλειστούν στους τέσσαρες τοίχους ίδιοι κατάδικοι στην μονοτονία τής ζωής…Δουλεύουν βέβαια και τα καλλυντικά, ουρές βλέπεις στα φωταγωγημένα μαγαζιά τους και η απορία μένει και παραμένει…
--«Μά καλά, με τέτοια ανεργία και ανέχεια ποιές αγοράζουν σήμερα καλλυντικά;».
---«Οί κομψευάμενες, και οί…κοκότες» έλεγε δηκτικά ένας φίλος.
Δεν θα συμφωνήσουμε μαζί του αλλά δεν αποκλείεται αυτή η αγορά «ειδών σωματικής περιποίησης» να είναι ένας ακόμη τρόπος διαφυγής καί εκτόνωσης, όπως ο καφές,  από μία πιεστική προσωπική ανέχεια πού θέλει κάπου να ξεφύγει ακόμη και μέσω ενός φθηνού καλλυντικού…
Είναι όμως μόνον αυτά; Ασφαλώς όχι ! Πίσω απ΄ ότι επιφανειακά φαίνεται υπάρχει μια άλλη τραγωδία πού έχει να κάνει με μία πιο προσγειωμένη ανέχεια…Τι κάνουμε άραγε εδώ στην πολιτεία μας γι΄αυτό το κακό, μέρες Χριστουγεννιάτικες και Πρωτοχρονιάτικες πού μας έρχονται;




Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Κίνδυνος να χάσουν οι πολίτες τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, από έλλειψη Νομικής προστασίας…



Η προϊστορία τής μεγάλης απάτης καί τών εκλογών, πού εξ΄ αυτής έρχονται...

------------------- 

Η αντίληψη ότι για να γλιτώσουμε απ΄ όσα κακά μας έχουν τελευταίως βρεί χρειαζόταν να πάρει ο Ελληνικός λαός το λεγόμενο «φάρμακο των εκλογών», βρήκε μια καθολική θα λέγαμε απήχηση αρχής γενομένης από την πρώτη μεγάλη βουτιά προς τα κάτω στο Χρηματιστήριο, πού δείχνει τώρα το τι θα επακολουθήσει…!Και αυτό φαίνεται να
είναι η αρχή ενός κεφαλαίου μεγάλων θεμάτων πού άνοιξαν και θ΄ ανοίξουν, ένα από τα οποία είναι και οί πλειστηριασμοί …




Ο οικονομικός αναλυτής Rodney Shakespeare στο Russia Today ξεμπροστιάζει την Τροίκα και την Φασιστοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση σε ένα βίντεο που πρέπει να δούν όλοι οι Ελληνες.-----------------------------------

Έτσι λοιπόν οί επικρεμάμενοι κίνδυνοι επί των κεφαλών τού πολίτη άνοιξαν τον δικό τους χορό με την απεργία των δικηγόρων παύοντας έτσι την προσωπική και διά μαρτύρων υπεράσπιση φτωχών ανθρώπων πού θα χάνουν τα σπίτια τους, όχι πιά αντιστεκόμενοι με προσωπική εμφάνιση και διαμαρτυρία τους στα δικαστήρια αλλά με βάση συζητήσεων εικονικών θεατρικών διαλόγων όπως περίπου γίνεται διαβάζοντας κανείς κείμενα θεατρικών έργων:

Κατηγορούμενος: μού συνέβει αυτό κι΄ αυτό…

Μάρτυρας: Δεν ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά…

Δικηγόρος: Ο κατηγορούμενος δεν έκανε αυτό, αλλά…

Εισαγγελέας: …

Δικαστής:….

Θα δίνει γραπτό κείμενο ο καθένας και αντιπαραβάλλοντας το δικαστήριο τα γραπτά του καθενός θα βγάζει τελικά ( μέσω χαρτοπολέμου ) την απόφαση !

( Δηλαδή : «βαράτε με κι΄ άς κλαίω…»)

Η ουσιαστική απομάκρυνση των δικηγόρων από την προστασία του πολίτη είναι μιά Παγκόσμια Ελληνική πατέντα για όλες τις δικαιοσύνες της γής,ώστε με άνεση να γίνονται οί πλειστηριασμοί καί χωρίς αντίσταση !

 

Η επέκταση των πλειστηριασμών και το χάσιμο των σπιτιών κάθε πολίτη πού μπορεί να χρωστάει ακόμη και 800 ευρώ  είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος πού ίσως σύντομα γίνει ένα ανάλγητο και αδηφάγο τέρας…Από την άλλη πλευρά η αντίσταση του Νομικού κόσμου των Ελλήνων δικηγόρων απέναντι στις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις όπου οί μάρτυρες καταργούνται και οί δίκες θα γίνονται στα χαρτιά όπως περίπου τα δοκίμια θεατρικών συζητήσεων είναι το άλλο μεγάλο θέμα πού επικρέμαται επί των κεφαλών μας και πού δυστυχώς τα ΜΜΕ αιδημόνως αποκρύπτουν ( γιατί άραγε ; ) καί ο κόσμος έχει μεσάνυχτα. Άς δούμε όμως πιο αναλυτικά το θέμα αυτό.  



Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Τό «βιογραφικό σημείωμα» του Αγίου Ανδρέα για να προσληφθεί» στην ομάδα των Αποστόλων…




Ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε κατά την παράδοση στην Συρία, Βιθυνία, Πόντο και μετά στην Σκυθία, την νότιο δηλαδή Ρωσία...

Έφθασε μέχρι του Δνείπερου ποταμού και τού τόπου πού σήμερα είναι κτισμένο το Κίεβο.

Πέρασε βέβαια η εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα, έγραψαν άλλοι για την γεμάτη διωγμούς ζωή του, έγιναν τόσες και τόσες εκδηλώσεις μέσα στα λεγόμενα Πρωτοκλήτεια, αλλά πάντα κάθε εορτή έχει έναν μεθεόρτιο κύκλο κάποιων ημερών πού λήγει την 7η ημέρα, ώς «απόδοση» της εορτής.

Είμαστε λοιπόν ακόμη  μέσα στις μέρες αυτές, και δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε για δημοσίευση ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό κείμενο πού μας στείλανε :


«….Τις μέρες αυτές πού η τοπική Εκκλησία των Πατρών τίμησε τήν μνήμη ενός μεγάλου Αποστόλου, τοῦ Αγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, θα ήθελα  νά ξεκινήσω τις σκέψεις μου μέ ἕνα απλό ἐρώτημα :


Αλήθεια, ἄν σ΄ όλους εμάς ἔλεγε σήμερα ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στην ομάδα τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε κι΄ εσείς Απόστολοι, και θέλω να μοῦ φέρνατε ἕνα βιογραφικό σας να δώ πώς βλέπετε κι΄ εσείς τον εαυτό σας…», τί θά τού γράφατε μέσα;

Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε.
Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού θα διαβάσουμε λίγο παρακάτω :


«…Ἀδελφοί !  Νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἄφησε ἐμᾶς τοὺς Αποστόλους νὰ ἐμφανισθοῦμε σαν τους πιο τελευταίους, σὰν καταδικασμένους εἰς θάνατον πού βαδίζουν στον τόπο της εκτέλεσης…
Διότι  γίναμε μολόγημα και  παράδοξο θέαμα  σε όλο τον κόσμο, στοὺς αγγέλους πού θαυμάζουν, καὶ στοὺς ἀνθρώπους πού μας χλευάζουν...



Ἐμεῖς, ( μ΄ αυτές τις ταλαιπωρίες και τους διωγμούς για την πίστη μας στον Αληθινό Θεό )  θεωρούμαστε  μωροὶ και ανόητοι  χάριν τοῦ Χριστοῦ, ενώ σεῖς ( πού δεν μάχεσθε για την ίδια πίστη αλλά από μακριά και χωρίς κινδύνους στέκεσθε ) θεωρείσθε  φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἐμεῖς θεωρούμαστε ἀδύνατοι, εσεῖς δυνατοί· εσεῖς ἔνδοξοι, ἐμεῖς ἄσημοι ( χωρίς καμία δόξα και αξίωμα και επί πλέον κυνηγημένοι…).



Από την ημέρα πού λάβαμε το Αποστολικό αξίωμα  ώς αὐτὴ τὴν ώρα ( πού σας γράφω αυτό το γράμμα ) καὶ πεινᾶμε καὶ διψᾶμε, δεν έχουμε ρούχα να προφυλαχτούμε από την κακοκαιρία μέσα στις διαδρομές από πόλι σε πόλι, δεχόμαστε ραπίσματα και γρονθοκοπήματα  από τους αντίθετους, διάγομεν βίον πλανόδιο, κοπιάζουμε ἐργαζόμενοι μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια ( και δεν ανεχόμαστε να μας ταϊζουν άλλοι...)