Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Έφθασαν τίς 82 οί τυφλές μαϊμούδες πού έπαιρναν επιδόματα…Κύκλωπα !







Κι΄ αυτός τυφλός;








Από πολλά χρόνια τώρα είχαμε δημοσιεύσει μία έντονη διαμαρτυρία για εκείνους τους «κόκκινους μεταλλικούς διαδρόμους» τυφλών, καρφωμένους πάνω στα κανονικά πεζοδρόμια της πολιτείας μας....


 
Πάτρα, η πολιτεία τών χιλιάδων ( ; ) τυφλών...



Και δεν μαθεύτηκε ποτέ μέχρι σήμερα  ποιός «εκσυχρονιστής»  σύμβουλος, προμηθευτής, ή παρατρεχάμενος της τότε ( ; ) Δημαρχιακής αυλής ( ίσως καί Δήμαρχος )
τα είχε προτείνει να μπούνε στην ταλαιπωρημένη Πολιτεία μας, και μάλιστα σε τόσο μεγάλη έκταση, και κυρίως σε τόσο στενά πεζοδρόμια πού όχι μόνο ένας πού βλέπει, αλλά πολύ περισσότερο καί ένας τυφλός στραβοπατάει επάνω τους ! 



-- Μά, κι΄ εσύ τυφλός;

-- Διάβασε παρακάτω να δείς, καί πόσοι άλλοι σάν κι΄ εμένα βρεθήκανε στήν Πάτρα !


-------------------


Καθώς επίσης και τά πόσες χιλιάδες ευρώ, με τις ανάλογες ( πιθανόν) αγορές, προμήθειες, μεσολαβήσεις και ενδεχομένως και μίζες διακινήθηκαν γι΄ αυτό το «τεράστιο» προσθετικό έργο πού θα εξυπηρετούσε τους πολλούς τυφλούς «όλης της Πάτρας» πού μάλιστα σπανίως βλέπουμε να υπάρχουν και να κυκλοφορούνε στους δρόμους της…

Εκείνο όμως πού στα χρόνια αυτά διαπιστώσαμε, ακούσαμε, και είδαμε, ήταν οί δεκάδες περιπτώσεις, γυναικών κυρίως πού έφαγαν τα μπερδικλωμένα πόδια τους και εν συνεχεία τά μούτρα τους απ΄ αυτά τα μεταλικά πεζοδρόμια και κατέληξαν στους ορθοπεδικούς χωρίς απαραιτήτως να φοράνε και ψηλά τακούνια…

Άσε πού αν κάποιος σταθεί και παρατηρήσει πού περπατάνε οί διαβάτες θα ιδεί ότι αποφεύγουν σαν τον «διάβολο από το λιβάνι» να πατήσουν πάνω σ΄ αυτά τα κόκκινα λούκια πού προεξέχουν τουλάχιστον δύο εκατοστά πάνω από τις πλάκες των πεζοδρομίων…


Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com
 

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Η Μονή Γηροκομείου ορφάνεψε, και η Πάτρα επίσης ! Ο θάνατος του γέροντα Χριστοφόρου Μεϊντανά…




Ο πρό ηγούμενος, τής ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών παπά Χριστόφορος, έτοιμος γιά τό τελευταίο ταξίδι του...


----------------------------------------

Τις μέρες αυτές,  όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί, κι΄ όπου τα πάνω έχουν γίνει κάτω, τά δεξιά έχουν γίνει αριστερά και τά ίσα στραβά,  υπάρχουν, δόξα τώ Θεώ, καί κάποιοι άνθρωποι  πού φώτισαν, και με τις παρακαταθήκες τους θα φωτίζουν ακόμη τις ανθρώπινες κοινωνίες…


Ένας απ΄αυτούς τους ξεχωριστούς, σκληραγωγημένους, και θαρραλέους ανθρώπους  υπήρξε και ο γέροντας  Αρχιμανδρίτης  Χριστόφορος Μεϊντανάς,  πρώην ηγούμενος της  ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών, πού ατυχώς μέσα από μια σειρά δοκιμασιών υγείας κατέληξε στο τέλος τυφλός σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι πού χθές έφυγε για πάντα από κοντά μας...


Ψηλός, αδύνατος, ασκητικός στην εμφάνιση, απλός, καταδεκτικός, συγχωρητικός,πού γινόταν θυσία γιά όσους ζητούσαν όχι μόνο τίς ευχές του καί τίς προσευχές του, αλλά και την υλική βοήθειά του...

Κι΄ ακόμη, ευθύς και ίσος στον λόγο του, με το «ναι, ναι», το «όχι – όχι»  και την αλήθεια  πάντα στο στόμα του, όποιος κι΄ αν ήταν ο συνομιλητής του, παρηγορητικός στους φτωχούς, στους πονεμένους, και στους αμαρτωλούς, πού κατά δεκάδες  Εξομολογούνταν σ΄ αυτόν…

Βρήκα έναν παλιό φίλο πού τον ήξερε καλύτερα, άς τον πούμε εδώ κύρ Γιάννη,  και μού είπε τα εξής περίπου:


Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Γιατρέ μου σώσε με, αλλά δεν έχω να σε πληρώσω…




Χορτάσαμε ευχάριστα ψέματα ! 

Καιρός τώρα να χορτάσουμε καί σωστές αλήθειες...










Τις μέρες αυτές, πού πολύ λίγοι άνθρωποι δίνουν σημασία στην φωνή τής συνείδησής τους και  πού ακόμη λιγότεροι  σε ανθρώπινες ευαισθησίες, ακούμε κάποια περιστατικά και παίρνουμε ελπίδα και θάρρος ότι επιτέλους υπάρχει ακόμη ανθρωπιά σ΄ αυτήν την ρημαγμένη χώρα…

Διάφορα, μεμονωμένα βέβαια περιστατικά, πού από δημοσιογραφική σπόντα κυρίως και όχι από μια ευσυνείδητη παρουσίαση του καλού φθάνουν μπροστά μας, δείχνουν ότι υπάρχουν και κάποιοι «άλλοι άνθρωποι…», εκφραστές του καλού πού όμως περνούν απαρατήρητοι…

Αυτούς λοιπόν, τους «καλούς» κατά μία έννοια, θα έπρεπε η κοινωνία να τους προβάλλει προς μίμηση. Αλλά δυστυχώς τέτοιες αγαθές ευαισθησίες σήμερα και ως επί το πλείστον δεν έχουμε…



Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Το έμφραγμα του Καρνάβαλου στην Πάτρα, και η αδιαφορία των υπευθύνων σε περίπτωση έκτακτου συμβάντος…



Ένα έκτακτο συμβάν μπορεί να φέρει σε όλο αυτό το πλήθος τα πάνω κάτω!

Καί ποιός μπορεί να υπογράψει ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί αυτό;

Άς πάρουμε λοιπόν τά μέτρα μας...

Τις μέρες αυτές, πού το Καρναβάλι έδινε κι΄ έπαιρνε με αποκορύφωμα εκείνο το ξεσάλωμα της Κυριακής, όπου τουλάχιστον 30.000 μπούλες πλημμύριζαν  τους δρόμους της Πάτρας, καθόμουνα σκεφτικός  πίνοντας τον πικρό καφέ μου ( μού έλεγε φίλος της παλιάς φρουράς ) και αναλογιζόμενος, ότι θά αρκούσε μία μόνο «ατυχή» παράμετρο γιά να εξελιχθεί, μή γένοιτο, σέ μιά μεγάλη τραγωδία...
Κι΄ αυτό λόγω της κυκλοφοριακής ιδιαιτερότητας πού έχει αυτή η Πολιτεία…

Έχουν ξεχάσει φαίνεται οί «αρμόδιοι», ότι τις ώρες αυτές πού όλοι οι δρόμοι της Πάτρας έχουν κλειστεί και αποκλειστεί, ότι θα αρκούσε μόνο ένα «τυχαίο» συμβάν γιά να εξελιχθεί σ΄ ένα μεγάλο κακό απ΄ αυτά πού μια φορά έρχονται και μετά τα θυμόμαστε για πάντα…
Εκτός εάν κάτι τέτοια συμβάντα, τά έχουν ως αισιόδοξοι διαγράψει από το λεξιλόγιό τους ως ανύπαρκτα να συμβούν, όπως και εκείνος ο καπετάνιος του Τιτανικού πού έλεγε και υπόγραφε αλαζονικά ότι «ούτε ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει»!
Υπερφίαλος λόγος !  Κι΄ όμως βυθίστηκε…
Αυτή λοιπόν την «ατυχή παράμετρο» μιάς εξίσου «ατυχούς στιγμής» οί αρμόδιοι φαίνεται να την ξεχνούν!
Και είτε αυτός ο αρμόδιος ( συνέχισε ο φίλος ), είναι ο ευγενής κατά τά άλλα κύριος Δήμαρχος, είτε είναι ο εξ΄ ίσου ευγενής Αστυνομικός ή Πυροσβεστικός Διευθυντής, είτε κάποιος Ανώτατος Δικαστικός, είτε η Περιφέρεια και η Πολιτική Προστασία…
Αλήθεια, από πού μπορεί να πηγάζει μιά τέτοια αισιοδοξία καί μία προεξόφληση ότι όλα θα κυλήσουν καλά;